[RPG] [250] The List [Speeltopic] - Speeltopics

Rollen
Uiteraard moeten de jongens en meisjes van het boek gelijk blijven.
Jongens van het begeleidingsteam: -VOL
-Mathew ''Matty'' Trevor Sadler - 22 - AdoreDelano 1.2
-Wyatt Miller - 22 - Sempre 1.2
-Cassius Harrington - 23 - Horvath 1.3
-Navarro
-Aaron Noriega - 23 - Pharmaceutical 1.2
-Micheal Jámes Martinez - 23 - Desierto 1.4
-Brandon John Merrit - - Granian 1.2
-Ricky Gavis Fontaine - 19 - ZeIda 1.4

Meiden on the list: -VOL
-Nova Ahonen - 20 - Sempre 1.2
-Nicolette 'Nicky' Zoë Addisson - 19 - Choctaw 1.3
-Avery Saélihn Phelan - 23 - Faolan 1.3
-Anthemis
-Zahira Nuru Buckner - 19 - Jughead 1.2
-Faye Desjardins - 19 - Brinvi 1.3
-Elsa Hailey Grace - 19 -Sunrises 1.4
-Aiya Christina Hayashi - 19 - Granian 1.4

kampgasten:
-Kellin Aiden Sadler -AdoreDelano - 1.1

Regels


Hut indeling



Begin
De begeleider zijn al op het kamp en hebben de dames al toegewezen gekregen. De kampgasten komen aan met de bussen en zoeken hun vrienden en gaan hun spullen opbergen. Iedereen maakt zich op voor het grote avondfeest om de vakantie in te weiden.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 17:50 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

African/American • 19 • With Matthew

---

’Heb je alleen bikini’s bij je ofzo.’ Grijnsde hij om haar vervolgens een steun in de rug te geven door te zeggen dat ze haar opleiding makkelijk zou gaan halen. ‘Had jij wel leuk gevonden hé?’ Zahira grijnst even en wiebelt dan met haar wenkbrauwen voordat haar blik afwezig afdwaalt naar Cass.       Zahira werd abrupt meegetrokken, waardoor zij nog maar met moeite op beide benen is blijven staan, gezien zij over haar eigen voet struikelde. Great, very charming Zahra. Haar verbaasde ogen glijden naar Matt’s gezicht om iets van zijn gezicht af te lezen, maar hij gaat gewoon verder met een ander verhaal. Ze had een goeie aan Matthew, hij leidde haar af op de momenten dat ze dit nodig had.       ’Maar even over die voorspelling die niet zo goed is. Ik had een geweldig idee bedacht.’ Hoewel zij normaliter meteen op scherp zou staan wanneer Matt weer eens begint over een nieuwe plan, hangt de gedachte aan Cass nog steeds achter in haar hoofd en om deze situatie wat dragelijker te maken, besluit ze om hem een appje te sturen.       We need to talk.       Zahira haar appje is kort, maar meer weet ze er ook niet in te verwerken. Dat haar laatste opmerking jegens hem haar spijt? Nee, want dan zou ze liegen. Dat ze had gewild dat het anders was geëindigd? Nee, want dan zou ze hen beide hoop geven. Het enige wat ze kon zeggen is dat ze moeten praten, gezien dat het enige is waar ze zeker van is. Haar blik schiet nogmaals langs Matt naar Cass die zich nog op dezelfde plek bevind en ze kijkt hem kort en iet wat afwachtend in zijn ogen aan. Zal hij er hetzelfde over denken?       Na het versturen van het bericht, weet ze haar aandacht weer op Matt te richten. ‘Sorry, dit moest even.’ Ze schenkt hem een glimlach en kijkt hem dan oprecht enthousiast aan. ‘Dus, een geweldig plan van master mind Matthew. I am all ears, boy.’       ’Ik had namelijk bedacht, dat het kamp dit jaar te kampen zou hebben met een verschrikkelijk monster.’ Zegt hij na zijn arm om haar schouders te hebben geslagen. ‘Of twee’ Gaat hij verder waarna hij even met zijn wenkbrauwen wiebelt.       Zahira kan het niet laten om een kort lachje uit te stoten en hem dan weer aan te kijken. ‘En jij denkt dat ze dat gaan geloven? Tenzij, het een monster is die dingen laat verdwijnen, zoals schoenen, badgoed, etenswaar en dat soort dingen.’ Zahira weet hem met een grijns aan te kijken en legt haar arm rond zijn onderrug. Ze heeft dit soort dingen gemist.

[ bericht aangepast op 7 maart 2017 - 17:21 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

---

Wanneer Cassius het grootste gedeelte van de boom ontleed heeft van de schors, glijdt hij er zuchtend tegenaan met zijn schouders terwijl hij zijn armen over elkaar schuift. Waarom begon de beste zomer van zijn leven op deze verschrikkelijk saaie manier? Zelfs het meisje dat op zijn lijstje stond heeft hij nog niet in het oog gekregen zodat hij haar ook met geen mogelijkheid het bed in kan praten. Misschien zou het hem dit jaar wel binnen één dag lukken, wat een nieuw record zou betekenen onder de jongens.       Gedurende Cassius’ stroom van gedachten belanden zijn kijkers als vanzelfsprekend bij Zahira, die nog steeds bij Matthew staat de dwalen. De manier waarop ze haar kijkers in de zijne weet te boren, maakt het eigenlijk zo dat Cassius om wil draaien en in de bossen wil verdwijnen — maar hij geeft niet in en kijkt met een doodse staar terug. Wanneer ze weg kijkt om op Matthew te reageren, voelt hij het zachte trillen van zijn mobieltje in zijn broekzak. Grommend weet hij het tevoorschijn te peuteren, diep vanbinnen hopend dat het Elsa is die hem wil laten weten dat ze op het punt staat om aan te komen en ze hem als eerste wil zien. Echter, niets is minder waar — Elsa was vast al bezig met een andere jongen. Het berichtje was van niemand minder dan Zahira en bevatte een korte, maar krachtige boodschap. Cassius voelt woede omhoog komen in zijn lichaam terwijl zijn vingers over het touchscreen vliegen. Binnen enkele seconden is het bericht verzonden, iets waar hij op een later moment vast en zeker spijt van zal krijgen.       Sure. Als je klaar bent met Matthew natuurlijk? Veel plezier, lekker rollebollen in het bos.       Cassius zet zich af van de boom en start met grote passen het veld over te benen waar iedereen bezig is met het terugzien van oudere kennissen en vrienden. Cassius was nu al klaar met het zomerkamp en het was nog geeneens officieel begonnen.

[ bericht aangepast op 8 maart 2017 - 20:58 ]

---

•

• Twenty-two • Outside, with Ricky • Don’t mind me. •

Dat er geheel onbewust een dunne laag kippenvel over mijn huid heen rolde, weet ik af aan een zacht briesje wat langs mijn armen af strook, waarbij ik tactvol trachtte te negeren dat het eigenlijk kwam door de zoete herinnering aan vorig jaar; die Ricky speels voorstelde terug op te halen. Alsof ik die momenten ooit zou vergeten, zelfs wanneer ze eerder vervuld leken met gefrustreerde woede en een rauwe rand, dan kreeg ik ze nog mijn geheugen niet uitgejaagd. “Iemand heeft me hier blijkbaar gemist,” prevelde ik tevreden en krulde mijn lippen geamuseerd op als ik Ricky vervolgens vraag of hij me dan naar het feest wil begeleiden.
      ”Als je wilt dat ik je begeleid dan doe ik dat met liefde,” reageerde hij, zijn sigaret ondertussen een keer aftikkende. “Maar ik heb begrepen uit betrouwbare bronnen dat jij zelf heel goed weet hoe jij een feestje moet vieren of is dat niet waar?” Plagend stootte hij zachtjes tegen mijn schouder aan, waarop ik tactvol mijn lippen een keer tuitte. Natuurlijk wist ik dat, maar dat wilde niet zeggen dat ik het niet leuk vond als iemand me naar een feestje begeleidde - Ricky in het bijzonder dit keer. Ik besloot er verder dan ook niet al te diep op in te gaan, afgezien van hem een speelse blik te gunnen, waarna ik besloot over de kamerindeling te beginnen.
      ”Toevallig, weet ik dat wel,” mompelde Ricky als antwoord op mijn vraag of hij wist met wie ik de hut deelde. Ik was er oprecht benieuwd naar en hoopte dan ook dat het bekende waren. “Nova… Nicky en jij. Moet ik je nog helpen met uitpakken of… Of wil je wat anders doen?” Een zachte zucht was over mijn lippen heen gerold zodra ik de hut naar binnen was gelopen en liet mijn poelen langzaam een keer rond glijden alvorens ze besloten terug naar Ricky te gaan; alsof ze er als een magneet naar toe gezogen werden. Ik kende de namen niet die hij noemde, dus ik kon alleen maar hopen dat het zou klikken. “Je hebt in ieder geval meer geluk met je kamerleden dan mij.” Ik grijnsde. “Natuurlijk, je deelt hem dan ook niet met mij.” Grinnikend schudden ik mijn geverfde lokken zachtjes een keer heen en weer, waarna ik me met een plof op het bed liet zakken en achterover leunde terwijl ik naar de jongen half in de deuropening staande op blikte. “Je mag me best ook helpen met uitpakken hoor,” vervolgde ik daarna en knikte half in de richting van mijn koffer terwijl ik plagend zijn kant op bleef kijken.
      ”Des te sneller kunnen we wat anders gaan doen…”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Zahira was afgeleid. was bezig met haar mobiel en niet zo enthousiast als normaal. Maar ik was niet iemand die zijn neus in andermans zaken stak en dus liet ik het gaan. Probeerde haar mee te trekken in mijn briljante plan. Zoals verwacht, ging Zahira eropin. Het zou dan ook raar zijn als ze dat niet had gedaan. We stonden hierin precies hetzelfde in. Ik grijnsde breed. 'Als we het goed doen, kunnen we iedereen, alles wijsmaken.' Als we het goed deden, zouden alle twijfels al snel voor de zon verdwijnen. 'Spoken!' Ik klapte enthousiast in mijn handen. Met twinkelende ogen keek ik Zahira aan. Dit idee werd steeds beter. 'Oke, we moeten dit goed doen. Er een legende omheen verzinnen ofzo.' Mijn hersenen draaide overuren. Dit zou de mooiste en beste prank worden, die dit kamp ooit had gezien. Iedereen zou het gaan geloven. 'Beter beginnen we met 1 speciafiek item dat verdwijnt. Alleen maar sokken ofzo. Dan weten we zeker dat mensen het er met elkaar over gaan hebben.' De ideeen kwamen mijn hersens binnen vliegen. Ik gaf Zahira vrolijk en lachend een duwtje. ik vond het nu allemaal al helemaal leuk.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

African/American • 19 • Outside • Matthew

---

‘Als we het goed doen, kunnen we iedereen, alles wijsmaken. Spoken!’ Zijn enthousiasme liet Zahira lachen en haar brede glimlach sierde haar gezicht. Ze is er nog steeds niet helemaal achter hoe deze jongen haar enthousiasme zo omhoog wist te krikken, maar dat doet er verder ook niet toe.       ‘Jij bent niet goed wijs.’ Weet ze uit te brengen nadat hij als een zeehond zijn handen tegen elkaar heeft weten te klappen om vervolgens het idee hardop verder uit te denken. Zahira weet al luisterend te knikken naar de ideeën die hij met haar deelt en ziet er wel degelijk potentie in.       ‘Het ding is alleen, wijsneus, dat wij niet degene kunnen zijn die de mensen wijs kunnen maken van de legende, gezien wij op geen manier serieus zullen worden genomen. Dus, stel ik voor om een eerstejaars ergens vandaan te plukken en hem of haar deze legende wijs te maken, zodat deze persoon in kwestie het aan de rest voor kan schotelen.’ Zahira weet hem een knipoog te schenken en richt vervolgens haar blik op het opstapje, het zou namelijk echt iets voor haar zijn om hier vervolgens over te struikelen, zoals zij afgelopen jaar dagelijks heeft gedaan.       ’Beter beginnen we met 1 speciafiek item dat verdwijnt. Alleen maar sokken, ofzo. Dan weten we zeker dat mensen het er met elkaar over gaan hebben.’ Stelt hij dan voor, waarop zij enkel op weet te knikken gezien het voorwerp in haar kontzak kort weet te trillen. Cass.       Haar ogen glijden over het scherm heen en al tijdens het verwerken van de woorden, weten haar wenkbrauwen een frons aan te nemen en kan ze het niet laten om een kort spottend lachje uit haar mond te laten komen. ‘Matt, ik denk dat we eerst te maken hebben met een jaloerse spook.’ Zahira rolt haar ogen en weet het berichtje enkele seconden voor Matthew zijn neus te houden voordat zij haar vingers over het scherm laat bewegen. Zal zeker lukken, love, maak je daar maar geen zorgen over. Of, sta ik soms ook op zijn lijst? Dan hoor ik dat liever nu, kan ik er nog een stokje achter zetten. Een van haar wenkbrauwen vind zijn weg omhoog terwijl zij haar blik vanuit haar ooghoeken naar Matt verplaatst. ‘Ik sta toch niet op jou lijst hé?’ Weet ze dan voor de zekerheid uit te brengen. Jeez, dat zou pas vreemd zijn.

[ bericht aangepast op 8 maart 2017 - 23:43 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

"Hm, omdat je er zo lief om vraagt," sprak Wyatt voor hij me een knuffel gaf. "Maar voor vanavond weet ik het nog niet hoor, ik denk dat ik liever tijd met Faye door breng." hij knipoogde even naar me en ik pruil even. 'Meanie' mompel ik en schud mijn hoofd. ’Oh, ja, dat is goed?’ sprak Faye ondertussen en ik kijk naar haar. 'Ditch je me nou gewoon gorgeous?' zeg ik en schud mijn hoofd. 'I'm so lonely' zeg ik met een klein lachje en schud mijn hoofd, een plagende blik in mijn ogen. Toch sloeg ik mijn armen om haar heen voor enkele seconden. "Nou, goed om te horen dat hij het nog doet. Ga je ons vanavond wat meer laten horen?" Vroeg Wyatt haar ondertussen. ’Natuurlijk,’ zei ze enthousiast op haar beurt. ‘Ik heb alleen wel stroom nodig voor mijn keyboard, dus dan zou het hier moeten als jij, jullie, meer willen horen, of in een van jullie cabins, ik hoop dat dat niet erg is…’ vervolgde ze al snel. 'Je bent altijd welkom bij mij.' zeg ik met een klein knipoogje. 'Maar misschien kunnen we zo eerst zwemmen?' stelde ze aarzelend voor even later. 'Ik heb het nu al warm en kan wel wat afkoeling gebruiken. Als jullie het willen tenminste hoor!'. Ik grijns even. 'Nou als je met mij gaat zwemmen wordt het er niet koeler op hoor.' plaag ik. Sommige mensen verwarden mijn zelfverzekerdheid voor arrogantie, al was dit lang niet altijd het geval. 'Maar ik kan de kans om jou in een bikini te zien niet laten gaan gorgeous. Dus let's go.' grijns ik.

---

El Diablo.

---

---

Slechts enkele minuten nadat Cassius zijn berichtje heeft verzonden richting Zahira, weet zijn telefoon opnieuw tegen zijn bovenbeen te trillen. Opnieuw heeft hij de kleine hoop dat het Elsa is die hem een berichtje heeft verzonden om hem te ontmoeten, maar voor een tweede maal wordt hij teleurgesteld — Zahira, die hem laat weten zichzelf geen zorgen te maken over wat ze allemaal met Matthew doet. Zelfs nu kan hij de sarcastische ondertoon horen van haar woorden, waardoor hij op het punt staat om zijn telefoon kapot te knijpen in zijn hand.       Prima. Ik ga op zoek naar wat gezelschap voor de nacht. Ik zie je wel, ooit.       Cassius twijfelt voor een moment om zijn telefoon weg te stoppen in zijn broekzak, maar op het laatste moment weet hij snel een berichtje richting Elsa te schrijven.       Heb je vertraging opgelopen? Ik had verwacht je als eerste te zien in m’n armen!       Cassius dikt zijn afwachting naar haar wat aan in zijn berichtje, maar dat kon zij niet weten. Elsa had hem door moeilijke tijden geholpen en hij had er daadwerkelijk zin in om haar weer te zien.       Zuchtend laat hij zijn mobiel terug glijden in zijn broekzak en draait rond op de bal van zijn voeten, waarna hij terug loopt naar de boom die hij zojuist heeft gemolesteerd. Daar eenmaal aangekomen laat hij zichzelf op de grond zakken, propt zijn armen onder zijn hoofd en sluit zijn kijkers.

[ bericht aangepast op 9 maart 2017 - 20:23 ]

---

•

Ricky Gavis Fontaine ‘Iemand heeft me hier blijkbaar gemist,’ ik liet enkel een zwak glimlachje zien en zweeg omdat ik niet gelijk wou toegeven dat ik haar best wel wat vaker had willen zien. Vervolgens tuitte ze haar lippen tactvol en besloot niet in te gaan op mijn opmerking behalve een speelse blik die ze mij kort toewierp.       Het opnoemen van enkele namen leek bij haar ook geen lampje te branden en ik nam plaats op een bed terwijl zij even zuchtte. ‘Natuurlijk, je deelt hem dan ook niet met mij,’ sprak ze vervolgens grijnzend en ik trok even mijn wenkbrauwen op. ‘Daar kunnen we natuurlijk wel verandering in brengen,’ sprak ik en stak mijn tong even plagend naar haar uit. De spanning met haar leek wel om te snijden en ik wist precies hoe ik dat moest oplossen.       ‘Je mag me best ook helpen met uitpakken hoor,’ zei ze vervolgens en knikte overduidelijk naar haar koffer en keek me vervolgens weer met een plagende blik aan. Even keek ik haar twijfelend aan maar bij haar volgende woorden stond ik op en lachte ik zachtjes terwijl ik neerknielde bij haar koffer. ‘Ik ben hier niet gekomen om iedereens koffer uit te pakken, hé,’ verzekerde ik haar kort met een knipoog en greep vervolgens een handje kleren die ik uit de koffer op de grond gooide.       Ik leunde wat naar achter terwijl ik een shirt opvouwde, ‘had je mijn appjes nog binnengekregen? Ik kon het niet laten om te peinzen waarom je niet had geantwoord.’ De woorden waren er uit voordat ik er erg in had en keek haar even kort aan voor ik me weer richtte op de koffer.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

NOVA AHONEN

In de minuten die volgden werden de takken aan een keurende blik van Boyd onderworpen alvorens hij, zoals gevraagd, vijf takjes uitzocht die hij mee kon nemen. Dat het een slimme jongen was bleek al snel want zijn keuze bestond uit vier kleine takjes en een tak die meer op een boomstronk leek.       Bij Kellin's voorstel om eerst langs de hutten te lopen knikte ik. Ik had mijn spullen al gedropt dus daar hoefden wij in ieder geval niet meer langs. Het was dan ook geen enkel probleem voor mij om eerst even langs de hut van Kellin en Boyd te lopen, zeker niet toen Kellin een wanhopige blik mijn kant opwierp toen hij dat voorstelde.       Het was fijn voor de twee dat ze een aparte hut hadden en ik liet mij op het bed zakken terwijl ik even om mij heen keek. Het was lastig om mezelf voor te stellen dat de tweeling hier al zo vaak kwamen en dat terwijl alles voor mij nieuw was.       "Dus, wat kun je allemaal doen hier?" Vroeg ik Kellin terwijl ik het mezelf comfortable maakte. "Ik heb wel zin om te zwemmen eigenlijk."       Mijn voorstel werd luid beaamd door Boyd die enthousiast alle takken op de grond wierp. Ik schudde lachend mijn hoofd terwijl ik even naar Kellin keek. "En volgens mij ben ik niet de enige," lachte ik vrolijk. ««« She was a sky full surpises »»»

[ bericht aangepast op 14 maart 2017 - 13:45 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

"Ja, het is hier heeeel leuk. Voor de twee manieren." Haar toon klonk wat uitdagend en ik gaf haar een scheve glimlach. Ze vervolgde op mijn vraag over wat hier te doen was. "Een beetje van alles. Naar het strand gaan, zonnen, zwemmen, feesten. En misschien ook een paar activiteiten." Er volgde een kleine pauze. "Maar het beste is hier om naar het strand te gaan. We kunnen er wel naartoe gaan als je wilt? Dan weet je waar het ligt." Een bredere lach speelde op mijn lippen. Als er een strand was voelde ik me al gelijk thuis. Wellicht omdat het me aan thuis deed denken, ik bleef nog altijd een vreemdeling in dit land; niet dat ik het zwaar had en heimwee had, maar misschien toch een beetje. Het zien van een strand zou me goed doen. Ik knikte even. "Well, wijs de weg babe." Ik gaf nog een vriendelijke glimlach en besloot haar te volgen naar het strand. "Vertel me trouwens eens meer over jou, ben je van deze area of? En de belangrijkste vraag, hou je van het strand?" Ik lachte mijn tanden bloot. Mensen die een hekel hadden aan het strand zou ik nooit begrijpen. Het zien en horen van de golven was rustgevend, kalmerend. Misschien was ik gewoon echt zo'n surfer hippie en was dat de reden dat ik er zo passievol over voelde.

"Then everyone is missing half the world's pleasure. When it comes to love — I don't choose sides."

[ bericht aangepast op 23 maart 2017 - 15:45 ]

---

We're all mad here.

WYATT MILLER

Faye's roodgekleurden wangen lieten me grijzen toen ze instemde met mijn voorstel om tijd met haar door te brengen. Ondertussen kreeg Michael toch nog een knuffel van de brunette, iets wat mij iets meer irriteerde dan ik liet blijken. Gelukkig was de irritatie niet van mijn gezicht af te lezen en lachte ik breed naar de twee.       Haar schattige gestamel was natuurlijk het uitgelezen moment om op in te springen, maar Michael was mij voor. Hij had klaarblijkelijk niet in de gaten dat wij de komende tijd de cabin zouden delen met het mooie voorstel van hem. Ik fronste dan ook even terwijl ik mij bedacht of ik oordopjes had ingepakt. Ik had namelijk niet bepaald de behoefte om iedereens activiteiten mee te krijgen.       De grijns op mijn gezicht werd groot bij Michaels woorden, die het niet kon laten om even zijn ego te laten zien. Dat was ook precies de reden waarom ik het zo goed met hem kon vinden; hij deed het op een onwijs speelse manier waardoor het lang niet zo serieus over kwam.       "Arm meisje," lachte ik terwijl ik mijn arm om haar heen sloeg. "Je bent hier net vijf minuten en je wordt nu al door ons besprongen." Eigenlijk was het maar apart dat ze dat niet prettig leek te vinden, de meeste vrouwen kon wat mannelijke aandacht wel waarderen maar Faye leek het alleen maar schuwer te maken.       "Als je je spullen even pakt kunnen we meteen gaan," sprak ik terwijl ik even naar de zwembroek wees die ik al aan had. "Hopelijk staan er wat golven, ik kan niet wachten om weer te gaan surfen." ««« You’re on my list of things to do tonight »»»

---

When time and life shook hands and said goodbye.

WITH WYATT, MICHAEL & CASSIUS|| ON THEIR WAY TO THE BEACH|| BIKINI

---

---

’Je bent altijd welkom bij mij,’ knipoogde Michael. Faye glimlachte naar hem. Het was altijd fijn om te horen dat ze welkom was bij mensen, al maakte het haar ook een beetje nerveus, maar dat was gebruikelijk voor haar. Hierna stelt ze aarzelend voor om te gaan zwemmen. Ze had nu al het idee dat ze aan het smelten was. 'Nou als je met mij gaat zwemmen wordt het er niet koeler op hoor. Maar ik kan de kans om jou in een bikini te zien niet laten gaan gorgeous. Dus let's go.'       Faye fronste en knikte. Ze wist niet zeker hoe dat op moest vatten. Dat was een goed ding, toch? ‘Oh, ik, eh, hoop dat het wel koeler wordt. Ik weet niet of ik de zomer overleef als ik het steeds zo warm heb.’ Misschien bestond haar DNA stiekem wel deels uit ijs.       ’Arm meisje,’ lachte Wyatt, terwijl hij zijn arm om haar heen sloeg. Ze kreeg het er warmer van dat ze het al had. ‘Je bent hier net vijf minuten en je wordt nu al door ons besprongen.’       ’Niemand is op mij gesprongen?’ vroeg ze verward. Niet zover ze wist tenminste, en ze was er toch honderd procent zeker van dat ze al die tijd wakker was geweest. Ze snapte soms niks van jongens. Okay, dat was een leugen: ze snapte nooit iets van jongens.       De jongens waren al gekleed in hun zwembroek, en even later stond ze ook buiten in haar bikini en op haar slippers, zonnebril op haar hoofd, handdoek in haar ene hand, en zonnebrand in haar andere hand. ’Klaar om te gaan!’       'Dus, ga je weer een poging doen mij te leren surfen?' vroeg Faye Wyatt terwijl ze richting het strand liepen. 'Of heb je mij al opgegeven?' Vorig jaar had hij ook een poging gedaan, maar ze was geen ster er in geweest.       Ze kwamen langs Cassius die nogal eenzaam tegen een boom stond. Weifelend keek ze zijn kant op. Ze had er een hekel aan om zomaar op mensen af te stappen, maar haar moeder zou zeggen dat het niet netjes was om mensen alleen te laten staan. ‘Ehm, wacht even,’ zei ze tegen Michael en Wyatt, waarna ze zich met een buikvol zenuwen op Cassius richtte. ‘Wij eh, gaan zwemmen. Wil je mee?’ vroeg ze, terwijl ze nerveus aan haar handdoek plukte. Niet omdat het Cassius was, ze zou bij iedereen zo doen, meer dat ze bang was dat hij “nee” zou zeggen, en dan had ze zichzelf gelijk bij drie mensen voor schut gezet, en dat had ze liever niet.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

//

[ bericht aangepast op 18 maart 2017 - 10:36 ]

ELSA HAILEY GRACE 19 years old // Outfit ik zag meteen dat Aaron het fijn vond dat er een strand was. Dat was voor mij ook wel het geval. "Well, wijs de weg babe." Zei hij met een vriendelijke glimlach. "Vertel me trouwens eens meer over jou, ben je van deze area of? En de belangrijkste vraag, hou je van het strand?" Glimlachte hij. "Ik leef in New York. En ja, ik hou van het strand." Antwoordde ik. "Jij lijkt ook wel van het strand te houden, niet?" Vervolgde ik glimlachend. We kwamen aan bij het strand en ik snoof de lucht even op. Het voelde goed om terug te zijn. Het strand was hier één van mijn favoriete plaatsen geweest. "Hier is het strand dus. Wat vind je ervan? Is het goed genoeg voor meneer?" Vroeg ik vriendelijk. Het liefst was ik nu in de zee gesprongen. Maar ik had niets meegenomen om dit te doen, dus dat zou voor een andere keer zijn. Ik hoorde het geluid van mijn gsm. Heb je vertraging opgelopen? Ik had verwacht je als eerste te zien in m’n armen! Ik kon het niet laten om te glimlachen. Het was Cassius. Ik keek even ongemakkelijk naar Aaron. "Ik krijg net een bericht van Cassius. Hij slaapt in je kamer, toch? Kom mee ik zal je voorstellen, dan ken je al iemand, dat is handig." Ik nam hem snel mee terug naar het kamp. Ik keek even rond en zag degene die ik zocht. Hij zat tegen een boom en ik vroeg me af of hij sliep. Ik merkte ook dat er drie andere mensen naar hem toe kwamen. "Daar is hij." Ik wees even in zijn richting en liep er dan naartoe. Ik knikte even vriendelijk naar de mensen en richtte me dan weer om hem. "Hey Cass." Zei ik met een glimlach terwijl ik hem even op zijn schouder tikte om hem wakker te maken, vervolgd door een omhelzing.

[ bericht aangepast op 18 maart 2017 - 10:56 ]

---

---

Alhoewel het perfect was om in slaap te vallen op deze plaats, kon Cassius zijn gedachten niet stil krijgen — waardoor hij woedend tegen de binnenkant van zijn oogleden keek, zijn aandacht en focus op de rode vlekken die voor hem dansen door het felle licht van de zon.       ‘Wij eh, gaan zwemmen. Wil je mee?’       Geïrriteerd weet Cassius langzaam zijn kijkers te openen, maar hij kan niet anders dan lichtelijk grijnzen als hij Faye’s onzekere gezichtsuitdrukking boven zich ziet verschijnen. Natuurlijk was het gegeven dat ze enkel gekleed was in een bikini tevens een reden om te glimlachen — zoals de meeste jongedames op het kamp had ze een geweldig lichaam om naar te kijken. Nog beter was het gegeven dat ze zich er niet van bewust scheen te zijn wat ze voor uitwerking had op jongemannen, Cassius zou hard zijn best moeten gaan doen om Faye eens in zijn bed te krijgen, maar het zou hem lukken. Wellicht zou het een goede manier zijn om dat voor elkaar te krijgen door mee te gaan zwemmen, maar Cassius kon niet met een ontbloot bovenlichaam bij vele personen zijn zonder dat hij vragen of vreemde blikken zou krijgen als gevolg van zijn littekens. Cassius had al van jongs af aan geleerd dat hij anderen zo min mogelijk informatie diende te geven over zichzelf. Daarbij wilde hij niet dat Faye medelijden met hem zou gaan krijgen.       ‘Ik zwem niet.’       Cassius klemt zijn kaken even kort op elkaar, maar kan dan niet anders dan haar een voorzichtige glimlach toewerpen. Faye was geen persoon waar je lang boos op kon zijn, helemaal niet met dat gezichtje van haar.       ‘Ik zwem niet met een heleboel personen aanwezig, privé redenen. Mocht je op een later tijdstip samen willen zwemmen, dan heel graag.’       Cassius geeft een knipoog aan Faye, voordat hij zijn kijkers weer sluit en een diepe zucht naar buiten laat glijden. Diep van binnen zou hij willen dat gewoonweg kon gaan zwemmen met andere personen, maar zijn verleden stond hem daarbij te veel in de weg.       ‘Hey Cass.’       Knipperend weet Cassius zijn kijkers weer te openen, terwijl hij plotseling een omhelzing weet te ontvangen van iemand. Glimlachend kijkt hij op om Elsa te zien, ze was nog knapper geworden na afgelopen jaar. Het was vreemd om haar zo te zien, in plaats van te communiceren met haar via de SMS.       ‘Hey beautiful.’       Cassius weet met een zachte tred overeind te komen van zijn liggende houding en trekt Elsa opnieuw in een stevige omhelzing, waarbij zijn handen zachtjes op haar heupen rusten. ‘Ik heb je gemist,’ fluistert hij zachtjes in haar oor, terwijl hij zijn wang even op haar haren drukt. ‘Faye en haar volgers gaan zo zwemmen, als je wil kan je met haar meegaan?’ Cassius kijkt van Faye naar Elsa heen en weer. ‘Of je kan mij vergezellen om mijn spullen uit te laden,’ grijnst hij richting Elsa. Vervolgens richt hij zijn kijkers weer op Faye. ‘Denk eraan: ik wil straks graag mee, met minder mensen. You’ll see why.’

---

•