WAT LEUK!
Poëzie is echt wel tof. Ik zou je vooral aanraden om gewoon te beginnen met zoveel mogelijk lezen. Dan denk ik dat je vanzelf wel manieren vindt om ook je eigen stijl te creëren! Zelf vind ik bijvoorbeeld Hannah Van Binsbergen super goed, die schrijft o.a dit soort dingen:
je doet wat dichters doen
verpleegt een kleinverdrietplantage
wat je hebt aan wereld is perfect
het respecteert je
en als er dan een honderdste oneigen als een kogel
maar een splijtsel van je zegt
dit is de wereld niet
geloof het niet en vind het dan
alleen maar heel erg grappig
Of deze;
Kwaad gesternte
Het is woensdag en ik mag een harnas kiezen dat geweld
op afstand houdt, in alliantie met de Vijanden van Vernedering.
Als ik mijn benen weer bij elkaar doe, word ik moeier en moeier;
ik kan wachten in mijn wapenrusting of het rokje dat hij mooi vond, hij
zal niet komen. Ik bijt hem, hij moet het afleren.
Als ik mijn ogen open is alles verloren, dan moet ik meegaan
naar het gat in de geschiedenis. Van alle marsen die jullie kunnen
lopen, jullie die ik mijn broeders noem, waarom is er niet één
die niet vooruitgaat?
Ik kan niet kiezen. Mijn vrienden willen mij niet helpen en mijn vijand
die een vaste vorm begint te krijgen aan de randen van mijn angsten
spreekt bemoedigende woorden.
Hebben jullie wel eens aan het kwaad gedacht dat in de situatie schuilt?
Het harnas dat ik kies zal hopelijk mijn geur verhullen.
Als ik mijn benen bij elkaar doe, is alles verloren.
Mijn harnas klinkt me vast aan dit moment, waar iets herinnerd
en iets beloofd wordt en dit gesternte staat boven mijn hele generatie.
Ik heb weinig hoop zonder jullie, maar jullie geven me niets
wat ik niet snel en zo vernederend zacht moet laten gaan,
jullie die ik mijn broeders noem, een droom
die het dagelijks leven stuk kan slaan, is dat
waarom we vooruitgaan?
Zolang ik niet mijn ogen open, lig ik in zijn armen.
Ze is niet altijd even toegankelijk, maar misschien helpt het je wel bij poëzie leren kennen.
Van Nijhoff heb ik nog niet veel gelezen, maar wat ik lees, vind ik tot nu toe best tof. Dit is een sonnet uit een reeks van hem:
Terwijl de kam het goud schraapt bij elkaar
waar de ongezeggelijke zon mee speelt,
al knetterend, vertelt het meisje haar
kleine verhaaltjes aan haar spiegelbeeld,
verhaaltjes, die de pop waarschijnlijk waar
zij nog in bed mee slaapt heeft meegedeeld,
of die, als men het haar voor t vlechten deelt,
t oor ingefluisterd worden door het haar.
Leg ze niet uit, die woorden; sta niet stil,
het haarlint strikkend, bij wat zeggen wil,
trouwen, geld, reizen, kinderen; t is taal
van kaartlegsters; t zijn woorden waar eenmaal
een verre wanhoop in is vastgelegd,
maar vol van diepe vreugde als men ze zegt.
Maar ik raad je niet aan te beginnen met rijm. Natuurlijk heb ik er vertrouwen in dat je het kunt en het kan super mooi zijn, maar vaak gaat rijm een beetje klinken als een Sinterklaasgedicht, dus het is denk ik beter om te kijken naar de bovenstaande! Als ik meer vind, post ik het
[ bericht aangepast op 26 juni 2017 - 0:43 ]
Tijd voor koffie.
