[RPG - [16+] - 100] Animal Hotel [Speeltopic 2] - Speeltopics

26 mei 2020 - 20:15 Reeses is offline

Reeses 1272

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 9
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Rionach ⋅ Dani Reina Verdad ⋅ 25 ⋅ Ajax ⋅ 2
♀ Reeses ⋅ Luna Margaret Hale ⋅ 19 ⋅ Ace ⋅ 4
~~♀ Frisk ⋅ Mila Addison ⋅ 24 ⋅ Ravi ⋅ 3~~
♀ Suriel ⋅ Inez Elizabeth Castillo ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 3
~~♀ Klaus ⋅ Evelyn "Evie" Kay ⋅ 23 ⋅ Pooier ⋅ 4~~
♀ Chidi ⋅ Montana "Bambi" Byrd ⋅ 21 ⋅ Ty ⋅ 4
♀ Exalted ⋅ Malikah El Masry ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 4
♀ Rionach ⋅ Kesari Zahira Dahab ⋅ 24 ⋅ Tyrone ⋅ 4
♀ Suriel ⋅ Honey Billings ⋅ 21 ⋅ Vez ⋅ 5
~~♀ WrittenWords ⋅ Audrey Bria Thibaut ⋅ 23 ⋅ Ajax ⋅ 5~~
♀ Frisk ⋅ Mila "Millie" Addison ⋅ 24 ⋅ Roman ⋅ 5
♀ Velns ⋅ Nora Ximena Taylor ⋅ 25 ⋅ Roman ⋅ 6

JONGENS - 8
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

~~♂ Frisk ⋅ Juvenalis Pipindorio ⋅ 27 ⋅ Pig ⋅ 4~~
~~♂ Altschmerz ⋅ Ravi Rios ⋅ 29 ⋅ Lion ⋅ 3~~
♂ Exalted ⋅ Tyron Price ⋅ 28 ⋅ Wolf ⋅ 5
♂ Mandolorian ⋅ Roman Damario Sanchez ⋅ 27 ⋅ Rabbit ⋅ 2
♂ Ambitions ⋅ Ace Brennan ⋅ 27 ⋅ Special kitty ⋅ 4
♂ Exalted ⋅ Ajax Masters ⋅ 29 ⋅ Cat ⋅ 4
♂ Reeses ⋅ Abe Gagnon ⋅ 36 ⋅ Scorpion ⋅ 4
♂ Tad ⋅ Noah Wilkins ⋅ 24 ⋅ Rabbit ⋅ 5
♂ Tittynope ⋅ Ezra Brody Sallow ⋅ 33 ⋅ Cat ⋅ 6
♂ Velns ⋅ Thomas Charles Sinclair ⋅ 28 ⋅ Rabbit / Cat ⋅ 6

teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

• Verhaallijn bedacht en layout gemaakt door : Frisk

[ bericht aangepast op 23 sep 2020 - 14:25 ]

24 juni 2020 - 23:16 Perseid is offline

Perseid 8184

Honey
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outifit ✬ Kitchen with Ace
16+ explicit sexual description

✬ ✬ ✬

✬ ✬ ✬

De tierende geluiden die de combinatie van haar woorden en bewegingen hem ontlokkken, maken dat haar hartslag naar haar keel kruipt—nooit eerder heeft de goudblondine zoveel reactie aan de zwarte kat kunnen onttrekken, en proberen heeft ze, zij het altijd vruchteloos en onschuldig geweest. Tot nu.
De sfeer in de keuken is omgeslagen als een blikseminslag, en het lichaam dat zich nu tergend langzaam over het hare vouwt—en daarmee de restanten van haar rationele gedachtegang volledig uitschakelt—eentje waarin ze niets liever dan haar nagels wil zetten. Zijn nabijheid, maar bovenal zijn geur, domineert haar zintuigen—te dichtbij om te kunnen negeren, al zou ze het willen.
Wanneer de klap van zijn vlakke hand haar letterlijk wakker schudt, is het de onpeilbare aanblik van het masker zo dicht bij haar gezicht wat haar tegen beter in naar het donkerte doet staren. En Honey weet dat verduisterde kleur van haar kijkers geen enkele kans maakt de verlangens die daarin liggen te verbergen.
‘Hoe vertederend — doet Vesper aan safewoorden?’ klinkt de rauwe, diepfluwelen klank van zijn stem. Ze wil haar hoofd ontkennend schudden, de benoeming van zijn naam iets wat haar doet wankelen, haar voor het kortste moment doet verstijven, zij het tevergeefs.
Te laat realiseert ze zich dat hij haar wegtrekt van de stabiliteit die de bar biedt, zijn het zijn warme vingertoppen die tussen leder en huid in de onmogelijk krappe ruimte wrikken om haar vervolgens naar de gladde tegels van de keukenvloer te duwen. Het is een drietal seconden van pure paniek; de acute druk tegen haar zere strottenhals en het struikelen over haar hooggehakte voeten iets waar niet aan te wennen valt, alhoewel het voornamelijk haar blote knieën zijn die het moeten ontgelden.
Zodra hij loslaat, schieten haar handen echter niet naar de zwarte collar die pijnlijk in haar huid snijdt zoals ze zou willen, blijkt waterige glans over haar hazelkleurige ogen niet voldoende om haar tegen te houden wanneer hij zijn hand ophoud in het o zo bekende gebaar. Als in een trance kijkt de blonde schone toe. De manier waarop hij op haar af loopt lijkt zich bijna in slowmotion af te spelen, het gebrek aan oogcontact iets dat enkel bijdraagt aan de autoriteit waarmee hij op haar neerkijkt. Niets hiervan voorkomt dat haar blik uiteindelijk afzakt tot de prominente zwelling in zijn broek, hetgeen zich op centimeters van haar gezicht bevindt en haar naam smeekt.
‘Tijd om te ondervinden of die lippen ook nog ergens anders goed voor zijn.’ Ze meent uitdaging in die woorden te ontdekken, al lijkt de tijd voor spelerij inmiddels vervlogen. Heel even dartelen haar kijkers omhoog, opzij, zoekend naar de bevestiging—maar dan fluistert dat ene stemmetje in haar achterhoofd de blondine toe dat er één van hen is die precies weet wat hij deed toen hij haar op haar knieën zette, en dat hij arglistig afwacht. Zou ze terugkrabbelen?
Honey recht haar rug, de kalmerende ademteug die ze tot zich neemt daarmee verbloemend, voordat haar vingers omhoog kruipen, over zijn dijen naar de riem die strak tegen zijn heupen sluit. Haar mond is droger dan zou moeten zijn, wetende dat ze er niet over moet peinzen Vez aan te raken voor hij daar toestemming voor geeft—maar dat s iets waar ze op dit moment niet bij stil wil staan. Bovendien houd de zwarte kat er duidelijk andere wensen op na.
Zodra haar roodgelakte nagels dan ook de gesp voorbij zijn, is er niets dat haar er nog van van weerhoud zich toegang te verschaffen tot zijn ondergoed. Honey kiest ervoor op te kijken terwijl haar vingers de beklemmende stoffen uit de weg schuiven, alsof ze een glimp van zijn reactie zou kunnen opvangen. De frustratie die opkomt wanneer dat natuurlijk uitblijft, zorgt dat er al snel voor dat haar aandacht volledig naar zijn bevrijde lid verschuift.
De eerste gedachte die haar bespringt is nagenoeg dat ook waar het zijn schaamstreek betreft, de man onberispelijke hygiëne prefereert. Dat—en het feit dat ze niet geheel subtiel iets moet verzitten bij het tot zich nemen van de grootte.
‘Je zult houvast nodig hebben,’ zegt ze, haar accent dik ondanks de bijna fluistering van haar stem, onwennig wadend op dit nieuwgevonden terrein. Kans om die te vinden geeft ze hem echter niet—niet vergeten dat hij insinueerde dat Vesper soft is. Haar handen liggen onbewogen in haar schoot, en het is haar mond die zich naar het uiterste tipje van zijn erectie beweegt, de eerste aanraking iets dat als een siddering door haar lijf trekt. Oh.
De smaak bekend maar tegelijkertijd nieuw, maakt dat ze dichterbij schuift, haar kaken voor hem openend tot ze haar lippen in één gehaaide beweging naar het midden van zijn schacht schuift, het puntje van haar tong hierbij de bijna pulserende huid verkennend. Ze wacht enkele seconden, alsof ze hem de kans wil geven te wennen aan het gevoel, voelend hoe zijn vingers door haar losse lokken glijden en haar gelaat daarmee open en bloot leggen, ongetwijfeld de houvast vindend waarop ze eerder hintte. De boodschap is duidelijk; het startsein iets waardoor ze haar handen op haar knieën plaatst en in een bijna vloeiende beweging naar voren leunt, de rest van zijn stijve lid al zuigend tot zich nemend.
Pas wanneer de irritatie bij haar huig teveel dreigt te worden trekt ze langzaam terug, haar ogen nogmaals opslaand voor het moment dat ze haar tanden vederlicht voelbaar maakt, een kleine herinnering aan het gebaar van eerder, hoewel het al snel haar lippen zijn die een geoefend tempo aanwenden. Wie zegt dat ze niet van haar fouten leert, hm?
De gewiekste zuidelijke weet de samentrekking van haar onderbuik niet te verkroppen bij de smaak van het vocht dat haar tong streelt telkens wanneer ze bij de glans uitkomt—de drift zijn mannelijkheid ergens anders te willen voelen, iets dat haar enkel ijveriger maakt, al voorkomt ze telkens dat laatste duwtje te geven dat hij nodig heeft om over de rand naar geen—weg—meer—terug te raken.
De ruk aan haar haren maakt zonder twijfeling duidelijk dat hij zich daar meer dan bewust van is, hetgeen er onder andere omstandigheden voor zou hebben gezorgd dat er een duivelse grijns op haar lippen zou hebben gestaan, maar nu zijn ijzeren greep haar ruwer over zijn geslacht schuift maakt hij haar zonder woorden duidelijk dat hij de baas is—en dat haar spelletje is afgelopen. Het weerhoud haar er echter niet van het moment zo lang mogelijk uit te stellen, elke lik van haar tong even secuur als toegewijd, haar ongehaastheid iets dat zich niet lijkt te willen laten sturen.
Honey geeft zich gewonnen zodra hij haar luchtpijp op creatievere wijze afsluit, de tranen die over haar wangen rollen uit zuurstofgebrek en niets anders, al betwijfeld ze of hij haar ziet vanachter zijn masker. Het zijn de geluiden die haar tegemoetkomen die haar als muziek in de oren klinken—geluiden waar zij verantwoordelijk voor is, van de gefrusteerde kermen tot de bijna dierlijke kreunen, en heel even vergeet ze te stoppen. Het ogenblik dat hij over de rand tuimelt merkbaar dankzij de hand die nog altijd tegen haar achterhoofd drukt.
Zijn plotselinge verlossing is de enige aanmoediging die ze nodig heeft om te slikken, de hoeveelheid daarentegen het onmogelijk makend om alles te vangen, waardoor er een klein spoor langs haar mondhoeken omlaag druipt zodra hij haar loslaat, en Honey triomfantelijk naar adem hapt.

Feel the fire, but do not succumb to it.

25 juni 2020 - 9:43 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
"There is nothing worse than becoming a watered down version of someone else."
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Lingerie ♕ Some hallway w / Luna

'De enige die spijt gaat krijgen ben jij, als je nog altijd niet besluit te gaan luisteren!'
De lach die gepaard gaat met de woorden maken haar alleen maar feller, doch angstiger. Ze weet dondersgoed dat ze in de afgelopen jaren hier nooit zo bang is geweest — nooit z\o bang heeft hoeven zijn — van één van de mannen. Het vooruitzicht naar het zwembad maakt haar echter verstandig genoeg om niet te antwoorden op hem. Het besef dat Abe haar poogt uit te lokken begint tot haar te dalen.
Tweemaal onderwater geduwd met haar hoofd, een barstende koppijn die ermee gepaard gaat en intussen voelt ze het chloor in haar keel branden — evenals haar ogen. Waar haar makeup op het moment te vinden is interesseert haar niets, al had ze geloof ik watervaste opgesmeerd, of althans de eyeliner en mascara. Het voelt alsof ze haar longen eruit aan het hoesten is, tot ze besluit te stoppen om de pijn te verminderen.
'Niet op deze manier, dame. Je blijft het ook uitlokken hè?'
Het valt te verwachten dat de klap tegengehouden wordt, en dat hij het al een uitdaging ziet. Slim was het niet, maar het is een poging om de aandacht op haar te houden, niet op haar vriendinnen. Malikah blijft daarom stil, terwijl haar hoofd aan het malen is op ideeën — al komt ze nu niet verder dan het mes in zijn zak.
'Gaan we eisen stellen? Ik geloof niet… Godsamme!'
De verbazing is aan haar gezicht af te lezen wanneer ze beseft dat het haar gelukt is, al kon het met niets anders te maken hebben dan de afleiding die Abe zichzelf bood door naar zijn eigen stemgeluid te luisteren. Voordat ze echter woorden kan laten ontglippen drukt hij haar hoofd opnieuw onderwater — waar ze ditmaal wonder boven nog een teug adem in heeft kunnen nemen. De paniek glijdt weer door haar lichaam heen als een pijnlijke scheut elektriciteit haast. Haar reacties verminderd, maar zeker nog aanwezig.
Het is echter wanneer zijn vingers rond haar keel te vinden zijn dat het besef tot haar neerdaalt — het feit dat Abe zijn belofte nakomt. Het zorgt ervoor dat ze gehaast haar vingers rond zijn hand klemt, hopend dat ze deze los kan wrikken van haar slanke nek. Tranen zouden over haar wangen stromen als ze niet op zouden gaan in het water, de paniek zou zichtbaar zijn in haar ogen als deze niet in een wazige staat te vinden waren door het gebrek aan zuurstof.
Eenmaal terug boven proest ze opnieuw al het water uit haar longen, al is het eerder een poging te noemen. Zonder pardon beland haar hoofd weer onder water, waardoor ze onbedoeld een teug water inademt in plaats van lucht. Vermoeid grijpen haar handen naar de hand die tegen haar achterhoofd drukt — poogt hem hierbij te bezeren als indicatie dat dit te ver gaat, veel te ver.
Het spartelen stopt net wanneer hij haar bovenwater trekt, waardoor Malikah's ogen gehaast openspringen, opnieuw de longen uit haar lijf hoestend om haarzelf van het chloorwater te ontdoen. Wanhopig grijpt ze zich ditmaal vast aan Abe, niet om hem mee onder water te trekken maar om haarzelf staande te kunnen houden. De grip op haar haren verstrakt, weet een pijnkreet te ontlokken vanuit de Libanese, voordat haar ogen naar het plafond gekanteld worden. De lichten zijn fel, waardoor Malikah haar pijnlijke ogen sluit.
'Dat was niet zo leuk hè?'
Malikah besluit niet te antwoorden op zijn vraag, ze weet namelijk dondersgoed hoe hij deze bedoeld. Ze poogt haar longen te zuiveren van het water, maar voelt hoe haar voeten zich niet staande kunnen houden — hoe zwak ze daadwerkelijk is op het moment. De gedachte dat hij haar maar gewoon mag vermoorden gaat door haar heen. Veel moeite hoeft ze er waarschijnlijk niet eens voor te doen.
'Even voor de duidelijkheid, je gaat je zo opfrissen en binnen het uur verwacht ik je weer beneden om aan het werk te gaan.'
Gezien haar hoofd nog altijd naar het plafond gericht is, schrikt ze van het stemgeluid vlak bij haar oor. Malikah slikt pijnlijk, hoest hierbij nog eens bij het besef van de pijn, waarna ze haar ogen opnieuw even sluit. Geen antwoord geven lijkt haar het slimste nu, gezien de woorden op het puntje van haar tong geen van de eerder vernoemde dames zal redden.
'Voor nu laat ik je vriendinnetjes met rust, maar een volgende keer doe ik dat niet meer. Wanneer je weer niet luistert, weet je wie ik ga pakken. Ben ik duidelijk?!'
Malikah twijfelt even met antwoorden, maar weet er dan een schorre 'Ja' uit te gooien. Pas dan laat hij haar los, waardoor ze zichzelf gelukkig prijst dat ze zijn natte overhemd beet had gepakt eerder. Alsof deze haar brand laat ze deze los wanneer ze zich beseft dat ze zich staande kan houden op haar hakken in het zwembad.
'Wegwezen dan.'
De stap die hij wegzet van haar, welke gepaard gaat met een knik richting de deur — welke ze niet volgt, ze kent de locatie immers — maken haar duidelijk dat ze beter nu kan gaan, nu de kans er is. Vermoeid maakt de Libanese haar weg uit het zwembad, hoest nog eens wanneer haar hakken hoorbaar zijn op de vloer en zonder nog een blik achter haar te werpen begint ze haar weg richting haar kamer te maken. Intussen veegt ze toch wat van de uitgelopen makeup weg, en knijpt ze haar haren bewust uit over de gangen van het hotel. Haar ene hand glijdt naar haar pijnlijke keel toe, die eindelijk leek te genezen van de laatste keer, waar ze de gevoelige huid haast streelt.
Haar armen zijn echter om haar lichaam heengeslagen wanneer haar donkere kijkers Luna spotten. Malikah, die eruit ziet als een verzopen kat, glipt haast uit haar schoenen wanneer ze plots tot stilstand komt — voelt de hakken branden tegen haar schoenen aan door de natheid die erin te vinden is. 'Luun.' Bijna. Bijna was ze bij haar kamer. De Libanese veegt nog een plukje haar uit haar nek, welke deze haast leek te willen wurgen, voordat haar ogen die van Luna vinden. 'Ik heb geloof ik niet echt mijn excuses aangeboden. Ik wist niet hoe. . . het spijt me Luna.'
'Ik heb niets gezegd, ik beloof het,' mompelt ze dan zachter, voordat haar ogen eerst de omgeving bekeken hebben. 'Ik had zelf ook even wat hulp nodig. De verandering en zo. . .' Malikah haalt haar schouders op, beseft zich dat ze ratelt en dat haar pijnlijke keel dat nu niet toestaat — haar stem schor, wat haast de oprechtheid weg lijkt te wassen.
Met een zachte zucht laat Malikah zichzelf wat onhandig zakken, trekt hierbij de schoenen uit die ze draagt — bandje voor bandje, wat niet even gemakkelijk gaat met haar handen die licht trillen. Inmiddels is haar angst jegens Abe eerder veranderd naar woede. Waar hij het lef vandaan heeft iemand ook maar zo te behandelen gaat voorbij haar, kan ze alles behalve bevatten.

I'm your little ray of pitch black.

25 juni 2020 - 11:45 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

You have

been warned

and you did

not listen,

Now choke

on the

consequences

Kitchen — Honey — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit — 16+ Sexual Content

Haar ogen weten het bewijs van zijn opwinding al te vinden nog voor hij zijn intentie kenbaar heeft gemaakt. De overweging welke erin te vinden valt na het spreken van zijn woorden is iets wat hij scherp gade slaat, hem niet ontgaand hoe Honey gemaakt lijkt om in deze houding te vervallen — knielend op de grond en de onderdanigheid iets wat haar zo natuurlijk komt. Ace ziet het exacte moment waarop ze de omschakeling maakt, zich neerlegt bij wat er goedschiks dan al niet kwaadschiks te gebeuren staat.
Haar handen vinden hun weg richting de gesp van zijn riem, zijn spieren samentrekkend onder haar vingers langs de weg welke deze afleggen alvorens het ceintuur kundig te openen. Zijn ogen heeft hij neerwaarts geslagen om haar handelingen te volgen, zonder zijn gezicht te kantelen en haar de indruk te geven dat hij alles observeert — zijn masker iets wat zijn voor— en nadelen heeft binnen situaties als deze. Wanneer de zuidelijke haar groen-bruine ogen vanonder lange wimpers omhoog kijken, voelt hij dit bijna tastbaar op de plek waar ze naartoe werkt, het gevoel zinderend door zijn lichaam en haar frustratie een prachtige toevoeging. Het oogcontact waarvan zij niet weet dat ze het heeft houdt stand terwijl ze zijn mannelijkheid bevrijd uit diens ondertussen onaangename barrière van kleding — de anticipatie in zijn lichaam groter en groter terwijl haar ogen hiernaar afglijden.
"Je zult houvast nodig hebben." Wat eigenlijk de enige waarschuwing is welke hij krijgt — zacht gesproken en zwoel — alvorens haar warme adem zijn ondertussen gevoelige lid streelt, gevolgd door de eerste beroering van haar lippen. Ace tracht niet eens zijn huivering te verhullen, kan evenmin de bijna goedkeurend te noemen convulsie van zijn erectie tegengaan wanneer ze hem zonder duidelijke moeite half tot zich neemt. Het deert hem niet dat ze weet dat zijn lichaam op haar reageert — die wetenschap haar al duidelijk vanaf het moment dat ze op zijn duim beet.
Honey stilt en hij neemt haar eerdere woorden aan door zich te vergrijpen in haar haren, vingers langs haar jukbeenderen naar achteren brengend en zich boven haar oren langs verankerend in de goudblonde lokken. Hij drijft zijn heupen naar voren op het moment dat zij zich verder naar hem toe buigt, komt haar beweging tegemoet en begraaft zichzelf met een tevreden grom compleet tussen haar volle lippen — laat zijn hoofd iets naar achteren vallen wanneer de sensatie hem raakt. Haar keel werkt rond zijn lid, tracht de indringing tegen te gaan en staat hierbij enkel bij aan het feit dat hij er wil blijven.
Wanneer hij bemerkt dat haar keel krampachtiger samen begint te trekken ontspant hij zijn grip meer, geeft haar voor nu de mogelijkheid de druk te verlichten en werpt zijn blik wederom naar beneden — vangt de oogopslag welke ze hem juist dat moment werpt. De visie is iets wat hem nog eerder doet grommen dan haar tanden die zichzelf voor het kortste moment kenbaar maken — haar lippen onzedelijk rond zijn mannelijkheid, wangen lichtelijk uitgehold en ogen de perfecte balans tussen onderdanig en lustig. De enige reden dat ze weg komt met haar nihile vertoon van pesterij is dat ze vervalt in een meeslepend tempo, zijn lichaam hetgeen wat zijn geest eindelijk weet te overstemmen.
Ace zijn handen verstrakken in haar haren naarmate hij doorkrijgt wat voor spelletje ze speelt — zijn climax iets wat nadert en waarnaar hij snakt, de verlossing iets wat zijn lichaam nodig lijkt te hebben met een brandende urgentie. Het feit dat de blondine deze probeert uit te stellen valt hem zodanig niet goed dat zijn lichaam op eigen akkoord begint te bewegen, haar lippen tegemoetkomend met steeds grilligere bewegingen. Tot hij haar hoofd gewoonweg stil houdt, haar mond neemt zoals het hem uitkomt en op het tafereel neerkijkt terwijl hij zijn climax najaagt.
Met een grove stoot begraaft hij zijn lengte tot het uiterste en houdt zichzelf daar, verplaatst zijn hand naar achter haar hoofd om te voorkomen dat ze zich terugtrekt. Even heerst er stilling, zijn ademhaling gehaast en zijn lid uiterst gevoelig in de warmte van haar mond. Grijze ogen kijken neer op het ondertussen blozende gezichtje van de zuidelijke schone, het gebrek aan zuurstof iets wat zich langzaam bij haar kenbaar begint te maken — haar keel samentrekkend, neus opengesperd en ogen tranend. Ace tipt over het randje met een dierlijke grom, het pulseren van zijn hoogtepunt hevig en abrupt — spieren in zijn hele lichaam samentrekkend in verlossing. Hij voelt hoe Honey slikt, het geluid wat ze via haar neus uit er een die hem doet beseffen dat ze al een tijdje geen lucht meer krijgt.
De nieuw aangestelde leider trekt zichzelf abrupt van haar los — het geluid wat dit voorbrengt bijna obsceen te noemen en de manier waarop Honey naar adem snakt niets dan bevredigend. Zwaar ademend kijkt hij op haar bevallige gezicht neer, de hoge punten van haar wangen verkleurd, ogen vochtig en lippen gezwollen, het bewijs van zijn hoogtepunt zichtbaar langs haar mondhoek. Hij neemt het in zich op, laat hun beider versnelde ademhalingen voor een moment het enige hoorbare zijn alvorens zichzelf weer te bedekken. Haar ogen volgen iedere beweging afwachtend, hopend, begerig, en Ace beseft zich dat hij nog niet klaar is met haar, dat hij die blik nog vele malen intenser wil maken en misschien zelfs enigszins gefrustreerd wil zien — tot het uiterst gedreven.
Hij zakt gecontroleerd door zijn knieën, hurkt voor haar neer zonder zijn overwicht te verliezen. De duim welke hij naar haar mondhoek brengt twijfelt niet wanneer hij zijn eigen verlossing er weg veegt, de beweging doortrekt tot over haar volle onderlip en deze laat wijken om het haar op te dringen. Zijn vinger houdt hij daar, tussen haar lippen, alert op de manier waarop haar lichaam lijkt te zingen met anticipatie — haar eigen hoogtepunt iets waarnaar ze verlangt. Als ze zijn wreed oplichtende ogen kon zien achter het masker, dan zou ze weten dat die verlossing nog ver weg is.
"Brave meisjes zouden beloond moeten worden, niet?" vraagt hij haar zacht, stem aangetast door zijn nog steeds niet geheel vervlogen opwinding, duim iets meer druk uitoefenend op haar onderlip tot het punt dat deze hem ontglipt en hij haar geheel los laat. "Jammer dat dit enkel was om je brutaliteit goed te maken."
Ace richt zich weer op, maakt er geen geheim van dat hij zijn nu vochtige duim afveegt aan zijn broek. Hij knikt naar haar op beduidende wijze, neemt een ontspannen houding aan en slaat zijn armen over elkaar.
"Als je bevrediging wil verzorg je die zelf maar—" en zijn toon draagt een wreed vermaak, haar lichaam momenteel haar eigen grootste vijand, "—en ik help je pas als ik weer paraat ben. Zonder dat je me aanraakt."

Marrow deep, soul deep, essence deep

25 juni 2020 - 15:11 Elentiya is offline

Elentiya 12352

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Private room w/ Ajax • Outfit •

Al die tijd wanneer Dani spreekt, houdt Ajax zich stil. Het is een begrip die hij voor haar toont waarvan ze het ergens niet verwacht had. De vurigheid in de klanken van haar stem, gedempt door een gebroken ondertoon, maar aangezet door de woede zichtbaar in haar donkere kijkers — een stille verdoezeling voor de angst die haar nog altijd in zijn grip weet vast te houden. Dani moet van hem wegkijken eens de laatste woorden haar mond hebben verlaten; niet alleen omdat ze haar kracht dreigt te verliezen, maar ook ten teken dat het teveel is voor nu. Ze had alles van Ajax durven verwachten, maar hetgeen hij waar hij daarop volgende naar handelt weet haar te verrassen.
"Laten we je eerst van de koude vloer afhalen."
"Wat ga je — Ajax, zet me neer."
Zonder pardon tilt de lange man de brunette op van de vloer. Dani stribbelt vrijwel direct tegen — duwt de man met haar handen van zich af, poogt daarbij al worstelend aan zijn armen te ontsnappen. Tevergeefs. Eens Ajax het bed voorbij loopt en de deur naar de gang opent, bevriest de Spaanse haast ter plekke. Resoluut weet ze met een vlug handgebaar haar lange donkere lokken over één schouder heen te halen, waarmee ze haar nek aan het zicht onttrekt en draait haar gezicht eveneens naar de breed gespierde borstkas toe. Ze wil er niet aan toe geven, maar verliest desondanks de weerstand om haar voorhoofd tegen hem aan te laten vallen — zichzelf daarbij dusdanig iets kleiner poogt te maken in de armen die haar dragen. De vloekende verwensingen die in haar op komen, weten echter op geen enkel front het puntje van haar tong te bereiken.
"Het is verschrikkelijk, Dani," brengt Ajax onderweg richting de trappen uit. "dus, wat kan ik voor je doen? Onthoudt: je komt niet gemakkelijk van me af."
Dani weet haar hoofd terug op te richten, knijpt haar ogen iets samen terwijl ze het gelaat van de man voor haar op zich neemt. Hij meende elk woord wat hij tegen haar zei — geen enkel trekje in zijn gezicht, hoe miniem misschien ook, verried dat Ajax haar iets voorschotelde wat enkel berust was op eigen belang. "Weet je dat heel zeker?" Hoewel poeslief de intonatie van haar woorden moet zijn, zoals deze wel vaker had geklonken wanneer Dani hem tot een uitdagen dreef, leek het nu eerder onzeker. Een kenmerk wat de Spaanse zeker niet typeerde, maar voortgedreven werd uit de aanval van eerder.
Eens Ajax samen met Dani haar kamer bereikt heeft, de brunette door hem op het bed geplaatst is, kijkt ze toe hoe hij opnieuw met een glas water aan de gang gaat. "Drink," is het veelzeggende bevel wat hij haar geeft, alvorens het glas aan haar aan te bieden. Wederom is een weigering het eerste wat in Dani opkomt — eerder voortgekomen uit de behoefte dat er vanaf nu wel weer naar haar geluisterd wordt en haar signalen niet genegeerd gaan worden zoals Simon eerder deed. Toch neemt Dani wel een slok van het water, voornamelijk in de hoop dat het haar keel inderdaad iets beter gaat doen.
"Wil je erover praten voordat Doc komt?"
Nauwlettend volgt Dani hoe Ajax dichterbij komt, zijn hand op haar knie wordt geplaatst en de huivering die door haar heen trekt vanwege de zo onschuldige aanraking in het contrast met eerder. "Of mocht je verder willen gaan met je vervloekingen." Het subtiele optrekken van zijn mondhoeken ontgaat de brunette niet; de poging die hij doet om haar volledig tot een kalmte te manen niet iets wat aan haar aandacht voor bij gaat. Haar lippen wijken vaneen — klaar om hem een van haar meest standaard reactie te voorzien — maar worden terug op elkaar geperst wanneer de deur van de slaapkamer weer geopend wordt. Doc verschijnt in de opening, sluit de deur weer achter zich eens hij haar kamer binnen is gelopen.
"Elizabeth had me al ingelicht," weet de man kalm uit te brengen, diens aandacht volledig op Dani gericht wanneer hij langs Ajax afloopt, haar kant op. "Lang geleden, Dani." Voor het eerst sinds de wurging minuten geleden weet Dani moeizaam haar mondhoeken omhoog te krullen. Echter, bereikt de zwakke glimlach op geen enkele manier de rest van haar gezicht. In haar eerste jaar in het Hotel had ze de man veel te vaak gezien, waar hij haar telkens weer bleef waarschuwen voor het verzet dat ze destijds toonde. Een verzet dat ze nu verloren leek te hebben en waar ze zich compleet aan haar leven nu heeft overgegeven. Overlevingsinstinct. Voor het eerst in jaren had het haar vanavond in de steek gelaten.
"Eens moet de eerste keer weer zijn, nietwaar?"
Schuins kijkt Dani naar Doc op, alvorens ze haar donkere kijkers met het heldere blauw van Ajax zijn poelen laat kruisen. De frustratie overduidelijk geëtst in zijn scherpe gelaatstrekken. Er waren geen woorden nodig om te weten wat er nu door hem heen ging; zijn eerste week met haar in bezit. Het ontgaat Dani hierdoor echter wel hoe het gezicht van Doc vertrekt bij het zien van de kneuzingen in haar nek, broze plekken die gedurende de dag nog veel lelijker zouden gaan kleuren. "Wat is er gebeurd?" De vraagt lijkt door de slaapkamer heen te galmen, de zwaarte er van tastbaar voor de brunette daar ze niet de behoefte voelt om alles op te rakelen, maar waar ze zich tevens bewust is van het feit dat ze het beter één keer uitgesproken kon hebben — om het daarna in de doofpot te stoppen die ergens verstopt stond tussen de vele figuurlijke emmers om haar heen.
"Hij heeft er vaker een handje van aan om wat ruwer te zijn tijdens de seks," reageert Dani uiteindelijk dan ook, haar stem vlak terwijl haar vingers steviger de rand van het bed omvatten; knokkels haast spierwit om de spieren in haar lijf niet opvallend te laten trillen. "Normaal reageert hij wel op een van mijn signalen, een simpele duw of een zacht zetje was al genoeg." Licht tilt Dani haar kin op als Doc met een subtiel gebaar aantoont haar nek beter te willen zien. Haar donkere kijkers richten zich echter opnieuw tot Ajax als ze verder spreekt. "Nu reageerde hij helemaal niet, bleef maar bezig met zichzelf — wat ik ook deed." Beverig ademt Dani tussendoor een keer diep in, tracht te verbloemen hoe wankel haar emotionele toestand daadwerkelijk was en wijt opkomende tranen af aan de druk die de wurgende handeling veroorzaakt had.
"In alles was zelfs smeken niet voldoende."
Bij het verlaten van haar laatste woorden trekt Dani haar blik van Ajax af, laat deze kruisen met die van Doc als deze met een zorgelijke frons haar zicht wil controleren.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 juni 2020 - 22:29 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"That smirk is going to get you fucked, Princess."
Owner of Dani ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ Outfit ♕ Dani's room w/ Dani

'Wat ga je — Ajax, zet me neer.'
Het feit dat hij Dani midden in haar zin op weet te tillen heeft hem enige vrijheid gegeven voor ze beging te vechten — waardoor zijn grip op haar al stevig genoeg is om haar de mogelijkheid te bieden enige moeite te doen om haar weer te laten zakken. Tot hun geluk zijn er weinig mensen die ze treffen, degene die ze tegemoetkomen hebben weinig interesse in wat er gaande is — zijn zelf te opgewonden onderweg met een andere dame om echt op hen te letten. Uiteraard helpt het manoeuvreren vanuit Ajax, en de poging tot undercover gaan vanuit Dani ook goed mee.
'Weet je dat heel zeker?'
Voor het eerst. in de vier jaar dat hij hier is, hoort hij een onbekende klank binnen Dani — onzekerheid. Het is dus niet moeilijk waardoor dat komt, die connectie is snel gelegd. Zijn mondhoeken krullen toch lichtelijk op, wetende dat ze een poging deed om zoals vanouds te klinken. Met een simpel knikje besluit hij verder te beantwoorden, al verbeterd het zijn eigen woede tegenover de man niet.
Ajax is al tevreden wanneer Dani het glas aanneemt en er een slok van neemt, heeft hiermee toch het idee dat het al wat beter met haar gaat — of dat hoopt hij althans. Hij neemt zelf plaats op de bureaustoel, en stelt dan voor dat ze haar hart kan luchten, dat hij er voor haar is. Vaak zat is de beste oplossing met zoiets praten, al helpt het de verwondingen niet. Het zal er altijd blijven, het idee, het geweten, de herinnering, maar dit is de beste oplossing om eruit te breken. Wanneer ze eindelijk haar mond poogt te openen, onderbreekt Doc net hun moment, waardoor Ajax een zachte zucht hoorbaar maakt.
'Eens moet de eerste keer weer zijn, nietwaar?'
Ajax luistert naar het gesprek tussen Doc en Dani, voegt zich er niet in. Hij heeft immers niets toe te voegen, op het feit na dat hij de klant nog wel te pakken zal nemen, dat dit niet het laatste was dat hij van hem had gezien. Wanneer Dani's ogen die van Ajax vinden is hij echter alweer afwezig, ontevreden over het feit dat het onder zijn ogen gebeurt is — dat hij de tekenen ook niet eerder zag. Zijn hand glijd door zijn baardje heen, terwijl de opwinding tegenover deze avond al begint te dalen in snelheden die niet voor hem weggelegd zijn normaliter.
'Wat is er gebeurd?'
De vraag doet Ajax niet opkijken, laat zijn blik eerder naar de grond gekeerd houden zodat hij het kan laten bezinken terwijl het uitgelegd wordt, al weet de man dondersgoed wat er gebeurt is — op details na.
'Hij heeft er vaker een handje van aan om wat ruwer te zijn tijdens de seks. Normaal reageert hij wel op een van mijn signalen, een simpele duw of een zacht zetje was al genoeg.'
Ondanks zijn poging omlaag te kijken, is zijn glip omhoog gegleden — bestuderen deze Dani in het geheel. Haar spierwitte knokkels kunnen hem niet ontgaan, welke hardhandig het randje van haar bed beetgenomen hebben, alsof haar leven er vanaf hangt. Iets dat het ook deed. Pas wanneer haar donkere kijkers de zijne lijken te vinden valt zijn blik op de hare, zijn eigen ogen eerder overladen met woede dan wat anders. Zijn hoofd schud ontevreden omdat hij het simpelweg niet kan bevatten. Zijn eigen handen tot vuisten gebald uit frustratie, waar zijn eigen knokkels dezelfde kleur wit dragen als die van Dani. De woorden op zijn tong slikt hij echter gauw terug, gezien deze de latina zeker niet zullen helpen.
'Nu reageerde hij helemaal niet, bleef maar bezig met zichzelf — wat ik ook deed.'
Ajax' mond glijdt lichtjes open, terwijl zijn tong uit frustratie over zijn achterste kiezen glijdt. De beverige ademhaling die tussen haar woorden in geplaatst is bezorgd Ajax zelfs een ongemakkelijk gevoel, een onzichtbare tot zijn eigen geluk. Het feit dat Dani zo ontdaan is, zegt genoeg voor hem. De vlaag aan emoties die langs haar donkere poelen glijdt ontgaat hem niet, vertellen hem dat Dani zich inderdaad sterker houdt — iets waar Ajax enkel en alleen maar respect voor kan ophoesten. Ondanks de tranen die beginnen te stromen.
'In alles was zelfs smeken niet voldoende.'
Pas wanneer Dani wegkijkt bijt Ajax hardhandig aan de binnenkant van zijn wang, poogt hiermee zijn frustraties tegenover de man in te slikken. Het zal toch geen nut hebben deze nu uit te spreken. De Doc begint haar reflexen in haar ogen te controleren, lijkt hiermee ook de gesprongen bloedvaatjes in haar ogen op te merken — een duidelijke indicatie van haar zuurstoftekort. Zowel haar oren als tong worden gecontroleerd, wat allemaal met duidelijke bewegingen gaat vanuit de dokter. Echt antwoord lijkt hij niet te geven op alles, alsof hij het laat bezinken.
De stilte die er abrupt heerst zorgt ervoor dat Ajax maar besluit te spreken. 'Die zien we niet meer terug.' Hij merkt hoe Doc een blik op hem werkt, waarna hij zich weer op Dani focust. 'Maar wat raad je aan Doc?' Ajax staat al op, wacht niet eens meer op woorden vanuit de oudere man. 'Is er nog iets dat ik kan doen?' Ondanks dat het niet zozeer als een vraag klinkt, eerder een bevel. werpt de man hem een korte blik toe, waarna deze terug naar Dani glijdt.
'Ik heb alles zo goed als nagekeken. Ik raad wel wat pijnstilling aan en rust. Ik kom over enkele dagen nog eens langs, want ik wil er zeker van zijn dat alles oké is. Bij heftige pijn innemen.'
Ajax knikt naar de man, neemt de pillen aan die hij aangeeft en controleert even wat het is — waar hij tot de conclusie komen dat het best heftige pilletjes zijn. Zijn ogen volgen de man naar de deur, terwijl hij Dani's verlossing haar kant op houdt, hier vertrouwd hij haar namelijk voldoende mee. 'Bedankt, Doc.'
De man werpt hen een knikje toe en vertrekt vervolgens zonder enige poespas — sluit de deur netjes achter hem. Hierdoor glijden de helblauwe ogen van Ajax direct weer naar Dani toe, waar hij haar kort bestudeerd. Het hoeft niet eens besproken te worden dat ze sowieso deze avond verder vrij zal zijn, en dat dat voor een onbepaalde tijd even is. Dat zijn zaken die Ajax niets interesseren.
Op een rustig tempo maakt hij daarom zijn weg naar Dani, waar hij voorover buigt — zijn beide handen aan weerszijden naast haar lichaam, op het bed, plaatst om te leunen, met zijn blik gericht op haar hals. 'Dat was genoeg spanning voor één avond. . .' Waar zijn eigen woorden normaliter uitdagender klinken, zijn ze haast vlak te noemen ditmaal. Zijn hand glijdt tijdens de woorden naar haar kin, waardoor hij haar zacht dwingt hem aan te kijken. In zijn ogen is geen medelijden te vinden, eerder respect. Een simpele poging hen terug te halen naar het moment voor alles kapot barstte, een poging om haar wat af te leiden van de shit die haar overkomen is.
'Ik had je graag willen zien hoe het behoort te gaan,' zijn woorden al duidelijker, een lichte ondertoon die uitdaging weet te bieden. In plaats van toch te handelen, streelt hij kort met zijn duim haar kin en kaak, voordat hij zich weer staande maakt, zijn ogen op haar neerdalend om enige verdere reacties te peilen. Hij poogt het allemaal niet weg te wuiven, maar hij kan haar geen geruststellende woorden bieden op dat vlak. Zeggen dat ze veilig is klinkt absurd, haar vertellen dat de klant het niet had moeten doen is logisch en haar vertellen dat ze met hem kan praten erover voelt vreemd — vanuit beiden. Al weten ze beide dondersgoed dat Ajax die kant bezit, dat er zeker met hem te praten valt op dat vlak het zou echter eerder Dani zijn die het liever allemaal slikt en wegwuift — waardoor hij weigert het op te dringen.

I'm your little ray of pitch black.

26 juni 2020 - 11:34 Kefe is offline

Kefe 5051

───────────────────────────────────── Tyrone Price ─────────────────────────────────────

" Do not listen with the intent to reply, listen with the intent to understand. "
The man behind the Wolf ♦ Owner of Kesari ♦ Outfit ♦ Dungeon ♦ w/ Kesari

Elizabeth vond het nodig Tyrone in te lichten over het feit dat er iets met Dani gebeurt is, waar hij de dame dankbaar voor is. Het feit dat ze hem echter apart nam bezorgde een onaangenaam gevoel, en bij het horen van het nieuws voelde het allemaal niet veel beter — toch is het uiteraard fijn dit te weten. Het masker plaatst hij met tegenzin terug op zijn hoofd, waarna hij Elizabeth bedankt voor de informatie, en haar met een speelse tik tegen haar billen achterlaat. De dame weet nog een glimlach over haar schouder heen te werpen, haar korte boblijn hierbij dansend.
Zijn zorgen tegenover Dani zijn er, uiteraard, maar hij weet dat ze in goede handen is met Ajax — maakt zich daarom niet teveel zorgen erover. Als iemand weet hoe hij ermee om moet gaan is het de blonde man. Bovendien weet iedereen dat Dani de sterkste dame hier aanwezig is, iets dat ze met trots draagt, waardoor hij niet verwacht dat er al teveel drama te vinden zal zijn. Elizabeth had hem echter wel ingelicht over de reactie van Ajax, wat hem niet eens zozeer verbaasd — daarin zijn de twee mannen twee handen op één buik.
Pas wanneer hij terug wandelt, zijn benen hem de Dungeon in leiden, ontgaat het hem niet dat zowel Malikah als Abe er nog niet zijn. Het idee om Ace eens te bellen om te vragen of hij er meer van weet speelt kort door zijn gedachte. Hij vraagt zich kort af of het met Luna echt zo lang moet duren, maar laat dat idee maar varen. Zolang er maar één van de leiders is, is het prima, waardoor hij het bellen voor nu laat varen. Ty is echter snel genoeg afgeleid door Kesari , die hij weer spot — de persoon bij wie hij zo abrupt weggehaald was eerder.
Wanneer hij ziet dat ze klaar is met een van de klanten die haar poogt aan te spreken maakt hij zijn weg haar kant op, waar hij klaarblijkelijk snel genoeg is om achter haar te verschijnen en hij zijn rechterhand om haar heen kan wikkelen aan haar rechterzijde — in plaats van deze daar echter te laten rusten, pakt hij haar linker pols zachtjes beet om haar om te draaien. Wanneer ze eenmaal naar hem toegekeerd is groeit de grijns op zijn gezicht. 'Tijd voor een pauze.'
Terwijl hij zijn hand in de hare voegt, maakt hij op vermakelijke wijze zijn weg richting de bar, waar hij haar alweer loslaat. 'De meesten zijn toch hard aan het werk, dus je verdient even een momentje voor jezelf — of beter gezegd voor mij.' De speelse ondertoon herkenbaar voor ieder die hem kent. Hij seint de Cat achter de bar om hun drankjes naar keuze in te schenken. De jongeman weet het dondersgoed, deze schenkt namelijk vaak zat op de zondagen — een ware mixoloog.
Zijn hand glijdt even door de lange lokken van Kesari heen, waarbij een bredere grijns rond zijn lippen speelt — de volheid ervan enkel duidelijker. 'Vanavond kom je mij vergezellen?' Ondanks dat zijn woorden al vol zekerheid klinken, trekt hij zijn wenkbrauwen haast op vragende wijze op, terwijl zijn blik op haar blijft hangen. Hij stapt dan ook dichtbij genoeg om de gouden vlokken in haar ogen op te merken, evenals de lichte sproetjes die haar gezicht sieren, zelfs in de duisternis die de kelder biedt.
'Wolf, ben je nu een dame aan het claimen?'
De diepe stem klinkt vanachter Tyrone, waardoor deze kalm over zijn schouder heen kijkt. Het is de zoete, haast onschuldige ondertoon van de man die hem een lichte frons weet te bezorgen, waardoor zelfs zijn chocoladebruine kijkers de slanke, kleinere man in zich opnemen. 'Ze werkt niet.' De klank in de stem van de donkere man moet genoeg zeggen, duidelijk en autoritair, waardoor de andere man hem een knikje geeft en zijn aandacht verricht naar de barman. Wat onverstaanbaar gemompel is hoorbaar, iets dat vagelijk weet te klinken als een excuses. Het is dan ook expres dat Tyrone geen verdere details heeft gegeven, vooral niet na wat er zojuist met Dani gebeurt is. Dat zijn de types die hij niet vertrouwd.
Met zijn ene wenkbrauw opgetrokken keert hij zich weer tot Kesari, waardoor zijn mondhoeken weer wat opkrullen. 'Laten we er een spelletje van maken, wie zal de volgende zijn die binnen komt wandelen?' Op uitdagende wijze trekken zijn wenkbrauwen op, waarna deze vrijwel direct weer zakken. De grijns die rond zijn lippen trekt eentje die duidelijk aangeeft dat hij poogt van een vervelende situatie iets positiefs te maken. Kort kijkt hij nog even rond, ergens hopend dat er nog iemand op zal komen dagen — het aantal mensen dat hij mist lijkt haast hoger te zijn dan deze voorheen was.
Pas na dat alles grijpt Tyrone naar zijn glas, proost deze zacht tegen die van Kesari aan, zonder echt een zegje te doen, en neemt al gauw een slok. Het glas rust even voor zijn lippen, waar de twijfel hangt om een tweede slok te nemen, maar uiteindelijk laat hij zijn arm relaxed op de bar rusten — zijn vingers nog altijd rond het glas gewikkeld. Pas wanneer zijn ogen Kesari weer vinden, haar gelaat in zich opnemen verschijnt er weer een glimlach rond zijn lippen — eentje die voor Kesari zichtbaar blijft gezien ze gemakkelijk onder het masker kan kijken. Het verschrikkelijke masker.

I'm your little ray of pitch black.

26 juni 2020 - 14:10 Elentiya is offline

Elentiya 12352

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Private room w/ Ajax • Outfit •

De frustratie, welke naarmate Dani verder spreekt wordt overgenomen door een fonkelende woede, is meer dan duidelijk te zien in het blauw van Ajax' kijkers. Hij zegt geen woord wanneer de brunette haar verhaal kort doet, maar kijkt enkel en alleen maar terug. Een flauwe glimlach weet zich bloot te geven rondom haar lippen, terwijl enkele tranen geluidloos over haar wangen heen rollen alvorens Dani terug omhoog kijkt naar Doc.
"Die zien we niet meer terug."
Gesproken op een vaste toon is het merkbaar dat er van tegenspreken geen sprake is daar de autoriteit niet te missen is, vooral niet op dit vlak. Simon had zojuist het Hotel voorgoed verlaten. "Maar wat raad je aan Doc?" vraagt Ajax vervolgens. "Is er nog iets dat ik kan doen?" De reflexen in haar donkere kijkers worden ondertussen getest, gevolgd door een controle van haar oren. Doc zegt niks, maar zijn gezicht spreekt dusdanig boekdelen dat Dani een huiverig niet weet te onderdrukken. Als de beste man zich tot Ajax wendt, veegt de Spaanse ongezien haar wangen droog; tranen niet hetgeen dat ze normaliter zo gauw liet zien.
"Ik heb alles zo goed als nagekeken. Ik raad wel wat pijnstilling aan en rust. Ik kom over enkele dagen nog eens langs, want ik wil er zeker van zijn dat alles oké is. Bij heftige pijn innemen."
"Niks wat een beetje make-up niet weg krijgt, hm?" brengt Dani op een hesere toon tussendoor uit. De met afkeuring vervulde blik die Doc haar toewerpt wanneer de brunette uitgesproken is weet een zwakke trek af te tekenen op haar lippen. Het feit dat Dani zelfs pijnstillers kreeg toegeschoven wist kenbaar te maken hoe ernstig de situatie nu is — hoe ze niet in staat gaat zijn om de werkzaamheden te herpakken, vanavond of morgen. De poging om het hele gebeuren af te doen alsof het niks is hiermee bestempeld als een waardeloze zet.
"Bedankt, Doc," klinkt het vanuit Ajax, welke tegelijkertijd de pijnstillers controleert alvorens hij deze naar Dani uitsteekt en de dokter haar kamer verlaat. Het enige wat ze de man nog na weet te werpen, is het subtiele optrekken van haar mondhoeken in een dankbaar gebaar.
Wanneer Ajax zijn blik van de inmiddels gesloten deur naar Dani af laat glijd, kijkt deze van hem weg — bestudeert de pillen alsof het een compleet nieuw iets is terwijl ze in alle werkelijkheid alleen maar elke glimp van medelijden tracht te ontwijken. Dát was wel het laatste wat ze nodig had, of welke andere vorm van bullshit dan ook. Het is desondanks zijn bewegingen die haar toch op doen kijken, waar ze hem waakzaam blijft volgen tot hij voor haar staat; hoog torende boven haar uit, daar ze nog steeds op de rand van het bed zit.
"Dat was genoeg spanning voor één avond. . ."
Licht trekt Dani een van haar wenkbrauwen op. Zou je denken? De aanrakingen die daarop volgen zouden haar moeten doen huiveren — er van wegtrekken omdat ze ongewenst zijn. Het tegendeel is echter waar. Dani kijkt toe hoe Ajax zich vooroverbuigt, zijn handen aan weerszijden van haar lichaam op het bed plaatst, alvorens haar kin te strelen en haar op deze wijze tevens dwingt hem recht aan te kijken. Dat een verdwaalde traan alsnog over haar wang heen weet te glijden, negeert de Spaanse volledig. De kant die ze daarmee toonbaar maakt naar de man voor haar een subtiel teken van vertrouwen zoveel dieper dan anders. In plaats van weg te bewegen, leunt Dani onbewust iets tegen zijn aanrakingen aan.
"Ik had je graag willen zien hoe het behoort te gaan."
De lichte uitdaging in zijn woorden ontgaat Dani niet — de opening die hij daarmee creëert, de afleiding die hij poogt bloot te leggen, meer dan welkom voor de Spaanse voor hem. Geen zoetsappige woordjes, geen vertroetelingen omdat ze nu zieliger dan anders zou zijn, maar simpel weg het moment voorafgaande aan alles terug halen om te kunnen vergeten wat er gebeurd is nadien.
"Is dat zo?" hoort ze zichzelf hardop afvragen, haar hoofd ietwat gekanteld wanneer Ajax zijn afstand weer neemt. Stilletjes glijden haar donkere kijkers over hem heen, van top tot teen en weer terug. De beste uitvlucht die ze had, de manier waarop zij haar afleidingen wist te vinden, was niet iets wat nu direct aan top stond, maar waar de brunette zeker in ging vervallen mochten de verleidingen zich blijven weergeven. Met moeite dwingt Dani zich overeind van het bed, waar ze bijna tot een gelijke hoogte weet te komen als Ajax, minus de hoge hakken waar haar voeten eerder nog prijkten.
"Het spijt me je te moeten teleurstellen dan," klinkt het vervolgens, waarop haar blik én vingers als vanzelf opnieuw het touwtje van zijn hoodie vangen. "Ik geloof er niet meer zo in dat er een manier is waarop het überhaupt hoort te gaan."
Wanneer de brunette haar ogen terug naar Ajax opslaat werpt ze hem een glimlach toe, volledig gemixt met verschillende emoties, maar waar een glimp van wederzijdse uitdaging niet volledig te missen is. "Het is gedoemd om te mislukken, niet waar?" Als haar vingers het touwtje loslaten, veegt ze kort met een vlakke hand over zijn borstkas heen, alvorens ze van hem weg poogt te draaien — wankel of niet.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 juni 2020 - 20:03 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"That smirk is going to get you fucked, Princess."
Owner of Dani ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ Outfit ♕ Dani's room w/ Dani

Het feit dat Dani voor hem huilt betekend voor hem niets verkeerds, stoort hem verder ook niet. Over het algemeen ziet hij tranen niet eens als iets slechts, maar een versie van kracht en blootstelling — eentje die hij blijkbaar verdiend. Een blik vol medelijden krijgt ze echter niet van hem, wel begrip en zorgen, gezien hij toch verantwoordelijk voor haar is, en hij voelt zich er beroerder over dan hij ooit toe zal geven.
Pas wanneer er een kort gesprekje met de Doc gaande is, en Dani een opmerking met betrekking tot makeup om de harde handeling te verbergen trekt ook Ajax zijn wenkbrauwen kort op — alsof hij haar in deze staat aan het werk zou zetten. Er komt nog een korte uitleg, voor de man verdwijnt. De blik die Ajax op Dani werpt, wordt ontweken door een vreemde interesse in de pillen.
Pas wanneer zijn gezicht nabij de hare te vinden is, hij haar hier ook dwingt hem aan te kijken ziet hij nog een traan ontglippen, welke hij soepel opvangt wanneer deze eenmaal over haar kaak glijdt — allang opgelucht dat ze zich niet terugtrekt uit zijn aanrakingen. Het feit dat ze zelfs tegen zijn aanraking aan weet te hangen zorgt voor net miniem optrekken van zijn mondhoek, enkel en alleen omdat haar handelingen enkel goede dingen weergeven, tegenover hem persoonlijk althans. Het veranderd zijn gedachte zeker niet met betrekking tot haar werk.
'Is dat zo?'
Dani kantelt haar hoofd wat, terwijl hij zich staande maakt. Het neerkijken op haar doet iets met zijn mannelijke hersenen, wat hij poogt te onderdrukken. Zijn eigen hoofd kantelt evenals lichtelijk, waardoor ze elkaar rechter aankijken dan haar daadwerkelijke bedoeling waarschijnlijk is. Zijn wenkbrauw trekt op alsof hij haar uitdaagt verder te gaan, de afleiding aan te nemen met open armen. Wanneer ze zich staande maakt is er niet veel ruimte tussen hen te vinden, dat heeft hij haar ook niet bepaald gegeven.
'Het spijt me je te moeten teleurstellen dan. Ik geloof er niet meer zo in dat er een manier is waarop het überhaupt hoort te gaan.'
Haar blik gericht op zijn hoodie, en al gauw spelen haar vingers weer met het simpele touwtje. Zijn eigen blik blijft naar beneden gekeerd, gericht op de plek waar haar ogen de zijne elk moment op kunnen zoeken — voordat hij een handje zou helpen. 'Geloof valt altijd terug te halen.' Zijn woorden klinken vrijwel direct wat dieper, donkerder haast. Pas wanneer haar ogen de zijne vinden ontglipt zowel de glimlach hem niet, als de emoties die langs haar poelen kolken, waar uitdaging prominent naar voren lijkt te komen — al is deze subtieler dan normaliter.
'Het is gedoemd om te mislukken, niet waar?'
Zijn wenkbrauwen trekken op, horen er een vage belofte in die hij niet wil geloven — niet kan geloven na vier jaar heen en weer. Wanneer haar vingers het touwtje loslaten en Dani zich poogt om te draaien kantelt zijn hooft lichtelijk. Het idee dat als hij het nu laat gaan, dat het niet meer te redden valt, is veel te groots. Zonder teveel nadenkwerk erachter trekt hij soepeltjes aan de badjas, zodat ze naar achteren stapt. Door de plotselinge handeling, verwacht hij dat het nog wel eens verkeerd kan gaan, waardoor hijzelf direct naar voren stapt — hiermee zijn lichaam al tegen haar rug drukt om haar eventueel op te vangen.
Zijn hand glipt zorgeloos langs haar taille af, laat deze op haar buik rusten zonder direct bewegingen te maken, ondanks de badjas die er nog tussen te vinden is. Zijn kin rust al gauw zachtjes op haar schouder, waardoor zijn mond aardig dicht bij haar oor te vinden is. 'Daar valt maar op één manier achter te komen.' De ietwat hese fluistering verbergt geen seconde dat hij de uitnodiging aanneemt mocht ze deze aan willen houden. Het zal een uitdaging worden, maar eentje die Ajax met genoegen aanneemt. Niet alleen voor haar afleiding, maar ook de zijne.
Tergend langzaam laat hij zijn vingertoppen echter omhoog glijden, echter net totdat hij stopt bij het lint dat de stof bij elkaar houdt. Met één hand weet hij het lint soepel los te maken, waarna hij zijn hand plaatst op de plek waar zojuist de knoop te vinden was — waarna hij met zijn vingertoppen ditmaal even kwellend zijn weg omlaag maakt. Zijn hoofd haalt hij ditmaal van haar schouder af, waarna hij met zijn vrije hand zacht langs haar andere oor glijdt — haar hals expres ontwijkend. Dezelfde hand glijdt door haar haren heen, welke hij vervolgens onder de badjas uit haalt, en zacht over haar rug laat vallen.
'Maar ik denk dat jij je rust hard nodig hebt,' spreekt hij dan zo normaal uit als mogelijk is, al is de licht hese ondertoon niet direct verdwenen — wat helemaal niet zo simpel is na het uitspreken van zo'n dubbelzinnige opmerking. Met een zachte kus tegen de zijkant van haar hoofd maakt Ajax zichzelf echter alweer staande, zodat hij niet voorover gebogen staat. Zijn hand trekt hij langzamer terug dan voorheen, laat hierbij zijn vingertoppen langs haar contouren afglijden tot deze in zijn hoodie verdwijnen. Met zijn vrije hand zorgt hij ervoor dat Dani zich nog staande houdt, heeft hierbij de hand op haar heup rusten — al is het ook zeker om nog contact te behouden, ondanks dat die keus nu bij Dani ligt. Al heeft deze altijd bij haar gelegen, waardoor op dat vlak weinig veranderd is.

I'm your little ray of pitch black.

26 juni 2020 - 21:54 Elentiya is offline

Elentiya 12352

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Dani's room w/ Ajax • Outfit •

"Geloof valt altijd terug te halen."
De woorden echoën door haar hoofd heen, zelfs wanneer Dani tracht te laten blijken dat het vertrouwen daarin bijna vernietigd is door het gebeuren van vanavond. De brunette neemt Ajax in zich op zolang ze dicht bij hem staat, raakt hem aan niet alleen voor de afleiding, maar eveneens vanwege de dreigende drang zichzelf te verliezen als ze geen contact meer met hem maakt. Nog voor ze zich van Ajax wegdraait ziet Dani hoe zijn wenkbrauwen omhoogschieten, waar ongeloof zich vermengd met het heldere blauw in zijn kijkers. Ze komt niet ver. Nog maar centimeters van hem verwijdert trekt Ajax haar op een soepele wijze aan haar badjas terug. Dani wankelt lichtelijk, dreigt haar evenwicht te verliezen tot voor zijn brede lichaam haar van achteren opvangt.
"Daar valt maar op één manier achter te komen."
De hese ondertoon in de fluistering vlak naast haar oor, waar Ajax zijn kin op een schouder laat rusten en zijn hand de vrijheid geeft om via haar taille op haar buik te blijven rusten, laat een huivering door Dani heen trekken. Ze slikt moeizaam, negeert de pijn welke deze simpele handeling al weet op te roepen en sluit voor luttele seconden haar ogen als ze vanzelf iets tegen hem aan leunt. Beverig ademt ze diep in, voelt de zwakke kwelling van het gebrek aan zuurstof eerder kortstondig door haar longen heen schieten alvorens deze verloren gaat op een zachte doch hoorbare zucht.
Dani is zich meer dan bewust van de langzame weg die Ajax zijn vingers laat afleggen — het loshalen van de knoop in het lint van de badjas, de warmte van zijn hand als deze in plaats daarvan tegen haar buik aan komt te liggen. Geheel als vanzelf beweegt ze met hem mee, kantel haar hoofd iets wanneer zijn vrije hand langs haar andere oor afglijdt; haar hals daarbij pertinent weten te vermijden om geen triggerpunten aan te halen. Dani kent afleiding maar op één manier, voelt hoe de angst deze zwart blakend en waar ze meer dan voor moet vechten om niet te blijven hangen in de shock van minuten eerder. Zijn aanrakingen vegen de smerige strelingen van eerder weg — doen ze oplossen tot niets doordat een tinteling afkomstig van Ajax hetgeen is dat achterblijft.
"Maar ik denk dat jij je rust hard nodig hebt."
Wanneer de woorden een andere toon in hun bezit hadden, dan zouden ze een doel getroffen hebben gelijkwaardig aan een koude douche. Het is echter de heesheid waarmee het gepaard gaat, de diepte waar ze vandaan komen, die het maakt dat het eerder een stille uitdaging blijft. Wellicht dat het verstandiger is om inderdaad de rust te nemen die ze naar zeggen nodig heeft, wat ieder normaal mens gedaan zou hebben na een aanval zoals het Dani getroffen had. De harde werkelijkheid waarin zij zich bevonden zat echter volledig anders in elkaar en de brunette heeft inmiddels door de jaren heen teveel moeten doorstaan om er simpelweg met rust vanaf te komen. Het was niet meer voldoende.
"Zwets niet," hoort Dani zichzelf daarom dan ook uitbrengen — draait zich vervolgens half naar Ajax om en slaat haar donkere kijkers naar hem op. De gemixte emoties nog altijd zichtbaar in de diepte van haar poelen, waar de angst tijdelijk voor preventief een ondertoon aangenomen lijkt te hebben, maar waar het stille verlangen op een subtiele wijze doorheen weet te sijpelen en het ontembare naar voren dringt. "Wat ik nodig heb heeft niks met rust te maken," vervolgt ze haar woorden, terwijl een van haar handen over zijn hoodie heen glijdt — in de richting van zijn kaak, waar haar vingertoppen voor de zoveelste keer door zijn baardje heen glijden, maar ze dit keer een spoor doortrekken naar zijn nek.
Nu Dani op blote voeten voor Ajax staat wordt ze gedwongen iets op haar tenen te gaan staan, haar lichaam volledig naar hem terug gedraaid; waar haar badjas centimeters openvalt vanwege het gemis van de knoop in het lint om haar middel, haar naaktheid daardoor grotendeels zichtbaar. Met een hand in zijn nek weet de brunette Ajax dichter naar zich toe te halen, vergrijpt zich met haar vrije hand aan de stof van zijn trui — deels om stabiliteit te behouden en voor een ander deel om zich ergens aan hem vast te klampen. Wanneer haar lippen nog maar enkele millimeters van de zijne verwijdert zijn, slaat de twijfel voor heel even toe. Één kus was genoeg om zichzelf kwijt te raken in het moment, maar een vervolg daarop zou zoveel meer dan dat betekenen. Het ontketende alles waar Dani vier jaar lang tegen gevochten had, wat niet enkel en alleen voortgedreven werd uit de eigenlijke behoefte te vergeten wat er simpelweg vanavond gebeurd is. Ajax was niet hetzelfde, meest makkelijke verzetje dat ze eens met een van de andere jongens heeft gehad — inhoudingsloos en puur voor de meest makkelijke manier aan afleiding die er is.
"What I need is to forget," fluistert Dani zacht tegen zijn lippen aan, haar lichaam bevend vanwege het verlangen, maar eveneens de schrik die daarmee gepaard gaat. Vederlicht glijden haar vingertoppen over de ruwheid van zijn kaak heen zodra ze de grip op zijn trui heeft weten los te laten. In een zachte veeg streelt de brunette vervolgens met haar lippen over de zijne heen, slaat haar blik naar Ajax op als ze zich terug besluit te trekken. Niet voor zichzelf, of niet omdat ze hem niet wilden, maar om niet de illusie te wekken dat hij enkel en alleen daarvoor dient wanneer ze zich na zoveel jaren eindelijk aan hem over lijkt te geven.

[ bericht aangepast op 26 juni 2020 - 22:25 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 juni 2020 - 23:04 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"That smirk is going to get you fucked, Princess."
Owner of Dani ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ Outfit (shirtloos) ♕ Dani's room w/ Dani

Het is maar goed dat Ajax de Latina besluit op te vangen, gezien deze licht wankelt. Tevreden met het idee dat hij het maar zachtaardig heeft aangepakt, glijdt zijn hand richting haar buik — poogt hiermee andere lichaamsdelen wakker te schudden uit hun schrik, haar spieren wakker te maken na hetgeen dat er gebeurt is.
Het slikken zorgt er bijna voor dat hij hapert in zijn handelingen, maar waar hij zichzelf net van weet te weerhouden. De wijze waarop haar lichaam toenadering zoekt bij de zijne helpt, helpt hem meer dan ze ooit zal kunnen begrijpen. Ondanks het opborrelen van zijn eigen opwinding, is hetgeen waar hij nu naar streeft niets meer dan Dani afleiden van wat haar overkomen is — wil dit wegwuiven uit de geschiedenis voor zover hij die mogelijkheid kan bieden. Toch blijft haar eigen ademhaling haperen, wat er echter niet voor zorgt dat zijn handelingen stoppen. Doelgericht vervolgt Ajax zijn pad.
Zijn handen glijden over andere gevoelige punten, maar niet gevoelig genoeg om haar het idee te geven dwingend over te komen — hier heeft Ajax voldoende informatie over verkregen, ondanks dat iedere persoon anders is. Hij heeft het idee dat hij Dani kent, dat hij haar reacties aardig kan lezen intussen, waardoor hij luistert naar wat haar lichaam hem verteld.
'Zwets niet.'
Dani weet zich vervolgens om te draaien, deels althans, voor haar ogen de zijne vinden. Haar donkere poelen vertellen hem veel, waarschijnlijk teveel. De angst is haar niet ontglipt, en Ajax verwacht ook niet zozeer dat dat binnen dagen zal lukken, maar hetgeen dat naar voren steekt is het verlangen — iets dat zijn ogen ook uit zullen stralen. Het willen corrigeren dat een ander verpest heeft zit niet in Ajax normaliter, hij maakt veel liever zijn eigen fouten goed, maar in dit geval doet hij het met genoegen.
'Wat ik nodig heb heeft niks met rust te maken.'
De handelingen met haar hand, welke eerst over zijn borst heen glijden, vervolgens hun weg vervolgen richting kaak en daarbij baardje voordat deze naar zijn nek doorglijdt. Een lichte rilling glijdt door zijn lijf bij de aanraking van zijn kaak ditmaal, terwijl hij haar de kans geeft zijn huid te betasten — haar de vrijheid gevende uit vertrouwen en respect. Zijn wenkbrauwen trekken echter licht op, eerder door haar woorden dan haar handelingen — of misschien eerder de mengelmoes ervan. Ajax bevochtigd zijn lippen zonder er verder een bedoeling bij te hebben, terwijl zijn heldere kijkers de hare treffen. 'Rust is overrated.' Zelf had hij er ook nooit wat aan, bezorgde hem enkel slapeloze nachten en vervelende dagen.
Haar lichaam draait zich naar de zijne toe, terwijl Dani overduidelijk op haar tenen staat. Zijn armen glijden rond haar middel heen, deels voor ondersteuning en uiteraard voor toenadering. Het ontgaat hem dan ook niet dat de badjas door deze handeling open weet te glijden, waardoor haar naakte lichaam tentoongesteld wordt. Na een snelle blik erop, vinden zijn ogen de hare weer. De hand in zijn nek trekt hem wat omlaag, wat hij met genoegen doet. Voorover gebogen staan ze al gauw oog in oog, waar hij haar gelaat bestudeerd.
De hand die zijn trui treft lijkt hem beet te pakken als een reddingsboei, iets dat hem zacht laat slikken. Haar gezicht nadert, waardoor Ajax haar handelingen volgt. Pas wanneer hij beseft dat er niet meer dan een haar tussen hen in te vinden is, wacht hij af — geeft haar hiermee de tuigjes in handen voor nu. Hoe verleidelijk het nu is om zijn lippen die kleine millimeters te laten overtreffen, eindelijk haar volle lippen te proeven, is abnormaal — moeilijker dan ooit om zich te bedwingen.
'What I need is to forget.'
De fluistering tegen zijn lippen zorgt ervoor dat hij even een wat grotere inhaal van adem neemt, waar hij haar warme adem tegen zijn huid voelt — zelfs zijn mond voelt betreden. Haar trillende lichaam ontgaat hem niet, waar hij dondersgoed beseft wat er gaande is. Haar hand glijdt zacht over zijn kaak, waarschijnlijk niet eens voelbaar als zijn gehele lichaam niet paraat stond op het moment. Wanneer haar lippen langs de zijne glijden, kost het hem even alle moeite haar haar ding te laten doen, om Dani zich weer terug te laten trekken — het kat en muis spelletje vervolgend zoals alleen zij dat kunnen. Ditmaal is het echter anders, grenzen zijn overtroffen, momenten zijn verbroken en de sfeer voelt anders — eerder ontspannen ondanks wat er boven hun hoofd hangt.
De ruimte die Ajax Dani geeft is niet lang, gezien hij zichzelf niet kan bedwingen — niet langer kan vechten nu hij de zachte aanraking van haar lippen tegen de zijne heeft gevoelt. Hij snapt haar hint, begrijpt hoe ze het bedoeld — het siert haar hoe ze hem het idee wil geven hem niet te gebruiken, maar voor eens in zijn leven ziet hij daar geen probleem in. Het schuldgevoel te groot om daar een punt van te maken en de opwinding te aanwezig om ertegen te willen vechten.
Het is binnen luttele seconden dat Ajax zijn hand zacht in de nek van Dani plaatst, zijn hand hierbij haar losse haren ontwijkend door eronderdoor te glippen. Zijn hand rust tegen de huid aan, doet geen poging de beginnende plekken in haar hals aan te raken. Ajax is daarom degene die zich naar voren laat hangen, die zijn lippen schaamteloos op de hare plaatst. Het kost hem geen moeite om zijn lichaam tegen de hare te drukken, terwijl zijn vrije hand zijn weg vindt achter haar badjas, zijn hand plaatsend tegen haar blote taille. Het verdiepen van de kus laat hij aan Dani over, gezien hij op dat vlak nog wil peilen.
'On it,' is Ajax' verlate antwoord op haar woorden, wanneer zijn lippen eindelijk los weten te haken van de hare. Het feit dat hij het niet te lang heeft voorgezet enkel en alleen voor haar keel en longen, zodat deze ietwat van hun rust verkrijgen die ze verdienen. Zijn ogen glijden kort over haar gelaat heen, terwijl zijn handen over haar oren en daarbij deels van haar wangen geplaatst worden, hierbij opnieuw haar keel ontwijkend. 'Kom.' Hij drukt een haast onschuldige kus op haar lippen, voor hij haar beide handen beetpakt, deze achter zijn rug plaatst en haar vervolgens mee richting de badkamer weet te nemen — zijn pas traag zodat ze zelf de wandeling zo gemakkelijk mogelijk kan maken, mocht het niet al te soepel verlopen. Eenmaal in de badkamer doet hij het licht aan, waarna hij de douche aanzet. Moeiteloos trekt hij zijn jas uit, waarna de hoodie volgt — waardoor hij compleet shirtloos achterblijft. Zijn blik glijdt over haar heen, terwijl hij zijn schoenen zonder enige moeite uit weet te trappen, een grijns zijn gezicht sierende.

I'm your little ray of pitch black.

27 juni 2020 - 11:55 Elentiya is offline

Elentiya 12352

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Dani's room w/ Ajax • Outfit •

"Rust is overrated."
En gelijk heeft hij. Als Dani zich nu moest terugtrekken om te rusten dan werd eerder het tegenovergestelde een werkelijkheid. Ze zou er alleen maar onrustiger van worden, gedreven door de vervelende herinneringen en slapeloze nachten — waar haar nachtelijke terrors genadeloos blijven toeslaan en de brunette zou vervallen in een patroon dat zich al lang niet meer had weten te herhalen.
Ajax doet niets om haar tegen te houden, staat het toe dat Dani hem naar zich toetrekt tot hun lippen nog maar millimeters van elkaar verwijdert zijn. Hoewel ze graag wil, het verlangen naar hem allesoverheersend is, herpakt ze zich in het jarenlange spel tussen hen in — weigert hem het idee te geven dat het enkel en alleen maar te doen is om het te vergeten, terwijl ze beiden weten dat het tussen hen in niet zo simpel meer is. De ruimte die hij haar biedt, het vertrouwen wat hij terug op poogt te wekken houden het echter niet tegen dat Dani zich terug trekt.
Het duurt echter welgeteld maar twee seconden voor Ajax anders besluit — waarop hij zijn hand in de nek van de Spaanse legt en haar op deze wijze direct weer naar zich toe haalt. Dani stribbelt niet tegen, mede doordat de man precies lijkt te weten wat hij doet, alvorens zijn lippen schaamteloos op de hare te drukken en daarmee de afstand laat verdwijnen die eens tussen hen heersten. Wanneer het moment van overgave precies door Dani heen lijkt te schieten, weet de brunette niet exact. Haar lichaam welft zich als vanzelf tegen het zijne aan wanneer Ajax zich tegen haar aan drukt. De hand die de naakte huid onder de badjas beroert laat een warm spoor achter — tintelend over de gehele oppervlakte heen. Het is het moment waarop de kus zich verdiept dat Dani zich gewonnen geeft; dat ze toegeeft aan de jarenlange opgebouwde spanning tussen hen in, zij het geheel anders dan ze ooit verwacht had.
Ze weet de kus intiemer te maken door haar lippen vaneen te wijken, haar tong over zijn onderlip heen te laten glijden tot deze de zijne ontmoet. Het is echter bijna noodgedwongen dat ze hem seconden later weer moet afbreken, het pijnlijke gebrek aan zuurstof niet iets waar ze zich nu al weer bewust van wil worden. Haar ademhaling gejaagd wanneer Ajax zacht fluistert; "On it." Opwinding giert door hen heen. Dani blikt naar hem op, waar dankbaarheid poelt in de diepte van haar kijkers, wetende dat dit wellicht niet het beeld is dat ze voor ogen hadden wanneer er van overgave sprake zou zijn. Het was althans niet hoe ze het zelf gezien had, of het idee dat ze zich voorhield wanneer ze de man teisterde tot het uiterste.
"Kom," spreekt Ajax zacht — de stilte doorbrekende die seconden lang aanwezig blijkt. Haar gezicht zacht omvat door zijn beide handen. Dani weet niks uit te brengen, vertrouwt haar eigen stem totaal niet, maar knikt toch om hem van een reactie te voorzien. Op weg naar de badkamer blikt Dani tegen zijn brede rug aan, schampt zacht met haar voortanden over haar onderlip heen; waar de kus van eerder overduidelijk een herinnering lijkt te hebben achter gelaten. Eenmaal in de badkamer aangekomen vermijdt Dani de grote spiegel daar waar ze kan en kijkt toe hoe Ajax zich ontdoet van zijn jack en hoodie.
Haar donkere kijkers glijden schaamteloos over zijn ontblootte bovenlichaam heen, de grijns die rondom zijn mond speelt weet een subtiele glimlach te ontlokken bij de Spaanse — waar een gesmoord geluid door haar rauwe keel heen trekt als ze hunkert naar de aanrakingen van zijn naakte lichaam. "Des duivels, " mompelt Dani zacht, doch hoorbaar genoeg boven het gekletter van het vallende water uit. Een zweem van een lach speelt over haar lippen heen, blikt nog eenmaal over het gespierde bovenlichaam heen alvorens ze moeiteloos de badjas van haar schouders af laat glijden.
Zo naakt als de brunette zich nu tentoonstelde, is ze nog nooit geweest. Haar vrouwelijke lichaam niet iets waar ze zich voor schaamt, de rondingen juist hetgeen ze daarom nadrukkelijk aan wist te zetten, maar het zichtbaar maken van haar verwondingen — gekneusde plekken door haar verzet, of vanwege de val op de grond wanneer ze voortgedreven werd door de noodzaak om bij haar belager weg te komen — evenals het bijna openstellen van haar zwartgeblakerde ziel, was iets nieuws te noemen. Het werd een kwestie van geven en nemen; hoe meer Ajax haar gaf, hoe meer ze terug nam, maar ditmaal op een gelijkwaardige wijze.
Dani overbrugt de korte afstand tussen haar en Ajax in, laat haar blik van zijn gezicht afdwalen tot deze zijn borstkas bereikt. Zonder aarzeling steekt ze haar nog trillende vingers uit, strookt vederlicht over zijn bovenlijf heen en volgt met de toppen de harde lijnen van zijn buikspieren. Een frons nestelt zich op haar gezicht, eerder bedenkelijk te noemen. Uiteindelijk trekt ze zich terug met een opgetrokken wenkbrauw, veelzeggend als ze van de broek op zijn heupen terug naar zijn gezicht weet op te kijken. Het minieme trekje rondom haar mond weet de uitdaging over te brengen, waarna Dani zich omdraait in de richting van de douche en onder het stromende lauwe water besluit te stappen — waar ze de viezigheid hoopt weg te spoelen die Simon achter heeft weten te laten.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 14:25 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

27 juni 2020 - 21:33 Perseid is offline

Perseid 8184

Honey
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outfit (no panties) ✬ Kitchen with Ace
16+ explicit sexual description

✬ ✬ ✬

✬ ✬ ✬

Honey verloochend de ingeving om overeind te krabbelen, kiest er geheel instinctief voor om zijn volgende zet af te wachten, haar lijf enig respijt gunnend van de intensieve voorafgaande minuten. Ze begeeft zich op onbekend terrein, iets dat zich niet laat verbergen achter haar gloeiende wangen en hongerige kijkers.
Kijkers welke elke handeling als een havik volgen, de teleurstelling die door haar heen raast wanneer hij zijn boxershort en vervolgens broek weer zedelijk op hun plaats trekt zichtbaar in de pruil waarin haar mond vervalt. Een delicate, verongelijkte frons trekt samen op haar voorhoofd op hetzelfde moment dat de blondine het gevoel in haar scherpe tong lijkt te hebben wedergevonden—maar alsof hij haar gedachten kan lezen, zakt de zwarte kat voor haar neus door zijn hurken, legt haar het zwijgen op met de intimiteit van dat strenge gebaar.
Ze blijft roerloos zitten, knippert amper zodra hij zijn hand naar haar uitsteekt, de achterliggende intentie onleesbaar met dank aan het vlakke masker dat terug staart. Het is zijn duim die langs het vocht dat richting haar kin is gedropen strijkt, het bewijs van zijn genot, de vrijwel enige reden dat ze het heeft laten zitten. Als hij het terug naar haar lippen veegt opent ze deze gewillig—het verraad dat haar eigen lichaam pleegt iets waarvan ze niet langer opkijkt. De zilte smaak blijft achter op haar tong, welke ze wederom over de indringer laat glijden. Een belofte.
‘Brave meisjes zouden beloond moeten worden, niet?’ Haar ademhaling stokt, en wederom is het alsof hij exact weet wanneer ze haar antwoord klaar heeft en waarschuwt de toenemende druk op haar onderlip haar voor de mogelijke consequenties.
Honey kan het verontwaardigde geluidje dat haar gefrustreerde keel verlaat dan ook niet verkroppen als hij nogmaals achteruit stapt. ‘Jammer dat dit enkel was om je brutaliteit goed te maken.’ Spijt is er absoluut niet te vinden in die woorden, en het zijn haar ogen die haar tong voor zijn, welke het ongenoegen tonen dat zich in haar binnenste manifesteert. Waar ze echter verwacht dat hij zich simpelweg zal omdraaien en de keuken zal verlaten zonder een tweede maal naar haar smekende figuur om te kijken—slaat hij enkel zijn armen over elkaar, op haar neerkijkend vanuit een inmiddels bekende positie. Ze heeft allicht onderschat hoeveel hij hier daadwerkelijk van geniet.
‘Als je bevrediging wil verzorg je die zelf maar, en ik help je pas als ik weer paraat ben. Zonder dat je me aanraakt.’ Er bestaat geen enkele onduidelijkheid over zijn voorstel, hetgeen hij van haar vraagt in ruil voor haar een eigen orgasme als een duivels dilemma. Honey's blik dwaalt kortstondig door de keuken, de weifeling zichtbaar op haar gezicht, maar wanneer haar ogen zijn gedaante hervinden en haar onderbuik wreed samentrekt—weet de blondine dat het een verloren zaak is.
Voorzichtig duwt ze zichzelf overeind van de vloer, trachtend het knikken van haar knieën te verhullen door haar heupen overdreven te wiegen op haar wandeling naar de bar, elk zenuwuiteinde op scherpte met het besef dat iedere beweging nauwkeurig wordt gade geslagen. Honey ademt diep in voor ze zichzelf langzaam omdraait, haar lippen bevochtigend als ze zich met een geoefend hupsje op de bar plant. Ze had deels verwacht het zwarte graniet te horen sissen tegen haar oververhitte dijen.
Het leer om haar middel spant gevaarlijk strak tegen haar huid wanneer ze één hand achter zich plaatst voor stabiliteit, de ander doelbewust naar de gespen van het ondergoed brengend. Haar hartslag is het enige dat de zuidelijke hoort bij het openen van de vergrendeling, het o zo makkelijk makend om de zwarte stof vervolgens stukje voor stukje over haar heupen en vervolgens, met een beetje medewerking van haar billen, naar de grond te laten vallen.
Haar hevig samentrekkende borstkas is het enige dat de adrenaline verraad die door haar heen stroomt, haar eigen kijkers niet de moeite nemend om te zien wat ze elke dag bezichtigen, en ervoor kiezend om het masker te blijven volgen als ze haar knieën loom van elkaar af beweegt. De kunst om haar vingers niet direct naar het gebied te laten afdwalen dat om aandacht schreeuwt, blijkt meer dan een zware opgave.
Het is de bedoeling dat hij zichzelf er niet meer van kan weerhouden haar aan te raken; ze wil weten of de vingers in haar mond hetzelfde gevoel weten op te wekken in de warmte tussen haar benen. Het kan haar helemaal niets meer schelen wat er verborgen zit onder dat gestroomlijnde dierenmasker, de drift de mond eronder te beroeren er één die zich onbeschaamd voortstuwt vanuit onbevredigde grilligheid.
Honey legt haar hoofd iets in haar nek bij de huivering die door haar heen trekt en haar tenen doet krullen in de neuzen van haar pumps wanneer haar wijs— en middelvinger hun reis van de binnenkant van haar dij naar roze, bevochtigde vouwen van haar vulva hebben gemaakt. Ze vermijdt het overgevoelige knopje dat zich daartussen bevindt—laat haar vingertoppen langzaam draaiende bewegingen maken, rug hollend in anticipatie hoewel het haar moeite kost haar benen niet tegen elkaar te drukken voor extra stimulans; ze mag niet vergeten dat ze een show aan het weggeven is, dat ze wil dat hij elke samentrekking van spieren kan zien vanuit zijn passieve positie.
De geluiden die ze zichzelf ontlokt met haar vingerspel zorgen ervoor dat ze haar onderlip tussen haar eigen tanden neemt, alsof ze deze niet wil delen met haar toeschouwer.
‘Oh—’ raspt ze, climax zo dichtbij dat ze haar hand als gestoken terugtrekt, de nood om door te gaan zodanig groot dat ze besluit een tandje bij te zetten, haar heupen suggestief over de bar draaiend terwijl ze haar natte vingers naar haar mond brengt, maar ze niet naar binnen laat verdwijnen. Ze wil dat hij ziet hoe ze haar tong langs hen heen laat glijden. ‘Mag ik?’

Feel the fire, but do not succumb to it.

28 juni 2020 - 9:45 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"That smirk is going to get you fucked, Princess."
Owner of Dani ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ No outfit ♕ Dani's room w/ Dani ♕ 16 +

Dani reageert direct op de kus, voelt hoe ze zich langzaamaan overgeeft — tot ze haast als pudding in zijn handen te vinden is. Iets waar hij weigert misbruik van te maken, hoe gemakkelijk dat nu ook zou zijn. De opbouw die vier jaar heeft geduurd spelen met zijn gedachten, laten hem nog net niet vechten tegen zijn primitievere kanten welke tevoorschijn dreigen te komen op deze wijze. Iets waar hij vaker tegen moet vechten, en wat hij met genoegen doet wanneer het beide partijen kan helpen.
Wanneer Dani de kus verdiept kan hij het niet helpen, opent hij deze om de afleiding te verwelkomen. De hand die hij op haar taille heeft geplaatst drukt net wat harder in haar huid — maar vooralsnog niet hard genoeg om pijn te doen. Een simpele reactie op de opbouw die eindelijk waarheid wordt.
Wanneer de kus onderbroken wordt is het veel te snel, maar de gedachte erachter bedaard hem wat. De wijze waarop de Latina opkijkt na zijn woorden zegt hem genoeg — dat hij de juiste keuze heeft gemaakt. De dankbaarheid ontgaat hem niet, waarop zijn volgende handeling enkel een stap in diezelfde richting lijkt.
Eenmaal Dani richting de badkamer geleid ontdoet hij zichzelf, na het aanzetten van de douche, van zijn bovenkleding. Hij plaatst zichzelf weg van de spiegel, besluit er niet voor te gaan staan zodat ze de schaduwen in haar nek onbedoeld kan spotten. Pas wanneer de Latina een gesmoord geluidje ontglipt veranderd zijn grijns in een zachte lach —overduidelijk vermaakt door haar goedkeuring.
'Des duivels.'
Haar ogen glijden nogmaals over zijn lichaam heen, waarbij hij met één simpele beging van zijn vingers het knoopje van zijn broek al losmaakt. Haar kleding, de badjas, glijdt soepel van haar schouders af, en zonder de hulp van het lint glijdt deze op een hoopje op de grond. Zijn ogen glijden over haar naakte lichaam heen, waar hij enkele andere blauwe plekken opmerkt — welke er voorheen niet te vinden waren. Toch zegt zijn gezicht niets anders dan goedkeuring, negeert de donkere punten op haar lijf, besluit er simpelweg niet op te reageren voor nu. 'Zeg dat wel.' Zijn wenkbrauwen schieten op in goedkeuring, evenals instemming.
Wanneer Dani de ruimte overbrugt die hij evenals niet ziet zitten, voelt hij vrijwel direct haar vingers vederlicht over zijn huid glijden, van zijn borst naar zijn buik. De wijze waarop zijn spieren reageren op haar aanraking iets dat hij niet kan stoppen, al houdt hij zijn blik op haar gericht. Wanneer er een frons tevoorschijn lijkt te komen, wacht hij af — waardoor haar blik hem niet kan ontgaan. De erkenning ervan direct zichtbaar op het gezicht van Ajax, terwijl hij op kalme wijze de rits omlaag beweegt, wanneer haar mondhoek uitdagend optrekken — hoe subtiel dit ook is.
Wanneer Dani wegloopt, haar weg richting de douche maakt en er gemakkelijk onder stapt kijkt hij even toe hoe het water langs haar lichaam omlaag glipt, hoe haar haren van kurkdroog naar zeiknat veranderen. Hij besluit haar even haar moment te geven, kort genoeg om de onzichtbare sporen die de klant heeft achtergelaten weg te wassen, voor zover mogelijk. Hierdoor ontdoet hij zichzelf rustig van zijn broek, welke soepel van zijn lijf afglijdt voor hij eruit stapt en hem zelf nog over de wasbak hangt. Zijn boxer het volgende, waardoor hij evenals de Latina poedelnaakt te vinden is — zonder enig gevoel voor schaamte. De opwinding vanuit Ajax nu duidelijk zichtbaar, maar ook dat is geen onzekerheid in hem.
Rustig, haast tergend maakt hij zijn weg naar Dani toe, waar zijn lichaam zich vrijwel direct tegen de hare weet aan te drukken. Zijn lippen vinden opnieuw de hare, terwijl zijn handen haar lichaam aftasten — poogt hierbij pijnlijke plekken te negeren en haar lichaamstaal te lezen. Door zijn lichaam net wat harder tegen de hare te drukken, zijn opwinding hierdoor duidelijker voelbaar makende voor haar, dwingt hij zichzelf net wat meer onder de straal. Ajax onderbreekt de kus door een grijns haar kant op te werken. 'Het spijt me.' Zijn woorden niets anders dan gemaakte onschuld, al vertellen zijn donkerder gekleurde ogen boekdelen.
Waar hij normaliter geneigd is de dame in kwestie om te draaien en te nemen zoals hij wil, besluit hij dat in dit geval niet te doen, besluit hij Dani te koesteren. Voor zover dat kan in hun situatie, relatie en uiteraard hetgeen dat boven hun hoofd hangt — iets dat zonder pardon getriggered kan worden. Zijn lippen drukt hij kort en vederlicht op haar de hare, voor hij zijn weg maakt naar haar kaak, zijn weg vervolgt naar haar oor. Eerst bit hij opnieuw zacht in haar oorlel, zoals hij eerder deze dag deed, voor zijn lippen haar oorschelp vinden. 'Ik vraag dit éénmaal. . . hoe wil je het, Dani?' De fluistertoon, gepaard met het duidelijke bevel iets dat hij zelden doet — eerder de woorden dan de handelingen waarmee hij het bereikt. Zijn handen glibberen over haar naakte, natte huid heen, waarbij eentje de ronding van haar billen treft en hij niets anders kan dan er een zachte, uitdagende tik tegenaan te geven.
Pas dan maakt hij zich wat meer staande, houdt zijn hoofd even achterover zodat de warme straal over zijn gezicht omlaag kan stromen, voordat hij opnieuw naar achteren stapt, Dani de ruimte gevend om de straal weer op te zoeken — voor even. Om er verder voor te zorgen dat Dani zichzelf beter staande kan houden leidt hij haar zo dat ze haar handen tegen de muur kan leunen, plaatst zichzelf hierbij achter haar, laat zijn vingers naar beneden glibberen. Haar borsten, buik en zelfs navel krijgen allemaal een kort moment, tot hij haar onderste lippen bereikt. Zijn handelingen zijn gericht op haar reacties, luistert hierbij naar haar geluiden en eventuele woorden, terwijl zijn eigen onderlichaam tegen de hare aan drukt — zijn vrije hand intussen om haar heen geslagen om haar lichaam op zijn plaats te houden. 'Ik kon het niet laten.' Zijn hese fluistering nabij haar oor, zodat deze haar niet kan ontgaan door het geluid van de douche.

[ bericht aangepast op 28 juni 2020 - 9:46 ]

I'm your little ray of pitch black.

28 juni 2020 - 12:31 Reeses is offline

Reeses 1272

A B E G A G N O N
╳ Outfit ; Suit ╳ 36 years old ╳ Scorpion ╳ Dungeon w/ Alone ╳

Reactie verwacht Abe niet van de Libanese, zeker nu haar belangrijkste taak bestaat uit het onder controle krijgen van haar ademhaling. Dat de dame dan ook hoestend en proestend naar adem hapt, deert Abe weinig en rustig gaat hij door met zijn spelletje – op die manier zijn regels duidelijk over laten komen.
Wanneer hij de schorre, fluisterende “Ja” vanuit Malikahs mond hoort komen, laat hij haar los en kijkt onverschillig toe hoe ze de poolruimte verlaat. Het bevalt hem nog te zien hoe goed zijn lesje zal blijven plakken bij de Libanese en Abe zal er zeker niet voor terug deinzen haar vriendinnetjes te grazen te nemen. Misschien dat hij er alsnog eentje pakt, als waarschuwing richting Malikah. Wanneer de dame de poolruimte heeft verlaten, waadt Abe naar het midden van het zwembad en vist zijn mes van het bodem. Vervolgens klimt hij uit het water, haalt het pakje sigaretten uit zijn colbert en steekt er eentje op, waarna hij zich op één van de ligbedjes laat zakken. Dat die meiden hier weinig grenzen opgelegd hebben gekregen, is hem algauw duidelijk geworden. Eerst moest hij Mila al wat fatsoen bijbrengen, nu Malikah en hij verwacht niet dat het daarmee over is. Er zitten meerdere dames tussen met een duidelijk eigen willetje, iets te duidelijk op een plek als deze.
Abe neemt een laatste trek van zijn sigaret, gooit deze in de asbak en grijpt zijn colbert en schoenen, om daarna richting zijn slaapkamer te vertrekken. Daar aangekomen trekt hij de natte kleding uit, rookt een tweede sigaret en stapt onder de douche.
Twintig minuten later is Abe terug in de dungeon en ziet dat het opmerkelijk drukker is geworden. Malikah ontbreekt echter nog, maar een blik op zijn horloge laat hem weten dat ze nog precies veertig minuten heeft. Een licht grijnsje speelt rondom Abe’s lippen bij de gedachte aan een te laat komende Malikah en de mogelijkheden die dat met zich meebrengen. Abe begeeft zich richting de bar bestelt een dubbele wodka en laat zijn blik door de ruimte glijden.

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Joggingpak ▢ 19 years old ▢ Ace's girl ▢ Kitchen --> Ace and Honey ▢

Luna hoort Honeys stem die haar nog iets naroept, maar reageren doet de blondine niet. Ze zal Honey morgen wel bedanken, maar nu wil ze zo snel mogelijk zoveel mogelijk afstand creëren tussen haar en het zwarte kattenmasker. De kans dat hij zich bedenkt acht Luna groot en nu ze de avond eenmaal vrij heeft gekregen, zal het haar alleen maar meer en meer moeite kosten als ze straks alsnog aan het werk zal moeten gaan.
Als vanzelf begeeft Luna zich richting de zevende verdieping, waar ze allereerst besluit zich om te kleden. Ondanks de door Black Cat aangegeven badjas, rilt ze in de dunne stof. Eenmaal op haar gedeelde slaapkamer belanden zowel de badjas als het jurkje op haar bed en kiest de blondine voor een warmere outfit. Maar wat nu? Geen haar op haar hoofd die er aan denkt om nu al naar bed te gaan. Ze gaat zichzelf echt niet kwellen door al uren eerder de nachtmerries over Mason op te zoeken.
Luna sloft uiteindelijk richting de leefruimte voor de meisjes, laat zich daar op de bank zakken en slaat haar armen rond haar opgetrokken knieën. Het is stil om haar heen, waarschijnlijk omdat de rest van de meisjes zich allemaal beneden vinden. Toch weet Luna niet wat ze liever heeft – de stilte of de drukte. Na een tijdje komt Luna echter alweer overeind, met het vage idee een kop thee te halen – of gewoon weer richting haar slaapkamer te gaan.
Met een afwezige blik sloft Luna terug door de gang, haar blik nietsziend op de grond gericht tot ze haar naam hoort vallen. “Luun.” Een beetje verschrikt kijkt de blondine op, tot ze Malikah ziet, waarop Luna vervolgens enigszins stug blijft staan. Ze reageert niet meteen maar kijkt de Libanese met een mengeling van afstandelijkheid en verbazing aan. De uitgelopen make-up, de natte slierten haar die langs haar gezicht plakken en het spoor van water dat achter Malikah door de gang loopt weet enige verbazing op te roepen bij de blondine. Echter, door hun ruzie, niet voldoende om Malikah naar haar gemoedstoestand te vragen.
“Ik heb geloof ik niet echt mijn excuses aangeboden, ik wist niet hoe… Het spijt me Luna.” Luna snuift op die woorden, draait zich alweer half om en mompelt: “Ja, vast.” Hoezeer Luna ook snakt naar het kleinste beetje aandacht, een luisterend oor – Luna is niet van plan zich zo gemakkelijk om te laten praten. Malikah is duidelijk geweest met haar verraad. Ze had Malikah nooit in vertrouwen moeten nemen. “Ik zit niet op je excuses te wachten,” reageert Luna vervolgens op een ietwat kattige toon. “Het is mij al duidelijk.”
Voor Luna weg kan lopen, terug richting de leefruimte, aangezien Malikah haar slaapkamer blokkeert, begint Malikah opnieuw. “Ik heb niets gezegd, ik beloof het,” klinkt haar mompelende stem. “Ik had zelf ook even wat hulp nodig. De verandering en zo…” Langzaam draait Luna zich weer richting Malikah, kijkt onbewogen toe hoe de Libanese haar schonen uittrekt. “Je hebt niets gezegd,” herhaalt Luna, maar met een vleugje sarcasme in haar stem. “Vandaar dat Juve zeker weg is? Dat die Black Cat mij bijna dwingt om te eten? Jij hebt hem zeker vertelt dat ik dit werk haat en dat dit de beste manier is om mij te straffen, hè?” Als vanzelf voelt Luna de tranen in haar ogen springen, terwijl ze Malikah strak aankijkt. Diep van binnen weet Luna dat ze onzin aan het uitkramen is, dat Malikah zo absoluut niet in elkaar steekt. Maar ergens voelt het echter goed om wat van haar emoties te kunnen uiten.
“Ik ga het hem toch wel vertellen,” vervolgt Luna dan en schokschoudert even. “Het kan me niks meer schelen. Hij vermoordt me maar, dan ben ik tenminste overal vanaf.”

29 juni 2020 - 14:27 Elentiya is offline

Elentiya 12352

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Dani's room w/ Ajax • Naked •

Met haar slanke vingers strookt Dani door haar lange, donkere lokken heen zodra ze onder de lauwe waterstralen is gaan staan; voelt hoe de eerste figuurlijke laag aan viezigheid van haar afglijdt, waar haar handen via haar nek over haar schouders heen glijden. Reikt haar hals vervolgens omhoog naar de stralen toe, de pijnprikkels haast verwelkomend zodra deze de gekneusde plekken weten te raken — hoe bizar ook, haar ogen gesloten en enkel luisterend naar de geluiden achter haar. Het duurt niet lang vooraleer het korte moment voor haarzelf onderbroken wordt, waarop ze als vanzelf in de juiste richting kijkt.
Haar mond voelt droog aan eens Ajax de douche instapt en Dani algauw zijn erectie opmerkt, waar ze schaamteloos naar blikt. Zelfs de kleinste spieren tussen haar benen en in haar onderbuik trekken samen, smachtend naar het bezitten van de man die haar mond in beslag neemt zodra hij haar bereikt heeft. Het laatste restje wat tussen hen in lag compleet verdwenen nu er niets meer lijkt te zijn dat verdere acties tegen kan houden — een excuus niet meer te maken voor de brunette, daar haar lichaam al veel te veel verraden heeft.
Handen glibberen over de naakte lichamen heen en daar waar Ajax geheel onbewust wellicht een pijnlijke plek weet aan te raken, verdwijnt deze vrijwel resoluut weer bij de wetenschap dat hij het is en niet een of andere bruut van eerder. Dani kust hem terug, bijt niet zacht te noemen in zijn onderlip terwijl de dominante man de waterstralen bijna volledig lijkt op te eisen. "Het spijt me," grijnst Ajax, zijn stem totaal niet passend bij het excuus dat hij tracht uit te spreken.
"Ja vast," murmelt Dani hard genoeg op een geamuseerde toon. Trekt één van haar wenkbrauwen veelzeggend op wanneer ze naar Ajax kijkt — de koelte haar omvat nu ze buiten de stroming staat. Als vanzelf kantelt de brunette haar hoofd wanneer de zachte kus op haar lippen verplaatst wordt naar haar kaak, om een weg te vervolgen naar haar oor. Kippenvel rolt over haar huid heen, veroorzaakt door de opwinding die door haar heen stroomt. De beet in haar oorlel doet haar huiveren van een stil genot.
"Ik vraag dit éénmaal. . . hoe wil je het, Dani?"
Ondanks dat het een vraag is die gesteld wordt, valt het bevel in de uitgesproken ondertoon niet te negeren. Toch voorziet Dani hem niet direct van een reactie, ademt beverig in en uit als Ajax zijn handen over haar naakte lichaam heen laat dwalen. De tik op haar billen wekt een verrukt geluid op, waar de donkere tint in haar bruine kijkers Ajax tegemoet komt wanneer Dani naar hem opkijkt — ditmaal haar handen over hem heen laat glijden, waar ze gevaarlijk dichtbij zijn lid lijkt te komen, maar deze expres weet vermijden om haar spel nog niet meteen gewonnen te geven.
"Op elke mogelijke manier die er is," hoort de brunette zichzelf uit brengen, haar donkere poelen toekijkend hoe Ajax een kort moment voor zichzelf neemt en het water via zijn gezicht over de rest van zijn lijf heen glijdt, alvorens hij haar de ruimte geeft hetzelfde te doen. Dani volgt hem in de leiding die hij neemt, laat het warme water maar voor luttele seconden over zich heen komen, tot ze steun weet te vinden bij de muur en daar haar handen vlak tegenaan plaatst. Een rilling trekt door haar heen als Ajax zich achter haar plaatst.
"Ik neem geen genoegen met minder."
Zelfs nu niet, weet haar blik over te brengen als Dani schuins vanonder haar wimpers naar Ajax opkijkt.
Ditmaal is het trillen van haar lichaam niet te wijten aan de angst die eerder door haar heen stroomt, maar vanwege ingehouden spanning — vier jaar lang. Dani snakt hoorbaar naar adem als zijn vingers via een omweg, over haar borsten, buik en navel heen, dan eindelijk haar onderste lippen weten te bereiken. De beroering daar laat haar zuchten, overduidelijk tevreden met zijn handelingen. Hetgeen ze benadrukt door een van haar eigen handen over zijn arm heen te laten glijden, in de richting van de hand die tussen haar benen verdwenen is en waar ze zijn pols omklemt zodat deze bijna gedwongen wordt te blijven waar hij is.
"Ik kon het niet laten," fluistert Ajax zacht in haar oor. Dani legt haar hoofd in haar nek, rolt over de schouder heen waar tegen deze te rusten komt en prevelt hees doch plagend met haar lippen vlak tegen zijn kaak aan. "Ik vond het anders nog lang duren."
Een van haar mondhoeken krult zich op, hint op deze wijze naar de lange jaren achter hen, waar Dani ondertussen haar hand van zijn pols afhaalt en haar vingers zich al gauw bemoeien met het spel tussen de plooien van haar vagina door. Gekreun galmt door de douche heen, overstemd het kletterende geluid dat het stromende water weet te produceren. Als vanzelf raakt Dani haar hals aan, zodra de hand tussen haar benen aan toegang ontzegt wordt — de gekneusde plekken pijnlijk voelbaar, maar welke ze weet te maskeren door haar achterste veeleisend over de harde lengte tussen haar billen heen te wrijven. Daar de vochtigheid tussen haar benen wellicht wegvloeit met het warme water, is de verzengende hitte overduidelijk aanwezig en weet het vast te stellen hoe gereed ze voor hem is — klaar om hem te ontvangen, hoe hij haar maar wil.
"Waar wacht je nog op, Ajax?"

[ bericht aangepast op 29 juni 2020 - 14:28 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek