• S U B U R B I A


    Welcome to Wisteria Lane,
    A peaceful street with selected neighbors, parks and the simplicity of 50’s houses. It’s the perfect place for those who want to escape the noise of the city.
          Or those that want to bury their secrets.
          Here, in Fairview, we do not judge you for your past actions. Heck, we might share some skeletons in the closet. But remember, be a good neighbor, or all the things you tried so desperately to hide will storm out before you get a grip of yourself.
    We hope you enjoy your stay, here in Paradise!

    R O L L E N

    —————————————————————————
    Charmaine —— Evangelina Rose Sánchez, 32 • 1,3
    Hopps —— Elea Crawford–Hull, 25 • 1,3
    Campeon —— Charlie Davina Hamilton, 16 • 1,3
    FinnBalor —— Piper Jaylene Steffanina, 33 • 1,3
    Micaela —— Caroline Yasmin Vasquez, 25 • 1,3
    Carneliana —— Skyler “Sky” Marcail Bailey, 10 • 1,3
    Sappho —— Eleonora Naomi Travers, 29 • 1,3

    Scurll —— Amara Johnson, 36 • 1,3

    —————————————————————————
    Charmaine —— Dmitri Weston, 42 • 1,4
    Webster —— James “Jem” Crawford, 27 • 1,3
    Campeon —— Jonathan “John” Reyes, 41 • 1,2
    Ziegler —— Isaac Jonathan Kowalski, 24 • 1,2
    Bbang —— Alexander David Garcia, 32 • 1,2
    Spaghetti —— Daniel Hamilton, 34 • 1,2
    Greenlight —— Benjamin “Ben” Declan Whithead, 30 • 1,3
    SebastianVerlac —— Douglas Wesley “West” Bailey, 27 • 1,2
    Vaiana —— Greyson Mozart Clark, 29 • 1,3



    De zwoele zomer brengt weer verschillende activiteiten met zich mee, en deze dag is niets anders. Terwijl sommigen doorwerken, hun kinderen wegbrengen naar een afspraakje of zelf wat op hun gemak doen, maken enkelen zich klaar voor de avond. Eén van de buurtfeesten staat namelijk weer voor de deur en alles moet perfect lopen! Dus haal je figuurlijke maskers uit de kast samen met je beste kleding, want dit zal zeker een avond worden die niet snel wordt vergeten.


    [ heaven knows ]

    Charlie Davina Hamilton
    16 || 4349 || Outside || Outfit + Shoes



    Het was bijna half 11 geweest toen ik wakker werd, wat toch betekende dat ik een goede acht uur slaap heb gehad. Netflix had me weer eens afgeleid vannacht, maar niet zo erg als op andere dagen. Ik wikkel een handdoek om mijn haar en lichaam wanneer ik de douche uit stap en veeg kort over de spiegel tot mijn spiegelbeeld zichtbaar word. Ik grijns lichtjes en pak mijn make up tasje erbij. Met een borsteltje ga ik snel over mijn wenkbrauwen heen, waarna ik nog wat mascara en lipbalsem op doe. Ik wist nog niet wat ik vandaag ging doen, maar ik wou de deur uit. Misschien ging ik zo maar eens kijken wie er allemaal wat kan doen vandaag..
    Eenmaal terug in mijn kamer schiet ik in mijn kleding -Een wit topje, een zachtroze rokje en witte Adidas sneakers- en mijn haar doe ik voor het gemak in een losse knot. Weer keer ik naar mijn spiegel en knik. We kunnen er weer tegenaan vandaag. Een klein zwart tasje slinger ik om mijn schouder en ik ga zo naar beneden, direct door naar buiten. De belangrijke dingen zitten er toch wel in. De deur sluit ik achter me, misschien net iets te hard. Maar waarschijnlijk waren ze toch wel wakker thuis. En als het niet zo was... Dan zijn ze het misschien nu, toch? Langzaam loop ik over het pad en kijk kort om me heen. Niet dat ik het had verwacht, maar ook deze nacht heeft niks veranderd aan deze buurt. Alles ziet er nog steeds zo netjes en perfect uit, net als elke andere dag. Er was hier zo weinig te doen en ik vond het soms oprecht jammer dat we niet in het centrum woonden. Daar was tenminste altijd wat te doen en hier moest je het maar doen met... Buurtfeesten... Barbecues.. Wanneer ik op mezelf ga wonen, dan weet ik het wel beter.
    Ik richt mijn blik op mijn telefoon en ga even door de namen heen op Whatsapp. Mijn ogen blijven hangen op een naam, Ben. Ik grijns lichtjes en open het gesprek met hem, waarna mijn vingers snel over het scherm gaan om een kort berichtje te typen.
    Goodmorning you (; x


    El Diablo.


    Douglas Wesley 'West' Bailey
    • 27 • Veterinarian • At Work • Elbows deep in work • Wyatt •
    Het was weer een dag als zo velen. Het was rond het middaguur en ik zat tot mijn elleboog in de mond van een paard te voelen of er iets mis was met z'n tanden. Op het moment had ik zeker koffie en een broodje nodig, maar het werk ging altijd door en altijd voor. Daar had ik voor getekent toen ik aan deze opleiding was begonnen. Gisteravond was het ook weer het geval geweest. Ik was met Skye koekjes aan het bakken voor het buurtfeest at vanavond plaats zou vinden, toen ik werd gebelt. Meteen moest de oven uit en heb ik het meisje en Wyatt in de auto gezet om als een gek naar de kliniek te rijden, omdat er een spoedgeval binnen was gekomen, en zoals altijd had ik geen oppas. Gelukkig lagen er op dit moment meer dan genoeg kleurplaten en duplo in de personeelskamer, dat ze zich zoet konden houden, en uiteindelijk vond ik ze slapend op grote hondenkussens. Ik moest gewoon een oppas kunnen regelen, maar ik had alleen mijn broers en zussen, en die hadden het zelf al zwaar genoeg, dat ik ze niet om 8uur 's avonds nog wilde opbellen met de vraag om op te passen voor een nog onbekende tijd. Daarbij woonden de meesten nog in de buurten waar je 's nachts echt niet buiten wilde komen, zelfs niet als je er zelf woonde. Dit was nu eenmaal mijn leven en het onhandig balanseren van werk en de kinderen hoorde daar bij. Nu lag Wyatt als het goed is zijn middagdutje te doen in de personeelskamer. Ik zou na deze patient bij hem gaan kijken en proberen een boterham naar binnen te werken, terwijl ik ook hem wat eten kon geven en zijn luier kon verschonen als het nodig was. Ik rondde mijn onderzoek af en ging aan het werk om de punten van de kiezen wat uit te vlakken. Hier in de buurt zat geen echte veearts, dus paarden kwamen ook vaak naar de kliniek. Veeboeren hadden we vrij weinig in de buurt en degenen die we hadden waren aangesloten bij een veearts in de volgende stad. Toen alles was gebeurt en de mensen me hadden bedankt en hadden afgerekent, liep ik naar binnen om mijn handen te wassen en te kijken of ik geen plots spoedgeval op mijn schema had gekregen. Gelukkig was mijn schema nog altijd leeg voor het komende halfuur, waardoor ik doorliep naar de personeelsruimte, waar Wyatt met grote ogen uit het raam zat te kijken. Ik haalde uit de koelkast een boterham uit mijn lunchdoos en een bakje prut wat ik in het weekend had voorbereid voor mijn kleine man. Het was veel goedkoper om dit zelf te maken en Wyatt leek het ook lekkerder te vinden. Ik zette het eten op de tafel en haalde hem uit zijn zitje. Ik zette hem op een stoel en ging zelf naast hem zitten. Rustig voerde ik hem hapjes en tussendoor at ik van mijn broodje, altijd op mijn hoede of ik mijn naam hoorde voor een spoedgeval.

    [ bericht aangepast op 6 aug 2017 - 1:17 ]


    Bowties were never Cooler


    GREYSON MOZART CLARK

    Happy father and loving boyfriend


    Met een kop koffie in mijn hand keek ik even door de ruit heen naar onze achtertuin. Het was prachtig weer en het zou vast boven de twintig graden gaan worden vandaag.Het was nog wat in de late voormiddag,en wist dat ik zo meteen Eleanora naar haar werk moest brengen al had ik daar niet zo veel zin in, het was moeilijk om nog eens een gezamenlijke dag te vinden waar we beiden eens niets hoefden te doen en iets leuk konden gaan met onze kleine Kit. Ik kon niet echt klagen , we hadden altijd wel een gezellige avond samen, maar ik miste een onder ons dagje. Na een slok van mijn aangenaam warme koffie hoorde ik Snow komen aantrippelen en wist ik met een brede glimlach onze Huskey te begroetten. "Hey buddy, hoe is het" zei ik vrolijk de hond over zijn hoofdje en rug aaiend. "Kom " ik liep wat verder door de keuken heen en hervulde zijn bak met hondenbrokken en vers water. Eens deze gevoed was, was het tijd om te kijken hoe mijn kleine spruit het stelde. Kit was een erg actief kereltje, maar slaap was slaap en we moesten hem dan ook niet te vroeg wakker maken. Eens ik boven was piepte ik dan ook even in onze slaapkamer waar Nora zat ."Morning beautifull, bijna klaar? Ik maak Kit wakker en dan kunnen we over een halfuurtje vertrekken." melde ik haar waarna ik naar Kits slaapkamer liep en het jochie die al wakker bleek te zijn. "Morgen Kiddo." glimlachte ik waarna ik hem uit zijn kribje tilde en mee naar beneden nam. Na een lang half uur van toekijken hoe Kit zijn boterhammetjes opeet in plaats van naar de hond te voedden, maakte ik Kit en Snow klaar om mee in de auto te gaan. "Nora! Straks kom je nog te laat!" ik opende de voordeur en zag onze nieuwe voorgeburen buiten zitten. Vriendelijk stak ik dan ook mijn vrije hand naar ze op als begroeting waarna ik de auto deur opende en Kit in zijn kinderzitje beveiligde en Snow achterin de achterbak zodat we zo meteen een ochtendwandeling konden maken.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    ELEA CRAWFORD-HULL
    "Love is sweet when it's new, but it is sweeter when it's true."


    25 • 4352 • married to Jem Crawford • in the front yard • Jem • outfit

    ‘Harry Potter, een reus heeft hem net weggehaald bij zijn oom en tante. Dit is heftige shit, Elea! Die knul moest onder een trap slapen.’
          Even lach ik en ik druk een kus tegen zijn wang aan. ‘Ik ken de verhalen, lieve schat, ik heb je de boeken aangeraden, weet je nog?’ Ik grinnik. ‘Als je de boeken uit hebt, gaan we een filmmarathon houden.’ Ik heb de jus d’orange nog in mijn handen en zet deze, zodra ik op Jems schoot heb plaatsgenomen, op het kleine tafeltje bij de stoelen. Ik neem een slokje zodra ik de mogelijkheid heb en ik lach wederom geamuseerd. Het voelt heerlijk om getrouwd te zijn met hem, om die schitterende ring om mijn vinger te voelen en om me voor te stellen als mevrouw Crawford, eventueel vergezeld door mijn meisjesnaam. Ik viel voor Jem vanaf het moment dat ik hem zag en gelukkig was dat bij hem ook het geval. Ik ben gek op hem. Ik houd met heel mijn hart van hem.
          ‘Zouden we de enigen zijn die vandaag besloten hebben van het weer te genieten?’ Ik kijk even rond in de straat en haal vervolgens mijn schouders op.
          ‘Of ze zijn in deze straat gewend aan uitslapen, of ze zijn op vakantie, of alles tegelijk,’ zeg ik schouderophalend. Ik kijk weer terug naar Jem en ik houd mijn hoofd dan even schuin, waarna ik snel het restje van de sinaasappelsap opdrink en het glaasje weer wegzet. Het voelt ontzettend fijn om samen met hem te wonen. Het is toch een grote stap in onze relatie om zowel te trouwen als meteen een huis te kopen en deze samen in te richten, maar vooralsnog hebben wij weinig ruzie gemaakt. Gelukkig maar, anders zou het huis te klein zijn. Beiden hebben we nogal een sterke mening en dit kan nog wel af en toe in de weg zitten. Ik draai mijn hoofd naar Jem en druk mijn lippen op die van mijn man. ‘Ik lees Fifty Shades of Grey…’ begin ik een volgende zin en ik grijns scheef naar de man op wiens schoot ik zit, ‘en het brengt me op heel leuke ideeën…’


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.



    Daniel Hamilton

    in the little bakery of eva • 4393


    Vermoeid was ik in slaap gevallen op de bank na een wat warrige, late avond– dit zorgde er mede voor dat ik voor de tweede keer deze week mijn werk had afgezegd. Ik kon nu al voorspellen dat Eva dat niet zou waarderen maar om zo op mijn werk te verschijnen was vragen om problemen.
          Na weer even ingedut te zijn werd ik wakker van de dichtklappende deur, er van uit gaande dat het Charlie was die de deur zo hard had dichtgegooid stond ik op maar het meisje was allang verdwenen. Veel zou ik er toch niet aan kunnen doen– ze had een eigen wil net als haar vader.
          Nu ik op de klok keek en de geluiden vanuit de schuur hoorde realiseerde ik me dat ik had beloofd om Evangelina te helpen voor het buurtfeest, we gaven veel om dat soort dingen omdat het ons wat dichter bij elkaar bracht en twee; we hielden van al die gezelligheid.
          Ik gooide de gordijnen open en na een wit overhemd aangetrokken te hebben keek ik even door het raam en zag daar verschillende buren al vertrekken en niemand minder dan Jem en Elea op elkaar geplakt. Hun huwelijk was nog zo nieuw– geef het wat tijd en het eindigde in ieder ander huwelijk; ellendig.
          Met grote stappen liep ik naar het bijgebouwtje wat bij ons huis was gekomen, Eva had daar haar bakkerijtje opgezet en zo deed ze haar zaken altijd daar, iets wat uiteindelijk een erg goed plan was geweest.
          Toen ik de deur opendeed had ik haast gelijk spijt van het witte overhemd die gedoemd was om verschillende kleuren kleurstof er over heen te krijgen.
    Mijn vrouw was duidelijk hard bezig en om enigszins te helpen was ik enkel de assistente die de benodigde spullen aan kon geven.
          In een doodgelopen huwelijk waarin het voelde alsof niemand meer wat probeerde was het soms moeilijk om voor mij een gesprek aan te knopen waardoor ik tijdens wat rustpauzes mijn hand om haar zij legde en dingen vroeg over het enigste waar ze nog werkelijk enthousiast van werd. Bakken.
          ‘Weet je al wat je gaat maken voor vanavond?’ Mijn ogen haakte ik in die van haar en tekende met mijn vinger in het bloem wat vormpjes.
    Mijn gedachten dwaalde wat af en mijn blik ging nu door de ruimte heen, ik was hier zeker al een gehele tijd niet meer geweest en het leek wel of ze de boel had verbouwd.
          ‘Moest Charlie niet naar school vandaag?’ Sprak ik vervolgens mijn gedachten hard op uit, ik had het al lang geleden opgegeven met dat kind maar toch beviel het me niet als dingen niet gingen zoals ik wilde.
          Ook ons andere dochtertje had deze ochtend nog niet haar mond geopend maar dat kwam zeker nog wel, ze was erg luid en ik gokte dat ze dat van haar moeder had.
          Ergens wist ik ook wel dat Evangelia vast ook geen antwoord had op mijn vraag maar ieder gesprek was er één meer. Ook de arm om haar zij was al een stap vooruit, als ze er eenmaal mee instemde.



    Everything is illuminated by the light of our past.

    James Crawford
    I never wanted to change a single thing about her ——— except for her last name.

    27 • 4352 • Married, Elea Crawford—Hull • @ Yard • Elea

          ‘Of ze zijn in deze straat gewend aan uitslapen. Of ze zijn op vakantie. Of alles tegelijk.’
          Grinnikend weet Jem zijn vrouw ietwat dichter tegen zichzelf aan te trekken. Alhoewel Elea en Jem eveneens van uitslapen houden, vinden ze het fijner om binnen of rondom het huis wat rond te scharrelen met z’n tweeën. Voornamelijk nu ze hun eigen, nieuwe plekje hebben gevonden — het is alsof alle onderdelen van hun liefde samen eindelijk samen zijn gevoegd.
          ‘Ik lees Fifty Shades of Grey. . . en het brengt me op heel leuke ideeën. . .’
          Jem’s kijkers verwijden zich even, voordat hij een sluwe grijns rondom zijn mondhoeken laat verschijnen. Elea weet hem iedere, nieuwe dag opnieuw te verrassen alsof ze zojuist hun eerste afspraak hebben en elkaar beter leren kennen.
          ‘El, misschien is het niet de slimste beslissing om dit tegen me te zeggen als we openlijk in de voortuin zitten.’
          Wanneer hij zijn wangen enigszins rood voelt worden, schuift Jem zijn vrouw ietwat heen en weer zodat hij wat druk kan verlossen in zijn kruis. Jem heeft de boeken zelf niet gelezen waar Elea het over heeft, maar hij kan zich daar wel een inleving van maken.
          ‘Volgens mij heb ik wel een overeenkomst met die Mr. Grey van je, en dat is dat ik weet wat van mij is.’
          Jem neemt Elea’s hand voorzichtig in de zijne en drukt een kus op haar ring, waarna hij gelukzalig zucht. Elea is het beste wat hem ooit is overkomen.


    Benjamin 'Ben' Declan Whithead

    Always question,Always wonder


    28 Years | 4356 | Home | Alone

    Zachtjes klonk het geluid van Benjamin zijn wekker door de kamer, het geluid begon zacht, maar klonk met de seconde luider door de ruimte heen. Een geïrriteerde zucht rolde over Ben zijn lippen, waarom had hij gisteren bedacht dat het een goed idee was een wekker te zetten? Het voordeel van docent zijn was dat je zes weken vakantie had in de zomer of misschien meer vier wegens voorbereidingen, maar vakantie zat. Wat ook betekende uitslapen, echter had Ben gister besloten dat het misschien goed was een keer voor twaalf uur op te staan. Zijn wekker had hij dan ook op kwart voor twaalf staan in de hoop dat hij zich dan voor twaalf uur in iedergeval uit zijn bed zou hebben gesleept. Enig nut zat er niet achter, want afgezien een buurtfeestje later op de dag had de jongeman totaal geen plannen en het was niet als of hij al deze tijd nog nodig zou hebben om zich klaar te maken.
    Na nog zo'n vijf minuten in zijn bed gelegen te hebben klonk de wekker weer door de kamer, opnieuw liet Ben het geluid even door gaan, waarna hij deze tweede keer toch besloot dat het tijd was zijn bed te verlaten. En zo begon Benjamin zijn ochtend hetzelfde als elke ochtend, het enige verschil was dat het nu ochtend was waar hij normaal pas vroeg in de middag opstond. Hij sprong snel even onder de douche en zat nadat hij zijn kleding aan had getrokken al snel weer aan de ontbijttafel met een kop koffie en de krant in zijn hand. Rustig bladerde hij het ding door en las hij over de koetjes en kalfjes die er in de buurt waren gebeurt, maar ook over de grotere dingen in de wereld. Dit totdat het scherm van zijn mobiele telefoon die naast hem lag ineens oplichtte. Ben zou willen zeggen dat hij zoveel interesse had in de krant dat hij zijn mobiel even liet, maar kon het toch niet laten om meteen even te kijken wat het was. Het was een berichtje van Charlie iets wat er voor zorgde dat er al snel een kleine glimlach op de lippen van de jongeman verscheen. Het bericht las enkel een simpele goedemorgen, maar toch leek Ben maar al te blij te zijn dat de jongedame even aan hem leek te denken.

    Goodmorning beautifull x


    Ben verstuurde al snel het berichtje naar Charlie terug, waarna hij zich weer richtte op de krant die voor hem lag. Echter sloeg hij al vrij snel de laatste pagina om zodat hij terecht kwam op de pagina met de puzzels en strips, Ben pakte de pen op die altijd op zijn ontbijttafel lag en begon aan deze puzzels.


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    ELEA CRAWFORD-HULL
    "Love is sweet when it's new, but it is sweeter when it's true."


    25 • 4352 • married to Jem Crawford • in the front yard • Jem • outfit

    ’El, misschien is het niet de slimste beslissing om dit tegen me te zeggen als we openlijk in de voortuin zitten.’ Hoewel hij een grijns rond zijn lippen heeft staan, lijkt hij het moeilijk te krijgen en een zekere vorm van euforie kan ik toch niet onderdrukken. Ik grinnik kort en druk een kusje op zijn wang.
          ’Behalve wij is er niemand buiten, dat zei je net nog,’ plaag ik hem en ik lach zachtjes. Jem en ik hebben zeker een gezond seksleven en we hebben het huis ook al goed ingewijd, niet alleen in de slaapkamer, braaf op het bed. Nu vergelijkt hij zichzelf met Mr. Grey en ik kan het niet laten breed te grijnzen. ‘Misschien moet je de boeken dan maar eens gaan lezen, hm? Wie weet brengt het ook jou op leuke ideeën,’ lach ik. Met een lieve blik kijk ik hem dan aan en ik kom van zijn schoot af, waarna ik weer op mijn eigen stoel ga zitten en mijn benen optrek. ‘Hopelijk heb je een niet al te grote erectie, want ik ga weer verder lezen,’ plaag ik en ik neem een slok van mijn jus d’orange. Ik vind het gewoon leuk om hem te plagen en dat weet hij maar al te goed. Op zijn beurt doet hij namelijk precies hetzelfde bij mij. Ik buig me naar hem toe en tuit mijn lippen wat uitdagend, vragend om een kusje. Hij is gewoonweg geweldig.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Eleonora Naomi Travers


    “You saw me start to believe for the first time,
    you made a rebel of a careless man’s careful daughter,
    you are the best thing that’s ever been mine.”



    Gelukkig hoefde ik vandaag eens niet enorm vroeg in de dierenartspraktijk te verschijnen en kon ik deze ochtend nog rustig aan doen. Hoewel, 'rustig aan doen' stond niet in mijn woordenboek. Ik had mijn vrije ochtend dan ook gebruikt om de slaapkamer van Grey en mij onder handen te nemen. Net toen ik de stofzuiger uitzette, stak Grey zijn hoofd om de hoek van de deur.
          ‘Morning beautifull, bijna klaar? Ik maak Kit wakker en dan kunnen we over een halfuurtje vertrekken.’
          ‘Ja, ik ben zo beneden,’ antwoordde ik met een glimlach en pakte de stofzuiger op, om deze op te bergen. Ik liep voorbij Kits slaapkamer en gluurde even naar binnen, net toen Grey ons zoontje uit zijn lediekantje oppakte. Zelfs al zou hij niet Kits biologische vader zijn, dan is hij nog steeds zijn vader... schoot er door mijn hoofd. Zo maakte ik mezelf elke dag weer wijs dat ik Grey nooit iets hoefde te vertellen.
          ‘Nora! Straks kom je nog te laat!’ Greysons stem van beneden, haalde me uit mijn gedachten en vlug gooide ik mijn sleutels en telefoon in mijn tas. Beneden wipte ik nog even langs de keuken om een appel in mijn tas te stoppen. Ik deed de voordeur achter mij op slot en zwaaide vriendelijk naar onze nieuwe overburen. Bijzonder goed kende ik ze niet, maar een goede buur is beter dan een verre vriend, niet?
          ‘Je bent een schat dat je me wilt brengen, weet je dat?’ zei ik, terwijl ik glimlachend op Grey afliep en plantte een liefdevolle kus op zijn lippen. Ik sloeg mijn armen losjes om zijn nek en keek hem lachend aan. ‘Kom je me vandaag nog wel een bezoekje brengen?’



    29 – 4351 – Mum – Girlfriend of Greyson – Vet – Greyson – Front yard


    I just caught the wave in your eyes

    Charlie Davina Hamilton
    16 || 4349 || Outside || Outfit + Shoes



    Heel lang duurde het niet voor ik een antwoord terug had. Een tevreden glimlach krulde mijn lippen dan ook toen ik Bens naam zag oplichten op mijn scherm. Mijn glimlach word nog wat breder als ik het berichtje lees en kijk weer op van mijn telefoon. Ik had zeker geen spijt van wat er gebeurd is en wat eigenlijk nu nog altijd aan de orde is tussen ons twee. Ik vind het veel te leuk en gezellig tussen ons, het geheim houden is ook nooit een probleem geweest. Wat niet weet, wat niet deert. Toch? Ondertussen loop ik een klein koffiezaakje in. Het was dichtbij en ik kwam er maar al te graag. Het ontbijt en de koffie hier was vaak toch wat beter. Ik kijk even naar het menu en pak weer mijn telefoon erbij, waarna ik weer een berichtje stuur naar Ben.
    Ik hoop niet dat je al hebt ontbeten, want Charlie's ontbijt bezorgservice is onderweg ;D x

    Ik lach zachtjes en koop dan twee bekers koffie, met verschillende broodjes en andere breakfast-y dingen. Met een kleine tas in mijn handen verlaat ik vijf minuten later de winkel. In de korte tijd was de zon al wat feller gaan schijnen en ik haal dan ook mijn zonnebril uit mijn haren -natuurlijk niet zonder dat er wat kleine plukjes even worden meegetrokken. Ik blaas de losse plukjes weg van mijn gezicht en plaats de zonnebril op mijn neus, waarna ik de weg richting Bens huis weer vervolg. Een kleine vijf minuten later stop ik voor zijn deur en druk even op de bel, voor ik me kort uitrek.


    El Diablo.

    Jonathan “John” Reyes
    41 || 4355 || In his kitchen



    Het was iets over elf toen ik mijn ogen opende, en ze gelijk weer sloot met een zachte vermoeide zucht. Ik was pas rond half vijf thuis vannacht en dat merkte ik wel degelijk. Maar het is mijn werk, dus ik ben het wel gewend na al die jaren. Maar toch, je zou verwachten dat ik wel uit kon slapen. Toch werd ik altijd wakker voor half een en als ik eenmaal wakker was, dan kon ik het slapen wel vergeten. Na een paar minuten weet ik dan toch op te staan en op mijn gemak loop ik naar de badkamer, waar ik een snelle douche neem. Iets wat wel nodig was na deze avond, het werd nogal... Druk in de late uurtjes. Ik lach zachtjes en schud mijn hoofd, waarna ik in wat simpele kleding schiet. Jeans en een zwart shirt.
    Vanavond was er weer zo'n buurtfeest, iets wat ik de helft van de tijd wist te vermijden met het simpele excuus van werk. Het was echter al een tijdje geleden en misschien was het wel weer nodig om even te verschijnen. Ze kunnen me vast wel een nachtje missen en anders.. Nou ja, dan wordt het een hele drukke avond. Ik hoop het niet in elk geval. Eenmaal in de keuken zet ik meteen het koffieapparaat aan, anders ben ik helemaal niet aanspreekbaar de rest van de dag. Eenmaal bij de koelkast kijk ik even naar de verschillende dingen die er staan. Veel keuze deze ochtend.. Ik pak een van de bakjes die er staan, restjes. Wanneer ik het open maak en de pasta zie frons ik lichtjes. Wanneer hadden we pasta? Niet dat ik het me zal herinneren want vaak ben ik voor het avondeten al weg. Ik ruik even en haal dan mijn schouders op. Het ruikt nog goed, dus het zal nog wel goed zijn. Het bakje plaats ik in de magnetron en vervolgens schenk ik mijn koffie in een van de vele bekers die er staan. Met de beker in mijn hand eindig ik tot slot voor het raam en ik kijk naar buiten. Het was nu nog rustig maar voor je het wist was iedereen weer wakker en levendig, en vandaag waarschijnlijk maar al te druk met het feest.


    El Diablo.


    GREYSON MOZART CLARK

    Happy father and loving boyfriend


    Eleanora was druk bezig geweest met onze slaapkamer wat op te frissen iets wat wel eens nodig was geweest, ik deed veel in het huishouden maar met de stofzuiger werken was absoluut niet mijn ding. Vaak eindigde ik dan in een heus gevecht met het ding waarbij er soms meer stof kwam te liggen dan ervoor was. Eens Kit veilig vast zat in zijn zitje wist ik de auto deur rustig dicht te slaan en keek ik op naar Nora die ook buiten geraakt was.
    ‘Je bent een schat dat je me wilt brengen, weet je dat?’ zei de prachtige blondine waardoor ik haar met een glimlach in mijn armen nam en haar gewillig terug zoende. "Nu weet ik het zeker." zei ik geamuseerd terwijl ik mijn handen even over haar rug liet wrijven. Het was altijd fijner als ik haar naar haar werk kon voeren, zo wist ik zeker dat ze veilig op haar werk arriveerde -gezien Eleanora nou niet bepaald de beste autobestuurder is- en kon ik nog genieten van die laatste minuten die we samen hadden voor haar officiële werkdag begon. Haar armen plaatste ze losjes in mijn nek, waarbij ik wel vermoedde dat ze nog iets van me wilde vragen. ‘Kom je me vandaag nog wel een bezoekje brengen?’ quasi bedenkelijk keek ik haar in haar puppybruine ogen aan waarna ik een verloren blonde lok achter haar oor streelde. "Nou... Omdat je het zo lief vraagt." wist ik plagend uit te brengen al wist Nora dat ze met die blik altijd alles van me zou kunnen krijgen.
    Ik drukte nog een vlinderlicht kusje op haar lippen vooraleer ik mijn handen van haar middel liet glijden, waar ze toch even een korte seconde over haar billen gleden vooraleer ik de autodeur voor haar opende. "Na U." zei ik hoffelijk en schonk haar een speelde grijns. Ik weet het, ik was een heuse gentleman.
    Eens ze dan ook ingestapt was, deed ik de deur dicht, waarbij ik aan de bestuurderskant ging zitten, ik deed de muziek wat aan, gezien Kit wel dol leek te zijn op de poppy beat van die Katy Perry songs, al deed ik deze ook niet te luid gezien ik snel last kon krijgen van migraine.
    "Hoe is het eigenlijk met West? Doet hij het een beetje goed in de praktijk?" vroeg ik Nora terwijl ik de auto startte en richting de dierenartspraktijk reed. Erg goed kende ik de jongeman niet ondanks dat hij nu toch al een goed half jaar bij ons in Wisteria Lane woonde, maar ik vond hem een oprecht aardige jongeman. Ik had via via wel eens gehoord dat hij zijn kinderen haast overal mee naartoe nam , volgens sommige doordat hij geen oppas kon vinden. Zelf zou ik het dan ook geen probleem vinden om op zijn kids te moeten letten, daarbij vond Kit het erg leuk om met hen te spelen al snapte ik de jonge vader ook wel dat hij zijn kinderen niet graag bij haast onbekenden achter liet. Misschien zag ik hem vanavond wel op de buurtbarbeque, wat bijpraten en ook eens met onze nieuwe buren praten, nieuwe vrienden maken kon nooit kwaad. Eens we arriveerden bij de praktijk zag ik dat Nora toch nog een vijftal minuutjes had voor ze moest beginnen, dus wilde ik deze laatste minuutjes de blondine toch nog even voor mezelf claimen. " Bel me zodra je klaar bent hé, met de buurtbarbeque zullen we ook niet te laat mogen arriveren." zei ik terwijl ik nog een kusje op haar lippen drukte. "Kit, Snow en ik gaan waarschijnlijk onze ochtendwandeling in het park houden nu, nog iets dat ik voor je moet gaan halen? " vroeg ik haar vervolgens met een glimlachje. Vaak nam ik eens een bouquet bloemen voor haar mee van de ochtendmarkt of vers fruit als ze daar om vroeg. Kit kreeg dan ook vaak een ijsje van me als hij braaf was, al zal hij dat zeker wel zijn als hij de eendjes zag rondlopen.

    [ bericht aangepast op 9 aug 2017 - 9:55 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Caroline Yasmin Vasquez ~ 25 ~ Architect ~ Home Alone




    Caroline strekte zich uit. Haar yoga-uurtje had haar goed gedaan. Normaal gesproken deed ze nooit zulk soort dingen. Dat vond ze namelijk onzin. Dit was haar aangeraden door een goede vriendin, en dus wilde ze het wel eens proberen. Ze had verrassend genoeg vandaag best veel tijd. Dat kwam niet vaak voor, want Caroline is en blijft een carrière tijger. Ze was dan ook niet gewend aan veel vrije tijd. Wat moest ze nu doen? Ze kleedde zich aan: een simpele zwarte broek, een bordeauxrood topje en zwarte sneakers. Ze liep naar haar –heilige- koffiezetautomaat en maakte voor zichzelf een cappuccino. Daar kon ze wel echt van genieten. Ze ging met het kopje op de bank zitten en keek even voor zich uit. Oké, ze kon dus echt niet stilzitten. Dat was niets voor haar.

    Ze stuurde snel een whappje naar Joey (Jose). ‘Hoe gaat het met je?’ stond er. Ze wilde zich niet opdringen aan de jongen, ze gunde hem zijn vrijheid, maar wilde ook wel degelijk voor hem zorgen en weten hoe het met hem ging. Na de dood van haar zuster was hij de enige die hem nog aan haar deed denken. Hij leek zelfs meer op haar dan dat hij zelf zou weten. Ze was, al had ze niet zoveel met kinderen op, meteen om hem gaan geven. Misschien waren ze bij elkaar gebracht door het noodlood en was het geen ideale situatie, maar ze zag het wel als haar plicht om ervoor te zorgen dat hij kon opgroeien tot een volwassen gezonde jongeman.

    Vervolgens whappte ze ook even naar Wesley. ‘Kun je stand by staan op je telefoon, ik app je waarschijnlijk wat mogelijke jurkjes door en je weet hoezeer ik je advies waardeer’ appte ze hem. Ze hoopte dat hij haar kon helpen met het maken van een goede keuze.

    Ze dacht aan Piper, haar shoppingbuddy in nood. Hopelijk had ze nu ook tijd. Zij moest immers toch ook er goed uitzien voor het buurtfeest? Ze appte haar dan ook. ‘Hee Pipes, zin om samen een outfit voor vanavond te scoren? Ik wil er goed uitzien, je weet wel, je weet nooit wie je tegenkomt’ Met dat laatste bedoelde ze eigenlijk ‘hoe je je netwerk kan uitbreiden’. Caroline was namelijk heel sociaal, maar met dit soort evenementen hoopte ze een mede-architect of iemand binnen het wereldje tegen te komen die haar kon helpen om wat meer connecties te krijgen en met heel veel geluk haar nog eens een opdracht zou kunnen geven.

    Ze hoopte dat Piper haar zou kunnen helpen met het zoeken voor de juiste jurk. Caroline wist genoeg van mode, maar jurken droeg ze minder vaak. Ze wilde er goed uitzien, niet alleen voor het netwerken maar stiekem omdat ze ook wel eens naar leuke vrouwen wilde kijken. Niet dat ze hen zou toelaten, gezien Caroline volgens iedereen in de buurt (enkel Alexander wist haar geheim) 100% straight was. Ze werd namelijk vaker gezien met mannen en had een lange relatie achter de rug.

    [ bericht aangepast op 9 aug 2017 - 14:12 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Benjamin 'Ben' Declan Whithead

    28 Years | 4356 | Home | Alone

    Echt geconcetreerd op de puzzel die op de achterkant van de krant stond was Benjamin niet, hij blikte voornamelijk steeds op zijn mobiel wachtend tot deze weer oplichtte. Dit gebeurde al verasend snel, Charlie liet hem weten dat ze een ontbijtje voor hem kwam bezorgen als of ze wist dat hij nog maar net uit bed was. Iets wat ze misschien ook wel makkelijk kon gokken gezien Ben zijn slechte slaappatroon. Een kleine glimlach verscheen op Ben zijn lippen, hij vond het altijd fijn wanneer de jongedame langs kwam. Aan de andere kant zorgde haar aanwezigheid bij hem thuis er ook voor dat de jongeman volledig op zijn hoede was, bang dat iemand haar weer binnen zag gaan. Als het nou een enkele keer was dan viel het niet op, maar Charlie kwam vaak langs, Ben wou niet dat mensen vermoedens begonnen te krijgen hij was zich namelijk maar al te goed bewust dat niemand zijn relatie met Charlie zou kunnen begrijpen.
    Je bent geweldig x

    Stuurde Ben nog snel terug naar de jongedame waarna hij weer omhoog kwam van zijn stoel. Hij nam nog een laatste slok van zijn koffie en zette de mok vervolgens in de afwasmachine. Hierna vervolgde hij zijn ochtendritueel door de trap weer op te lopen en de badkamer in te gaan. Hier streek Ben zijn haar in model waarna hij zijn slaapkamer in liep en besloot het bed maar even netjes op te maken. Toen hij klaar was leek het als of hij hier zo'n half uur geleden helemaal niet was geweest als of het een bed was in een showroom van een bedewinkel.
    Nog even had Ben op de bank gezeten half kijken naar één of ander televisie programma wat op kwam zodra hij de tv aan zette, maar al snel klonk de bel door de ruimte en had Ben dus leuker gezelschap dan te televisie. Deze zette hij dan ook weer vlug uit waarna hij naar de voordeur toe liep. Een glimlach verscheen op Ben zijn lippen toen het inderdaad Charlie was die in de deuropening stond. 'Hey Gorgeous.' zei Ben terwijl hij gebaarde dat ze binnen stapte. Pas toen hij de deur achter Charlie had gesloten liet hij zijn lippen kort die van de jongedame raken, hij wou nog altijd niks riskeren. 'Dus wat heb je voor lekkers mee genomen, behalve jezelf.'

    [ bericht aangepast op 9 aug 2017 - 14:35 ]


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Charlie Davina Hamilton
    16 || 4349 || Outside || Outfit + Shoes



    Voor de deur checkte ik ondertussen nog even mijn mobiel waar ik weer een berichtje van Ben had. Weer glimlachte ik even bij de korte tekst op mijn schermpje, maar tijd om te antwoorden had ik niet. De deur vloog al open en Ben verscheen in de deuropening. Ik kijk met een kleine speelse grijns naar hem op en hou mijn hoofd wat schuin. 'Hey Gorgeous.' zei hij en met een gebaar liep ik langs hem heen naar binnen. Toen de deur sloot voelde ik zijn lippen kort op die van mij, waardoor mijn grijns plaats maakte voor een glimlach.
    'Dus wat heb je voor lekkers mee genomen, behalve jezelf.' Ik lach zachtjes bij zijn woorden. 'Wat zijn we weer charmant vandaag.' plaag ik hem en knipoog even. 'Maar natuurlijk de beste broodjes en dingetjes van de zaak. En natuurlijk...' begin ik en loop ondertussen zijn keuken in, waar ik de twee bekers op tafel zet samen met de verschillende lekkernijen. 'Koffie, het belangrijkste maal van de dag.' grijns ik. Ik wacht af tot hij zit en neem dan plaats op zijn schoot, waarna ik lichtjes een arm om zijn nek sla en een slok van mijn koffie neem. 'Ga je naar dat feest vanavond?' vraag ik hem en plaats een zachte kus op zijn kaak. 'Ze zijn meestal echt saai.. Kunnen ze er niet eens een in een nachtclub geven ofzo...' mompel ik en lach zachtjes. Ik kijk naar de puzzel op de achterkant van de krant en vis zachtjes de pen van tafel, waar ik een van de vele antwoorden invul.


    El Diablo.