• Hotel Entropy
    Entropy —
    A gradual decline into disorder.

    Iedere dag sterven er gemiddeld 150,000 mensen. Ze worden gegrepen door ouderdom, gaan ten onder aan een lange, slepende ziekte of worden – compleet onverwacht – aan hun geliefden ontnomen ze in pijn en verdriet achterlatend. En dan zijn er die enkelingen; zij die verdwijnen zonder ook maar iemand het opmerkt, alsof ze nooit echt hebben bestaan.

    22 December 2017 — Op schijnbaar onverklaarbare wijze verschijnt een groep mensen binnen Hotel Entropy. Ieder van een andere leeftijd, klasse of zelfs cultuur. Één ding hebben ze echter gemeen; ze zijn stuk voor stuk overleden op 17 december in datzelfde jaar. Nu verschijnen ze weer, levend en wel, met bij sommige enkel littekens als overblijfsel van hun eigen dood. Hun uiterlijk onveranderd, hun innerlijk. . . bij sommigen slechts een schijn van de persoon wie ze ooit waren. Onwetend over hoe zij daar gekomen zijn, of wat deze plaats precies is, weten ze wel één ding: Ze kunnen het hotel niet verlaten. In hun gevangenschap staat ze maar één keuze, los genieten van hun tweede leven met drank, drugs en zoveel meer, of ten onder gaan in hun blijvende verlangen het hotel te verlaten en naar hun geliefden en de vrijheid terug te keren.


    Extra Informatie


    • Er lijkt geen personeel rond te lopen in Hotel Entropy, doch er op ieder moment een heel buffet aan eten beschikbaar is in het restaurant, de bar dagelijks bijgevuld lijkt te worden en enige schade overheen de nacht lijkt te verdwijnen.
    • Verzoeken kunnen eveneens ingewilligd worden. Dit door middel van een briefje achter te laten op het bed. De meest populaire hierin is de vraag naar drugs, maar ook hobbymateriaal kan gevraagd worden.
    • Ieder gast heeft zijn eigen kamer en sleutel. Dat betekent niet dat er geen nachten elders kunnen doorgebracht worden in verloop van hun verhaal.
    • Bij aankomst hebben zij hun kamer ontdekt omdat ze ieder bij naam en geboortedatum in het gastenboek stonden, met daarnaast hun kamernummer. Tevens vonden zij in hun kamer op maat gemaakte kledij.
    • De gasten zijn niet langer wie ze waren voor hun dood. Op het eerste zicht is er weinig veranderd, maar sommige hebben een hele persoonlijkheidstransformatie ondergaan.
    • Alsof het een zieke grap is werken de telefoons wel binnen Hotel Entropy. Wanneer ze iemand bellen – zoals een geliefde – zullen zij hun stem horen, maar wordt heel snel duidelijk dat hun stem niet door die andere te horen is.



    Rollen

    • Finn O'Connor — Overdosis — Dylan Rieder — Entropy — 5
    • Leviathan Johnson — Verhanging — Timur Simakov — Kaur — 5
    • Christiano Rodriguez — Neergeschoten — Zayn Malik — Campeon — 1
    • Wayne Andrews — Verkeersongeval — Sempre — 3
    • Frank Dunhill — Blikseminslag — Jonathan Bellini — Soco — 4
    • Silas Monroe — Aangevallen — Ziegler — 4
    • Alexander Howel — Osteosarcoma — Max Irons — Vaiana — 4
    • Gabriël Carter — Beroofd/Neergestoken — Devin Paisley — Necessity — 5

    • Everest Moreau — Leukemie — Charlotte McKee — Entropy — 5
    • Surrexit
    • Cassidy Montana — Wurging — Naressa Valdez — Campeon — 4
    • Antoinette Jones — Segovia Amil — Bathsheba — 3
    • Amelie Rousseau — Vermoord — Nadia Mejia — Gadot — 5
    • Ivory Jackson — Overdosis [ZM] — Kiersey Clemons — Gareth — 3
    • Olivia Guistina — Bevalling — Canagan — 5
    • Romy Fallon — Val 3e Verdieping — Kailey Hsu — Vaiana — 4
    • Imogen Moon — Tropische Ziekte — Lily Macapinlac — Greenlight — 4
    • Lean Keys — Verbranding — Holland Roden — Appelboompje — 5


    “Partying and dancing have never been my thing,
    but drinking I could do with reasonable familiarity and skills. I decided to begin there.”



    [ bericht aangepast op 5 juli 2017 - 0:34 ]


    A girl who wonders.

    Ik heb inmiddels besloten dat mijn personage niet is overleden aan de gevolgen van Hiv, omdat dit niet bepaald waarschijnlijk is als je niet in een ontwikkelingsland woont. Wel vroeg ik me nu af, als iemand gestorven is aan een bepaalde ziekte hebben ze hier dan ook nog last van als ze in het hotel komen? En de uiterlijke kenmerken die er eventueel bij zouden kunnen komen bij die ziekte of zijn die dan weg?


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    GreenIight schreef:
    Ik heb inmiddels besloten dat mijn personage niet is overleden aan de gevolgen van Hiv, omdat dit niet bepaald waarschijnlijk is als je niet in een ontwikkelingsland woont. Wel vroeg ik me nu af, als iemand gestorven is aan een bepaalde ziekte hebben ze hier dan ook nog last van als ze in het hotel komen? En de uiterlijke kenmerken die er eventueel bij zouden kunnen komen bij die ziekte of zijn die dan weg?


    Nee. Ze hebben geen pijn meer, zijn niet gewond of geven geen symptomen meer. Wel kunnen ze bepaalde littekens overgehouden hebben. Het trauma kan ze natuurlijk wel wat ge-mindfucked hebben in de zin dat ze zich bepaalde dingen voorstellen.


    A girl who wonders.

    Leven ze als gewone mensen (aka kunnen ze weer gewoon pijn hebben en opnieuw sterven) of zijn het meer geesten?


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Entropy schreef:
    (...)

    Nee. Ze hebben geen pijn meer, zijn niet gewond of geven geen symptomen meer. Wel kunnen ze bepaalde littekens overgehouden hebben. Het trauma kan ze natuurlijk wel wat ge-mindfucked hebben in de zin dat ze zich bepaalde dingen voorstellen.


    En qua mentale ziektes?


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    @Gadot: Die kunnen er zeker nog zijn. Hou gewoon rekening met de eventuele persoonlijkheidsverandering die ze doormaken. Ik bedoelde het meer als in, de effectieve oorzaak van hun dood sleept niet meer mee. (Bijvoorbeeld iemand met een depressie, heeft uiteindelijk een actie ondernomen - bijvoorbeeld doorsnijden van de polsen - waaraan hij/zij stierf. Dat zijn nu niet meer dan littekens en heeft hij/zij geen pijn meer aan. De depressie kan er echter nog zijn. Fysiek zijn er geen wonden of pijn meer. Mentaal is een ander verhaal.)

    @Bathsheba: Ah, daar stel je een prachtige vraag, ghehe. Ik ga het nog verduidelijken in het speeltopic, maar zij voelen zich gewoon als mensen. Ze kunnen zich bezeren én ze kunnen naar hun gevoel zeker weer sterven. Het voelt letterlijk als een tweede kans. Er zijn echter clues dat niet alles is wat het lijkt; bijvoorbeeld met het telefoneren [Zie 'Extra Info']. Ik hoop dat ik je hiermee op weg kan helpen. (:


    A girl who wonders.

    Alright, thanks ^^


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Ik kijk er zo naar uit! C: mijn personages zijn dan ook compleet verschillend waarbij Romy het amper door zal hebben dat ze dood is hahaha Yolo or maybe i say yoltwice


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Is Ivory trouwens goedgekeurd? c:


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Ik wil me excuseren voor de vertraging. Het zijn een paar heavy dagen geweest de laatste tijd, voor mij. Vandaag controleer ik alles en zal ook mijn rollen posten, plus eens bekijken wie zijn rol nog dient te maken ivm het openen van het speeltopic.

    [ bericht aangepast op 29 juni 2017 - 14:01 ]


    A girl who wonders.

    Vaiana schreef:
    yoltwice


    Daar moest ik toch even om lachen.


    A girl who wonders.

    Weet iemand toevallig nog een FC met een girl next door-vibe?


    A girl who wonders.

    Entropy schreef:
    Weet iemand toevallig nog een FC met een girl next door-vibe?


    Lili Reinhart, Camila Morrone, Cindy Mello, Acacia Brinley, Maggie Lindemann, Madison Beer?


    El Diablo.

    Ik ben zó sloom met mijn rol, sorry :C


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Campeon schreef:
    (...)

    Lili Reinhart, Camila Morrone, Cindy Mello, Acacia Brinley, Maggie Lindemann, Madison Beer?


    Thank you, thank you. Ik moet even eten, maar ga zo verder met alles.


    A girl who wonders.

    Ik hoop mijn rol morgen al voor een groot deel te kunnen plaatsen, Als het vinden van een fc meewerkt.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'