[Rpg • 0] Experium || 04 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 14:26 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Hij bleef staan, er vanuit gaande dat Dezi wist wat ze deed. Hij ging voor het meisje staan waarbij hij hoopte dat de jongens die achter hem liepen haar nauwelijks tussen de drie Panthers in zagen zitten. Hij voelde bijna de Elephants achter zich langstrekken en Yrla moest uit alle macht voorkomen dat hij achterom zou kijken. Hij had namelijk alle recht om hier te staan, verzekerde hij zichzelf. "Girl talk huh? Wil ik dat weten waar het over gaat?" Yrla deed net of hij het ijs op de huid van het meisje niet zag, deed net alsof zijn neus bloedde en hij niet wist wat er aan hand was. Hij schonk haar een knipoog en een glimlach en stak daarbij het flesje water vooruit. "Zoals beloofd, madame."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Oké!' Adam schoof een hand onder zijn achterhoofd en draaide zich op zijn rug. Vanuit zijn ooghoeken keek hij automatisch toch even naar Michiels rug toen hij wegliep. Hij had nooit aandacht aan iemands rug besteed, maar die van Michiel vond hij mooi. Alles aan hem zag er goed uit. Met een zucht draaide hij zijn hoofd weg en sloot zijn ogen.
Daar had je me even, had Michiel gezegd. Wat betekende dat? Wat zou hij ervan vinden als hij ontdekte hoe Adam écht over hem dacht? Zou hij dan nog wel vrienden willen blijven? Zijn maag verkrampte bij de gedachte dat hij dat misschien wel niet wilde.
Hij dacht aan wat Michiel gezegd had, dat hij niet wist of hij verliefd was. Op wie dat dan ook mocht zijn. Hoe had hij zelf eigenlijk zo snel geweten dat hij verliefd was? Het had hem nauwelijks een dag gekost om dat te beseffen. Was hij vaker verliefd geweest? Dat moest dan haast wel, toch? Hij had Michiel wel heel makkelijk kunnen uitleggen hoe het voelde om verliefd te zijn. Had hij weleens een relatie gehad? Met een jongen? Of wel met een meisje? Wist diegene waar hij was? Hij kauwde op zijn lip, groef in zijn herinneringen. Dat was één groot zwart gat. Hij kon het maar beter loslaten. Of er ooit iemand in zijn leven was geweest of niet - diegene was er nu niet meer. Hij had nu gevoelens voor Michiel ontwikkeld en hij móést een manier vinden om daar vanaf te komen, voor iemand het zou doorkrijgen. Voor Michiel het zou doorkrijgen en hij zich wél echt wezenloos zou schrikken.

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Cupcake? Hij geloofde niet dat iemand ooit naar hem gekeken had én aan een cupcake dacht - maar op de een of andere manier liet hem toch grijnzen.
'Als je gelijk hebt moet ik je dan maar op een cupcake trakteren dan.' Hij plantte zijn handen achter zich op de tafel en leunde wat naar achteren. 'Wat is de grote ontdekking?'

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Het meisje was te verstijfd om haar hand te durven heffen, en dus pakte Dezi het flesje aan. Het water bevroor onmiddellijk.
'Als je een beetje behulpzaam bent, krijg je straks een slokje.' Ze gaf het meisje een kneepje in haar been en vroeg zich af hoe ver ze haar hand naar boven kon laten glijden voor ze zou reageren. Maar met Yrla en Phone die in haar nek zaten te hijgen, wist ze wel beter. Zeker Yrla, die zich als Prince Charming probeerde voor te doen. Het was een zwakke vertoning.
'Deze dame wilde ons net een paar geheimpjes gaan verklappen, is het niet?'
Het meisje begon oppervlakkig adem te halen. Haar ogen schoten hulpzoekend naar Yrla en Dezi wenste dat hij zou opdonderen of óók wat druk zou uitoefenen.
Ze had die antwoorden nodig. Vandaag.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Toen hij terugkwam met drinken gaf hij een klein flesje aan Adam en slokte zijn eigen in een keer leeg. Michiel was ietwat onrustig geworden na het gesprek met Adam en hij wist niet zo goed waar dat vandaan kwam. "Kom, zullen we nog een aantal rondjes zwemmen? Ik wil nog even een paar banen trekken voor het straks tijd is om te gaan eten." De jongen gooide het flesje weg en wachtte tot Adam ook klaar was om een duik te nemen. Eenmaal terug in het zwembad bedacht 7223 dat er nog iets op de planning stond voor die dag. En dit keer durfde 7223 het wel te vragen. "Hee, vanavond he. Dan hebben we die herstemming voor leider van de groep. Heb je een idee op wie je wil stemmen?"

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Ik ga op Jester stemmen. Vorige keer stemde ik op Dezi, maar ik krijg de kriebels van haar. Negatieve kriebels,' merkte hij met een flauwe grijns op toen hij zich de beschrijving van even eerder herinnerde. 'Onyx zou ik ook niet erg vinden, maar die had de vorige keer maar één stem. En wat ga jij doen?'

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Yrla zag dat het water vrijwel direct bevroor en zag de angst in de ogen van het meisje voor hem. Dezi was op dreef en hij had zelf ook wel in de gaten dat hij nu in de weg liep. De Elephants waren verdwenen, dus kon hij er ook weer vandoor. "Wel, dames. Dan zal ik jullie niet in de weg zitten." Hij keek ietwat bemoeilijkt in de richting van Dezi. "Ik heb zo'n gevoel dat ik hier niet welkom ben." Even blikte hij weer op het meisje voor hem, schonk haar een knipoog en rende op menselijk sloom tempo ervandoor. Hij zwaaide nog even achterom en pas toen hij om de hoek was, liet hij zijn 'vrolijke' bui direct vallen. Als het Dezi niet zou lukken om vandaag de gaven uit het meisje te trekken, had hij misschien nog kans bij haar na een paar welverdiende excuses. Hij had in ieder geval iets nuttigs als Dezi naar hem terugkeerde.

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

"Ik denk dat ik ook maar weer voor Jester ga, net als vorige keer. Ik moet heel eerlijk zijn, liever stem ik op geen van drie. Maar Jester heeft zich als leider bewezen door ons allen ook te helpen. Plus ik wil echt niet dat Onyx of Dezi leider wordt." Even liet Michiel een stilte vallen. "Of Yrla, nog erger..."

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

'Ik ben speechless,' zei Onyx - en het was nog waar ook. Al kwam het misschien ook doordat het effect van zijn slaapbetovering nog niet helemaal uitgewerkt was. Hij vroeg zich af hoelang het zou duren voordat Maneur weer wakker werd. Als hij uit zichzelf wakker zou worden. Misschien was het wel een soort Doornroosje-vloek en moest hij wakker gekust worden. Hij dacht even aan Maaya. Nee, waarschijnlijk was Jester de enige die hem wakker zou kussen. Al was het alleen maar omdat hij zich anders stierlijk verveelde.

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

'Waarom Onyx niet?' vroeg hij zich af. 'Het lijkt alsof hij Yrla en Dezi wel onder de duim kan houden. Al heeft dat vast een reden,' bedacht hij.
Een betere reden dan het ongemakkelijke gevoel dat Adam van hem kreeg, alsof er mieren onder zijn huid krioelden. Er was iets naars aan hem, misschien voelde iedereen dat wel aan. Maar toch kon Adam niet ontkennen dat Jester en hij goed geholpen hadden en hoewel hij soms het gevoel had dat Onyx zich aan hem opdrong, had hij niet écht iets gedaan waarom hij een hekel aan hem zou moeten hebben.

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr Fixfault

      "Nou, ik denk niet dat het Jester was," zei Fayr met opgetrokken wenkbrauwen. "Kom op, Vien. Wie zou het anders geweest kunnen zijn?" Fayr bukte zich om de laatste bal op te pakken. "Kijk, ondanks dat ik er de lol niet van inzie, iedereen heeft wel eens een Naamloze gepest. Elke god op de planeet weet dat Yrla en Jester samen genoeg Naamlozen hebben geterroriseerd vorig jaar en toen maakte niemand er ook een punt van. Maar dit jaar is anders. Met die zuivering. We staan er al slecht voor met drie naamlozen en dan gaan pesterijen niet helpen. Volgens mij heeft Jester dat wel door, maar Yrla blijft toch..." ze had willen zeggen 'een pestkop' maar dat klonk zo negatief dat ze Vienna dan direct het harnas in zou jagen. "Nouja, Yrla."
      Fayr slaakt een zucht en de twee meisjes begonnen samen naar de school te lopen. "Ik moet me er beter buiten houden, denk ik." Ze keek haar vriendin aan en twijfelde even of ze het volgende wel moest zeggen. "Met de herstemming... ik hoop dat het Jester wordt. Stemmen op Jester betekent eigenlijk ook direct stemmen op Onyx, maar bekijk het van deze kant." Fayr begon zachter te praten. "Toen we echt hulp nodig hadden, vorige week? Naar wie gingen we toe?" Ze keek haar vriendin ernstig aan. "Niet naar Dezi. En al helemaal niet naar Yrla."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Experiment 8102

      "Brand los," mompelde 8102. In haar hoofd liep ze het verhaal van Jester nog eens woord voor woord na. Wat hij zei klonk eigenlijk best logisch. Ze kreeg inderdaad niks mee van het heden en tekenen werkte bij haar voor geen meter en muziek wél bij Onyx. Eigenlijk kon ze niet anders dan het met hem eens zijn. Maar één probleempje. Hoe kreeg je in hemelsnaam een realiteit je hoofd uit?
      Jester wreef zich met glimmende ogen in zijn handen, liep naar het bord en begon met schrijven. Gedurende het volgende kwartier rolde er een hele theorie, inclusief stappenplan uit de jongen met zo'n vaart dat 8102 het idee had dat haar hoofd begon te tollen. Het hielp ook niet dat hij af en toe stopte met praten, een stap achteruit deed en een van de eerdere dingen weer wegveegde en ijskoud verder ging waar hij gebleven was.
      Maar uiteindelijk stond er een plan. Een simpel, logisch en kloppend plan. Zover zij wist. Haar hoofd leegmaken en nergens meer aan denken, om zich open te stellen voor die tweede realiteit waar hij het over had. Zodra dat gelukt was (hier volgde een stap die drie keer opnieuw geschreven was) mocht ze weer een minibeetje denken aan deze realiteit. Eén persoon. Eén object. Eén ding waar ze een visioen over wilde zien. Dan moest ze denken wat ze wilde zien bij het ding en-
      "Acracadabra bibberdi babberdi boo, mevrouw kan het einde van de film verklappen." Jester klopte het krijt van zijn handen en keek haar en Oynx (maar toch vooral haar, helaas) verwachtingsvol aan. "Hé ho, let's go."




Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Three words, large enough to tip the world. I remember you.