Wat moet ik met mijn niet-helemaal-vriend aan - Liefde, Vriendschap & Familie

hoi allemaal, dat is een tijdje geleden

Goed, om het verhaal bij het begin te beginnen. Ik heb zo'n 2,5 maand een jongen via Tinder leren kennen, het begon vooral als grap maar uiteindelijk spreken we nu haast wekelijks af en appen we vrij veel. Voor mij begint het ook vrij serieus te worden, in de zin dat ik hem wel echt leuk begin te vinden. (Oh ja, hij is 19, ik ben 17. Weet niet of dat relevant is.) Hij is een ongelooflijke lieve jongen, maar er is een ding aan hem waar ik moeite mee heb, het feit dat een groot deel van de problemen op mij afgeschoven worden en dat hij vooral zielig is. Oh ja, niet helemaal vriend omdat het niet aan is maar we wel daten.

Hij heeft dus eerder een serieuze relatie gehad, zij is uiteindelijk vreemd gegaan en daardoor heeft hij nogal een vertrouwensprobleem. Hij vertrouwt het zo ook niet wanneer ik met andere jongens (gewone contacten, niets romantisch of seksueels aan) praat en maakt zich constant zorgen of ik hem wel leuk vind, dit laat hij dan ook duidelijk merken. Hierbij hebben we het over meerdere whatsappjes per dag waarin hij zegt dat het hem spijt dat hij irritant is (terwijl ik altijd zeg dat het niet zo is) en dat hij zegt dat hij er vaker voor mij wilt zijn. Daar is probleem een, hij is hartstikke onzeker en ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik wil hem graag helpen, maar iets in me word ook boos/chagrijnig wanneer hij weer wantrouwend naar mij is.

Probleem twee, hij heeft voor mijn gevoel absoluut geen interesse in mijn emoties of gevoelens. Ik heb vandaag een vrij slechte dag gehad op werk, gecombineerd met examenstress zorgde dit ervoor dat ik me ronduit klote voelde. Hij maakte een grapje over mij wat nogal slecht viel en uiteindelijk brak ik gewoon even. Ik heb hem toen gebeld en vertelde dat ik me gewoon niet zo fijn voelde en dat het me onzeker maakte. Toen heeft hij even gezegd dat hij niet wist wat hij ermee aan moest omdat hij zelf ook druk was en me niet altijd kon helpen. Als ik voelde dat hij tekort deed of niet goed was, moest ik het zelf maar zeggen. Hij had toch grotere dingen aan zijn hoofd. Uiteindelijk moest denken over wat ik wilde met de relatie en al met al, ik had het weer gedaan, omdat ik hem nu ook twijfels gaf.

Goed, conclusie, we hebben een jongen die eigenlijk vooral over zijn eigen problemen praat (waar ik graag mee help) maar niet zo graag naar mij luistert, zegt dat ik maar moet kijken wat ik moet doen en vervolgens ook vrij wantrouwend is. Ik zit momenteel met het handen in het haar, want ik vind hem wel heel leuk maar ik weet niet hoe lang ik het volhoudt dat hij zich zo opstelt.

Iemand advies over wat ik moet doen? Sorry voor het vage verhaal trouwens.

---

wat was dit ookalweer

Hmm lastige situatie
Probleem 1 vind ik wel een serieus probleem moet ik zeggen.. Als hij al zo wantrouwend is en jaloers wordt als je met andere mensen contact hebt, gaat het nu al niks worden.. Vertrouwen is de basis van een relatie, en gezien zijn verleden snap ik dat zijn vertrouwen is geschaad, maar dan zou hij denk ik toch echt eerst aan zichzelf moeten werken voordat hij een nieuwe relatie aan kan gaan. Ook omdat hij nu al zo doet als je met andere jongens praat, hoe moet dat dan gaan als jullie wel in een serieuze relatie zitten?

Probleem 2 vind ik lastig.. Hij mag niet van jou verwachten dat jij er wel altijd voor hem bent en dan als jij hem nodig hebt je ook nog een schuldgevoel aan praten.. Ik denk dat deze jongen ontzettend met zichzelf in de knoop zit en ook niet zo goed weet wat hij met zichzelf aan moet.. Als jullie wel iets aan willen gaan moet het van twee kanten komen en niet alleen van die van jou.

Ik snap dat je twijfels hebt en om eerlijk te zijn denk ik dat je beter kan stoppen.. Het is nog maar 2,5 maand en als je je nu al zo voelt is dat niet een goed teken, helemaal niet als jullie nog geen relatie hebben en alleen aan het daten zijn..

Mijn advies zou zijn, hem bellen en uitleggen dat jij hier best veel moeite mee hebt, wil hij weer niet luisteren en gaat hij weer de schuld op jou schuiven dan weet je ook wat je aan hem hebt als hij niet eens wil luisteren naar wat je te zeggen hebt en dat betekend dan ook meestal gelijk dat hij niet wil veranderen.

Sorry als ik ook super confusing ben en behoorlijk negatief, maar dit is hoe ik het zie. :')

---

Life is a beautiful struggle

Hmmm, eerlijk gezegd lijkt me dit niet echt een gezonde basis om een relatie mee te beginnen. Als hij je nu al wantrouwt, gaat dat waarschijnlijk enkel verergeren. En aangezien je het nu al niet fijn vindt dat hij niet veel aandacht voor jouw emoties/problemen/zorgen heeft, ga je je daar enkel maar meer aan irriteren in de loop van de tijd.

Praat er eens met hem over, misschien heeft hij het zelf niet helemaal door dat hij bijvoorbeeld geen interesse in jouw gevoelens heeft en gaat hij er vanaf nu beter op letten. Ik zou het in ieder geval nog niet meteen echt serieus maken tot je meer zeker bent over of je dit wel wilt. Dat je een beetje twijfelt om een relatie te beginnen is zeker niet erg, maar ik vind de punten die jij aanhaalt wel degelijk ernstig genoeg om te overwegen niet de volgende stap te zetten.

---

The soul needs autumn.

Dit gaat een beetje heel kort door de bocht klinken, maar ik zou er persoonlijk mee stoppen...
Want het wantrouwend gedrag laat eigenlijk al zien dat hij jou niet vertrouwt (ookal heb jij nog nooit een misstap gezet bij hem). En in een relatie heb je vertrouwen nodig van beide kanten. OK het is niet fijn dat zijn ex hem bedrogen heeft, maar dat wil niet zeggen dat jij geen gewone vrienden mag hebben? Dit doet me deels denken aan een vriendin van mij die zelfs al haar mannelijke vrienden moest verwijderen op alle sociale media en nooit mocht contacteren omdat haar ex haar niet vertrouwde... En ik ben persoonlijk van mening dat vrienden nog steeds boven een BF of GF gaan want met die vrienden ga je nog heel je leven door!
En het feit dat jij eigenlijk niet over je problemen kan/mag praten is ook echt niet goed. Want je moet er voor elkaar zijn en niet alleen jij voor hem... Op een bepaald moment gaat dat wel enorm gaan botsen en gaat er bij jou een bom barsten...

Klinkt negatief en misschien niet wat je wil horen. Maar weet je, je bent nog jong en je hebt nog een heel leven voor je. Er zullen nog wel mannen op jouw pad komen die er wel voor jou zijn en jou wel vertrouwen. En die jou ook als een prinses behandelen

---

If you want to be strong, learn how to fight alone...

Dump m. Klinkt hard, maar let the guy loose. Ik heb vaker met zulke gasten te maken gehad, en geloof me; je wilt dat er iets gaat veranderen, maar dat gaat het niet. Hoe vaak je hem er op wijst, hij zal altijd een reden ervoor klaar hebben en je manipuleren. Het is aan jou om dit te accepteren om zo behandeld te worden.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Stel een ultimatum en als hij zich daar niet aan houdt; dumpen die shit. Als je niet normaal met andere mensen om kan gaan vanwege ZIJN issues, dan is er iets mis met hem en niet jou. Leg hem maar uit dat de helft vd wereld man is en dat je nou niet gelijk met iedereen van een ander geslacht gelijk een relatie of seks wilt. Zeg gewoon iets als; "Ik vind jou leuk. Als je dat al niet gelooft gaat het niks worden. Ik heb jouw vertrouwen nodig om dit te laten werken."
Like serieus, als je bi zou zijn zou je niemand meer mogen spreken. Zo kan je toch niet leven?
Je situatie doet me denken aan dit liedje;
https://www.youtube.com/watch?v=paa2NRBA7eU

---

wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

Korea schreef:
Dump m. Klinkt hard, maar let the guy loose. Ik heb vaker met zulke gasten te maken gehad, en geloof me; je wilt dat er iets gaat veranderen, maar dat gaat het niet. Hoe vaak je hem er op wijst, hij zal altijd een reden ervoor klaar hebben en je manipuleren. Het is aan jou om dit te accepteren om zo behandeld te worden.

Well yeah, this.

Als het gewoon niet goed voelt, komt dat toch wel een keer aan het licht. Beter nu dan over bijvoorbeeld vier jaar of zo, lijkt mij.

Zelf heb ik ook een relatie gehad, jaren geleden, met iemand die continu jaloers was. De relatie verstikte me en toen ik op een punt kwam dat ik het niet meer wilde, kwam het emotionele chanteren. Hij dreigde onder andere met zelfdoding als ik er een punt achter zou zetten. Uiteindelijk heb ik toch maar doorgezet en volgens mij leeft 'ie nog gewoon :')

---

26 - 02 - '16

Iedereen sowieso bedankt voor het luisteren naar mijn gezeur, en ik zie toch wel een trend in de reacties dat dit niet zo'n goede basis is voor een realtie en dat het stoppen eigenlijk een beter optie is dan zo door gaan.

Na een nachtje erover te slapen heb ik nog even goed nagedacht en heb ik ook geconcludeerd dat ik niet de behoefte heb om hiermee door te gaan als het zo gaat. Zaterdag hebben we weer afgesproken en tot die tijd ga ik kijken naar wat er voor mij niet werkt en dat ook met hem bespreken. Als hij dan ook niet begrijpt dat het voor mij zo niet lekker gaat, hoe leuk hij ook is laat ik het ook maar gewoon gaan, inderdaad dat liever nu gebeurd dan over een jaar. Heel erg bedankt iedereen! (:

[ bericht aangepast op 30 mei 2018 - 13:55 ]

---

wat was dit ookalweer

Ik zou contact verbreken.

---

No growth of the heart is ever a waste

Afbreken. Als hij nu al zoveel energie kost, alleen aan zichzelf denkt door niet te luisteren en jou zonder aanleiding niet vertrouwd, gaat dat nog wat worden. Hij is je vriend nog niet eens, kun je nagaan hoe dat straks gaat. Na 2 maanden ken je elkaar nog niet heel goed, maar beginnen minder leuke dingen wel steeds meer door te schemeren. Ik zou het dus gewoon nu afkappen, want dit is geen "boyfriend material" om het maar even heel cringey te zeggen.

[ bericht aangepast op 30 mei 2018 - 18:55 ]

---

ars moriendi

tomriddle schreef:
Iedereen sowieso bedankt voor het luisteren naar mijn gezeur, en ik zie toch wel een trend in de reacties dat dit niet zo'n goede basis is voor een realtie en dat het stoppen eigenlijk een beter optie is dan zo door gaan.

Na een nachtje erover te slapen heb ik nog even goed nagedacht en heb ik ook geconcludeerd dat ik niet de behoefte heb om hiermee door te gaan als het zo gaat. Zaterdag hebben we weer afgesproken en tot die tijd ga ik kijken naar wat er voor mij niet werkt en dat ook met hem bespreken. Als hij dan ook niet begrijpt dat het voor mij zo niet lekker gaat, hoe leuk hij ook is laat ik het ook maar gewoon gaan, inderdaad dat liever nu gebeurd dan over een jaar. Heel erg bedankt iedereen! (:

Ah, lees dit nu pas. Succes ermee!

---

ars moriendi

Ja ehm oké misschien ben ik te simpel maar officieel is het nog niks en het is nu al ellende en twijfel. Dan gaat dat 'm echt niet worden. Ik zou zeggen doei, ik heb er geen zin meer in

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Grace schreef:
Hmmm, eerlijk gezegd lijkt me dit niet echt een gezonde basis om een relatie mee te beginnen. Als hij je nu al wantrouwt, gaat dat waarschijnlijk enkel verergeren. En aangezien je het nu al niet fijn vindt dat hij niet veel aandacht voor jouw emoties/problemen/zorgen heeft, ga je je daar enkel maar meer aan irriteren in de loop van de tijd.

Praat er eens met hem over, misschien heeft hij het zelf niet helemaal door dat hij bijvoorbeeld geen interesse in jouw gevoelens heeft en gaat hij er vanaf nu beter op letten. Ik zou het in ieder geval nog niet meteen echt serieus maken tot je meer zeker bent over of je dit wel wilt. Dat je een beetje twijfelt om een relatie te beginnen is zeker niet erg, maar ik vind de punten die jij aanhaalt wel degelijk ernstig genoeg om te overwegen niet de volgende stap te zetten.

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!