[RPG • 0] Experium || 43 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

'Heeft Onyx Romeo aangeraakt?' Jester wierp nog een blik over zijn schouder, maar het gezicht van zijn vriend was nog altijd even levensloos neutraal. 'Het gesprek met Voldie ging zoals gepland, maar... Onyx doet raar.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Dat had je toch ook aan mij kunnen vragen?’ vroeg Onyx met opgetrokken wenkbrauwen. ‘Ik heb hem pas aangeraakt toen hij in slaap was. Nish was daar niet bij.’ Hij begreep niet echt wat Jester nou moeilijk deed. Hij deed helemaal niet raar. Al vond hij het wel allemaal lang duren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Vraag hem eens iets leuks of uitermate deprimerend,' zei Jester tegen de iNet in Onyx' hand. 'Die gast zat me tijdens dat gesprek even onbewogen aan te staren als een Griekse fucking standbeeld. Hoor 'm dan!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx had per se bij het telefoongesprek willen zijn, in plaats van dat Adam zijn vriend naar de school bracht. Dat hij nogal stoïcijns had toegeluisterd, was inderdaad verontrustend. Kon het door Romeo’s gave komen? Tijdens de terugtocht had hij er weinig van gemerkt en Onyx was niet zo stom om de jongen aan te raken als die al zeven weken opgesloten zat. Hij vermoedde eerder dat Onyx behoorlijk zenuwachtig was voor de confrontatie – voor hetzelfde geld stond Zebediah er straks met een machinegeweer en schoot hij hen allemaal overhoop – en hij kon zich voorstellen dat Onyx instinctief zijn emoties in een diepe put had gegooid, zoals hij vroeger gewend was. Zeker met behulp van een droom kon hij zich daar een voorstelling bij maken – al had hij dat dan gewoon kunnen zeggen – maar misschien ging het nu instinctief. Misschien was het alleen maar goed, want Onyx was nou niet heel getalenteerd in zijn woede in toom houden en Zebediah had in twee dagen een moordpoging op zijn vriendje gedaan en zijn beste vriend misbruikt. Gewoon wonder dat hij zijn gevoelens in een diepe trog wierp voordat dit gesprek voorbij was. ‘Voor zover ik weet heeft hij Romeo niet aangeraakt. We spreken elkaar zo, goed?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester bromde maar wat en knikte. 'We gaan nu weg. Tot zo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dankzij Vienna’s gave was Jester eerder boven dan Onyx, die de trap nam. Hij liep naar de jongen toe en liet zijn blik over hem heen glijden. ‘Nog geen verbetering?’ vroeg hij op gedempte toon, aangezien hij het niet nodig vond dat Vienna het ook hoorde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester schudde zijn hoofd. 'Niks.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nou ja, waarschijnlijk wel gunstig op dit moment, denk je ook niet? Ik denk dat hij Zebediah anders aangevlogen was.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester haalde ongemakkelijk zijn schouders op. 'Ik doe dit liever met m'n vriend naast me dan een emotieloze robot. Je hebt echt niks aan hem gemerkt onderweg? Of toen hij terugkwam?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nee man. Nou ja – veel zei hij ook niet, maar goed.’ Hij begreep niet zo goed waarom Jester zich zo druk maakte. Alles leek hem beter dan een Onyx die op ontploffen stond: dat was de enige manier waarop hij deze onderhandeling nog wel in he honderd had zien lopen. Hij gaf een kneepje in Jesters schouder. ‘Het komt heus wel goed. Geloof me – een emotieloze robot naast je is nog altijd beter dan dat je hem straks van Zebediah moet aftrekken. Met een beetje pech waren ze dan nog samen weggeflitst ook.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik zal het morgen aan Fox vragen,’ beloofde 8226. Dan zag ze hem vast bij de lessen. Nu hij niet meer bij hun in de campus sliep, was het contact buiten de schooluren om iets minder vanzelfsprekend. Ze wierp nog een nieuwsgierige blik op het draakje. Was ze echt een meisje? Wat moest het verschrikkelijk zijn om zo lang te zitten opgesloten en dat iedereen je vergeten was!
      Azumi knikte naar Yrla ten antwoord op zijn vraag.
      Laat je raam maar op een kier, dan glip ik wel naar binnen.
      8226 richtte zich tot de blonde Panther. ‘Ze vraagt of je je raam voor haar kunt openlaten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had het in een opwelling gedaan – Kris de opdracht geven om Fox te vergeten. Hoewel iets in hem wel kon instemmen met het feit dat de jongen bleef leven, was hem recht in Fox’ armen duwen dan wel weer een stap te ver. Het was eerder Fox die hij zo’n opdracht had willen geven, al kon dat uiteindelijk nog steeds. Hij besefte echter wel dat hij niet meer hoefde te verwachten dat Fox vrijwillig bij hem terugkwam. Kris zou hem vast van alles beschuldigen. Al was de kans toch al heel klein geweest dat Fox dat ooit zou doen. Er kwam wel een moment dat hij hem hierheen haalde: wanneer hij zijn zaken wat meer op orde had en hij niet weer van die impulsieve dingen deed als hij de laatste keer had gedaan. En als het gemis hem echt gek maakte, had hij nu wat achter de hand.
      Ik vraag gewoon af en toe wat aandacht in ruil voor de geheimhouding van Kris’ aanwezigheid.
      Hij twijfelde er niet aan dat hij dan van hem hetzelfde gedaan kreeg als van Nish – en dat zonder gave. En wie weet – misschien beviel het hem wel, nu Kris hem toch niet meer herinnerde.
      Zebediah richtte zich tot het helertje. Ze leek wel weer ietsje energieker dan een paar uur geleden. Hij ging tegenover haar staan. ‘Volgens mij is er nog wel een restantje gave dat je mij kunt geven.’
      Hij vertikte het namelijk om Noah in een rolstoel te ontmoeten, maar heel veel langer kon hij ook niet overeind blijven staan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel zij geen speciale taak hadden, hadden Adam en Merrin toch ook vroeg hun wekker gezet zodat ze Fox konden bijstaan. Ze vonden de jongen beneden, waar hij doodnerveus door de woonkamer ijsbeerde en om de paar tellen door het raam naar buiten keek.
      Adam liep naar zijn vriend toe en gaf hem een knuffel. De jongen was vreselijk onrustig, hij zat constant aan zijn kleding en zijn haar te plukken en bewoog zelfs een beetje schokkerig.
      ‘Gaat het?’ vroeg Adam zacht.
      ‘Ik heb buikpijn,’ mompelde Fox.
      Van de zenuwen, natuurlijk.
      ‘Zal ik thee zetten?’
      Fox schudde zijn hoofd. ‘Ik kan mijn handen amper stilhouden, dan brand ik me alleen maar.’
      Merrin stelde in plaats daarvan een glas water voor, waar Fox aarzelend mee instemde.
      ‘Kom even op de bank zitten. Het duurt nog wel een tijdje voordat ze komen.’ Adam pakte Fox’ hand en trok hem zachtjes mee naar de zithoek. Een beetje bezorgd was hij toch wel. Stel dat Kris straks niet naar binnen stapte? Of dat Zebediah hem op het laatste moment iets verschrikkelijks aandeed?
      Hij betwijfelde of Fox dat zou trekken; zijn hart zou wéér in duizend stukken spatten. Wat dat betreft had het hem verstandiger geleken als Fox niet van tevoren was ingelicht en ze de jongen vanochtend gewoon met zijn vriendje hadden verrast. Een glimlachje speelde om zijn lippen toen hij zich daar een voorstelling van maakte; hoe Kris deze ochtend gewoon zijn slaapkamer binnen was gelopen. Oké – misschien was dat net zo min een garantie dat zijn vriend dat aankon.
      Merrin kwam ook bij hen zitten. Hij gaf Fox een glas en zette er ook een voor Adam op de tafel. Adam glimlachte dankbaar naar zijn vriend. Even bleef zijn blik op zijn lieve gezicht hangen en realiseerde hij zich voor de zoveelste keer hoe vreselijk veel hij van hem hield en hoe onmogelijk het was om hem uit zijn leven weg te denken. De vlinders in zijn buik waren inmiddels vaste prik, maar toch konden ze hem verrassen door één blik, glimlach of aanraking. Met een lichte blos op zijn wangen scheurde hij zijn blik van de jongen los en keek Fox weer aan.
      ‘Heb je iets gepland voor vandaag?’ vroeg hij. ‘Of laat je alles maar over je heen komen?’
      ‘Allebei een beetje?’ zei Fox aarzelend. Hij had zijn vingers stevig om het glas geslagen. ‘Ik eh, heb in elk geval een film opgezocht. De eerste die we samen hebben gekeken. Hopelijk vindt hij dat leuk. En ik heb een welkom-thuis-spandoek gemaakt en vannacht twee boeketten gemaakt,’ bekende hij met rossige wangen. ‘Ik kon niet slapen.’
      Adam grinnikte zacht. Die blos leek wel standaard op zijn gezicht geplakt zodra hij iets over Kris zei.
      ‘Dat vindt hij vast lief.’ Hij gaf zijn vriend een knipoog. ‘Jullie hebben elkaar vast een hoop te vertellen. Het voelt vast al snel weer als vanouds.’
      Fox knikte aarzelend en wierp weer een haastige blik over zijn schouder.
      Er waren amper vijf minuten om… Het duurde nog wel minstens een kwartier.
      Al was een kwartier echt niet lang als je al drieënhalf jaar van elkaar gescheiden was…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam zat op zijn kamer, met zijn rug tegen de muur en zijn tekenspullen bij zich. Merrin ging vandaag weer een uurtje met Cherry aan hun opdracht werken, waardoor Adam mooi tijd had om de puntjes op de i te zetten voor de verrassing waar hij de laatste tijd mee bezig was geweest. Wat hij in de laatste vakjes wilde plaatsen wist hij al, maar hij was er nog niet helemaal uit welke villain hij voor de cliffhanger wilde gebruiken. Al bladerend door zijn tekenblok bekeek hij de verschillende schetsen die hij had gemaakt. Het was echt een chaos. Er waren karakterschetsen, gebouwen, random ideeën, maar ook tekeningen van zijn herinneringen, binnen Experium en daarbuiten… Net wat er in hem opkwam. Hoewel hij zijn schetsen nooit aan iemand liet zien, was er ook een deel in het tekenblok dat hij al helemaal aan niemand durfde te laten zien. Alleen de gedachte eraan liet zijn wangen al rood worden. Toch bladerde hij ernaartoe. Ze zaten verstopt in het midden, zodat iemand die het vond er niet meteen op zou stuiten. Echt veilig was het niet – maar hij wist ook niet zo goed waar hij het anders moest bewaren. Als iemand ooit zijn laatjes zou doorkijken, was hij bang dat drie losse blaadjes juist opvielen.
      Na een reeks aan blanco blaadjes kwam hij bij de tekeningen aan. Zijn blik gleed over de potloodstreken. Ze waren goed gelukt – hij was er vast trotser op geweest als het niet ook schaamte had opgeroepen. Wat zou Merrin ervan vinden als hij de tekeningen zag? Adam durfde ze niet te laten zien – ernaar kijken vond hij al moeilijk. Al dwong hij zichzelf er toch af en toe tot.
      Adam was begonnen met de tekeningen toen hij bij Onyx op de kamer sliep. De nachtmerries aan Dezi waren vooral in de eerste twee weken erg geweest, waarbij haar woorden en die van Yrla steeds weer omhoog kwamen. Het maken van de tekeningen had geholpen om hun woorden te weerleggen, om zichzelf ervan te overtuigen dat zijn verlangens niet vies waren en het in detail uitwerken van de tekeningen had er zelfs aan meegeholpen om weer iets anders tegen seks aan te kijken sinds de verkrachting. Het was een hele strijd geweest om zijn eigen fantasieën op te zoeken en ze naar het papier te vertalen en ook nu hij ernaar keek, kon hij dat nog steeds voelen. Voor hem was het een stukje verwerking geweest, maar als iemand het vond zouden ze hem vast een smeerlap vinden. Misschien Merrin zelfs ook. Natuurlijk had hij ervoor gezorgd dat bepaalde delen van zijn vriend waren afgeschermd, maar het was toch wel duidelijk waar ze mee bezig waren en met zijn eigen lichaamsdelen was hij toch wat minder preuts om gesprongen. Hij sloeg de bladzijde om en keek kort naar de laatst tekening, die het ergst was van de drie en waar hij het direct heel warm van kreeg.
      Gauw sloeg hij zijn tekenblok weer dicht terwijl zijn hele gezicht inmiddels de kleur van een tomaat had gekregen. Vlug wierp hij een blik op de wekker. Nog twintig minuten voor Merrin kwam… Hij mocht wel opschieten als hij het op tijd af wilde hebben. Hij schudde de gedachten aan de pikante tekeningen uit zijn gedachten focuste zich weer op tekening die hij nu aan het maken was. En nu bij de les blijven…

[ bericht aangepast op 14 mei 2021 - 23:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam had een briefje voor Merrin achtergelaten waarin stond dat hij rond etenstijd terug zou zijn. Een tijdje had hij al zitten nadenken hoe hij de rest van de avond wilde invullen. Samen film kijken was leuk, maar hij wilde gewoon iets speciaals doen. Mooie herinneringen maken. Het had hem doen denken aan de plekken die Fox hem in de afgelopen weken had laten zien. Plaatsen in het bos waar herinneringen aan Kris aan kleefde. Een lot als Fox ondergaan leek hem afgrijselijk, maar ergens moest het fijn zijn om naar bepaalde plekken toe te kunnen en het gevoel te hebben dat degene van wie je hield daar nog een klein beetje was. Ook nu Kris’ zijn geheugen kwijt was, zou dat de twee misschien helpen om elkaar toch terug te vinden. Hij had Fox gevraagd of die het goed vond als hij Merrin meenam naar een van zijn plekjes, die enthousiast had geknikt en had gezegd dat hij daar vandaag toch niet heen ging.
      Adam deed de koelkast open, haalde de bakjes eruit en stopte die bij zijn andere spullen in de tas. Nu had hij alles. Behalve zijn vriendje, dan. Hij hees zijn tas over zijn schouder en liep naar boven toe. Merrin zat aan zijn bureau, ongetwijfeld bezig met het huiswerk voor maandag, dat hij altijd het liefst nog voor het weekend af wilde hebben.
      Met een glimlach keek Merrin op toen hij binnenkwam. ‘Gaan we naar de eetzaal?’
      Adam liet zijn armen voor zijn schouders langs glijden en drukte een kus in zijn haren. ‘Nee, ik heb andere eetplannen voor ons.’

---

Every villain is a hero in his own mind.