RPG • 200 • The Alexandria Safe Zone • The Walking Dead • Speeltopic • 01 • 16+ - Speeltopics

6 nov 2016 - 14:04 Baxter is offline

Baxter 4988

The Alexandria Safe Zone

"We've been praying together. Praying that God will save our town. Well, our prayers have been answered. God will save Alexandria because God has given us the courage to save it ourselves."

Het is nu bijna drie jaar geleden sinds de zombie Apocalyps uitbrak. Drie jaar lang overleven, drie jaar lang niet weten of je überhaupt het volgende uur wel haalt, drie jaar lang je dierbaren verliezen, maar ook drie jaar lang doorreizen in de hoop een plek te vinden waar het wél veilig is.
Na een lange trip heeft de groep Alexandria gevonden, een dorp wat in stand gehouden is door de oorspronkelijke bewoners, en wat lijkt veilig zijn.
Ze zijn toegelaten, maar of elke inwoner hun daadwerkelijk vertrouwt is een ander verhaal. Ze zijn er nu een aantal weken, en hebben tussen de bewoners vrienden, maar ook vijanden gevonden. Deze plek mag misschien wel hekken om zich heen hebben, maar dat neemt de gevaren van deze verrotte wereld waar ze in leven niet weg.
Buiten de hekken blijft het hetzelfde. Er is nog steeds een uitkijkpost, en eens in de zoveel tijd moeten ze nog steeds opzoek gaan naar proviand buiten Alexandria.
Alexandria heeft hun rust gebracht, en ze hebben hun leven in zekere zin weer op kunnen bouwen, maar voor hoe lang zal dit alles behouden blijven?

"You wanna live, you take chances. That's how it works."

• Rollen

• Jongens/Mannen.
- Carl Grimes •16 • Oorspronkelijke groep • Riggs •
- Daryl Dixon • 44 • Oorspronkelijke groep • Thunderfvck •
- Glenn Rhee • 24 • Oorspronkelijke groep • Walkerbait •
- William Reeves • 28 • Bewoner Alexandria sinds een maand • Scypho •

• Meisjes/Vrouwen.
- Robyn Price • 33 • Groep Abraham, Eugene, Rosita • JDM •
- [R] Sahar Madison Reynolds • 17 • Oorspronkelijke groep sinds de gevangenis • Camouli •
- [R] Maggie Greene • Oorspronkelijke groep • Masterson •
- Christina Mavor • 20 • Komt uit Woodbury • Shireen •
- Lexy Lilian York • 26 • Reigns •

• Lijstje

• Regels

• Faceclaims.

- Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken.
- Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie en of games.
- Deze RPG bevat spoilers van de serie.

• Het Begin
Het is rond 1 uur in de middag. Iedereen doet zijn of haar ding. De een staat op wacht, terwijl de ander wat rondloopt in het nog vredige Alexandria, in de hoop iemand tegen te komen om een praatje te maken.

@Robert Kirkman, AMC The Walking Dead, Riggs.

[ bericht aangepast op 13 nov 2016 - 21:09 ]

How far is far

7 dec 2016 - 22:52 Scypho is offline

Scypho 496

William Reeves

De jongedame had nog verbazingwekkend veel energie in zich om zo de behulpzaamheid van de mensen rondom zich te negeren. William scande snel haar lichaam om te kijken of ze nog verdere verwondingen had, met name of ze gebeten was. Maar afgezien van enkele krassen en de wonde in haar zij leek het er niet op dat ze in de klauwen van enkele Walkers was terechtgekomen. De jongedame was in paniek en ratelde door over Woodbury en eventuele overlevenden. William had geen idee waar het over ging, maar het wekte wel enige onrust in hem op. Zeker toen ze vermeldde dat een zekere persoon veel mensen had vermoord. Robyn probeerde haar te kalmeren. William knikte instemmend met haar woorden.
“'Kun jij haar dragen? Dan ren ik vast heen om ze daar te vertellen wat er aan de hand is. Ik denk dat Rick en Deanna haar ook wel willen zien. Maar dat komt later allemaal.” Zei Robyn tegen William, waarop hij knikte. Het leek een beter plan dan dat de rollen zouden omgekeerd zijn. Bovendien zou het William niet veel moeite kosten om haar te dragen. Hij wierp even een blik naar de bewaker, zodat hij aan de kant kon gaan, waarna hij een arm onder haar benen stak en de andere haar rug deed ondersteunen. “Hou je maar aan mij vast, het is niet ver.” probeerde hij de jongedame iets of wat gerust te stellen voordat hij met haar in zijn armen rechtop ging staan.

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

13 dec 2016 - 20:06 160917 is offline

160917 33139

Lexy Lilian York

Naast haar zware ademhaling door de vermoeidheid en de warmte, hoorde Lexy opeens het geluid van een walker. Ze legde haar hand schuin over haar schouder, om haar bijl vast te grijpen die aan haar rugzak vast hing. Maar de bijl bleef hangen, dus probeerde ze te trekken, terwijl ze de walker zag verschijnen. Lexy deed een paar stappen achteruit en kreeg dan haar bijl los. Met een paar grote stappen stond ze bijna voor dat levenloze ding en haalde ze uit met haar bijl. Deze vloog recht in het midden van de walker zijn hoofd. Lexy zette haar voet tegen zijn buik en trok haar bijl weer uit zijn hoofd, waardoor ze opeens over de grond rolde, een kleine berg af en met een plofje op haar buik terecht kwam. Haar rugzak was zo zwaar op haar rug, alsof haar rug het nu wel zou begeven hoe ze hier lag.
Lexy probeerde op adem te komen, maar dat lukte niet zo goed. Ze werd half geplet door haar zware rugzak, dus probeerde ze zich op haar zij te rollen. Vervolgens deed ze haar rugzak van haar rug en keek ze er naar. Dit was echt te zwaar om nog langer mee te dragen. Zuchtend greep Lexy haar rugzak terug vast en ritste ze deze open. Ze begon alles uit te laden en besloot enkel de hoogstnodige dingen weer in de rugzak te steken. De rest besloot ze achter te laten.
Even keek Lexy rond, stond dan op en greep haar bijl van de grond. Daarna pakte ze haar rugzak vast en hing ze haar bijl er weer aan. Vervolgens deed ze haar rugzak weer op haar rug die een stuk lichter aanvoelde en liep ze weer verder. Ze probeerde even te slikken, omdat haar keel zo droog was, maar het lukte niet echt. Ze begon dus even te hoesten. Hopelijk vond ze echt snel wat water of hulp.
Aan het einde van het veld waar Lexy had gelopen begon een pad te lopen. Ze haastte zich naar dat pad en keek dan even rond. Op dat moment merkte ze in de verte iets op. Een kamp? Lexy versnelde haar passen dus. Ze moesten er snel komen, want ze had het gevoel dat haar laatste sprankje energie bijna op was.
Wanneer Lexy steeds dichterbij kwam, zag ze dat ze gelijk had. Dit moest wel een kamp zijn. Er was een gigantisch kamp en ze zag bewakers boven de muren uitkomen. Voor zover het lukte, begon Lexy te joggen om er sneller te kunnen komen. De poort kwam dichter en dichter in zicht, iets waar ze om moest glimlachen. Als ze daar was, hoopte ze maar dat die mensen zouden bieden, anders had ze enorme pech.
"Hey!" riep Lexy, nog voordat ze helemaal aan de poort was. "Kunnen jullie me helpen?!" riep ze, eigenlijk voornamelijk naar de bewakers die ze kon zien. Al hoorde ze precies ook stemmen aan de andere kant.

16 - 09 - '17

20 dec 2016 - 21:46 Baxter is offline

Baxter 4988

C A R L G R I M E S

Ik had meteen toen ik mijn woorden uitgesproken had door gehad dat ik me op glad ijs begaf. Ik had er tegenwoordig geen problemen meer mee om mijn mening te geven, of mijn vader die nou leuk vond of niet. De mening die ik zojuist geuit had vond hij duidelijk een van de minderen, en ging er dan ook op in zoals ik verwacht had. "Ik snap best dat je niemand meer kunt vertrouwen tegenwoordig." mompelde ik.
"Maar dat ik zestien ben, en daarmee jonger dan vrijwel ieder ander uit de groep, betekent dat nog niet dat ik gelijk het gevaar op ga zoeken zodra ik buiten de hekken ben." zei ik en merkte dat ik in de verdediging ging. Het was niet helemaal waar dat ik nog nooit gevaar opgezocht heb. Dat wist mijn vader maar al te goed. Het punt was dat ik nu ook wel eens wilde laten zien wat ik kon, en dat ik het allemaal best aankon, hoe jong ik ook nog was.
En vooral sinds ons onderdak in Alexandria geboden was voelde ik me steeds nuttelozer worden. Hier had ik geen vaste taak, die werden toegewezen aan de volwassenen. Natuurlijk lieten ze een zestien jarige jongen niet op de uitkijkpost staan, hoe graag ik dat ook gewild zou hebben.
"Pap, ik begrijp best dat je bezorgd over me bent, maar ik beloof je dat ik niet in zeven sloten tegelijk loop." zei ik, in de hoop hem zo iets meer te laten begrijpen waar ik heen wilde met mijn opmerkingen. Ik slikte en vestigde mijn blik op de grond bij het volgende wat mijn vader zei, maar knikte vervolgens maar. Ik was niet bang voor mijn vader, maar het voelde altijd vrij ongemakkelijk als hij bevelen uitdeelde. Hij op dit moment mijn vader, en niet de politie agent, en ik had het idee dat hij nogal eens moeilijk had om die twee te onderscheiden van elkaar. Ik snapte de hint, en liep naar buiten om daar vervolgens op hem te wachten.

How far is far

Index RPG Actieve Topics Zoek