[RPG - [16+] - 100] Animal Hotel [Speeltopic 2] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 26 mei 2020 - 20:15   Reeses is offline
    Reeses
    Reeses 1272

    Animal hotel      [16+]
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje

    De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
          Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

    Nothing could kill me like you do
    Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

    Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?
    ⋅⋅⋅⋅⋅      DISCLAIMER
    Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.
    Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.
    Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    ⋅⋅⋅⋅⋅      BENDE
    De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

    DE MASKERS
    Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.
    The lion, the wolf and the pig
    De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
          Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: de ene de grote leider (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
          De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

    The rabbits
    De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
          In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    The cats
    De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
          In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      HOTEL
    Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
    Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
    tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks
    Kelder
    De kelder is verdeeld in twee delen, die elk te bereiken zijn met aan aparte trap. Er is geen doorgang tussen de twee delen.
          In het eerste deel is er een luxueus zwembad, met enkele jacuzzi's en een sauna te vinden. De ruimte kan afgehuurd worden voor privéfeestjes en op vrije dagen amuseren de jongens hier zich ook wel eens. Met toestemming mogen de meisjes hier ook gebruik van maken.
          In het tweede deel, aan de straatkant van het hotel, is de nachtclub. Er zijn twee dansvloeren, elk met hun eigen bar. De ene vloer is het werkterrein van de meisjes en daar staan ook meer zetels en andere zitmogelijkheden, als wel een klein podium en enkele metalen palen. De andere dansvloer is echt het feestterrein voor de klanten die zich een avondje komen uitleven op drank en drugs.

    Gelijkvloers
    De belangrijkste ruimte op het gelijkvloers is de 'lobby'. Het hotel is geen echt hotel waar je dagen kan verblijven met eten en entertainment, maar het is wel mogelijk om kamers te huren voor één of enkele nachten. Deze worden exclusief gebruikt voor de elite die hun avontuurtjes met de meisjes in stijl, luxe en discretie willen beleven. De lobby is dan ook niet gewoon een aanmeldpunt, maar bestaat eerder uit een rustigere en chique zitruimte, met een kleine, aantrekkelijke bar en de dames die op dat moment beschikbaar zijn voor de elite.
          Naast de lobby zijn er ook nog enkele zalen beschikbaar voor privéfeestjes en andere gelegenheden. Er is ook een keuken, die niet voorzien is op grote feestmalen, maar wel het ontbijt en de 'hapjes' verzorgt voor de klanten. Al het eten is roomservice.

    1ste verdieping
    Op de eerste verdieping bevinden zich de werkruimtes van de meisjes. Dit zijn kleine, maar stijlvolle en comfortabele kamers met elk hun eigen douche. Er zijn er een 15-tal. Deze zijn niet beschikbaar voor overnachtingen, maar staan in functie van de klanten uit de nachtclub die voor wat extra geld meer services van de meisjes vragen. Tijdens de nachtdiensten staan er altijd mannen discreet en professioneel in de gang om de betalingen te ontvangen. Meestal zijn dit bendeleden in een wat lagere rang.

    2de & 3de verdieping
    Op de 2de en 3de verdieping zijn de grotere en luxueuzere kamers van de gasten die deze op voorhand een nacht of enkele nachten boeken. Er zijn er een twintigtal en ze verschillen een beetje qua grootte en luxe, naargelang de prijs. Bij elke kamer komt standaard 1 meisje voor de nacht ter beschikking. Meer vrouwelijk 'genot' is zeker ook een optie, opnieuw voor een bepaalde prijs.

    4de verdieping
    Op de vierde verdieping is de werkruimte van de bende. Deze verdieping is afgesloten en alleen bereikbaar met speciale sleutels en wachtwoorden. Hier maakt de top hun plannen, regelen ze hun IT en andere zaakjes, en komen ze samen om alles te bespreken. Het is niet bereikbaar voor de meisjes, enkel de top heeft toegang tot.

    5de - 7de verdieping
    Dit zijn de slaap- en leefruimtes van de inwoners van het hotel: de jongens en de meisjes. De jongens hebben een 10-tal kamers op de 5de en een deel van de 6de verdieping. Zij liggen alleen, of wanneer ze dit willen, met twee op een kamer. De kamers zijn ruim en luxueus, met elk hun eigen badkamer en eigen indeling. Zij elk op een eigen verdieping: 5, 6 of 7.
          De kamers van de drie topleden zijn nog een tikkeltje groter en hebben ook elk een kleine leefruimte.
          De 15-tal kamers van de meisjes verschillen niet heel veel van die van de jongens, maar zij liggen met 3 of 4 op een kamer, en hebben minder spullen en luxe. Ook zij hebben per kamer een eigen badkamer. Zij liggen vooral op de 7de en ook een deel op de 6de verdieping.
          Op het einde van elk verdiep is een kleine leefruimte: de 5de is vooral voor de jongens, de 6de is meer gezamenlijk, en op de 7de is het iets kleiner, en meer voor de meisjes. Om enig comfort in hun leventje te geven, mogen ze met die ruimte doen wat ze willen, zo lang het schoon blijft. De meeste jongens laten zich er niet snel zien, tenzij ze iemand of iets nodig hebben.

    Onderhoud & personeel
    De meisjes zorgen overdag voor de schoonmaak van het hotel, maar verder is er ook wat personeel van buitenaf: mensen die het geld nodig hebben en zich bewezen hebben discreet te zijn. Vaak zijn dit bendeleden of mensen met associaties, maar er zijn ook heel wat onschuldige personeelsleden. Zij komen echter enkel overdag in het hotel werken.
    		 ⋅⋅⋅⋅⋅      NIXTON
    De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.
    ⋅⋅⋅⋅⋅      MASON
    Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
          Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

    Just survive somehow
    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN
    MEISJES - 9
    Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.
    • Naam
    • Leeftijd (16 - 25)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis (hoe in het hotel: verliefd geworden, chantage, geweld, ontvoering...)
    • Extra
    • Relaties (welke pooier)

    ♀      Rionach ⋅ Dani Reina Verdad ⋅ 25 ⋅ Ajax ⋅ 2
    ♀      Reeses ⋅ Luna Margaret Hale ⋅ 19 ⋅ Ace ⋅ 4
    ♀      Frisk ⋅ Mila Addison ⋅ 24 ⋅ Ravi ⋅ 3
    ♀      Suriel ⋅ Inez Elizabeth Castillo ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 3
    ♀      Klaus ⋅ Evelyn "Evie" Kay ⋅ 23 ⋅ Pooier ⋅ 4
    ♀      Chidi ⋅ Montana "Bambi" Byrd ⋅ 21 ⋅ Ty ⋅ 4
    ♀      Exalted ⋅ Malikah El Masry ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 4
    ♀      Rionach ⋅ Kesari Zahira Dahab ⋅ 24 ⋅ Tyrone ⋅ 4
    ♀      Suriel ⋅ Honey Billings ⋅ 21 ⋅ Vez ⋅ 5
    ♀      WrittenWords ⋅ Audrey Bria Thibaut ⋅ 23 ⋅ Ajax ⋅ 5
    ♀      Frisk ⋅ Mila "Millie" Addison ⋅ 24 ⋅ Roman ⋅ 5
    ♀      Velns ⋅ Nora Ximena Taylor ⋅ 25 ⋅ Roman ⋅ 6
    JONGENS - 8
    Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!
    • Naam
    • Leeftijd (20 - 30)
    • Masker (cat, rabbit, 1 van de 3)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Extra
    • Relaties (welke meisjes)

    ♂      Frisk ⋅ Juvenalis Pipindorio ⋅ 27 ⋅ Pig ⋅ 4
    ♂      Altschmerz ⋅ Ravi Rios ⋅ 29 ⋅ Lion ⋅ 3
    ♂      Exalted ⋅ Tyron Price ⋅ 28 ⋅ Wolf ⋅ 5
    ♂      Mandolorian ⋅ Roman Damario Sanchez ⋅ 27 ⋅ Rabbit ⋅ 2
    ♂      Ambitions ⋅ Ace Brennan ⋅ 27 ⋅ Special kitty ⋅ 4
    ♂      Exalted ⋅ Ajax Masters ⋅ 29 ⋅ Cat ⋅ 4
    ♂      Reeses ⋅ Abe Gagnon ⋅ 36 ⋅ Scorpion ⋅ 4
    ♂      Tad ⋅ Noah Wilkins ⋅ 24 ⋅ Rabbit ⋅ 5
    ♂      Tittynope ⋅ Ezra Brody Sallow ⋅ 33 ⋅ Cat ⋅ 6
    ♂      Velns ⋅ Thomas Charles Sinclair ⋅ 28 ⋅ Rabbit / Cat ⋅ 6

    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    BEGIN
    Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      REGELS
    • Quizlets huisregels
    • 16+ is toegestaan, in welke vorm dan ook. Geef het misschien wel eventjes aan met een trigger-waarschuwing.
    • OOC & relaties & onzin in praattopics
    • Bij ruzie: wees rustig, denk na over wat je typt en probeer het niet over de topics te smeren. Als het niet met jou te maken heeft, probeer je dan niet te moeien. Vraag eventueel vriendelijk om dit niet in de RPG op te lossen. Heb respect voor elkaar en dan komt het vast wel goed!
    • HAVE FUN!! YOU MUST!! RAUWTCH!!



    • Verhaallijn bedacht en layout gemaakt door : Frisk

    [ bericht aangepast op 23 sep 2020 - 14:25 ]

    10 juni 2020 - 15:41   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Malikah El Masry
    "There is nothing worse than becoming a watered down version of someone else."
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Lingerie | Bathrobe       ♕      Dungeon, w, alone



    		 Het ontgaat Malikah niet dat Dani haar de stille vraag stelt of ze erover wil praten, maar ze besluit er geen reactie aan vuil te maken. Er zal geen redelijke reactie komen vanuit Dani, of elke andere dame, op dat vlak. De wijze waarop Juve en Black Cat met haar gespeeld hebben maakt haar tot op de dag van vandaag woedend. Geen enkele andere dame zou dat overkomen omdat zij veel meer interactie met de heren hebben, waar Malikah hen ontwijkt als de pest. Het sarcastische lachje vanuit Dani zorgt voor het opkrullen van Malikah's lippen.
          'Alfa's my ass.'
          Malikah bijt kort op haar lip, uit vermaak ditmaal. Ze kan het niet beter verwoorden. Toch heeft ze het idee dat de meiden zoals Dani het veel gemakkelijker hebben binnen het hotel — die dat soort mentaliteiten hebben.
          'Fake it till you make it.'
          De woorden laten Malikah niet naar Dani kijken, gezien deze de ruimte nog altijd scannen. En een glimlach righting één van de creeps laten werpen. Ondanks de gedwongen variant, lijkt het de man uit te nodigen, en tot haar verbazing kent hij Dani, gezien deze hem bij zijn naam noemt. Pas wanneer Dani voor haar gaat staan, of althans meer dan verwacht, begint de Libanese zich af te vragen wat er gaande is. Haar gedachten dwalen al af naar het feit dat deze man niet helemaal oké is.
          Wanneer zijn ogen over hen heen glijden, haast elke centimeter hongerig bekijkt, glijdt er een rilling door Malikah's lichaam — zichzelf gelukkig prijzend met die verdomde ochtendjas. De Libanese zet uiteindelijk door, doet iets dat ze tot dusver nooit gedaan heeft en interesseert het voor even niet. Beter Dani dan Simon. Het minieme knikje dat Dani haar kant op werpt is dan ook voldoende om door te zetten — voordat de twijfel echt toe kan slaan. Fake it till you make it.
          Dani's hand over haar lichaam maakt haar nerveuzer dan ze wil bekennen, waar ze even leek te vergeten dat het een vrouw is in plaats van een van de viezeriken, wordt ze er weer aan herinnerd, gezien de hand van de Latina een veel zachtere aanraking heeft dan ieder ander. De kus zoveel zachter dan een man kan bieden, en ondanks dat Malikah zou willen dat het enig effect had op haar — doet het dat niet. Waarom ze het hoopt kan ze niet plaatsen, waarschijnlijk het idee dat ze iets wil voelen waarvan ze geloofd dat ze het verloren heeft lang geleden.
          Het is een geluid van goedkeuring vanuit Simon dat ervoor zorgt dat Dani de kus verdiept, waar Malikah ietwat twijfelend op reageert, voor ze zich overgeeft en meegaat. Wat kan één zonde extra nog kwaad, niet? Haar vrije hand glijdt om de slanke taille van Dani heen, waardoor haar lichaam net wat dichter tegen die van de Latina aan weet te komen. Het voelt haast alsof ze even geen zorgen heeft, alsof er geen klanten zijn, of alsof alle geheimen die ze nu draagt verdwijnen — al is Malikah realistisch genoeg te beseffen dat één kus dat haar nooit kan bieden. Vooral niet gezien de kus haar verder niets biedt, haar waarschijnlijk enkel gekker maakt en verdwaalder rondom haar geloof.
          Net op het moment dat de Libanese de kus verbreekt, tegelijkertijd met Dani bijt ze toch zacht op haar lip. Teleurgesteld? Nee. Verbouwereerd? Ongetwijfeld. Het is duidelijk dat Dani veel meer ervaring op dat vlak heeft, waardoor Malikah's tanden zich zacht in haar onderlip boren. De schaamte begint op te borrelen, maar het is de blik die Dani haar toewerpt die haar weet te bedaren niet in paniek te schieten — een welbekende staat binnen de Libanese, eentje die ze niet deelt met anderen.
          'You made it.'
          De fluistering klinkt haast vol lof, waardoor Malikah's ene mondhoek licht optrekt — dankbaar voor de afleiding. Tevreden met het compliment, vooral gezien ze echt geen behoefte heeft aan het feit dat Roman haar anders vanavond op zal zoeken. Als ze dit de rest van de avond vol kan houden komt alles goed — dat beloofd ze zichzelf althans. Net wanneer Malikah wil antwoorden, een dankjewel kenbaar makend, lijkt Simon hen moment te onderbreken. Zijn stemgeluid weet een zucht te ontlokken vanuit de Libanese, waardoor haar blik wegglijdt van Dani.
          'Goeie dit. Maar nu wil ik meer.'
          De woorden doen haar laten slikken, maar wanneer zijn ogen enkel echt op Dani blijven hangen voelt ze ergens wat rust in haar lichaam wederkeren. Haar lip verdwijnt opnieuw tussen haar tanden, afwachtend op de woorden van Simon.
          'Is een van de privékamers vrij? Sorry pop, ik neem nu alleen even je vriendinnetje mee.'
          Als eerste daalt de belediging over haar heen, het feit dat zij niet goed genoeg zou zijn. Het laat Malikah's armen voor haar lichaam over elkaar glijden, niet zozeer beseffend dat de belediging best eens op te vallen zou zijn. Het is echter de tweede gedachte die tot haar daalt, en dat is dat zij geen klant hoeft te vermaken — dat ze nog veilig is deze avond. Haar ogen zoeken die van Dani op, waar ze opmerkt dat Dani niet echt tevreden is met de uitkomst.
          Wanneer Dani weg wordt geleid, voelt Malikah hoe ze nog één kneepje in haar hand geeft. De Libanese knikt naar Dani, haast op gelukwensende wijze. Haar blik volgt het duo tot ze uit het oog verloren zijn, waarna ze zich zuchtend tegen de muur laat glijden — zich maar al te goed beseffend wat er zojuist gebeurd is en wat ze gedaan heeft. Om er niet te lang bij stil te staan keert de Libanese zich tot de outfits, en laat haar vingers eroverheen glijden. Hoe kan ze dit in hemelsnaam weg bidden? Besef raakt haar harder dan een klant kan doen, waardoor ze kort haar ogen sluit en een zacht gebed in haar hoofd hoorbaar maakt.

    I'm your little ray of pitch black.

    10 juni 2020 - 16:32   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Ajax Masters
    "That smirk is going to get you fucked, Princess."
    Owner of Dani      ♕      High function Cat      ♕      Brawler      ♕      Outfit      ♕      Private room, w/ Dani

    Wanneer de jonge pup zijn ogen die van Ajax vinden zwijgt hij alsnog, zijn blik onveranderd en even emotieloos als normaliter. Het vermaakt hem meer dan hij laat zien wanneer Noah's hand Inez' los weet te laten, al heeft hij er geen problemen mee zolang de dames er niet mee zitten. Pas bij het knikje, beantwoord Ajax het met een soortgelijke uit zijn eigen arsenaal. De jongen heeft nog een lange weg te gaan, maar proberen doet hij zeker.
          Intussen ontgaat het Ajax ook zeker niet wat er met zijn vier dames gebeurt op het moment. Zijn ogen bestuderen de klanten, lezen hun lichaamstaal uit waakzaamheid. Er valt veel te zeggen over Ajax, maar hij is wel één van de heren die alles zou doen voor zijn dames — niet bang om klanten hierbij dwars te zitten. Eén verkeerde blik of aanraking en hij zit er bovenop. Het ontgaat hem dan ook niet dat één van de oudere klanten, eentje die hij kent als Dani's vaste mannen, zijn ogen niet van Dani en Malikah af kan houden. Wanneer hij zich bij hen voegt trekt één van Ajax' wenkbrauwen op. Zijn ogen doen hun best te lezen wat er gezegd wordt, maar de enige lippen op wie hij kan letten vanaf deze hoek zijn die van Malikah. En spreken doet ze niet. Verre van zelfs.
          Wanneer haar lippen zich die op de zachte variant van Dani drukken kantelt zijn hoofd in vermaak. Wie had dat gedacht van de Libanese schoonheid? Zijn glas bungelt in de lucht, nabij zijn lippen en afwachtend op het moment dat ze terug zal trekken. In plaats daarvan lijkt de kus echter te verdiepen, waardoor Ajax toch wel degelijk zijn keel moet schrapen en zijn glas in één keer achterover giet. Het is een simpele man, en twee aantrekkelijke dames zo zien? Hem hoor je niet klagen. Verre van zelfs.
          Het gesprek mist hij compleet, maar verplaatsen doet hij zich niet. Hij is intelligent genoeg te weten wat er zal komen. Wat relaxter leunt hij tegen de bar aan met zijn rug, zijn beide ellebogen erop plaatsend om relaxter te hangen, nadat hij zijn glas op de bar heeft geplaatst.
          Pas wanneer Dani en de man in beweging komen trekt hij één wenkbrauw op. Zijn ogen glijden nogmaals over haar heen voor ze lijkt te verdwijnen met de klant. Het is dan dat hun ogen elkaar vinden, en ze hem natuurlijk nog één steek onder water moet geven. De glimlach rond haar lippen zorgt ervoor dat hij een soepele zwaai geeft met zijn linkerhand, waarbij enkel zijn vingers wat heen en weer wiebelen. Net op het moment dat haar hand die van de klant beet weet te pakken.
          Het gebaar dat volgt, haar vinger tegen haar lip aan, doet hem laten fronsen. Zijn mondhoek trekt echter lichtelijk op, indiceert opnieuw met zijn linkerhand zijn wijsvinger ditmaal, waarbij de rest zakt — alsof hij haar duidelijk wil maken dat ze kan beginnen met tellen van de aantal keren dat klanten het proberen wat hij gaat behalen. Toch voelt het niet lekker, en is er iets aan Simon dat niet klopt, want zijn ogen zijn wel van Dani afgegleden. De man is niet moeilijk te lezen, even pervers als hijzelf kan zijn waarschijnlijk, maar duidelijk vervelender op dat vlak.
          Wanneer Dani een paar minuten uit het oog verdwenen is, lijkt één van de cats onder hem zijn aandacht op te willen eisen met een probleempje. De afleiding verwelkomt hij, gezien Malikah niet veel nieuws lijkt te bieden — haar rug naar de ruimte gekeerd als een onzeker muurbloempje. Ajax wandelt weg met Mike, waar hij een simpel gesprek met de jongen aangaat voor hij het probleem mee op kan lossen.

                •      •      •

    Bij terugkomst ontgaat het hem niet hoe Dani er nog steeds niet te vinden is, waardoor zijn interesse in de anderen hem even compleet ontgaan. Zijn wenkbrauwen trekken samen in een bezorgde frons, vooral wanneer hij ziet dat Elizabeth zijn kant opgewandeld komt op een redelijk tempo. Ajax zoekt de andere twee dames, welke op elkaar tekeer lijken te gaan bij de spanking horse. Hij knikt dan ook direct naar Elizabeth, weet dat zij evenals hem waakzaam is over de anderen, waardoor hij richting de privékamers begint te lopen.
          Eén snelle blik op Elizabeth geeft hem al aan waar Dani zich precies zal bevinden, waardoor hij de deur eerst op zachte wijze opent, maar wanneer hij het spektakel voor hem ziet wordt het zwart voor zijn ogen. De man lijkt niet eens te beseffen dat de deur geopend is, gaat doodleuk verder met zijn aanpak, waardoor Ajax met doelgerichte passen op het duo afloopt. De man wordt in één snelle beweging losgerukt van Dani, evenals het bed gezien deze door de ruwe aanpak en schrik hard naast het bed weet te belanden. 'Tijd om te gaan, vriend.' De woede en frustratie is af te lezen vanaf Ajax, maar wanneer zijn blik kort naar Dani glijdt poogt hij haar met één simpele blik toch te vragen of het goed gaat. De vraag maakt hij niet hoorbaar, gezien het nutteloos lijkt. Natuurlijk is het niet goed, en zal het dat zo gauw niet worden.
          Het is dan dat hij de man in beweging ziet komen. Zonder echt na te denken trapt hij de man tegen zijn maag aan — zichzelf even verliezend in het feit dat dit zomaar kan gebeuren. De gedachte dat wat er kon gebeuren als Elizabeth en hij niet opgelet hadden, wat er dan had kunnen gebeuren. Als hij nogmaals poogt overeind te komen wordt hij neergehaald met een harde vuist tegen zijn kaak aan. 'Ik zou jou hetzelfde aan moeten doen.' Zijn woorden giftig, sissend tussen zijn tanden door. Kaken stevig op elkaar gedrukt, terwijl hij zijn best doet zichzelf te weerhouden het inderdaad te doen.
          De naakte toestand van de man is hetgeen dat Ajax ervan weerhoudt echt verder te gaan, voelt zich te machtig tegenover zo'n weerloos wezen. Dan kan de man zo groot en gespierd zijn als hij wil, maar op het moment is het een kind voor hem — een kind dat niet weet hoe hij met speelgoed om moet gaan. 'Als ik je hoofd hier ooit nog zie. . . dan is dat moment de laatste adem die je zal ontglippen.' Ajax spreekt nooit bedreigingen uit, normaliter handelt hij direct. Het heeft enkel met het feit te maken waar hij nu is, dat dit zijn werk is. 'Ik meen het. Oprotten.' De kleding van de man, of althans zijn overhemd en één van zijn schoenen die nabij liggen, trapt hij zijn kant op om hem sneller te zien vertrekken. Pas wanneer deze opstaat en zijn blik op Dani werpt duikt Ajax weer op hem af — duwt hem hardhandig tegen de muur achter hem. Zijn eigen hand omklemt de keel van de man, drukt hem zodanig tegen de muur aan dat hij op dat vlak haast geïmmobiliseerd wordt.
          Pas wanneer hij er zeker van is dat de man niets gaat doen, laat hij hem ruw los en keert hij zich tot Dani, laat zijn ogen kort over haar heen glijden om te zien of alles wel oké is. 'Fuck, Dani.' Zijn stem klinkt ineens een stuk kalmer, zorgzamer. Een kant die niet vaak naar boven hoeft te komen bij hem, maar wanneer nodig toont hij dit zonder enige twijfel. 'Kan ik iets doen?' Hij grijpt naar een ochtendjas nabij en biedt haar deze aan.
          Hij bukt wat naar voren om haar nek rustig te bestuderen, laat zijn eigen vingers van zijn rechterhand er zacht overheen glijden — de afkeer duidelijk leesbaar in zijn ogen. 'Fuck.' Hoofdschuddend zoeken zijn blauwe kijkers de donkere variant van Dani op. Hij hoeft niet uit te spreken dat dit donker zal gaan kleuren, dat dit duidelijk zichtbaar zal zijn voor enkele dagen.
          Hetgeen dat voorheen gebeurt is, negeert hij voor nu volkomen. Hetgeen dat er gebeurt is terwijl hij met de klant bezig was is hem volledig ontgaan — hij weet vagelijk dat Elizabeth eens heeft gegild, maar welke woorden erachter verstopt zaten is hem compleet ontgaan.



    [ bericht aangepast op 10 juni 2020 - 16:33 ]

    I'm your little ray of pitch black.

    10 juni 2020 - 18:33   Frisk is offline
    Frisk
    Frisk 8242

    Mila 'Millie' Addison
    24      -      Roman's girl      -      outfit      -      w/ Roman      -      Dungeon


    “D      at zal best, darling, helaas voor jou heb ik je nodig aan mijn zij.” De toon in zijn stem was duidelijk genoeg en Mila had er al genoeg uitgeflapt, waardoor ze zich inhield. Natuurlijk was er dat stemmetje dat schreeuwde dat ze mijlenver van zijn zij stond en dat ze nu niet bepaald op gelijke voet zaten. Maar Roman was nu eenmaal groter en sterker en slimmer en voor Mila was dat hoe de wereld werkte.
          “Wie weet, misschien komen er ooit betere dagen.” Ze keek hem nog altijd niet aan maar snoof wel eventjes. “Oh, joy,” piepte ze toch zachtjes, niet erg vertrouwend op die misschien. Al zaaide zijn volgende voorstel weer volop twijfels.
          Ze wist eigenlijk niet zo goed waarom ze nee zei. Serveren – ondanks haar afgeleide gestuntel – was nog altijd tien keer beter dan die vadsigaards op haar lijf, waarvan de helft haar sowieso graag nog wat jonger had gezien. Misschien deed ze om iets goed te maken, haar eigen positie te verstevigen. Al mocht ze de dame niet, ze had wel al door hoe Dani meer had en vooral meer was in het Hotel. Of misschien deed ze het omdat het meer pijn zou doen mocht iemand van gedachten veranderen.
          “Geen zorgen, ik was ook niet van plan je daar in de buurt te laten.” Dat geloofde ze wel, waardoor ze een oprecht glimlachje liet zien. Toen zijn handen van haar gezicht naar haar heupen gleden, voelde ze zich ook weer net wat aantrekkelijker – wat stom. Ze plaatste haar handen tegen zijn borstkas, al leunde ze eerder naar hem toe dan dat ze hem wegduwde.
          “Maar ik meen het, geef een kik en je staat gewoon aan mijn zij de rest van de avond, yes?” Ze bestudeerde hem eventjes, liet haar blik over elk hoekje van zijn gezicht glijden, en kon niet ontdekken dat hij het niet meende. Ze knikte langzaam, tilde haar hand wat op en streek over het baardje op zijn kin. Damn, wat was ze zwak.
          “Daarover gesproken, blijf bij mij vannacht,” prevelde hij zachtjes. Het was geen vraag, dat hoorde ze, dat wist ze, maar dat glimlachje alleen al gaf haar weinig keuze qua antwoord. Ze glimlachte ook en sloeg haar blik weer op naar zijn ogen.
          ”Ok, maar dan wil ik wel eerst bij jou douchen,” antwoordde ze al even zachtjes. Er klonk zelfs een klein beetje autoriteit door in haar stem, al wisten ze beiden dat hij de touwtjes in handen had. Zelfs al zei hij daarop nee, dan zou ze nog altijd in zijn slaapkamer terecht komen die nacht. En ze zou het niet erg vinden ook niet.
          ” Kijk eens aan, twee die het erger hebben gemaakt dan jij. En maar denken dat ik duidelijk was,” zuchtte hij. Ze draaide zich in zijn armen om en keek toe hoe Malikah en Inez inderdaad ook binnendruppelde. Ze zag nog wat meisjes in en uit lopen, maar Mila had al meer oog voor de mannen die er rond liepen. Was het erg dat ze sommigen al goed begon te herkennen? Ja. Ja, dat was erg.
          Ondanks haar eerdere woorden, dat ze gewoon zou werken, bleef ze toch nog even staan bij Roman. Veilig in hun hoekje. Ze wilde eerst weten wat er allemaal precies gebeurde, welke plekjes ze zou moeten ontwijken. Ze zag hoe Ajax aan de bar ging zitten en Malikah zijn plaats bij Dani innam. Ze zag ook hoe Noah Inez wat inpalmde en dat nog wat dames met de bendeleden bleven plakken, waardoor ze geneigd was nog wat langer te blijven staan.
          ”Oh, boy,” mompelde ze tegen zichzelf, toen ze voelde dat ze niet lang meer kon treuzelen of ze zou voor de rest van de week niet van dat plekje afkomen. Ze draaide zich om naar Roman, glimlachte haar liefste, valse lach en vroeg: “Dus, waar wil je me precies hebben?”

    Some people are such treasures you want to bury them

    Mhm?

    10 juni 2020 - 21:33   Vanth is offline
    Vanth
    Vanth 23147

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • With Mila

    Een glimlach ontstond op haar lippen en even moet ik daarom ook glimlachen. Een die enkel breder werd toen ze haar handen op mijn borstkas plaatste en niks deed om mij weg te duwen. Ze streek even over het baardje wat mijn gezicht sierde en ik zucht even. Misschien had ik de situatie niet... Ideaal aangepakt. Maar ze was hier met mij, en dat was het belangrijkste. ”Ok, maar dan wil ik wel eerst bij jou douchen,” antwoordde ze na mijn 'voorstel'. Zachtjes lach ik en ik bijt kort op mijn lip. Oh, dat kan ik natuurlijk niet afwijzen. ''Maar natuurlijk.'' zeg ik zachtjes en ik streel over haar wang. ''Misschien moet ik dat ook maar doen vanavond.'' vervolg ik plagend.
    Na mijn laatste opmerking draaide ze zich om in mijn armen. Mijn armen sla ik om haar middel en ik trek haar tegen mijn borstkas aan terwijl mijn blik ook de ruimte door gaat. Tevreden kijk ik toe hoe Malikah al naar haar plek ging, maar mijn gezicht vormt al snel in een frons als mijn blik op Inez valt. Moest ik haar nou echt meeslepen naar haar plek? Dios mío... Even laat ik mijn blik strak op haar rusten maar richt mij uiteindelijk op de dame in mijn armen als ik haar weer hoor.
    ”Oh, boy,” mompelde ze en ze draaide weer om naar mij, waardoor mijn handen uiteindelijk komen te rusten op haar onderrug. “Dus, waar wil je me precies hebben?” Kort bijt ik op mijn lip, ik moest toegeven dat ik daar nog niet helemaal uit was. Ik had ondertussen een dame op elke positie, puur omdat het me niet veel uitmaakte. Ik wist wel dat ik Mila weg zou houden van de meest extreme activiteiten deze avond. ''Momenteel vind ik je heel goed hier staan.'' plaag ik haar, zodat het niet te lang stil blijft.
    ''Roleplay lijkt mij het beste voor jou..'' mompel ik en laat dan langzaam mijn ene hand over haar lichaam gaan. ''Misschien bondage..'' vervolg ik zachter en haal licht mijn schouders op. Ergens kon ik me herinneren dat we dat ooit geprobeerd hadden, met de wat mildere materialen dan. ''What do you say, babygirl..'' fluister ik zachtjes, terwijl ik een zachte kus in haar nek plaats. Ik sla mijn armen nog even wat strakker om haar heen, maar laat haar dan met een zucht wat losser. Haar gezicht neem ik weer in mijn handen en even inspecteer ik haar goed. ''Maar.. Voel je je goed? Goed gegeten? Gedronken?'' vraag ik haar dan nog voor de zekerheid.

    El Diablo.

    10 juni 2020 - 22:19   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    Honey
    Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outifit ✬ Kitchen with Luna & Ace

    ✬      ✬      ✬
          De zachte ontkenning die Luna haar toewerpt, verliest zijn overredingskracht dankzij de koortsachtige manier waarop haar marineblauwe ogen naar de man in hun midden schieten. Het wordt er niet beter op als ze zich vervolgens in meer woorden tracht te verdedigen. De blonde tiener heeft, net als de rest, redenen genoeg om het verminderen van haar eetlust te rechtvaardigen.
          Eerst lijkt het een natuurlijke reactie op de dagelijkse brute realiteit, maar vervolgens wordt niet—eten een manier om ergens controle over te hebben, een stille verslaving met allicht karige hoop om ondergeschikt te worden voor het werk. Naar de daadwerkelijke motieven heeft de zuiderse schoonheid te raden.
          Honey weet dat ze meer zou kunnen doen, meer dan alleen de vriendelijke waarschuwing die ze het meisje al heeft gegeven, maar wie van hen kijkt voor haar uit? Wie, in de tien maanden die ze hier inmiddels al zit, heeft de algemene beschaafdheid gehad om zich te bekommeren om de bruinogige vreemdeling?
          Ze hoort Vez' lage stem in haar achterhoofd wanneer ze zich welwillend laat afleiden door de andere blondine; je kunt niemand vertrouwen—helemaal niemand behalve mij, hoor je me? Honey geeft een bijna mechanisch knikje, haar ogen glazig, terwijl ze een mompelende ‘Vast’ antwoord ten teken dat ze naar Luna's pleidooi heeft geluisterd, maar niet overtuigd is.
          De kleine onderbreking in haar optreden is echter als sneeuw voor de zon verdwenen zodra Luna hapt op haar theatraal gebrachte hints. De onschuldige blondine klinkt verwarder dan ze zou kunnen faken. ‘Openingsavond? Ik dacht—Is dat vanwege die nieuwe man?’ Haar antwoord komt niet direct, gezien haar aandacht naar de vooralsnog naamloze man bij de koelkast wordt getrokken, het moment te mooi om er geen gebruik van te maken.
          Zijn beoogde reactie blijft, geheel tegen haar verwachtingen in, uit. Luna daarentegen toont genoeg emoties voor hen beide, de manier waarop deze haar blik behoedzaam tussen het paar heen laat schieten zichtbaar vanuit haar ooghoeken.
          ‘Dat mocht hij willen,’ gniffelt de goudharige dame, zich van geen kwaad bewust—of zo lijkt. ‘De mannen hebben gesproken, niet waar?’ zegt ze, alsof het publieke kennis is. ‘Het werd allemaal wat te tam, te. . . vanilla.’ Het is haar beurt om haar schouders op te halen. Honey is niet achterlijk—ze weet wat anderen zien als ze haar achter Vez aan zien huppelen, wanneer hij haar in de gang knielend aan zijn voeten laat wachten en de striemen onder haar kleding vandaan pieken. Misschien is de reorganisatie voor haar de minst grote schok; het is alleszins niets nieuws, en dat zullen weinigen haar na kunnen zeggen.
          De gevaarlijke uitdaging in haar laatste woorden roept meer op dan alleen agitatie uit de man achter het masker—want bijna onhoorbaar is het Luna die haar naam zorgelijk aanwendt. Een waarschuwing voor dovemansoren, gezien de in leder geklede jongedame haar ogen geen seconde van de rigide zakenman laat wegkijken.
          Het is imposant, en niets minder dan dat, om de lijnen in zijn normaliter al kaarsrechte frame te zien aanspannen. Zij is verantwoordelijk voor de dreiging waarmee hij zich tot haar richt, voelt het effect ervan in die manier waarop haar bloed sneller gaat stromen en haar lijf zich anticiperend steviger tegen de kruk plant. Ze kan het niet helpen.
          ‘Geloof me maar, blozen is wel het laatste wat daar gebeurt.’ De pruil waarmee de blondine hem antwoord gaat aan hem voorbij, zijn aandacht afglijdend naar zijn meisje in hongerstaking, maar Honey vertelt zich graag dat hij de afleiding enkel welkom heet omdat ze hem niet onberoerd laat. Haar scherpe tong zwaait eenmaal aarzelend over haar volle onderlip, zich veel te goed bewust van haar positie als muis spelende met een koelbloedige kat.
          ‘Je bent niet erg geloofwaardig, sweetheart,’ zegt ze luchtig voor ze zich terugdraait naar haar lotgenote, welke miserabel naar de fruitschaal kijkt.
          ‘Ik weet niet of Juve goed omging met ongehoorzaamheid, maar dat hebben hij en ik dan niet gemeen.’ Mede door zijn provocerende pauze voelt ze zich verleidt een blik over haar schouder te werpen, niet het kleinste beetje verbaasd zijn gezicht in haar richting te vinden. ‘Evenals Vesper dat niet heeft.’ En zelfs de monotone klank kan niet verhullen dat de naam van haar pooier geen achteloze toevoeging is geweest—de twijfeling of hij Vez daadwerkelijk zou inlichten over haar stiekeme avonturen te groot om direct een weerwoord te laten klinken, waardoor ze stuurs voor zich uit kijkt. Hij heeft die zin heel zorgvuldig gekozen om haar alert te maken.
          ‘H—heb ik iets gemist?’ Honey laat een diepe zucht klinken, haar irritatie tegenover haar tijdelijke verlies groter dan ze op dit moment actief probeert te verbloemen.
          ‘Duidelijk,’ antwoord ze, een wegwerp gebaar makend met haar hand voor ze deze benut om de touwtjes die haar lichaam bij elkaar houden te rangschikken zodat ze niet hoeft te zien hoeveel visuele strijd het Luna kost om een paar hapjes fruit naar binnen te krijgen.
          ‘Je maakt een grapje.’ Haar bruine ogen schieten omhoog, de frons erboven weinig indicatie dat ze in een bui is om grappig te zijn. De lol is eraf nu blijkt dat de blondine zich echt volledig in het duister bevindt en geen idee heeft wat er beneden op haar staat te wachten. Wanneer Honey niet direct antwoord geeft, verschuift Luna haar aandacht omhoog. ‘Ze maakt een grapje, toch?’
          Voordat er enige gedachten aan haar acties vooraf gaan, liggen haar handen al plat op de tafel en duwt ze zich in één vloeiende beweging overeind. ‘Ziet ze eruit als een lolbroek, sugar?’ Vez mag soms dan misschien spreken alsof ze er niet is, alsof ze hem niet kan horen terwijl hij over haar praat of vóór haar spreekt—dat recht is onder geen beding toebedeeld aan iedereen. ‘De kelder is een sekskerker met alles erop en eraan. Surprise.’ Ze doet het klinken alsof ze een verassing heeft bedorven, hoewel het niet haar bedoeling was tegen Luna uit te vallen. De subtiele opmerking over Vesper zit haar allesbehalve lekker, vreet nu al aan haar flinterdunne masker en maakt dat ze zich op haar tenen tot de zwarte kat wendt, de ruimte tussen hen in overbruggend tot ze zijn persoonlijke ruimte heeft betreden en omhoog dient te kijken om het emotieloze masker te kunnen zien.
          Ze staat zo dicht bij hem dat zijn geur de vage zweem van schoonmaakmiddel en kliekjes overmeestert en haar onbedoeld afremt. ‘Zeg eens,’ spint ze, zichzelf herpakkend, waarbij ze één hand tergend omhoog brengt langs de zijkant van zijn gespannen arm. ‘Hoe gaat deze feline om met ongehoorzaamheid?’ Honey knippert doelbewust langzaam, de stof van zijn coltrui verrassend zacht onder haar vederlichte aanraking, en de warmte van haar ademhaling onbeschaamd tot het strookje huid tussen de trui en het masker gericht.
          Glad ijs.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    11 juni 2020 - 14:06   Reeses is offline
    Reeses
    Reeses 1272

    A B E      G A G N O N
    ╳ Outfit ; Suit ╳ 36 years old ╳ Scorpion ╳ Dungeon w/ Tyrone & Kesari --> Malikah ╳

    		 Abe haalde zijn schouders op, bij het horen van Tyrone’s woorden. “Druk of niet, zolang je eigen grietje niet luistert ben je hier. Het is hier geen fucking school, waar iedereen mag komen en gaan,” reageerde Abe koel. De toon in Tyrone’s stem ontging hem niet, maar Abe negeerde dat. Ty was al lang genoeg in het Hotel om er iets van te zeggen, behoorde al lang genoeg tot de drie leiders waardoor Abe niet vond dat het wolvenmasker reden had tot klagen.
          Door Ty’s stilzwijgen liet Abe zijn blik over de brunette heen glijden, waarna hij Ty vervolgens van een compliment voorzag. Hij volgde Ty’s blik door de kelder heen, waardoor zijn blik op Malikah en Inez viel. Abe kneep zijn ogen tot spleetjes bij het zien van de Libanese schone, nog altijd gehuld in haar badjas. Prima dat ze die dingen buiten werktijd om droeg, maar niet tijdens diensttijd. Hij richtte zich daarom tot Kesari, nog altijd met samengeknepen ogen.
          De blosjes op haar wangen negeerde Abe, hield zijn blik strak op haar gericht, wachtend op een antwoord. “Misschien was het eerder Oost-Indisch,” zei de brunette, een voorzichtige glimlach wanneer haar ogen de zijne ontmoetten. “Sommige zijn daar doof voor.” Een vermakelijke grijns gleed over Abe’s gezicht, hoewel dat door zijn schorpioenenmasker – die alleen zijn ogen bloot gaven – onzichtbaar bleef. Ondanks ‘de ernst’ van de situatie kon hij haar poging tot humor wel waarderen. Hij lachte hardop. “Dat is een goeie, lieveling. Laten we die erin houden. Misschien dat jij de volgende keer die Oost-Indische taal kunt vertalen.” Hij knipoogde.
          “Maar Abe, wanneer ga jij eens wat dames het hotel binnenbrengen?” Abe verschoof zijn aandacht alweer richting het wolvenmasker. “Je weet dat ik daar te oud voor ben, Ty,” zei Abe gekscherend. “Nee, dat laat ik aan de jonkies over. Tenzij het niveau van de dames echt omlaag gaat.” Hij gaf Ty een klap op zijn schouder. “Ik spreek je straks wel weer.”
          De Scorpion had tijdens het gesprek zijn ogen regelmatig richting de Libanese laten glijden, maar nog altijd liep ze in de badjas rond. Het was hem niet ontgaan dat een klant de twee dames had aangesproken, maar vervolgens alleen was vertrokken met Dani. Iets dat voldoende was voor Abe. Hij stapte op de Libanese af, kwam zo voor haar te staan dat ze geen kant op kon en keek op haar neer. “Dag schoonheid.” Hoewel die woorden normaal gesproken alleen in vriendelijke context werden gebruikt, was dat nu alles behalve van toepassing. Zijn woorden moesten duidelijk overkomen. Kil. Wetende dat onheil naderde.
          Abe boog zijn gezicht dichter naar dat van Malikah, legde zijn hand op haar schouder. “Je hebt het niet zo druk, zie ik,” vervolgde Abe, nog steeds op diezelfde toon. “De enige klant die er was, ging er met je vriendinnetje vandoor. Dani.” Hij boorde zijn ogen in de hare, liet zijn kijkers vervolgens over de rest van haar lichaam glijden om ze op dezelfde wijze weer terug omhoog te sturen tot hun ogen elkaar weer ontmoette. “Hoe zou dat komen denk je?”
          Bewust liet hij een stilte vallen, zijn blik nog altijd berekend op die van Malikah gericht. Zijn hand liet een stukje van haar schouder glijden, greep de stof van de zijden badjas tussen zijn vingers. “Hierdoor, denk ik,” vervolgde Abe, zijn toon een graadje killer. “Dus, mijn lieve Libanese. Dat gaat uit. Klanten voelen zich niet welkom daardoor.” Hij liet de stof los, deed een stap achteruit hoewel zijn blik nog altijd op de hare gericht was.

    11 juni 2020 - 15:22   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Malikah El Masry
    "There is nothing worse than becoming a watered down version of someone else."
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Lingerie | Bathrobe       ♕      Dungeon, w / Abe



    		 Bij het horen van voetstappen die haar benaderen draait Malikah zich om richting de menigte — beseft hiermee dat ze oog in oog komt te staan met Abe. Haar rug recht onbewust wat meer, terwijl ze zorgt dat haar gehele houding krachtiger oogt — dat ze haarzelf zo groot mogelijk poogt te maken in zijn nabijheid. De manier waarop hij neer op haar kijkt voelt direct op twee wijzen op te nemen, maar nadenken wil ze er niet over.
          'Dag schoonheid.'
          Ondanks de onschuldige woorden, klinken zijn woorden kil en haast doods. Een onwillige rilling glijdt door het lijf van Malikah heen wanneer ze oprecht tot haar doordringen, wanneer zijn donkere kijkers de hare vinden. Pas wanneer hij dichterbij komt bijt de Libanese haarzelf in de binnenkant van haar wang om haar opborrelende woorden in te slikken, helemaal wanneer zijn hand haar schouder vindt.
          'Je hebt het niet zo druk, zie ik. De enige klant die er was, ging er met je vriendinnetje vandoor. Dani.'
          Malikah's wenkbrauw trekt op, maar het enige dat haar ditmaal het zwijgen oplegt is de onveranderde toon in zijn stem. De lugubere wijze waarop hij spreekt bezorgd haar kippenvel die haast pijnlijk te noemen valt. Zijn ogen boren zich in de hare, maar vinden al gauw hun weg langs haar lichaam — of althans wat zichtbaar is. Haar armen slaat ze daarom resoluut voor haar over elkaar heen voor haar lichaam, haast alsof ze hem nu al wil vertellen dat wat hij van haar verwacht niet gaat gebeuren.
          'Hoe zou dat komen denk je?'
          Haar ogen hebben de zijne niet ontglipt, ondanks dat deze over haar lichaam gleden. Wanneer deze elkaar weer vinden vernauwen die van Malikah. 'Dat ga jij me haarfijn uitleggen, niet?' Haar hoofd kantelt lichtelijk, haast alsof ze hem poogt uit te dagen — al is het enkel en alleen frustratie dat opborrelt. Wie de fuck is hij, en wie denkt hij wel niet dat hij is? Het is pas dan dat hij de stilte laat vallen, eentje die als een zenuwslopend schild om hen heen te vinden lijkt, waardoor Malikah niet eens weg kan kijken al zou ze het willen.
          'Hierdoor, denk ik.'
          De wijze waarop zijn hand de dunne stof omklemt laat Malikah's kaken op elkaar klemmen — hoopvol dat hij er gewoon vandoor gaat. Een hoopvolle gedachte die direct haar gedachte verlaat wanneer ze het besef heeft dat zijn toon nog gevaarlijker klinkt. Het laat de Libanese even slikken, hoorbaarder dan ze wil bekennen.
          'Dus, mijn lieve Libanese. Dat gaat uit. Klanten voelen zich niet welkom daardoor.'
          Ondanks dat zijn toon haar wat van haar stuk heeft weten te brengen, is haar antwoord sneller dan verwacht — een simpele twee seconden na zijn laatste woord hoort ze haar eerste klanken alweer. 'Abe, het enige nadeel is dat ze niet welkom zijn.' De woorden rollen zoetjes over haar lippen, alsof ze hem zojuist een onschuldig verhaaltje heeft verteld, al zijn haar ogen vernauwd van frustratie. Om haar woorden kracht bij te laten staan legt ze zelfs een extra knoop in het lint, terwijl haar ogen de zijne niet verlaten.
          'En als je me aan wilt kijken op het feit dat een van de klanten een andere dame boven mij verkiest —' Malikah gebaard richting de plek waar Dani vertrok met de man, haar toon haast verveeld te noemen. '— dan heb je de verkeerde persoon voor je. Het kan me niets interesseren, en ik prijs mezelf gelukkig. Dat is één klootzak minder die me deze avond tegen mijn zin in neemt.' Haar woorden klinken giftig, haast hopend dat ze hem er oprecht mee van het leven zou kunnen ontdoen. Haar wenkbrauwen trekken op uit frustratie, haar ogen nog altijd in de zijne borend.
          'Bovendien ben ik hier voor wat roleplay, ze mogen me aankleden hoe ze willen, niet?' ondanks dat het als een vraag kan klinken, zegt haar gehele toon en houding genoeg — dit is een feit in haar ogen. Haar armen glijden opnieuw in elkaar voor haar lichaam, terwijl ze voor het eerst haar ogen van Abe af laat glijden, deze de ruimte rond laat glijden om vervolgens Ajax er nog vandoor te zien gaan.

    I'm your little ray of pitch black.

    11 juni 2020 - 19:26   Novilunium is offline
    Novilunium
    Novilunium 1529

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole





    I am losing


    my patience


    and that,


    girl, is a


    dangerous


    thing
    Kitchen — Luna&Honey — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit

          Het zal hem werkelijk een worst wezen dat Honey zich in de keuken bevind en zich tegoed doet aan producten waarnaar ze niet eens blikt in Vez zijn aanwezigheid — de verhouding tussen die twee zeker geen geheime en allesbehalve subtiel. In werkelijkheid spreken hij en de getatoeëerde Rabbit elkaar niet tot nauwelijks en voelt Ace geen enkel verlangen zich te mengen in de zaakjes van anderen — god weet dat hij ondertussen al genoeg aan zijn kop heeft. Het betekend echter niet dat hij niet weet hoe de vork in de steel steekt, betekend niet dat hij niet weet wat te zeggen om onder iemands huid te kruipen en daar een zaadje twijfel te planten. Honey kijkt van hem weg en voedt die twijfel zoals gehoopt geheel zelf, waarop zijn ogen Luna weer opzoeken.
          De druif die zojuist tussen haar lippen verdwijnt zou haar persoonlijk iets aan gedaan kunnen hebben, de weerzin in haar ogen bijstaand aan de algehele lusteloosheid. Het steekt hem — steekt hem dat hij de conclusie blijft trekken dat het weg komt uit het werk hier, maar dat die beredenering gewoonweg niet lijkt te klikken. Hij kan niet met volle overtuiging stellen dat dit de enige reden is en het tergt zijn brein onvermoeibaar, zorgt dat zijn spieren vooralsnog niet weer ontspannen na de aangegrepen agitatie van eerder.
          "H—heb ik iets gemist?"
    Zijn eigen woorden krijgen de kans niet te vormen, de 'niets van belang' iets wat hij inslikt bij het horen van de vermoeide zucht welke Honey slaakt en haar uiteindelijke antwoord in contrast met zijn gekozen woorden.
          "Je maakt een grapje." Luna haar helderblauwe ogen vinden de plek waar de zijne zitten zonder moeite, al zal ze enkel de duisternis vinden waarachter deze schuilen. "Ze maakt een grapje toch?"
          En hij wil zeggen dat het er niet toe doet, dat hij haar toch niet naar beneden zal laten gaan als ze verder niets meer eet aangezien hij geen zin heeft in flauwten op de werkvloer. Wat werkelijk de meest doorzichtige smoes is om haar bij te laten komen van wat het dan ook is wat haar dwars zit en hij kan het zich niet veroorloven dat Honey haar eerdere beschuldiging meer gegrond wordt — staat niet in voor wat voor consequenties dat zal hebben op van alles en nog wat. Maar weer is het Honey wiens stem klinkt en zijn façade van ingetogenheid barst nog iets verder.
          "Ziet ze eruit als een lolbroek, sugar?" En het pleziert hem ergens meer dan moet dat hij niet de enige is die geagiteerd is, deze kleur er een welke hij tot noch toe niet heeft gezien bij de zuidelijke. Dat plezier is echter van korte duur. "De kelder is een sekskerker met alles erop en eraan. Surprise."
          Hij ziet de omslag in Luna haar ogen, welke vooralsnog op hem zijn gericht zoekend naar het antwoord wat ze nu van de andere dame krijgt. Als de in blauw kant gehulde blondine al geen eetlust had dan zal deze nu ongetwijfeld geheel verdwijnen en hij ziet weinig hoop dat ze de overgebleven druiven nog tot zich zal nemen. Zijn kaken knarsen kortstondig door de kracht waarmee hij ze aanspant, ogen opgeëist door de in leder gehulde kwelgeest die zich op haar tenen naar hem toe draait.
          Ze nadert hem dichter dan menig persoon over het algemeen aandurft, wat voor hemzelf enkel indicatie is dat dit is wat je krijgt als je ook maar enige menselijkheid laat doorschemeren — hoe subtiel ook. De manier waarop ze zijn persoonlijke ruimte betreed is speels, de ogen die hem vanonder lange wimpers geveinsd onschuldig aankijken zoekend naar zijn reactie ondanks het masker wat deze onttrekt.
          "Zeg eens—" wordt hem zoetjes toegeworpen, de hand welke zijn arm vind iets wat hem zijn spieren haast onmogelijk verder aan doet spannen, "—hoe gaat deze feline om met ongehoorzaamheid?" En hij ziet de act voor wat het is, al lijkt zijn lichaam hier geen boodschap aan te hebben — de haren in zijn nek overeind komend en zijn zintuigen niet immuun voor de zoete geur rond de zuidelijke schone. Zijn trui is nauwsluitend genoeg om haar aanraking te voelen langs zijn zenuwuiteinden en hij is geen heilige, zal niet ontkennen dat hij onberoerd blijft ondanks de spot die ze met hem drijft. In situaties als deze is hij blij met zijn rationaliteit en het feit dat hij niet hapt als een net om de hoek gekomen jonkie. Hij kijkt nog even op haar neer, laat haar voor het kortste moment in de waan dat hij niet weet hoe te handelen terwijl ze naar hem knippert met grote groen-bruine ogen.
          De hand die haar wangen omvat en haar lippen tot een pruil dwingt is weinig zachtzinnig, zijn duim dwingend verzonken aan de rechterzijde en de rest van zijn vingers links. Hij kent meiden zoals Honey, weet dat handelingen als deze de verkeerde kant aan kunnen spreken en van dreiging makkelijk genot kunnen maken — wat de reden is dat hij hardhandiger is dan wat hij bij een ander toe zou passen. Via het contact houdt hij haar op haar plek, hoeft hierdoor zijn eigen gezicht enkel iets neerwaarts te brengen en opzij te buigen om het zijne langs het hare te leggen, de koelte van het masker een barrière tussen huidcontact en lippen ter hoogte van haar oor.
          "Hij zou wachten tot Vesper terug is van het rondneuken met andere meiden—" prevelt hij zacht genoeg om het systeem in zijn masker niet te triggeren, zijn eigen stem gebruikend om aan te tonen dat dit zeker niet onder doet voor het mechanische timbre wat hem normaliter vertegenwoordigt, "— en hem dan vertellen dat het misschien tijd is voor wat nieuw bloed binnen de organisatie."
          Hij richt zich tergend traag weer op zonder haar los te laten, kijkt voor een moment neer op haar samengeknepen gezichtje en poogt te doorgronden wat er in haar ogen gebeurt — zoekt naar de innerlijke onrust welke hij hoopt los te maken. Als hij er genoeg van heeft laat hij haar los, haar van zich weg duwend in diezelfde beweging en zijn blik naar Luna verleggend, als om aan te geven dat hij klaar is met het geven van aandacht aan zowel Honey, als haar spelletjes.
          "Of je gaat mee naar beneden en laat Evie je een rol geven in wat daar gebeurt, of je gaat naar je gebruikelijke werkkamer en er wordt een reguliere klant geregeld." De 'je gaat hoe dan ook aan het werk' hoeft hij niet uit te spreken, evenals hij zich hopelijk niet hoeft te herhalen met betrekking tot de klachten en de redenen dat die binnen komen. Ace negeert de steek ongenoegen welke hij ervaart bij het zien van haar gezicht na die order, maar herinnert zichzelf er nogmaals aan dat dit het beste is wat hij voor haar kan betekenen.

    Marrow deep, soul deep, essence deep

    11 juni 2020 - 19:55   Kefe is offline
    Kefe
    Kefe 5051

    Tyrone Price
    "What's the matter — afraid of temptation?"
    Owner of Kesari      ♕      Lone wolf      ♕      Fighter      ♕      Outfit      ♕      Dungeon w/ Kesari & Abe




    		 'Druk of niet, zolang je eigen grietje niet luistert ben je hier. Het is hier geen fucking school, waar iedereen mag komen en gaan.'
    Een geïrriteerde zucht klinkt er vanuit Tyrone, terwijl zijn ogen die van Abe zoeken achter het masker. Het is niet zijn taak, en nooit zijn taak geweest de mannen aan te spreken — niet op die wijze. Dat was altijd die van Juve of Ravi, en als zij hun taken niet juist verricht hebben hoeft hij daar niet op aan gekeken te worden. Hij heeft geen problemen met Abe, maar als hij hem aan gaat blijven vallen gaat dat wel een punt worden. De blik die Ty hem dan ook gunt is een waarschuwende, eentje die duidelijk maakt dat wat hem geboden is, hem zo weer ontnomen kan worden. Een zakelijke kant die vaker getoond zal moeten worden vanaf dit moment.
          De wijze waarop Kesari reageert tegenover Abe maakt hem haast trots, ondanks de blossen op haar wangen. Het ontgaat hem echter niet hoe Abe vervolgens lacht, en zelfs weet te knipogen. Tyrone's kaken klemmen zich op elkaar, terwijl hij een blik om hen heen werpt. De schade neemt hij in zich op, poogt hierbij de mensen te lezen die voorbij wandelen, haast alsof zij hem weg kunnen krijgen uit deze situatie voordat zijn bom barst.
          Om de aandacht weg te halen bij Kesari, en zichzelf ook even te redden aan zijn opborrelende woede-uitbarsting stelt hij Abe een simpele vraag, waarvan hij het antwoord al wel weet.
          'Je weet dat ik daar te oud voor ben, Ty.'
          De zelfspot duidelijk hoorbaar achter het schorpioenenmasker, waardoor Tyrone begripvol knikte. Nee, in plaats daarvan valt hij alle dames in het hotel wel lastig, iemand moet het immers doen.
          'Nee, dat laat ik aan de jonkies over. Tenzij het niveau van de dames echt omlaag gaat.'
          Tyrone's wenkbrauw schiet op, wat onzichtbaar is vanachter het masker. Zijn mondhoeken krullen echter al gauw op als verdere reactie, vraagt zich oprecht af wat voor type meiden een oldie als Abe naar binnen kan brengen — vooral met dat liefdevolle gedrag van hem. Alles aan de man schreeuwt problemen, geen enkele dame is dom genoeg daarin te trappen.
          'Het is al goed.'
          Kesari legt haar zachte hand zelfs op de zijne ter indicatie dat het echt oké is, waardoor hij zijn mondhoek op krult wanneer hij naar haar kijkt — zich beseffend dat zij het kan zien gezien haar grootte. Er valt veel te zeggen over Tyrone, maar een dame in een ongemakkelijke positie laten verblijven op dwingende wijze is niets voor hem, niet buiten het hotel zelf om althans. Er zijn echter maar weinig dames die hij er echt uit zou kunnen redden, en gezien Kesari zijn dame is, heeft hij die kans nou eenmaal.
          'Ik spreek je straks wel weer.'
          Na het schouderklopje werpt Tyrone hem een knikje toe. 'Later.' Hij volgt hem met zijn ogen naar Malikah toe, waardoor hij gefrustreerd zijn hoofd schud. Hij heeft echt niets tegen de man, en ziet ergens de goede dingen wel in die hij zowel doet als kan doen, maar als hij Ty zo blijft aanvallen met zijn woorden zal dit niet vriendelijk verlopen. De wolf is geen dame dat tevreden zal zijn met een complimentje her en der of een instemming op zijn simpelere woorden.
          Hoofdschuddend keert de lone wolf zich dan ook tot Kesari, wenkt intussen de barman voor een volgend drankje, terwijl zijn ogen over haar gelaat heen glijden — en poging doen haar te lezen. 'Gaat het wel, Kes?' Het ontgaat hem zeker niet dat de emoties één voor één langs haar gezicht glijden op topsnelheid, waar zelfs hij het niet eens meer bij kan houden hoe het nu zit. Haar vrije hand pakt hij vast en omklemt hij met zijn eigen handen op zachte wijze. 'Ik weet dat ik geen beloftes kan maken over de komende avonden, maar vanavond ben je veilig, oké? Ik ben altijd in de buurt, mijn ogen zijn op jou te vinden ten alle tijden.' De wolf weet hoe verkeerd het is de komende avonden op te halen, maar weigert te liegen tegen haar — niet meer. Niet nu zij zich ook open heeft gesteld na zoveel jaar.
          Dankbaar neemt hij het drankje aan dat de lage rank rabbit hem komt brengen, waardoor hij direct een grote slok neemt, merkt hierbij op hoe Ajax gehaast er vandoor lijkt te gaan, maar maakt zich geen moment zorgen om de man zelf — hij weet precies hoe hij in elkaar zit en dat hij zijn zaakjes zelf goed af kan handelen. Pas wanneer zijn blik weer op Abe en Malikah gericht is merkt hij op hoe eerstgenoemde zijn hand op de Libanese heeft gelegd, iets dat niets goeds zal doen vanuit de felle dame. 'Here comes trouble.'

    I'm your little ray of pitch black.

    11 juni 2020 - 23:11   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    Inez Castillo
    Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

    Roman's girl • with Noah • dungeon • outfit







    ♡ ♡ ♡
          Het ontgaat de kleine Latina dat Noah's ogen niet de enigen zijn die haar bekijken—zijn onderonsje met Ajax iets waar ze naar te raden heeft, en de wijze waarop hij zich loshaakt uit haar vingers enkel besef brengend hoe dicht ze bij elkaar stonden. Ze zou een stapje achteruit hebben gezet, als het langzamerhand niet veel drukker werd om hen heen, en Inez zijn lichaam niet als een soort schild gebruikte.
          De stilte aan diens kant ontgaat haar echter niet, de berekening in zijn ogen iets wat ze niet veel vaker heeft gezien, en haar te laat toefluistert dat ze hem wellicht tegen de haren in strijkt met haar plagerijen. Inez heeft al een stap achteruit genomen, tevergeefs, wanneer Noah de minieme ruimte met één stap overbrugt en een grote, warme hand in haar naakte zij legt.
          Elk zenuwuiteinde in haar lichaam springt op scherp terwijl ze haar gezicht iets achterover kantelt om hem aan te kunnen kijken nu hij wederom boven haar uit torent. Zelfs als hij haar niet had vastgehouden, zou de brunette zich met geen mogelijkheid van hem weg hebben kunnen bewegen, de indringende manier waarop hij dwars door haar heen lijkt te kijken iets wat kippenvel over haar huid omlaag doet dansen.
          ‘Ik hoef geen keukenprins te zijn om te weten dat brutaliteit geen onderdeel uitmaakt van het receptuur, Inez.’ Ze voelt zijn ademhaling langs haar gezicht strelen, de geur van pepermunt een prettige verrassing, maar niet voldoende om te voorkomen dat ze schuldbewust haar onderlip tussen haar tanden neemt. Inez slaat haar blik af, vindt hierbij de rand van zijn shirt terwijl ze traag knikt.
          ‘Tenzij,’ begint hij, en als gestoken schieten haar donkerbruine kijkers omhoog, vangen nog net de geloken staat van zijn ogen voordat zijn vingertoppen een doelbewust spoor omlaag trekken, hierbij meer huid dan stof ontdekkend en ervoor zorgend dat de brunette scherp inademt om vervolgens niet meer uit te ademen. ‘Die toevoeging evengoed authentiek is?’ Zijn hand houdt stil op de ronding van haar billen, bieden haar geen respijt wanneer hij het nieuwgevonden territorium eenmaal kneed, haar lichaam daarmee bijna instinctief naar voren dwingend.
          ‘Denk je dat ik zo'n goede actrice ben?’ zegt ze met een ruwere klank in haar stem dan ze gewoon is, haal keel dan ook allesbehalve subtiel schrapend en meer dan dankbaar wanneer hij zich in een oogwenk terugtrekt. Even denkt ze dat het knikken van haar knieën zichtbaar zal zijn, maar verschuift ze haar gewicht door haar benen resoluut tegen elkaar te drukken. Noah lijkt haar echter al vergeten, verruimt zijn blikveld naar de rest van de kelder en diens scala aan opgewonden gasten. Inez grijpt het moment aan om zichzelf bijeen te rapen, duwt de rug van haar hand onopvallend tegen haar kokende wangen in een poging deze te koelen en geeft toe aan de neiging om rond te kijken—te zien wat haar te wachten staat.
          De eerste gedachte die haar bekruipt wanneer ze een man van middelbare leeftijd aan de hand van een lange roodharige ziet weglopen, is er één die haar doet verstijven. De flits van donkere krullen en het hoekige gelaat voeren haar volledig onwillig mee naar een oord in haar gedachten welke ze steeds minder bezoekt; thuis. Natuurlijk is het haar vader niet—verafschuwt ze de manier waarop haar hart sneller slaat bij de miezerige hoop die haar nog altijd overvalt wanneer ze iets vertrouwds denkt te zien.
          Inez duwt haar nagels in haar handpalmen, dwingt zichzelf vooruit te kijken tot Noah zich wederom tot haar wendt. ‘Maar om je vraag te beantwoorden: dat klinkt als een sprookje, Nessie.’ Hij schenkt haar een halve glimlach welke ze niet direct beantwoord, de recente omslag in zijn gedrag vers en de onvoorziene emoties nog niet genoeg de baas om te spreken. Een sprookje. Voor sprookjes zijn geen plaats in deze nachtmerrie, al betwijfeld ze of hij die mening zou delen. Waarom zou hij? ‘En ik heb een hard hoofd in een happy ending ervan. Al ben ik blij dat het idee ervan je weet te amuseren,’ zegt hij. Het blijkt een onmogelijke opgave boos te zijn op de donkerharige jongeman, en Inez heeft de energie er niet voor om het te proberen. Het is lang stil voor ze hem een voorzichtige glimlach schenkt. De Latina heeft hem immers zelf gevraagd te blijven, niet? Uit alle bastaarden, is Noah de kwaadste niet—tegenover haar. Misschien weegt het iets dat ze hier samen zijn binnen gerold, zij het onder verschillende omstandigheden, waarvan één berustend op een misdaad. Daar tracht ze niet te lang bij stil te staan.
          ‘Als dit een sprookje zou zijn, dan was jij overduidelijk het beest uit beauty and the beast.’ Ze haalt haar schouders op in een ik—maak—de—regels—niet gebaar, een weifelende hand op haar hals plaatsend. ‘En dat amuseert me enorm.’ Ze zegt het met een sublieme grijns, elke fractie aan afleiding verwelkomend. Misschien is het nog niet te laat om wat moed in te drinken bij de bar, bedenkt ze zich, waarna ze een voorzichtige blik over haar schouder werpt. Als ze Ajax daar echter nog net weg ziet benen, besluit ze dat idee te laten varen. Het laatste dat ze wil is hardhandig naar haar post worden gesleept door overijverige rabbits.
          ‘Ik zou ervan genieten zolang je kunt, Noah. Meisjes komen en gaan.’ Niet iedereen kan een Dani zijn; sterk tot op het bot, gehard om alle horrors van deze plek te trotseren. Haar gedachten schieten onwillekeurig naar Luna—hoewel de brunette zich niet veel krachtiger inschat dan de blauwogige tiener. Hoelang zal het nu werkelijk duren voor Roman haar inruilt? Ze brengt een afwezige hand naar de rand van zijn shirt, de omtrek van het sleutelbeen eronder volgend, voor ze haar kijkers naar hem opslaat.
          ‘Voor je het weet sta je er alleen voor in de keuken.’ Haar vingers lijken een eigen leven te lijden, de drang om hem terug te pakken voor de invasie op haar naakte huid overweldigend, waarop ze haar duim de vrijheid geeft over zijn volle onderlip te strelen. Het feit dat ze zich daarna niet direct terugtrekt heeft echter niets meer met wraak te maken—wat ze zichzelf ook verteld.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    13 juni 2020 - 12:45   Elentiya is offline
    Elentiya
    Elentiya 12352

    Dani Reina Verdad
    "Sin with me."
    • Twenty-five • Ajax' Girl • Private room w/ Ajax • Outfit •

    Wanneer de deur van de werkkamer opgetrokken wordt — een gebeuren welke volledig langs Dani af gaat vanwege de worsteling die ze ervaart — lijkt alles versneld te gaan. Daar waar kleine zwarte spikkels haar zicht dreigen te vertroebelen, welke veranderen door steeds grotere vormen aan te nemen, daalt de volledige duisternis niet op haar neer. In een ruwe handeling verdwijnt Simon echter wel boven haar, zijn beklemmende grip op haar keel verdwijnt daardoor direct en maken het dat de brunette met een schok terug in de realiteit wordt geduwd. Happend naar lucht rolt Dani op haar zij. Haar handen beide beschermend over haar keel heen gevouwen als ze vervolgens begint te hoesten en proesten. Ze rolt door, van het bed af, waar ze met een smak op de grond terecht komt — alles om maar bij de man vandaan te komen, evenals haar redder in letterlijke nood. Een pijnkreet wist niet eens een weg door haar keel heen te banen, rauw vanwege de bijna moordende druk die het te verduren heeft gehad. Tranen rollen over haar wangen heen als ze blijft hoesten, snakkend naar nog meer lucht en de sterren uit haar zicht poogt te knipperen. Wat er verder in de kamer gebeurt ontgaat haar op het moment volledig. De brunette kruipt moeizaam weg bij het bed, negeert alle pijntjes vanwege de adrenaline die door haar heen raast. Ze was veilig, ze kreeg weer lucht. Een mantra dat als een hamer door haar hoofd heen dreunt, maar welke vooralsnog geen effect lijkt te hebben.
          Hoe ze uiteindelijk half zittend tegen de muur aan beland is weet Dani niet, haar gehele lichaam beeft van schrik als langzaam het besef door haar heen lijkt te dringen — als ze zich realiseert dat het niet veel langer meer had moeten duren. Haar handen blijven bijna angstvallig haar keel beschermen, terwijl ze haar knieën optrekt om haar naakte lichaam aan het zicht te onttrekken. Het lukt haar niet om in te grijpen als de waas voor haar ogen langzaam scherper stelt, waarop Dani haast gedwongen wordt om toe te kijken hoe Ajax de klant aanvliegt. In de deuropening van de kamer slaakt Elizabeth een geshockte kreet, poogt de woeste man bij zinnen te roepen, maar Simon werkt als een rode lap voor een woedende stier — niks leek tot Ajax door te dringen.
          Steeds gejaagder versnelt Dani het inademen van verse lucht, slaat haar hart als een denderende trein door haar borstkas heen en verdwijnt het suizende geluid in haar oren. "Fuck Dani," is het eerste dat haar gehoor weet op te vangen eens alles weer normaal klinkt en Simon de kamer uit is. Haar ogen groot van schrik kijken wazig op naar Ajax, naarmate hij dichterbij komt — maken het dat ze zichzelf in haar verschrikte toestand nog dichter tegen de muur aandrukt. "Kan ik iets doen?" Bevend neemt ze de badjas aan die hij aanreikt, de drang haar lichaam te beschermen vele male groter, trekt deze zo goed als kan om zich heen en poogt haar blik van hem af te wenden, tot Ajax haar kin iets omhoog tilt zodat hij de toenemende verkleuringen in haar nek kan bestuderen.
          "Fuck."
                "Ga weg," valt Dani hem uiterst schor bij — de natuurlijke heesheid van haar stem compleet overgenomen, terwijl haar donkere kijkers die van Elizabeth weten te vinden als ze van hem wegkijkt. De vrouw staat lijkbleek in de opening van de deur; een perfect aanvulling ter indicatie hoe erg het er uit gezien had. "Ga weg," werpt Dani haar toe, gepijnigd door de rauwheid van haar keel, maar gepaard met een eerste vlaag van woedende onmacht die door haar heen trekt. "Ga weg, laat me met rust."
          Iets in haar binnenste trok zich pijnlijk samen, gevolgd door een harde knak als het gevoel los veert, welke na-ebde door haar hele bewustzijn heen. Ze wilde zo niet gezien worden, door niemand niet. Een gesmoord geluidje is wat volgt, trillende vingers reiken naar haar hals als een fantoom greep zich daar vastgrijpt, alvorens Dani bevend overeind tracht te komen. Al wankelend poogt de brunette de kleine aangrenzende badkamer te bereiken, waar haar handen de randen van de wastafel vinden om steun bij te zoeken. Met haar hoofd gebogen, niet in staat tot een eerste ontmoeting met haar eigen spiegelbeeld, staart ze voor luttele seconden in het niets naar het kalksteen — haar borstkas hevig op en neerdeinende.
          Het duurt niet lang voor de brunette opnieuw neerzeeg op de koude vloer, haar handen nog altijd in een tevergeefse poging steun zoeken bij de wastafel waar haar ze met haar voorhoofd tegen een van haar armen aanleunde. Van alles wat Dani de afgelopen jaren mee had gemaakt, van afstraffingen tot de misbruik die er gemaakt werd, was het gebeuren zojuist een druppel te veel voor de vele emmers die ze om zich heen had staan — het randje van de dood nog nooit zo dichtbij als dat het nu was geweest.

    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    13 juni 2020 - 14:20   Reeses is offline
    Reeses
    Reeses 1272

    LUNA MARGARET HALE
    ▢ Outfit ; Dress + Badjas ▢ 19 years old ▢ Ace's girl ▢ Kitchen --> Ace and Honey ▢

    		 “Vast.” De gemompelde woorden van de andere blondine, doen Luna beseffen dat haar gesproken woorden niet erg overtuigend overkomen. Al laat het Luna op dat moment koud. Ze voelt geen enkele behoefte Honey tot overtuiging te brengen over de waarheid. Daar heeft ze simpelweg geen zin in en bovendien ook geen energie. Dus beroept ze zichzelf tot een simpel zwijgen. Als Honey niet overtuigd is zal ze zelf achter de waarheid moeten komen.
          “Dat mocht hij willen,” reageert Honey al gniffelend op haar woorden. Verward kijkt Luna van Honey naar haar kattenmasker, de verwarring duidelijk van haar gezicht aflezend. Een openingsavond? Is ze echt zo ver weggeweest met haar gedachten, dat die informatie compleet langs haar heen is gegaan? Ze heeft Black Cat er niet over gehoord, Malikah niet… Tot Luna beseft dat ze al een week lang niet met de Libanese praat. “Het werd allemaal wat te tam, te… Vanilla.” Luna staart Honey aan, niet goed wetend wat ze moet zeggen. Te tam? Een lichte huivering schiet door Luna heen, zich dan pas beseffend waar Honey op doelt met haar opmerking. Ze slikt.
          Door die nieuwe stroom aan informatie, voornamelijk dankzij Honey, ontgaat haar het gesprek tussen Honey en het zwarte kattenmasker. Zoiets kan toch niet waar zijn? Doelt Honey op meer geweld? Krijgen klanten de vrijere hand, wat de meisjes betreft? Nee. Langzaam, meer in zichzelf schudt Luna haar hoofd. Ze maakt een grapje – die woorden spreekt Luna hardop uit. Zowel tegen de blondine als tegen het kattenmasker.
          Ze staart hen aan, hopend dat één van de twee haar woorden zal bevestigen. Dat het inderdaad een grapje is. “Ziet ze eruit als een lolbroek, sugar? De kelder is een sekskerker met alles erop en eraan. Surprise.” Nog altijd staart Luna Honey aan, de woorden tot haar doordringend maar het besef nog niet. Ergens hoopt ze dat Black Cat Honey zal tegenspreken. Dat het niet waar is. Dat ze toch wel flauw grapje met haar uithalen
          Maar hij zegt niks. Spreekt het niet tegen, ontkent het niet. Als vanzelf schiet een tweede huivering door haar lichaam en de enkele hapjes yoghurt en fruit dat ze binnen heeft gekregen, keren zich om. Haar gedachten flitsen naar Mason. Zijn duivelse, bijna sadistische grijns op zijn gezicht, voor haar netvlies verschijnend. Dat is – was – zijn gebied, gewelddadige seks. Als Luna hem niet zelf dood had zien liggen, had ze kunnen zweren dat dit idee van Mason afkomstig was. Maar hij is dood. Toch? Opnieuw verschijnen zijn sadistische trekjes voor haar geestesoog. “Ga weg!” Ze schreeuwt, smeekt het hem. Weet niet eens of ze enkel in gedachten tegen hem schreeuwt of dat ze daadwerkelijk haar stem gebruikt.
          Pas wanneer ze de mechanische stem van Black Cat hoort, lijkt Mason te verdwijnen. Enigszins beduusd kijkt Luna om zich heen, terwijl het kattenmasker zich tot haar heeft gericht. “… Laat Evie je een rol geven in wat daar gebeurt, of je gaat naar je gebruikelijke werkkamer en er wordt een reguliere klant geregeld.” Luna geeft niet meteen antwoord, slikt het opkomende gal weg. De toon in zijn stem geeft haar te kennen dat er geen keuze is en dat de blonde tiener ook vanavond weer aan de slag moet. Net zoals elke avond.
          Ze haat hem. Ze haat dat zwarte kattenmasker. Met de nodige weerzin komt Luna overeind. Ze heeft geen keus. “Ik… Ik ga zelf wel,” mompelt Luna met tegenzin, het kattenmasker niet rechtstreeks aankijkend maar naar een punt achter hem. Ze haalt diep adem, poogt zichzelf enigszins te kalmeren. “N.Naar mijn werkkamer, bedoel ik.” Het trosje druiven legt Luna terug op de fruitschaal, zich er niet toe zettend er nog iets van te eten. “Geen honger,” mompelt Luna, waarna ze zich tot haar pooier richt. “Moet ik nu?”

    13 juni 2020 - 17:49   Elentiya is offline
    Elentiya
    Elentiya 12352

    Kesari Zahira Dahab
    "Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."
    • Twenty-four • Tyrone's Girl • Dungeon w/ Tyrone • Outfit •


    Voor een fractie van een seconden had Kesari verwacht dat Abe niet geamuseerd ging zijn met haar ietwat gevatte opmerken. Het tegendeel blijkt echter waar, wanneer een glimlach zich over het gezicht van de man heen verspreid.
          "Dat is een goeie, lieveling. Laten we die erin houden. Misschien dat jij de volgende keer die Oost-Indische taal kunt vertalen."
    De brunette weet haar mondhoeken in een zachte trek om te krullen, maar wend haar blik af bij het in ontvangst nemen van zijn knipoog. Hoe onschuldig ook, in een Hotel zoals Aphrodite kreeg Kesari er altijd een ongemakkelijk gevoel bij wanneer een van de andere mannen het simpele gebaar naar haar maakte — mede doordat het zo veelzijdig wist te zijn, op ieder moment.
          "Je weet dat ik daar te oud voor ben, Ty" brengt Abe vervolgens uit tegen Tyrone. "Nee, dat laat ik aan de jonkies over. Tenzij het niveau van de dames echt omlaag gaat." Beide haar wenkbrauwen schieten ietwat omhoog. De manier waarop Abe over de meiden sprak stuitte haar nog altijd tegen de borst — alsof geen van geen van hen ook maar iets betekende voor hem. Het moest haar ergens niet verbazen ook, maar het gemak waarop sommige over hen dachten bleef een aansteek-lont voor het vuurtje in haar binnenste. “Ik spreek je straks wel weer.”
          Met haar lippen op elkaar geperst keek Kesari de man kort na, tot hij een van de andere dames bereikten en Tyrone haar aandacht wist terug te leiden naar hem. "Gaat het wel, Kes?"
    Zachtjes neem Tyrone haar vrije hand in de zijne, omklemt deze haast in een teder te noemen gebaar — de woorden die haar toekomen echter niet op eenzelfde geruststellende wijze. "Ik weet dat ik geen beloftes kan maken over de komende avonden, maar vanavond ben je veilig, oké? Ik ben altijd in de buurt, mijn ogen zijn op jou te vinden ten alle tijden."
          Ze weet dat hij niet tegen haar liegt, dat zijn eerlijkheid compleet anders is dan aan het begin van hun samen zijn en hoewel ze daar ergens blij om moet zijn, voelt het tevens dubbel aan. Het was zichtbaar in zijn ogen, de uitstraling die hij nu naar haar toe had. Kesari had liever dat hij loog, zodat ze hem het verwijt kon blijven maken, welke op deze manier steeds moeilijker voor haar werd. Licht blies ze daarom haar wangen iets bol, laat haar adem vervolgens op een subtiele wijze snel weer ontsnappen en blikte omhoog naar de lange man naast haar. Hij had haar hele planning door de war gegooid en het lukte maar niet om het volledig terug op een rit te krijgen. Kesari wist niet goed meer of ze Tyrone daar op aan moest kijken, of juist haarzelf.
          "Here comes trouble."
    Nog voor de brunette in kan gaan op zijn eerder gestelde vraag, volgt ze zijn blik in de richting waar hij op kijkt — betrapt zichzelf hierop door het opnemen van zijn gelaat — en voelt onrust door haar heen stromen als ze Abe en Malikah samen ziet. De nijdige uitstraling van de Libanese niet ontgaan, maar eveneens wetende dat ze geen match was voor de man voor haar. "Moeten we haar niet helpen?" ontglipt er dan ook aan haar lippende — geheel als vanzelf en tevens ondoordacht. Er waren er maar weinig in het Hotel aanwezig die zich bemoeide met de zaken van de andere mannen, laat staan met een van de dames.
          "Of hem afleiden op zijn minst.." mompelt Kesari daarom deels binnensmonds, haar groene kijkers volledig gericht op het tafereel in de verte; haast biddend voor de Libanese.

    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    14 juni 2020 - 13:37   Reeses is offline
    Reeses
    Reeses 1272

    A B E      G A G N O N
    ╳ Outfit ; Suit ╳ 36 years old ╳ Scorpion ╳ Dungeon w/ Tyrone & Kesari --> Malikah ╳

    		 Het was misschien geen al te slechte timing om Tyrone en Kesari alleen te laten. Van Kesari verwachtte hij niet al te veel tegenspraak – dames – maar aan Tyrone’s houding merkte Abe algauw de irritatie op. Wat overigens niet zijn probleem was. Ten slotte was Abe hier niet om vrienden te maken maar om een Hotel draaiende te houden. Als Tyrone niet bereid was om dat aan zijn ‘collega’s’ duidelijk te maken, zou hij die opdracht wel weer tot zich nemen. Zoals gewoonlijk.
          Geamuseerd merkt Abe op hoe de Libanese van houding veranderd, zowel door zijn aanwezigheid als door zijn begroeting. Een onzichtbare grijns – onzichtbaar voor de dame tegenover hem – glijd daardoor over zijn gezicht, terwijl hij vrijwel direct to the point komt. Geen gezeur door eromheen te dralen. Malikah’s reactie houdt hij in de gaten, het optrekken van haar wenkbrauw hem niet ontgaan, maar een reactie blijft uit. Met toegeknepen ogen ziet hij hoe de dame haar armen over elkaar heen slaat, bijna alsof ze weet welke kant dit uitgaat.
          Wanneer de Libanese blijft zwijgen, besluit Abe nog een stapje verder te gaan ter verduidelijking. Zijn hand omklemt de stof, en hoewel woorden overbodig zijn benadrukt hij dat nogmaals door tevens zijn stem te gebruiken. “Abe, het enige nadeel is dat ze niet welkom zijn.” Eindelijk trekt ze haar mond open, maar de woorden die eruit rollen staan Abe niet aan. Met een strakke blik kijkt hij haar aan en, alsof ze hem wil uitdagen, legt ze een tweede knoop in het zijden lint. “En als je me aan wilt kijken op het feit dat een van de klanten een andere dame boven mij verkiest – dan heb je de verkeerde persoon voor je. Het kan me niets interesseren, en ik prijs mezelf gelukkig. Dat is één klootzak minder die me deze avond tegen mijn zin in neemt.” De toon in haar woorden ontgaat Abe absoluut niet, een toon waar hij ook absoluut niet van gediend is. Maar de Libanese schijnt lekker op dreef te zijn. “Bovendien ben ik hier voor wat roleplay, ze mogen me aankleden hoe ze willen, niet?” Hoewel het vraagteken onmisbaar is in haar zin, spreekt de toon van de Libanese boekdelen. Haar donkere kijkers glijden de ruimte door, hoewel Abe zijn blik strak op haar gericht houdt.
          “Die toon van je bevalt me niet, schoonheid,” reageert Abe kil, terwijl hij zijn ogen nog een graadje killer laat stralen. Nog altijd houdt hij één hand tegen haar schouder gedrukt, zijn gezicht een paar centimeter richting het hare buigend. Nu verwacht hij niet dat ze ervandoor gaat en zelfs als ze een poging daartoe zal wagen, heeft Abe haar binnen luttele seconden toch weer te pakken. Met alle gevolgen van dien.
          “Laat ik mezelf even duidelijk maken, want blijkbaar ken je me nog niet goed genoeg,” vervolgt hij. “Als ik iets zeg, dan doe je dat ook. Direct. Jij werkt hier, dus jij zorgt er ook voor dat de klanten zich welkom voelen en jóú willen. En wat die roleplay betreft…” Abe geeft een zacht rukje aan Malikahs badjas. “Dit valt daar niet onder en dat weet je best.”
          Abe laat een stilte vallen, waarin hij zijn woorden tot de dame door laat dingen, zijn blik nog altijd strak op haar gericht. “Nu ben ik hier natuurlijk nog niet zo lang,” zegt hij uiteindelijk, op een quasi-vriendelijke toon. “Maar ik geloof dat ik jou al aardig door heb, miss El Masry. Als ik je zo inschat, lijk je me niet het type dat zich snel laat intimideren. Maar er zijn genoeg manieren om je wél te pakken te krijgen. Het zal je ongetwijfeld niet ontgaan zijn hoe Mila eraan toe was na onze aanvaring? Dat kan ik natuurlijk ook bij jou doen, maar in jouw geval is het misschien leuker als ik dat bij één van je vriendinnetjes ga doen. Inez bijvoorbeeld? Kesari. Of… Dat kleine blondje, Luna?” Een onaangename lach rolt over Abe’s lippen, eentje die zelfs bij hem kippenvel zou kunnen veroorzaken. “En geloof me, ik laat jou toekijken. Dus lieve, miss El Masry die badjas gaat uit maar de manier waarop is aan jou.” Voor hij de dame loslaat, geeft hij haar een hardhandig kneepje om vervolgens een stap achteruit te zetten en de keuze aan Malikah over te laten.

    14 juni 2020 - 18:31   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    Honey
    Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outifit ✬ Kitchen with Luna & Ace

    ✬      ✬      ✬
          Het is doodstil in de seconden tussen haar wulps gesproken uitdaging en de onvermijdelijke reactie die deze tegemoet zal komen. Ergens in die onpeilbare stilte bekruipt het gevoel van inkeer de goudblondine; de realisatie dat het masker niet het enige is wat deze man van de rest onderscheidt, zoals met alles, te laat. Wegstappen doet Honey desondanks niet.
          Het geluidje dat ze uitstoot wanneer zijn vingers zich rond haar gezicht krullen en haar net dat tikje meer op haar tenen doen balanceren een mix tussen aangename verrassing en ongeveinsde schrik. Van alle heren die hier rondlopen, heeft de zwarte kat zich nog nooit fysiek tegenover haar uitgelaten, en daarmee was hij tot voor kort één van de weinigen.
          Honey stribbelt niet tegen, houd haar kijkers geankerd op de rand van het masker waarachter zijn ogen zich moeten bevinden terwijl hij zich over haar heen buigt. Even schiet het bizarre idee dat hij haar een kopstoot zal geven door haar heen—maar dan buigt zijn gezicht af, nestelt zich langs haar hals en brengt daarmee haar hartslag desgewenst omhoog.
          ‘Hij zou wachten tot Vesper terug is van het rondneuken met andere meiden—’ en het is zijn stem—zijn echte stem die haar de woorden toefluistert, de diepe nuance onbekend en in combinatie met de kilte van het masker voldoende aanmoediging om kippenvel op te wekken. Honey slikt hoorbaar—al is het de grofheid van zijn uitleg die iedere vorm van speelsigheid uit haar lichaam doet wegdruipen —‘en hem dan vertellen dat het misschien tijd is voor wat nieuw bloed binnen de organisatie.’ Dus toch. Waar hij haar net zo goed een klap in haar gezicht zou kunnen hebben gegeven, staart de gevoelige blondine gekwetst voor zich uit, weigerend voor te stellen hoe zijn zelfgenoegzame blik eruit moet zien onder dat verdomde masker terwijl het beginselende branden van tranen haar ogen teistert. Ze merkt amper nog dat hij haar vastheeft. Hij had het nog zo beloofd.
          Honey ademt scherp in, de druk op haar wangen afnemend zodra hij zich terug wil trekken, duidelijk klaar met welk soort contact ze dan ook hadden. Voor hij haar echter volledig heeft ontheven van zijn greep, kantelt het loeder haar gezicht zo vluchtig dat haar tanden zich nog net in het topje van zijn duim willen zetten. Hard bijt ze niet—het doel allesbehalve hem pijn te doen, hoewel ze dat gemakkelijk zou kunnen met haar parelwitte gebit rondom de vinger en haar volle lippen daar prominent overheen. Bliksemsnel laat ze haar tong het bescheiden gebied verkennen voor ze zich gewillig weg laat duwen, haar armen ogenschijnlijk voldaan over elkaar slaand.
          Ze draait zich van het paar af, staart bits naar de miezerige kruidenplantjes die Inez in leven tracht te houden zolang woede, verraad en wroeging om voorrang vechten in haar binnenste. Het zou de ultieme les zijn om gewoonweg helemaal niet meer terug te keren naar de kelder—maar Honey weet niet zeker wie ze daarmee precies zal straffen. Vez, nu—zichzelf op de langere termijn. Ze steekt haar hand uit naar de fragiele blaadjes van een basilicum plantje, voelt meer dan dat ze het steeltje hoort knakken onder haar rode nagels.
          ‘Ga weg!’ En Honey springt bijna, trekt zich als gebrand terug voor ze zich vloekend onder haar adem tot de bron van de plotselinge hysterie wendt. Ze zou hebben gedacht dat haar nieuwe pooier het moment had aangegrepen om wat verstand terug in haar lijf te stoppen—maar Luna staat alleen, bleker dan de zuidelijke voor mogelijk had gehouden, haar gezicht verdraaid tot een meelijwekkende grimas. ‘Ik—ik ga zelf wel.’ Het is haar ontgaan welk ultimatum de tengere blondine is gesteld, reden voor een frons om boven haar grote, hazelkleurige ogen samen te trekken, terwijl Honey voor het eerst haar mond houdt. ‘N—naar mijn werkkamer, bedoel ik.’ En ze slikt de geluksvogel in, te overdonderd door haar eerdere uitval om de humor van de situatie nog in te zien. In plaats daarvan werpt ze een sluikse blik opzij, toegevend dat dit meer een probleem is voor de man achter het masker. Luna mompelt nog iets, gevolgd door een bijna kinderlijke ‘Moet ik nu?’ voor een nieuwe stilte als een verstikkende deken over de keuken valt.
          Zelden heeft Honey zich zo misplaatst als ongemakkelijk gevoeld, alhoewel ze het niet aangrijpt om er vandoor te gaan. Op de één of andere manier heeft ze niet het gevoel dat het haar in dank zou worden afgenomen, ongeacht zijn eerdere reactie.
          ‘Waarom ga je niet een avondje vroeg naar bed, hm?’ ze gebruikt de toon die haar vader liet klinken wanneer hij het vee richting de laadbak begeleidde, voor het laatste ritje naar de slager. De verzachtende uitspraak van de woorden in combinatie met haar iets geopende armen het toonbeeld van geen—dreiging. ‘Mits je beloofd morgenochtend een echt ontbijt te eten, natuurlijk,’ zegt ze, de onderhandeling desondanks voorzichtig. ‘Ik neem je klanten van vanavond over. Iedereen blij.’ Oppert ze, de glimlach met het onvolmaakte kuiltje bijna geloofwaardig genoeg om zichzelf te overtuigen.
          ‘Wat zeg je ervan, sweetheart? Je vindt vast wel iets om het goed met me te maken.’ Honey kijkt opzettelijk niet naar het zwarte kattenmasker, niet in de stemming om zijn goedkeuring of tegenspraak te ontvangen. Wat maakt het ook uit?
    Als Vez vanavond zijn lul in anderen steekt, kan zij evengoed de telling gelijk zetten—al is wraak niet de emotie die aan haar binnenste vreet.

    Feel the fire, but do not succumb to it.




Index RPG Actieve Topics Zoek