Midnight Circus • Speeltopic - Speeltopics

4 feb 2018 - 18:39 Blackbeack is online

Midnight Circus

"The show must go on."

In een tijd waar horrorfilms nog niet bestaan, moeten volwassenen hun deugd op andere plaatsen opdoen. Hierom heeft de Amerikaanse Richard Dawn in 1833 een nieuw soort circus opgericht. Een circus enkel toegankelijk voor mensen met de minimum leeftijd van achttien jaar.

Midnight Circus is gevormd rondom angst en spanning. De acts maken geen gebruik van vangnetten of kooien, waardoor zowel de acrobaten als het publiek volledig afhankelijk zijn van ervaring en talent.
De manier waarop de acts worden uitgevoerd en het danger gehalte dat hierbij komt kijken, heeft er al meerdere malen voor gezorgd dat het circus op zoek moest naar nieuwe medewerkers.

In de lente van 1856 staat er een oproep in de New York Times. Midnight Circus zoekt nieuwe rekruten.

'Old':
• Richard Beau Dawn Jr.
• Angus Hathaway
• Sheridan 'Leana' Dawn
• Ysabella Maríz del Rio
• Alvera Varinia Fuensanta
• Elizabeth 'Lizzie' Taylor
• Benjamin 'Ben' Edmund Thompson
• Kensi Damaris Carrick
• William Philip Tremblay
• Asriel 'Asher' Levi Scott
• Ava Amelia Avons
• Colin Davidson Leslie

'New':
• Charles 'Chick' Wheeler
• Dorothy Adeline Fyler
• Mabel Monroe
• Chester Powers
• Rayne Hathaway
• Jasmine Schuyler

Indeling caravans:
1. Ysabella Maríz del Rio, Alvera Varinia Fuensanta & Ava Amelia Avons
2. Jasmine Schuyler & Kensi Damaris Carrick
3. Benjamin 'Ben' Edmund Thompson & Charles 'Chick' Wheeler
4. Dorothy Adeline Fyler & Rayne Hathaway
5. Chester Powers & Asriel 'Asher' Levi Scott
6. William Philip Tremblay & H0pe's vuurspuger
7. Elizabeth 'Lizzie' Taylor & Mabel Monroe

Circus terrein:

Mannen:

Necessity
Plunkett
Taeralsahfer
CabeIlo
Garrett
WheeIer
KyloRen
Solmeron

Dare

Richard Beau Dawn Jr.
Angus Hathaway
Ulrich Baldur Valerius
Colin Davidson Leslie
Asriel 'Asher' Levi Scott
William Philip Tremblay
Chester Powers
Benjamin 'Ben' Edmund
Thompson
Charles 'Chick' Wheeler

26
28
19
26
23
26
25
28

25

Circusbaas
Assistent
Paardenact
Vuurspuger
Messenwerper
Trapeze
Clown
Dierenverzorger

Dierenverzorger

FC: Ben Barnes
FC: Clayton Straker
FC: Beau Mirchoff
FC: Timur Simakov
FC: Erin Mommsen
FC: Adrien Sahores
FC: Ken Bek
FC: Armie Hammer

FC: Jack Lowder

1.1.
1.6.
1.4.
1.6.
1.6.
1.5.
1.5.
1.5.

1.4.

Vrouwen:

HeI
Spideyman
CabeIlo
Maluma
Rasalghul
Weegie
Oeps
JudithSuzann
KyloRen
Armadillo

Sheridan 'Leana' Dawn
Jasmine Schuyler
Kensi Damaris Carrick
Ysabella Maríz del Rio
Alvera Varinia Fuensanta
Ava Amelia Avons
Elizabeth 'Lizzie' Taylor
Rayne Hathaway
Mabel Monroe
Dorothy Adeline Fyler

24
21
24
23
24
23
18
21
22
19

Kattenact
Trapeze
Trapeze
Burlesque
Burlesque
Burlesque
Kokkin
Olifantenact
Dierenverzorger
Messendoelwit

FC: Zendaya Coleman
FC: Tashi Rodriguez
FC: Natalia Calvani
FC: Eiza Gonzalez
FC: Sonya Marmeladova
FC: Miranda Kerr
FC: Elizaveta Shmeleva
FC: Maia Mitchell
FC: Emily Browning
FC: Natalia Dyer

1.1.
1.6.
1.5.
1.3.
1.4.
1.6.
1.4.
1.5.
1.4.
1.3.

• Story

• Pinterest pagina

• Praattopic

• Rollentopic

[ bericht aangepast op 21 feb 2018 - 21:11 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

14 feb 2018 - 21:58 bubbIes is offline

bubbIes 1176

KENSI DAMARIS CARRICK

A GIRL SHOULD BE TWO THINGS,
CLASSY AND FABULOUS.

24 Jaar | Trapeze Act | Met Benjamin | outfit

''Dat zei ik niet, maar ik bedoel het is wel zo respectvol. Bovendien is het zou koud nog niet, het is enkel koud wanneer je helemaal nat bent.'' zei Benjamin waarna hij kot lichtjes zijn schouders ophaalde. Kensi wist dat hij daarmee haar jurk bedoelde, en gaf hem zachtjes een beledigende por. ''Ik word echt niet ziek, ik begin alleen enorm te kleven.'' Ze deed opnieuw haar haren naar achteren, omdat ze anders misschien aan haar schouders vast kwamen te zitten. Op haar opmerking over hoe lang ze deed over jurken uitkiezen, moest ze bijna lachen om de opmerking van Benjamin. ''Ik moet heel eerlijk zijn, dat ik nou ook niet perse zoveel verstand heb van wat je nou eigenlijk aan moet doen,'' waren zijn woorden. Ze barstte in lachen uit, maar had eigenlijk geen ene reden waarom ze dat deed. Hij opende de deur voor Kensi en vrolijk stapte ze haar caravan in. ''Na jou,'' zei hij terwijl hij een gebaar naar binnen maakte. Kensi volgde zijn blik, ''als je mijn bh's zoekt, die zitten wel netjes in mijn kast.'' Ze maakte een wegwuivend gebaar, ''ga maar even tegen een boom pissen jij.'' Daarna sloot ze haar caravan en trok ze de beste jurken uit haar kast. Eerst deed ze het plakkende spul uit en ging ze vlug met een nat washandje over haar lichaam, voor ze de nog schone jurk aan zou trekken. Daarna trok ze de eerste de beste jurk aan die ze had klaargelegd en kwam ze weer naar buiten, ''hoe vind je deze?'' zei Kensi, terwijl ze als een model in de deur opening ging staan. Ze bekeek de roze, suikerspinnen jurk en schudde voor hij iets kon zeggen haar hoofd. ''Ik ben geen prinses,'' toen draaide ze zich om naar binnen. Ze trok de tweede jurk aan, terwijl ze haar suikerspinnen bij haar andere rotzooi gooide. Die zou ze wel een keer opruimen, dacht ze. Toch wist ze ook dat dat nooit ging gebeuren. Ze liep weer naar buiten in een zwarte, klassieke jurk. ''Deze komt van een begrafenis, bespaar me je moeite.'' Ze rende zo wat terug naar binnen en trapte de zwarte jurk uit. De laatste was wit en eerder geschikt voor een bruiloft, maar toch vond ze hem perfect. Ze deed hem aan met bijpassende, roze hakken. Een paar plukken van haar haar draaide ze in twee, schattige knotjes, maar liet de rest los hangen. Voor ze naar buiten ging werkte ze haar make-up bij. Ze liep op Benjamin af en omhelsde hem, ''soms hebben mensen gewoon een knuffel nodig.''

[ bericht aangepast op 14 feb 2018 - 22:01 ]

''With all due respect, which is none...''

15 feb 2018 - 14:26 Elentiya is offline

Elentiya 12349

——————————————————————————

——————————————————————————

Alvera Varinia Fuensanta

”It’s not random. It’s not chance. It’s playing itself out perfectly. Free will is an illusion.”

• 24 • Burlesque • With Angus •

Een zachte lach klinkt vanuit Angus vanwege mijn opmerking, waardoor de glimlach die al zichtbaar op mijn lippen lag, zich nog iets verder verbreedt. “Als je bedoelt dat mijn olifantenact vlekkeloos verliep vanavond, dankjewel,” zegt hij en slaat zijn armen over elkaar. Grinnikend schud ik met mijn hoofd. “Dat ook, natuurlijk,” breng ik uit alvorens hem te vragen of hij er eveneens vertrouwen in heeft. Bedenkelijk laat de man zijn vingers over zijn kin heen glijden en volg ik zijn blik naar het groepje nieuwelingen.
”Ik heb ze aangenomen, ik zal wel moeten, niet?”
Met een schuine blik kijk ik naar hem op, waarna ik instemmend knik. Als hij er niet op zijn minst een beetje vertrouwen in had gehad, had hij ze inderdaad niet aangenomen. Al kon ik me voorstellen dat het bij sommige een uiterst moeilijke opgave geweest was. “'Ik heb er over het algemeen vertrouwen in. Ze leken enthousiast genoeg om de uitdaging aan te gaan, dus dat zal goed genoeg moeten zijn.”
”Well, met een dosis goede enthousiasme zijn ze al een eind,” reageer ik en blik nog eenmaal over het groepje heen, voordat ik besluit verder te willen gaan. Tenslotte was me de geur van Liz haar taarten niet voorbij gegaan en knorde mijn maag tevreden met dat ze wel wat lustte. Echter, lukte het me niet om nog een woord tegen Angus te zeggen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe een van de jongens tegen een tentstok aanloopt, waardoor hij uit zijn evenwicht gebracht wordt en daarmee tegen een ander aan komt. “Ohjee..” hoor ik mezelf uitbrengen. Het hele gebeuren was vanaf de eerste botsing al gezien en het domino effect was dan ook geen verrassing meer.
”Die taart,” breng ik dan uit, als ik zie dat deze gevaarlijk naar de rand gaat wanneer er tegen de tafel aan gebotst wordt, en doe uit reactie enkele passen vooruit, waarbij ik Angus haast met me mee trek. Het was tevergeefs echter, want nog voor ik drie goede passen had kunnen zetten, gleed de grote taart van tafel af en sloeg aan stukken op de grond. Direct zinken mijn tanden in mijn onderlip en zie ik hoe de jonge brunette — die onopzettelijk tegen de tafel aan was gekomen — geschrokken rond kijkt, alvorens ze stotterend weet uit te brengen dat het niet haar fout was.
”Ik denk dat we misschien even moeten gaan helpen,” breng ik uit tegen Angus en kijk kort naar hem voor ik besluit te helpen.

[ bericht aangepast op 15 feb 2018 - 14:27 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

15 feb 2018 - 15:56 Necessity is offline

Necessity 5612

~~RICHARD~~ BEAU DAWN ~~JR.~~
26 years - Owner

We all die. The goal isn’t to live ~~forever~~. The goal is to create something that will.

"Alleen dan kan ik niet meer kijken, dan ben ik degene die met vuur speelt,” was het antwoord van Colin op Beau. Het bracht een zweem van een glimlach op Beau’s gezicht. Hij hield er wel van als mensen met een weerwoord durfden te komen. Tenminste, wel als het om zoiets kleins ging. Zodra het serieus werd, moest er gewoon geluisterd worden. Hij was en bleef de baas. Maar dat betekende niet dat ze voor hem door het stof moesten kruipen. Niet altijd.
“Maar wel bij de voorbereidingen,” was zijn antwoord. De glimlach bleef op zijn mond staan. Het was niet dat hij Colin terecht wilde wijzen of iets. Hij wilde gewoon het laatste woord hebben.
Hij zag dat zijn woorden Dorothy aanspraken. Goed, dat was ook de bedoeling. Hij wilde ook mensen die net zoals hijzelf streefden naar grootsheid en daarom het beste uit zichzelf zouden halen, ongeacht of het nou ging om de ster van de show, een vlieger of in dit geval het target van de messenwerper.
Dorothy vroeg Colin of hij enig idee had waarom zij hier was. Beau wachtte geduldig af op het antwoord. Hij vermoedde niet dat iemand het juist zou raden. Ze was eerder het type dat dierenverzorgster was, het type dat buiten de piste gehouden zou worden, dan het type dat een zeer gevaarlijke plek zou krijgen – al viel dat wel mee, want Ash was simpelweg erg goed in zijn werk.
Er was wat commotie rondom de taarten ontstaan, maar Beau nam niet de moeite om te gaan kijken. Het ging om eten en hij wist uit ervaring dat er wel vaker erg overdreven op lekker eten gereageerd werd. Waarschijnlijk was het weer gewoon een ode aan de taart.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

15 feb 2018 - 16:47 Armadillo is offline

Armadillo 9080

AVA AMELIA AVONS

Burleqsue danseres • 23 • buiten • William/Lizzy/Thomas/Leana/Chester

Nog voordat ze een volgende aardbei van de reusachtige taart kon afpikken, wist William haar wat verder van de taart af te houden. Ava wierp hem een korte blik. Was ze zo voorspelbaar?
”Het smaakt waarschijnlijk ook fantastisch,” zei Leana met een glimlach en Ava zag hoe ze haar hand op Lizzy’s schouder liet rusten terwijl ze zelf nog na genoot van de verse aardbeien smaak in haar mond. Ze wist wel zeker dat het geweldig zou smaken, het was immers Lizzy’s creatie.
Ava kon zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst een stuk taart had gehad; waarschijnlijk een van hen verjaardagen. Dat zal de reden zijn geweest dat ze het zich niet meer kan herinneren, de drankjes op verjaardagen waren meestal veel te lekker om te laten staan. Daarbij kan een feestje op zijn tijd geen kwaad.
Haar blik gleed over Lizzy en Leana; ze leken geïnteresseerd in iets of iemand achter haar.
”Wat, wat?” klonk Ava nieuwsgierig alvorens ze haar hoofd een kwartslag draaide om te zien wat er zo interessant was. Ze had het vermoede dat het een van de nieuwe gezichten zou zijn en al snel werd dit bevestigd. Het was de jongeman die ze zojuist naast Leana had zien staan.
”Ik hoop dat we wat aan je verwachtingen voldoen, zo op de eerste avond,” sprak Lizzy vervolgens tegen de jongeman, wat Ava haar wenkbrauwen omhoog liet gaan. Was dit een grap? Lizzy had uitstekend werk verricht en zelfs de ervaren werknemers binnen het circus waren onder de indruk van haar kunsten. Het kon niet anders dan dat dit hetzelfde gelde voor hem.
”Ben je gek? Dit is geweldig! Ja, oké, de mensen hier zijn ook leuk, yada yada, maar dit,” hij wendde zich tot de taarten en liet Ava uit enthousiasme zacht in haar handen klappen. “ugh, yes”.
Haar blik gleed terug naar de jongedame die de gehele tijd al veel te bescheiden over haar werk was. Ava voelde plaatsvervangende blijheid voor Lizzy bij het horen van de reacties, alsof zij ze zelf had staan bakken. Echter, hield zij het alleen bij het bakken van cakes en zelfs dat pakte niet altijd uit zoals ze zou willen.
”Misschien moeten we ze aansnijden voor alle aardbeien eraf zijn gegeten,” stelde Leana voor. Haar groene poelen volgde de beweging van haar hand, van de aardbei op de mega taart naar haar mond, met een grijns op haar gezicht. Wat zal Lizzy wel niet moeten denken. Ava was zich er van bewust dat ze dit normaal niet zo kon waarderen; nu leek ze er geen consequentie tegenover te stellen.
”Straks ligt er niets meer op,” zei William jammerend naast haar, wat voor een plagende zijdelings stoot van een elle boog in zijn middel zorgde. Er was genoeg, hij had niets te klagen.
Ava schudde haar hoofd lichtjes en rolde haar ogen naar William, waardoor ze het hele spectakel had gemist en enkel de taart met een flats op de grond had horen komen. Ze draaide zich haastig om en bekeek het tafereel met grote ogen.
”Nee!” schoot er vrijwel direct uit haar mond en haar ogen schoten vervolgens naar Lizzy. Ava was zich er van bewust hoeveel tijd en moeite het had gekost om dit aan iedereen te presenteren en dan gebeurd er zoiets. Ze kon zich niet voorstellen wat er nu door de jongedame heen ging.
”Die taart is op mijn job uit.” Zei William op verbijsterende toon. Normaal zou ze haar lach niet gehouden kunnen hebben, maar op dit moment is ze te gefocust op Lizzy en haar reactie. Al moest ze toegeven dat zijn opmerking wel een punt had, zelfs al had ze de taart niet zien vallen.
”Dus, we hebben een dove en een blinde dierenverzorger,” sprak Leana met haar rug naar Ava gekeerd, kijkend naar de twee personen die de gehele situatie veroorzaakt hadden. Haar ogen gleden naar de personen voor zich; een slanke vrouw met rood glanzend haar wat sierlijk langs haar gezicht viel. Ze schatte haar zo rond haar leeftijd. Ava betrapte zichzelf erop dat ze kort was afgeleid door de kleur die op haar lippen was aangebracht; ze was al weken op zoek naar zo’n lippenstift.
”Niks gebroken?” vroeg Leana dan, wat voor een verbaasde reactie van Ava zorgde.
”Buiten Lizzy’s hart om.” Ava had zich van nature voorgenomen om de nieuwelingen met open armen te verwelkomen, maar deze opmerking kon ze niet tegenhouden. Misschien had ze het wat subtieler kunnen brengen of gewoon haar mond kunnen houden, maar ze zullen snel genoeg merken dat dit bij Ava niet het geval is.
”Ik zal wel iets halen om de taart op te ruimen,” sprak William. Zijn opmerking kwam als geroepen, want deze flapuit zou de situatie niet veel beter maken voor de twee nieuwelingen.
Voordat hij weg zou gaan, draaide Ava haar hoofd en klemde ze haar vingers om zijn arm heen. Op dat moment realiseerde ze zich dat hij daar al op had gedoeld, aan zijn blik te zien.
”Yap, let’s go,” sprak Ava wenkend naar de ruimte achter William. Nog voordat ze zichzelf uit de situatie zou halen, draaide ze zich naar Lizzy om vervolgens zachtjes in haar schouder te knijpen als teken van haar compassie.
Niet veel later liep ze voor William uit, weg van de tafel met taarten.
”Ze hebben in ieder geval een opvallende eerste indruk achtergelaten, niet waar?” zei Ava vervolgens tegen William.
“Ik kan me niet voorstellen hoe Lizzy zich nu voelt. Echt verschrikkelijk,” zuchtte ze.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

17 feb 2018 - 14:15 Venustic is offline

Venustic 2690

Benjamin 'Ben' Edmund Thompson

Dierenverzorger | 28 jaar | Buiten | Met Kensi

''Ik word echt niet ziek, ik begin alleen enorm te kleven.'' zei Kensi, waarna Benjamin even subtiel met zijn ogen rolde, het had ook geen zin meer om tegen de jongedame in te gaan. Zijn zin zou Benjamin waarschijnlijk toch niet meer krijgen, want hij ook zei, ze gelofode hem toch niet, dus dan moest Benjamin Kensi maar laten. Ze moest het zelf ook mar weten en zo wist hij Kensi dan uiteindelijk ook zover te krijgen om toch maar even een nieuwe en droge jurk gaan te trekken. ''Als je mijn bh's zoekt, die zitten wel netjes in mijn kast.'' zei Kensi, waarna Benjamin kort fronste, wie dacht ze nou eigenlijk dat hij was. Benjamin was totaal niet de persoon om als een creep opzoek te gaan naar een glimp van Kensi haar bh's. Hij kon ook grenzen stellen aan hun vriendschap en daar hoorde bij dat hij nou niet meteen haar bh's hoefde te zien. Hoewel dit misschien niet eens iets te maken had met vriendschap, het was een stukje beschaafdheid. "Ga maar even tegen een boom pissen jij.'' zei Kensi vervolgens waarna Benjamin zijn frons nog iets dieper was, echter zei hij niks meer en verliet hij gewoon gehoorzaam Kensi haar caravan. Buiten leunde hij met zijn rug tegen de caravan zelf aan terwijl hij zijn blik naar de hemel sloeg. Het was een heldere avond en je kon nu de sterren mooi zien, er stonden honderden waarschijnlijk wel duizenden aan de hemel.
Na een tijdje kwam Kensi uiteindelijk naar buiten met een jurk om Benjamin te showen en daarna kwam ze naar buiten in nog een aantal jurken om uiteindelijk toch maar naar buiten te komen in een wit dingetje. 'Ja, deze is wel heel mooi,' zei Benjamin toen ze naar buiten toe kwam, hoewel hij niet precies zag waarom deze beter was dan de ander jurken die Kensi eerder had gedragen. ''Soms hebben mensen gewoon een knuffel nodig.'' zei Kensi nadat ze Benjamin heel plotseling had omhelsd. 'Oh, ja dank je,' zei Benjamin waarna hij even zijn armen om Kensi had geslagen. 'Laten we weer terug gaan,' zei hij toen hij de jongedame had losgelaten.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

17 feb 2018 - 17:31 Aemond is offline

Aemond 35061

Mabel Monroe
" Animals never bite me. Humans do. "

Dierenverzorgster ❁ 22 jaar ❀ Buiten, eettent ❁ Met Chick,
Chester, Leana, Lizzie en Thomas ❀

Het was alsof de reacties van iedereen die aanwezig waren, in een vertraagde wijze op haar af waren gekomen. Ze slikte gauw de brok in haar keel weg, totaal beschaamd over de actie die ze had uitgehaald, al was het niet geheel haar schuld geweest. Maar ja, wiens schuld was het wel? Want Chick had zich vast ook niet met opzet tegen haar aan laten vallen.
“Dus, we hebben een dove en een blinde dierenverzorger,” kwam een stem.
Mabel hapte naar adem vooraleer ze op durfde te kijken naar degene die gesproken had. Ze had haar wenkbrauwen opgetrokken en haar ogen stonden strak op haar gericht. Maar al gauw weken deze af naar het meisje dat bij het kleine groepje mensen om haar heen stond.
Mabel wist nog niet zo goed hoe ze de karakters van de mensen voor zich moest inschatten, maar als ze die van de vrouw die gesproken had moest peilen, zou ze zeggen dat het iemand was die wist wat ze zei en niet bang was om haar mond open te trekken.
“Niks gebroken?” vroeg ze vervolgens aan Chick en Mabel.
Mabel was enigszins blij bij het horen van die vraag. Het gaf haar een klein beetje geruststelling, dat ze tenminste niet de indruk kreeg dat ze het met opzet had gedaan.
In haar ooghoeken zag ze twee mensen weglopen, waarschijnlijk om iets op te halen om haar aangerichte schade op te ruimen.
Met haar vingers streek ze een pluk van haar koperbruine haar achter haar oor zodat ze hopelijk wat minder timide overkwam. “Nee, niets aan de hand,” zei ze toen. Ze liet haar ogen even gauw over Chick’s gelaat heen glijden, maar kwam al gauw tot de conclusie dat hij waarschijnlijk ook niets ernstigs had, tenminste niet wat het blote oog zo kon zien.
Ze voelde een sterke drang om samen met hem de tent te verlaten, maar ze wist dat ze de schade moest herstellen; ze moest zichzelf nu niet gaan neerzetten als een weerloos, klunzig meisje. Want dat was ze niet. Zeker niet wanneer ze aan de slag ging met dieren, dan kon je het je niet eens permitteren om klunzig te zijn. Want voor je het wist, had je een klauw in je huid staan, en dat was wel het laatste wat je wilde.
Ze likte haar droog geworden lippen en liet haar ogen over alle aanwezigen glijden. Hoewel er twee weg waren gegaan, stond er nog altijd een roodharige man naast de twee overgebleven taarten, een roodharige jongedame, de vrouw die tegen hen gesproken had en nog een man die dicht bij de roodharige jongedame stond.
“Ik ben Mabel Monroe,” zei ze en ze had iets meer kracht achter haar stem gezet. “Ik ben nieuw hier, zoals je misschien al gemerkt hebt,” zei ze met een kleine grimas die ze niet leek te kunnen onderdrukken toen haar ogen heel gauw naar de taart schoten. “Samen met Chick,” en ze wenkte kort naar de man die bij haar stond, “ga ik me ontfermen over de dieren.”

17 feb 2018 - 17:32 Aemond is offline

Aemond 35061

Chester Powers
" All the world loves a clown. "

Clown ♠ 25 jaar ♥ Buiten, eettent ♣ Met Leana, Lizzie, Thomas, Mabel & Chick ♦

Hij hoorde het nieuwe meisje praten en keek af en toe om naar haar gezicht om haar mimiek te zien. Het was wel duidelijk dat ze zich schaamde en Chester kon een kleine gniffel niet onderdrukken. Het was anders wel echt iets voor hem geweest om met eten te gooien – mits er voldoende was, want goed eten was nog steeds zonde om te verprutsen, tenzij iemand er echt om vroeg. Want hoe cliché of het ook was, hij – als nieuwe clown, had vaak genoeg een taart in iemands gezicht gegooid. Puur genieten was het. Vooral als de taart vervolgens langzaam naar beneden gleed en het bord waar het op had gezeten van het gezicht afvalt om een besmeurd gezicht te onthullen.
Met een schuin oog naar de twee nieuwelingen en naar de mensen waar Leana bij stond, begon Chester’s hoofd als vanzelf een plan bijeen te schrapen. En het beviel hem wel waar het heen ging. Heel erg zelfs.
Terwijl de nieuwe dame, die blijkbaar Mabel heette, haar korte praatje hield over wat ze ging doen in het circus, liep Chester met een nuchtere kop langzaam om de tafel heen. De andere twee taarten stonden nog glorieus te stralen en waarschijnlijk had het circus meer dan genoeg aan de twee zoete torens, maar de derde… de derde was toch al verdoemd om de prullenbak in te verdwijnen. Al was het op het gras gevallen en zou Chester nog steeds geen bezwaar gemaakt hebben als ze een stuk van de taart op een bord hadden gepleurd en aan hem overhandigd hadden. Hij zou het zelfs nu wel willen opschrapen met zijn handen om het vervolgens in zijn mond te stouwen.
Hij leunde even met een hand op de tafel en liet zijn lichaam vervolgens naast het gevaarte op de grond zakken. Hij besloot geen aandacht te schenken aan de mensen die in gesprek waren, maar liet een vinger door de witte smurrie heen gaan en stak hem vervolgens in zijn mond.
“Fuck,” zei hij zachtjes jammerend. Zonde, dacht hij even, maar al gauw hief hij zijn schouders omhoog en liet hij zijn hand helemaal in het puntje van de berg zakken, waarna hij er een heel stuk cake en witte zoetigheid bij mee op pakte.
Met een ondeugende blik en een kleine scheve grijns op zijn gezicht, schoten zijn ogen naar de mensen aan de andere kant van de tafel. Voor hem aan zijn rechterkant stonden Mabel en de man die blijkbaar Chick heette. Links stonden Leana, Lizzie en Thomas. Hoewel hij niemand uit de groep echt goed kende op dat moment, besloot hij dat hij zijn doelwit al gevonden had, puur om haar te jennen. En bovendien was hij benieuwd hoe ze zou reageren. Hij had het idee dat ze wel iets losser kon zijn – al had Chester dat idee bij haast iedereen, aangezien hij dat zelf misschien net iets te veel was.
Met een gesloten oog, richtte hij kort waar hij op wilde gooien, en zonder er teveel tijd aan te besteden, liet hij zijn arm naar achteren zakken, om hem vervolgens in zijn gehurkte houding als een soort katapult op haar af te laten vuren.
“Bullseye!” ontsnapte tussen zijn lippen vandaan toen hij Leana met het stuk zoetigheid vol geraakt had.

[ bericht aangepast op 17 feb 2018 - 17:32 ]

19 feb 2018 - 12:55 Ken_ is offline

Ken_ 18286

WILLIAM PHILIP TREMBLAY

Trapeze jumper || Showtent || Bij Ava [/s]

Ava leek mijn blik gesnapt te hebben waarna ze haar arm in die van mij haakte . ”Yap, let’s go,” sprak de brunette waarna ze met me mee liep al had ze zich vlug nog naar Lizzy gekeerd om haar wat steun te schenken vooraleer we beiden ons afwendden van het volk. ”Ze hebben in ieder geval een opvallende eerste indruk achtergelaten, niet waar?” haar woorden deden me weer zacht lachen, ik kon het gewoon niet laten het hele beeld was haast en ongeloofelijke cartoon geweest die je in de volkskrant kon lezen. " Dat zeker, ik zal hun geschrokken gezichten zeker niet gauw vergeten." zei ik met een ingehouden lachje, ik wist wel dat ik niet mocht lachen, anders zou karma me komen halen en het me dubbel en dik terug geven. “Ik kan me niet voorstellen hoe Lizzy zich nu voelt. Echt verschrikkelijk,” zuchtte ze , de woorden waren haar lippen nog niet eens verlaten of ik hoorde een bulderende 'Bulsseye!' in de verte kirren wat me even deed omkeren en met open mond keek ik naar ons groepje van net waar de weelderige krullen van Leana vol taart zaten. Het kinderlijke in me riep om mee te gaan doen, maar de woorden van Ava net hielden me tegen. Lizzy en ik waren misschien niet echt vrienden te noemen, maar om met al haar uren werk te zitten spelen, nee dat zou ik zelf ook niet echt waarderen. "Nou die taart valt nu totaal niet meer te redden" mompelde ik verbaasd waarna ik me naar Ava richtte. "Maar hé, als er iets misloopt zal het voor eens niet aan mijn lompigheid liggen." grijnsde ik naar Ava, proberend haar toch op te beuren. "Daarbij als we straks terug keren, zijn er misschien vijf taarten, zou Beau geen hoogelaar aangenomen hebben?" vroeg ik haar grijnzend. Tot nu toe viel mijn ontmoeiting met de nieuwelingen veel beter mee dan gepland. De roodharige jongen had geweldige humor, vond ik zelf en de twee dierenverzorgers konden ook als clowns doorgaan, en de taart hoho ik denk dat ik mijn nieuwe trapeze partner ontmoet had. Mijn blik viel op de showtent waar ik Ava mee naartoe sleurde. Ik plofte me neer op de middenste bar zodat ik het beste zicht had van de hele tent en alles in het gedimde licht kon zien. "Vind je het ook raar dat alles zal veranderen?" vroeg ik mijn beste vriendin als mijn blik viel op het vangnet waar ik tijdens de repetities amper gebruik van maakte. Alle acts zouden toch wel wat gaan veranderen. "Vandaag was natuurlijk ook wel anders, maar nog anders..." ik haalde een hand door mijn donkerbruine lokken. " Ik zie de taart nu al vliegen." ik keek Ava met een domme grijns aan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 feb 2018 - 14:03 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

CHARLES ' CHICK ' WHEELER

Being able to hear does not make someone smart.
Being deaf does not make someone dumb.

25 // Dierenverzorger // Doof // @ Feesttent > Buiten // & A lot of people > Alone

Verbouwereerd staat Chick met grote kijkers naar de omgevallen taart te kijken — alsof hij daarmee ervoor kan zorgen dat de taart opnieuw terug vliegt naar de tafel en weer zijn prachtige zelf aan kan nemen. Helaas zijn Chicks telepathische krachten (nog) niet ontwikkeld en blijft de taart ondersteboven op de grond liggen. Chick vervloekt zichzelf in gedachten omdat hij tegen de tentpaal aan was gewandeld, alleen maar omdat hij Mabels gezicht in de gaten diende te houden omdat hij anders een gesprek zou kunnen missen.
Gedurende het moment dat Chick in zijn gedachten duizenden salto's maakt, is de commotie rondom hem losgebarsten en doen allerlei personen hun zegje over de omgevallen taart. Chick weet dat hij naar de monden moet kijken om de woorden op te vallen, maar het is hem simpelweg te veel en hij kan zich niet concentreren — mede door het gevoel te hebben ongewenst te zijn.
'Ik — Ik haal wel iets om het op te ruimen. . .'
Chick laat Mabel voorzichtig los en strompelt dan de feesttent uit, waardoor hij de drukte en de warmte achter zich weet te laten. Zwaar ademend loopt hij tussen verschillende tenten en wagens door, totdat hij uiteindelijk tegen een houten caravan geleund tot stilstand komt — zijn handen op zijn knieën gevouwen. Waarom moest alles direct op zijn eerste dag zo fout gaan?

•

20 feb 2018 - 3:53 Tahani is offline

Tahani 10512

ANGUS HATHAWAY

"The show must go on."

28 • assistent circusbaas [oud] • buiten • Alvera

'Wel, met een dosis goed enthousiasme zijn ze al een eind,' merkt Alvera op, maar ik reageer er niet op. Ik kan niet eens een goede zin formuleren, want een van de nieuwelingen loopt tegen een tentstok aan, valt tegen iemand aan, die vervolgens een van de taarten om laat vallen. Ik word haast door Alvera meegetrokken als ze erheen wil gaan, maar ik blijf nog van een afstand kijken. Als ze al niet eens goed om kunnen gaan met een taart, hoe moeten ze dan ooit dit circus goed laten draaien?
'Ik denk dat we misschien even moeten gaan helpen,' zegt de vrouw naast me vervolgens en ze loopt in de richting van de tent. Een van de jongens verdwijnt zodra we eraan komen — ik dacht dat het Charles was, de nieuwe, dove dierenverzorger — maar ik ga niet achter hem aan. Ik blijf kijken naar de taart die in en zielig hoopje op de grond ligt en ik schud even mijn hoofd. Een andere nieuwe besluit vervolgens maar met de taart te gaan gooien, gezien er toch weinig anders mee te doen is. Ik kuch een keer en sla mijn armen over elkaar heen. Ja, een geintje vind af en toe ik leuk, maar deze taart was vrijwel het levenswerk van onze kokkin (voor zover dat kan met haar 18 jaar). Ik schud mijn hoofd een keer en besluit dan van het groepje weg te lopen. Rayne staat nog altijd met dezelfde man te praten en ik bekijk haar even. Ik ga er maar vanuit dat ze zich vermaakt.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

21 feb 2018 - 21:08 Armadillo is offline

Armadillo 9080

AVA AMELIA AVONS

Burleqsue danseres • 23 • buiten • William

”Dat zeker, ik zal hun geschrokken gezichten zeker niet gauw vergeten.” Zei William en nadat Ava zijn gezicht vanuit haar ooghoeken had bestudeerd, kon ze al snel zien dat hij een lach probeerde in te houden. Typisch.
Ava had haar poelen wat afwezig op de tenten voor haar gericht, wanneer ze aan Williams passen merkte dat hij afgeleid was. Vragend draaide ze haar lichaam een kwartslag in zijn richting en het duurde niet lang voordat ze door had wat zijn aandacht had weten te trekken.
Ze zette grote ogen op en haar hand belandde al snel voor haar mond, terwijl ze haar hoofd zachtjes schudde. Normaliter zou Ava er niet over na hoeven denken en was ze er vol voor gegaan, maar dit was Lizzy’s kunstwerk – hetgeen waar ze hoogstwaarschijnlijk dagen op had zitten broeden. Op dit moment was de clown op het idee gekomen om Leana er mee te versieren, iets wat op een andere gelegenheid misschien wel het idee van William en haar had kunnen zijn.
”Nou, die taart valt nu totaal niet meer te redden.” Mompelde William naast haar, waarna Ava haar blik abrupt van de situatie had getrokken. Ze vroeg zich af wat de reacties van de anderen hierop zouden zijn, maar had er geen positieve verwachting van; zeker niet van Leana.
”Maar hé, als er iets misloopt zal het voor eens niet aan mijn lompigheid liggen.” Zijn uitspraak liet een zwakke glimlach op haar gezicht verschijnen, al was dit meestal niet heel moeilijk.
”Daarbij, als we straks terug keren zijn er misschien vijf taarten. Zou Beau geen goochelaar aangenomen hebben?” vroeg William grijnzend.
Ava draaide haar hoofd met opgetrokken wenkbrauwen zijn kant op, terwijl ze zijn passen volgde.
”Als dat toch eens zou kunnen. Misschien zou hij dan ook eindelijk een professioneel persoon aan de trapeze kunnen toveren.” Plaagde Ava hem en wachtte op zijn reactie met een geamuseerde grijns. De situatie waar ze zich zojuist in had bevonden was haar gedachten al weer uit en ze vroeg zich af wat de avond hen nog meer zou brengen.
Ava keek hem niet begrijpend aan, zodra hij haar arm beetpakte. Haar donkere poelen gleden over het terrein op zoek naar de plek waar hij zijn aandacht op had gevestigd. Eigenlijk verbaasde dit haar totaal niet, het was iets wat William wel vaker deed zodra er iets in hem op was gekomen.
Het duurde niet lang voordat ze in de showtent belandde en ze zichzelf naast hem neer had gezet. Ava nam de ruimte in zich in en kon niet geloven dat alles zou veranderen na de voorgaande show.
Een rilling ging door haar lichaam bij de gedachte aan Fay, een van de werknemers die recentelijk het circus heeft moeten verlaten. Het was een van de meiden met wie ze vanaf het begin goed mee op schoot. Er was een zeker gemis en niet alleen bij haar. Ze was er van overtuigd dat er meerdere circusleden waren die het lastig vonden om hen te laten gaan. Het waren niet zomaar circusleden, het was onze familie.
”Vind je het ook raar dat alles zal veranderen? Vandaag was natuurlijk ook wel anders, maar nog anders…” zei William waarmee hij de stilte doorbrak.
”Niet zozeer raar. Misschien heeft Beau wel gelijk en zijn wij –“ Ava pauzeerde kort en duidde met haar hand de gehele ruimte aan. “Aan verandering toe. Maar ik ga het wel missen.”
”Ik zie de taart nu al vliegen.” Ava keek hem aan vanuit haar ooghoeken en kon het niet laten om hem nogmaals een speelse por in zijn zij te geven. Vervolgens wendde ze zich naar de lege tribunes voor hen en probeerde het nummer in haar hoofd te negeren.
”En alle juichende mensen. Ik heb ze nog nooit zo luid horen juichen wanneer jij degene was die in de lucht aan het zwieren was.” Ava gebruikte haar handbewegingen om het extra aan te dikken. Dat was zo fijn aan William – ze kon zulke opmerkingen naar zijn hoofd smijten zonder serieus genomen te worden.
Met een sprongetje kwam Ava op de grond terecht en had ze William met zich mee getrokken – het nummer viel niet te negeren. Eenmaal in het midden van de tent, hield ze zijn hand boven haar hoofd om vervolgens een rondje te draaien. Ze had het al dagen in haar hoofd en neuriede de melodie, terwijl ze William verder bij zich vandaan bracht door middel van het strekken van haar armen om vervolgens weer met de tip van haar schoen tegen de zijne aan te komen.
”Maar, wij zijn er nog!” glimlachte Ava, terwijl ze hem een rondje liet draaien.
”En Lizzy, Leana, Bennie, Angus,” vervolgde ze om op haar beurt een rondje te draaien.
”Ik heb vertrouwen in Beau.” Zei ze wanneer de twee tot stilstand kwamen. Ava schonk hem een glimlach en prikte in zijn buik om de zwakke vleug van spanning weg te halen. Het was behoorlijk te merken binnen het circus dat het rond cirkelde in de gedachten van de circusleden en op de een of andere manier had ze het gevoel dat zij het lichter kon maken.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

21 feb 2018 - 23:40 Ken_ is offline

Ken_ 18286

WILLIAM PHILIP TREMBLAY

Trapeze jumper || Showtent || Bij Ava [/s]

Ava leek ook niet zo gelukkig te zijn met het taartgevecht, maar was gelukkig toch nog met me mee de tent in kunnen ontsnappen vooraleer we ook bekogeld zouden worden. De kalmte in de showtent was dan ook ergens wel fijn. Het was me net toch ietsje te veel chaos. Toen ik Ava dan ook probeerde op te beuren met het idee van 5 taarten wist ze toch weer haar befaamde plagende grijs op te zetten. ”Als dat toch eens zou kunnen. Misschien zou hij dan ook eindelijk een professioneel persoon aan de trapeze kunnen toveren.” Plaagde ze waardoor een protesterend geluidje mijn keel verliet. "Nou nou, het is toch veel spannender met zo'n maloot als mij in de lucht." grapte ik naar haar, haar overtuigend dat ik beter was dan de professionals. Het zou ook wem moeten als het zonder vangnet optreden word.
Ik strekte me even kort uit vooraleer ik Ava vroeg of ze het ook vreemd zal gaan vinden, oude gezichten verdwenen en een boel nieuwe waren vandaag aangekomen. ”Niet zozeer raar. Misschien heeft Beau wel gelijk en zijn wij -- Aan verandering toe. Maar ik ga het wel missen.” Ik knikte instemmend waardoor ik nog even de enorme tent bekeek. "Ik heb nooit gezegd dat hij geen gelijk had, verandering is altijd goed. " zei ik terwijl ik kort mijn ogen sloot even genietend van de stilte. ”En alle juichende mensen. Ik heb ze nog nooit zo luid horen juichen wanneer jij degene was die in de lucht aan het zwieren was.” Mijn blik gleed weer naar Ava die vrolijk de tribunes was opgeklommen en zelf zich als plubliekganger leek voor te doen. Haar woorden beurden me dan ook meteen op en een lachje verliet mijn lippen, waarna ik opstond en me voor haar boog. "Dank u dank u, maar het beste vind ik toch de afsluiter, de prachtige danseressen waarvan er toch één het meest van al straalt." grijnsde ik naar haar. waarna ik even tussen mijn vingers floot naar haar vooraleer ik me door haar liet meeslepen tot het midden van de ring. Ava hield haar hand boven haar hoofd en maakte een soort piouette waarna ze mijn handen vast nam. Vooraleer ik het best waren we aan het dansen en een lachje verliet dan ook mijn lippen waarna een klein deuntje van een oud frans liejde mijn lippen verliet.
”Maar, wij zijn er nog!” Glimlachte de brunette waarna ik door haar begeleiding een rondje draaide ”En Lizzy, Leana, Bennie, Angus,” nu was het mijn beurt om haar rond haar as te draaien. ”Ik heb vertrouwen in Beau.” Zei Ava op het eind van het deuntje, haar glimlach was oprecht en het had me ook een stuk opgelucht. "Ik ook, we zijn immers een familie, discussies en al." zei ik met een grinnik. Misschien waren we een deeltje van de familie wel verloren, maar niet vergeten en daarbij, word deze familie enkel groter. Ik liet mijn arm over haar schouder rusten en drukte een snelle kus op haar voorhoofd. "Maar dit betekend niet dat ik mee ga doen in de burlesque act hoor." zei ik plagend , doelens op ons dansje van net. Ik zou wel eeuwig met Ava kunnen dansen, het leek net op zweven, maar dan zonder de trapeze.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

27 feb 2018 - 22:21 Frisk is offline

Frisk 8242

Elizabeth 'Lizzie' Taylor

When you ~~can't~~ find the sunshine, be the sunshine

Kokkin ⋆ 18 ⋆ Buiten ⋆ Met Thomas, Ava, William, Leana & Chester ⋆ Taart 1, 2 en 3

Lizzie deed niet zo veel toen de chaos om haar heen losbrak. Er was veel reactie op het kleine drama. Te veel voor haar. Ze keek met neergezakte schouders naar de witte smurrie op de grond. Als je haar goed kende, kon je misschien zien dat ze haar tranen probeerde in te houden. Ze was moe van het werk en de spanning van het moment werden haar bijna te veel, maar uiteindelijk winde haar optimistische aard.
"Het is maar goed dat ik er drie gemaakt heb," glimlachte ze, al was het wat bibberig. Ze keek weer omhoog en voelde een lichte verontwaardiging toen de oorzaak van het ongeval zichzelf voorstelde. Lizzie had zelf niet gezien hoe geschrokken Mabel was, maar ergens had ze toch een kleine verontschuldiging verwacht. Het zat echter niet in haar om echt boos te worden, dus liet ze het maar gaan. Daarbij werd ze afgeleid door Chester.
"Bullseye!" riep de jongen, toen hij Leana raakte met een stuk gevallen taart. Lizzie sloeg haar handen voor haar mond, maar voor ze er iets op kon zeggen - of lachen - zag ze hoe iemand van het groepje was weggelopen. Het was de andere nieuwe, Chick, en hij leek van streek te zijn. Lizzie had zelf wel even genoeg van de drukte en besloot achter hem aan te gaan.
"Hé, wacht even!" riep ze, niet wetende dat hij het niet kon horen. Ze holde achter hem aan, maar raakte hem even kwijt. Ze riep nog enkele keren, maar er kwam geen reactie. Net toen ze het wilde opgeven, zag ze hem zitten.
"Hé, gaat het wel?" vroeg ze, terwijl ze dichterbij kwam. Toen hij weer niet reageerde, herinnerde ze zich wat Leana zo net nog gezegd had. Lizzie kwam nog dichterbij totdat hij haar opmerkte, waarna ze naar hem glimlachte.
"Gaat het wel?" vroeg ze nog eens. Toen ze nog bij de nonnen woonde, waren er wel eens dove gasten langsgekomen en ze wist ongeveer hoe ze tegen hen moest praten. Of dat hoopte ze toch. Ze sloeg haar handen om zichzelf heen, enerzijds omdat ze nu eenmaal verlegen was, maar anderzijds omdat het daar in het donker wat frisser was.

Mhm?

28 feb 2018 - 16:14 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

CHARLES ' CHICK ' WHEELER

25 // Dierenverzorger // Doof // @ Buiten // & Elizabeth

Genietend van de duisternis en stilte rondom zich, kijkt Chick omlaag — ironisch genoeg houdt hij alleen van stilte als het ook daadwerkelijk stil is waardoor hij het brommend gegons rondom hem niet voelbaar is in de lucht. Zachtjes uitademend sluit Chick zijn kijkers voor enkele, luttele seconden — zichzelf streng toesprekend rondom het gegeven dat hij zojuist is weggelopen zonder een plan te hebben om terug te gaan en alles op te ruimen, zo is hij niet opgevoed (zijn moeder zou woest zijn).
Plotseling ziet hij de schaduwen rondom hem even veranderen — minimaal, maar merkbaar. Direct kijkt Chick omhoog waarbij hij de zorgen van zijn gezicht laat verdwijnen. Alhoewel hij niet zeker is van zijn slagen daarin.
'Gaat het wel?'
Chick weet de jongedame direct te herkennen van zojuist in de feesttent — ze had verbouwereerd naar de taart staan kijken alsof ze het niet begreep. Chick hoopt maar dat ze niet al te veel van slag is — misschien hield ze veel van taart? Niemand vindt gevallen taart fijn en leuk, overigens.
'J—Ja.'
Chick gaat rechter overeind staan en leunt dan lichtjes tegen de wagen, waarbij hij zijn handen in de zakken van zijn broek steekt.
'Als je eerder iets hebt gezegd en ik het niet hoorde: het spijt me — hoogstwaarschijnlijk weet je wel waardoor.' Chick haalt zijn handen uit zijn zakken waardoor hij even naar zijn oren kan wijzen. 'En. . . het spijt me eveneens van de taart. Maar ik kon Mabel niet verstaan als ik niet naar haar gezicht keek en toen was die verdomde tentpaal daar ineens. . .' Chick zucht en haalt zijn handen door zijn haren, waarna hij ze in zijn zakken laat verdwijnen. 'Gelukkig zijn er nog twee andere taarten?'
Chick weet een kleine, lichte glimlach te produceren met slechts één mondhoek waardoor zijn ellende zichtbaar wordt.

Being able to hear does not make someone smart.
Being deaf does not make someone dumb.

•

1 maart 2018 - 23:05 Blackbeack is online

Blackbeack 3233

~~Sheridan~~ 'Leana' Dawn
"If you kick me when I'm down, you better pray I don't get up."

24 years • 'Catwoman' • A lot of people

Leana's lippen krulden omhoog in een licht onheilspellend glimlachje toen Mabel vertelde niks te mankeren. Vanuit haar ooghoeken wierp ze een blik op Thomas en Ava, die aanstalten maakten om er vandoor te gaan. "Ik bedoelde de tent, lieverd." De toon waarop ze de woorden uitsprak, konden op zichzelf niet als onvriendelijk werden geïnterpreteerd. Maar de blik in haar ogen - en niet te vergeten de woorden zelf - gaven het geheel een andere intonatie.
Met haar armen nog over elkaar heen, keek ze toe hoe Chick de groep mensen besloot achter zich te laten. Haar hazelnootkleurige ogen vernauwden zich lichtjes, en als de jongen haar had kunnen horen had ze hem iets toegeroepen. Het was iets waar ze bijster slecht tegen kon. Hij had Lizzy's taart misschien per ongeluk in tientallen stukken laten vallen, maar een excuses was wellicht op zijn plaats geweest.
De commotie die in de groep had gehoord was van korte duur, aangezien meerdere mensen al snel besloten er vandoor te gaan. Mabel leek echter iets anders te hebben besloten - maar Leana kreeg niet veel mee van wat het meisje zei. Niet omdat ze niet nieuwsgierig was naar wat ze te zeggen had na wat er zojuist was gebeurd. Als het tweetal had voor elkaar kreeg om een taart een salto te laten doen, werd ze alleen maar sceptischer over hoe ze het er vanaf zouden brengen met haar katten. Al helemaal gezien Kenyi's karakter, en het feit dat zijn onrustige gedrag weer opspeelde.
De reden dat Leana weinig meekreeg, had rood haar. "Bullseye!" Ze had zijn stem nog net kunnen herkennen, maar was te afgeleid geweest om werkelijk op tijd te kunnen reageren. Voordat ze precies wist waarom Chester uitgerekend dat woord riep, was het al te laat. Ze voelde de witte, romige taart op haar gezicht, waarna het via een omweg over haar kleding weer op hetzelfde gras terecht kwam als waar de clown het vandaan had gehaald. Want het was zeker een clown.
Het glazuur plakte nog aan haar huid, evenals er iets terecht was gekomen in haar donkere krullen. De eerste tel keek Leana alleen maar verbaasd naar de vlekken op haar kleding, gewoon omdat ze zich niet kon herinneren dat iemand haar dit ooit had geflikt.
Ze streek het witte glazuur met een vinger van haar kaak af, om die vervolgens in haar mond te stoppen. Op de grond gevallen of niet, het was nog steeds een verdomd goede taart.
Chester zat nog steeds op zijn hurken bij de taart, en aan de uitdrukking op zijn gezicht te zien was hij erg tevreden met zijn ondernomen actie.
Alsof ze alle tijd van de wereld had, ging ze tegenover hem ook door haar hurken. Terwijl één arm over haar been rustte, pakte ze met de andere een stuk taart op. Haar ogen zochten naar de amberkleurige exemplaren van de nieuweling, alvorens ze het stuk cake in haar handen in zijn gezicht duwde. "Alsjeblieft, Red," voegde ze er met een scherpe, maar zoete toon aan toe.

[ bericht aangepast op 1 maart 2018 - 23:06 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Index RPG Actieve Topics Zoek