[RPG • 150] Soulmates • Speeltopic - Speeltopics

Voor ik het doorhad had nog iemand zich bij het groepje gevoegd. Een meisje met donkere ogen en haar met een rode glans, zover dat duidelijk te zien was met de zon die wegtrok. Ze stak haar hand op ter begroeting en glimlacht erbij, die stond haar goed. 'Hey.' groette ze in het algemeen, en ze leek zich wat meer op mij te richten, wat me verbaasde. 'Jake was het toch? Ik ben niet zo goed met namen.' Ik glimlachte naar haar. 'Jake, dat klopt. En jou naam... Ik ben al helemaal waardeloos met namen, excuus.' Ik krabde ongemakkelijk aan mijn achterhoofd en hoopte dat ze het niet beledigend vond dat ik haar naam niet meer wist. Ze hield haar bloemenslinger een beetje omhoog en zei 'Waar is jouw bloemenslinger?'
Ik moest er een beetje om lachen, tja die miste denk ik wel met dit thema. 'Ik heb er eerlijk gezegd helemaal niet aan gedacht er een om te doen, haha!'
Waarom lachte ik daar om? Ik hoop maar dat ze me nu niet raar vind. Ik gaf mezelf in mijn hoofd een stomp, doe eens normaal en focus je op de dame. Daarom pakte ik maar een van de drankjes van de tafel en hield het haar voor. 'Proost?' Het klonk meer als een vraag, ik wist ook niet zeker of ze wel zo een drankje wilde, dus kon ze het nu makkelijker weigeren als wanneer ik het op normale toon zei. Hoopte ik.

Ze pakte het glas over en klinkte het tegen de mijne, 'Proost!' Was haar reactie. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. 'Dus, waar kwam je ook alweer vandaan?' Ik keek naar haar op toen ik net een slokje had genomen. 'Geboren in Noorwegen en gestudeerd in Londen.' Ik kon nog net een vlaag trots onderdrukken voordat deze mijn toon zou kleuren. Ik wilde niet arrogant overkomen, zeker niet. Daarom had ik er ook niet bijgezegd welke opleiding ik had gevolgd, als ze dat interessant vond kon ze dat altijd nog vragen. Ze zou het vast niet leuk vinden als ik te veel over mezelf sprak. 'Waarom doe je eigenlijk mee?' Of misschien toch wel?
Ik keek haar even aan om zeker te weten dat ze geïnteresseerd was en of het niet met een andere bedoeling was, en antwoordde toen 'Een collega had me aangemeld, maar ik vond het niet eens zo een slecht idee. Ik ben altijd erg op mijn werk gefocust geweest, en het is nu ondertussen wel tijd om aan mijn sociale kring te werken, na 5 jaar in New York.' Ik glimlachte naar haar. Voor geen goud dat ik er bij zou zeggen dat ik überhaupt nog geen sociale kring heb omdat mensen me vaak vreemd vinden. Maar dit was buiten werktijd, dus ik kon mijn arts-act opzij schuiven. Misschien was dat al die tijd het probleem gewoon.
'En jij? Je lijkt me niet een enorm feestbeest, toch?' Ik bekeek haar nog even met een schuin oog, en hoopte toen dat ik het goed had ingeschat, en dat ik dit niet te spontaan had gezegd. Ik keek haar weer gewoon aan, geïnteresseerd en alles behalve judging, hopelijk reassuring.
(sorry voor engelse woorden, ik ben 9/10 keer nederlandse woorden kwijt)

Vakantie. Vakantie naar één of ander resort en alles wordt betaald en er zijn geen regels en bovenal- er zijn geen soulmates. Complete vrijheid en niet de angst dat ik voor de rest van mijn leven opgesloten zit met iemand waar ik - naast het feit dat we volgens de overheid perfect zijn voor elkaar - niets gemeen hebben en gewoon.. rust. Geen shifts van 14 uur meer, geen gasten die me behandelen alsof ik nog minder waard ben dan de restjes eten die ik aan het einde van de avond van hun tafels schraap, gewoon even alleen aan mezelf denken. Laat dat nou precies zijn wat ik nodig heb. Zit er een addertje onder het gras? Vast wel, maar voor nu is dit genoeg.
(...)
Vanochtend vroeg was ik aangekomen, had ik mijn spullen in mijn hotelkamer gedumpt - nog voor ik mijn kamergenoot had kunnen ontdekken - en was ik op onderzoek uit gegaan in het resort. Onderweg was ik iedereen wel tegen gekomen, maar ik was het vliegtuig in gestapt na mijn laatste shift en runde op maar een paar uur slaap, dus ik had even een momentje voor mezelf nodig gehad en daarbij was deze locatie absoluut prachtig en wilde ik op mijn gemak alles in me op kunnen nemen.
(...)
Na mijn "ontdekkingstocht" had ik me gedoucht en omgekleed, waarna ik me uiteindelijk richting het feest had begeven. Daar sta ik nu, een of andere felgekleurde cocktail die meer naar vruchtensap smaakte dan iets anders in mijn hand, als een meisje me aanspreekt. "Hey," zegt het meisje, wat ik vaag herken van vanmiddag. "Jij was toch Isabel? Of toch Ellison?" Het gezicht van het meisje verkleurt enigszins en ik lach haar vriendelijk toe, waarna ik knik. "Isabel, maar zeg maar Izzy. Jij bent... Kate, toch?" Ik heb vanmiddag al even met haar staan praten, al heb ik niet het idee dat ik een goed beeld heb van het meisje. "Wat is het hier gaaf he!" Glimt het meisje terwijl ik een slok neem van het drankje. "Het is net zo'n plek waar ze van die slechte programma's opnemen, Love Island enzo, weet je wel?" Ik lach en kijk om me heen. "Het is bijna te mooi om waar te zijn."

'Wauw, impressive.' Oké, nice, dat kon ze dus wel waarderen. 'Waar werk je?' Ik dacht even na, en besloot gewoon eerlijk te antwoorden met hoe het ervoor stond. 'Ik werk eigenlijk een beetje overal en nergens, waar ze me dan ook nodig hebben. Ik ben een soort oproep-arts geworden.' Ik glimlachte bij de gedachte dat dat zo goed had uitgepakt. Mijn naam ging vaak van mond tot mond dus ik had nooit echt de kans niets te doen als ik daar geen zin in had.
'Ik kan me niet voorstellen dat een jongen als jij zou moeten werken aan je sociale kring, komen de vrienden je niet aanwaaien?' Ik vroeg me af waarom ze dat dacht, en vond het jammer dat het niet zo werkte. 'Nee, helaas niet. Ik ben niet zo interessant denk ik?' Ik haalde mijn schouders er maar over op.
'En jij? Je lijkt me niet een enorm feestbeest, toch?' Ik bekeek haar nog even met een schuin oog, en hoopte toen dat ik het goed had ingeschat, en dat ik dit niet te spontaan had gezegd. Ze reageerde echter met 'Wat bedoel je?' met een lichtelijke spottende toon, en ze bewoog een beetje mee op de muziek. 'Life of the party, dat zie je toch wel?' Ik fronste, lag het nou aan mij of leek dit helemaal out of place voor haar? Ik besloot er niet op in te gaan, ik wilde haar absoluut niet beledigen. Ze nam een grote slok uit haar glas en leek een halve seconde te verschieten. Jee, dat leek ikzelf wel als ik wat dronk. Ik besloot te doen alsof ik het niet merkte.
'Zeg, waarom ben je eigenlijk vertrokken uit Noorwegen? Het lijkt me echt een supergaaf land.' Ik keek haar weer aan en glimlachte instemmend. 'Dat is het absoluut. Ik ben weggegaan omdat de studie in Engeland mij werd aangeboden, en mijn familie juichten me toe deze te volgen toen ik niet weg wilde. Er is alleen iets gebeurt in de familie en dat maakt het niet meer hetzelfde, dus dat lag een beetje moeilijk.' Ik hoopte dat dit niet te vaag was, maar ik wilde niet beginnen over het overlijden van mijn broer, dat zou meteen de sfeer en mijn avond verpesten, dat gunde ik niemand. Ik wilde afwezig mijn glas naar mijn mond brengen, maar bedacht me nog net. Rustiger aan doen met dat glas. Zo maar even wat water of iets dergelijks zoeken, dan hoefde ik me minder zorgen te maken. 'Waar kom jij vandaan?' Vroeg ik toen, en was oprecht geïnteresseerd hoe deze dame hier kwam en was hoe ze was.

'Een dorpje vier uurtjes van New York. Ik ben gaan studeren in New York, maar mijn ouders wonen er nog steeds. Ik zit in het tweede jaar van rechten op dit moment.' Ze leek er niet comfortabel uit te zien. Had ik iets verkeerd gezegd? 'Rechten, zo! Ik mag wel oppassen.' En voor ik het doorhad had ik geknipoogd. Fuck. Dat komt er nou van! Ik kon mezelf net weerhouden om verwijtend naar het drankje in mijn hand te kijken. Ella draaide zich om en bekeek naar alle gekleurde drankjes op de tafel. Ze pakte een roze drankje en proefde het. 'Dit is echt lekker!' Ze zag er blij uit, alsof ze een hele moeilijke gok nam en goed gokte. Ik glimlachte om haar enthousiasme. Ze pakte er nog een en stak deze naar me uit. Shit. 'Jij ook een?' Ik fronste even en keek naar het drankje in mijn hand. Er zat nog ongeveer twee centimeter in. Mijn hart besloot voor mijn hoofd, en ik gooide het restje naar achter en pakte het roze drankje aan. 'Thanks!' En ik proefde het ook. Much better! Geen wonder dat ze zo enthousiast was. Maar ik moest me niet vaker zo laten meeslepen. Ik voelde mijn hoofd gewoon al boos worden om de beslissing die ik had genomen. Als ze die andere kant die omhoog zou komen niet leuk vond kon ik het absoluut schudden, de overige tijd dat ik hier was. Ik vond Ella net zo leuk! Slim en knap. Wat school er nog meer achter? Als zij aangewezen was als mijn soulmate had ik dat helemaal niet vervelend gevonden, dacht ik. Ze leek het goed met me vol te kunnen houden en ik had nog geen een negatieve blik toegeworpen gekregen. 'Inderdaad, lekker! Typisch kleurtje wel!' En ik lachte om de bijna neon roze kleur. Wel feestelijk, zo. Ik hield mijn glas nog een keer omhoog voor een tweede toost en lachte naar Ella. 'Op de avond!'