OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Ariël geeft een kort knikje op mijn vraag. "Ja, en als je me niet geloofd, ik kan de Kraken oproepen..." haar hand gaat langzaam naar haar keel wat ik een touwtje omheen zien hangen. Ik maak een kleine aantekening, want ze liegt nu al helemaal. Ik wacht totdat het lab de resultaten doorsturen en dan heb ik haar. "Wat ben je aan het drinken?" vraagt ze nieuwsgierig terwijl uit haar eigen zak een fles pakt. Dronk ze nou alcohol. "Jij durft wel hé?" vraag ik haar. Ik loop ondertussen mijn bureau en zie dat ik inderdaad de resultaten heb binnengekregen van het lab. "Wat ben je toch weer snel Whale." zeg ik zachtjes. Hij was een expert op mens al zowel op dieren. Ik loop terug naar Ariël en neem weer een slok van mijn koffie met een aantal papieren in mijn hand, die ik net had uitgeprint. "Een kraken zei je?" er was bijna niks meer waarvan ik opkeek. "Apart," ik neem opnieuw een slok koffie en merk opeens dat ik haar vraag nog niet had beantwoord. "Dit is koffie." zeg ik er snel tussendoor. "Maar, ik heb hier de resultaten en de doodsoorzaak van de inktvis is levend verband." ik kijk Ariël met een ernstige blik aan. "Een valse getuigenis afleggen is strafbaar meid. Vertel me nou maar gewoon wat er echt is gebeurd. Zijn die Quinn en Elsa ook schuldig?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
"Jij durft wel hé?" vraagt hij me, wacht wat? Ik doe toch helemaal niets fout... "Hoe bedoel je?" vraag ik dan toch maar. Hij pakt wat en kijkt ernaar, ugh waarom zit ik hier nu kan ik niet meekijken! "Een kraken zei je?" ik knik langzaam "Apart," ik kijk hem aan, "Ik kan het bewijzen..." zeg ik snel, "Ik heb er vele schepen mee laten zinken..." de laatste woorden slikte ik nog net niet in, ik weet nou niet of schepen laten zinken en bemanning vermoorden strafbaar is hier. "Dit is koffie." eindelijk, bedankt voor het antwoord wat een paar jaar heeft geduurd. Man deze landmensen zijn verschrikkelijk! Hoe meer ik ermee omga hoe zekerder ik ervan word, "Zit er drank in?" vraag ik, niet dat ik drankverslaafd ben ofzo, drank!! Snel neem ik nog een slok van mijn rum wat op blijkt te zijn, geïrriteerd gooi ik het flesje op de grond, ugh, why is the rum Always gone? "Maar, ik heb hier de resultaten en de doodsoorzaak van de inktvis is levend verband." hij kijkt me aan waardoor ik hem rustig terug kijk,"Een valse getuigenis afleggen is strafbaar meid. Vertel me nou maar gewoon wat er echt is gebeurd. Zijn die Quinn en Elsa ook schuldig?" ik grijns,
"Ik doe zoveel dingen die strafbaar zijn..." grijns ik denkend aan hoeveel mensen ik wel niet heb vermoord, ik hou de tralies vast en kijk hem aan, "Ze zijn niet schuldig..." zeg ik, je kon zien dat ik dit oprecht meende, al was dat niet zo ik was meesteres in liegen, "Ooit gehoord van, verkeerde moment verkeerde tijd?" ik grijns breder, "Daar zou jij toch alles van af moeten weten sheriff..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Hoe bedoel je?" vraagt Ariël me op mijn opmerking over haar drank gedrag. Dit was sowieso haar eerste keer in Storybrooke, dus besloot het maar te negeren. Of ze was al zo dronken dat ze niet meer helemaal helder wilde nadenken. Ze gaf een kort knikje, nadat ik haar ter bevestiging had gevraagd of het een kraken was. "Ik kan het bewijzen..." zegt ze snel tegen me, "Ik heb er vele schepen mee laten zinken..." ik weet nou niet of ze spijt heeft van deze uitspraak, maar dat was hoogstwaarschijnlijk in The Enchanted Forest gebeurd. Daar had ik hier niks over te zeggen, maar het was wel een teken dat ik haar in de gaten moest houden. Vooral als die kraken ook in Storybrooke was gekomen. "Zit er drank in?" Ariël kijkt naar mijn koffie, die ik zuchtend neerzet. Ik had hier overduidelijk met een alcoholist te maken. Ze neemt weer een slok uit haar fles, maar die blijkt op te zijn, Geïrriteerd gooit ze de fles op de grond, die langzaam richting de tralies rolt. Ik pak de fles op en bekijk hem eens goed. Zo toe maar. Op je zeventiende al aan rum zitten. Ik zou het haar niet nadoen. "Ik doe zoveel dingen die strafbaar zijn..." zegt Ariël grijzend. Ze kijkt me aan en houd de tralies stevig vast. "Ze zijn niet schuldig..." ik gaf een kort knikje, maar opnieuw hoorde ik de stem van Emma. 'Ze liegt Graham.' waarom hoorde ik nou steeds die stem. "Ooit gehoord van, verkeerde moment verkeerde tijd?" er komt een brede grijns op haar gezicht. "Daar zou jij toch alles van af moeten weten sheriff..."ik keek haar aan en richtte snel mijn blik van haar af. "Kan je dan verklaren hoe het komt dat er brandwonden op de inktvis zit en dat de doodsoorzaak verbranding is?" over de laatste opmerking wilde ik het niet hebben. "En er zijn tekenen van een gevecht, dus jou kraken heeft dit nooit gedaan."

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
De sheriff pakt de fles op en bekijkt hem, oh wauw... Kan hij niet in plaats van hem bekijken me gewoon een nieuwe geven? Zou veel fijner zijn. De sheriff geeft een kort knikje, zou hij me geloven? Na mijn opmerking van dat hij alles zou moeten weten van verkeerde tijd verkeerde plek wende hij zijn blik af, een zelfvoldane grijns komt op mijn gezicht, zwakke plek gevonden! "Kan je dan verklaren hoe het komt dat er brandwonden op de inktvis zit en dat de doodsoorzaak verbranding is?" mijn hoofd begon heel snel te ratelen, meteen schoot er een idee bij me op, "En er zijn tekenen van een gevecht, dus jou kraken heeft dit nooit gedaan." ik grijns en kijk hem aan,
"Quinn heeft magie..." zeg ik, "Ze wou me tegenhouden door een vuurbal maar ik sprong opzij waardoor hij op de inktvis kwam..." ik grijns, "Ik moest toch ook een levende inktvis hebben om hem aan mijn.." ik hield me even stil, nu niet weer vader zeggen, "verzorger te laten zien..." ik tik even met mijn ring een paar keer tegen de tralies, klinkt zo leuk...
"Ben je eigenlijk bekend met het verhaal van Davy Jones op de vliegende Hollander of Captain Jack Sparrow op The Black Pearl?" vraag ik, kijken of hier iemand een brein heeft, hij zou me wel geschikt voor zijn, hij is een sheriff, het zou me bijna verbazen als hij er niet vanaf wist.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik schrok even toen ik tegen over me in de spiegel keek. Mijn huid was donkerder gekleurd en overal zaten rimpels ik deinsde even achteruit, geschrokken door mijn eigen spiegelbeeld. In het huisje leken wel tien lampen te hangen, althans dat dacht ik. Omdat ik nu een zombie was kon ik veel beter in het donker zien. Waarschijnlijk was het pikke donker in het huis. Ik sloeg mijn handen over mijn oren heen een afgrijselijk gil trok door het huis. Dat was iets waar ik als zombie niet tegen kon. Een simpel geluid kon mij doof maken. "Hij zit hier overduidelijk" brom ik

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Geduldig wachtte ik af totdat Quinn zou antwoorden, ze leek even in gedachten verzonken te zijn. "Paarse rookwolk?" mompel ze zachtjes. "Wat?" vroeg ik haar. Ik begreep niet wat ze daar nou weer mee bedoelde. Ik keek even naar de lucht, maar zag geen paarse rookwolken. Quinn zuchtte even en keek mij vervolgens weer aan. "Jou huis lijkt me een prima plek." zegt ze met een zwak glimlachje. Ik knik, "Mijn zusje Anna is als het goed is ook thuis, ze kan best druk zijn dus je bent voorbereid." glimlachte ik. "Trouwens jij hebt hier vast nog geen huis in Storybrooke, of wel? Of ga je bij je moeder wonen?" vroeg ik voorzichtig. "Je mag ook bij ons komen wonen, als je dat leuk vind. Volgens mij is mijn huis groot genoeg." We liepen dezelfde route die ik vanochtend ook gelopen had, ik hoopte maar dat ik het huis nog terug kon vinden. Gelukkig zag ik het al gauw staan, het was anders dan ons kasteel in Arendelle maar voor nu is het prima. We gaan nu toch de vloek oplossen en dan zou ik snel weer thuis zijn. Ik opende de achterdeur die niet op slot zat en liep via de keuken de woonkamer in. "Ik ben thuis" schreeuwde ik. Blijkbaar zat Anna al de hele dag op haar kamer, ik was verast dat ze dat volhield. Al gauw hoorde ik iemand de trap af rennen en kwam er een roodharig meisje de kamer binnen springen, die mij direct omhelsde. "Je bent eindelijk thuis," riep ze blij. Ik knikte, toen zag Anna dat ik iemand bij mij had, haar blik stond nieuwsgierig. "Anna, dit is Quinn. Quinn, Anna." Gebaarde ik naar beide. "Quinn en ik gaan de vloek verbreken, zodat wij weer naar huis kunnen. Ik staarde even naar het boek, ik werd nu toch wel nieuwsgierig. "Anna, als jij nou even naar Granny's gaat om eten te halen" glimlachte ik naar mijn zusje. Ze ging hier mee akkoord en vertrok direct naar buiten. "Zo." zuchtte ik naar Quinn. Ik ging op de bank zitten en nam het boek op schoot. "Zullen we maar beginnen?"

---

When you believe your dreams come true

Haastig stapte ik het winkeltje van Gold binnen, mijn blik viel op het blondharige meisje dat zich in de winkel bevond. Met een arrogant blik staarde ik het kind aan. "Ik ben opzoek naar je vader, is hij hier?" Ik wist dat hij twee dochters had en ik was benieuwd wat hun wisten van de vloek. "Wat weet jij van deze vloek" ik keek het meisje dreigend aan. Ze kon maar beter direct meewerken, want ik was pissed off. Dit was de zoveelste keer dat iemand mijn geluk in de weg stond. Net nadat ik zo mijn best had gedaan om te veranderen, om eindelijk een keer aan de goede kant te staan.

---

When you believe your dreams come true

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Haastig kwam een vrouw de winkel ingelopen, niet zomaar een vrouw, nee, Regina... Ze staarde me arrogant aan waardoor ik hetzelfde deed, niemand kijkt op me neer, dat sta ik niet toe! "Ik ben opzoek naar je vader, is hij hier?" zo, met de deur in de winkel vallen, ik grijnsde door mijn eigen woordgrapje. Ik besluit de vraag te negeren, want ja, de meesten denken toch dat hij dood is, "Wat weet jij van deze vloek" ze keek me dreigend aan wat me dus totaal niets deed, er kwam zelfs een grijns op mijn gezicht,
"Misschien wel, misschien niet..." zeg ik vals en kijk haar aan. Tja, deze vrouw had macht, maar ik ook, helemaal nu ik zelf deze vloek heb uitgesproken voel ik me machtig. Echt geweldig om zo veel te kunnen! Alleen iets minder leuk als mensen erachter komen dat ik het ben, hopelijk doen ze dat niet want dan ben ik de lul...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Wat?" vroeg Elsa me, waarop ik enkel me hoofd schudde. "Mijn zusje Anna is als het goed is ook thuis, ze kan best druk zijn dus je bent voorbereid." glimlachte Elsa, waarop ik kort terug glimlachte. Het idee dat mijn moeder net op de hoek van de straat stond kwam niet uit mijn hoofd. "Trouwens jij hebt hier vast nog geen huis in Storybrooke, of wel? Of ga je bij je moeder wonen?" ik hoorde dat Elsa de vraag vrij voorzichtig stelde. "Ik werd wakker in een slaapkamer, maar ik weet niet of dat van mijn moeder is dat huis. Ik heb altijd bij mijn oma gewoond, maar die leeft al een tijdje niet meer." Al snel stelt Elsa voor dat ik ook bij Anna en haar kan komen wonen. "Je mag ook bij ons komen wonen, als je dat leuk vind. Volgens mij is mijn huis groot genoeg." ik gaf nog geen antwoord, maar liep wel achter Elsa aan richting haar huis. Het huis waar we naar binnen gingen was inderdaad groot, maar stelde niks voor met het kasteel van Grootmoeder Cora en mijn eigen moeder. "Ik ben thuis" schreeuwde Elsa. Ik was benieuwd of die Anna niet zelf op verkenning was gegaan. Ik kreeg al snel mijn antwoord en hoorde iemand de trap afrennen. Een roodharig meisje kwam richting Elsa en omhelsde. Ik vroeg me af of Elsa nog wel lucht kreeg met die knuffel. "Je bent eindelijk thuis," riep ze blij. Toen bleek het meisje mij op te merken en ze kreeg een nieuwsgierige blik. "Anna, dit is Quinn. Quinn, Anna." Gebaarde ze naar ons beide. "Quinn en ik gaan de vloek verbreken, zodat wij weer naar huis kunnen". Elsa staarde naar het boek waarop ik snel een klein knikje gaf richting Anna. "Aangenaam." zei ik tegen haar met een klein glimlachje. "Anna, als jij nou even naar Granny's gaat om eten te halen" Anna ging hiermee akkoord en Elsa en ik waren weer alleen. "Zo." zuchtte ze naar mij. Elsa nam plaats op de bank en legde het boek op haar schoot. "Zullen we maar beginnen?" Ik knikte en hing mijn jas over een stoel heen en ging vervolgens naast haar zitten met mijn benen over elkaar en ietsjes over het boek geleund. "Ik ben benieuwd." zei ik met een glimlach richting Elsa. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Er kwam al vrij snel een antwoord uit Ariël. Ze kijkt me grijzend aan. "Quinn heeft magie..." ik trek mijn wenkbrauw op. Zou Quinn gelogen hebben over haar achternaam? Ze leek immers vrij veel op Regina en ze bleek ook nog magie te hebben. "Ze wou me tegenhouden door een vuurbal maar ik sprong opzij waardoor hij op de inktvis kwam..." er is nog steeds een grijns op het gezicht van Ariël, maar ik kijk vrij serieus. Als ze het voor die twee wilde opnemen was ze niet goed bezig. "Ik moest toch ook een levende inktvis hebben om hem aan mijn.." Ariël viel even stil. Ik wist wat ze wilde zeggen. "verzorger te laten zien.." ze had zichzelf bijna weer versproken. Haar ouders leefde dus wel, dat was interessant. "Ben je eigenlijk bekend met het verhaal van Davy Jones op de vliegende Hollander of Captain Jack Sparrow op The Black Pearl?" ik negeer haar vraag en schrijf verder. "Okay," zeg ik tegen Ariël. "Quinn had je geprobeerd tegen te houden met de vuurbal, maar raakte dus een reuze inktvis, die op slag dood was. Weet je wat dat betekent?" ik wacht niet op haar antwoord. "Dat jij gewoon as zou zijn geweest. Dat betekent weer dat die Quinn poging tot moord heeft ondernomen..."

[ bericht aangepast op 29 aug 2016 - 17:40 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
"Okay," zegt hij, oh wat erger ik me aan hem! Droogkloot... Waarom komt hij niet gewoon met iets, doe me even pijn en laat me dan gewoon gaan, zo gaat het bij mij ook. "Quinn had je geprobeerd tegen te houden met de vuurbal, maar raakte dus een reuze inktvis, die op slag dood was. Weet je wat dat betekent? Dat jij gewoon as zou zijn geweest. Dat betekent weer dat die Quinn poging tot moord heeft ondernomen..." ik kijk de sheriff boos aan, wat doet hij moeilijk,
"Wat wil je anders horen!? Je weet het antwoord toch al lang!" ik hield mezelf even niet onder controle waardoor ik even extreem pijn kreeg, ik zakte op de grond, "Verdomme Davy..." mompel ik, ik rol mijn ogen naar boven tegen de pijn, sta op en hou de tralies vast als steun.
"Ik weet heus wel dat je niet dom bent..." ik kijk hem aan, mijn kaken op elkaar geklemd tegen de pijn, "Je weet dat ik sommige dingen die ik je vertel lieg... Moet ik het letterlijk tegen je zeggen ofzo!?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Kitty Fifianne Lightnee

Outfit&Haar

Got a secret
Can you keep it?
Swear this one you'll save
Better lock it, in your pocket
Taking this one to the grave

Ik kijk om me heen, en voel me beschermd. In elke hoek zie ik een schaduw. Niet die van een mens, maar die voor mijn vader werken. Ze maken me best wel vrolijk, maar ach. Ik ben nou eenmaal te perfect om NIET blij te zijn. Ik liep de stad door, en zag overal wel iemand die ik ken. Alleen loop ik niet op ze af en geef ze een knuffel of wat, maar loopt ze nonchanant door alsof er niks is aan de hand is. Het zit nou eenmaal zo, de Accelarati heeft overal spionnen zitten voor haar vader. Zelfs in Storybooke, misschien voor haar? Ze schudde haar hoofd, dat zou hij nooit doen. Ze liep een willekeurige winkel binnen. Hier moest ze niet zijn, want ze zag alleen maar vreemde dingen. En ze zag twee meisjes met blond haar en een vrouw met kort zwart haar. 'Eehm, kom ik ongelegen?'


Aan Regina, Jo&Rebel

[ bericht aangepast op 29 aug 2016 - 19:04 ]

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Quinn knikte en hing haar jas over een stoel heen en ging vervolgens naast mij zitten met haar benen over elkaar en ietsjes over het boek geleund. "Ik ben benieuwd." zei ze met een glimlach richting mij. Ik sloeg het oude boek open en bekeek de inhoud aandachtig. Langzaam bladderde ik door het boek, mijn ogen gingen scannend over de bladzijdes. Er stonden verschillende soorten vloeken in, maar niet één die in de buurt kwam van deze vloek. Hoe verder we door het boek bladerden, hoe moedelozer ik werd. "Er staat niks in" zuchtte ik geïrriteerd en gaf het boek aan Quinn. Het boek was mijn enige hoop geweest, andere opties waren er immers niet. Ik sprong overeind en begon heen en weer te ijsberen door de kamer. "Wat moeten we nu? Zo kom ik nooit thuis." zei ik met lichte paniek in mijn stem. Alles rondom mij begon langzaam te bevriezen.

---

When you believe your dreams come true

De grijns op het gezicht van het meisje beviel mij niet. Bovendien negeerde ze de vraag waar haar vader was. "Misschien wel, misschien niet..." zegt ze vals en kijkt mij aan. Het liefst had ik nu direct haar hart er uitgerukt en verpulvert tot stof. Maar ik had haar nodig, ze hield sowieso informatie achter. Daarnaast zou Rumpel woedend worden en hem hield ik liever zo goed als het kan te vriend. Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen. Regina, je hebt je leven gebeterd. Houdt je in. Ging er door mijn gedachten heen. Ik opende mijn ogen weer en zette een glimlach op. "Kijk kleine meid, ik ben hier niet om spelletjes te spelen. Dus ik vraag je nog een keer. Wat weet je van deze vloek?" Ik staarde het meisje aan. Ze leek te genieten van de positie waarin ze zich nu bevond, alsof ze alle macht heeft. Maar hier in Storybrooke had ik ook macht, dus ze kon maar beter mijn vraag beantwoorden. 'Eehm, kom ik ongelegen?' klonk er een stem achter mij. "Ja," schreeuwde ik woedend. Snel herstelde ik mezelf, beheers je Regina. Ik kuchtte even, "Ik, de burgemeester van Storybrooke en mevrouw Gold zijn bezig met een zakelijk gesprek. Het lijkt mij beter dat je de winkel verlaat." zei ik op een dwingende toon tegen het meisje. Ik had het meisje hier nog nooit gezien, maar dat interesseerde mij op dit moment niet. Ik zou hier niet weggaan voordat ik enige informatie had ontvangen en ik liet mij daarbij door niets afleiden.

[ bericht aangepast op 29 aug 2016 - 19:17 ]

---

When you believe your dreams come true

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Ik grijns als ik zie dat Regina heel veel moeite moet doen om zichzelf in te houden "Kijk kleine meid" begint ze, ik draai grijnzend met mijn ogen terwijl ik met mijn hand door mijn haar ga, kleine meid nogwel...," ik ben hier niet om spelletjes te spelen. Dus ik vraag je nog een keer. Wat weet je van deze vloek?" Ze staarde me aan waardoor ik alleen nog maar meer moest grijnzen, 'Eehm, kom ik ongelegen?' ik keek achter Regina, een meisje kwam binnen "Ja," schreeuwde Regina woedend waardoor ik mijn lachen in moest houden, oh wat geweldig dit! "Ik, de burgemeester van Storybrooke en mevrouw Gold zijn bezig met een zakelijk gesprek. Het lijkt mij beter dat je de winkel verlaat." Zakelijk... Of course.. Ik knik naar het meisje dat Regina gelijk heeft, we zijn heel 'zakelijk' bezig namelijk.
Dan kijk ik weer naar Regina, ik glimlach even vals, "Ik heb totaal geen idee waar je het over hebt..." zeg ik overdreven nep, eens kijken hoelang zij haar geduld kan bewaren.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Kitty Fifianne Lightnee

Outfit&Haar

Got a secret
Can you keep it?
Swear this one you'll save
Better lock it, in your pocket
Taking this one to the grave

Ik kende die twee niet, daarom bekeek ik mijn telefoon om te kijken of iemand een berichtje gestuurd had. Kitty, wakker worden. Ineens hoor ik een vrouw tegen me schreeuwen. "Ik, de burgemeester van Storybrooke en mevrouw Gold zijn bezig met een zakelijk gesprek. Het lijkt mij beter dat je de winkel verlaat." Ze zei later toch nog we aardig. 'Ik denk van niet, hebben jullie ergens een vreemde schaduw gezien. Zo ja, dan is deze vraag niet vreemd.' Daarna draai ik me om en verlaat ik de winkel. Soepel... Jij bent echt een idioot hé. Ik rol met mijn ogen en bespeur elke muur af, 'Kaylee, waar ben je idioot!' Een paar mensen op straat keken me raar aan, maar ik keek arroganter terug. Kaylee, laat je nou zien! Ik zag haar niet, maar wel een man met daar achter zijn normale schaduw, alleen was de man een man en de schaduw een meisje. 'Kaylee...' Mompelde ik. Ik liep naar haar toe en begon op haar te stampen. Dat doet godverdomme pijn! Ik bekijk de man, hij kijkt niet eens op. Volgens mij is het Simon. Ik ga nonchanant naast hem zitten en bekijk mijn telefoon. 'Weet jij wat we hier doen?' Simon knikte en mompelde iets onverstaanbaars. 'Kom vanavond naar het adres dat ik je stuur. Daar krijg je al de informatie die ik heb. Nu weg!' Ik keek hem beledigd aan. En stond tuttig op. 'Amaliya! Waar ben je?'

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.