{RPG-250} The Dauntless Initiation • Divergent || Speeltopic - Speeltopics

---

V E R H A A L Futuristisch Chicago, de wereld is opgedeeld in 5 facties, Abnegation, Dauntless, Erudite, Amity en Candor. Elke factie heeft eigen regels, normen en waarden en leden. Factie boven bloed, meer dan je familie is het je factie waar je thuishoort. Elk jaar krijgen alle zestienjarigen een test die laat zien in welke factie zij het beste thuishoren. De dag daarna is er een kiesceremonie waarin alle zestienjarigen de factie kiezen waar zij de rest van hun leven bij willen horen. Na dat moment krijgen ze een inwijding waarna ze (hopelijk) worden opgenomen in de factie van hun keuze. Halen ze de inwijding niet, of kunnen ze niet volgens de regels van hun factie leven? Dan worden ze factieloos en horen ze nergens meer bij. Sommige mensen horen overal bij, er is niet een factie waar zij het beste inpassen, we noemen ze Divergents. Zij passen overal en nergens in. Als je Divergent bent is je leven niet zeker. Dan wordt er van allerlei kanten op je gejaagd. De mensen die de inwijding halen leven de rest van hun leven volgens de regels en de normen en waarde van hun factie. Ze trouwen met iemand uit de factie en hun kinderen groeien op in diezelfde factie, totdat ze zestien worden. Dan komen ze voor de belangrijkste keuze van hun leven te staan. Waar hoor ik thuis?

V E R H A A L L I J N       R P G Het verhaal begint op de dag van de Choosing Ceremony (de dag waarop de toekomstig aspiranten hun facties kiezen). Ze kiezen voor Dauntless en ze springen (voor het eerst) in rijdende treinen en maken kennis met het ruige leven van Dauntless. Het speelt zich af in het jaar na de inwijding van Four en voor die van Tris. Four komt er dus ook in voor, maar het is niet mogelijk om hem te spelen. De helft van de aspiranten zijn overstappers en de helft zijn al geboren in Dauntless. I N W I J D I N G » Het is niet nodig om divergent gelezen of gezien te hebben voor deze RPG. Het is handig maar niet noodzakelijk. Voor die mensen leg ik even uit hoe de inwijding van Divergent gaat. Er zijn 3 fases van de inwijding. » De eerste fase is fysiek. Hier worden gevechten gehouden en er worden trainingen gegeven. » De tweede fase is mentaal. Hierin kom je in simulaties terecht die je angsten testen. Je moet proberen zo kalm mogelijk te blijven en uit de simulatie te komen, maar je weet niet dat je je in een simulatie bevind, behalve als je Divergent bent. » De derde fase is je angstlandschap. Hier kom je terecht in een simulatie waarin je je grootste angsten moet overwinnen. Je weet hier wel dat je in een simulatie bent en dit is ook de eindproef. De meeste mensen hebben 10 tot 15 angsten. Er zijn ook uitzonderingen, maar dat zijn er niet veel. Niet alle fases tellen even zwaar mee en het is lastig om hoger op te komen als je laag eindigt in een fase. Aan het einde van de inwijding mogen alle overgebleven aspiranten, op volgorde van de ranglijst, banen kiezen. De beste banen zijn in het bestuur en de minder goede banen zijn; het hek bewaken en factielozen onder controle houden. » De inwijding is minder streng dan in deel 1 van Divergent. De 20 beste aspiranten halen nu de inwijding » Je valt alleen af bij de inwijding als je je niet aan de regels houdt, je laf gedraagt of als je niet in de top 20 terecht komt. R E G E L S » De huisregels van Quizlet natuurlijk. ^^ » Je mag maximaal 3 personages hebben. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat je al je personages actief houdt. » Er is een minimum van 250 woorden per post. » Je kan rollen reserveren, mits je je rol binnen 2 weken in vult. » Geen perfecte rollen (Mary/Gary-sue's). » 16 + is toegestaan, maar vermeldt dat bovenaan je post en doe het met mate. » OOC in het speeltopic graag tussen haakjes of in het praattopic. » Ruzie is alleen toegestaan in de RPG zelf. » Topics worden alleen aangemaakt door JohannaMason » Bespeel niet de personages van anderen zonder toestemming. » Naamveranderingen graag doorgeven A S P I R A N T E N naam personage - username - pagina GEBOREN IN DAUNTLESS - Tayler Conney - JohannaMason - 1.3 - Ally Jövi - Polovina - 1.2 - gereserveerd voor greenlight22 - vrouw - - GEBOREN IN ABNEGATION - gereserveerd voor trasecolare - vrouw - GEBOREN IN ERUDITE -Ana Rose Rhodes - _illusion - 1.2 - Daantje Wislon - GinnyWeasley8 - 1.3 - GEBOREN IN AMITY - gereserveerd voor Emildir - gereserveerd voor CooleSarah11 - GEBOREN IN CANDOR - Valora Gwynn Jones - LearntoPlay - 1.2 - Emma-Bella Emilia Kayne - JohannaMason - 1.2 - -

T O P I C S » ROLLENTOPIC » PRAATTOPIC

» SPEELTOPIC

[ bericht aangepast op 4 nov 2016 - 7:11 ]

---

How you doin'

Mt

Abo (heb even geen idee hoe te beginnen dus ik wacht wel even)

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Mt

[ bericht aangepast op 5 nov 2016 - 15:33 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Mt

Ik zal waarschijnlijk vandaag of morgen posten
(Als ik het onthoud )

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Hoe beginnen we?

GinnyWeasley8 schreef:
Hoe beginnen we?

Bij dat ceremonieding waar ze hun factie kiezen, zou ik zeggen. Maar dat weet ik niet zeker. Aan mij heb je ook weer eens niets.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

GinnyWeasley8 schreef:
Hoe beginnen we?

Ze zijn net voor de eerste keer de trein ingesprongen. Zometeen moeten ze op dat dak springen.

---

How you doin'

[ bericht aangepast op 7 nov 2016 - 11:05 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Mijn hart bonst luid. Ik vraag me af waarom niemand het hoort. Ik kan niet geloven dat ik het ooit aan heb gedurfd. De adrenaline raast nog altijd door me heen, en het gevoel dat ik zweef, maar dreig te vallen, maakt me nog altijd doodsbang. Want ik wist dat ik alles alleen zou moeten doen. Helemaal alleen de sprong de trein in wagen, zonder iemand die me opvangt.
Ik zucht duizelig, en staar naar de stalen vloer van de wagon. Ik zit tegen de wand aan, waar de kans miniem is dat de armen van de wind me naar buiten trekken. Daantje zit naast me, maar heeft ontdekt dat ze met woorden niet gerust kan stellen. Met haar aanwezigheid echter ook niet.
Ik kijk na een poosje op. Ik zie een paar aspiranten, die oorspronkelijk waarschijnlijk al van Dauntless komen, lachen. Eén meisje grijnst een beetje. Een vaag glimlachje glijd om mijn lippen. Ze probeert ten minste een beetje de neerbuigende houding teniet te doen. Ze zegt iets, gevolgd door spottend gelach van de anderen. ik wend mijn blik teleurgesteld af. Van haar hoef ik niets te verwachten. Ik zie haar voor de eerste keer, hoe kan ik nou denken dat...
Het meisje zet een stap, en nog één. Voor mij is dat een daad van ultieme moed. Of domheid.
Ik ga voor domheid. Ze moet toch ook wel weten hoe ver het is om te vallen?
Ik kijk naar mijn vriendin die naast me zit.
'Daantje?' vraag ik. Als ze me niet hoort breng ik mijn mond vlakbij haar oor.
'Daniëlle Wislon,' zeg ik hard.

[ bericht aangepast op 9 nov 2016 - 16:50 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Dauntless | Rebel/ people hater | 16 Years | Jumping in the train

---

---

Indy haar ogen gleden langs de gezichten van de mensen die langs de trein stonden. De meeste van hen waren gehuld in de standaard zwarte kleuren, maar enkelen van hen droegen een andere kleur. Indy zag de blauwe kleur van erudite, de gele kleur van amnity, de zwart witte kleuren van candor en zag zelfs iemand gehuld in grijze kleding uit abnegation. Kort schudde Indy haar hoofd, nee die zou nooit erg ver kunnen komen, ook in amnity zag Indy vrij weinig. Te vriendelijk, candor was in Indy haar ogen niet zoveel soeps, te eerlijk. De enige mensen die in Indy haar ogen nog een klein beetje kans hadden waren de mensen uit erudite, hoewel je met hen nog de kans had dat ze gewoon te veel nadachten. Dat ze over elke stap die ze zetten nadachten, nadenken kon je soms wel eens in de weg zitten. Indy wist haar blik weer af te wenden toen de trein voorbij raasde, meteen waaide Indy haar haar op. Een tevreden glimlach verscheen op Indy haar lippen, ze hield van het gevoel van de wind in haar haren. De wind die in haar gezicht spatte, het gaf haar een bepaalde onbeschrijfbare sensatie. Een paar seconden lang bleef de jongedame dan ook staan, maar toen kwam ze in beweging. Ze deed het zelfde als ze al zo vaak had gedaan, ze begon mee te rennen met de trein. Eerst liet ze het vaartuig haar gewoon voorbij razen totdat ze een goede ingang had gevonden en toen trok ze een sprintje totdat ze zo dicht naast de trein rende dat haar handen makkelijk de zijkant van de deur konden omklemmen en ze haar gewicht naar binnen kon zwaaien. Binnen een paar seconden stond ze binnen, waar ze iets meer door naar achteren toe liep, sinds het grootste deel van de mensen voorin bleven staan om te kijken hoe anderen binnen kwamen. Indy was niet zo gediend van die andere mensen en zocht een lichtelijk rustig plekje in de trein uit waar ze bleef staan. Haar ogen gleden opnieuw langs de andere mensen in deze wagon, ze keek of ze bekende mensen kon vinden, maar niemand was het waard om echt mee te praten dus bleef Indy relaxt tegen de muur staan de andere mensen observerend.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Erudite | 16 Years | Jumping in the train

---

---

Ik kijk naar de mensen die er staan. De meeste hebben zwarte kleding aan die uit Dauntless komen. Maar er zijn er ook die een andere kleur aan hebben. Nu ik gekeken heb is er eigenlijk niet zoveel te doen, dus kijk ik maar naar de grond. Dit blijft een tijdje zo totdat ik een trein hoor. Meteen kijk ik op en is mijn aandacht op de trein die er aan komt gevestigd. Hij komt steeds dichterbij en ik haal nu diep adem en spring. De sprong lijkt veel langer te duren dan dat hij hoort te duren, want het lijkt wel alsof ik een minuut lang in slowmotion naar de trein zweef. Opeens gaat alles heel snel en land ik keurig in de trein. Ik zucht opgelucht en ga zitten. Even later komt Ana ook en gaat naast me zitten. Ze ziet er uit alsof ze zich niet goed voelt. Dus ik vraag of het gaat. Ze blijkt zich inderdaad niet zo lekker te voelen en heeft nog steeds de spanning in haar lijf. Ik probeer haar te kalmeren totdat ik doorheb dat het niet lukt. Dus stop ik maar en kijk chagrijnig naar de andere aspiranten. In de hoop mijn humeur de verbeteren. Het helpt echter niet, dat er een meisje die waarschijnlijk uit Dauntless komt en maar een beetje grijnst inplaats van haar vrienden, die hard aan het lachten zijn. Dat meisje lijkt me wel aardig, maar daarna zegt ze iets tegen haar vrienden waarna die spottend lachten. Ik zucht, daar kan ik dus echt niet tegen en vooral niet als ik al chagrijnig ben. Dus ik maak aanstalten om er naartoe te lopen en er wat van te gaan zeggen. Ineens bedenk ik me dat ik nog langer met ze om moet gaan en ze dus te vriend moet houden. Ik zucht weer, dit gaat een moeilijke opgave worden. Ik hoor opeens de stem van Ana, maar dat versta ik niet. "Daniëlle Wislon!" Zegt ze hard in mijn oor. Ik kijk haar geïrriteerd aan. "Ana hoevaak moet ik nou nog zeggen dat je me geen Daniëlle moet noemen!" Roep ik uit. Sommige Aspiranten kijken me verbaast aan. En ik moet me echt inhouden om geen opmerking te maken. "Maar wat is er?" Vervolg ik zachter en nieuwsgieriger.

---

[ bericht aangepast op 8 nov 2016 - 7:24 ]

Ik grinnik.
'Schat, je hebt een prachtige naam. En ik zal je altijd eerst Daantje noemen, hoor lieverd, maar anders heb ik maatregelen, zoals schat, lieverd, Daniëlle desnoods. Mooie woorden,' som ik op met een duivelse grijns.
'En ik kan zeggen dat ik weer vrolijk ben. Ehh, dat was je vast al opgevallen.'
Terwijl ze nadenkt over mijn antwoord en wat ze teug zal gaan zeggen zak ik op mijn gemak onderuit, zodat ik uiteindelijk min of meer in een fijne houding zit. Ik mopper tegen de trein. De vloer is van koud staal. De wanden zijn van koud staal. Alles is van koud staal. Ik zucht. Als het bij Dauntless ook van koud staal is voeg ik me bij de factielozen. Ik zucht, en sla mijn handen om mijn knieën.
'Ik heb een hekel aan deze trein,' mopper ik tegen Daantje.
Dan besluit ik maar een nieuwe blik rond te werpen. Ik bestudeer iedere aanwezige tot ik weer bij dat Dauntlessmeisje blijf steken.
Ik moet bekennen dat ze er leuk uitziet. Ze heeft donkerblond, golvend, dik haar, en haar glimlach ziet er toch echt wel schattig uit. Wacht. Schattig? Het is eeuwen geleden dat ik iemand schattig noemde.
Als ik weer een crush op iemand heb kan ik het wel vergeten in Dauntless.

[ bericht aangepast op 29 nov 2016 - 11:15 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

' You don't own me, I'm not one of your many toys, you don't own me, don't say I can't go out with the boys,' Kleding Haar

Na een beetje rondgelopen te hebben in de trein, besluit ik maar ondanks de afkeuring van mijn maten uit Dauntless, om eens plaats te nemen naast de meisjes uit Eruditie, gezien aan de kleding. Van alle niet Dauntless facties, zou Erudtie naar mijn gevoel de meeste kans hebben om ook in de top twintig te komen. Ik neem plaats tegenover hun. "Hi," zeg ik grijnzend "Genieten jullie ook zo van deze trein?". Ik hou maar nog voor me dat ze hier uit moeten springen. Ik bestuur beiden meiden. De ene heeft bruin haar en de ander heeft als ik er niet naast zit lichtbruin haar. Het meisje met de lichtbruine lokken valt voor mij het meest op wegens haar sproeten. Ik vind sproetjes altijd schattig staan. Ik doe mijn leren jas dicht wegens de tocht, die het dus erg koud maakt. Ik kom er opeens achter dat ik me niet eens had voorgesteld. "Ik heet trouwens Ally," zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek "En zoals je kan zien ben ik geboren in Dauntless,".

Sorry voor mijn korte stukje

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Grijnzend zit ik in de hoek van de trein waar we net met zijn allen zijn ingesprongen. Ik vind Dauntless nu al geweldig, ook al was dat niet mijn test uitslag. Nouja, het was een van mijn testuitslagen. De tweede was namelijk Candor. Ik ben divergent. Toen de vrouw mij het vertelde, was ik bang dat ze het door zou zeggen. Maar het was iemand van Abnegation, dus ik heb aan haar gevraagd of ze haar mond wilde houden. Ze heeft geknikt dus ik hoop maar dat het goed genoeg is.

Ik kijk de trein rond. Ik zie alle vijf de kleuren, wat me best verbaasd, aangezien je niet zou verwachten dat Abnegation overstappers zou hebben. Van Candor zijn dit jaar maar een handjevol overgestapt. Samen met nog een meisje, Emma-Bella, ben ik vanuit Candor overgestapt. Mijn ogen blijven hangen op haar, en ik grijns even,en steek mijn duim op. Daarna laat ik mijn blik weer ronddwalen door de trein. Ik zie een meisje van Dauntless bij twee andere meiden zitten, uit Erudite. Ik heb een hekel aan die factie, iedereen die ik ben tegen gekomen uit die factie was arrogant, neerbuigend en dachten dat ze alles wisten. Als ik die factie als uitslag gekregen had was ik woedend geworden waarschijnlijk.

Na een tijdje sta ik op, en ga bij de opening van de trein staan, wel op zo'n manier dat ik er niet uit kan vallen. Ik kijk naar de voorbijrazende gebouwen en grijns. Dit is echt het geweldigste gevoel wat er bestaat, het gevoel van vrij zijn. In Candor was het ook fijn , maar daar had je geen geheimen voor elkaar. Iedereen wist alles van iedereen, en sommige dingen wil je niet vertellen, en dan begonnen mensen aan te dringen,nou daar word je blij van. Not. Ik verplaats mijn blik weer door de coupé heen, en daarna weer naar buiten.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

---

Erudite | 16 Years

---

---

Mijn nieuwsgierigheid verdwijnt meteen als Ana grinnikt. Dan weet ik al wat er komen gaat. En ja hoor het is weer eens zover. "Schat, je hebt een prachtige naam. En ik zal je altijd eerst Daantje noemen, hoor lieverd, maar anders heb ik maatregelen, zoals schat, lieverd, Daniëlle desnoods. Mooie woorden," zegt ze op met een duivelse grijns. "En ik kan zeggen dat ik weer vrolijk ben. Ehh, dat was je vast al opgevallen." Ik zucht geërgerd en mompel "dat merkt ik." En staar chagrijnig voor me uit. Dat blijft zo totdat Ana weer wat tegen me zegt. "Ik heb een hekel aan deze trein." Moppert ze tegen mij. Ik grijns en zeg: "Oh echt vind je het niet fijn hier?" Terwijl ik nep verbaasd kijkt. Ze kijkt me nogal geïrriteerd aan, waardoor ik moet grijnzen. Die grijns verdwijnt al weer snel, want dat ene meisje uit Dauntless komt tegenover ons zitten. "Hi." Zegt ze grijnzend. "Genieten jullie ook zo van deze trein?" Ik kijk haar eerst onderzoekend aan, dan denk ik na over wat ik ga zeggen, wat eigenlijk niet nodig is omdat ik het eigenlijk automatisch beantwoord. "Hoi, ja eigenlijk vind ik het wel oké. Maar was het niet zo dat we er ook nog uit moesten springen?" Vraag ik haar nieuwsgierig. Terwijl ik op een antwoord wacht zie ik dat ze ons eerst bestudeerd voordat ze zich voorstelt en haar hand uitsteekt. "Leuk je te ontmoeten Ally, ik ben Daantje." Stel ik mezelf voor terwijl ik haar hand schud. "En zij." Ik wijs op Ana. "Is Ana. En zoals je al ziet komen wij uit Erudite." Vervolg ik.

---