[RPG - 250] Camp 'One by One' - LGBT - [SpeelTopic] - Speeltopics

W E L C O M E , C A M P E R S! "Welcome to your home for the next weeks." Het is het jaar 2019 en er is een nieuwe wet ingevoerd. Een wet die niet alleen het homohuwelijk verbied, maar ook het samenzijn. Trump moedigt met harde hand homofobie aan. Ouders proberen met alle macht de geaardheid van hun zoons en dochters recht te trekken. Een ideale wereld voor conversion therapy. Het is zelfs zo in trek dat er een heel kamp is opgericht om jongeren terug op het ‘’rechte pad’’ te brengen. Het zogenaamde kampprogramma 'One by One' beloofd ouders hun kind geheel 'demoon'-vrij terug te brengen. Het is een kamp dat hun van hun 'satanistische gedachte gang' af moet brengen. Begeleiders die het perfecte voorbeeld zijn van genezing, die de jongeren ervan moet overtuigen dat zoiets als op hetzelfde geslacht vallen niet bestaat. Dat het een denkfout is. Geen echte gevoelens. Begeleiders die kort geleden nog dezelfde gevoelens hadden. Succesverhalen van eigen bodem. Maar is het nu echt zo verstandig om al deze mensen bij elkaar te brengen en een zomer lang met elkaar op te laten trekken? Je zou toch zeggen dat dit om narigheid vraagt. En is homoseksualiteit echt iets dat je zomaar kan wijzigen of is alles een groot toneelstuk, en heeft de wetenschap al jaren gelijk over deze voorkeur? Regels • Regels van Q, opvolgen. • Minimaal 250 worden. • Alleen aanmelden als je zeker weet dat je blijft reageren. • OOC graag met haakjes; [] {} () - - of in het later aangemaakte praattopic • 16+ toegestaan mits vermeld! • Geen Mary Sue's of Gary Stu's. • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • Wees realistisch

Rollen Kampeerders Mannen VOL - Yavier Elijah Macpherson - xx - fc - McCrory - 1,2 - Ace 'Adore' Chris Sabel - 20 - fc Danny Noriega - AdoreDelano - 1,2 - Cristiano Micheal Barone- 22 - fc Zayn Malik - Desierto -1,3 - Atticus 'Devin' Josiah Levithan - 19 - fc Greenlight22 - 1,3 - Lowie - Griffel - 1,3 Kampeerders Dames VOL - Dante Blackshear - 22 - Sempre -1,3 - Marcia Leonore Howell - 20 - fc Rachel Yampolsk- Soco -1,5 - Jazmin Valeria Fuensanta - 22 - fc - Faolan - 1,3 - Willow Mabel Campbell - 20 - fc Sarah Fabel - AdoreDelano - 1,3 - Sophocles Personeel VOL - James Mitchell - 24 - fc Enzo Carini - Pharmaceutical + - 1,3 - Ashlee Carrel Nickelson- 23 - fc Alexandra Lohnback - Pharmaceutical + - 1,4 - Samuel Zachary Hendriks - 24 - Hightopp + - 1,5 - Ezekiel Bolton - 30 - Mattel - 1,4 +

[ bericht aangepast op 26 feb 2017 - 23:29 ]

---

We're all mad here.

DANTE BLACKSHEAR

Mijn ouders hadden deze keer niet eens de moeite gedaan om mij weg te brengen. In plaats daarvan was ik in een taxi gezet en hadden ze de chauffeur een bedrag toegestopt om hem er van te weerhouden om met mij te praten. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik tijd had om na te denken.       Waar voor anderen dit hun eerste "reinigingskamp" was, was voor mij dit al nummer drie. Om te zeggen dat ik dus weinig verwachtingen had was dan ook een understatement. Maar goed, mijn ouders wilden mij niet meer zien en dit was de makkelijkste manier om dat voor elkaar te krijgen. Persoonlijk had ik de wil om tegen te stribbelen ook opgegeven. Het was niet dat ik dacht dat ik genezen kon worden, maar het was makkelijker om gewoon de taxi in te stappen en te gaan dan alles nog erger te maken.       Bovendien wist ik uit mijn eerdere ervaringen dat dit soort kampen meer een illusie waren voor de buitenwereld terwijl er op het kamp zelf er in alle vrijheid met seksualiteit werd geëxperimenteerd. Het was dus niet heel erg raar dat ik mezelf eigenlijk wel verheugde op het kamp, het was namelijk fijn om onder soortgelijken mensen te zijn. Ik hoopte alleen dat de kampleiding mee zou vallen.       Een kuch haalde mij uit mijn gedachten en ik rolde mijn ogen toen de taxi chauffeur uitstapte om mijn koffers uit de kofferbak te halen. Zodra ik de gordel had los geklikt glipte ik de auto uit om de spullen ruw uit zijn handen te trekken. "Bedankt voor de gezelligheid," beet ik hem nog toe voor ik richting de ingang liep.       Ik zette mijn koffer neer naast iemand die op haar koffer zat en moest twee keer kijken voor ik door had dat het niet een vrouw was — wat ik in eerste instantie had gedacht — maar een jongeman. De blik in diens ogen vertelde mij genoeg en het herinnerde aan hoe ik mij in het eerste kamp had gevoeld.       Ik volgde zijn voorbeeld en ging ook op mijn koffer zitten terwijl ik hem aankeek.       "Mooie make-up," begon ik terwijl ik hem vriendelijk aankeek. Het was een oprecht compliment; ik kon absoluut niet met make-up omgaan en was al blij als ik mijn mascara en eye-liner fatsoenlijk opkreeg. "Is dit je eerste?" Met mijn handen gebaarde ik naar onze omgeving, waarmee ik duidelijk probeerde te maken dat ik het over het kamp had.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 16:27 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Ik had mijn oordopjes ingedaan en nuriede zachtjes mee met de muziek. Het werd langzaam drukker op het terrein, maar ik nam nog altijd niet de moeite te socializen. Normaal was in enorm uitbundig, maar ik voelde er op dit moment weinig voor om zogenaamd gezellig te gaan doen. Ik voelde me namelijk totaal niet gezellig nu. Ik was in kleermakerszit gaan zitten en zoog aan mijn sigaret. Mijn wiet voorraad zat in mijn koffer, maar ik had een vaag vermoeden dat, dat niet gewaardeerd zou worden hier en hield het daarom nog maar braaf bij een sigaret, zo in het openbaar. De joints zouden later wel komen. Al snakte ik er wel echt naar. Even niet hoeven nadenken.

Ik schok op, toen ik in mijn ooghoeken een gedaante naast me zag komen zitten. Ik trok mijn oortjes uit en zetten mijn zonnenbril in mijn haren, om haar beter te kunnen zien. Ik glimlachte niet keek haar enkel aan. Al vond ze toch snel een manier om me toch wel wat op te vrolijken. Een glimlach sierde mijn lippen. Trots op mijn skiles. 'Thanks.' Het was gemeend. Complimentjes om mijn make-up kon ik altijd waarderen. Toch verliet de glimlach mijn gezicht net zo snel als hij was gekomen en ik knikte langzaam. 'Doelloze bullshit.' Keek naar me. Als er iemand hier geen greintje heteroseksualiteit in zich had, was ik het wel. 'ik wens ze veel succes.' Ik schoot mijn filter weg en pulkte wat aan mijn afbladerende nagellak. 'Hoeveelste?' Ik hadd aangenomen, dat de dame al meer kamps op haar naam had staan.

[ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 0:04 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

Zacht liet ik mijn hoofd tegen de muur vallen waar ik tegenaan stond. Ik zuchtte diep terwijl ik voor enkele seconden de vredige natuur in me opnam. Ik herhaalde alles in mijn hoofd wat er zojuist gebeurd was. Er was een staff-meeting geweest, en gelukkig was die minder erg dan ik verwacht had. Ik had eigenlijk ook amper een idee van wat ik überhaupt moest verwachten. Misschien personen met dezelfde instelling als mijn moeder? Het had gekund, maar ik was deels ook vergeten dat hun niet zo gek lang geleden precies in het zelfde schuitje hadden gezeten als ik. En waarschijnlijk hadden hun het toen ook de grootste onzin gevonden. Kortom; ik was opgelucht dat het er op leek dat ik het wel met de anderen staff leden zou kunnen vinden. Ik hoorde een aantal stemmen, en verplaatste mijn blik naar de ingang, waar al enkele kampers te zien waren. Ook James had zich al ontfermt over een aantal, en ik besloot precies hetzelfde te doen. Nu had ik mijn blik weer verplaatst, dit keer was deze gevestigd op een jongen wie zojuist het kamp binnen kwam lopen. Nu ik begeleider was, en geen kamper meer moest ik me maar over mijn eeuwige verlegenheid heen zetten, en liep ik richting de jongen. Hem eenmaal bereikt stak ik mijn hand naar hem uit. "Hi!, welkom." glimlachte ik vriendelijk naar hem. "Samuel, een van de begeleiders van het kamp." voegde ik er aan toe, voor ik mijn uitgestoken hand weer in mijn broekzak liet glijden.

[ bericht aangepast op 2 maart 2017 - 12:05 ]

---

How far is far

---

---

De staff meeting was eigenlijk net zoals het jaar daarvoor en het jaar daarvoor. Dit was mijn derde jaar als kamp begeleider en ondertussen wist ik al hoe het ging. Ik kreeg een lijst met namen, een groep die ik samen met de nieuwe begeleider James zou delen. Hij leek erg afwezig te zijn en het herinnerde me aan het eerste jaar dat ik begeleider was. Dit was niet hetzelfde kamp als waar ik zelf heen gestuurd was, maar het leek er heel erg op. Het bracht zeker herinneringen terug. Ik was blij zodra de staff meeting afgelopen was, ik zat vol met energie en had zin om te beginnen. Het eerste wat ik deed, was terug naar mijn eigen kamer gaan om mijn clipboard te pakken die ik vergeten was. Daarop legde ik het vel met de namen van mijn groep en schoof ik een pen ertussen voor de zekerheid. Ik was graag goed voorbereid. "Welkom bij camp 'One by one'!" riep ik vrolijk met een welkome glimlach op mijn gezicht toen ik bij de poort aankwam en er al verschillende mensen aangekomen waren. "Mijn naam is Zeke, een van de begeleiders. Als je vragen hebt, mag je altijd bij me aankloppen! Kom gerust vast binnen en kijk in welke groep je zit en bij welke begeleiders. Over twee uur beginnen de eerste activiteiten!" Natuurlijk had ik het gevoel dat ik gewoon tegen de lucht aanpraatte, maar er waren vast wel een paar kampeerders die me vaag zouden horen en er notitie van zouden maken. De zenuwen die ik voel, schrijf ik af als een gezonde dosis, maar het is een gevoel dat elk jaar weer terug komt. Ik wil gewoon een verschil maken en deze mensen helpen, dat is alles. Om mijn zenuwen te verdrijven, trek ik mijn lichtblauwe, casual overhemd recht. Mijn armspieren spannen zich automatisch aan en ik voel dat het shirt een beetje strak rond mijn armen begint te zitten.

---

If you can't hide it, just throw some fucking glitter all over it.

Ondertussen liet ik mijn blik langzaam over de verschillende mensen gaan. Ze zagen er op zich wel leuk uit.. Ja, mezelf vermaken zou niet zo moeilijk moeten zijn hier. Nou ja, ligt eraan. Als ze in tegenstelling tot mij allemaal serieus waren over dit hele gebeuren, zou het misschien nog een probleem worden. Maar daar ging ik maar niet vanuit. "Wat luister je?" hoor ik opeens naast me en ik kijk op, waarna ik recht in het gezicht kijk van een jongen. Hij was een stuk kleiner dan ik was, dus ik moest wat naar beneden kijken. Hmh.. Not bad. Ik haal nonchalant mijn schouders op en kijk kort op mijn telefoon. 'Gewoon een of andere latin lijst op Spotify.' zeg ik met een kleine glimlach en zet mijn muziek wat zachter om hem beter te verstaan. "Ik ben Lowie trouwens," zei hij en ik keek even naar zijn hand, voor ik de mijne uitstak en hem even schudde. "Cristiano.. Maar Chris of handsome vind ik ook goed.' zeg ik met een speelse grijns. Ik laat zijn hand weer los. 'Just kidding.' zeg ik en geef hem een snelle knipoog. 'En...Ga jij dit kamp ook zó serieus nemen?' plaag ik grijnzend en haal lichtjes een wenkbrauw op, tot ik opeens iemand anders hoor. "Welkom bij camp 'One by one'!" ik kijk naar de man, hoogstwaarschijnlijk een van de begeleiders. "Mijn naam is Zeke, een van de begeleiders. Als je vragen hebt, mag je altijd bij me aankloppen! Kom gerust vast binnen en kijk in welke groep je zit en bij welke begeleiders. Over twee uur beginnen de eerste activiteiten!" Ik laat mijn blik even over hem gaan en mijn grijns wordt wat breder. 'Well well...' mompel ik.

---

El Diablo.

Camper,🐙 " I put the ME in DISAPPOINTMENT

---

De jongen keek op van zijn mobiel en nu pas besefte ik ook dat hij zowat een hoofd groter was dan mij waardoor ik iets moest opkijken naar hem. Niet dat ik daar moeite mee, ik bedoel de meeste jongens waren groter dan mij - en nee dit bedoelde ik niet op seksueel vlak, perv -. Hij haalde even zijn schouders op wat mij de tijd haf om hem iets beter te bekijken. Hij was atletisch gebouwd wat hem goed ging met zijn lengte, een licht getinte huidskleur waardoor ik vermoedde dat hij misschien wat zuiderse roots had. Verder had hij zwarte lokken die eits opgeschoren waren aan de zijkanten en een stoppelbaard die zijn tochwat strakke kaaklijn accentueerde. Damn, dan had je bij shubbyshortcake met amper iets van strakke belijningen in mijn gezicht. 'Gewoon een of andere latin lijst op Spotify.' legde hij uit met een lichte glimlach waardoor ik knikte en mijn vermoedens sterker waren dat hij misschien inderdaad van Zuiderse afkomst is.
De jongen die nu ook nog eens warme bruine ogen bleek te hebben schudde mijn hand waardoor ik het niet al te veel liet doorschemeren dat ik naar hem had zitten staren, whoops. "Cristiano.. Maar Chris of handsome vind ik ook goed.' Grijnsde hij speels waardoor er ook meteen om mijn lippen een grijns heen krulde ."Ooh, Ik vind dat laatste wel leuk." zei ik met een lachje en wiebelde even met mijn wenkbrauwen. 'Just kidding.' knipoogde hij nog al betekende dat niet dat ik hem niet zo ging gaan noemen. Nu ik de kans had gekregen neem ik deze ook met beide handen hoor.
'En...Ga jij dit kamp ook zó serieus nemen?' kwam er nu plagend uit zijn mond nogsteeds met dezelfde grijns al had hij zijn ene wenkbrauw vragend opgehaald.
Echter voor ik kon antwoorden leken we beiden even afgeleid door een zware mannenstem die blijkbaar van één van de begeleiders kwam. "Welkom bij camp 'One by one'! Mijn naam is Zeke, een van de begeleiders. Als je vragen hebt, mag je altijd bij me aankloppen! Kom gerust vast binnen en kijk in welke groep je zit en bij welke begeleiders. Over twee uur beginnen de eerste activiteiten!" Ik trok even mijn wenkbrauwen op, activiteiten? Net nu ik mijn nagels gelakt had. Nee ik was niet zo'n kampeerders type, als ik op reis ging dan ging ik voornamelijk naar het eerste beste luxeresort met spa. Nu begon ik me stilaan ook zorgen de maken of ik wel genoeg zou hebben met maar 1 van mijn eigen kussens in dit kamp. 'Well well...' mompelde Chris en ik keek hem met een scheve grimas aan. "Ik denk persoonlijk dat ze het zelf niet zo serieus nemen." zei ik doelens op de begeleiders die één en al handsome waren. " Maar op je vraag te beantwoorden, ik ben niet zo'n serieus type zie je." grijnsde ik. "Daarbij lijkt het me ook veel gelul en gezeik, het is niet dat we ziek zijn". zei ik met een korte oogrol terwijl ik me voorstel hoe stiefmonster met wat holy water op me zit te strooien terwijl ik paste at. Dat zou pas een hilarisch zicht zijn, want wie weet was ik inderdaad wel het kind van satan ofso. Geen idee als hij ook van roze en glitters hield was de kans daar erg groot in. " Nu ben ik toch echt wel benieuwd hoor, naar deze 'activiteiten'" ik benadrukte het woord activiteiten met een kinderlijke grijns en gebaarde met mijn vingers dat ik er niet te veel van geloofde.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

The rest of the world was black and white But we were in screaming color

Een beetje ongemakkelijk speelde Devin met het armbandje wat om zijn pols hing, hij liet zijn blik voor een heel kort moment langs de mensen die er al waren gaan. Kort, want al snel werd Devin afgeleid door zijn echte omgeving, de natuur. Het kamp was gelegen in een bos, iets wat Devin natuurlijk allang had gezien toen hij in de auto zat echter stond hij er nu voor het eerst midden in. Niet voor het eerst in de natuur ofzo en ook niet echt voor het eerst in een bos, maar bossen in Texas waren wel minder voorkomend. Texas bestond voornamelijk uit uitgestrekte vlaktes vol met koren en maïs, als het het seizoen was dan. De rest van de tijd was Texas vaak maar droog voornamelijk in de zomer. In de zomer konden de boeren wel schreeuwen van geluk als er eindelijk weer een druppel regen water op hun land viel. Echter was hier geen kalle vlakte, niet enkel graan en maïs overal waar je keek, op deze plek werden ze omringd door bomen, dieren en eigenlijk nog meer bomen. Ergens vond Devin het wel mooi, aan de andere kant was het ook de perfecte plek om een massamoord te plegen, niemand die hen ooit weer terug zou vinden. Dan was men ook meteen af van die 'duivels kinderen'. Ondertussen liet Devin zijn tas van zijn schouder glijden en deed hij een tweede rondje mensen kijken. Veel mensen waren inmiddels al in gesprek met iemand anders en leken geen enkel probleem te hebben om met nieuwe mensen te communiceren. Dat was één van de vooroordelen die mensen vaan over homoseksuele jongeren had, dat ze allemaal vreselijk 'chatty' waren. Nou kon Devin niet zeggen dat hij echt verlegen was en grote moeite had met communicatie, maar hij was zeker ook niet de persoon om binnen twee seconden op iemand af te stappen. Devin wist niet of dit kwam doordat hij zijn seksualiteit al zolang had verstopt en gewend was zijn 'werkelijke identiteit' weg te stoppen of dat dat gewoon een stom vooroordeel was en dat ze niet allemaal zo hoefden te zijn. Devin zijn staren naar andere mensen werd onderbroeken door een stem die plotseling naast hem opdook. "Hi!, welkom." Zei een jongeman die naast Devin was opgedoken, hij hield zijn hand uitgestoken voor Devin om aan te pakken. Devin schudde lichtjes de hand van de jongeman die al snel zich zelf voorstelde. . "Samuel, een van de begeleiders van het kamp." Devin knikte kort, een begeleider dus. 'Devin.' Zei Devin tegen hem, maar al snel verbeterde hij zich zelf. 'Of Atticus, maar hou het maar op Devin.' Zijn ouders hadden Devin nog nooit Devin genoemd, want zijn echte naam was nou eenmaal Atticus en ze weigerden de jongeman bij zijn zelf verzonnen bijnaam te noemen. Ze hadden hem een naam gegeven en vonden het dus 'zonde' om een andere benaming te gebruiken, vandaar dat Devin ervan overtuigd was dat hij ook niet als Devin in zou zijn geschreven en dat de naam Devin dus nergens voor zou komen. Devin wou het deze Samuel de begeleider het nog niet meteen lastig maken en besloot voor deze keer zijn officiële naam toch te noemen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

"Ooh, Ik vind dat laatste wel leuk." zei hij met een lachje waarna hij even met wenkbrauwen wiebelde. Iets waardoor de grijns op mijn gezicht ook wat breder werd. 'Nou.. Als jij het op handsome houd verzin ik ook wel wat leuks voor jou.' zeg ik met een speelse knipoog. Ik zei het toch. Ik ging dit niet serieus nemen. "Ik denk persoonlijk dat ze het zelf niet zo serieus nemen." zei hij en ik knik. 'Met begeleiders die er zo uitzien vragen ze er eigenlijk om.' grijns ik en bijt kort grijnzend op mijn lip. "Maar op je vraag te beantwoorden, ik ben niet zo'n serieus type zie je." grijnsde hij en ik lach zachtjes, dacht ik al. "Daarbij lijkt het me ook veel gelul en gezeik, het is niet dat we ziek zijn" vervolgde hij en ik knikte instemmend. "Nu ben ik toch echt wel benieuwd hoor, naar deze 'activiteiten'" Ik lach bij het zien van zijn kinderlijke grijns en schud mijn hoofd. 'Hmh.. Als het nodig is weet ik zelf ook nog wel wat leuke activiteiten.. Hoewel, niet persé als het nodig is.' zeg ik met speelse grijns. Het speelse, soms ietwat uitdagende is iets wat ik eigenlijk altijd al heb gehad. Niet dat ik daar altijd veel vrienden mee heb gemaakt. Nou ja, het waren toch mensen die ik niet om me heen wil hebben dus veel maakt het niet uit. Ik neem een laatste trek van mijn sigaret, waarna ik hem weg gooi. Met mijn hoofd leun ik wat naar achter tegen de boom, waarna ik de rook langzaam uitblaas. 'Het is wel jammer... Ik kreeg niet eens de kans voor een laatste Grindr date, voor m'n pa me met holy water de auto in gooide.' zeg ik en pruil even. 'Pret verpesters als je het mij vraagt.' zeg ik met een lichte grijns op mijn lippen.

---

El Diablo.

Ik weigerde mee te werken. Mijn vader had uitiendelijk zelfs mijn koffer ingepakt, omdat ik het zelf weigerde te toen. Ik werd met geweld de auto in getrokken en zat tussen mijn twee broers geklemd op de achterbank. Mijn armen had ik over elkaar geklemd en mijn oortjes zorgde ervoor dat ik met niemand hoefde te communiceren. Tijdens een plaspauze had ik de kans gezien me in een wachtende tourbus te verstoppen, maar een oplettende chaffeur, stond duidelijk niet aan mijn kant, waardoor ik mijn weg weer vervolgde tussen mijn twee broers. De reis duurde lang en ik werd met de minuut chagerijniger. Ik wilde iemand slaan en dat werd uiteindelijk de oudste broer, omdat dit toevallig zijn elleboog iets uitstook en me aanraakte. Op het moment dat het uit de hand begon te lopen, stopte de auto met een klap en vloog ik bijna door de twee voorstoelen, het voorraam door. Het gebeurde snel. Ik zag mijn vader de koffers uit de achterbak gooien en werd letterlijk de auto uitgeduwd. Ik kon mezelf nog net opvangen met mijn handen en voelde het grint mijn huid openscheuren. De klap van het portier en de wegscheurend banden, zorgde ervoor dat ik zeker wist dat iedereen weg was. Het duurde even voordat ik op durfde te kijken, om te zien of iemand mijn briljante entree had gezien. Ik blies mijn haar uit mijn gezicht en krabbelde langzaam overeind. Veegde mijn bebloede handen af aan mijn t-shirt. Ik gaf een trap tegen mijn koffer, die meteen openvloog en ik kon nog net een frustrerende gil onderdrukken. Ik telde tot tien en knielde neer naast mijn koffer en begon alles weer in de koffer te proppen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

---

Ik zag dat er een paar mensen naar me keken, maar verder besteedde niemand veel aandacht aan mij en wat ik zei. Zoals elk jaar, maar dat maakte niks uit. Soms werd er een spottende opmerking gemaakt, maar daar trok ik me niks van aan. Ze zouden nog wel voelen hoe het is om genezen te zijn, toch? Net zoals ik, verzekerde ik mezelf ervan. Aan het einde zouden ze wel zien en heel anders praten. Ik wist dat sommigen me dankbaar zouden zijn, maar niet iedereen. Mijn gedachten werden verstoord toen ik een auto hoorde remmen. Ik keek verschrikt toe hoe een meisje de auto uit werd gewerkt, ze landde hardhandig op het grind van de oprijlaan, terwijl haar koffer uit de achterbak gehaald werd. Pas toen ik bloed zag, raakte ik uit de trans waarin ik naar haar aan het staren was, vooral gechoqueerd. Ik wist dat ouders vreemde dingen deden en rare relaties hadden met hun homoseksuele kinderen, maar nooit zo slecht. Ze trapte tegen haar koffer, die vervolgens openvloog. Op dat moment besloot ik haar te helpen, dus liep ik naar haar toe. Zij knielde net neer om de spullen die uit haar koffer gevlogen waren, weer terug erin te stoppen. In eerste instantie zweeg ik en ik knielde ik bij haar neer, om te helpen om de spullen terug in de koffer te stoppen. Sommigen werden agressief, sloegen alles kort en klein. Anderen spraken met geen woord tegen hun ouders, maar ik heb ze nog nooit zo behandeld zien worden. "Gaat het?" vroeg ik zachtjes. "Als je wilt, kan ik zo even naar je handen kijken. Dat er geen grind in achter blijft en het even schoonmaken," bood ik aan.

---

If you can't hide it, just throw some fucking glitter all over it.

Camper,🐙 " I put the ME in DISAPPOINTMENT

---

Cristiano had nogsteeds een speelste grijns om zijn lippen hangen die me ook deden vermoeden dat hij het wel fijn vond dat ik er mee op in ging. 'Nou.. Als jij het op handsome houd verzin ik ook wel wat leuks voor jou.' vertelde hij waardoor ik even grinnikte. " Oké, handsome. Daar houd ik je aan, ik ben redelijk picky dus hopelijk kom je op een goede. Anders laat ik je lekker door verzinnen tot ik tevreden ben." zei ik hem plagend en stak even kort mijn tong uit. 'Met begeleiders die er zo uitzien vragen ze er eigenlijk om.' grijnsde Mr Handsome op mijn woorden waarbij hij even op zijn lip beet en ik instemmend knikte. Chris leek veel in te stemmen bij mijn woorden al begon hij toch even te lachen bij mijn opmerking over de activiteiten die we hier gingen volgen. 'Hmh.. Als het nodig is weet ik zelf ook nog wel wat leuke activiteiten.. Hoewel, niet persé als het nodig is.' zei hij met een speelse grijns en ik haf hem even een zacht duwtje tegen zijn schouder en trok een quasi geschrokken gezicht. "My God, je laat me pervy gedachten hebben, stouterd." zei ik nep geschrokken al kon ik het toch niet laten op te grijnzen. "Die activiteiten houden we wel in het geheime emergency boekje." zei ik cheecky. Zelf was ik niet echt zo'n manslut als ik nu liet merken, in die vier jaar dat ik openlijk gay ben had ik nog maar 2 relaties gehad waarvan één erg serieus was geweest, ervoor wel enkele flings maar niet op zo'n geile manier. Dat waren jongens die me gemanipuleerd hadden en daar was ik altijd erg gekwetst onderuit gekomen, dus nee ik was niet zo wanhopig om de eerste de beste jongen hier op het kamp te gaan bespringen. Flirten was wat anders, dit zag ik als iets volkomen onschuldigs en ik vermoedde dat Chris hier ook geen diepere betekenis bij had, daarbij zag ik hem wel kijken naar die mannelijke begeleiden hmmm. Curious, beniuewd hoe ver de jongen die straight begeleider zou kunnen buigen.
'Het is wel jammer... Ik kreeg niet eens de kans voor een laatste Grindr date, voor m'n pa me met holy water de auto in gooide.' zei de jongen nadat hij het laatste van zijn sigaret had opgerookt en pruilde even. 'Pret verpesters als je het mij vraagt.' vervolgde hij met een lichte grijns waardoor ik zacht mijn hoofd schudde en mijn handen in mijn broekzakken verstopte. " Poor you, ah ja het is hier een verzameling van Grindr en her users, dus als je goed en snel zoekt kan je die laatste date zeker wel inhalen." zei ik met een zacht lachje. "But also the holy water type? Ik zweer het je dat ik daar net ook aan dacht, mijn vader en zijn goedkope barbie zijn er heilig van overtuigd dat Trump één of andere aangebrande god is en ik het kind van satan." mompelde ik. " Liever een demonisch kind dan één van hun te zijn." vervolgde ik met een zwak glimlachje en ging even op mijn luipaardbeprinte valies zitten. I was to lazy to keep standing up. Ik haalde even mijn Iphone uit mijn broekzak en besloot nog een laatste 'help me' selfie te nemen van mezelf met een zo flatterend -kuch- gezicht. Grijnzend plaatste ik deze op snapchat en instagram waarna ik even naar Chris blikte. "Dus wat voor type mannen volg je op Grindr? En enkel mannen of heb je een wijde keuze?" vroeg ik hem geïntereseerd met een lichte glimlach om mijn lippen gekruld.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik was zo gefrustreerd. Mijn handen deden pijn en het huilen stond me nader dan het lachen. Ik was niet boos omdat ik hier was. Ik wist toch dat ik nooit ging veranderen. Ik was boos op mijn ouders. Ik wist dat ze me nooit zouden accepteren, maar dat ze me zo zouden haten. Ik gooide de kleding terug in de koffer en keek geschokken op bij de hand die een van de shirts eerder te pakken had dan ikzelf. Vel keek ik op, klaar om een aanval in te zetten. Ik was op dit moment tegen alles en iedereen. Er niet in gelovend dat iemand het beste met me voorhad. Een jongenman was naast me neer geknield en hield me met mijn spullen. Heel even verzachten mijn blik, maar de grimmas kwam snel terug. 'Het gaan prima.' Snoof ik hard. Tuurlijk ging het niet. Dat zag hij toch zelf ook wel. Ik zuchten en veegde met de buitenkant van mijn hand, de haren uit mijn gezicht, omdat deze in mijn gezicht hingen. Het was ook allemaal veelte lang. Ik klapte mijn nu weer volle koffer dicht en keek terug naar de jongen. Hij zag er ouder uit en ik geloofde niet dat hij ook een kampgast was en wantrouwig staarde ik hem aan. Niet goed wetend wat hij nu van me verwachten. Ik kneep automatisch mijn handen samen, toen hij over mijn geschaafde palmen begon. Ik twijfelde. Wilde niet meteen het hol van de leeuw inlopen. Maar hij had wel gelijk. Dus knikte ik langzaam. Ik stond op, had nog alijd niet de neiging om ook maar te lachen of verder nog iets te zeggen. Hij zou me vanzelf wel meenemen.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 16:23 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

DANTE BLACKSHEAR

Het duurde even voor de jongen mij leek te zien, maar ik had al snel in de gaten dat dat vooral kwam omdat hij oortjes in had. Mijn opmerking over zijn make-up bleek doeltreffend te zijn geweest en haast automatisch lachte ik terug bij het zien van de glimlach die hij mij toewierp. Uiteindelijk had iedereen iemand nodig die hen kon steunen en ik wist dat dat zeker in deze kampen des te belangrijker was.       Je kwam hier niet doorheen door je af te zonderen en een put te gaan zitten. Dat was dan ook mijn instelling. In zekere zin gaf het kamp ons ook een kans om onder gelijkgestemden te zijn. In principe werden hier gewoon potentiële partner bij elkaar gezet. De jongen naast mij had het klaarblijkelijk nog niet zo positief bekeken toen hij mij mededeelde dat het doelloze bullshit was. Maar goed, zo had ik er in het begin ook voor gestaan.       "Hm, ik zie dit juist als een vakantie. Vrij van de afkeuring van mijn ouders, omringt door een hoop andere lesbiënnes. Het is net de hemel," sprak ik met een grijns terwijl ik richting een van de jongens bij ons in de buurt knikte. "Ik bedoel, je weet nu in ieder geval zeker dat zij ook op mannen vallen."       Daarna werd ons korte gesprek afgekapt door de begeleiding, maar de informatie ging mijn ene oor in en het andere uit. Ik had niet echt het idee dat het heel belangrijk was wat er verteld werd. En mocht het wel zo zijn dan werd het vast nog wel een keer herhaalt.       In plaats daarvan richtte ik mij weer tot de jongen naast mij. "Dit is de derde." Een glimlach stond op mijn lippen waarna ik mijn hand naar hem uitstak. "Trouwens, mijn naam is Dante."

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 16:42 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

"Oké, handsome. Daar houd ik je aan, ik ben redelijk picky dus hopelijk kom je op een goede. Anders laat ik je lekker door verzinnen tot ik tevreden ben." zei hij plagend en hij stak even kort zijn tong uit. Een lachje rolt over mijn lippen en ik laat mijn blik langzaam over hem heen gaan. 'Hmh.. Wat kan ik eens voor jou verzinnen..' mompel ik grijnzend. "My God, je laat me pervy gedachten hebben, stouterd." zei hij en mijn grijns wordt weer wat breder. "Die activiteiten houden we wel in het geheime emergency boekje." vervolgde hij echter al snel en ik schud mijn hoofd, zachtjes lachend. 'Dat zal ik zeker onthouden, gorgeous" sprak ik en gaf hem een knipoog. Ik rek me even uit en stop ondertussen mijn telefoon weg, mijn oordopjes belanden in mijn zak. "Poor you, ah ja het is hier een verzameling van Grindr en her users, dus als je goed en snel zoekt kan je die laatste date zeker wel inhalen." zei hij en ik haal lichtjes mijn schouders op. 'Hmh... Hoor jij daarbij?' plaag ik hem en knipoog weer, ik kan het gewoon niet laten. "But also the holy water type? Ik zweer het je dat ik daar net ook aan dacht, mijn vader en zijn goedkope barbie zijn er heilig van overtuigd dat Trump één of andere aangebrande god is en ik het kind van satan." mompelde hij. "Liever een demonisch kind dan één van hun te zijn." vervolgde hij al snel en ik knik. 'Nou als die Trump god moet voorstellen dan wordt ik maar heel snel een satanist. Of is een atheïst dan beter... Ach, je snapt mijn punt.' zeg ik. 'Zodra de mensen gingen geloven in een doorgedraaide wortel met nepblond schaamhaar op zijn kop, had ik de mensheid, in Amerika tenminste, al opgegeven.' vervolg ik en haal nonchalant mijn schouders op. Het was niet alsof ik Amerika zag als het land van de kansen of iets anders mooi. Het was groot en afwisselend, maar daar hield het dan ook weer op. Ik wil eigenlijk verhuizen naar Europa, maar dat zijn zaken om me later druk over te maken. "Dus wat voor type mannen volg je op Grindr? En enkel mannen of heb je een wijde keuze?" vroeg hij me met een lichte glimlach, waardoor de speelse grijns ook weer plaats neemt op mijn lippen nadat die zojuist is verdwenen toen ik het over president wortel ging hebben. 'Van alles eigenlijk... Al begin ik een verband te zien. Heel veel tall, dark and handsome.. Alhoewel, misschien mijn fave omdat ik dat elke dag in de spiegel zie.' zeg ik speels. 'En wijde keuze... Redelijk. Ik hou van een mooie vrouw op zijn tijd, al ben ik de laatste jaren vooral van de guys.' zeg ik nonchalant. Ik had al veel verschillende partners gehad, al kon ik ze beter bedpartners noemen. Ik ben niet echt het type dat zich snel aan iemand bind. Wat misschien ook wel de reden is dat ik in mijn hele leven een relatie heb gehad, en dat was met een meisje op mijn 15e. Oh well.. 'En jij? Maak ik nog kans?' plaag ik hem en grijns weer.

---

El Diablo.

Ik wist nog niet zo goed wat ik hierover moest denken. Misschien had ze gelijk. Moest ik het als een vakantie beschouwen. Ik zat ook niet zozeer op tegen het zogenaamde heel proces, maar ik kon er gewoon moeilijk tegen dat ik hier niet uit vrije wil zat. Ik grinnikte zachtjes en keek naar de mensen die voor ons stonden. 'Als de hemel er zo uit ziet, word ik meteen gelovig.' Grijnde ik bij het zien van een wel hele knappe jongen. Lachend keek ik de dame naast me weer aan. Ze had gelijk, ik moest er niet zo mee blijven zitten. Ik was hier nu toch. 'Dankje.' Ik had het duidelijk nodig gehad. Net als de opmerking over mijn make-up. Ze leek gewoon precies te weten, wat ze moest zeggen. Ik luisterde niet naar wat er gezegd werd. Pakte haar hand vast, zodra ze zich voorstelde. 'Adore.' Stelde ik ook mezelf voor. Niemand die me nog Ace noemde, dus die naam was ik praktisch vergeten. Ik luisterde er ook niet naar. Mijn alterego had de overhand genomen. Ik wist niet waarom, het was niet dat ik me voor de naam Ace schaamde. Het paste gewoon niet bij me. 'Dus, Dante, je bent een diehard. Zullen ze hier vast leuk vinden.' Grijnsde ik. Het was weeral een bewijs dat het niet hielp en dus tijdverspilling was. Ze moesten het alleen nog in gaan zien. Ik staarde weer naar de andere mensen. Ik hoopte maar dat iedereen zo chill was. 'Kom.' Ik stond op en stak mijn hand naar haar uit. 'We gaan de boel bekennen.' Niet wetend of ze daar wel zin in had, of, of ze ubberhaupt wel zin in mij had. Maar ik wilde niet meer alleen zijn nu, dus moest ze het er maar mee doen.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 21:31 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''