Dat heb ik zojuist voor het eerst in mijn twintig jaar op deze aardbol gedaan. Het proces:
> Inge krijgt een "pastakoker voor magnetron" van Sinterklaas (en vraagt zich af of ze beledigd moet zijn, want ze kookt thuis af en toe met veel plezier absoluut non-magnetronvoedsel voor de mogelijke Sinterklazen)
> Inge denkt twee weken later om middernacht op een maandag, goh, ik zou best wat pasta kunnen eten
> Inge kijkt naar de pastakoker (een plastic bakje met een dekseltje waar een gaatje in zit dat je open of dicht kunt klappen), waar letterlijk geen enkele instructie bij werd geleverd
> Inge googlet "pasta koken in magnetron"
> Eerste link is een WikiHow uitleg die prima is, maar ook begint met een waarschuwing dat je nooit plastic bakjes in de magnetron moet zetten
> Inge googlet "plastic magnetron" en is tien minuten op een zijpad waarin ze realiseert dat ze dit blijkbaar haar hele leven al fout doet (en dat dit waarschijnlijk een van die dingen is waarbij haar moeder zoiets heeft van, ach, het kan wel (zelfs al klinken sommige artikelen vrij alarmerend))
> Inge kijkt naar haar (heel, heel erg plastic) pastakoker en denkt, fuck it
> Inge gooit pasta, water en wat zout in de pastakoker
> Inge zet de pastakoker zonder deksel in magnetron, zoals de gevonden PDF instructies voor merk-pastakokers haar aanraden (wat de hare niet is, maar het principe lijkt hetzelfde)
> De magnetron dwarsboomt alle plannen want hij moet op 800 of bij gebrek aan beter 900 Watt staan, maar de enige opties zijn 600 en 1000
> Wtf magnetron
> Inge gaat voor 1000, want schijnbaar wordt onder 800 niets gaar, en natte, rauwe pasta is Inge iets te knapperig
> Inge merkt dat ze de kooktijd niet weet en moet de pastaverpakking weer opgraven uit de kast
> Pastaverpakking: ~ 10 minuten, yay! ~
> Inge: "maar pastaverpakking, wat als mijn magnetron alleen 1000 Watt als beste optie heeft?"
> Pastaverpakking: ~ onbehulpzaam maar inspirerend verhaal over waar deze prachtige kwaliteitspasta vandaan komt, yay! ~
> Inge: kijkt naar magnetronklokje en denkt, opnieuw, fuck it
> De magnetron begint WZZZZZ te zeggen
> Inge loopt even weg om de hond te aaien
> Inge komt terug en ziet een behoorlijke plas onder de pastakoker op de magnetronbodem liggen (nadat ze de magnetrondeur heeft geopend omdat het glas bijna beslagen was)
> Inge staart naar het water
> Het water ligt er nog steeds, want het kan het water niet schelen wat-er aan de hand is (of dat het daar niet mag zijn)
> Inge denkt, voor de derde keer, fuck it, en doet de magnetrondeur weer dicht want overgekookt was het toch al en de pasta is nog niet gaar
> Inge wordt toch een beetje bezorgd als er een druppel langs de binnenkant van de magnetrondeur naar beneden glijdt, alsof het een Hollywooddruppel op een ijskoud blikje midden in de zomer is in en Coca Cola reclame
> Inge opent de magnetron, giet de net-gare pasta af (en gooit de helft in de gootsteen, die ze er stiekem weer uitvist want niemand had het gezien), gooit er wat boter en zout en peper bij, en veegt het plasje in de magnetron op
> Inge doet de magnetron weer dicht en loopt fluitend weg alsof er niets is gebeurd
> Inge gaat op haar bed liggen, pakt haar laptop en maakt een topic aan, terwijl ze af en toe haar koude vingers om het lekker warme bakje slaat
> Inge vraagt zich af hoe dit beter kan en of de mensen van Q mogelijk tips voor haar hebben, want wie weet zijn hier wel ervaren magnetronkokergebruikers
> Nee, maar serieus. Tips? Moet ik de deksel er toch op laten, en dan ook nog dicht? Moet ik een nieuwe magnetron kopen omdat 600 en 1000 Watt gewoon allebei hopeloos zijn? Moet ik ermee leren leven dat dit altijd over zal koken? Moet ik mijn moeder links mailen naar artikelen die zeggen dat je doodgaat als je plastic in de magnetron zet? 
[ bericht aangepast op 20 dec 2016 - 1:01 ]
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
Dillinger
