Dit is misschien wat brutaal - Liefde, Vriendschap & Familie

Hoi allerliefste mensen op Q!

Ik zit echt nu in een rotweek. Als je geen drama wilt horen, kijk dan even onderaan dit topic.

Ik krijg altijd de leiding over groepsprojecten, waar er nu ook drie van zijn. Iedereen geeft mij gewoon de leiding en denkt: zij lost het op, want ze heeft de leiding. Mensen: ik kan niet alles voor jullie gaan doen omdat ik nou eenmaal de leiding heb. Ugh. Er is iemand die heeeeel erg op me leunt en dat vind ik verschrikkelijk, want ze kan echt niets meer zonder me doen. Ik haat dat. Voorderest zijn er echt stresstoetsen op dit moment, heb ik totaal geen concentratie om iets relaxend te doen (lezen, tekenen), ben ik niet meer blij met wat ik presteer (muziek, bepaalde vakken op school). Ik weet het allemaal niet meer. Voor de dames onder ons: het voelt alsof je ongesteld wordt van een hele irritante menstruatie. Dit kan bij mij niet het geval zijn, want ik ben dat deze maand al geweest en bij mij heb ik eigenlijk nooit echt heftige voorgevoelens/pijn gehad. Ik ben echt niet blij. Er is eigenlijk maar één iemand met wie ik goed kan praten en die me begrijpt, maar mijn vrienden zijn er ook bij en daarbij ga ik het niet over mn struggles vertellen, want mn andere vrienden zijn ook een deel daarvan.

Zouden jullie mij kunnen vertellen waarom ik wél blij moet zijn met mezelf? Ik zie het echt niet zitten deze week. Niet dat ik mezelf iets aan ga doen ofzo, helemaal niet. Maar ik zit al zolang met een rotgevoel dat het nu wel weer weg mag.

Liefs,
Mare

Maar allemaal dragen we in ons hart een inwendig Ithaka.

Dat je de leiding hebt, betekent ook echt niet dat jij alles maar moet doen. De anderen zijn net zo medeverantwoordelijk als dat jij bent en dat zou ik ze recht in hun gezicht zeggen. Bij alle drie de projecten. Voel je ook niet ál te verantwoordelijk voor wat er gebeurd, iemand met de leiding kan niet alles fixen in z'n eentje (kijk naar Harry Potter).

Komt de stress niet gewoon vooral voor omdat je de leiding hebt in die projecten en denkt dat je voor alles verantwoordelijk bent wat er gebeurd? Dat kan namelijk veel stress opleveren, vooral als je denkt dat als er iets misgaat alles meteen jouw schuld is. Dat is het niet, onthoud dat.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Ik begrijp (en herken) je situatie. Echt vervelend en lullig van de rest van de groep...
Misschien kun je je docent vragen om raad? Wie weet kan hij/zij een oplossing bieden en zorgen dat het werk beter verdeeld wordt binnen je groep.

En je moet juist blij met jezelf zijn omdat je een erg aardig, getalenteerd en volwassen persoon bent! (:

Wat rot voor je dat ze dat doen. Als je de leiding hebt betekend niet dat mensen gelijk op je moeten leunen en dan verwachten dat jij alles maakt. Als ik jou was zou ik met de leraar praten en vragen of je de groepsopdracht alleen/met iemand anders mag doen.

Ik zit in een soortgelijke situatie. Ik doe groepswerk met een hautain mens die me minderwaardig behandelt en normaal snoer ik zo'n mensen direct de mond dicht maar dat mag dus niet want de groepssfeer moet werkbaar blijven dus ik probeer tam te zijn en het over me heen te laten komen en te slikken en te verdragen maar dat ligt duidelijk zo niet in mijn natuur. Dan krop ik het allemaal op en de irritaties, stress en woede liepen gisteren zo hoog op dat ik er even doorheen zat en moest huilen bij mijn ouders. Hun tips hebben mij wel geholpen dus misschien jou ook. Plan tijd in waarin je met dat vak/die taak bezig bent en buiten die tijdsblok waarin je vastlegt alles aan te pakken, denk je er niet meer aan, maar denk je gewoon aan iets anders. Ga iets ontspannend doen of werk aan andere opdrachten. Gewoon niet teveel an die lastige mensen denken. Probeer het hele groepswerk ook zo snel mogelijk af te werken, zodat je er zo snel mogelijk vanaf bent.
Probeer hun gedrag wat te relativeren in plaats van je erin op te draaien en beslis iets anders te doen met je dierbare tijd dan je aandacht aan hen te hangen want ze zijn het niet eens waard.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Dankjulliewel allemaal <3

Het gaat nu wel wat beter, iemand zag zelf in dat ik het niet allemaal in mn eentje kan doen en gelukkig heb ik een goede vriendin die niet bij me in het groepje zit en waar ik lekker op alles en iedereen mag zeiken.

Maar allemaal dragen we in ons hart een inwendig Ithaka.