[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Mee naar Fire? Voor wat? Voor hij ernaar kon vagen, begon Jester al over wat anders. De woorden waren als een klap in zijn gezicht – zelfs Jester moest dat kunnen zien. Niet omdat Fox zo onuitstaanbaar was dat hij niet wilde dat hij een kamer verder sliep, wel omdat… omdat… Hij fucking bang was dat ze het zó goed met elkaar konden vinden dat Jester hem binnen no-time vergeten was. Hij wist van de leegte die Fox wilde opvullen nadat zijn vriend was verdwenen, hij kon zich ergens ook nog wel voorstellen dat Jester nu een gat in zijn borstkas had en dat hij ernaar snakte om dat op te vullen. Als die twee nu ineens de hele dag samen waren, dan hadden ze elkaar vast zo gevonden. Met al z’n goed bedoelde veranderingen kon Onyx het dan wel vergeten, daar gingen weken of maanden overheen terwijl die twee alleen maar closer zouden worden. En hoe irritant Onyx de Lion ook vond – hij had wel iets wat anderen blijkbaar aantrok.
      Hij past bij Jester.
      De realisatie was als een dolkstoot in zijn hart. Maar het was waar. Hij kon zo voor zich zien hoe ze uren met elkaar konden praten, naar Disney-films konden kijken, hoe ze samen geintjes uithaalde. En Fox liet er duidelijk geen gras over groeien. Met Adam was het niet gelukt, waarom zou hij het nu níét met Jester proberen?
      Onyx wist niet wat hij moest zeggen. Het was immers zijn eigen idee geweest. Dat Jester tijd met iemand anders ging doorbrengen. Maar dat was voordat hij besloten had dat hij Jester wilde terugwinnen, en dat was voordat hij wist dat Fóx die plek in zou nemen en dat leek hem de vervelendste rivaal die hij kon bedenken. Omdat die al alles had waar Onyx nog aan moest werken. Omdat hij daarvan alleen maar kon verliezen.
      Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op – al voelden ze loodzwaar. ‘Het is aan jou met wie je wil slapen.’
      En dat was nu eenmaal zo. Of hij het nu leuk vond of niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Fersephone!" Met een grom draaide het meisje zich om naar degene die haar naam riep. Ze had in haar hoofd gehad te gaan boksen, maar dit was al de tweede keer dat Vienna haar plannen doorbrak. "Wat?" vroeg ze bot, toen het meisje naast haar kwam staan. Vienna trok alleen een wenkbrauw op en keek haar ietwat arrogant aan. Ze keek even om zich heen of niemand naar haar luisterde en kwam toen vlak naast Fersephone staan. "Romeo heeft Fayr bericht. Hij wil haar zien, vanavond om 20.00 op het dak.."
      Meteen was Fersephone wakker en haar irritatie vergeten. Ze wilde wat erover vragen, maar Vienna praatte al door. "Fayr weet van niets. Ik heb geantwoord op het bericht en het toen verwijderd. Romeo denkt dat Fayr vanavond komt en zal daar dus zijn. Ideale gelegenheid voor ons om hem te verrassen. Maar ik heb je hulp nodig bij het bedenken van een idee wat we met Romeo gaan doen en hoe we gaan voorkomen dat hij ooit nog aan Fayr zit." Fersephone keek even peilend op naar het meisje naast haar, wat net iets langer was. De blik in haar groene ogen was vastberaden, misschien zelfs wel een beetje arrogant. Uit haar woorden klonk de toon dat ze geen tegenspraak duldde. Fersephone trok een mondhoek op, in een kleine grijns. Het was lang geleden dat ze deze kant van Vienna had gezien, de vastberaden, zelfverzekerde kant. "I'm in." Ze keek Vienna recht in haar ogen. "We zetten een val voor hem vanavond. Kom op."
      Fersephone pakte Vienna bij de pols en trok haar achter zich aan. Fire had een idee gisteravond, een idee dat ze nog niet helemaal wist of ze ermee eens was. Maar aan de andere kant veel andere mogelijkheden waren er niet. Romeo van school te laten sturen had ze aan gedacht, maar ze wist niet of de school er ook maar iets om gaf wat Romeo op school deed. En als ze dat zou doen, ze had een vaag vermoeden dat Zebediah daar wel eens een stokje voor kon steken. Ze wist niet hoe groot zijn macht was binnen het schoolbestuur. Een andere optie was natuurlijk gewoon hem van het dak te gooien, maar ze wist niet of ze zo ver kon gaan. Ze was niet zo dat ze dat kon doen. Misschien moesten ze dat aan Dezi vragen, bedacht ze zich lachend als een boer met kiespijn.
      "Waar gaan we heen?" hoorde ze Vienna achter zich vragen. Phone keek even naar haar om. "Fire had een plan. So, eens kijken of we dat door kunnen zetten."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire sliep toen Fox de slaapkamer binnenkwam. Eigenlijk was het maar raar. Hij had hier nog geen nacht doorgebracht sinds hij naar deze kamer was verhuisd. Het was jammer dat hij al wel zijn spullen had uitgepakt. Hij was geneigd om gewoon te vertrekken met zijn spullen, maar wist ook wel dat Fires humeur daar niet beter van zou worden. Hij deed het gordijn omhoog, zodat het zonlicht in Fires gezicht viel.
      ‘Het is bijna etenstijd,’ deelde hij mee.
      Over een uurtje ofzo. Maar na een diepe slaap wilde je vast niet gelijk daarna een portie warm eten.
      Fire wreef over zijn gezicht en ging rechtop zitten. Zo half onder de dekens en met z’n haren in een vlecht zag hij er toch altijd een stuk minder indrukwekkend uit.
      ‘Ik ga verhuizen.’
      Fire was meteen klaarwakker. ‘Je gaat wát?’
      ‘Verhuizen. Jester slaapt nu alleen en hij heeft daar een hekel aan, dus ik dacht, ik ga hem gewoon gezelschap houden.’ Het vooruitzicht maakte hem weer helemaal vrolijk. Het kon hem niet schelen wat Fire ervan vond.
      ‘Fox… Je kan niet zomaar naar de Panthers toe…’
      ‘Natuurlijk wel. Dezi slaapt hier toch ook.’
      ‘Tijdelijk!’
      Fox haalde zijn schouders op. ‘Ik mag slapen waar ik wil. Wees nou maar gewoon blij dat het deze keer geen Buffalo of Rhino is.’
      ‘Maar dit is net zo stom, Fox! Hoe denk je dat Onyx erop gaat reageren? Die jongen is hartstikke labiel en jij gaat olie op het vuur gooien door bij zijn ex in bed te kruipen?’
      ‘We zijn kamergenoten!’ reageerde Fox verontwaardigd. ‘Ik kruip toch ook niet bij jou in bed?’
      Fire zuchtte en wreef over zijn voorhoofd. Aan zijn blik zag Fox dat hij een knallende koppijn had.
      ‘Fox, ik wilde je met een reden op mijn kamer. Zodat je je veiliger zou voelen nu Zebediah terug is. Maar…’
      ‘Zodat ík me veiliger voel of zodat jíj je veiliger voelt?’ vroeg Fox scherp. ‘Als ik bij iemand veilig ben, dan is het wel bij Jester oké? Zijn gave is praktisch hetzelfde en hij hoeft anderen níet aan te kijken. Als Zebediah me toch wat laat doen, dan is Jester misschien wel de enige die me op andere gedachten kan brengen.’
      ‘En toch vind ik het niks,’ hield Fire vol. ‘Je bent een Lion. Je hoort in ons gebouw. Ik weet wel dat we een bondgenootschap hebben, maar wat voor indruk maakt het als je daar gaat wonen?’
      Fox rolde met zijn ogen. ‘Alsof het iemand iets kan schelen waar ik slaap. Ik slaap al vier jaar met Tony op een kamer. Mag ik ook eens een keer een leuke kamergenoot? En ja – ik weet wel dat ik hier mag slapen. Maar dat is blijkbaar alleen maar omdat je bang ben dat ik iets stoms ga doen. Niet omdat je dat gezellig vind.’
      Fire zuchtte. ‘Dat is niet waar, Fox. Ik vind het heus wel… gezellig.’
      Fox snoof. ‘Goh, dat klinkt overtuigend.’ Hij had geen zin meer in dit gesprek, gooide zijn kastdeur open en smeet een stapel kleren op zijn bed. ‘Ik heb dit gewoon nodig,’ zei hij toen. ‘Oké? Ik doe wel alsof ik me niet druk maak om Zebediah, maar dat is niet waar. Ik hoef er alleen niet de hele tijd mee geconfronteerd te worden en als ik constant jouw bezorgde kop zie dan word ik dat wel. Je durft niet eens je shirt uit te trekken waar ik bij ben, bang dat je litteken herinneringen triggert.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze gingen in de richting van de Lions campus. Het was vlak voor het avond eten en aangezien Fire niet in de zaal was, was het idee dat hij daar zou zijn. Hopelijk... Voor heel even kneep haar maag samen. Wat als Fox daar was? Wat moest ze zeggen, wat moest ze doen? Bijna had ze haar pols uit die van Fersephone getrokken om zich om te keren, toen ze zich besefte dat dit om Fayr ging. Fox kon de pot op. Ze zou gewoon niets tegen hem zeggen, hij was niet belangrijk op het moment. Fayr des te meer. Ze rende gehaast met Fersephone mee, die er absoluut geen rem op hield.
      Phone stormde gewoon het Lions house in. Ze ramde de deur open en verdween voor Vienna het huis in. Het bruinharige meisje haalde een keer diep adem en volgde toen Fersephone de campus in. In de woonkamer was hij niet, alleen Onna zat daar. Fersephone vroeg aan het meisje waar hij was, die hen door naar boven stuurde. Fersephone stormde al de trap op, naar de aangewezen kamer. Ze waren al op de gang, op het moment dat Vienna haar tegenhield. "Wat?" beet het meisje haar toe. Vienna viel stil en knikte naar de deur. De deur stond open, maar Fox zijn stem klonk duidelijk geïrriteerd door de gang. Ze keek Fersephone met opgetrokken wenkbrauw aan. Ze begreep niets van zijn zin. Hadden ze het nu over Zebediah? "Ik weet niet of dit het goede moment is," zei ze aarzelend tegen het blonde meisje. Fersephone keek even terug, maar haar blik was hard. "We hebben weinig tijd, Vie," Phone richtte een blik op haar iNet. "We hebben nog maar zo'n drie uur om iets te verzinnen."
      Zonder verder te aarzelen liep Fersephone naar de deuropening en ging daar staan. Vienna bleef wat aarzelend achter, wetende dat Fox daar ook was. En hij woest was, iets wat ze niet kon hebben. Wat als hij vanavond zo was? Daar kon ze niets tegen beginnen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze ging nonchalant in de deuropening staan, met haar schouder tegen de post aan. "Het spijt me voor de onderbreking, jongens. Maar ik heb Fire nodig. Dringend."

---

It's never gonna happen, Guys.

Er flikkerde een gepijnigde uitdrukking over Onyx' gezicht en Jester deed zonder het zelf door te hebben een stapje achteruit. De stilte duurde waarschijnlijk maar een paar seconden, en toch groeide de spanning onder zijn huid. Was dit weer teveel? Teveel de nadruk op dat Onyx hem nu kwijt was, nu hij begonnen was over een nieuwe kamergenoot? Stond hij straks weer met een scherf in zijn hand? Jesters gave kwam al meteen naar boven, klaar om meteen gebruikt te kunnen worden. Om Onyx tegen te kunnen houden. Ja, daar was het voor. Niet omdat hij bang was dat— Fox had gelijk, toch? Dan zou er niets anders kunnen gebeuren.
      Toen Onyx eindelijk wel antwoord gaf, zakte de meeste spanning ook weer weg. Niet dat het antwoord zo vrolijk was, maar toch.
      'Thanks man,' glimlachte hij (nog steeds zich afvragend waarom hij daar Onyx voor zou moeten bedanken, maar het voelde als het benodigde antwoord nu. Het idee dat ze straks alleen nog maar van Fire groen licht nodig hadden en Fox daarna zijn kamergenoot zou zijn, gaf hem ergens weer een beetje extra energie. Behalve niet alleen zijn, ook nog met iemand die net zoveel van Disney hield als hij, die net zo enthousiast was als hij en waar het zó goed mee klikte dat Jester naast hem in slaap gevallen was, met al z'n paranoia. Fox leek zelfs wel beter dan Yrla aan te kunnen voelen wat Jester moest horen en andersom kon Jester hem nog helpen om sterker te worden. Met Fox erbij, leek het alsof Jester weer een stukje van zijn vrolijke zelf kon terugvinden en daar hoorde je hem absoluut niet over klagen.
      'Heb je nog hulp nodig bij het pakken van je spullen?' vroeg Jester, om zo normaal mogelijk weer verder te gaan. 'Geef maar een gil. Hoewel ik denk ik nog niet zo ver ben dat ik alles kan overtuigen jouw kant op te huppelen, maargoed. Ik ga toch niet slapen, dus als je wil heb je nu de tijd. Gelukkig heb je je zwembroek aan, dus die kan je ook niet per ongeluk vergeten,' knipoogde hij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx probeerde te glimlachen, maar het lukte niet. Van het ene op het andere moment voelde hij zich weer vreselijk verrot.
      ‘Nee dat hoeft niet. Je bent al de hele dag voor me in de weer geweest.’
      Hij keek naar de deur voor zich. Het was cool bedacht, maar hij wist ook dat het steeds opnieuw uitspreken van dat wachtwoord hem aan Jester zou laten denken. ‘Kun je er ook een gewone deur van maken?’ mompelde hij.
      Hij kon het niet opbrengen om Jester aan te kijken, hij voelde de tranen gewoon weer op de rand van zijn ogen balanceren.

[ bericht aangepast op 14 aug 2020 - 12:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Denk dat als je echt een deur-deur wil, je bij Phone moet aankloppen om er een fatsoenlijk gat van te maken en daarbij bij Gerrit om een deur te claimen,' zei Jester, met een oog op het gat. 'Maar je kan hem ook gewoon open laten staan als je bang bent het wachtwoord te vergeten of om gevangen te komen te zitten.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja – oké,’ mompelde hij, wensend dat Jester zou weggaan. Zijn stem trilde toen hij Alohomora zei en er glipten twee tranen tussen zijn wimpers door die een kriebelend spoor op zijn gezicht achterlieten. Hij stapte zonder nog naar Jester te kijken vlug door het gat, liep door naar zijn kamer. Nog voordat hij de deur gesloten had, glipten er meer tranen over zijn wangen en haalde hij een paar keer diep adem. Emoties kolkten door hem heen – het was alsof er donderdag een dam was doorgebroken toen Jester hun vriendschap beëindigde en sindsdien had hij er nauwelijks meer vat op. Hij wilde niet huilen, maar hij wilde ook niet in zijn razernij alles slopen en hij wilde ook niet de leegte voelen die er gisteren de hele dag was geweest.
      Er zijn meer mensen dan Jester, zei hij tegen zichzelf terwijl op de rand van zijn bed ging zitten. Maar hoe waar het ook mocht zijn – Jester was de enige die hij wilde en niet op de manier waarop ze nu met elkaar omgingen. Een manier die hem verwarde, waarbij begon te wensen dat Jester zich gewoon boos of koeltjes gedroeg. Dat was duidelijk. Nu deed hij vriendelijk zonder dat een vriendschap een mogelijkheid voor hen was en Onyx merkte dat hij op sommige momenten hoop kreeg waarna het weer de grond in werd geboord.

[ bericht aangepast op 14 aug 2020 - 12:31 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox’ laatste opmerking was hard geweest. Hij had niet eens gewéten wat hij moest antwoorden. Misschien omdat het waar was. Hij wilde Fox inderdaad niet steeds herinneren aan het feit dat hij hem bijna vermoord had. En daarom maakte het hem des te bozer dat hij er nu zelf zo achteloos over sprak.
      De onderbreking was dan op het eerste gezichtt niet vervelend – totdat hij zag dat het Fersephone was. Terwijl hij nog half in bed zat, met z’n haren in een vlecht. Blijkbaar was er wat ernstigs aan de hand.
      ‘Ik kom zo,’ bromde hij. ‘Als je me een tel geeft om me aan te kleden.’
      Hij wierp nog een boze blik op Fox, maar die deed net alsof hij er niet was terwijl hij zijn tas inpakte.
      Prima dan, dacht hij verhit. Doe lekker wat je zelf wilt. Maar kom ook niet zeuren als Onyx weer uit de bocht vliegt.

[ bericht aangepast op 14 aug 2020 - 12:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had het idee dat ze ergens binnen was gelopen, waar ze niet van wilde weten wat er aan de hand was. De sfeer was om te snijden, hun woede hing nog in de kamer. Ietwat ongemakkelijk toch deed Fersephone de deur achter zich dicht. Dit was misschien inderdaad niet het beste moment om binnen te lopen, of misschien toch wel aangezien ze duidelijk een ruzie had onderbroken. Ze vroeg zich af wat er aan de hand was.
      Ze liep terug naar Vienna, die op haar tenen stond te dansen. Fersephone liep naar het meisje toe en legde een hand op haar schouder. Dat leek haar te ontwaken uit een diepe gedachte. "Gaat het wel, Vie? Je weet dat ik er alles voor doe om mijn zus te beschermen, toch?" Vienna knikte even met haar hoofd en Phone kreeg een glimlach van haar waar ze niets van geloofde. " I know." De vastberadenheid van net was opeens totaal verdwenen, iets wat het blonde meisje wel jammer vond. Deze kant van Vienna had ze de laatste dagen zo vaak gezien en zo kende ze Vienna helemaal niet.
      Toen Vienna ietwat zenuwachtig over haar schouder keek, herinnerde ze de woorden die Vienna de avond ervoor had uitgesproken. "Dit gaat niet om Fayr, is het niet?" Vienna keek haar met grote geschrokken ogen aan. Fersephone keek recht in twee angstige ogen en het meisje zuchtte diep. "Wacht anders buiten op me. Dan hoef je hem niet te zien," fluisterde ze zachtjes naar het meisje. Vienna schudde haar hoofd met een waterig glimlachje. "Nee, Fayr is belangrijker." Er filkkerde iets in de ogen van Vienna en Fersephone was blij dat het toch niet helemaal gedoofd was. Ze wilde nog wat zeggen tegen Vienna, maar precies op dat moment kwam Fire zijn kamer uit. Fersephone keek even om zich heen of ze niemand zag en stapte toen op hem af. Ze ging dicht bij hem staan en dempte haar stem, in de hoop dat niemand haar kon horen.
      "Het spijt me dat we je zomaar uit je kamer komen rukken. Maar we hebben niet veel tijd. Fayr is nog altijd doodsbang en er moet wat aan die Romeo gebeuren. Hij heeft contact gezocht met Fayr en ik wil niet dat ze nog langer in gevaar door hem is." Of de anderen in gevaar brengen, doordat Fayr haar mond geopend heeft, dacht ze bij zichzelf. Ze keek op naar Fire, die er nog altijd brak uit zag. "Je had gisteren een plan voor Romeo, hem opsluiten of zoiets. Vie heeft voor ons een tijd gezet. We kunnen hem in de val lokken, vanavond. Maar ik heb jou hulp daarbij nodig. Wat was precies het idee? Waar kan ik Romeo laten?" Vastberaden maar hoopvol keek ze naar de jongen met het blonde haar op, ze moest iets doen voor Fayr en wel nu.

[ bericht aangepast op 14 aug 2020 - 13:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘In een grafkist,’ bromde Fire. Zuchtend wreef hij over zijn gezicht en hij probeerde iets te bedaren. Zebediah en Romeo werkten hem veel te erg op de zenuwen, dat was nu wel duidelijk. Hij had zelfs Fox al weggejaagd met zijn panische gedrag. ‘Sorry.’ Hij schudde even zijn hoofd in een poging zijn gedachten weer helder te krijgen. ‘Je zou hem kunnen opsluiten in een schuilkelder die al jaren niet meer gebruikt wordt. Hou er alleen wel rekening mee dat Zebediah hem wel gaat zoeken als zijn vriend verdwijnt.’ Dat kon zowel een kans als een vergissing blijken. 'En dat Fayr een goed aanknopingspunt voor hem is.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze staarde hem vol ongeloof aan. Fire, die normaal zo voorzichtig was, flapte nu er iets uit wat niet zo handig was. Ze had hem niet eens kunnen waarschuwen, het was al gebeurd voor ze er stil bij stond. Fersephone durfde niet over haar schouder te kijken, maar al gauw kwam de vraag die ze verwacht had. "Zebediah?" klonk het ongelovig. "Zeb is van school." Fersephone draaide zich om naar het bruinharige meisje achter haar, en wist niet zo goed wat te doen. Fersephone wisselde even een blik uit met Fire, niet goed wetende waar ze goed aan deed.

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh prachtig. D’r stond nog een Panther. Hij was het echter zat om om de hete brij heen te draaien. Romeo had notabene gedreigd om Fayr van het dak te gooien, dit ging niet meer om pesterijtjes. Waarschijnlijk kon Romeo haar zo van het terrein afkrijgen. Als Zeb hier kon komen, konden hier ook mensen wegkomen.
      ‘Ja,’ zei hij tegen Vienna. ‘Maar dat betekent niet dat hij niet geen manieren heeft om toch terug te komen om door te gaan met zijn zieke spelletjes.’
      Ze moesten weten wie ze tegenover zich hadden. Dat was meer dan een irritante kwal die andermans emoties manipuleerde. Er was ook een geschifte klootzak die het grappig vond als mensen hun eigen afdeling uitroeiden en die daar leerlingen toe kon dwíngen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was alsof er een error in haar hoofd zat, alsof er een fout zat waar ze niet bij kon. Zebediah leefde nog? En hij werkte dan natuurlijk samen met Romeo. Ze probeerde de lichte paniek van dat bericht naar achteren te drukken. Paniek was niet iets wat ze nu kon gebruiken. En dus greep ze de eerste de beste emotie aan, die de paniek onderdrukte. Woede. "Wacht even," zei ze, terwijl ze een hand tot een vuist balde en haar woede aanwakkerde. "Dus je wilt zeggen dat Zebediah nog ergens leeft en met Romeo samenwerkt?! En jij wist dat?" vroeg ze aan Fersephone. Zij leek namelijk helemaal niet verrast toen Fire Zebediah zijn naam noemde. Toen het meisje knikte, voelde Vienna haar woede loskomen. "En je dacht er niet over na om mij en Fayr dat te vertellen? Terwijl wij degene zijn die last hebben van die kut Romeo?! Hoe lang weet je het al?!"
      Vienna zag een vlaag schuld door de ogen van Fersephone trekken. "Nog niet zo heel lang," zei het meisje zachtjes. "Vie, het spijt me. Er was nog geen gelegenheid geweest jullie het te vertellen." Dat Fersephone haar excuses aanbood, was al heel wat. Maar dat stilde Vienna haar woede niet. Gefrustreerd uitte ze een kreun en verdween van de trap naar beneden.

---

It's never gonna happen, Guys.