OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Isobel Marie-Anne Green
• Domestique Française • 14 Ans • Regarder par-dessus la ville •

''Je ne suis pas assez bon pour ce monde.'' • Kleding • Haar •

Neverland Ik zat in het hoekje mezelf te warmen bij het vuur. De temperaturen gaan van hoog naar laag en het geeft me een sterk vermoeden dat Peter hier dit keer niet achter zit. Ik krijg kippenvel en doe mijn handen om de warme vleugels van Héros. Rêver gaat dicht tegen me aan liggen, en Tempête loopt rondjes. Dat doet hij altijd als hij in de nacht waakt. Ik kijk om me heen. ''Waar is Hibou?'' Rêver kijkt met zijn vel blauwe ogen om zich heen, en Héros verlicht de plek. Alleen is Hibou verdwenen. Meteen begint Tempête te huilen. Ik sta vlug op, maar iets zegt me dat ik moet blijven zitten. Ik voel me licht zwak en kijk nog is om me heen. Ineens begint het te stormen, ik zie geen Hibou. ''Hibou! Hibou!'' Er komt geen antwoord, Rêver begint aan mijn jurkje te trekken. Snel sta ik op en ren weg met Tempête en Héros achter me aan. Meteen daarna slaat er een donder wolk in op ons huis waar uit een tornado ontstaat. Ik gil en zie dat geen van mijn dieren de tornado tegen kunnen houden. Als mijn dieren gaan, ga ik ook. Ik spring achter ze aan de tornado in en gil kei hard. ''HELP! HELP!'' Storybooke Ugg. Ik word wakker in een bed met roze roosjes. Moeizaam stap ik uit bed en kijk over de stad via mijn raam. Geen spoor van mensen die ik ken, alleen maar een vreemde stad. Ik kijk over de huizen heen. Waar ben ik? Ik ga op zoek naar mijn fluitje met een vlam waarmee ik Héros op kan roepen, snel blaas ik erop. Meteen hoor ik getik op het raam. Ik hoor een vogeltje geeuwen, Hibou? ''Wat doe jij hier?'' Ik kijk nog eens over de vreemde stad.... Waar ben ik? Vlug hol ik naar beneden opzoek naar iemand die me kan helpen en dit alles uit kan leggen. Ik zie ineens 2 meiden. Ik loop op ze af en bestudeer ze eerst. Ik voel de klauwen van mijn lieve uil Hibou in mijn schouder en de warmte van mijn feniks Héros voel ik heel dicht bij. ''Bonjour, Est-ce France.'' Eigenlijk ziet dit er wel anders uit dan Frankrijk, dus vast niet. ''Eeeh... Hallo. Ik ben Isobel, kunnen jullie me vertellen waar ik ben?''

[ bericht aangepast op 24 aug 2016 - 18:24 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Mijn ogen gaan langzaam open, ik ga als een horrorpop zitten en kijk emotieloos voor me uit. Vandaag weer een dag, een dag met pijn. Of ja, pijn in mijn hart, niet oppervlakkige pijn. Ik kijk naast me, Sasja zit me aan te staren, ik glimlach, "We gaan ervoor..." zeg ik tegen haar en pak haar armpje vast. Ik trek haar kleren aan en leg haar terug, dan doe ik mijn eigen jurk aan, dan mijn schoenen en als laatste doe ik mijn haar goed. Ik kijk naar Sasja, nu zien we er precies hetzelfde uit. Ik pak haar beter vast en kijk naar buiten, Storybrooke. Fijn, hier word ik door nog meer mensen gepest. Straks gaan ze me ook nog pijn doen, meestal schelden ze me altijd uit maar je weet maar nooit. Zo snel ben ik niet in dingen in hout veranderen en al helemaal lichaamsdelen niet. Ik loop mijn kamer uit, Sasja goed bij me, "Ik ga naar buiten!" roep ik en stap het huis uit. Ik adem goed in maar merk dat ik alleen maar meer autogassen insnoof dan boom lucht. Ik hoest even maar loop snel verder. Ik loop lang Gold zijn winkel en zie meerdere mensen staan, ik wend mijn blik snel af als ik Jo zie, ik weet niet waarom maar ze mag me niet, volgens mij haar hele familie niet, volgens mij de hele wereld niet! Ik ga op een bankje tegenover zitten, waar hadden ze het over? "Waar zouden ze het over hebben Sasja?" vraag ik aan mijn pop.
(Als iemand pester wilt zijn van Anna mag dat)

---

When you see me, I'm not here

Beide meiden stemmen ermee in dat we het boek gaan halen, maar op dat moment stapt iemand een politieauto uit. "HALT POLITIE!" roept ie, ik kijk de man aan en mijn mond valt open van verbazing, was dat niet moeders slaaf vroeger? "Stropers," mompelt hij waardoor ik verbaast kijk, maar dan zie ik weer de inktvis achter me. "Handen omhoog! En geen verdachte bewegingen. Bij deze zijn jullie aangehouden.' ik doe simpel weg wat hij vraag, want ik wil niet mijn magie op de politie uitoefenen. "Of course..." zegt Ariël dan plots. Ze zet een stap dichterbij. Wat was die meid nu weer van plan? "En waarom?" ik zie langzaam de hand van Ariël richting de dolk gaan. "Heb je het over de inktvis? Dat was ik, de anderen zagen mij hem uit de zee halen en wouden hem terug gooien, hun hebben hier niets mee te maken..." mijn mond valt open van verbazing. Ze gaf zichzelf zomaar over? "Dat klopt," Hoor ik Elsa zeggen. Gaat ze serieus mee met dit verhaal? "dit meisje hier heeft het dier op een brute wijze gevangen. Wij," ze wees naar mij en zichzelf. "Wilden haar er van weerhouden dat ze door zou gaan, u komt als geroepen." Elsa zei het met een ernstig gezicht en ik wist nou niet of ze gelovig overkwam. "Het lijkt me wijs als jij," de man wees op Ariël. "je handen omhoog doet en waag het niet dat wapen te pakken." de sheriff zegt het op een dreigende toon. Ik kijk Ariël doordringend aan. Ze moest nu gewoon met de sheriff mee en we zouden later een reddingsactie ondernemen, misschien. De sheriff liep op Ariël af en wist met een snelle beweging de dolk weg te pakken en haar handen te boeien. Hij liet Ariël knielend bij de auto zitten en liep vervolgens onze kant op. "Burge-" hij maakt zijn zin niet af. "Goededag dames. Ik wil graag jullie naam en gegevens zodat ik contact met jullie kan opnemen over de getuigenverklaring." Dacht hij nou ook al dat ik Regina was? "Quinn Reyna," zeg ik zachtjes. "Kunnen we daarna gaan?" vroeg ik waarop de Sheriff knikte. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit "Of course..." zegt één van de meisjes dan plots. Ze zet een stap dichterbij. "En waarom?" iik volg de hand beweging van het meisje en zie een glimmend voorwerp, een dolk. Precies op dezelfde plek waar ik die van mij bewaarde. "Heb je het over de inktvis? Dat was ik, de anderen zagen mij hem uit de zee halen en wouden hem terug gooien, hun hebben hier niets mee te maken..." ik kijk de andere twee meiden aan. Ik weet gelijk dat dit gelogen is, want een echte crimineel was nooit zo gemakkelijk. Het doet me denken aan Emma met de papieren van Archie over Henry. "Dat klopt," zegt het meisje met het blonde haar. "dit meisje hier heeft het dier op een brute wijze gevangen. Wij," ze wees naar het andere meisje en zichzelf. Nu pas zag ik dat Regina hier al was. "Wilden haar er van weerhouden dat ze door zou gaan, u komt als geroepen." het blonde meisje keek me ernstig aan. "Het lijkt me wijs als jij," ik wees op het meisje met de dolk "je handen omhoog doet en waag het niet dat wapen te pakken." ik zei het op een driegende toon en kwam langzaam dichterbij. Met een snelle beweging trok ik haar dolk weg en had ik haar handen al geboeid. Vervolgens liet ik haar knielen op de grond en liep richting Regina en het blonde meisje. "Burge-" nu pas merk ik dat het helemaal Regina niet is, die daar staat. Ik kon wel door de grond zakken. Ze had vast anders gereageerd op mij. "Goededag dames. Ik wil graag jullie naam en gegevens zodat ik contact met jullie kan opnemen over de getuigenverklaring." ik pakte mijn notitieboekje erbij en opende deze. "Quinn Reyna," zegt het meisje waarvan ik dacht dat het Regina was. Geen Mills, maar ze leek verdomd veel op Regina. "Kunnen we daarna gaan?" vroeg ze, waarop ik een knikje gaf. Ik keek het andere meisje vragend aan en hield mijn pen al bij het schrijfblok.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"Dat klopt," Hoor ik Elsa zeggen. Ik kijk de man nog steeds nors aan, het mag niet te opvallend worden, "dit meisje hier heeft het dier op een brute wijze gevangen. Wij," Ik voel achter me dat Elsa iets doet met haar armen maar ik zie niet wat. "Wilden haar er van weerhouden dat ze door zou gaan, u komt als geroepen." ik rol met mijn ogen, komt als geroepen... Komt als geroepen? Hij komt helemaal niet als geroepen "Het lijkt me wijs als jij," de man wees naar mij, oh nee ik ga niet luisteren naar iemand "je handen omhoog doet en waag het niet dat wapen te pakken." zei de man op dreigende toon, ik hield me stil, verroer geen vin. Hij liep op me af en wist met een snelle beweging de dolk weg te pakken en mijn handen te boeien. Ik keek beduusd naar mijn handen, verdomme! Hij liet me knielend bij de auto zitten en liep vervolgens naar de anderen toe, ik hoorde hem nog wat zeggen waarop Quinn antwoorde. Ik zat wat te prutsen met de boeien, geen fijne herinneringen met boeien en gevangen zitten, helemaal geen fijne herinneringen... Ik huiver wanneer ik denk aan mijn oppas, Davy had haar gemarteld en vermoord voor mijn ogen, nu zou het minder erg zijn maar ik was ongeveer 4... Het was een trauma, sowieso... Ik voelde dat mijn ogen begonnen te prikken, knipperde een paar keer zodat de tranen snel zouden verdwijnen. Ik probeerde me snel te herstellen, "Gaan we nog een gezellig theekransje houden? Het zit niet echt comfortabel..." zeg ik geïrriteerd tegen de man.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Het lijkt me wijs als jij," hij wees op het meisje met de dolk "je handen omhoog doet en waag het niet dat wapen te pakken." hij zei het op een dreigende toon en kwam langzaam dichterbij Ariël. Met een snelle beweging trok hij haar dolk weg en had hij haar handen al geboeid. Vervolgens liet hij haar knielen op de grond en bracht haar naar de politieauto. Gelukkig werkte Ariël voor de verandering een keer mee, waardoor we niet nog meer in de problemen zouden komen. Vervolgens liep richting mij en Quinn.
"Burge-" begint hij, ik moet moeite doen om niet te lachen. Hij herstelde zich snel
"Goededag dames. Ik wil graag jullie naam en gegevens zodat ik contact met jullie kan opnemen over de getuigenverklaring." Hij pakte mijn notitieboekje erbij en opende deze.
"Quinn Reyna," zegt het meisje naast mij. "Kunnen we daarna gaan?" vroeg ze vervolgens, waarop de sheriff een knikje gaf. Hij keek mij vragend aan en hield zijn pen al bij het schrijfblok.
"Queen Elsa," beantwoorde ik zijn vraag. Pas toen bedacht ik mij dat het hier gebruikelijk was om een achternaam te hebben en ik deze helemaal niet had.
"Gaan we nog een gezellig theekransje houden? Het zit niet echt comfortabel..." klonk het geïrriteerd achter ons. Snel maakte ik gebruik van het moment om mijzelf te herstellen.
"Queen, Elsa Queen." glimlachte ik. "Als dit het was gaan wij er nu vandoor, we hebben nog een belangrijke afspraak staan die we niet mogen missen." knikte ik naar Quinn.

[ bericht aangepast op 25 aug 2016 - 0:00 ]

---

When you believe your dreams come true

"Queen Elsa," geeft Elsa als antwoord. Ik slaak een kleine zucht, maar moet ook grinniken om het feit dat ze zich voorstelt als Queen. "Gaan we nog een gezellig theekransje houden? Het zit niet echt comfortabel..." het kwam van achter ons en zag Ariël, die vrij geïrriteerd leek. "Queen, Elsa Queen." de agent gaf een klein knikje en sloeg zijn notitieboekje dicht. "Als dit het was gaan wij er nu vandoor, we hebben nog een belangrijke afspraak staan die we niet mogen missen." De sheriff borg zijn boekje op. "Het is goed, jullie kunnen gaan." Ik laat ons dat geen twee keer zeggen en dit keer ben ik degene die Elsa beet pakt en meesleur naar de winkel van Gold. Met een ruk open ik de deur. "We hebben het!" Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit "Queen Elsa," beantwoorde ze mijn vraag. Ik keek haar even verbaast aan. Was Queen nou haar achternaam? "Gaan we nog een gezellig theekransje houden? Het zit niet echt comfortabel..." klonk het geïrriteerd achter de twee dames. Ik slaakte een kleine zucht en rolde even met mijn ogen. "Queen, Elsa Queen." glimlachte het meisje naar me dat dus Elsa blijkt ze heten. "Als dit het was gaan wij er nu vandoor, we hebben nog een belangrijke afspraak staan die we niet mogen missen." ik borg mijn boekje op en zei dat ze inderdaad weg konden gaan. Het meisje dat Quinn heette en héééél veel op Regina leek, trok Elsa gelijk met haar mee. Ik liet terug naar de stroper en pakte haar op en zette haar in de auto neer. "U bent aangehouden op het feit dat u betrapt bent met het jagen op een diersoort waar hier niet op gejaagd mag worden. U heeft het recht om te zwijgen. Alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden." Daarna smeet ik de deur dicht.

[ bericht aangepast op 25 aug 2016 - 8:23 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

'Je hebt gelijk,' zegt Moon waardoor ik haar weer helder aankijk. 'Ik weet helemaal niets over jou familie. En blijkbaar, gezien je reactie, zit je ongeveer in dezelfde situatie als ik. Of nog erger.' ik rol met mijn ogen, wat weet zij er nu van? Ik heb totaal niet hetzelfde als haar, haar moeder is verdwenen op haar 12de en die van mij op mij 3de of 4de, haar vader is aardig tegen haar maar mijne doet me alleen maar pijn. En dan heb ik nog een klote vloek waardoor ik nooit meer ouders dan dit word. Ik zie dat mijn tattoo een beetje te zien is, Rotkind, dat zei mijn vader altijd tegen mij daarom heb ik het op mijn arm geschreven. Of het nou helemaal mijn keuze was om het er te schrijven weet ik niet. 'Dus alsjeblieft, help mij mijn vader terug te krijgen zonder dat ik de ketting moet afgeven.' ik schrik even op als ze weer begint te praten. Ik trek mijn mouw wat naar beneden zodat je het niet meer ziet. Ik kijk haar vals aan, "Nee, het is of de ketting of niets..." grinnik ik, "Dat is de deal..."
Mijn blik gaat naar de twee personen die de winkel inlopen, het onbekende meisje en Elsa, "We hebben het!" roept ze, ik kom wat dichterbij en kijk ze aan, "Laat eerst zien..."

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Nog steeds praten de drie personen met elkaar waardoor ik geërgerd zucht, ik hoorde de voetstappen terug naar mijn komen, de man tilde me op en dumpte me in de auto. "U bent aangehouden op het feit dat u betrapt bent met het jagen op een diersoort waar hier niet op gejaagd mag worden. U heeft het recht om te zwijgen. Alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden." met die woorden gooide hij de auto dicht, ik kijk hem koppig aan, "Jij beslist niet wat ik doe, praten of niet..." mijn blik gaat naar de binnenkant van de auto, wtf was dit? Ja een auto maar hoe werkt het? "Wie ben jij?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

Niemand wist nog dat ik terug was uit storybrooke en daar was ik blij mee, nu de duisternis mij volledig had overgenomen had ik ook geen zin in mensen om mij heen, vooral niet van die goede mensen die zich helden noemen en alle duisternis weg willen vagen, nu kon ik in mijn kelder in het huisje dat diep in het bos stond goud gaan spinnen en een plan bedenken hoe ik al die zielige onbenullige goedhartige mensen moet opruimen, ik ben blij erg blij dat niemand deze huisje nog heeft ontdekt het zal waarschijnlijk wel door mijn magie komen die deze huis onzichtbaar maakt. We waren in een stadje dat storybrooke heette ik had het gevoel dat ik hier al eens eerder was geweest maar waarschijnlijk komt het door die duisternis in mij dat ik me veel dingen niet kan herinneren, ook heb ik vaak dromen over kleine kinderen die zich rondom mij rende, en me papa noemde hun kleine handjes grepen mijn hand vast ik trilde even bij die gedachte. 'Blergh kinderen.' zei ik kotsend, kinderen die had ik gelukkig niet, maar waarom had ik die droom dan en waarom had ik het gevoel dat ik die kinderen kende en wel beter dan ik dacht, wel het zou vast niks zijn...

MT

Tuuli Egeté Jefferson|| Daughter of The Mad Hatter We all believe we're strong if we hold on for a little longer ||Kleding|| Haar|| Ik ben aan het rondlopen totdat ik opeens Isa en het meisje zie die volgens mij Ivy heet. "Dat is handig," zeg ik glimlachend "Ik ben denk ik beter in het opsporen en ik vermoed dat jullie beter kunnen vechten dan ik,". Vervolgens stelt Isa me voor aan Ivy, alhoewel we elkaar eerder hebben ontmoet maar dat liep niet zo goed af. Ze zal vast al een oordeel klaar hebben, maar ik besluit nu om eventjes vriendelijk tegen haar te zijn. "Leuk je weer her te ontmoeten," zeg ik met een vriendelijk toon tegen Ivy. "Als ik de stemmen in mijn hoofd goed hoor, zou mijn vader in een afgelegen gebied zijn. In een huisje," zeg ik vervolgens Amaliya Pan| Cursed Vampire Your better than just good enough Clothing||Hair Opeens zie ik een onbekend meisje op ons afkomen, die kwa uiterlijk sowieso jonger is dan mijn leeftijd toen mijn lichaam bevroor wat betreft groeien en verouderen. Ze stelt zich voor als Isobel en ik herken haar meteen als een meisje die ook op Neverland zat. Hopelijk herkent ze me niet als 'Koningin van Neverland' zoals sommige lost boys mij noemen omdat ik Peter's zus ben. "Hoi Isobel, ik ben Amaliya en dit is Fire," zeg ik tegen haar met een vriendelijke glimlach "En ik vermoed dat we in Storybrooke zijn,".

[ bericht aangepast op 25 aug 2016 - 14:56 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

x

[ bericht aangepast op 25 aug 2016 - 15:14 ]

• Soundtrack• Vampire Princess • kleding • haar

''There Is A Princess Inside All Of Us.''

Het was een mooie zomerdag, het licht scheen door mijn gordijnen en de geur van verf gemengd met raaf kwam mijn kamer binnen. Ik hoorde Nefret kraaien en tikken op mijn raam waardoor ik meteen wakker schrok. 'Nefret? Ben jij het?' O ja, Nefret is een kraai. Ze kan niet praten. Ik doe mijn raam open en meteen komt er een paniekerige vogel binnen gevolgd door Helmut, een witte kraai. Helmut begint te kraaien en vliegt paniekerig door de kamer achter Nefret aan. 'Wat is er jongens?' Meteen vliegen de kraaien weer naar buiten, ik hol naar beneden en ren achter Helmut en Nefret aan. Ik kijk om me heen. Dit leek niet op Neverland of Wonderland. Dit leek op een abnormale wereld met verschillende vreemde huizen. Ineens zag ik dat ik op 3 meiden afrende. Ik maakte snel een salto over hun heen en gleed nog 14 meter na. 'Sorry!'

[ bericht aangepast op 25 aug 2016 - 15:15 ]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

Ik meende me ook te herinneren dat iedereen dacht dat ik dood was, terwijl er geen andere Dark One verder was, maar goed laat ze maar denken dan kan ik voor nu in ieder geval mijn gang gaan, ik besloot om het in heel storybrooke een aardbeving te laten komen, terwijl ik goud aan het spinnen was sprak ik de spreuk uit die door heel storybrooke een aardbeving zou laten gaan, het zou geen hele zware zijn maar zeker wel voelbaar, meubelen zouden omvallen, auto's verschuiven wel er zal als nog wel wat schade zijn ik grijnsde toen ik de schokken zelf al begon te voelen.
Even een beetje spelen met de bewoners hier is leuk maar het is ook alleen maar een voorproefje er is nog iets ergers onderweg naar storybrooke, weer een gijns verscheen er op mijn gezicht.

Isobel Marie-Anne Green
• Domestique Française • 14 Ans • Parler avec Amaliya And Fire •

''Je ne suis pas assez bon pour ce monde.'' • Kleding • Haar •

Storybooke, die naam kende ik niet. Ik kende ook de stad niet. 'Wacht, ben jij Amaliya Pan?' Ik keek haar even aan. 'Iets zegt me dat je liever niet wil dat ik voor je buig...' Ik bekeek haar van top tot teen. Ze leek me best aardig, en niet echt op een prinses of een koningin. Hibou zette zijn klauwen pijnlijk in mijn schouders en Héros keek angstig uit zijn ogen, en ik snapte hen allebei. Er sprong van achter een meisje over ons heen, die door gleed. Ze was best lenig, want niet iedereen kan een salto maken. 'Wie is dat?' Ik keek Fire en Amaliya allebei even aan en keek toen weer naar het meisje. Zou ze een vampier zijn? Veel tijd om na te denken had ik niet, er ontstond een aardbeving. Meteen rende Tempête op ons af met Rêver. Ik sprak even tegen ze en keek toen Fire en Amaliya aan. De grond trilde en ik had moeite om te blijven staan. 'Mijn dieren brengen ons in veiligheid hoop ik.' Tempête huilde en trok me mee, Rêver was al vertrokken. 'Komen jullie?'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

De sheriff borg zijn boekje op. "Het is goed, jullie kunnen gaan." Ik zuchtte opgelucht. Voordat ik het wist werd ik door Quinn vastgegrepen en meegesleurd door haar richting de winkel van Gold. "We hebben het!" zegt Quinn zodra we binnen zijn. Ik zie Jo en nog een ander meisje staan, maar Jo komt zodra ze ons ziet op ons af. "Laat eerst zien" is het eerste wat ze zegt. Ik stoot Quinn aan, als teken dat ze het doosje met de armbanden moet laten zien. "Voordat je ze krijgt willen wij het boek hebben" zeg ik met een serieus blik. Zij zou dit keer niet de deal maken, maar wij. Ik hoopte dat het plan van Quinn zou werken, anders hadden we een groot probleem.

---

When you believe your dreams come true