[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic] - Speeltopics

Er waren weinig dingen die Margo echt gelukkig maakten aan de vooravond van de herfst, maar terugkeren naar Hogwarts was daar absoluut één van. De zomer was lang geweest, en tijdens de laatste dagen van augustus was de tijd bijzonder rijp geworden voor een terugkeer naar de plek waar ze met een heleboel minder discussies en confrontaties overweg moest kunnen. Ze had er de hele vakantie naar uitgekeken, niet zozeer omdat ze niet graag thuis was of omdat ze niet graag tijd spendeerde met haar familie, maar ze kon de rust op Hogwarts gebruiken.
      Rust was echter niet het eerste gevoel dat bij haar opgekomen was toen ze de Aurors aan de poorten tegenkwam. Ze had in de kranten dan wel gelezen dat er extra beveiliging rond de school ging komen, maar ze had zich daar eerder spreuken en meer controle van leerkrachten bij voorgesteld dan een meute Ministerieambtenaars die letterlijk elke stap die ze zette verdacht vonden. Eén had haar zelfs een onheilspellend blik toegeworpen toen ze hem wijs probeerde maken dat de pen in haar zak iets was om mee te schrijven. ‘Er zit inkt ín,’ trachtte ze hem uit te leggen. ‘Het is een dreuzelmechanisme. Deze zomer op vakantie in Hongarije ontdekt. Je morst er veel minder inkt mee.’ De Auror had zijn bedenkelijke blik niet losgelaten. ‘Ik ging het gewoon gebruiken voor wat niet-schoolgerelateerde dingen mee op te schrijven,’ – ze wist namelijk maar al te goed dat ze niet moest proberen een opstel voor Sneep te schrijven met een dreuzelpen -, ‘zodat ik minder vereninkt moet verspillen.’ De Auror bleef haar verdacht aankijken. Ze had er een zucht uitgelaten. ‘Weet je,’ had ze afgesloten, ‘laat ook maar. Houd maar bij.’ Ze had weinig reden gehad zich er echt aan te ergeren, ze was te tevreden met het zicht op Hogwarts in de verte en het feit dat ze dit jaar captain van het Quidditch team geworden was. Haar vrienden terugzien daargelaten, was dat hetgeen waar ze het meest naar uitgekeken had. God, wat had ze er zin in.
      Pas na het avondmaal, toen alle eerstejaars en de meeste andere studenten naar de slaapzalen getrokken waren en Dumbledore zijn jaarlijkse speech beïndigd had, begon ze echt te bevatten hoe anders dit jaar ging zijn. Het waren niet enkel de zorgwekkende feiten die zich voorbije zomer afgespeeld hadden; er was meer aan de hand. De sfeer op Hogwarts was voelbaar meer bedorven dan voorbije jaren. Er hing iets in de lucht, een soort gemeenschappelijk begrip doch ontkenning van de ernstigheid van de hele situatie. Schei uit, Margo, dacht ze. Schei uit, je bent terug, je gaat er het beste van maken, het komt allemaal wel goed, wees gewoon blij. Ze ademde diep in, sloot haar ogen, en krulde haar lippen omhoog. Ze voelde zich direct een heel stuk opgeluchter. De tijd om zich zorgen te maken over dat soort dingen zou nog komen, maar daar was het nu niet het moment voor.
      Even verderop aan de Gryffindortafel zag ze Ashley en Pandora praten en één of andere drank achteroverslaan. Ze was hen blijkbaar zowel op de trein als tijdens het feestmaal misgelopen. ‘Ik hoop dat ik niet stoor?’ vroeg ze, terwijl ze zich aan de overkant van de tafel neerzette. ‘Zin in dit jaar?’

De tijd was voorbij gevlogen en het openingsfeestmaal zat er alweer op. Eileen had haar uiterste best gedaan niet al te goed naar Dumbledore's toespraak te luisteren, want daar werd ze toch maar nijdig van. Kon nu echt niemand eens over wat anders praten dan de Dark Lord? Ze had al de hele zomer mogen aanhoren hoe hij weer aan de macht zou komen en wat voor enorme impact de uitbraak uit Azkaban zou hebben op zowel de kansen van You-Know-Who als op de moraal van 'de bloedverraders'. 'Nu zullen ze merken dat het geen kinderspel meer is,' had haar zus Eleanor gemekkerd, 'misschien gaan meer volbloedtovenaars - en halfbloedjes, als het echt moet - beginnen inzien dat we onszelf moeten beschermen.' Elke keer haar zus het over een "halfbloedje" had, klonk dat bijna als een scheldwoord. Dacht Lene daar eindelijk even vanaf te zijn nu ze terug op Hogwarts was, een plek waar dat soort gedachtegoed niet bepaald gesmaakt werd, kwam Dumbledore aanzetten met een al even onzinnige tegenovergestelde boodschap. Dat ze toch allemaal eens lekker optyften met hun gezeik over een "naderende oorlog". Zo ver was het nog lang niet.
      Ondanks alle onzin die de laatste tijd uit zowat iedereens mond kwam, was Eileen toch blij weer op Hogwarts te zijn. Hier kon ze zich tenminste wat focussen op haar studies, lol trappen en Quidditch. Bovendien zag ze echt uit naar de lessen dit jaar - vooral Potions en Herbology - op N.E.W.T.-niveau. Voor het eerst zouden ze echt geavanceerde magie en technieken aangeleerd krijgen, en daar keek ze echt al jaren naar uit. Plots kwam Amira weer bij haar zitten. 'Hey,' zei ze. Eileen schrok wat op uit haar gedachten. Ze kwam waarschijnlijk net terug van de kerkers. Lene hoopte dat haar nieuwe afdelingsgenoten zich wat zouden amuseren in de Common Room en Hogwarts over het algemeen. 'Grimmige sfeer, hm? Ben je klaar voor het Quidditch seizoen?'
      'Nog geen beetje, mijn God.' Eileen rolde met haar ogen. 'Wat ís dat toch met iedereen. Mochten we nu eens gewoon met z'n allen besluiten ons niets aan te trekken van deze hele farce, het zou de sfeer er beduidend gezelliger op maken.' Ze wist niet goed of ze haar eigen woorden wel geloofde. Ze wílde ze in elk geval wel geloven, en dat was op dit moment genoeg voor haar. 'En ja! Ik zie Quidditch echt helemaal zitten dit jaar. Ik heb gehoord dat Dmitri captain geworden is, dus ik heb er ook wel vertrouwen in.' Ze glimlachte. Het idee dat ze weer voor haar doelen zou mogen vliegen, fleurde haar op. 'Zie jij het wat zitten? En hoe was het met de eerstejaars, trouwens? Vallen ze wat mee?'