[RPG - 200] The battle of Tortuga • Speeltopic - Speeltopics

☠

 

Welcome to Tortuga! Hoewel er vele pirateneilanden bestaan, is er geen gelijk aan Tortuga. Gevaarlijk, wild, smerig en rijk aan alcohol en plezier, Tortuga is de piratenhemel. De vochtige, vuile haven, een thuis voor piraten, kapers, dieven en zeelieden. De vreemde gebouwen en de eigenaardige wezens maken Tortuga een plaats als geen ander. Het is 6 juni 1666, de twee rivaliserende schepen, de Fearless Fire en de Poisonous Rose, zijn net aangemeerd in de haven van Tortuga. Waar ze het zeker fijn vinden om weer in hun thuishaven te zijn, zijn ze hier ook zeker met een missie; het verkrijgen van nieuwe rekruten. Door de vele avonturen op zee, waarbij er wel eens een piraat om het leven komt, is de bemanning van beide schepen namelijk flink uitgemagerd. Maar zal het de bemanning lukken om nieuwe rekruten in te winnen, als hen rivalen deze het liefst van onder hun neus wegkapen en de zeewezens die rond Tortuga leven er alles aan proberen te doen om de eilandbewoners van de schepen te houden? Geen eilandbewoners betekent voor hen namelijk geen voedsel. Wat vinden de eilandbewoners er eigenlijk zelf van? Dromen zij van een leven op een piratenschip of willen ze hun geliefde Tortuga eigenlijk helemaal niet verlaten? 'Yo ho, yo ho, a pirate's life for me.'

---

---

Praktische Info In deze RPG volgen we het leven op en rondom het eiland, het leven van de eilandbewoners, maar ook van de aan het eiland gebonden zeewezens en de twee rivaliserende piratenschepen, de Fearless Fire en Poisonous Rose, die van Tortuga hun tijdelijke thuis hebben gemaakt. Waar het voor de eilandbewoners al niet makkelijk is om een normaal leven te leiden, wordt dat door het feit dat de bemanning van de twee schepen nieuwe rekruten proberen te winnen en de zeewezens er alles aan doen om zoveel mogelijk onschuldige zielen de zee in te lokken zeker niet makkelijker gemaakt. 'The cure for anything is salt water: sweat, tears or the sea.'

☠The ships

Fearless Fire: een groot schip, ruikend naar brandend hout, bloed en rottend vlees, dat velen die het schip in zicht krijgen een gevoel van angst weet te bezorgen. Het is onmogelijk te ontkennen dat de Fearless Fire een echt, gevaarlijk piratenschip is. Het schip staat vol kanonnen en is in staat om bijna elk gevecht met ruw geweld te winnen. De bemanning van de Fearless Fire wordt door velen net zo, of zelfs nog meer, gevreesd dan het schip zelf, er wordt zelfs beweerd dat de mannen de dood onder ogen hebben gezien en in het gezicht hebben uitgelachen, dat ze een deal met de duivel voor eeuwig leven hebben gemaakt en zo de dood met gemak blijven ontlopen.

Poisonous Rose:Een prachtig schip, waar altijd muziek op te horen lijkt te zijn. De mix van rozen, wijn en parfum bezorgt het schip zijn heerlijke, vrouwelijke geur. Wie het schip van rood hout voor het eerst ziet, kan het met gemak onderschatten, maar wie al eerder in aanraking is geweest met haar bemanning weet wel beter en rent bij het zien van de bloedrode vlag waarschijnlijk het liefst zo snel mogelijk weg. De dames die de macht over het schip hebben, weten hun vrouwelijkheid en ogende onschuld namelijk heel goed zo in te zetten, dat er al veel mannen overboord zijn gegooid en er nog veel meer schatten zijn veroverd.

---

---

By Chiacchierare & Everglow

Rollen  Bemanning Fearless Fire ♂ Asher 'Ace' Darkworth x 30 x captain by Everglow 1.3 ♂ Bones - Jericho x 34 x Quartermaster by MerciIess 1.4 ♀ Riley x +/- 23 x cabin boy captain & quartermaster by Chiacchierare 1.4 x x Bemanning Poisonous Rose ♀ Myrene Jones x +/- 26 x Quartermaster by Chiacchierare 1.1 ♀Ninève x 27 x Sailing Master x by Ruthless 1.2 ♂Fergus Gwyn Murray x 41 x Prisoner x by Raccoon 1.3 x x Zeewezens ♀Raina Maeve Adira Marcelline x zeemeermin by Chiacchierare 1.2 ♀ Aria Rosemary Morgance x zeemeermin by Everglow 1.4 ♂ Terrowin Malcolm x zeemeerman by Sombre 1.2 x x Eilandbewoners ♀ Evelyne Desrosiers x 25 x witch by glowfaery 1.2 ♂ Gilbert Ramsay Eckermann x 28 by Isolophilia ♀ Millicent "Milly" x eigenaresse The hollow bird by Dionysas 1.4 x x Indien je nog vragen hebt, stel ze gerust!

---

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

Met een grote grijns op haar gezicht, had Raina gedaan alsof het de man ook echt zou lukken om haar onder zich te trekken. Net op het laatste moment nam ze echter de overhand in de situatie en wist ze van de man te ontsnappen. Het feit dat Aria's ogen door deze situatie vol vuur stonden, vond Raina geweldig. Ze genoot enorm van het feit dat haar geweldige vriendin er altijd voor haar zou zijn, wat er ook zou gebeuren. Iets waar Raina tevens ook van wist te genieten, was de blik van paniek in de ogen van de man zodra deze door had dat hij in de val was gelokt. De man had zeker een knap uiterlijk en was daardoor zeker een leuke prooi te noemen, maar vooral zijn afschuwelijke innerlijk maakte hem een perfect slachtoffer. Tortuga zou beter af zijn zonder hem. Samen met Aria nam ze maar al te graag de taak op zich om het eiland van zulk onkruid te ontdoen. Raina vond het enorm vermakelijk hoe de man steeds weer dacht te kunnen ontsnappen, maar elke keer weer opnieuw door haar en Aria de zee in werd getrokken. Ze moest het hem nageven, hij had echt veel energie en leek echt in leven te willen blijven. Maar hoe vaker ze hem terug de zee in trokken, hoe hopelozer de blik in zijn ogen werd, totdat hij uiteindelijk besefte dat hij niet meer zou kunnen ontsnappen en zijn dood tegemoet zou treden. Heerlijk, vond ze dat. Na nieuwe energie uit de man gezogen te hebben en nadat de man naar de bodem van de zee verdwenen was, zwom Raina met een gevoel alsof ze herboren was, hand in hand met Aria, naar de oppervlakte. Ze verwachtte daar rustig naar de sterren te kunnen kijken, maar blijkbaar had het lot een ander plan. Zodra ze met haar hoofd boven water kwam, zag ze namelijk dat de twee piratenschepen die overduidelijk te herkennen waren als de Fearless Fire en de Poisonous Rose in de haven waren aangemeerd. "Wat moeten zij?" Het was erg duidelijk aan Aria te horen dat ze helemaal niet blij was met de komst van de piraten. Iets waar Raina zeker haar mening in deelde. Ze vond de piraten zelf dan wellicht niet zo erg, hun gezelschap was soms best leuk te noemen, maar net als Aria vond Raina het maar niks dat de piraten dachten mensen van het eiland mee te kunnen nemen. Als alle eilandbewoners zouden verdwijnen, zouden zij namelijk geen slachtoffers, en daarmee geen voedsel en nieuwe levensenergie, meer over houden. Iets wat Raina koste wat het kost wilde voorkomen. "Zullen we dat eens gaan vragen?" De grijns op Raina's lippen, gecombineerd met de speelse blik in haar ogen, was duidelijk te zien. Natuurlijk zou ze niet echt op ze af stappen en ze vragen wat ze hier moesten, maar een beetje plezier konden ze zeker wel met ze beleven. "Kom," zei ze glimlachend, waarna ze hand in hand met Aria naar de kust zwom en daar haar menselijke vorm aan nam. "Zullen we aan boord gaan van de Fearless Fire?" Raina was zich maar al te goed bewust van het feit dat ze dan letterlijk met vuur zouden spelen, maar dat was juist wat ze zo leuk vond en waar ze het meest van wist te genieten.

"Yoho - A Pirates life fer me'h-" hoorde Mira Fergus mompelen, iets wat voor een lichte grijns op haar gezicht zorgde. "Hmm," hoorde ze en hoewel ze het onmogelijk kon zien, was ze zich maar al te goed bewust van zijn blik die over haar lichaam gleed, iets wat de grijns op haar gezicht zeker vergrootte. Ze draaide zich dan ook naar hem toe en liet haar ogen genietend langzaam over zijn lichaam glijden. De manier waarop hij geamuseerd naar de tralisen toe liep, zorgde ervoor dat er een korte lach over haar lippen rolde. Dit begon nu al leuk te worden. "I agree, deze tralies staat me ook enorm tegen." Mira keek hem grijnzend aan. Dan was het mooi dat hij die de komende tijd niet vaak meer zou zien. De reactie die hij gaf toen ze hem vertelde dat ze niet met iemand van de Royal Scots Navy gezien wilde worden, deed haar zeker goed. Het was maar al te duidelijk dat ze zijn interesse gewekt had. "Don't like the uniform Las?" Mira schudde grijnzend haar hoofd. "Yer kidding." De blik vol ongeloof nadat ze hem gevraagd had met haar mee te gaan, zorgde ervoor dat er opnieuw een korte lach over haar lippen rolde. Ze had het de afgelopen maanden zo vaak leuk met hem gehad en zou het ook in de toekomst zoveel leuker hebben als hij met haar mee ging dan wanneer ze hem in de cel zou laten rotten, dus haar aanbod was zeker serieus. Echter vond ze het maar al te leuk dat ze hem zo wist te verbazen. "We zijn in bloody Tortuga is het niet?" Mira knikte langzaam. "En jij wilt mij mee aan land? Hmm, interessting." Zonder verder ook maar iets te zeggen, keek ze hem aan, wachtend op zijn antwoord. "I'd Like that." Natuurlijk ging hij akkoord, hij zou ook wel heel erg dom moeten zijn om dat niet te doen. "Ga je me ook helpen Uitkleden dan?" Opnieuw rolde er een korte lach over Mira's lippen. "I wouldn't mind," antwoordde ze, terwijl ze de laatste knoopjes van zijn blouse los knoopte. "Ben je wel zeker dat die dingen me niet te krap gaan zitten?" Mira knikte zelfverzekerd, ze was altijd zeker van haar zaak zodra ze een plan in uitvoering bracht. De mannen hadden ongeveer hetzelfde postuur als Fergus gehad, dus de kleding zou hem prima passen. "Welke idioot draagt nog es zoveel lagen kledij." Lachend schudde Mira haar hoofd. "Je weet dat ik je net zo graag naakt zie," antwoordde ze plagend, "dus kijk maar wat je hebben wilt." Als hij uit elk outfit iets zou pakken, de lichte open blouse, een broek en een riem, dan zou ze dat ook helemaal prima vinden. "You know, Ik kan je ook wel even helpen met een outfitchange." Mira keek hem quasi-beledigd aan. "Is mijn huidige outfit niet goed genoeg voor je? Ik had zo mijn best gedaan," antwoordde ze plagend.

---

'’Let’s jump on board, and cut them to pieces.'

Tortuga.Velen benoemden dit eiland tot een tropisch paradijs. Volgens Ace gaven ze het simpelweg te veel eer. Ja, het was een mooi eiland en vooral de haven was de natte droom van iedere piraat. Ace was opgegroeid op Tortuga en had het eiland jaren geleden al de rug toegekeerd. Hij was blij met zijn leven op zee, het verleden liet hij liever achter zich. En toch, keerde hun schip, de fearless fire weer eens terug in de haven van het eiland. Ze hadden de rekruten hard nodig, want ze hadden de laatste tijd veel mankracht verloren. Tortuga was the place to be om aan nieuw mankracht te komen. Dat het schip van de Poisonous Rose ook aangemeerd was, vond Ace wel interessant. Het mochten dan wel hun rivalen zijn, toch hadden de vrouwen daar zijn respect wel gewonnen. Omdat hun schip er lieflijk en verzorgd uit zag, werden ze te snel onderschat. Dat hebben veel kapers met de dood moeten bekopen. Of waren ze gevangen genomen zoals Fergus. Ace stond nog op het voordek van hun schip over de haven heen te turen. In zijn linkerhand, hield hij een fles Whiskey en met zijn rechterarm leunde hij een beetje over de reling van het dek. De bittere smaak van Whiskey brandde onverbiddelijk in zijn keel, want hij had geen zin om compleet nuchter te zijn. Want fucking Tortuga bracht altijd veel herinneringen met zich mee. Niet dat het erg was, het was gewoon weer even wennen. Hij had nog geen aanstalten gedaan om het schip te verlaten, misschien zou hij later nog wel voet aan land zetten. Misschien zou hij later eens naar The Hollow Bird gaan om er wat tijd te vertoeven, dat was een van zijn favoriete plekjes op het eiland. Milly respecteerde hij wel, maar toch was hij op de hoede bij haar. Ze wist iets, waar niemand beter iets van af moest weten. Tot nu toe had ze zich aan haar woord gehouden, dus dat stelde Ace wel gerust.

[ bericht aangepast op 2 aug 2021 - 12:33 ]

---

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

Milly twenty nine - with Terrowin- At The Hollow Bird ‘Milly, twee 5 bier en 3 kruiken rum’ zei de jonge John, die zijn benen onder zijn tengere lichaampje vandaan liep. Milly knikte bevestigend en schonk de kruiken vol met de gewenste dranken. Haar ogen volgen de jongeman die inmiddels luidkeels bedankt werd door een groep piraten. ‘Ay, Milly,’ klonk er. De jongevrouw keek op en zag de charmante man Terrowin voor haar zitten. Ze knikte en glimlachte naar de man als teken van begroeting. De man nam nonchalant plaats op een van de barkrukken en liet zijn ellebogen rusten op de bar voor zich. De man was een aparte verschijning maar dan zeer zeker wel in de goede zin. Zijn wilde lokken en zijn vele sieraden trokken haar aandacht. Vooral zijn scala aan ringen trok haar aandacht. Ze wist dat de man verschillende verkocht, maar het was niet eerder in haar opgekomen om er een aantal van hem te kopen. ‘Heb je nog iets van een stoofpot met vlees, ik heb hongerrrrr.’vroeg de man. ‘Natuurlijk! Voor jou al altijd’ Antwoorde de dame met een knipoog. Het was dan ook niet de eerste keer dat hij dat bestelde. Veel verschillende gerechten had Milly niet op het menu staan. Vaak had ze een stoofpot die vak varieerde van ingrediënten, een dagsoep en kippenbouten of lam met wat brood. ‘De stoofpot bestaat vandaag uit peen, aardappel, ui, wat verse kruiden en rundsvlees.’ melde ze hem, terwijl ze naar de keuken liep. De keuken was zijn naam “keuken” eigenlijk niet eens waard. Het was een klein benauwd, klam hokje waar een het vuur het eten verwarmde. Ze had de stoofpot deze namiddag zelf gemaakt zoals altijd, een gerecht wat vaak gewaardeerd werd ook al veranderd het vaak van ingrediënten. Het kwam wel een eens vaker voor dat verschillende producten niet meer te koop waren op de markt, dus deze verving ze dan simpelweg door andere producten. Zodra ze een bord goed gevuld had, liep ze het kleine hok uit om de man zijn eten te geven. ‘Eet makkelijk!’ riep ze enthousiast wanneer ze hem zijn bord overhandigde. Opeens klonk er luidkeels gezang van dezelfde groep piraten die net hun drank kregen. De piratenliederen klonken door de hele herberg. Milly glunderde van oor tot oor. Hier hield ze zo van van de gezelligheid, de verschillende soorten gasten en de continue reuring in de tent. Milly richtte haar blik weer op de opvallende verschijning die zich ondertussen op het bord eten had gestort. 'Kan ik nog iets voor je inschenken?' vroeg ze hem. Ondertussen trokken zijn sieraden Milly haar aandacht opnieuw. ‘Verkoop je nog ringen?’ vroeg ze aan de man terwijl ze zelf haar eigen ring door haar handen heen liet glijden. De ring die ze droeg was van goud met een prachtige groene smaragd, die perfect met haar jurk matchte. Ze had de ring ooit gekregen van een piraat die opzoek was naar informatie over zijn verloren zoon. De dame kon hem enig informatie verschaffen en als teken van dank kreeg zij een aantal sieraden waaronder de ring die ze vandaag droeg.

[ bericht aangepast op 24 juli 2021 - 22:52 ]

FERGUS GWYN MURRAY

---

Mijn vermoedens zaten juist, we waren inderdaad op Bloody Tortuga aangemeerd. Mira bleek dan ook in een geweldige bui te zitten te horen aan haar hartelijk gelach. Het zien van de nieuwe outfits en de dame haar woroden waren duidelijk, ik was vrij, zo meteen aan land zou ik mijn benen goed kunnen strekken nadat ze veel te lang zaten te roesten hier in deze veels te krappe cel. Maar toegegeven zou ik het vochtige ding nog gaan missen, evenals het heerlijke vrouwelijke gezelschap in dit vervloekte schip. Eens ik Mira geamuseerd vroeg of ze me ging helpen met uitkleedden waarbij een speelde "I wouldn't mind," over haar lippen spinde, haar vingers opende ondertussen het laatste knopje van mijn vieze blouse open. Ik liet het stofje van mijn schouders afleiden met een brede grijns om mijn lippen. Mijn bovenlichaam was gesierd met een boel littekens, maar het was niet iets wat de dame leek af te weren, weldegelijk omdat ze me al vaker naakt had gezien.
Ik richtte mijn blik nog een keer op de kledij die ze uitgehangen had, niet meteen mijn smaak maar veel te zeggen had ik niet. "Je weet dat ik je net zo graag naakt zie," Sprak de dame me tegen met mijn geklaag op een plagende ondertoon. Ik grijnsde even naar haar waarbij een "Touché" mijn lippen verliet. "dus kijk maar wat je hebben wilt." Op haar woorden liet ik haar even los en verliet de krappe cel zodat ik de stopjes van dichtbij kon bekijken. "Hmm." ik plukte een grauwwitte bloes, de lange zwarte jas en donkere broek alvast uit, gepaard met de vele lederen gordels voor mijn wapens en de best uitziende lederen boots, gezien de mijne zo goed als versleten waren. En de piraten goed ofcource, wie wilde nu niet zo'n heerlijk gedrocht. Ik kieperde de kleren op de celdeur waar ze nog hingen, gezien Mira me nog niet geholpen had me helemaal uit te kleden. Ik gooide mijn boots al af en knoopte mijn broek open. "Wat denk je ervan, one last outfitchange in deze muffe cell?" grijnse ik mijn handen weer over haar lichaam glijdend terwijl ik al wat plukte aan haar bloes en haar verzekerde dat ik haar ook zeker kon helpen met een outfitchange.
"Is mijn huidige outfit niet goed genoeg voor je? Ik had zo mijn best gedaan," de quasi beledigende toon in haar stem was aandoenlijk, maar voor ik antwoord kon geven, had ik de dame haar Corset al losgepeuterd. "Je weet best wel hoe ik je het liefst zie." zei ik met een flirterige lage stem, terwijl ik me naar haar toe boog en mijn lippen naar haar hals bracht. "Come on lass, show me that booty of yours." grijnsde ik tegen haar huid aan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

𝗧𝗘𝗥𝗥𝗢𝗪𝗜𝗡 𝗪𝗜𝗧𝗛 𝗠𝗜𝗟𝗟𝗬 | 𝗢𝗨𝗧𝗙𝗜𝗧 | 𝗔𝗧 𝗧𝗛𝗘 𝗛𝗢𝗟𝗟𝗢𝗪 𝗕𝗜𝗥𝗗

Terrowin glimlachte vriendelijk naar Milly, die hem ook een glimlach terug schonk.       'Natuurlijk! Voor jou al altijd' Was haar voorspelbare antwoord op de vraag over de stoofpot. Terrowin had Milly in zijn zak, en goed ook. Erg handig, want Milly had toch wel de meeste connecties op dit eiland. Niks ging aan haar voorbij.       'De stoofpot bestaat vandaag uit peen, aardappel, ui, wat verse kruiden en rundsvlees.' Zei ze terwijl ze de bar verliet en richting de keuken liep. Terrowin stak goedkeurend zijn duim omhoog en keek de tent een beetje rond. Die luidruchtige piraten waren een beetje irritant, hij zou ze graag de mond snoeren, maar goed, dat was nou net niet helemaal de bedoeling. Milly kwam terug met een goed gevuld bord en zette het voor Terrowin neer, waarna er een brede grijns op haar gezicht verscheen door de bulderende piraten. Hoe kon een mens hier nou gelukkig van worden.       'Bedankt Milly,' zei Terrowin voordat hij een paar happen achter elkaar naar binnen werkte. Hij was niet de meest charmante eter, maar goed, hij was hier ook niet om charmant te zijn.       'Kan ik nog iets voor je inschenken?' vroeg ze, waardoor Terrowin snel zijn zoveelste hap doorslikte. 'Doe maar een whiskey,' hij knikte naar haar en ging weer verder met eten.       'Verkoop je nog ringen?' vroeg ze nog, waardoor Terrowin weer even opkeek. Hij verkocht altijd ringen, van alles en nog wat, maar niet zo chique als die om haar vingers.       'Altijd, maar ik heb momenteel geen edelstenen op voorraad.' Vertelde hij. 'Mocht je nog een leuke edelsteen vinden, dan kan ik wel wat leuks voor je maken.' Hij glimlachte naar haar en schepte de laatste happen van zijn bord naar binnen. Hij had echt trek, zijn bord was al weer leeg. Misschien moest hij vanavond maar iets beters zoeken om zijn honger te stillen.

---

- thank you for existing -

Nadat ze hem verteld had dat hij maar uit moest zoeken wat hij wilde hebben, en dat ze hem net zo graag naakt zag, had Fergus haar losgelaten. Met haar ogen gericht op zijn achterwerk, keek ze grijnzend toe hoe hij van haar weg liep en de kleding bekeek, alvorens hij het één en ander uit koos en over de celdeur gooide. Grijnzend liep ze op hem af, waarna ze haar armen over zijn schouders sloeg. Ze liet haar handen plagend, tergend langzaam, over zijn ontblote lichaam glijden, terwijl ze haar hoofd op zijn schouder legde en haar lichaam plagend tegen zijn rug aan drukte. Eenmaal haar handen de rand van zijn broek hadden bereikt, liet ze hem plagend weer los. Het verbaasde haar dan ook niks dat het niet lang duurde voor hij zich weer naar haar had omgedraaid, zijn handen haar lichaam weer hadden gevonden en hij haar voorstelde dat hij haar ook best met een outfitchange kon helpen. Voor een seconde viel Mira's mond open van lichtte verbazing toen hij haar corset open ritste, zo snel had ze dat namelijk zelfs van hem niet verwacht. Echter herstelde ze zichzelf al snel bij het horen van zijn woorden en begon er zich opnieuw een grijns op haar gezicht te vormen toen ze voelde hoe zijn lippen haar hals aan raakte. Ze liet haar blazer van haar schouders glijden, waardoor haar open corset ook op de grond viel en haar bovenlichaam nu net zo bloot was als het zijne. "Come on lass, show me that booty of yours." Grijnzend duwde Mira hem van haar af, waarna ze hem hoofdschuddend aan keek. "You first," antwoordde ze plagend, terwijl ze zijn broek naar beneden trok. Voor hij echter hetzelfde bij haar kon doen, had ze een stap van hem vandaan gedaan. "Ik heb hier geen kleding liggen," verklaarde ze zichzelf zo onschuldig mogelijk, haar schouders ophalend, "dus ik moet even terug naar mijn kajuit. Kleed je even aan in je nieuwe outfit en kom me daar dan op zoeken, dan kunnen we zo vertrekken." Terwijl ze richting de trap liep, liet ze met een grijns op haar gezicht haar broek van haar billen en vervolgens op de grond vallen. Ze had de afgelopen maanden zeker van Fergus genoten, maar wilde haar energie bewaren voor wie ze vanavond naar alle waarschijnlijkheid weer in de herberg zou ontmoeten. Echter betekende dat niet dat ze niet met Fergus kon flirten en hem niet kon plagen, maar veel meer dan dat zou er de komende tijd waarschijnlijk niet gaan gebeuren. Eenmaal in haar kajuit aangekomen, liet ze haar hand even langs haar vele outfits glijden, tot ze de perfecte jurk gevonden had. Normaal was ze niet zo van de jurken, maar vanavond was een uitzondering. Ze was na een lange tijd weer in Tortuga, tegelijkertijd als haar geliefde, wat betekende dat ze een fantastische tijd tegemoet zou gaan. Daar had ze een jurk wel voor over, zeker aangezien ze verwachtte dat hij dat wel zou kunnen waarderen.

[ bericht aangepast op 28 juli 2021 - 20:48 ]

---

Waar de meeste crewleden het vaste land onder hun voeten kussen zodra ze het schip verruilen voor de port van Tortuga, blijven de ogen van de quartermaster van de Fearless Fire op de horizon achter het kalme water gericht.       Bones weet dat ze de mankracht nodig hebben—weet dat deze tussenstop een onvermijdelijke was omdat hij er bij heeft gestaan terwijl ze man na man een zeegraf gaven.       Het werven van nieuw bloed is een weinig intensief klusje: zodra hij de havenmeester influistert dat zijn beruchte schip op zoek is naar deckhands verspreid het nieuws zich als een tropische bosbrand over het eiland.       Bones kiest ze bij tijd echter ook nog wel eens zelf uit. Broekies die het goed doen als een extra paar ogen en oren aan boord, of hongerig op zoek zijn naar een doel in hun miezerige levens.       En voor iemand die er nooit lang of graag is, verwelkomt het goddeloze Tortuga hem met open armen.       De zilte zeegeur vermengt zich tussen de bijeen geraapte opzetting van de havenstad met die stank van ongedierte en ander gespuis, en herinnert hem er vrijwel instant aan waarom hij zijn hut op het schip prefereert boven een verblijf in de herberg of één van de hoerenhuizen.       De drukte is overweldigend, zelfs op dit tijdstip, en maakt dat Bones zijn favoriete etablissement in een rechte lijn binnenstapt. Hij kent de eigenaar en diens dochter, welke hem vanachter de bar lonkend opwacht. Zonder enige twijfel geïnformeerd over hun recente aanmering.       Zodra hij zich op een kruk voor haar heeft laten neerzakken, steekt de jongedame van wal, al schenkend tetterend over het reilen en zeilen van Tortuga sinds de laatste keer dat het eiland achter zich liet.       Bones luistert met een half oor, nippend van de geïmporteerde rum, tot hij een blonde jongen aan een tafel verderop ziet zitten. ‘Hoe oud was Sam?’ vraagt hij haar terloops wanneer ze zijn glas halverwege opnieuw volschenkt. De interesse naar haar jongere broertje laat de diepgroene ogen van Helena wantrouwig samenknijpen.       ‘Oh nee, niets daarvan,’ begint ze, een wijsvinger al zwaaiend naar hem opgehouden. Bones leunt achterover voor ze hem ermee kan prikken, één van zijn gehavende handen onschuldig ophoudend. ‘Sam gaat absoluut niet mee aan boord van dat rattenhol.’       ‘Rattenhol?’ Hij dwingt zijn wenkbrauwen quasi—verrast de hoogte in, de act aangeslagen genoeg om haar met haar ogen te zien rollen. ‘De laatste keer dat je over de Fearless Fire sprak was je een stuk liever.’ Het was het proberen waard.       ‘Geen denken aan.’ Helena beantwoord zijn grijns niet. ‘Ik waarschuw je, Bones.’       Misschien is het de moederlijke autoriteit in haar jonge stem, maar hij geeft haar geen weerwoord als ze zich uit de voeten maakt met een vol dienblad.       Hij had haar waarschijnlijk om iets te eten moeten vragen, beseft hij zich met het rommelen van zijn maag en een schuine blik op de rum.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Milly twenty nine - with Terrowin- At The Hollow Bird 'Doe maar een whiskey' antwoorde Terrowin op de vraag wat hij wou drink. Ze grijnsde kort. Het was een vrij voorspelbaar antwoord maar het schuwde Milly niet om het hem alsnog te vragen. Het duurde dan ook niet lang voordat ze een fles whisky in haar handen had en een glas vulde. De charmante man was dan ook vaker in de herberg te vinden. 'Altijd, maar ik heb momenteel geen edelstenen op voorraad.' Vertelde hij. 'Mocht je nog een leuke edelsteen vinden, dan kan ik wel wat leuks voor je maken.' Ze grinnikte even. Hij moest eens weten hoeveel ze er had. ‘Ik heb er misschien wel een.’ zei ze nonchalant. Niemand had weet van de hoeveelheid waardevolle bezittingen die op haar kamer lagen. Haar ogen richtte zich kort op het lege bord voor de man. ‘Nou jij had honger zeg’ merkte ze op. Ze ruilde zijn lege bord in voor het goed gevulde glas whisky. Plots merkte Milly een kleine jonge in de deuropening op. Het was Bob hij stond ook wel bekend als de kleine boodschapper van Tortuga. De kleine Bob holde naar binnen zoekend naar adem. Zijn laatste teugjes zuurstof brachten hem tot aan de bar van de Hollow Bird. `Ze zijn er` piepte hij. Milly fronste met haar wenkbrauwen. Bob vulde zijn tengere lichaampje met zuurstof en vervolgde zijn boodschap: ´ De Fearless Fire en Poisonous Rose.. Ze zijn weer aan aangemeerd!’. Ze glimlachte breed. Het was alweer een tijd geleden dat ze de bemanningsleden voor het laatst had gezien. Milly wist dat de meeste op Tortuga niet op het zooitje ongeregeld zaten te wachten en dat zorgde dan ook vaak voor een gespannen sfeer in en rondom het eiland. Maar juist dit amuseerde haar enorm. Als teken van dank haalde Milly een goudstuk uit haar schort en gooide deze in de richting van de jonge Bob. De jongen knikte dankbaar en holde weer net zo snel weg dan dat hij gekomen was. ‘Eindelijk’ mompelde ze in zichzelf. Er zat niet enkel tuig op de schepen. Een van haar goede vriendinnen was de quartermaster op de Poisonous Rose. Ze verwachte haar vandaag nog in de herberg. Aangezien Mira altijd overnachten in De Hollow Bird. ’We krijgen weer gezelschap, Terrowin’ vertelde Milly geamuseerd. Ondertussen vulde ze nog een paar kruiken met bier en overhandigde ze aan John.

Daar waren ze dan. In de haven van het eiland waar Riley al zoveel over gehoord had, maar waar ze tot dan toe nog nooit geweest was. Tortuga... het zou vast een leuk eiland zijn, maar Riley had er gemixte gevoelens over. Ze hoorde thuis op het water, niet aan land, dat had ze de afgelopen maanden wel gemerkt. Ze vond het dan ook niks dat dat laatste was waar ze de komende tijd door zou moeten brengen, terwijl ze de bemanning zou helpen nieuwe rekruten te vinden. Op haar gemak bracht Riley haar laatste klusjes beneden dek tot een succesvol einde, waarna ze voor het eerst die dag de trap omhoog, richting het daglicht, klom. Ze liet haar ogen even aan het licht wennen, waarna ze de omgeving goed in zich op nam. Terwijl ze, met haar ogen gericht op de haven, richting het voordek liep, bedacht ze zich dat de haven van Tortuga er zeker goed uit zag. Als de haven ook maar enige indicatie was van het eiland, zou Riley het hier zeker naar haar zin kunnen hebben. Eenmaal op het voordek aangekomen zag Riley dat haar kapitein, in tegenstelling tot vele anderen, nog helemaal geen aanstalten had gemaakt het schip te verlaten. In plaats daarvan stond hij met een fles Whiskey in zijn linkerhand, met zijn rechterarm leunend over de reling, over de haven te turen. "Tortuga..." begon ze, toen ze hem eenmaal bereikt had, "vertel mij eens wat meer over dit eiland? Waar kunnen we straks de beste drank halen en waar kunnen we het lekkerste eten krijgen? Ik heb trek in een groot vat vol rum en een grote kippenbout. Jij?"

NINÈVE ALONE THE WINGED PIG TAVERN OUTFIT

I WAITED, AS IF THE SEA COULD MAKE MY DECISION FOR ME       Ninève weet zich onopvallend over het dek te begeven, het enthousiasme van de anderen overheersend genoeg voor haar om uitnodigingen te omzeilen. Het feit dat ze normaliter geen aanstalten maakt het schip te verlaten en zich vaak nog schuilhoudt in het kraaiennest is momenteel misschien wel haar grootste voordeel. Niemand let op haar terwijl ze haar mantel omslaat en achter de grootste gros aan de loopplank oversteekt.       Mira moet haar maar vergeven dat ze diens gezelschap niet opzoekt, geen aanspraak doet op de honderden verzoeken samen te gaan drinken. Als Nève zichzelf meer tijd geeft om na te denken dan komt er van haar voornemen weer niets terecht en dus zet ze zichzelf ertoe aan, zij het met een gezonde portie tegenzin. Alleen zijn lijkt voor nu haar beste optie, geeft haar de meeste vrijheid haar eigen grens op te zoeken nu ze weer aan land verkeert.       Waar de meesten van haar crewleden er voor kiezen zich rechtstreeks het centrum in te banen vanuit de naar nat hout en rotte vis stinkende haven, neemt zij de eerste mogelijkheid om af te slaan. Ze zoekt haar heil liever niet direct binnen de bewandeld paden en begeeft zich maar al te graag weg van het grootste rumoer.       Ninève heeft vrijwel nooit kunnen begrijpen waarom haar zee-gebonden familie zich zonder zorgen door Tortuga laat verleiden, diens bezoekers minstens even onbetrouwbaar, minstens even hebberig en bloeddorstig als de meesten van de Poisonous zelf. Er is geen eerlijke ziel te bekennen op dit eiland en toch verliezen ze zich maar al te makkelijk in het gezelschap van de andere wolven.       En dus verdwijnt zij in steegjes, zoekt schaduwen op, wendt zich tot de lichtvoetigheid die haar geruisloos maakt zelfs tussen de meest gehorige muren. Nee, ze heeft geen liefde voor het vaste land en vooral niet voor Tortuga, maar dat betekent niet dat ze er de weg niet kent.       Ze weet niet hoe lang ze ronddwaalt zonder een duidelijk doel voor ogen, ze weet alleen dat ze dit nodig heeft; het zichzelf ertoe aanzetten. Iedere cirkel brengt haar dichter en dichter bij het bruisende hart van het eiland, maar nog voor ze deze kan bereiken pikken haar oren voetvallen op. Twee paar.       Niets vreemds. Niets vreemds en toch, wanneer zij voor de derde keer rechts slaat en dezelfde cadans volgt haar op exact dezelfde afstand, prevelt haar intuïtie haar toe dat er iets niet pluis is. Iets in de atmosfeer lijkt meer gespannen te worden, hartslag gedreven door de beginselen van adrenaline, overige geluiden uitgedreven door de ruis die dat met zich meebrengt.       Ninève kan zichzelf vertellen dat het haar zenuwen zijn, dat paranoia de overhand begint te krijgen en dat ze het zichzelf aanpraat. Haar instincten liegen er echter zelden om en wanneer ze voor de vierde keer rechts slaat en hiermee terug bij af begint te raken, weet ze vrijwel zeker dat ze wordt gevolgd.       Zonder verdere omwegen verhoogt ze haar tempo, neemt de eerste en beste route naar drukker bezochte gebieden en schiet vervolgens het dichtstbijzijnde etablissement in.       Na het sluiten van de deur wordt ze onthaald door rumoer, rook en de penetrante geur die zeelieden met een slok te veel op kenmerkt. Het bonzen van haar hart is geenszins te ontdekken op haar stoïcijnse gezicht. Nieuwsgierig van aard of niet, ze komt er zo in haar eentje liever niet achter of ze te snel conclusies trekt. Eén blik op het klantenbestand wat zich hier heeft verzameld zet echter vraagtekens achter of ze hier beter af is.       Ze vangt vrijwel direct speurende ogen en hoeft geen moeite te doen onaangedaan te blijven. Weinig onder de indruk is niets wat ze hoeft te veinzen. Waar ze het liefst direct weer zou vertrekken beseft ze zich echter wel dat het niet slim zou zijn in het geval er wel echt sprake was van achtervolgers, en dus zet ze koers richting de bar.       Veel verder dan drie stappen komt ze niet, de man die voor haar opdoemt met de duidelijke intentie haar staande te houden op intimiderende wijze moeilijk te omzeilen. Ninève kruist dezelfde groene kijkers welke ze zo-even had geweigerd te erkennen en weet direct dat ze van de regen in de drup is gestruikeld.       'Te goed voor ons, oi lass?' luiden de door rum onderlijnde woorden die haar tegemoet komen, de grijns die zijn metgezel haar toewerpt niets dan hongerig.       Juist. Dames zijn hier meestal voor vertier en niet veel anders. Erg gewend aan vrouwelijke vrijbuiters zijn ze niet en dit zal niet de eerste keer zijn dat men haar verkeerd inschat.       'Slechts geen interesse in gezelschap, excuses heren.' En het is niets dan voorzorg dat haar hand onder haar mantel om het heft van haar dolk krult terwijl ze hen tracht te passeren.

[ bericht aangepast op 1 aug 2021 - 9:35 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

'Dance with the waves, move with the sea. Let the rhythm of the water set your soul free.'

"Zullen we dat eens gaan vragen?" Had Raina’s stem speels gevraagd. Ze cirkelden rond het achterdek van de Fearless Fire. De geur van onheil zat onlosmakend vast aan het schip. Het rook naar brandend hout en rottend vlees. Het zou haar moeten afschrikken, zoals het ieder normaal wezen zou afschrikken. Maar Aria was een weetgraag - haar curiositeit werd alleen maar meer gevoed. "Kom," zei Raina glimlachend. Ze zwommen naar de kust en namen hun menselijke gedaante aan. Alhoewel Aria veel liever in de zee gebleven was vanavond, liet ze zich toch overhalen door het verlangen meer te ontdekken. "Zullen we aan boord gaan van de Fearless Fire?" Vroeg Raina. Haar twinkelende zeeblauwe ogen betoverden Aria weer eens. Ze kon haar koningin toch niets ontzeggen? “Dat kunnen we doen,” zei Aria een tikje mysterieus, ze hield ervan om haar Raina een beetje te plagen. De ceintuur van de zalmroze jurk die Aria nu droeg, werd strakker om haar slanke lichaam geknoopt. Ze zag er zo onschuldig uit en werd altijd zo snel onderschat door mannen dat het voor haar een leuk spelletje bleef. “al zit het schip er redelijk verlaten uit. Maar rondneuzen kan wel interessant zijn” Zei ze glunderend. Ze trok Raine zachtjes mee. “Let’s go, babe” grijnsde Aria speels. Haar natte haren danstten om haar heen terwijl ze richting het schip gingen. Zodra ze dichterbij kwamen zagen ze dat de kapitein er stond met een cabinejongen op het dek. Snel trok Aria haar geliefde mee om zich te verschuilen achter een vissersbootje. “Zouden we ongezien het schip op kunnen komen, denk je?” Vroeg Aria haar vriendin. Ze beetje zachtjes op haar lip. Ze hield wel van een avontuur.

[ bericht aangepast op 2 aug 2021 - 19:09 ]

---

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

FERGUS GWYN MURRAY

---

Met een brede grijns op d'r smoel kwam Mira al naar me toegelopen, haar armen om mijn nek zwierend. Meestal al vrouwen dit deden, moest ik zien dat ze m'n goud niet jatten, maar aangezien ik enkel nog maar mijn broek aan had, had ik niet veel te vrezen. haar smalle handjes gleden tergend traag over mijn bovenlijf heen, voor zover dat ging gezien ik met mijn rug naar d'r toe stond. "Yer in a good mood today." merkte ik geamuseerd op terwijl ik me door haar liet bepotelen. Ze liet haar kin op mijn schouder rusten en haar vingers gleden nu eerder down under. Een brede iets pervertse grijns sierde mijn lippen, waarna ik me omdraaide in haar armen nu ook mijn handen over haar petite postuur liet glijden. Haar corset is niet zo gemakkelijk open te veteren, maar met een goede barbaarse 'snuck' wist ik het ding open te krijgen, waardoor ik haar boezem al kon zien glinsteren. Haar verraste blik negeerde ik, gezien het in mijn ogen wel duidelijk leek dat ze erom vroeg.
Zoals verlangd swierde ze haar blazer en korset uit, waardoor mijn handen nu ook afdwaalden naar haar vrouwelijke vormen welke veel s te zacht aanvoelden tegen mijn ruwe handen aan. Echter voor ik er goed en wel van kon genieten, dude Mira me van haar af waardoor ik de lass met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. Voor ik goed en wel kon beseffen dat ze eerst mijn schat wilde bezichtigen had ze mijn afgesleten broek al over mijn billen getrokken, waardoor een luide lach over mijn lippen bulderde gevolgd door een binnensmondse 'cheeky.' ik stapte uit de broek, vol trots om mijn geboortekostuum maar voor de funn goed en wel kon beginnen, smeerde de wench em al. "Oi!" riep ik d'r nog na, al liet ze me onschuldig weten dat ze hier geen kleding had liggen. "dus ik moet even terug naar mijn kajuit. Kleed je even aan in je nieuwe outfit en kom me daar dan op zoeken, dan kunnen we zo vertrekken." Like I cared, "What 'bout those rag there?" riep ik nog na wijzend naar de andere vodden die ik niet verkozen had, helaas was Mira al de trap opgelopen, maar niet zonder me nog te belonen met een meer dan plezierende striptise.
Een grom verliet mijn keel lichtelijk, maar het idee van Tortuga veegde de norse blik gauw weg. Ik greep de nieuwe kleren beet en hees me erin, mijn gouden munt nog uit de ouwe blazer vissend om deze te verstoppen in de nieuwe. Hoewel deze kleren even vies, bezweet en hier en daar bloed hadden, miste het toch nog niet extra spetters in mijn opinie, maar eens ik voet zou zetten op Tortuga zou dat vast niet lang duren. Ik hees me nog in de lederen botten en liep dan de kraakmikkige trap op van de poisenous Rose zodat ik op het dek aankwam.
"OOOOOOI , BLOODY TORTGUAAA!" bulderde ik lachend uit, waarna ik al naar de zijflank van het dek opliep en mezelf ophees aan één van de touwen zodat ik het eiland beter kon bewonderen. Free at last. Vanaf hier kon ik echter wel nog iets merkwaardigs opmerken. " De'm bloody rats here too." murmelde ik het ship van de fierless fire opmerkend.
Ik keek even achterom naar de kajuit waar Mira vast zat, maar mijn zin in haar was compleet weg en de lust naar vrijheid werd steeds maar groter. Echter kon ik nog niet vertrekken zonder mijn wapens, welke de dame vast gaan halen was voor me.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

'’Let’s jump on board, and cut them to pieces.'

Een geurmengeling van rotte vis en zijn Whiskey drong zijn neusgaten binnen. De vrijwel verlaten haven, die stonk naar vis, was desondanks erg geliefd onder mening zeeman. Desalniettemin ging Ace’s hart er niet sneller door kloppen. "Tortuga..." Hoorde hij een stem achter zich zeggen. Bij het woord ‘’Tortuga’’ nam een grotere slok Whiskey, alsof dat alles zou wegspoelen. "vertel mij eens wat meer over dit eiland? Waar kunnen we straks de beste drank halen en waar kunnen we het lekkerste eten krijgen? Ik heb trek in een groot vat vol rum en een grote kippenbout. Jij?" Riley. Ace herkende zijn stem meteen. Het was hun cabinejongen die zichzelf enorm bewezen had de laatste tijd. Hij had het respect gewonden van Ace, zodoende zorgde Ace dat hij meer verantwoordelijkheden kreeg toegewezen. ‘’Tortuga is een eiland vol bloedzuigers en ratten,’’ Spuwde Ace zonder Riley aan te kijken, zijn blik bleef strak op de haven gericht. Het klotsende water tegen het schip hield hem nog enigszins rustig. ‘’dan heb ik het niet eens over beesten, maar over een groot deel van de bevolking. Het is een volk apart, net als het eiland zelf. Dat zal je zelf maar moeten ontdekken.’’ Stiekem was het goedbedoeld advies voor Riley, want niet iedereen kon omgaan met geschifte mensen en wezens die het eiland aantrok. Nu was hij voorbereid dat hij niet al te goed van vertrouwen moest zijn. ‘’Je kunt the winged pig tavern opzoeken voor wat drinken en wat te vreten’’ Zei Ace tenslotte. Bewust hield hij nog even zijn mond over The Hollow bird, want daar zou hij het liefst zijn bemanning niet tegen willen komen. Hij wilde niet dat zij hun neus in zijn zaken zouden steken, ze moesten allemaal niet weten waar hun kapitein nog meer mee bezig was. Maar uiteindelijk kon men niet om de herberg heen wanneer je op Tortuga kwam. Het was wel een hotspot te noemen van het eiland.

---

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

"Dat kunnen we doen," antwoordde Aria op een mysterieuze toon als antwoord op Raina's vraag of ze aan boord van de Fearless Fire zouden gaan, iets wat automatisch voor een kleine grijns op Raina's gezicht zorgde, “al zit het schip er redelijk verlaten uit. Maar rondneuzen kan wel interessant zijn.” De manier waarop Aria glunderde, zorgde ervoor dat Raina zachtjes begon te lachen. "Laten we dat dan maar doen, wie weet wat we tegen komen," antwoordde ze. Samen met het beste vriendinnetje in de hele wereld liep Raina richting het schip. Het moment dat ze door kreeg dat Ace en een of andere cabinejongen op het voordek stonden, trok haar geliefde Aria haar mee achter een vissersbootje. Haar zeer opmerkzame vriendinnnetje had de twee dus duidelijk ook gezien. “Zouden we ongezien het schip op kunnen komen, denk je?” Langzaam werd de grijns op Raina's gezicht nog groter. "Laten we het proberen," antwoordde ze, voordat ze haar vriendin voor ging richting het achterdek. Zoals ze al verwacht had, duurde het niet lang voor ze op het schip stonden. Even wilde Raina plagend richting de twee piraten lopen om ze te laten schikken, maar toen ze zich bedacht dat die twee waarschijnlijk de enigen waren die nog op het schip aanwezig waren, en dat dit het meest ideale moment was om geheimen te ontdekken, besloot ze snel om samen met Aria benedendek te verdwijnen.