•       THE CITY OF LOVE
    Paris is a place in which we can forget ourselves, reinvent, expunge the dead weight of our past.


    Parijs, een prachtige stad en tevens de hoofdstad van Frankrijk. Vele dingen zijn er te beleven, je kunt een bezoekje brengen aan de Eifeltoren of shoppen in des Champs-Élysées. Voor de kunstliefhebbers is er natuurlijk het Louvre en als je in het midden van de stad bent kun je ook eens de Arc de Triomph bezoeken, om zo heel de stad te overzien. Ook is er elke avond een bruisend uitgaansleven te vinden, met verschillende grote clubs waar exclusieve drankjes worden geserveerd. Al met al is het dus een ontzettend culturele stad waar voor ieder iets te beleven valt. Ook de verschillende culturen vanwege al de immigranten van vroeger, maken deze stad uniek.
    Maar toch, ondanks dat deze stad zo prachtig en uniek is leven de meeste mensen langs elkaar heen. Mensen hebben haast en vinden elkaar niet belangrijk, ze moeten op tijd op hun werk komen om carrière te kunnen maken. Excuses worden niet gemaakt aan elkaar als ze tegen elkaar opbotsen, nee mensen moeten verder. Aan de arme mensen op straat wordt vrijwel geen aandacht besteed, het is hun eigen schuld dat ze op straat leven, hadden ze maar een fatsoenlijke baan moeten nemen. Maar natuurlijk weet niemand de verhalen achter de daklozen en niemand weet de verhalen achter degene die haast hebben. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen leven. Mensen praten niet graag over hun leven en vooral de mensen in Parijs niet.

    We zoomen in op een aantal jongvolwassene die van over de hele wereld in Parijs zijn gaan wonen. We volgen hun dagelijkse leven in deze grote en overweldigende stad en hoe ze daar overleven. De een woont er pas net, de ander woont er al enkele jaren. De één komt er voor zijn droombaan, de ander moet zijn studie nog afmaken. Sommige zijn samen gekomen met iemand, terwijl andere helemaal alleen er naar toe zijn verhuisd. Iedereen heeft wel zijn eigen reden om naar deze prachtige stad te verhuizen. De jongvolwassene die we spelen, leven allemaal in dezelfde straat dichtbij het centrum. De een woont in een huurkamer van een oud stel, terwijl de ander een eigen huisje heeft. Iedereen heeft een eigen verhaal, maar ze zijn allemaal buren van elkaar. En in elke straat ontstaan er wel roddels, vrienden en vijanden.
    Est ce mon tour? Vient la douleur. Dans tout Paris, je m'abandonne, et je m'envole.
    ROLLEN Vol!
    Name~Username~FC~Page

    Boys
    Raphaël Diodore Mille~Maestane~Adrien Sahores~p. 4
    Julien Mathieu Blanchard~Micaela~Freddie Rayner~p. 5
    Boyd Andrew Williams~Douceur~Amadeus Serafini~p. 4
    Sébastien Ambroise Volkov~DSprayberry~Robert Laby~p. 6
    Name~PecuIiar~FC~Page
    Thomas "Tommy" Arthur Chambers~Childs~Penn Badgley~p. 4
    Estebe Beñat Arconada~naestivate~Jonathan Jaffe~p. 6
    Dakota Howlingwolf~Colophon~Arthur Gosse~p. 5
    Cesar Sadowski.~Kots~Daniel Bamdad~p. 5
    Name~sloane~FC~Page

    Girls
    Valdís Hulda Jóna Heimirsson~Maestane~Amanda Arcuri~p. 3
    Kayla Roselie Pierson~Ruelle~Maia Mitchell~p. 2
    Emmanuelle Ghyslaine Deschamps~Camhanaich~Carolina Sanchez~p. 3
    Emilia Fitzgerald~Westwick~Megan Fox~p. 2
    Alexandra Wilson~MrsHummels~Kelly Gale~p. 2
    Bridgett Nicole Founier~Douceur~Phoebe Tonkin~p.2
    Avalanté Pyper Volkov~PecuIiar~Blake Lively~p. 7
    Riley Kate Monaghan~Delacours~Bridget Satterlee~p. 4
    Andrea Roeman~Submarines~Andreea Diaconu~p. 4
    Bella Adélaïde Chevalier~Valor~Gigi Hadid~p. 5
    Adannaya "Dyana" Lesidi Garcon~Childs~Kylie Bunbury~p. 5

    INVULLIJST
    Naam personage:
    Bijnaam:
    Leeftijd (19 -25):
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Hoe lang woont hij/zij al in deze straat:
    Studie/werk:
    Relaties:
    Extra:

    REGELS
    • De huisregels Quizlet zijn ook hier van kracht.
    • Geen ruzie OOC. Personages mogen elkaar natuurlijk wel haten.
    • Denk twee keer na voordat je besluit om mee te doen, zodat het geen ééndags-rpg is.
    • Geef naamsveranderingen door.
    • Minimum 250 woorden per post
    • 16+ is toegestaan!
    • Have fun!

    Paris. City of love. City of dreams. City of splendour. City of saints and scholars. City of gaiety. Sink of iniquity. In two thousand years, Paris had seen it all.

    Begin
    We beginnen op een zaterdag, het is al wat later in de avond en door de bewoners van de straat is er een straatfeest georganiseerd. Het is begonnen met een BBQ, maar inmiddels zijn ze daar al klaar mee en is de muziek wat harder gezet en de alcohol vloeit rijkelijk.

    Praattopic

    [ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 21:35 ]


    If people were like rain, I was like drizzle and she was a hurricane.

    Bridgett Nicole Fournier

    "It is up to you to see the beauty in everyday things."
    Ik keek toe hoe Emilia naar me lachte en vervolgens langzaam mijn handen los liet. Ze luisterde kort aandachtig naar de muziek waarna haar lichaam op te maat begon te bewegen en haar heupen soepel bewoog. Ze keek me aan met een uitdagende blik en opnieuw vroeg ik me af waar deze vandaan kwam, ik kende Emilia niet op deze manier. Of misschien was het me nog niet eerder opgevallen.
    'En jij, mademoiselle? Ga je mij ook laten zien hoe goed je kunt dansen?' vroeg ze me met een lach. Ik knikte lachend en keek nog even naar Emilia.
    'Niet slecht voor een dokter, niet slecht.' Ik grijnsde naar Emilia. Langzaam liet ik mijn armen langs mijn lichaam naar boven gaan en stak ze in de lucht terwijl ik net als Emilia mijn heupen op de maat van de muziek begon te bewegen. Kort leg ik mijn handen op haar schouders en kijk haar kort aan. Daarna pakte ik haar hand en liet ik haar nogmaals een rondje draaien. Ik kon nooit lang serieus dansen. Ik vond dansen leuk, daar niet van, maar toch kreeg ik altijd de neiging iets te doen wat niet erbij hoorde. Ik keek Emilia breed lachend aan en hoopte van harte dat ze het niet vervelend vond dat ik haar uit haar ritme had gehaald. Ik begon opnieuw mijn lichaam langzaam op de muziek te bewegen en draaide een rondje om mijn eigen as.


    chaos makes the muse

    Andrea Roeman
    Writer




          ‘Voordat Alexandra de kans heeft om op mijn vraag te antwoorden -- komt Dakota tussenbeide.
          ‘Eigenlijk vertelde Alex me net dat ze het leuk zou vinden om even te dansen met je vriend, Andy. Boyd, toch? Alex bijt niet. Geloof me, ze ziet er enger uit dat ze in werkelijkheid is. Oh, en op wat parkeerbonnen na heeft ze een schoon strafblad.’ Ik ben waarschijnlijk één van de weinigen die zojuist getuige was van de knipoog die hij Boyd gaf. Ik weet niet of de alcohol me van binnenuit verwarmd -- maar anders had dat kleine gebaar dat wel gedaan. Enigszins geamuseerd glijden mijn mondhoeken omhoog, volgend hoe de conversatie een geheel andere wending neemt. Pas op dat moment realiseer ik me dat het Boyd is: en hoewel zijn zachte aard en rustige vriendelijkheid me naar hem doen opkijken weet ik dat hij de laatste is die vrijwillig zou gaan dansen. Alexandra's woorden zorgen er echter voor dat ik hem niet hoef te redden van een awkward stilte.
          ‘Ik ben niet zo'n danser, maar als jullie twee meegaan, kan ik wel een poging wagen. En nee, ik bijt inderdaad niet. Ik zie er ook niet eng uit, alleen wanneer ik net wakker ben - maar daar heeft iedereen wel last van. En iedereen heeft parkeerboetes, tenminste, daar ga ik vanuit.’ Er rolt een zachte grinnik over mijn lippen als ik haar gezicht heb bestudeerd: Alex is er heilig van overtuigd.
          ‘Ik zou boetes krijgen als ik kon rijden,’ probeer ik te helpen, al ben ik op dit punt vrij zeker dat het de alcohol is die spreekt. Ik strijk een pluk achter mijn oor, voor ik mijn blik opnieuw op Dakota laat rusten.
          ‘Wanneer kan ik langskomen?’ De abrupte toon die hij aanslaat doet mij evenals Alex kort fronsen. ‘Ik bedoel natuurlijk — Wanneer zou het uitkomen dat ik langskom?’ Daar vraagt hij me wat. Ik heb het idee dat ik meerdere seconden laat passeren waarin ik dommig glimlach, voor ik uiteindelijk een echt antwoord naar buiten heb gekregen.
          ‘Wanneer je nuchter genoeg bent om de trap op te komen.’ Wellicht niet zo'n gevat antwoord: maar ik kan mijn gedachten niet langer aan elkaar vastknopen in uitstekende woorden. Ik denk dat ik tot de conclusie moet komen dat drank en ik geen levenspartners worden — en ik zonder betere boeken schrijf. Althans, dat mag ik hopen. Lichtelijk in conflict met mezelf, richt ik me opnieuw op de groep. Net op tijd om Alex te horen vragen wie er mee gaan dansen. Ik kijk peinzend omlaag naar mijn schoenen, mezelf afvragend na hoeveel bekers je coördinatie verminderd, waarna ik mijn hoofd schud.
          ‘Ik denk dat ik de tijd die ik nog heb moet besteden aan het afschrijven van een epiloog. Ik spreek je morgen?’ Net zoals Alexandra eerder deed — stap ik nu naar voren om haar te omhelzen. Ik weet dat ik toch al niet bekend sta als zo'n oart animal — dus ik kan maar beter mijn reputatie (of het gebrek daaraan) hooghouden door op huis af te gaan. Wanneer ik Alexandra gedag heb gezegd, keer ik me om naar Boyd om hem eveneens te omhelzen.
          ‘Het was heel gezellig.’ Dat meen ik oprecht, en ik hoop dat Boyd die mening deelt. Ook al waren we niet bijster lang samen, en heb ik hem praktisch mee gesleept naar (voor hem) vreemden. Als laatste kom ik uit bij Dakota. Ik weet dat onze relatie niet langer puur zakelijk is, maar ik heb nog nooit een agent omhelst tot ik mezelf over die drempel duw en hem daarmee eveneens gedag zeg.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    E M I L I A       J U L Y       F I T Z G E R A L D
    Twenty-five | British | neuro-surgeon trainee

    It's a beautiful day to save lives.

    'Niet slecht voor een dokter, niet slecht,' vertelde Bridgett me met een grijns die ik automatisch overnam. Langzaam liet ze haar handen langs haar lichaam naar boven gaan en begon ze met haar heupen op de maat van de muziek te bewegen. Ik kon het niet laten om mijn ogen over haar te laten glijden. Bridgett was een mooi meisje, maar de manier waarop ze nu bewoog; soepel en sierlijk, maakte haar op een hele andere manier aantrekkelijk. Ik voelde hoe ze haar handen op mijn schouders legde en zag hoe ze me even aankeek. Daarna pakte ze mijn hand en liet me nogmaals een rondje draaien. Dit zorgde opnieuw voor een lach op mijn gezicht. Bridgett was spontaan en dat vond ik prettig, het maakte in haar gezelschap zijn aangenaam omdat ik even niet na hoefde te denken over alledaagse zaken. Opnieuw begon ze haar lichaam op de maat van de muziek te bewegen, waarna ze een rondje om haar eigen as draaide. Ik bewoog mee en probeerde het ritme aan te houden, ook al keek ik naar Bridgett. Ik hoopte dat ze het niet vervelend vond dat ik naar haar keek en als dat wel het geval was, hoopte ik dat het haar niet opviel. Toen de muziek wat rustiger werd, ging ik even stil staan. Kort haalde ik een hand door mijn haar, waarna mijn donkere krullen over mijn schouders vielen.
    'Ik neem nog een wijntje, al ben ik bang dat ik daarna rustig aan moet gaan doen. Het wordt vast niet gewaardeerd als ik morgen met een kater chirurgische ingrepen moet uitoefenen,' zei ik met een glimlach. Natuurlijk zou ik er op letten dat ik niet te veel dronk, maar op avonden als deze vond ik dat lastig. Iedereen zou ongetwijfeld aangeschoten raken en op een heel ander niveau komen dan ik. Ik zond Bridgett een lach.
    'Kan ik iets voor jou meenemen, Bri?' vroeg ik toen.


    I was an angel living in the garden of evil

    Bridgett Nicole Fournier

    "It is up to you to see the beauty in everyday things."
    Ik voelde hoe Emilia naar me keek, maar ik liet haar niet merken dat ik het door had omdat ik haar niet in verlegenheid wilde brengen. Al leek Emilia me niet het type dat snel in verlegenheid werd gebracht. Het tempo van de muziek werd rustiger en toen ik zag dat Emilia stil stond, stopte ik abrupt met bewegen en keek haar even afwachtend aan. Ze haalde haar hand door haar donkere krullen die vervolgens over haar schouders belandden.
    'Ik neem nog een wijntje, al ben ik bang dat ik daarna rustig aan moet gaan doen. Het wordt vast niet gewaardeerd als ik morgen met een kater chirurgische ingrepen moet uitoefenen,' Vertelde ze met een glimlach. Ik schoot in de lach en sloeg toen schuldig mijn hand voor mijn mond.
    'Sorry.' Mompelde ik nog steeds met een brede lach op mijn gezicht. Hoewel ik wist hoe serieus haar werk was, kon ik het niet helpen dat ik gelijk voor me zag hoe Emilia met een flinke kater iemand aan het opereren was. Ik veegde sbel de lach van mijn gezicht en veegde een pluk haar voor mijn ogen vandaan. Emilia stuurde een glimlach mijn kant op en keek me aan.
    'Kan ik iets voor jou meenemen, Bri?' vroeg ze vervolgens. Ik lachte en knikte.
    'Verras me, zolang het maar geen bier is.' Ik keek haar lachend aan en schonk haar een knipoog.


    chaos makes the muse

    Boyd Andrew Williams

    I don't say much but I listen a lot.


    Ik luisterde half naar de gesprekken tussen de mensen voor me en keek een beetje om me heen.
    'Ik denk dat ik de tijd die ik nog heb moet besteden aan het afschrijven van een epiloog. Ik spreek je morgen?’ De woorden van Andrea doen me mijn wenkbrauwen fronsen. Ik kijk toe hoe ze Alexandra omhelst en zich vervolgens naar mij toe keert. Ik voel hoe ze haar armen eveneens om mij heen slaat.
    'Het was heel gezellig.’ Ik knik, al weet ik niet zo goed wat ik moet. Het liefste zou ik Andrea hier houden, maar ik weet dat ik dat niet kan doen omdat wel heel vreemd zou overkomen. Ik ben een volwassen man, maar dit soort situaties maken me nog altijd stik zenuwachtig. De gedachte dat ze me nu achterlaat bij mensen die ik misschien amper tien minuten ken nu vind ik niet heel erg prettig. Ik haal even diep adem en tover dan een glimlach op mijn gezicht, en ik hoop dat deze oprecht overkomt.
    Ik zie hoe Andrea ook Dakota omhelst. Even kijk ik naar Alexandra en Dakota en overweeg ik te zeggen dat ik ook maar eens naar huis ga. Ik plaats daar van blijf ik staan en voel ik me ergens heel ongemakkelijk.

    [ bericht aangepast op 20 aug 2016 - 11:09 ]


    chaos makes the muse

    E M I L I A       J U L Y       F I T Z G E R A L D
    Twenty-five | British | neuro-surgeon trainee

    It's a beautiful day to save lives.

    'Verras me, zolang het maar geen bier is,' antwoordde Bridgett met en glimlach. Ze schonk me kort daarna een knipoog.
    Ik draaide me soepel om op mijn hoge hakken en wandelde naar de tafel waar de flessen drank stonden uitgestald. De fles rode wijn pakte ik als eerste, om vervolgens een bekertje te vullen met de donkerrode vloeistof. Vervolgens liet ik mijn ogen over de flessen drank glijden. Als ik me niet vergiste had Bridgett tot nu toe bacardi-cola gedronken, dus leek het me leuk om een andere combinatie voor haar klaar te maken. Er verscheen onbewust een glimlach op mijn gezicht toen ik een fles Malibu zag staan. Een aantal jaar gelden, toen ik net legaal mocht drinken, dronk ik altijd Malibu-cola. Hoewel ik tegenwoordig niet snel meer naar het zoete, kokosachtige drankje greep, was ik benieuwd of ik er Bridgett blij mee kon maken. Ik schonk een goede bodem van de Malibu in een plastic bekertje en vulde de rest aan met cola. Met de wijn en het mixdrankje in mijn handen, liep ik terug naar Bridgett. Met een glimlach reikte ik haar het mixdrankje aan.
    'Alsjeblieft, ik hoop dat je het lekker vind. Dit was vroeger mijn favoriete drankje. Als je je ogen dichtdoet, smaakt het precies naar een vakantie op een onbewoond eiland,' vertelde ik haar met een knipoog. Direct daarna kon ik mezelf wel een klap verkopen. Ik was hard op weg met verschrikkelijk stom overkomen.


    I was an angel living in the garden of evil

    Ruhn

    •••
    Naam
    Ruhn — r • oeh • wn — great, powerful & vigorous

    Ruhn heeft zijn enigszins bijzondere naam verworven vanwege zijn moeder — een geschiedenis studente in folklore. Alhoewel hij hiermee verschillende jaren van zijn kindertijd is geplaagd, zou hij geen andere naam kunnen wensen. Ruhn wordt door geliefden of vrienden occasioneel aangesproken als volgt: Roo.


    Leeftijd
    21

    Status
    The Artist

    Ruhn staat voornamelijk bekend vanwege zijn schilderkunsten, samen met zijn altijd aanwezige kleurrijke verfvlekken.


    Sporten & Vakken
    • Demonenleer & Engelenleer
    • Geschiedkunde
    • Informatica over de Zeven Deugden & Zonden
    • Kunst (Beeldende Vorming)
    • Leer van het Sterfelijke & Onsterfelijke
    • Mythische Legendes
    • Taken van Beschermengel & Helbewaker

    We are the artists and
    our lives canvas.

    Familie
    • Vader — Malachai — 63 — Sekteleider
    • Moeder — Guinevere — 37 — Sektedeelnemer
    • Broers & Zussen — ∞ — Sektekinderen


    Geschiedenis
    Guinevere was vijftien jaar jong op het moment dat ze zichzelf aansloot bij de destructieve sekte van de spiritueel leider Malachai. Vanwege haar problemen (armoede, mishandeling, verslaving) werd ze daarin gemakkelijk opgenomen. Malachai's sekte was een doemsdagsekte — met het geloof dat de wereld zou vergaan in 2000. Alleen echte gelovers zouden overleven, na goedkeuring van Malachai zelve. Guinevere was betoverd door de man zijn gedachtegang, waardoor ze zijn leven aan hem wijdde — evenals haar lichaam. Na drie maanden was de jongedame zwanger, dolgelukkig. Maar, kinderen hadden geen hoge status binnenin de sekte van Malachai. Integendeel, ze werden gebruikt op meest verschrikkelijke wijze: als religieuze offeringen.
    Ruhn werd op zijn eerste verjaardag geofferd, zijn keel en polsen werden genadeloos doorgesneden — een waar offer.
    Persoonlijkheid
    Actief (lijkt niet veel slaap nodig te hebben) • Ambivert • Behulpzaam (naar iedereen mogelijk) • Bescheiden (kan complimenten maar moeilijk accepteren) • Beschermend • Beweeglijk (kan niet stilzitten) • Bot (houdt niet altijd rekening met andermans gevoelens) • Creatief • Enthousiast (de grootste cheerleader) • Expressief • Gevoelig (huilt daardoor gemakkelijk, wat hij haat) • Hartstochtelijk • Keuzestress • Levenslustig • Onhandig (voornamelijk rondom vrouwen) • Onrustig (kan niet stoppen met denken) • Onzeker (voornamelijk rondom relaties) • Passievol • Praktisch • Rusteloos • Standvastig (laat zichzelf niet snel ompraten) • Vergevingsgezind (ook al is dat onverdiend) • Vindingrijk • Voorzichtig (eerst denken en dan doen) • Vrolijk

    Uiterlijk
    Ruhn is een lange jongeman (ongeveer 189 centimeter) met een pezig gespierd lichaam — hetgeen zijn liefde voor buitenlucht weergeeft. Ondanks zijn natuurlijk intimiderende lichaam, kan hij makkelijk verdwijnen op de achtergond. Ruhn heeft een zongebruinde huid — vanwege zijn verblijf in buitenlucht. Ruhn's keel en polsen worden gesierd met lange uitgestrekte littekens, een teken van zijn leven. Daarvan weet hij de reden niet meer, maar regelmatig jeuken ze onuitstaanbaar — waardoor hij zichzelf onrustig voelt.
    Ruhn heeft continue verfvlekken op zijn handen, evenals regelmatig verf in zijn haren en op zijn gezicht — echt, overal.
    Ruhn heeft lichtbruin gekleurd lokken, welke in het juiste licht gouden strepen lijken te bevatten (geërfd van moeder). Deze zitten voornamelijk rommelig warrig — bovenop langer dan de zijkanten. Ruhn heeft dezelfde kleur kijkers, hazelbruin met her en der wat goud (welke zijn emoties perfect tonen). Ruhn heeft een brede neusbrug, strakke kaaklijn en volle lippen. Onder zijn kijkers bevinden zich donkere cirkels (als halve manen), vanwege chronische slaaptekort. Ruhn heeft verschillende sproeten op zijn gezicht, sterk aftekenend tegen zijn huid.
    Ruhn's vleugels zijn lichtgrijs gekleurd — een teken van zijn worsteling met de te maken beslissing: Hel of Hemel. Wanneer andere personen zijn vleugels onaangekondigd raken, zal Ruhn daar heftig op gaan reageren — kwaad, zelfs. Dit vindt hij daadwerkelijk afschuwelijk.

    So, let's do it:
    let's pick up a brush and paint our lives.

    Extra
    • Ruhn heeft een chronische slaapstoornis.
    • Ruhn is ambidexter (linkshandig en rechtshandig).
    • Ruhn is een talentvolle schilder (kan dagen verdwijnen om dit te doen, vergeet daarbij al het andere).
    • Ruhn is heteroseksueel.
    • Ruhn is maagd.


    Hates
    Bloed • Groepsdruk • Keuzes • Kou • Leugens • Nachtmerries • Regen • Slapen • Stilte • Toekomst • Vechten • Winter

    Loves
    Alcohol • Astronomie • Buitenlucht • Bossen • Dansen • Eten (pittig) • Films (klassiekers) • Grapjes • Honden • Knuffelen • Koken • Kunst • Musea • Muziek • Openheid • Oprechtheid • Poëzie • Sarcasme • Schilderen • Tekenen • Verfgeur • Vliegen • Vrienden • Warmte • Zomer

    [ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 19:55 ]

    Bridgett Nicole Fournier

    "It is up to you to see the beauty in everyday things."
    Ik keek toe hoe Emilia zich soepel omdraaide en naar de tafel liep waar de drank stond. Ik draaide me om en liet mijn ogen over de mensen glijden, langzaam verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Ik hield van deze sfeer, de gezelligheid. Met de glimlach nog altijd op mijn gezicht draaide ik me weer om richting Emilia, die ondertussen als weer terug kwam met twee bekertjes in haar handen. Ik keek nieuwsgierig in het bekertje dat ze aan mij gaf. Emilia had een glimlach op haar gezicht.
    'Alsjeblieft, ik hoop dat je het lekker vind. Dit was vroeger mijn favoriete drankje. Als je je ogen dichtdoet, smaakt het precies naar een vakantie op een onbewoond eiland,' Ze sloot haar zin af met een knipoog, vervolgens zag ik twijfel in haar gezicht. Alsof ze dacht dat ze iets heel stoms had gezegd. Ik glimlachg vriendelijk.
    'Dankjewel.' Zei ik waarna ik mijn lippen aan het bekertje zette. Ik herkende het drankje meteen, er tijd geleden had ik same met vriendinnen een hele tijd alleen maar Malibu met cola gedronken. Ik sloot mijn ogen, zoals Emilia had voorgesteld. Toen ik ze weer opende keek ik haar lachend aan.
    'Wat nou onbewoond eiland. wat dacht je van Hawaii.' Ik begon me te bewegen als hoe mensen bewegen die de Hula dansen, maar dan een stuk slechter. Ik schoot in de lach en nam nog een slok van het zoete drankje.


    chaos makes the muse