Hai hai,
Fijn dat je even een kijkje komt nemen in dit topic! Hopelijk kan je mij verder helpen 
Het gaat om een cover voor mijn verhaal 'Liefde maakt blind'.
Hieronder vind je een kleine samenvatting:
Auden had nooit kunnen denken dat die ene ontmoeting met Niene hiertoe zou leiden...
Hun levens raken met de tijd steeds meer met elkaar verstrengeld en toont hoe oprecht en hecht een band kan zijn, maar tegelijkertijd ook hoe confronterend en benauwend.
Blijdschap, woede, verdriet en angsten worden gedeeld.
Langzaamaan wordt helder dat niet alleen Niene nog een weg te gaan heeft, maar ook Auden, en dat zij mogelijk de enigen zijn die elkaar kunnen helpen...
Het verhaal bevat heftige onderwerpen, maar is met enige humor en luchtigheid geschreven. Hieronder een stukje om je een korte impressie te geven:
En ik knikte maar en glimlachte naar haar, de belachelijk beleefde kleuter die ik was, omdat ik wist dat ze hier enorm van genoot. Omdat ik wist dat het haar pijn zou doen als ik haar de waarheid zou vertellen, namelijk dat ik er echt helemaal geen barst aan vond. En dat kon ze me eigenlijk niet eens kwalijk nemen. Niemand kon me dat kwalijk nemen. Ik bedoel: halló, ik was vijf. Ik wilde lekker tussen de bomen door rennen, ravotten in de bladeren, dennenappels gooien in de vijver en andere dingen waarvan mijn moeder vond dat ik dat beter niet kon doen.
Dingen die andere kinderen wel deden.
Maar van jongs af aan had ik al geleerd dat ik niet kon doen wat andere kinderen wel konden. Dat ik niet mocht, wat andere kinderen wel mochten. Mijn moeder hoefde nooit uit te leggen waarom niet, zelfs op die leeftijd van vijf jaar begreep ik het allemaal al heel goed. En accepteerde ik het ook.
Daar kwam verandering in toen mijn moeder op een dag in gesprek raakte met een vrouw die zichzelf voorstelde als Chen. Ik kon het al direct goed vinden met haar zoontje Huang. Een jongen met het enthousiasme en de energie van een stuiterbal die enorm aanstekelijk was. Als de vrolijke en onbezorgde kinderen die we toen waren, was niets ongemakkelijk of onwennig en werden we al snel vrienden.
Het ging gewoon zo van:
'Hé, ik ben Huang.'
'Hoi, ik ben Auden.'
'Wat is er met je ogen?'
'Ik ben blind.'
'Oh, cool. Zullen we dennenappels gooien?'
En dat was dat.
Dus kropen we door de bladeren om dennenappels te zoeken en deze naar elkaars hoofd te smijten, terwijl mijn moeder mij nauwlettend in de gaten hield en veel te vaak hysterisch riep dat ik voorzichtig moest doen, niet moest rennen en in de buurt moest blijven.
Heerlijke tijden.
En nu twijfel ik dus welke cover te kiezen.
Gewoonlijk ga ik voor covers met een foto, maar ik besloot eens wat nieuws te proberen.
Welke spreekt jullie het meest aan en waarom? Welke zou het best passen bij het verhaal?
Alvast enorm bedankt!
[ bericht aangepast op 18 mei 2020 - 22:34 ]
“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass
