hoi allemaal!
Ik heb wat advies nodig van mijn mede-quizletters. het gaat namelijk over het gedrag van mijn vader 
Voordat ik begin zijn er wat dingen die jullie moeten weten: ik ben 20 jaar en dus gewoon volwassen, ik woon bij mijn ouders en op mezelf wonen is gewoon geen optie (ik verdien ongeveer 700eur per maand laaang niet genoeg voor een woning bij mij in de buurt.) en: ik ben chronisch depressief, hierover zal ik eerst wat vertellen.
Mijn vriend had mijn ouders verteld dat ik depressief was en dat geloofden ze niet dus ze stuurden me naar de ggz voor aandacht tekort. Nou is daar door een psychiater chronische depressie bij mij vastgesteld. Maar omdat mijn ouders mijn verpleegkundigen hebben wijsgemaakt dat ik gewoon lieg voor aandacht kreeg ik niet de therapie die ik hoorde en ben al snel gestopt doordat ik daar ontzettend slecht behandeld ben.
Maar nu woon ik thuis met mijn broertje, zusje en beide ouders en het probleem, zoals jullie wel gelezen hebben is... mijn vader! ik ben er gewoon he-le-maal klaar mee maar ik weet niet wat ik ertegen kan doen!
laatst kwam hij in mijn kamer toen ik niet thuis was en heeft alles overhoop gehaald! nou had ik op dat moment een fles bacardi (die had ik gekocht voor als ik eens bij een vriendin wat ging drinken.) en een pak van die dunne wasa rosemarijn crackers (als snack voor op werk, het pak was overigens gesloten.) dus die had hij op mijn bed gelegd en de dag erna vertelde hij boos dat de regel was dat ik geen eten op mijn slaapkamer mag, en dat ik dat niet mag kopen als ontbijt (hij denkt dat ik het daarom heb.) maar verplicht om 7.00 uur beneden moet ontbijten terwijl hij ernaast zit. ik kan hem daar niks over vertellen wat waar is of niet want hij geloofd me toch niet..... Nu schreeuwde hij net boos beneden aan de trap dat hij naar boven komt dus oke t zal wel.... geen keus. komt hij boos mijn kamer binnen schreeuwen dat ik terug moet naar de ggz (wat ik absoluut niet wil en er is niets anders...) schreeuwen over eten op mijn kamer en dat hij mijn kamer dagelijks gaat inspecteren (vind ik niet echt kunnen...) en hij was ontzettend boos dat ik mijn ouders vandaag niet heb gezien. (vanmorgen waren ze beide weg voor werk, ik vertrok rond half 10 voor werk, ik kwam om half 7 thuis en er was niemand, toen heb ik een douche genomen en ben naar mijn kamer gegaan om te studeren.)
Maar dit is slechts een voorbeeld van deze dag. hij heeft mij in het verleden mishandeld (natuurlijk geen bewijs van...) mijn kamer volledig overhoop gehaald, mijn kast kapot geslagen etc.
Ik ben al eens weggelopen van huis maar ik kan gewoon nergens heen... ik heb geen verdere familie behalve één opa die heel erg zien is. Momenteel ben ik gewoon bang om thuis te zijn, maar nog banger om weg te zijn voor het geval ze weer iets vinden waarvan ik niet eens weet dat ik het heb (laatst bijvoorbeeld. Ik had ooit heel lang geleden instant noodles mee naar werk maar niet opgegeten, toen heb ik ze ergens neergelegd voor een andere keer. Natuurlijk werd dat weer gevonden en werd hij boos en begint te schreeuwen...) Iedere dag is er wel iets waarover hij schreeuwt. Ik doe mijn best, ik ga naar het HBO, werk daarnaast, heb een vriend (waar hij een hekel aan heeft...) en doe verder alles wat me gevraagd wordt honden uitlaten, kamer schoonmaken etc. en toch vind hij wel weer wat.
Ik ben gewoon bang om thuis te wonen, bang voor het geluid van mijn toetsenbord, want als hij me teveel hoort tikken komt hij kijken of ik hem niet aangeef. Bang om 's nachts naar het toilet te gaan of water te drinken. bang om samen te eten, bang als ik in de avond thuis kom dat hij nog alleen wakker is. Bang voor alles! En er is niets aan te doen, de GGZ probeerde met hem te praten, maar ten eerste zegt hij dan wel ja, maar zodra we in de auto zitten krijg ik overal de schuld van. En daarnaast verdraaid hij al hun woorden zodat het lijkt alsof ik weer lieg... Het stomme is, dat als ik niet thuis zou wonen dat het al een stuk beter met mij zou gaan, hij is de grootste rede van mijn depressie. (en daarnaast maarja dat is gewoon echt niet mogelijk...
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, ik wordt helemaal gek ik kan hier niet leven, bang voor ieder geluid. En bij alles wat ik hoor doe ik de lichten uit en ga in het hoekje van mijn bed zitten met mijn dekens. na werk ben ik bang om thuis te komen. Maar op werk kan ik er niet over praten want hij werkt voor hetzelfde bedrijf (een heel andere afdeling dus tijdens werk zie ik hem niet maar mijn afdelingsbaas kent hem natuurlijk wel. ik wordt gewoon helemaal gek thuis!! mijn moeder durft er niets van te zeggen en mijn broertje en zusje natuurlijk ook niet (beide jonger). maar ik heb echt hulp nodig! ik weet gewoon niet wat ik moet doen...
Waarschijnlijk weten jullie het natuurlijk ook niet maar ik moet het gewoon even kwijt :'(
life doesnt seem to be for everyone.
