Ik wil je alleen maar zeggen dat je al het recht hebt om te voelen hoe je je voelt en dat die T. zijn gedrag niet kan. Hij heeft helemaal niet het recht om zo neerbuigend te doen tegen jou. Ik vind het ook heel erg dat hij je gevoelens niet serieus neemt, terwijl je er zoveel last van hebt. Omdat hij zijn lelijke zelf niet onder ogen komen kan, schuift hij de schuld maar in jouw schoenen. Het is wel degelijk door hem dat jij je rot voelt en niet omdat jij te gevoelig bent of te venijnig of overdrijft of wat dan ook. Hij hoort dat niet te doen. Hij hoort dat niet in het belachelijk te trekken. Hij hoort zijn effect van zijn respectloze gedrag niet te minimaliseren en je zo nog eens extra te verwonden, door te laten uitschijnen dat jouw perspectief niet geldt. Luister niet naar hem. Je doet er evenveel toe als hem, je hebt recht om te voelen wat je voelt en ervoor op te komen, als T. het negeert dan is hij een klootzak en is er niets mis met jou. Luister er dus niet naar. Je hebt geen enkele reden om je slecht te voelen over jezelf, het ligt niet aan jou, er hebben zich vast al heel veel mensen voor jou slecht gevoeld in zijn aanwezigheid. Dat is een man die slecht in zijn vel zit. Er is met jou niets mis en het spijt me dat je je angstig en onwaardig voelt door deze etter.
Het eerste wat je hiertegen kan doen, is voor jezelf opkomen en hem op zijn plek zetten. Je hoeft niet altijd fel te zijn om voor jezelf op te komen. Soms doet rustigheid en onverschilligheid veel meer. Dat heb ik van mijn papa geleerd en het is heel effectief. Op dit moment heeft hij een heel lastige en agressieve collega. Als mijn vader bijvoorbeeld een preek over zich heen krijgt in de gang, loopt hij er gewoon rustig voorbij en dan loopt die man hysterisch achter hem aan. Zo intimiderend. jij gaat niet naar mij luisteren? Dan zucht hij gewoon doodvermoeid. Van: 'Nee, jongen, ik ga nu niet naar je luisteren.' 'Of dan smijt die collega de deur keihard dicht in zijn gezicht en loopt agressief door en dan zegt hij gewoon doodkalm van: 'Bartje... Dat kan niet hé.' Zo komen ze er maar belachelijk uit en is er niets meer aan voor ze. Onverschilligheid is een hele goede techniek om om te gaan met zo'n mensen, zelf nog beter dan een felle mond tegen ze op te zetten, want zo toon je dat je ergens hun negatieve mening over jou nog geldig is. En dat is het niet. Als je te rustig bent om goed voor jezelf op te komen, probeer het dan in je voordeel uit te buiten. Zo staan ze ineens maar in een heel belachelijk licht en zullen ze wellicht stoppen, omdat het geen effect lijkt te hebben op je.
Als hij nog eens zo'n pestopmerking geeft, zeg dan gewoon onverschillig iets van: 'Ja, T. Het is waar. Mijn werk is waardeloos.' Of gewoon rustig maar ferm als hij het nog eens minimaliseert als je voor jezelf opkomt door te zeggen dat je je venijnig valt en aangevallen: 'T., we gaan nu bij jouw verkeerde gedrag blijven. Het ging over jouw fouten, je moet nu niet over mij beginnen. Ontsnappen gaat bij mij niet werken.' Ga altijd terug naar hem als hij gaat van: jij, jij, jij. Zeg dan gewoon: we hadden het nu over jou, T. Ik wil dat je respectloos tegen me bent en kan je dat niet, dan zal ik maatregelen nemen.' Akkoord gaan is ook altijd een goede techniek, of akkoord gaan en meedoen, overdrijven. 'Ja, T. ik voel me inderdaad aangevallen en ben inderdaad venijnig. Ik ben de venijnigste op aarde denk ik, maar het ging nu over jouw gedrag nu. Of gewoon: 'Ja. Ik ben dat graag, venijnig, geeft me lekker energie, maar het ging nu over jouw gedrag, T.' Door ze gelijk te geven en je er goed bij te voelen in plaats van slecht (al moet je het er niet mee eens zijn), blok je al hun macht af om je omlaag te halen met dat verwijt.
[ bericht aangepast op 30 sep 2016 - 17:12 ]
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.
.