[RPG - [16+] - 100] Animal Hotel [Speeltopic 2] - Speeltopics

Op het moment dat hij de reactie van de latina onder zijn hand voelde, besefte hij dat zijn benadering vermoedelijk niet de meest subtiele was geweest. Toch kon hij niet ontkennen dat het goed voelde, dat het een zeker gevoel van macht gaf. Het was echter niet de reactie die hij op dit bewuste moment bij de brunette had willen afdwingen, waardoor de blik in zijn ogen iets verzachtte.
      “Ik was bij Roman.” Een lage brom galmde vanuit zijn keel bij het horen van deze woorden, de blik in zijn ogen weer wat harder. Hij wist een verwensing in te slikken, want hij wist dat dit het goed recht was van de man – hij had deze exotische parel immers tussen deze muren weten te lokken – maar wanneer het op beschikbaarheid in de keuken aankwam dan was Inez publiek bezit. Vond Noah.
      Een tweede grom verliet zijn keel toen de dame voor zich aangaf dat ze hem geen beloftes kon maken, al was hij blij dat zijn woorden tenminste een glimlach rond haar volle lippen hadden weten te toveren. Nadat hij Blondie zou hebben binnen gehengeld, zou hij op zoek gaan naar een eigen keukenprinses met rondingen om u tegen te zetten, besloot hij. Niemand was immers onvervangbaar, ook Nessie hier niet. Zijn gedachten dwaalden kort af naar de mogelijkheden, toen Inez zijn aandacht weer opeiste.
      “Vind je? Eh, instructies voor de avond.” Haar stameling ontging hem niet. Evenmin als het schaamrood op haar wangen, of het friemelen van haar vingers dat deed. Haar hele houding schreeuwde ongemak uit en het zorgde ervoor dat hij zijn hoofd licht kantelde. De latina bracht de afgelopen maanden weliswaar nooit hetzelfde temperament met zich mee als Dani, maar zo… fragiel kende hij haar niet. Toegegeven – hun ontmoetingen vonden haast uitsluitend plaats in de keuken, waar ze haar weg blindelings wist te vinden en de controle volledig had toegeëigend. Toch was deze verandering verrassend voor hem.
      “Blijf je… Ga je vanavond kijken?” De tweede vraag van de brunette liet hem een diepe zucht slaken, waarbij hij zijn stilzwijgen verbrak.
      “Ja, dat vind ik,” antwoordde hij in een late reactie bevestigend op haar eerste vraag. Zijn hand bewoog zich doelgericht naar haar oor, om de krul die Inez zojuist in het gareel had proberen te brengen wederom te bevrijden. “En mannen betalen een godsvermogen om dit gehele circus te mogen aanschouwen. Ik zou wel gek zijn om het voorbij te laten gaan, niet?” Hij kon niet voorkomen dat zijn laatste zin ondergedompeld werd in een laagje sarcasme. Noah was geen heilige, dat zou hij ook nooit willen beweren. God, hij had een tal van dingen die hij met de dames hier wilde doen, maar diep van binnen walgde hij van de mannen die vanavond een harde zouden krijgen van Mila, die er nota bene bijliep als een godvergeten kind. Ook het idee van Inez hier gebonden in touwen, liet zijn bloed niet direct sneller stromen.
      In zijn algemeenheid had hij echter het idee dat de latina hem rooskleuriger zag dan hij daadwerkelijk verdiende. Hij vermoedde dat Malikah of Luna deze illusie vroeg of laat om zeep zou helpen, maar tot die tijd had hij geen behoefte om Inez uit haar droom te halen. Daarnaast: hij mocht de brunette wel en als het niet voor problemen zou zorgen, zou hij haar zonder aarzeling meetrekken naar de keuken om de avond daar te besteden. Maar dat zou het wel: voor haar, voor Roman en voor zichzelf. En met name in dit laatste had hij geen trek.
      “Behoort blozen als een nerveuze puber ook tot de instructies voor de avond?” vroeg hij zonder haar aan te kijken; hij had zijn blik gericht op de touwen die Inez zojuist opgelaten had bestudeerd. “Het vloekt met je outfit.”
      Na deze woorden liet hij zijn blik wel weer terug naar de latina glijden. Haar zenuwen waren voelbaar en het liet hem zijn wijsvinger tot onder haar kin brengen. Zacht dwong hij haar om haar blik in de zijne te richten, ver weg van de bewuste touwen. “Je moet het niet groter maken dan het is. Dat hele gebeuren daar,” hij maakte een gebaar naar de touwen, “is gewoon een alternatieve vorm van the floor is lava. En alle mannen hier hangen aan je lippen; zouden al klaarkomen als je het telefoonboek voor zou lezen. Dus wie heeft nu daadwerkelijk de macht in handen?” Hij kon haar niet beloven dat het geen onaangename avond zou worden voor haar; voor dit lot had ze nu eenmaal getekend toen ze voor Romans praatjes viel. Hij hoopte enkel dat ze erop vertrouwde dat hij en de rest ervoor zouden zorgen dat de pleziertjes van de mannen binnen de perken zouden blijven. Haar veiligheid zou nooit in het gedrang komen; enkel haar comfort.
      “Bewaar je zenuwen liever voor morgen, Nessie,” ging hij op ietwat onheilspellende toon verder, waarbij hij meer naar haar toe boog. Hij torende zonder dat hij hiertoe de intentie had boven haar uit, maar de dreiging werd weggenomen toen een jongensachtige grijns doorbrak op zijn gelaat. “Je gaat me een recept leren voor alle keren dat Roman egoïstisch genoeg is je uit de keuken weg te houden. En mocht er brand ontstaan, dan ben je nog niet jarig.” Laconiek verschoof zijn vinger zich naar de ontsnapte lok langs haar wang, daar kort mee spelend.
      “En elke keer als de zenuwen ook maar de kop op dreigen te steken, ga je het receptuur ervan in je hoofd herhalen. Keer op keer, totdat de avond voorbij is.” Hij liet een korte pauze vallen en gunde haar een speelse knipoog toen hij meldde: “Instructies voor de avond.”

“Nee, die toevoeging is volledig authentiek.” De furie waarmee de woorden werden uitgesproken, zorgde ervoor dat zijn wenkbrauw zich verrast omhoog bewoog. Wel, wel, blijkbaar viel het temperament nooit uit een latina te halen. Het feit dat de kleine brunette evengoed versteld leek te staan van haar intonatie, liet een korte, blaffende lach over zijn lippen rollen. Haar hele doen en laten wisten Noah te boeien. De angst en anticipatie in haar ogen toen hij over de volgende dag begon, haar stem die een octaaf omhoogschoot en haar roodgloeiende huid, …
      En haar lach. Een tevreden gevoel gonsde door zijn lichaam toen hij haar ongeremde lach hoorde – het geluid klonk hem als muziek in zijn oren en was een teken dat zijn tactiek om haar af te leiden zijn beoogde werking had. Haar humeur leek een ommekeer te hebben gemaakt.
      “Gracias, Noah.” Zijn blik gleed naar beneden, naar zijn hand in de hare. Waarvoor ze hem bedankte wist hij niet precies. Als hij niet afgeleid was had hij de klamheid van haar hand opgemerkt of de wijze waarop haar blik kortstondig over zijn lippen dwaalde. Het beklemmende gevoel dat iemand hen bekeek eiste zijn aandacht echter op en meer dan een hummend geluid gaf hij Inez dan ook niet als antwoord op haar woorden.
      Zijn ogen doorzochten boven de brunette langs de ruimte, om uiteindelijk te kruisen met die van Ajax. Kort bleef Noah onbewogen staan, terwijl hij vergeefs poogde de gedachtegang achter de blik van de man te vangen. Maar wat diens gedachten ook waren, hij hield ze goed afgesloten voor een nieuwsgierig paar ogen. Instinctief trok Noah zijn hand terug uit Inez’ greep. Het feit dat Ajax hem wellicht bekritiseerde zat hem meer dwars dan hij ooit zou toegeven. Desondanks gaf hij de man een kort, vriendelijk knikje ter erkenning en het was de latina voor hem die zijn aandacht weer wist op te eisen.
      “Wil je misschien nog even blijven? Bij mij, bedoel ik, hier. Tenzij je ergens anders nodig bent, natuurlijk.” De onhandigheid waarmee de brunette de laatste woorden over haar lippen stortte, weerhield hem er niet van zijn wenkbrauw in een bedachtzaam gebaar omhoog te bewegen. Er mocht geen twijfel bestaan over het feit dat zijn voorstel voor morgen enkel en alleen bedoeld was geweest om de aandacht van de dame voor hem af te leiden van de touwen en haar zenuwen te beteugelen. Dat ze het lef had om hem te willen verslaan in zijn eigen spel verraste hem. Ergens amuseerde het hem dat ze er dacht mee weg te kunnen komen. In ieder geval voldoende om voor even een gewillige pion in haar spel te zijn en aandachtig naar haar volgende woorden te luisteren.
      “Wat dacht je van gumbo? Het recept is lang, maar het altijd waard.” Haar onderzoekende blik ontging hem niet, maar hij deed geen moeite om haar enthousiasme te beantwoorden; hij had bij god geen idee waar ze het over had.
“Al weet ik niet of je wel geschikt bent voor het harde werk wat erbij komt kijken.” Een achterdochtige blik sloop in zijn ogen op het moment dat ze zijn lichaam in zich op leek te nemen en een korte frons verscheen op zijn voorhoofd. Een frons die enkel dieper werd toen ze zijn T-shirt beroerde en haar volgende woorden uitte.
“Hmm, ik ben niet helemaal overtuigd. No de keukenprins, hoe klinkt dat?” Zijn ogen waren lichtelijk samengeknepen en zwijgend nam hij de latina in zich op, alsof hij haar intentie trachtte te achterhalen. Lang de tijd om van haar eigen plagerij te genieten gunde hij Inez echter niet. In een enkele pas had hij de afstand tussen hen wederom overbrugd, als een roofdier dat zijn prooi nooit ver genoeg uit het oog liet om te kunnen ontsnappen. Zijn linkerhand plaatste hij zonder enige vorm van gêne in haar zij.
      “Ik hoef geen keukenprins te zijn om te weten dat brutaliteit geen onderdeel uitmaakt van het receptuur, Inez.” Hij sprak haar naam traag uit, de klanken ervan proevend alsof dit de eerste keer was dat ze over zijn lippen rolden. De waarheid lag hier niet ver vanaf – de keren dat hij de welgevormde latina bij haar volledige naam had genoemd waren vermoedelijk op een hand te tellen. Noah was een man van bijnamen, strooide deze achteloos rond zonder zich te bekommeren om de vraag of de ontvanger deze kon waarderen.
      “Tenzij,” vervolgde hij, terwijl zijn vingertoppen zich in een traag gebaar naar beneden bewogen en geen millimeter van haar huid onberoerd lieten, “die toevoeging evengoed authentiek is?” Zijn hand had zijn eindbestemming bereikt, bleef treiterend op haar bil rusten. Geen moment wendden zijn ogen zich van de hare af toen hij er een kort, betekenisvol kneepje in gaf. De donkere blik in zijn ogen borgen een uitdaging voor de dappere dame voor zich, maar de boodschap van zijn gebaar was glashelder: de momenten waarop hij de afstand tussen hen bewaarde en zijn handen van haar afhield waren op geen enkele wijze een recht dat ze had verworven. Het was niets meer dan een gunst die hij haar verleende uit een verknipte vorm van respect die hij voor haar wist op te brengen. Zijn hand mocht een herinnering zijn dat het slechts een luttele seconde zou kosten om dat respect te verspillen.
      Noah drukte het echter niet verder door. Achteloos liet hij zijn hand weer langs zijn lichaam vallen, alsof het vermomde dreigement nooit had plaatsgevonden. Als hij het al zo bedoeld had. Wie de jongen een beetje kende wist immers dat hij niet aan dreigementen deed. Noah blafte niet voordat hij beet; iets wat een zekere Libanese zou kunnen beamen. De brunette hier voor hem zou maar moeten gissen naar de ware intentie.
Hij draaide zijn lichaam iets van haar weg, meer naar de open ruimte toe, waarbij zijn ogen deze kort bestudeerden. Beiden wisten ze dondersgoed dat het tijd was om aan de slag te gaan. Anderzijds leken Kesari en Mila nog geen pink te hebben uitgestoken. Malikah liep erbij alsof ze nog in haar slaapkamer verbleef, Dani had meer aandacht voor de Libanese dan de mannen en enkele anderen waren niet eens ten tonele verschenen. Ondanks dit alles leek geen man de behoefte te voelen om in te grijpen en de dames aan te zetten aan het werk te gaan. Waarom zou het dan aan hen, twee groene aanwinsten, zijn om het goede voorbeeld te tonen? Hij klakte met zijn tong tegen zijn gehemelte, ogenschijnlijk in gedachten verzonken. In werkelijkheid had hij zijn keuze al lang gemaakt en hij hield Inez niet langer in spanning, gewillig toegevend aan haar afleiding.
      “Maar om je vraag te beantwoorden: dat klinkt als een sprookje, Nessie,” antwoordde hij uiteindelijk op haar laatst gepasseerde vraag. Het mocht duidelijk zijn dat sprookjes niet konden rekenen op zijn geloof. Zijn mondhoek krulde omhoog tot een ontspannen lach; de afgelopen minuut liet hem volslagen ongedeerd. “En ik heb een hard hoofd in een happy ending ervan. Al ben ik blij dat het idee ervan je weet te amuseren.”