[RPG • 250] Alfea College • speeltopic II - Speeltopics

29 maart 2022 - 12:51 reguluswife is offline

ALFEA COLLEGE
"Discomfort Is Where Growth Lies."

STORYLINE

Alfea College is een school die zich richt op het verder ontwikkelen van fairies en specialists. Sinds het ontstaan van de school zijn er twee verschillende meningen over de manier van lesgeven. Voor zover bijna iedereen zich kan heugen is dit de afgelopen tientallen jaren voornamelijke op de moderne manier gebeurd. De traditionele manier was de doofpot ingestopt, dacht men.
Halverwege het vorige schooljaar was er de eerste waarneming van een Burned One sinds tientallen jaren. Hoewel hier eerst over gedacht werd als een unieke verschijning, namen de hoeveel waarnemingen toe naarmate de maanden vorderden. Voor een kleine groep nog bestaande traditionalists werd het steeds duidelijker dat de moderne manier van werken een te klein effect had op het terug dringen van de grote aantallen Burned Ones en andere dreigingen. Een week geleden heeft deze groep het regime op Alfea onder dwang overgenomen. Per direct zijn er nieuwe regels ingevoerd.

rollentopic • praattopic • speeltopic I • story • spreadsheet

PERSONAGES

Ladies
♀ Myka Montarac - 20 - 3 - specialist - U - mikaelsondaddy
♀ Nevya Levan - 20 - 3 - air fairy - T - mikaelsondaddy
♀ Remy Ó Braonáin - 20 - 3 - earth fairy - U - mikaelsondaddy
♀ Phyre Falconsky - 21 - 3 - fire fairy - M - Elentiya
♀ Isla Rothberg - 22 - 4 - specialist - M - Elentiya
♀ Maerilyn of Linphea - 21 - 3 - earth fairy - M - Enjoy_20
♀ Cassia Laiken - 20 - 3 - mind fairy - U - Enjoy_20
♀ Aiofe O'Malley - 18 - 1 - light fairy - M - Tahani
♀ Mari Solberg - 20 - 3 - mind fairy - U - Tahani
♀ Lune Castemont - 20 - 3 - light fairy - U - Tad
♀ Leysa Rothberg - 18 - 1 - specialist - M - Starsight
♀ Hayden Gahlman - 19 - 2 - water fairy - M - Starsight
♀ Nerissa Ajax - 20 - 3 - specialist - U - Gallowglass
♀ Ember Hayes - 20 - 3 - water fairy - U - calice
♀ Jelka Kasun - 18 - 1 - specialist - U - RadioTapok

Gentlemen
♂ Ramsay Rothberg - 20 - 3 - specialist - M - calice
♂ Aerys Callahan - 22 - 4 - light fairy - U - calice
♂ Rush - 20 - 3 - specialist - T - calice
♂ Bruno Castillo - 22 - 4 - specialist - M - calice
♂ Leander Madsen - 19 - 2 - specialist - M - RadioTapok
♂ Faolan Callahan - 20 - mind fairy - T - RadioTapok
♂ Caelan Haywood - 22 - 4 - specialist - T - Lunation
♂ Dante Parrish - 20 - 3 - fire fairy - M - Lunation
♂ Týr Pedersen - 22 - 4 - fire fairy - M - Tahani
♂ Asher Dugray - 23 - 4 - specialist - M - Salamanca
♂ Rainn Kovsky - 22 - 4 - fire fairy - T - Salamanca
♂ Dorian Castemont - 22 - 4 - specialist - M - mikaelsondaddy
♂ Reilly Donaghue - 21 - 4 - air fairy - T - Starsight
♂ Carson O'Malley - 20 - 3 - specialist - T - Starsight
♂ Ronan Faughn - 19 - 2 - water fairy - M - Gallowglass
♂ Kit Vernon - 21 - FC - 3 - specialist - T - 1.4 - Mirabel
♂ Xavier Castillo - 21 - 4 - specialist - T - Tad
♂ Matías Cross - 21 - 4 - specialist - M - Elentiya

CHARACTER WHEREABOUTS

REGELS

• Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen
• Probeer minimaal 250 woorden te schrijven.
• 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen).
• De Quizlet huisregels gelden hier ook.
• Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt.
• Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit.
• Ruzies en gezeik buiten de RPG houden.
• Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven.
• Alleen mikaelsondaddy maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

[ bericht aangepast op 20 juni 2022 - 17:02 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

10 juni 2022 - 20:24 darkurge is offline

darkurge 3074

Ember Scarlett Hayes
Water Faerie • Third Year • From head to toes covered in fake blood • Dancefloor • Týr and Kit

Haar tanden likkend gleden Ember haar ogen met een roofdierachtige blik over Carson heen. Nu de Duivel niet langer de mind fearie in haar leven was, had Ember haar banden met Mari versterkt. Dat het nu net haar nieuwe vriendin was die met haar aartsrivaal en professionele nietsnut stond te praten zat haar niet lekker. Nog voor ze haar aandacht weer tot Týr richtte tikte ze met haar lange roodgelakte nagels een waarschuwend appje naar Mari. Het was maar beter dat de blondine wist met wie ze te maken had, voor ook zij haar handen vuil zou maken aan de onderlaag van de school. Daarna kon ze het niet laten om nog één keer Carson lastig te valen. Met haar lichaam tegen dat van Týr aangedrukt zocht ze de connectie met Carson's lichaam weer op. Haar hand slechts een millimeter afwijkend van een natuurlijke houding kneep ze krampachtig haar vingers samen; de spieren in Carson zijn lichaam doen verstijven. Slechts een paar seconden hield ze hem vast, maar lang genoeg voor hem om zich ongemakkelijk te voelen en hopelijk onveilig. De specialist moest weten dat hij hier de prooi was, dat hij degene was wiens lot uiteindelijk volledig in haar handen lag. En niet andersom. Bijtend op haar onderlip ontspande Ember haar vingers en liet Carson gaan. Ze nam vluchtig een slokje van haar cocktail en richtte zich tot Týr.
Met de arm van haar beste vriend om zich heen uitte Ember haar bezorgdheid over diens liefdesleven. Kit.. Kit.... Kit.... De afgelopen weken had Ember zoveel over de jongen gehoord dat ze bijna het gevoel had zelf een relatie met hem te hebben. Zelf had ze amper contact met de specialist, maar door al Týr zijn verhalen wist Ember inmiddels zoveel over hem dat ze zich zonder pardon over hem uitte. Dat ze haar beste vriend zijn ex-geliefde met een verdrinkingsdood bedreigde deed Týr’s neus rimpelen. Maar het maakte Ember niks uit. Hij moest het horen en de waarheid was soms hard. Toch was het beter dat zij de pleister er nu in één snelle beweging ervan af trok dan dat Kit er nog eens maanden over zou doen om Týr duidelijkheid te geven.
”Geen idee,” vertelde hij toen. “Hij heeft nog niet geantwoord.” Typisch Kit. Zo onduidelijk. Ember schudde ogen rollend haar hoofd. Dat haar beste vriend zijn drank in snel achterover sloeg wakkerde haar woede verder aan. Ember aanschouwde hoe Týr zijn telefoon erbij pakte en hongerig naar een berichtje van de specialist zocht. Zich niet bekommerend om Týr zijn privacy las Ember alle berichten die de jongen stuurde mee. Dante, Remy, Ramsay, Asher.. zelfs haar broer. Maar geen enkel bericht ging naar de man die Týr’s hart had gebroken. Dus hij had nóg steeds niet gereageerd. “Oh.” was uiteindelijk ook de erkenning van die constatering van de prinses naast Ember. Of schoonmaakster. Whatever hij ook was.
”Waarom zou je in godsnaam vanavond met die jongen gaan praten?” vroeg ze toen scherp. Het waren woorden die ze niet langer voor zich kon houden. De absurditeit van de relatie tussen die twee ging Ember haar pet te boven.
”Waarom zou ik dat niet doen?” Vroeg Týr schouderophalend. Ember wist niet wat ze hoorde. Haar ogen werden twee keer zo groot terwijl ze Týr aankeek, alsof ze daarmee haar gedachten naar hem door kon sturen. “Ik moet gewoon weten hoe het zit, Em,” verzuchtte hij, na duidelijk de mentale messages van Ember niet door te hebben gekregen. “Als het over is, is het over. Dan kan ik tenminste ook door met mijn leven. Of zo.”
“We weten hoe het zit. We hebben het hier al- “
Maar Týr kende haar inmiddels goed genoeg. De monoloog die ze wilde houden werd onderbroken door een vraag die hij haar stelde. “Maar genoeg over mij. Wat moeten we met jou aan?” Door de speelse twinkeling in Týr zijn ogen zuchtte Ember en besloot ze het onderwerp ’specialist met goddelijke billen’ voor nu maar rusten. “Ben je toe aan een rebound? Een Tinderdate? Een onenightstand? Alle drie samen? En zo ja, wie kies je uit?”
Ember schudde resoluut haar hoofd. “Er is maar een iemand naar wie ik hunker vanavond en dat is Rainn Kovsky.” Sprak ze luid en duidelijk. Haar lippen leken te tintelen wanneer ze zijn naam sprak. “Het was foolish van me om te denken dat er ook maar iemand anders was aan wie mijn hart zou toebehoren. Maar ik ben weer bij zinnen. Ik zou zelfs willen zeggen dat mijn mentale kortsluitingen van de afgelopen twee weken me dichterbij mijn ware liefde hebben gebracht. Dus misschien was het toch nog ergens goed voor...”
“Hi – ermh wil je een drankje?”
Ember bries gevaarlijk uit, terwijl ze haar hoofd bijdraaide. Iemand had haar verhaal over Rainn onderbroken. En dit was niet zo maar iemand. Het was Kit die zich uit het niets bij hen had gevoegd en met een rode waas in haar ogen staarde Ember de specialist aan. De scheve glimlach op zijn gezicht wilde ze het liefst er meteen vanaf slaan met een waterzweep, maar in plaats daarvan beet Ember furieus op de binnenkant van haar wangen. Afkeurend bekeek ze de jongen aan wie haar beste vriend zijn hart was verloren. Hij was verkleed als een soort wolf-iets. Ook deze outfit begreep Ember niet helemaal. Had niemand dan de dresscode begrepen? Hallo? Gore? Halloween?
"Je outfit is echt cool, Ember." durfde Kit haar te complimenteren, waarna zijn blik naar Týr gleed. Als een beschermende moeder wilde Ember zichzelf tussen de twee jongens gooien, haar armen wijd gespreid voor haar beste vriend om Kit geen stap dichter in de buurt van hem te laten komen.
"Ik -- Ehm, jouwe ook trouwens." stamelde de jongen zenuwachtig.
Voordat Týr iets kon zeggen deed Ember een kleine stap in de richting van Kit. “Mijn outfit is inderdaad cool.” Sprak ze hooghartig, haar wenkbrauwen opgetrokken. “En die van Týr ook.” Dat ze eerder die avond vragend naar diens jurkje had gekeken deed er nu niet meer toe. Op dit moment had Týr de gaafste outfit van de hele zaal en Kit had het recht niet om er een opmerking over te maken. “Dus, Kit...” zei ze scherp. “Wat kom je doen?” Vroeg ze, haar hoofd wat schuin houdend.

I'm so selfish with your love, I can't lie
It's all I'm thinkin' of, Each and every night

You wouldn't dare
Be thinkin' of her
I'll kill her

[ bericht aangepast op 10 juni 2022 - 20:30 ]

10 juni 2022 - 20:46 darkurge is offline

darkurge 3074

Bruno Castillo

I like to finish what you think you started

Nerissa was van hem geschrokken en zo snel als hij kon had Bruno zijn partner haar hand genomen en haar zijn welgemeende excuses aangeboden. Het was nooit zijn bedoeling geweest om het meisje angst aan te jagen, alhoewel hij er nu wel achter was gekomen dat wat extra trainingen niet overbodig waren.
“Sorry, Dracula. Ik wist niet dat ik vanavond een test moest ondergaan,” was haar plagende antwoord op zijn voorstel om meer te trainen.
“Iedere dag is een test. Het hele leven is een test.” verbeterde Bruno haar gedachtepatroon. Van avondjes vrij, dagen vrij... met zo’n instelling zou je veranderen in zijn kleine broertje. Lui, out of shape en high... dat was niet een toekomst waar Bruno voor tekende. “'Ik denk dat we nog wel wat extra trainingen moeten inplannen deze week, zodat we beiden onze reflexen scherp hebben. Denk je dat je kunt trainen in je mummie pakje?' Zijn vinger verplaatste zich naar het stof van Nissa haar kostuum. “Of draag je dit alleen op avonden zoals deze?”
”Normaal kies ik voor iets comfortabeler.” Haar gleden van Bruno’s vinger nar zijn gezicht. “Maar als je het heel lief vraagt wil ik misschien wel een uitzondering voor je maken.”
Bruno sperde zijn oren open. Hoorde hij dit nu goed? “Nissa,” begon hij met een nieuwsgierige glimlach op zijn lippen. “Als ik niet beter wist dan zou ik denken dat je met me aan het flirten bent.”
”Je eist wel erg veel plek in mijn agenda op,” Ging ze plagend door, nu had ook zij een lichte grijns op haar lippen staan. “Straks heb ik helemaal geen sociaal leven meer.” Ze zette een stap in zijn richting en Bruno slikte.“'Ik zou nog gaan geloven dat trainen niet je enige doel is,”
Hij wilde dingen met zijn partner niet rommelig maken, maar hij was ook maar een man. Nissa haar outfit zag eruit om uit te pakken, in plaats van om haar te laten gaan, maar Bruno drukte die gedachte weg. Dat was niet hoe hij over zijn partner kon denken. Ze moesten professioneel blijven. Gefocust.
”Wie heeft een sociaal leven nodig als je mij kunt hebben?” Bruno sloeg trots op zijn borst. “I am all you need.” Zei hij zonder te grappen. “Maar nee, ik heb geen bijbedoelingen. Ik wil gewoon dat jij en ik het beste duo worden van de school, dat lijkt me niet te veel gevraagd.” Legde hij zijn motivatie simpel uit en hij haalde zijn schouders op. Daarna keek hij naar Nerissa haar drankje. “Ben jij al klaar voor een refill? Als je wilt kan ik iets voor je mixen... ik ben er aardig goed in, al zeg ik het zelf.”

@ Halloween party w/ Nissa.
Wearing a tux, fake vamp teeth and blood.

[ bericht aangepast op 10 juni 2022 - 20:47 ]

10 juni 2022 - 22:40 darkurge is offline

darkurge 3074

☩ RAMSAY ROTHBERG ☩
Specialist • Modernist • Year 3 • wearing fearie wings, black trousers, no shirt, covered in red glitters & one beautiful fearie mask • Mood • Somewhere in a corner no one can see them • w. Asher

Eigenlijk wilde Ramsay het gezicht zien van Nevya wanneer ze besefte wat haar lieftallige vriendje had gedaan. Hoe vaak de brunette hem wel niet heeft zwart gemaakt tegenover Lune was niet meer bij te houden. Iedere keer dat Lune en hij ruzie hadden hoorde hij de woorden die Nevya in haar oor had gefluisterd uit zijn vriendin haar mond komen. Alsof de air fearie als een soort duiveltje op haar schouder zat, met als enige doel haar bij hem weg houden. Maar nu was het niet Ramsay die de rol van teleurstellend vriendje speelde, maar was het haar eigen wederhelft die dezelfde soort treken met haar uithaalde als hij bij Lune had gedaan. Oh, het zou heerlijk zijn wanneer die zelfingenomen blik uit haar ogen zou verdwijnen en vervangen zou worden met schaamte en verdriet. Ramsay moest het gewoon zien. Vooral nadat die chick hem van de trap had gekukeld. Dit was haar verdiende loon. Dit was haar karma. En dat het zijn eigen vriendin was geweest met wie Xavier was vreemdgegaan nam hij wel op de koop toe. Tuurlijk, het was kut, maar deze situatie met Nevya was eigenlijk ook wel weer mooi.
Na goed en wel Nevya (en de rest van de school) op de hoogte te hebben gebracht van Xavier zijn cheating richtte Ramsay zich weer tot Asher. Hij drukte het mix drankje dat hij voor de lange, gespierde gladiator had gemaakt in diens handen. Asher bedankte hem nonchalant, waarna de jongen een slok nam van de alcohol en Ramsay met twinkelende ogen aankeek. Ramsay voelde zijn mondhoeken omkrullen. De combinatie van Nevya haar nabije ondergang en die speelse blik in Asher zijn ogen was de cocktail waar hij goed op ging. Dat Asher hem vervolgens vroeg naar alle chicks waar hij mee had geslapen kwam als een verrassing. Als hij voor iets momenteel niet bij Asher stond dan waren het chicks wel. Maar het was geen onderwerp dat Ramsay kon afslaan. (Dat kon hij alleen in het bijzijn van zijn vriendin, maar die had hij nu niet). Kort zei Asher nog iets over Remy en bedpartners, maar dat was niet iets waar Ramsay zijn vingers aan wilde branden. Breed grijnzend somde Ramsay op wie op de school hij allemaal beter had leren kennen en des te meer namen hij opdreunde, des te breder zijn schouders voelden. Het was zijn persoonlijke CV, zijn discografie, zijn filmografie.. hoe je het ook wilde noemen. Ieder van die meisjes had hij hoogst persoonlijk veroverd en Ramsay kon niet anders dan zich trots voelen op die prestatie.
Uiteindelijk belandde Ramsay zijn joint wijzend op Phyre en schaamteloos kondigde hij aan dat zij de volgende was wie de eer had om met hem te slapen. Kijkend naar de kleine fire fearie was Ramsay haar al aan het uitkleden. Hij zag helemaal voor zich hoe hij het strakke zwarte jurkje van de fearie langzaam over haar billen naar boven trok, voorzichtig haar billen onthullend. Hij vroeg zich of het leren jurkje een rits had, of ander soort sluiting, of dat hij het geheel gretig van haar af zou moeten rukken. Bijtend op zijn lip en starend naar Phyre werd hij ineens door Asher uit zijn dagdroom geschud.
“Phyre is er goed in, hoor. Erg gezellige chick,” knikte Ash. Ramsay fronste. Waarom moest hij dat nu zeggen? Als hij ergens niet van hield dan was het wel van een chick delen, maar misschien was dat juist wat Asher chill vond? Ramsay wist het niet. Hij nam een hijs van zijn joint en keek de gladiator aan. Zijn blik had amper die van Asher gevonden of de jongen had al een arm om hem heen geslagen. De energiestoot die eerder al door zijn lichaam was geschoten toen Asher zijn rug aanraakte ging ook nu weer door zijn aderen heen. Asher ging nonchalant verder met hun gesprek en nam nog een hijs van zijn sigaret. Maar wat de gladiator precies zei ging een beetje langs Ramsay heen. Het enige waar hij op gefocust kon blijven was op de arm van zijn vriend om zijn schouder.
Zijn blik gleed naar de hand van Asher die over zijn schouder bungelde. Waarschijnlijk keek hij weer te lang, of misschien was hij gewoon wat sloom van zijn wiet.. maar Ramsay’s blik bleef even hangen op Asher zijn vingers. Als hij niet een wodka redbull en een joint vast had in beide handen dan had hij zijn vingers met die van Asher willen verstrengelen. Gewoon om te kijken hoe het voelde. Waarom was die aandrang er zo ineens? Wat was er in godsnaam aan de hand?
Asher sprak maar door. Iets over Dorian, Phyre, een brocode? Ramsay wist weg te kijken van Asher’s hand en de gedachte om zijn hand vast te pakken drukte hij weg. “Wat?” zei hij verward. De laatste woorden kwamen nog net binnen. Ze appte me net dat ze hem een beetje wil krassen en bijten. Ramsay keek op naar Dorian en Phyre en probeerde iets van de situatie te maken, maar eerlijk gezegd wist hij niet wat hij moest zien. Iedere gedachte die hij probeerde te besteden aan zijn beste vriend werd verstoord door Asher’s aanrakingen. Het was alsof Asher’s huid brandde op de zijne.
“We moeten space geven, snap je?”
“Sure.” Zei Ramsey, in de hoop daarmee nonchalant over te komen. Hij keek weer op en - godver, dat had hij niet moeten doen. Asher keek hem recht in zijn ogen aan en Ramsay voelde zich betrapt; alsof Asher in zijn blik kon lezen wat voor gedachten er allemaal door zijn hoofd spookten. Maar dat kon hij niet, hij was niet Cas... Het was de gedachte aan Cassia die hem deed opkijken. Hij zocht haar in de zaal en trof zijn beste vriendin aan bij Caelan. Het zwaard in haar handen hief Cassia omhoog en het puntje daarvan bracht ze onder Caelan’s kin. De uitdagende grijns op zijn beste vriendin haar gelaat kende Ramsay maar al te goed. Zo had ze naar hem gekeken. Geïrriteerd schopte hij even tegen de tafelpoot van de dranktafel aan en pakte daarna zijn telefoon. Waarom deed het hem ineens zoveel? Het was puur toeval zei ze, maar dat maakte Ramsay zijn gevoel van jaloezie niet minder. Hij kon het niet hebben dat mensen nu dachten dat zij samen waren, dat zij beste vrienden waren. Want dat was niet waar. Hij degene die het dichtst bij Cassia stond. Althans, dat was zo geweest. Maar al te lang had hij haar lippen niet meer geproefd, of zijn vingers in of over haar lichaam laten glijden. Even geïrriteerd als hij de tafel had geschopt nam hij nu een slok van zijn drankje. Hij miste haar. Miste haar dicht bij hem. Mentaal, maar ook fysiek. Maar te lezen aan haar berichtjes deelde zij dat gevoel niet. niet zo wantrouwig doen jeez. Ik zeg toch ook niet dat de snuivende gladiator jou nieuwe bff is... Alsof hij en Asher hetzelfde verkleed waren.. Alsof hij nu zo uitdagend naar Asher keek. Lurkend aan zijn joint tikte hij berichtjes terug naar zijn beste vriendin en stopte toen zijn telefoon weg.
“Hoezo die vraag?” Vroeg Ramsay, uitdagend aan Asher. “Wil je weten wie je zijn voorgegaan ofzo?” Hij had Cassia helemaal niet nodig. Ze zocht het maar uit met haar piraat. Maar ergens twijfelde Ramsay meteen aan die opstandige gedachtes. Hij kon helemaal niet zonder die mind fearie, zelfs als hij zou willen.
Asher hield hem nog altijd stevig vast onder zijn schouder. “Wie me zijn voorgegaan?” herhaalde hij Ramsay zijn woorden. “Nah man, welke meiden jij gedaan hebt, doet er eigenlijk niet toe.” zei hij, waarna hij zin lippen likte. Ramsay’s borst begon sneller op en neer te bewegen bij dat aanzicht. Het werd alleen maar erger toen Asher naar voren boog, zijn lippen naar zijn oor brengend. ”Er is namelijk alleen een after Asher Dugray.” Zeg dat maar tegen Remy... Schoot er door Ramsay zijn hoofd, maar hij slikte zijn woorden in. De initiële bijdehante opmerking die was opgekomen werd al snel vervangen door paniek. Asher zei dit tegen hem... alsof hij een after Asher Dugray zou hebben.
Ramsay zei niets. Hij keek Asher slechts aan. En hij deed hetzelfde. De gladiator nam een hijs van zijn sigaret en hield Ramsay zijn blik gevangen. Een paar seconden gingen voorbij. Ramsay besefte tegelijkertijd amper en juist heel goed wat dit moment was. Hier staan met Asher’s arm om zijn schouder, zijn blik op de zijn gericht en af en toe afdwalend naar zijn lippen. Het was moeilijk te bevatten dat hij zich in deze scene bevond met zijn goede vriend, maar tegelijkertijd wilde hij meer.
”Maar eerst gaan we dansen.” sprak Asher toen, hij bracht zijn sigaret tussen zijn lippen en pakte daadkrachtig Ramsay zijn pols vast. Weer zo’n stoot aan energie; alsof het bloed in zijn aderen voor één moment in een stroomversnelling kwamen.
Zonder te protesteren volgde hij Asher de mensenmassa door. Af en toe keek hij naar de grip die Asher uitoefende op zijn pols en daarna weer op naar de specialist die voor hem liep. Ze passeerden groepjes vrienden, zoenende stelletjes en uitbundig dansende meisjes en toen drong het echt tot Ramsay door. Hij kon dit niet. Hij kon niet hier dansen met Asher, te midden van de hele school. Het was te veel. Te snel. De vragen die er eventueel van zouden komen waren één ding. Hij kon Myka haar stem al bijna horen. Of Týr die door zou hebben over wie Ramsay het de afgelopen twee weken had gehad, nadat hij voorzichtig had gevraagd hoe het was om een gast leuk te vinden. Die vragen, dat was al een probleem. Maar erger dan dat was het onbedwingbare gevoel dat nu al meester van hem maakte. Hij kon niet met Asher hier dansen, omdat hij wist wat hij zou willen doen. En met de alcohol en wiet in zijn systeem was Ramsay niet zeker hoe lang hij dat gevoel nog kon onderdrukken.
Dus toen Asher een goede plek op de dansvloer had gevonden, was het Ramsay die het voortouw nam en de pols van de gladiator pakte. Zo snel als hij kon scande hij de ruimte af, op zoek naar het meest afgelegen en donkere plekje van de zaal. Het leek alsof hij weer probeerde vreemd te gaan op een feest waar Lune ook aanwezig was, maar deze situatie was heel iets anders. Met gehaaste passen liep Ramsay op de hoek van de zaal af, rechts achterin. De dranktafel en de dansvloer achter zich latend. De mist leek dichter te zijn in dit gedeelte van de zaal en de rest van de studenten kon Ramsay nog amper onderscheiden. Cassia wist hij niet meer uit de menigte te halen en voor nu beschouwde hij dat maar als een goed ding.
De muziek was nog steeds luid, maar leek iets meer gedempt te zijn nu Ramsay met Asher de donkere hoek had gevonden. Ramsay zijn vingers die de pols van Asher hadden omsloten gleden omlaag en hij deed nu waar hij bij de dranktafel al over na had gedacht. Zijn vingertoppen gleden over de palm van Asher zijn hand, hij drukte de jongen tegen de muur van de zaal aan en verstrengelde zijn vingers met de zijne. Asher, half naakt voor hem, niemand links en niemand rechts van hen. Inmiddels wist hij wat er onder de outfit van de jongen schuil ging. Het was zijn eigen toedoen dat Asher hem die foto’s had gestuurd en die beelden schoten door zijn hoofd terwijl hij Asher zwaar ademend aankeek. “Ik ga niet met je dansen,” Liet Ramsay hem weten. Ook al stonden ze verder weg van de muziek, hij moest nog altijd schreeuwen om ABBA te overstemmen.
De tijd verstreek, een stilte viel. Ramsay wist niet wat hij verder nog kon zeggen. Hij kon niet uitleggen waarom hij niet met Asher op de dansvloer wilde staan. Het was onmogelijk om die woorden over zijn lippen te krijgen. De bas dreunde, de wodka proefde hij nog op zijn lippen en de joint bleef door branden tussen de vingers die hij op Asher’s borst had gelegd. Van zijn ogen gleed Ramsay zijn blik weer omlaag. Asher’s lippen... Hij had hem eerder gezoend, maar het voelde alsof al die eerdere zoenen niet telden. Het was slechts een schim geweest van het gevoel dat nu gepaard ging met het staren naar Asher’s mond. Alles werd een zooitje. Ramsay zijn gedachten raakten volledig in de knoop. Niets was meer logisch. Hij keek weer omhoog. Naar zijn ogen. Daarna weer omlaag. Kut. Niets hielp, niets wist hem te verlossen, behalve -
Ruw greep Ramsay met de hand die op Asher zijn borst had gerust de jongen zijn achterhoofd vast en bracht zijn lippen naar de zijne. Het was een zoen met zoveel opbouw dat Ramsay niet wist of hij te hardhandig met Asher omging, maar echt rekening met hem houden kon hij ook niet. Het moest eruit. Dat verlangen, die nieuwsgierigheid, alles wat hij de afgelopen weken had gevoeld voor Asher moest met deze ene zoen worden opgelost. En dus zoende hij hem. En bleef hem zoenen. Ramsay zijn vingers rusten krachtig op Asher’s achterhoofd, ergens tussen zijn haren. De vingers die net nog verstrengeld waren bevonden zich nu op Asher’s blote rug. Asher’s blote, gespierde bovenlichaam tegen dat van hem maakte hem duizelig. Het Rainn masker bungelde nog altijd verloren aan zijn pols, maar aandacht voor zijn eigen outfit had Ramsay allang niet meer. Hij was volledig opgegaan en verloren geraakt in Asher zijn lippen en armen.

10 juni 2022 - 23:32 reguluswife is offline

reguluswife 37248

REMY SAOIRSE Ó BRAONÁIN

twenty • third year • earth fairy • undecided • anthem • drinks table • dante • outfit (girl on the right)

Haar wangen konden hun rode gloed maar niet kwijt raken, zouden deze in alle waarschijnlijkheid ook niet kwijt raken zolang ze met Dante aan het praten was. Zelfs na een eerste, en een tweede, oogopslag, kostte het veel moeite om haar ogen niet te laten afdwalen naar iets anders dan zijn gezicht. Binnen enkele seconden had ze het bloedheet gekregen, en niet enkel door haar rode wangen. Remy hoopte in alle macht dat de krullenbol niet uit zijn maid-uniform zou scheuren, met hoe strak deze om zijn lichaam heen zat. Oh god, ze moest stoppen staren. Ze moest absoluut stoppen met staren.
Dante deed alsof hij lange lokken over zijn schouders gooide. ''Mijn diensten zijn helaas niet gratis.''
Met het woord diensten in combinatie met zijn outfit schoot de richting van gedachten een geheel andere kant op dan schoonmaken en werden haar wangen nog een tintje donkerder rood. “Ik kan je betalen in vorm van koekjes, voor je diensten?” opperde ze. “Voor je schoonmaakdiensten. Niet je andere diensten. Niet dat je andere diensten hebt,” voegde ze er vluchtig aan toe. Ze kon dit niet. Dit was waarom Ramsay het gros van haar tindermatches als eerste een bericht had gestuurd, in plaats van dat ze het zelf had gedaan, al waren die berichtjes van zo’n natuur dat ze zelf daarna niet meer op hun reacties had durven te reageren.
''Leuke outfit, The Purge toch? Wat voor misdaden ben je van plan te plegen vanavond?''
Haar focus lag net voor een seconde op haar telefoon en Tyr’s selfie, wat haar deed verslikken in haar drankje. Soepel, Remy, heel soepel, nu maak je vast veel indruk.
''Of heeft iemand anders al bij jou een misdaad gepleegd?” vroeg Dante verder. ''Wat ben je aan het drinken?”
”Is dit het moment om toe te geven dat ik The Purge nog nooit gezien heb?” vertelde ze hem met een kleine glimlach op haar lippen. “Isla stelde het voor en het klonk wel oké, dus nu dit.” Met een zwierig gebaar wees ze naar haar outfit. “Misdaden…” De gedachten momenteel in haar hoofd over Dante voelde zeker als een misdaad, maar dat hoefde hij niet te weten. Haar ogen dwaalden opnieuw af. Ze was hopeloos. “Als ik je vertel over mijn misdaadplannen, dan is het geen verrassing meer,” besloot ze. “En wie weet, misschien ben je wel een politie agent undercover als een schoonmaakster.” Haar donkere lokken dansten mee terwijl ze haar hoofd schudde. “Nee, mijn misdaadplannen blijven nog even geheim. Als je ze wilt weten, dan zul je bij mij in de buurt moeten blijven vanavond.” Op een gegeven moment zou ze niet meer afgeleid worden door zijn blote schouders en armen. Toch? “Ik kan je helaas niet vertellen wat ik drink, want ik weet het zelf ook niet,” gaf ze vervolgens toe. “Wil je proeven?”
Het scherm van haar telefoon lichtte op met Ash’ naam. Hoe onschuldig ook, Ash vraag deed pijn. Tinkerbell was haar kostuum op de avond dat ze Ash voor het eerst ontmoette en het hielp niet dat hun break-up nu ongeveer een jaar geleden was.

To: Captain Hook 🧸
Op = op 💔?
Doet de Ash-klantenservice aan reserveringen?
Uh
Als Tinkerbell haar groene jurkje en vleugels kwijtraakt en aan het werk gaat voor een moderne Hook, dan missschien?
*Insert selfie*
Op een schaal van 1 tot 10, hoe verkeerd ben jij vanavond gekleerd?

Remy had expres haar ogen nog niet door de zaal laten dwalen, opzoek naar haar ex. Het zou moeite kosten om niet op hem te letten tijdens het feest, zeker nu ze het beeld van twee weken geleden nog zo duidelijk voor zich kon zien. Ash, die met zijn teneergeslagen blik en hangende schouders in de keuken zat. Ze probeerde Ramsay’s woorden voor zichzelf te herhalen, dat ze zich om niemand anders behalve om zichzelf druk moest maken. En dat was waarom het beter was dat ze Ash niet actief op zou zoeken en om niet te weten waar hij was en waarschijnlijk om niet te weten hoe hij er uit zag, maar haar berichtje naar hem was al verstuurd voor ze er over na had gedacht. Ze wilde net haar telefoon weg stoppen toen er een bericht van Reilly binnen kwam.

From: Reilly
Terug naar mij negeren, zie ik, nadat ik voor jou tegen mijn moeder ben in gegaan zodat ik je kon helpen met die boeken…

Rei’s berichtje veegde de glimlach van haar gezicht, plaatsmakend voor een kleine frons. Sinds hij haar de nu verboden earth magic boeken had gegeven, twee dagen na de aanval van de Burned Ones, had hij haar vrijwel elke dag een bericht gestuurd. Waar ze tot nog toe geen reactie op had gegeven. Bijtend op haar lip scrolde ze omhoog in het gesprek. Hoe gaat het? Als wat ga je gekleed voor Halloween. Met wie ga je naar feest? Ga je het me ooit vergeven? Ik dacht dat je aan tweede kansen deed. Je hebt niet eens de moeite genomen om te vragen waarom. Vele vraagtekens tussen door. Haar mond voelde droog aan en haar hart bonkte luider. Remy had gehoopt dat het gebrek aan reactie van haar kant er voor zou zorgen dat hij de berichtjes uiteindelijk zou laten, maar tot nu toe zonder succes. De afgelopen dagen was ze al enkele keren rechtsomkeert gegaan in de gangen, zodra ze Reilly’s bekende gestalte zag. Dezelfde reden waarom het een grote opluchting was geweest dat Dante geen enkele keer had voorgesteld om in zijn kamer af te spreken. Zijn kamer die hij deelde met Reilly. Ze wilde niet met hem praten, kon niet met hem praten. Hij wist altijd precies wat te zeggen waardoor ze er weer aan begon te twijfelen of ze toch niet samen met hem hoorde te zijn, ondanks de vele break-ups. De laatste break-up was anders geweest, er zat meer tijd tussen niet met hem praten. Al meerdere keren had ze berichtjes getikt, om deze uiteindelijk te verwijderen en haar telefoon naar de andere kant van de kamer te gooien. Er was veel wat ze tegen hem wilde zeggen, en tegelijk wilde ze hem helemaal niks zeggen. Nadat haar vingers enkele lange seconden aarzelend boven het toetsenbord hingen, stuurde ze hem een kort bericht waarna ze haar telefoon vluchtig liet terug glijden in haar kontzak.

To: Reilly
Rei, laat me met rust, alsjeblieft

”Sorry,” zuchtte ze. “Ik moest even…” Remy liet haar zin afdwalen, schudde opnieuw haar hoofd en nam een flinke slok van haar cocktail. “Over The Purge gesproken… Wat zou jij doen, als je twaalf uur de tijd had om te doen wat je wilde, zonder dat dat enige wetten zou breken”

[ bericht aangepast op 10 juni 2022 - 23:34 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

11 juni 2022 - 0:50 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Mae
21 | earth fairy | jaar 3 | outfit | with Aerys @ the halloween party

Hoe hard ze het ook probeerde, het gebonk in haar vinger viel niet langer te negeren. Subtiel vloog haar blik naar beneden. Een rood druppeltje sierde haar vingertop. Kort duwde ze het plekje tussen haar lippen om het bloed weg te halen.
"Laat mij maar," Het witte laken begon wild heen en weer te bewegen. "Nee, dat hoeft echt nie–" "Wacht..." De stof werd meerdere keren puntig omhoog geduwd, maar verder leek er niets te gebeuren. Mae had geen idee waar ze nou precies naar stond te kijken. Plots werd haar hand vastgepakt. Mae werd wat dichter naar het witte laken toegetrokken. "Oh." prevelde de earth fearie onverstaanbaar. Het feit dat ze niet kon zien dat iemand haar vast had, maar dat wel voelde, maakte haar extreem ongemakkelijk. Ze voelde zich machteloos nu ze zich niet op de lichamelijke aanraking had kunnen voorbereiden. Het was gewoon een heel raar idee dat ze de hand die haar vasthad niet kon zien. Degene onder het laken duwde de witte stof tegen haar bloedende wondje aan. Het was waarschijnlijk lief bedoeld, maar voelde een tikkeltje gek. Haar bloed vormde nu de hele avond een vlek op het kostuum van de vreemdeling. Ze hadden misschien beter iets van een zakdoekje kunnen gebruiken. Of een pleister. Dat was misschien nog de beste optie geweest. De dame wist een opgelaten maar beleefde glimlach op haar gezicht te persen. "Uhm, dankje.. het had echt niet gehoeven.. nu is je kostuum besmeurd.." Met haar vinger wees ze naar de rode vlek op het witte laken. Ze voelde zich schuldig. "Hoop dat het niet te veel pijn deed," Een grinnik kwam onder het witte laken vandaan. Mae snapte niet helemaal wat er grappig was. Ze schudde haar hoofd. "Nee, het gaat prima," wuifde ze de hele situatie weg. Ze wilde zich niet aanstellen. Het viel stil. Zachtjes haalde de dame adem. "TJa...." Een onverwachtse nerveuze lach verbrak de stilte. Mae fronste. What the fuck. Wat gebeurde er toch allemaal? Verbaasd keek ze om zich heen. Haalde iemand een grap met haar uit? De brunette kon zichzelf maar moeilijk een houding geven nu ze nog steeds niet wist wie degene voor haar was. Het witte laken hing daar maar. Stilletjes. Mae schoot voor enkele tellen in de lach, maar wist al snel haar gezicht weer in de plooi te trekken. "Sorry uhm–" ze schudde even kort met haar hoofd. "Leuk kostuum! Met onzichtbaarheids magie en al..." Ze hoopte dat degene voor haar de hint zou begrijpen. Opnieuw klonk er een nerveuze lach. Wat was dit toch? Schaapachtig keek ze naar het laken. "Oh, ja, dankje." klonk het zacht.

Opnieuw begon er een gevecht met het witte doek. Dit keer werd de stof in zijn geheel afgeschud en het witte silhouet verdween. Het werd in iemands onzichtbare handen vastgehouden. Mae staarde naar niets. Het voelde naar. Gelukkig leek de onzichtbare persoon de hint te hebben gesnapt. Enkele tellen later stond niemand minder dan Aerys voor haar neus. Ze had het niet helemaal verwacht, maar de jongen had wel al eerder aangegeven dat hij haar wilde spreken. Nu ze erover nadacht, was die hele situatie ook uitermate vreemd geweest. Alfea werd aangevallen, heel de school was in rep en roer, specialisten waren buiten voor hun leven aan het vechten, iedereen binnen maakte zich zorgen om hun dierbaren en Aerys had met haar willen praten. Ze kende de hele jongen niet eens. Waar hadden hun op dat precieze moment over moeten praten? Normaal voelde Mae zich te bezwaard, maar die avond kon ze niet anders dan niet gelijk op de jongen in te gaan. De dagen erna was het er ook niet meer van gekomen. In alle eerlijkheid.. Mae was het vergeten. Een schuldgevoel borrelde in de dame op. "Jij ziet er ook heel leuk uit." wekte de jongen haar uit haar gedachtes. "Het past bij je. Engel enzo." Ook al kon de jongen haar niet goed genoeg kennen om te weten wat bij haar paste, vormde er zich toch voor het eerst sinds hun gesprek een oprechte glimlach op Maes gezicht. "Dankj–" "Niet het bloed hoor!" Mae knikte, nog steeds glimlachend. "Nee, dat snap ik!" Een dronken medestudent kwam uit het niets tevoorschijn en slingerde wel heel erg in de richting van Aerys. Mae stak haar handen in een reflex om de light fearie aan de kant te krijgen uit. "Oh, pas op!" Het was te laat. De dronken jongen stootte nog best ruw tegen de light fearie aan. Aerys leek wat van zijn stuk. Bezorgd keek ze hem aan. "Gaat het?" Wat er vervolgens gebeurde, volgde elkaar in een rap tempo op. Het leek alsof de jongen in een hogere versnelling was gezet.
"Heb je een leuke avond?" "Wil je een drankje?" De jongen stak vriendelijk zijn drankje naar haar uit. In a split second leek hij zich te bedenken. Het drankje werd abrupt terug getrokken. "Een nieuwe dan." Uit het niets begon de jongen voor haar mee te bouncen op de muziek. Het voelde alsof hij niet goed wist wat hij met zijn lichaam moest en het op en neer bewegen gebeurde ook nog eens net buiten het ritme. "Leuke muziek, he." Mae knikte. "Ja, Myka heeft een goede smaak! Ik houd hier wel van," De earth fearie wist niet zo goed of ze nou met Aerys mee moest bewegen of niet. Het voelde lullig om hem in zijn eentje te laten 'dansen' en dus bouncte Mae heel onnatuurlijk mee. Het tweetal was totaal niet in sync en elke spier in haar lichaam smeekte haar om te stoppen. Ze kwam om het gesprek niet stil te laten vallen terug op de jongen zijn eerdere vragen. "Nee maar, ik lust wel een drankje ja, " Of tien. Elke vorm van alcohol was nu welkom. "En ja, ik heb het naar m'n zin! Het thema is leuk en iedereen heeft zo z'n best gedaan op hun kostuum! Dat is echt tof! Heb veel bijgepraat met vrienden en al wat gedanst dus het kan alleen maar beter worden," Denk ik. Hoop ik. "En jij? Heb jij het een beetje naar je zin?"

[ bericht aangepast op 11 juni 2022 - 2:02 ]

11 juni 2022 - 8:45 Elentiya is offline

Elentiya 12335

Isla Rose Rothberg
"I'm doing this for my family."

22 • Specialist • Modernist • Outfit, the girl on the floor • Halloweenparty w/ Rush

De glimlach die op Rush zijn lippen verschijnt zodra Isla hem vraagt of de knuppel misschien net iets te vroeg is na haar uitbarstingen de afgelopen weken, is er een die ze vaker wil zien. De oprechte glinstering in zijn ogen, ook al poogt hij zijn best te doen om niet in een lachen uit te barsten, veroorzaken kriebels in haar buik. Steeds meer kleine dingetjes was ze van Rush gaan leren nu ze hem veel vaker is gaan zien. Niet langer meer was hij alleen de beste vriend waar ze goede gesprekken mee had, of voor een krachtig potje sparren, maar is hij ook op een geheel ander vlak langzaam haar leven binnengetreden. Het ging vanzelf naarmate Isla zich erop betrapte naar de jongen te staren wanneer hij haar niet in de gaten had, hoe ze zijn lichaamstaal geleidelijk aan makkelijker is gaan herkennen — de fijne trekjes in zijn gelaat leren lezen. Isla wilde meer, ondanks dat ze nog niet wist hoe daar mee om te gaan.
“Ik denk dat het de perfecte timing is.” zegt Rush op een nonchalante toon. “En het misstaat je niet.” voegt hij er op gelijke wijze aan toe. Isla ego voelt zich gestreeld, waarop de brunette in een speelse opwelling tevreden haar kin iets omhoog steekt. De honkbalknuppel in haar hand vervolgens soepel een keer laat draaien. De verrassende uitdrukking op zijn gezicht wanneer Isla verder spreekt, pratend over dat hij bij haar geen enkel gevaar zou lopen, althans niet wanneer het de knuppel betrof, doen lichte tintelingen door haar lichaam ruisen. Had Rush enig idee van het effect dat hij op haar had? Of was ze alleen in de aantrekking die ze ervaarde?
Wanneer het bewuste zoutvaatje van een jaar geleden schaamteloos door Rush ter sprake wordt gebracht, vullen verschillende beelden Isla’s hoofd en gedachten. Ongegeneerd denkt ze terug aan de allereerste keer dat ze samen alle vriendschapsregels hadden laten varen voor een spel waarin ze zich op onbekend terrein verkeerde. Sindsdien kreeg Isla de Specialist niet meer uit haar hoofd. Telkens wanneer ze op goede dagen haar ogen sloot waren het zijn strelingen die ze kon voelen, zijn liefkozingen die ze kon horen. Nee, vanavond had ze geen zoutvaatje tussen haar borsten gestoken, maar had een van haar beste vriendinnen besloten dat de brunette moest genieten van haar avond door er een condoom tussen te proppen.
In een sierlijke beweging draait Isla een kleine pirouette, tot haar lichaam tegen dat van Rush aanbotst — als een magneet resoluut tot hem aangetrokken. Daar spreiden haar vingers zich uit op zijn borst, door de bloedrode spetters heen. Een stille hunkering maakt zich van Isla meester, maar de brunette weet enige grip op haarzelf te krijgen door haar hand met tegenzin weer van zijn warme huid af te halen.
”Wat dacht jij; een paar druppels zijn niet genoeg, laat ik een heel flesje proberen?"
Met een vragende uitdrukking op zijn gezicht kijkt Rush haar aan, terwijl Isla uitdagend en met een lichte dreiging haar vingers vol nep bloed naar hem uitsteekt. De verleiding groots om uit het niets zijn gezicht onder te smeren, om het excuus met beide handen aan te pakken om hem ongegeneerd aan te mogen raken. Echter, Rush is haar voor. Zodra hij in de gaten krijgt wat Isla van plan is, pakt hij haar hand al beet, maar daar waar ze verwacht had dat hij deze uit zijn buurt zou houden, plaatst hij haar vingers tegen zijn wang en kaaklijn aan.
”Zo kan het ook,” gniffelt Isla zacht. “Maar je hebt wat plekjes overgeslagen.”
Haar initiële plan zet ze echter niet door. Daar waar het de bedoeling was om het bloed expres uit te smeren, raakt Isla nu bevangen door zoete beelden uit de afgelopen tijd. Nachten die ze samen met Rush heeft gedeeld, waarin ze meer en meer van hem is gaan ontdekken. Traag glijden haar met nepbloed besmeurde vingers over zijn wang heen, langs de krachtige lijn van zijn kaak en via zijn hals de weg naar beneden. Plekken waar haar lippen zijn huid hebben beroerd, zacht zuigend op de gevoelige stukken, haar tanden schampend om het een extatische lading te geven. Een zweem van een glimlach blijft op Isla’s gelaat achter, terwijl ze haar lippen vluchtig bevochtigd wanneer haar vingers verder af blijven dwalen. Een donkere teint poelt door haar al donkere ogen heen, onderwijl ze een keer naar Rush opkijkt.
Hoe zag hij haar, wanneer hij zo naar haar keek? Isla durft de vraag niet uit te spreken.
”Volgens mij kan jij nog wel wat meer gore gebruiken. . .” brengt de Specialist op zijn beurt uit.
Terdege bewust van Rush zijn aanrakingen, voelt Isla hoe zijn vrije hand zich over haar lijf verplaatst — rustend uiteindelijk op haar onderrug. Met een zachte beweging drukt Rush vervolgens zijn blote bovenlichaam tegen dat van haar aan, waarop het nepbloed zich verspreidt niet alleen op zijn huid, maar ook de blote delen van dat van Isla. Nu de afstand tussen hen volledig tot het minimale gekrompen lijkt te zijn, merkt de brunette op hoe haar lichaam en geest als vanzelf instinctief op de jongen reageren. Elke zintuig verscherpt, volledig geconcentreerd tot maar één persoon. Loom laat Isla haar vingers met bloed cirkeltjes draaien op Rush zijn borst, haar nagels zacht krassend als ze een klein spoor naar omlaag trekt. Zou ze er ooit genoeg van krijgen? Isla hoopte van niet.

”Vertel me eens wat je vanavond dan wél bij je draagt als het geen zout is…” vraagt Rush nieuwsgierig, onderwijl hij zijn andere hand op haar heup plaatst. “.. ik dacht dat je geen geheimen meer voor mij had.”
Een warme gloed trekt over Isla’s wangen heen, kleuren haar konen zacht roze. Ze had inderdaad geen geheimen meer voor Rush. Niet meer na die ene avond dat ze in alle verslagenheid bij hem was aangekomen. De gebeurtenissen van die avond hadden haar al geknakt, maar het gesprek met Ramsay was het laatste zetje geweest om er alles uit te gooien. En toen was Rush daar. De jongen die altijd zichzelf is gebleven, waar niets tussen hen veranderd lijkt te zijn en die haar accepteert zoals ze is. Ondanks de keren die ze samen in bed zijn beland. Toch is er wel degelijk iets veranderd, woorden welke Isla niet uit durft te spreken omdat ze bang is dingen in haar hoofd te halen. Om dingen te zien die er misschien niet zijn, enkel en alleen omdat zij het zo ervaart. Een veilige haven. een thuis. En dat was wellicht het enige geheim dat ze nog wel voor hem had.
”Wie zegt dat ik überhaupt iets bij me draag?” humt Isla ondertussen, waarbij ze haar armen een klein stukje spreid om Rush alle toegang te verschaffen mocht hij op onderzoek uit willen gaan. “Misschien ben ik namelijk wel geheel onschuldig dit keer.” Minuten geleden had ze Gia nog durven vervloeken om de condoom die ze tussen haar borsten had gestopt, nu zag Isla er een heel ander voordeel in. De klanken van haar stem echter zo verbogen dat het overduidelijk was dat ze Rush aan het uitdagen is. Spelletjes spelen hetgeen waar ze beide inmiddels erg goed in zijn geworden, wetende dat er uiteindelijk geen echte verliezer telt. Al helemaal niet wanneer het hun lichamelijke interacties betreft.
“Maar meer gore, zei je toch?” Met haar hoofd een klein stukje schuin gekanteld drukt Isla zichzelf iets omhoog op haar tenen, waardoor de blote delen van haar bovenlichaam over dat van Rush heen schuiven — glibberend over het plakkerige nep bloed heen. Haar borsten hierdoor eveneens iets verder omhoog geperst, waardoor de welvingen van haar decolleté dieper wordt. De condoomverpakking prikkend aan de zijkant van haar borst, nog altijd veilig verborgen. Voor nu.
”Is dit genoeg?” prevelt Isla vervolgens, waarbij ze haar gezicht dichter naar dat van Rush weet te brengen zodat hij ieder steels woordje kan verstaan. Haar beide armen om zijn hals geslagen terwijl ze nog altijd meebewegen op de muziek. “Of een beetje meer nog, misschien?” Ondanks de lichte blossen op haar wangen, de zinderende spierspanning in haar onderbuik, grijnst Isla licht. Wanneer hun blikken elkaar echter kruisen, hun gezichten slechts millimeters van elkaar verwijderd, kan de brunette het niet helpen om wederom de herinneringen aan de allereerste avond terug naar boven te halen. Dit keer hardop, enkel voor Rush om het te horen.
“Je draagt precies hetzelfde als toen,” mompelt ze zacht, waarbij ze haar schone hand in zijn nek laat glijden. Haar vingers strelend door de korte haren, alvorens ze zachtjes een subtiel rukje aan de bandana rond zijn hoofd geeft. “Tot aan het allerlaatste kledingstukje toe.” Isla was het niet vergeten en ze wilde dat Rush het wist — dat hij in die paar woorden kan horen dat ze er meer dan eens aan terug heeft gedacht. Net als de andere nachten, dromend wanneer ze in haar eentje is, diep in gedachten verzonken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

11 juni 2022 - 23:02 Tahani is offline

Tahani 10511

Týr Pedersen

22 — year 4 — fire fairy — modernist — outfit with make-up — dance floor — Ember

once upon a time
you were by my sidе

I wish I could've known
that I should hold on tight

Embers blik zei eigenlijk al genoeg. Ze was het duidelijk zeer oneens met Týrs beslissing om met Kit te gaan praten. Het liefst zou ze hem vakkundig om het leven brengen, zodat ze nooit meer contact met elkaar zouden kunnen hebben. Ze had het nooit met zoveel woorden gezegd, maar de afkeuring liet ze maar al te graag blijken. Ergens begreep Týr deze gedachtegang wel — niet de moordlustige neigingen, maar het feit dat ze haast gek werd van Týrs gezeur over de specialist die, ook al wilde hij het niet toegeven, zijn hart gestolen had. Týr was zo over hem door blijven gaan dat Ember alle ins en outs van hun kortstondige relatie wist, vanaf het moment dat ze elkaar op de dansvloer leerden kennen en met zéér vurige seks in Týrs bed waren beland, tot het punt waarop de overname begon en Kit de radiostilte was begonnen.
Hij vond zichzelf langzaamaan wel een aansteller. Hoe lang kon hij blijven dromen over de knappe specialist met een goede spieren en een heerlijk achterwerk? Ze hadden een maand wat gehad, en hoewel ze redelijk serieus waren, wist niet iedereen erover. En nu gedroeg hij zich als een hopeloos verliefd tienermeisje dat hoopte dat haar favoriete One Directionbandlid haar in de grote menigte zou spotten en haar ter plekke ten huwelijk zou vragen.
'We weten hoe het zit. We hebben het hier al-' begon Ember na zijn uitleg over waarom hij met Kit wilde praten, maar hij onderbrak haar zonder echt naar haar opmerking te luisteren. Ja, ze hadden het er al eeuwenlang over, maar dat feit negeerde hij voor het gemak maar even. Uiteindelijk zou hij hier wel overheen komen, dat wist hij zeker, maar hij had wel closure nodig. Dramaqueen zou zijn nieuwe bijnaam worden. Na zijn geratel over haar eigen liefdesleven en toen hij nog een slok van zijn drank had genomen, luisterde hij — vol afgrijzen — naar haar antwoord. 'Er is maar een iemand naar wie ik hunker vanavond en dat is Rainn Kovsky.' Rainn?! Dát was wie ze koos? Goed, ze was niet helemaal bij de les geweest toen ze eerst Dante thirst-berichtjes stuurde en toen overwoog dat ook Týr wel haar ware liefde zou kunnen zijn, maar Rainn? Nee, nu had ze haar verstand helemaal verloren.
''Ben je wel helemaal lek-'
'Het was foolish van me om te denken dat er ook maar iemand anders was aan wie mijn hart zou toebehoren. Maar ik ben weer bij zinnen. Ik zou zelfs willen zeggen dat mijn mentale kortsluitingen van de afgelopen twee weken me dichterbij mijn ware liefde hebben gebracht. Dus misschien was het toch nog ergens goed voor...' sprak ze vol overtuiging, zonder naar Týrs sputterende opmerking te luisteren of hem de ruimte te geven om iets negatiefs te zeggen. Ze had commentaar op zijn obsessie met Kit, maar zij werd... nát van Rainn? Hell. No. Haar (lul)verhaal over Týrs minst favoriete fire faerie werd echter onderbroken door een maar al te bekende stem.
'Hi, ermh, wil je een drankje?' Kit stond op de dansvloer naast de twee dansende faeries en Týr voelde dat zijn arm, die nog steeds om Ember heen lag, zich direct aanspande. Hij hoorde amper wat de specialist zei en zette zijn halflege beker alcohol weer aan zijn lippen. Tot zijn ergernis bleek er nog maar een halve slok in te zitten en dumpte hij de beker op een nabije statafel. Ember zette ineens een stap in de richting van Kit en Týrs arm gleed van de roodharige faerie af.
'Mijn outfit is inderdaad cool. En die van Týr ook.' Toch een tikkeltje verbaasd keek Týr naar zijn beste vriendin. Als hij zich niet vergiste, had ze zich deze avond al meerdere keren negatief uitgesproken over zijn outfit. Niet dat hem dat ook maar iets kon schelen, maar Ember zond toch wel wat mixed messages deze avond. 'Dus, Kit... Wat kom je doen?'
Met al dat bloed en die priemende blik op haar gezicht, kreeg Týr toch een beetje Carrie-ideeën. Het was dat hij Ember goed kende, maar hij snapte als Kit direct gillend zou wegrennen. 'Hij komt met mij praten,' zei Týr schaapachtig. Goh, lekker een open deur intrappen. Voor de eerste keer in, voor zijn gevoel, een eeuwigheid, richtte Týr zijn blik op en keek hij de specialist aan.

Meteen voelde hij zijn benen week worden (en het lag niet alleen aan de alcohol) en sloeg zijn hart een slag over. Fuck dit, dacht hij meteen. Zelfs die maand van amper contact had niet geholpen tegen die vlinders. Alsof ze zich in die weken in hun cocon hadden verstopt en nu als een stel wilden weer rond gingen vliegen. Heel, heel irritant. Ineens was hij zich zeer bewust van zijn outfit. Het kleine zwarte jurkje dat nu op elke plek op zijn lichaam ineens veel te strak leek te zitten. Het feit dat Kit letterlijk als een kitty, zoals hij ook eerst in zijn telefoon stond, was verkleed, hielp totaal niet mee. 'Hé,' zei hij toen zacht en hij keek onthand naar het lege bekertje dat hij op de statafel had geplaatst. Had hij nu maar wat te drinken. Hij wilde Ember ook niet alleen achterlaten met Kit, want dat zou geheid verkeerd aflopen. De specialist mocht dan veel training hebben, maar of hij opgewassen was tegen de heftige emoties van de water faerie, wilde hij liever niet uittesten. Eigenlijk zouden water faeiries zoals Ember de gave om alcoholische drankjes te maken moeten hebben. Wat kreeg hij toch ook goede ideeën als zijn brein verder helemaal niets zinnigs kon bedenken om te zeggen. Om zijn handen toch maar bezig te houden, ontstond er een vlammetje in zijn hand. Hij keek ernaar terwijl hij de vlam vergrootte en verkleinde en van temperatuur wisselde. Het was een leuke partytrick én het zorgde bij hem voor wat afleiding. Hoe makkelijk hij de vlam ook wist te manipuleren, hij moest zijn aandacht er wel bij hebben. Hoe brandbaar zijn strakke jurkje was, wist hij niet, en hoe vuurbestendig de pluizige oren die Kit droeg, hoefde hij ook niet per se uit te testen. Voor Myka wilde hij met liefde alle versiering vakkundig verbranden, maar het hield voor hem toch wel op bij het in lichterlaaie zetten van zijn schoolgenoten, hoe graag hij ze dan ook niet meer wilde zien.
Týr schraapte zijn keel. Hij moest wel wat gaan zeggen of doen. Hij kon niet van Kit verwachten dat hij op kwam draven en vervolgens zelf zijn mond houden. Hoewel, hij was er niet op bedacht dat het zo snel al zou gaan gebeuren. Hij had zich liever eerst zeker aangeschoten gedronken, zodat hij in ieder geval niet steeds werd afgeleid door zijn malende gedachten. Met een beetje alcohol zou het hele gesprek hopelijk soepel en snel verlopen en kon hij zich daarna weer in Embers armen storten en verder drinken. De vlam was ondertussen alweer uit zijn handpalm verdwenen en hij ging wat rechterop staan, waarna hij naar Kit keek en maar hoopte dat Ember zich zou inhouden. 'Praten, dus,' begon hij en hij slikte de brok in zijn keel weg. Hou je in, maande hij zichzelf tot kalmte, voor hij hier als een hoopje ellende op de grond belandde. 'Wat wilde je zeggen?' vroeg hij toen schor. Fuck, hij had écht gewild dat hij nu óf meer alcohol tot zich had genomen, óf dat Kit hem nog minstens een halfuur voorbereidingstijd had gegund. Maar ergens was hij ook blij. Hij was er tenminste, dat was al een stap in de goede richting. Nu hoopte hij ook dat ze er samen uit zouden komen, met wat voor conclusie dan ook. Het liefst een positieve, maar een wat minder goede zou hij ook maar moeten accepteren. Týr had steun gezocht bij de muur waar ze dichtbij stonden, en hij had zijn armen defensief voor zijn borst over elkaar heen geslagen. Het was misschien handiger geweest om een wat verlaten hoekje op te zoeken, maar Týr wist dat hij alle verzamelde moed onderweg zou verliezen en zich uit de voeten zou maken.
Of Ember dit ongemakkelijke schouwspel wilde zien, wist hij ook niet. Het was wel duidelijk wat ze van Kit vond en ze was ook niet bepaald bang haar gedachten te onthullen. Even keek Týr naar haar en hij zocht haast wanhopig haar blik. Hij wilde iets van geruststelling of aanmoediging. Dan zou hij nog overwegen om haar niet-bestaande relatie met Rainn goed te keuren. Weer ontstond er een vlammetje in Týrs hand en hij keek ernaar. Het was niet al te licht in de zaal, dus het licht van de vlam danste over Kits gezicht heen. Waarom was hij zo knap? Het liefst duwde hij de specialist tegen de muur aan en kuste hij hem met overgave, maar hij nagelde zichzelf aan de grond vast. 'Kit...' begon hij uiteindelijk zelf, maar hij wist niet eens wat hij wilde zeggen. Hij zuchtte een keer diep. 'Dit is moeilijk, man,' mompelde hij, maar hij wist niet eens of die opmerking wel te horen was.

to every singlе word
to every summer night

I wish I could've known
that forever was a lie

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

11 juni 2022 - 23:51 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DORIAN SOLIS CASTEMONT

Can you love the version of me
I don't let anybody else see?

twentytwo • fourth year • specialist • modernist • drinks table • dressed as danny phantom • with phyre

Dorian was het aan het besterven, met Phyre en haar nauwelijks verhullende outfit naast hem. Met haar zachte, subtiele aanrakingen, die niet onprettig aanvoelde. Het liet hem warm voelen, van binnen en van buiten. Hoe deed Ramsay dit? Of Ash? Tyr? Hij snapte niet hoe de woorden bij hun zo soepeltjes over hun lippen rolden en dat zijn wangen een rode gloed kregen van alleen maar kijken naar Phy. Misschien was het omdat hij zowel Ember als Mae lang had gedatete, dat het nooit ‘nodig’ was geweest. Bij hen beide waren ze er zo makkelijk ingerold, dat hij er nooit over na hoefde te denken. Of misschien was hij hier gewoon niet voor weggelegd. Maar hij wilde het proberen, hij had Ramsay beloofd om het te proberen, en hij had de laatste tijd al genoeg mensen teleurgesteld dat hij zijn beste vriend niet ook nog aan dat lijstje wilde toevoegen. Dorian haatte het. Hij had nog liever dat ze boos waren, dan teleurgesteld. Dus voor een avondje, kon hij het proberen. Of dit iets was wat hem beviel. En hij had het gemist, wakker worden naast de warmte van iemand anders, of ‘s avonds naast iemand in slapen. Het kleine stemmetje in zijn achterhoofd, die hem vroeg waarom Phyre in godsnaam met hem zou praten, als er zoveel andere jongens rondliepen, jongens als Rams en Ash, probeerde hij zo goed als hij kon te negeren. Hij wist nog altijd niet hoe Ramsay hem zover had weten te krijgen dat in plaats van een shirt van stof, hij zijn shirt liet opschilderen. Met de hitte die momenteel door zijn lichaam raasde was het een goede keuze geweest, en hij was niet de enige van de jongens die met een blote bast rondliep. Ramsay's schilderkunsten niet vertrouwend, had hij uiteindelijk Ember gevraagd om hem te schilderen. Hoe hij uiteindelijk de verf op de plekken van zijn rug moest krijgen waar hij zelf niet bij kon was iets waar hij nog niet over had nagedacht. Desnoods zou hij Ember opnieuw om hulp vragen.
Zijn ogen dwaalden kort af na de dansvloer, waar zijn blik onmiddellijk viel op Isla die innig aan het dansen was met Rush. Een naar gevoel borrelde op in zijn onderbuik. Misschien had bij meer moeten doen in het bos, dan slechts proberen haar hand te schudden om haar te feliciteren en dingen ongemakkelijk maken, ook al was dat het laatste wat hij wilde doen. Al was het beter zo. Nog een relatie ging niet werken, en hij kon het zelfs niet een beetje proberen als er ook maar een kleine kans bestond dat hij Isla zou kwetsen. Hij wilde haar geen pijn doen. Ze kon beter krijgen dan hem, verdiende beter dan hem.
“En gelijk heeft Myka trouwens ook, de verschillende cocktails die ze heeft gemaakt zijn veel te lekker om te laten staan.” Bij het horen van een meisjesstem schoot zijn aandacht terug naar de prachtige fire fairy naast hem. Cocktails. Drankjes. Alcohol. Juist. Hij had het nodig en het zou die avond voor eens niet bij slechts één enkel drankje blijven. De aandachtige ogen die over hem heen gleden in combinatie met de toon van haar stem liet de hitte opnieuw oplaaien. Als hij enigszins smooth was geweest had hij haar gevraagd of ze van nature zo heet was, of dat ze haar fire magic gebruikte. Nu kwamen de woorden niet eens in hem op.
”Meer redenen om meer drankjes te proeven, toch?” vroeg hij. “Als ze allemaal zo goed zijn als jij beweert.” Voor hij zelf ook maar een slok genomen had van zijn eigen Vampire’s Kiss, belandde zijn ogen op een natte plek op Phyre’s jurkje. Met haar toestemming zakte de specialist door zijn benen. Hij was zich hyperbewust van hoe dicht zijn vingers zich bij haar blote huid bevonden. Met gemak zou hij zijn hand een centimeter naar beneden kunnen laten afdwalen.
”Het is niet erg, Do. Een ongelukje kan gebeuren.”
Zijn hart sloeg een slag over toen het meisje haar been iets verplaatste. Haar onderbeen gleed langs zijn knie. Deed ze dit expres? Zijn wangen kleurden donkerder rood. Dorian durfde zijn blik niet omhoog te verplaatsen, wetende dat hij daarmee met gemak onder Phyre’s korte jurkje kon kijken, en hij wilde niet dat Phy dacht dat hij één of andere viezerik was. “Weet ik, maar je ziet er…” Zijn stem stierf weg. “Het zou zonde zijn van je outfit waar je je best voor hebt gedaan,” murmelde hij.
“Er zijn maar weinig jongens die voor een meisje op hun hurken gaan, laat staan om een jurkje schoon te maken.”
Dorian haalde zijn schouders op. “Het is het minste wat ik kan doen, als het door mijn toedoen vies is geworden, niet?” vroeg hij haar. Zorgvuldig veegde hij de laatste druppels op haar jurkje weg. Als ze een langer jurkje had gedragen, of een broek, had hij zijn hand voorzichtig op de achterkant van haar bovenbeen gelegd, maar nu niet. Hij kwam overeind en gooide de vieze servetjes weg. ”Mocht er morgen iets van een vlek in zitten, laat het maar weten, oké?” Als vanzelf bleven zijn ogen hangen op Phyre’s volle lippen, ze hier haar tanden in drukte. De fire fairy had die avond een haast betoverend effect op hem, met haar outfit en haar gehele doen en laten. Sexy leek eerst het juiste woord, om het gehele plaatje te omschrijven, maar dat was het niet. De brunette straalde pure zelfverzekerheid en kracht uit, met de manier waarop ze daar stond. Het was meer dan slechts sexy. Het was verleidelijk en sensueel en pure vrouwelijkheid.
”Je bent lief,” vertelde ze hem. “Veel te lief.”
Hij volgde haar bewegingen terwijl ze zich bij de tafel vandaan duwde. “Het is simpelweg de waarheid,” vertelde hij haar welgemeend. “En iedereen die dat niet in ziet, dat ze geluk hebben als ze een dansje met jou mogen wagen, is een sukkel.”
Haar smalle hand pakte zijn pols vast en duwde deze langzaam omhoog, het glas naar zijn lippen bregend. “Dankjewel voor het compliment, en het schoonmaken van mijn jurkje, maar nu is het voor een drankje.”
Zijn ogen haakten vast in de hare. Haar ogen waren blauw genoeg om in te kunnen verdrinken. Gewillig nam hij enkele slokjes van de zoete cocktail, de alcohol zachtjes brandend in zijn keel.
“Laten we wat meer ontspannen, Do. Iets losser komen, ook al is het alleen maar voor deze avond. We mogen er best van genieten, vind je niet?” Haar vinger toppen dwaalden via zijn pols omhoog over zijn blote arm. Haar zachte aanraking bezorgde hem kippenvel, en tegelijkertijd had hij het ontzettend warm. "Van het feestje, de muziek, de drank en van de mensen." Haar hand gleed verder over zijn schouders, zijn rug. God. Het voelde goed, meer dan goed. ”Jij en ik samen. Wat zeg je van een paar shotjes?”
Hoe kon hij ooit nee tegen dat zeggen? Langzaam knikte hij. Het cocktailglas was ondertussen bijna leeg en Dorian kantelde zijn hoofd naar achteren om het laatste beetje zijn keel in te gooien. “Shotjes,” bevestigde hij. Het lege cocktail glas eindigde enkele centimers veilig bij de tafelrand vandaan, zodat hij deze niet opnieuw kon omgooien. Naast de cocktails stonden er enkele flessen drank, die Phyre waarschijnlijk voor de shotjes bedoeld had, maar er stonden ook enkele shotjes klaar. Zwartje shotjes met suiker op de rand. Blauw oplichtende shotjes. En syringes gevuld met een rode vloeistof. Misschien moest hij het er maar gewoon op wagen. Als ze ‘nee’ zei, dan zou hij haar enige tijd niet aan durven te kijken, maar dan had hij het wel geprobeerd. Voorzichtig pakte Dorian haar arm vast en trok hij haar iets naar hem toe, losjes genoeg zodat ze met gemak weer een stap naar achter kon zetten als ze dat wilde. Zijn hard bonkte luid genoeg dat het hem niet verbazen zou dat Phyre het over de bass van de muziek kon horen. Zijn hand reikte uit naar een van de syringes en zijn andere hand omvatte haar kin, haar gezicht miniem omhoog duwend met een vederlichte aanraking. Zijn duim duwde de dop van de syringe af, waarna hij deze voor haar lippen plaatste. “Mag ik?”

[ bericht aangepast op 11 juni 2022 - 23:54 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

12 juni 2022 - 11:40 Elentiya is offline

Elentiya 12335

Phyre Falconsky
"Some woman fear the fire, some woman simply become it."

21 • Fire Fairy • Modernist • Outfit, the middle one • Halloweenparty w/ Dorian

”Meer redenen om meer drankjes te proeven, toch?” vraagt Dorian. “Als ze allemaal zo goed zijn als jij beweert.”
Een geamuseerd gloed poelt door Phyre’s helder blauwe ogen heen, terwijl haar mondhoeken subtiele omhoog glijden naar een bijpassende glimlach. Hoe meer drankjes, hoe beter inderdaad. Na de afgelopen twee weken door te hebben gelopen had de vuurfee een avond als deze nodig. Om de gemengde gevoelens uit haar gedachten te wissen, om een façade van haar af te schudden waarin ze onschuldiger is gaan ogen dan ze in alle werkelijkheid is. Ze was ondergesneeuwd geraakt, haar vlammen naar binnen gekeerd waardoor ze onopgemerkt wist te blijven, maar nu was het tijd om alles te doen laten smelten. Om haar ware aard te tonen.
In een reactie op Phyre’s vastberaden gedachten gloeit kortstondig het vuur in haar ogen. Hetgeen alweer verdwenen is met een vlugge knippering van haar wimpels. De vlammen, welke kortstondig op liefkozende wijze langs haar vinger en handen aflikken, zijn binnen dezelfde fractie van een paar seconden tevoorschijn gekomen en weer verdwenen.
”Weet ik, maar je ziet er…” mompelt Dorian zacht, doch verstaanbaar genoeg voor Phyre om het te kunnen horen. Door het drankje dat hij op haar jurkje geknoeid had nadat ze hem verrast had, was de Specialist op zijn hurken gezakt — dept hij de spetter Vampire’s kiss van de onderrand af en weigerde met rode blossen op zijn wangen om naar omhoog te kijken. Nu keek zij iets omlaag naar hem, haar hoofd miniem gekanteld en nieuwsgierig naar het feit of hij de rest van zijn zin zou durven afmaken.
“Het zou zonde zijn van je outfit waar je je best voor hebt gedaan.”
“Dankjewel,” humt Phyre, terwijl een dubbel gevoel zich van haar meester maakt. "Maar je deed het niet expres."
Moest ze de jongen zo wel op de kast jagen? Of zijn reacties blijven uitlokken, wetende dat het hem alleen maar in verlegenheid lijkt te brengen? Het was een onopvallende uitdaging waar Phyre van genoot, om de reacties te zien wanneer ze haar been iets langs zijn knie af liet glijden. Of haar vingertoppen strelend over zijn hand heen, langs de dunne huid van zijn pols af en over zijn rug heen, terwijl ze achter hem langs naar de andere kant van de dranktafel liep zodra hij klaar was met het schoonmaken van haar jurkje. Echter, ze wil het hem uiteindelijk ook niet ongemakkelijk maken.
Je bent lief. Phyre meent de woorden oprecht. Veel te lief. Want dat was Dorian ook. Van alle jongens hier op Alfea was hij een van de weinige die oprecht was met een meisje. De vuurfee kan zich dan ook niet herinneren of ze de blonde Specialist ooit heeft los zien gaan, althans niet zoals zij nu — of een paar andere, wie altijd leven alsof ze in een snoepwinkel zijn beland. Phyre kon het hen niet kwalijk nemen, niet nu zijzelf ook genoot van al wat mogelijk was. Het sierde Dorian dan ook dat hij is wie hij is; eerlijk en oprecht naar ieder meisje, diens gevoelens altijd in acht nemend.
“Het is simpelweg de waarheid,” verteld Dorian tussendoor. “En iedereen die dat niet inziet, dat ze geluk hebben als ze een dansje met jou mogen wagen, is een sukkel.”
Phyre’s ego voelt zich gestreeld, geniet van de complimentjes die Dorian haar kant op schuift en waar ze de oprechtheid in zijn woorden kan horen. Het zorgt ervoor dat ze hem wat meer ontspannen wil zien, wat losser in zijn doen en laten, ook als dat betekende dat ze zelf voor nu een tandje minder moet doen. Tenslotte wil ze hem niet de stuipen op het lijf jagen, of in zo’n positie plaatsen dat hij helemaal niet meer weet wat hij met de vuurfee aanmoet. En dus richt Phyre zich op de drank voor shotjes en welke ze misschien zou kunnen maken. Echter, alvorens ze zich helemaal terug naar de dranktafel gedraaid heeft, laat ze haar blik een keer over de dansvloer heen gaan. Om ergens de allergrootste sukkel te treffen.
”Sommige mensen willen alleen simpelweg de waarheid gewoon niet inzien,” reageert Phyre zacht, waarbij de nonchalant haar schouders een keer tracht op te halen. “Die zijn teveel bezig met zichzelf om een ander in de gaten te hebben.”
Wanneer ze een klein stukje op de donkere haren van haar ex lijkt te spotten, een glimp van zijn outfit heeft meegekregen, draait Phyre haar blik resoluut weer weg van de andere kant van de dansvloer. Ze moet niet in haar hoofd halen wat hij van haar outfit zal denken, of hij het wat vind hebben of niet. Nee, Phyre moest de jongen vergeten — precies zoals ze zich na hun laatste keer samen had voorgenomen. Vrijwel meteen richt de vuurfee haar aandacht terug op Dorian, wie op zijn beurt het woord "shotjes" op een bevestigende toon laat vallen nadat ze hem met zoetgevooisde plagerijen heeft gestreeld. Ja, ze hadden shotjes nodig. En wel meer dan één, maar niet zodoende te veel dat ze niet meer helder genoeg was om te blijven nadenken.
”Yes, shotjes. Heel veel shotjes. Zal ik er een maken, of heb je liever een van degene die Myka hier al voor ons heeft uitgestald?” vraagt Phyre aan Dorian, onderwijl haar lichte kijkers over de verschillende dranketiketten glijden, haar vingertoppen zacht een keer tegen de dop van een desbetreffend merk tikken in een stille goedkeuring. Dorian was haar echter voor door haar arm zacht beet te pakken en de vuurfee iets dichter naar hem toe te trekken. In zijn andere hand hield hij een spuit vuist. Zelfs al had ze willen weigeren, als het al idee er was geweest, dan had ze het nu niet meer gedaan.
"Mag ik?"
Een sluwe grijns glijdt over Phyre’s lippen heen en daar waar ze minuten geleden voor heel even besloten had de blonde specialist niet langer meer zo te stangen, kon ze het toch niet helemaal laten. Niet nu hij haar wederom onopgemerkt een opening had aangeboden die ze niet kon negeren. Met haar kin tussen de vingers van zijn ene hand in geklemd, de spuiten gevuld met een bloedroodshotje in zijn andere hand, is het een te mooi plaatje om te laten varen. Nog één keer zou ze hem plagen met dubbelzinnige woorden, waarvan ze weet dat het zijn wangen blossig gaat kleuren. Phyre bleef bij haar eerdere gedachten, hetgeen ze eveneens hardop uitgesproken had. Dorian was lief, een jongen met het hart op de goede plek — even respectvol als altijd. De meiden wisten niet wat ze aan hun neus voorbij lieten gaan.
"Natuurlijk," prevelt de brunette ondertussen zoetjes. "Spuit maar helemaal vol."
Met het puntje van haar tong kortstondig tussen haar hoektanden in geklemd, haar mond gevormd tot een geamuseerde glimlach, kijkt Phyre met een opgetrokken wenkbrauw Dorian aan. Dan wijken haar lippen vaneen zodat de Specialist het alcoholische drankje in haar mond kan spuiten en zij deze in zijn geheel weet op te vangen. Moeiteloos slikt Phyre vervolgens het goedje door, de paar druppels die Dorian achterlaat likt ze ongegeneerd van haar lippen af. De alcohol verwarmt haar lichaam nog meer dan het vorige drankje had gedaan, of de joint had losgemaakt.
”Bitter, maar zoet,” reageert Phyre vervolgens, haar stem zoetgevooisd terwijl de smaak van het drankje nog aan haar tong kleeft. “Wil je hem ook proberen?” Langzaam buigt iets naar opzij, om een nieuwe spuit van de tafel af te pakken en deze uitdagende een keer tussen haar vingers te laten wiebelen als ze hem naar Dorian ophoud.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 juni 2022 - 13:19 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Current playing song: click

[ bericht aangepast op 12 juni 2022 - 13:19 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

12 juni 2022 - 20:09 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MYKA CASSIOPEIA MONTARAC

she's got a friday night personality
with a sunday morning heart

twenty • third year • specialist • undecided • anthem • dark corner • with rainn • outfit • make-up + fake wounds • crown • current mood

De fire fairy was absoluut geen man van vele woorden. Sterker nog, Myka was vrij zeker dat zij meer op één dag zei, dan Rainn in een gehele week. Bij Ramsay was dit waarschijnlijk zelfs een halve dag. Ze trok zich niks aan van de uitdrukking die zijn gelaat sierde. Zoveel mensen op Alfea lieten de jongen links liggen, omdat ze hem vreemd vonden, of bang voor hem waren, maar ze wilde op z’n minst een poging gedaan hebben. En, als er een kleine mogelijkheid was dat deze jongen Ember ging daten, moest ze eerst inschatten of hij Ember überhaupt waard was.
Haar handen die aan hartje hadden gevormd liet ze langzaam naar beneden zakken toen Rainn zijn ogen sloot en diep zuchtte. Als een wiskunde docent die iets probeerde uit te leggen aan zijn klas, die het steeds maar niet snapte. Had ze iets verkeerd gevraagd? Was het een verboden gespreksonderwerp? Lag het gevoelig?
”Houd me niet voor de gek.” Zijn stem klonk koud, kouder dan die tot nu toe had geklonken, met een dreigende bijklank. Was dit waar Rainn’s grenzen lagen. Vragen over de liefde?
”Ik houd je niet voor de gek?” zei ze een tikkeltje verbijsterd. “Ik had er simpelweg iets over opgevangen, dat het… pril is tussen jullie en ik vroeg me enkel af of dat waar was, of gewoon een roddel. Sorry,” vervolgde ze. “Ik wilde je niet ongemakkelijk laten voelen.” Andere plan van aanpak. De meeste fairies hielden er van om hun magie te kunnen showen, het aan iedereen te kunnen laten zien, hoe klein dan ook. Met een vragende blik haalde ze een sigaret te voorschijn.
Haar sigaret werd aangestoken. Met zijn vingers dichtbij haar lippen, terwijl hij de sigaret hier tussen plaatste, was het een zware opgave om niet afgeleid te raken. Haar ogen bleven hangen op zijn vingers, vervolgens zijn lippen en als laatste zijn kille, grijze ogen. Zouden die ogen van hem ooit een glinstering van plezier gezien hebben, of een klein fonkje van ook maar enige emotie?
Vermaakt trok hij zijn wenkbrauwen op, een verdere hautaine blik op zijn gezicht. Oh, hij wist wel wat hij aan het doen was. “Dus ik laat jou je levend voelen…” Zelfs de trage manier waarop hij zijn woorden uitspraken hadden hun effect. Goddank had ze nog geen molly genomen, dan was ze al helemaal absoluut verloren geweest.
”Hangt er vanaf.” Ditmaal trok ze zelf haar wenkbrauwen op, vragend. “Beschouw jij jezelf als dodelijk, spannend of gevaarlijk?” vroeg ze hem. “En jij? Voel jij je ook aangetrokken tot gevaar, of tot andere dingen?” waagde ze om te vragen. “Het is niet voor niks dat in boeken, films en series een van de personages vaak aangetrokken is tot de bad guy, en dat de antagonist vaak uiteindelijk van de lievelingspersonages is van vele mensen," vertelde ze Rainn "Mensen houden meer van duistere dingen dan ze denken.” Niet eens enkel wanneer het aankwam op de fictionele wereld. Ze had meerdere verhalen gelezen over vrouwen die brieven hadden gestuurd naar seriemoordenaars in de gevangenis, of die penpals werden met criminelen in de gevangenis en vervolgens hun hart aan hen verloren.
Een spottende lach rolde over de fairy’s lippen, maar de lichtelijke glimlach bleef op haar eigen lippen staan. Anders dan met Rush, kwetste Rainn’s zijn doen en laten haar niet. Dit was te verwachten van hem, ze had zich er al op ingesteld. Hier kon ze wel mee dealen. Niet met Rush en zijn scherpe woorden, bij wie ze het absoluut niet had verwacht en waarbij het als een klap in haar gezicht had gevoeld. ”Mensen houden van sprookjes. Boze heksen, knappe vampiers...” ging hij verder. Hij bracht zijn gezicht dichterbij de hare, het oogcontact niet verbrekend. “Ik ben geen personage uit één van jouw films of boeken, Myka. Je hebt werkelijk geen idee wie jij voor je hebt.”
Met haar hoofd nog altijd een tikkeltje gekanteld, wendde ze haar blik niet af, niet toen hij dichterbij kwam en ook niet toen hij zijn rug weer rechtte. “Nee, dat weet ik,” zei ze op diezelfde zachte, maar niet onzekere, toon als daar straks. “Je bent een mens, fairy, van vlees en bloed. En oké, ik ken je niet goed en ik heb de geruchten gehoord maar…” Ze haalde haar schouders op, “dat betekent niet dat ik een oordeel over je moet vellen voor ik ook maar een woord met je gepraat hebt, vind ik althans.” En als je het haar vroeg dan had iedereen – oké, bijna iedereen – wel iets dat het waard was om lief te hebben, op wat voor manier dan ook. Myka ging verder over dat hij er goed uitzag in zijn pak, en dat ze geen klassieke muziek had kunnen vinden, maar het altijd nog toe kon voegen aan de lijst, mocht hij dat willen.
”Nee. Dat is niet nodig,” antwoordde Rainn.
”Zeker?” Haar stem klonk aarzelend. “Ik zou het jammer vinden als je het niet naar je zin zou hebben…” Haar ogen gleden terug de zaal in, naar Mae en Aerys. Ze zagen er haast ongemakelijker uit dan daarnet, voor hoeverre dat überhaupt mogelijk was. Het was haast een ongeluk waar ze niet van kon weg kijken. Oh, oh, oh, Aerys. Ze wilde haast dat ze gewoon op die twee af kon stappen, hun handen in elkaar verstrengelen en ze vervolgens de dansende menigte induwen. Maar ze kende Mae en de blik op haar gezicht en Myka’s hart brak al lichtelijk voor het waarschijnlijke eindresultaat.
”Jij hebt een roodharige vriendin. Een water faerie,” sprak Rainn, haar uit haar gedachtes sleurend. “Vertel me over haar.” Het was geen vraag, meer een bevel. Zou hij ook zo commanderend zijn in bed? Iets wat ze, hopelijk, in de toekomst aan Ember kon vragen.
Haar gehele gezicht lichtte op bij zijn woorden en de energie die het opwekte was vergelijkbaar met een kind dat te veel suikerspinnen had gegeten. Jackpot. De hoofdprijs. Het winnende lot. Ember was de fire fairy wel degelijk opgevallen. Het was moeilijk om haar koel te bewaren, om niet gelijk in een waterval vol lovende woorden over haar beste vriendin te praten. “Ember,” begon ze, “is de meest gepassioneerde en loyale persoon die ik ken. Ze zou nooit zomaar iemand verraden en geeft heel haar hart.” Er was te veel wat ze over Ember kon vertellen. Hoe fijn haar knuffels waren. Dat ze bang was voor vlinders, maar wel zelf een achtpotig huisdier had. Dat ze de roodharige blindelings met haar leven zou vertrouwen. Hoe fijn ze het vond dat ze met Ember altijd volop over de liefde kon praten. “Em weet wat ze wilt, werkt daar hard voor en gaat er altijd helemaal voor. Ze doet niet aan dingen slechts halfjes doen, opgeven staat niet in haar woordenboek. Maar…” Myka keek omhoog naar Rainn. “Het is wat saai als je dat allemaal al vertel als je daar ook zelf achter kunt komen, niet?”

[ bericht aangepast op 12 juni 2022 - 21:39 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

12 juni 2022 - 23:08 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

➹ Caelan Atley Haywood ➶
Listen, smile, agree, and then do whatever you were gonna do anyway

22 – Specialist – Traditionalist - Year 4 – Outfit: x & Makeup: X + X – Halloween Party – With Cassia

Het bleef altijd maar de vraag of Cassia open stond voor een gesprek. Voorheen hoefde hij daar niet over na te denken, maar sinds ze met elkaar naar bed waren geweest werden zijn pogingen tot contact keer op keer bruut afgekapt. In het begin legde hij die schuld bij zichzelf; had ze die nacht niet gewild? Had hij iets anders verkeerds gedaan? Maar op een gegeven moment begon het hem op te vallen dat ze ondanks de plotselinge haat toch steeds opnieuw in contact kwamen. Opnieuw en opnieuw. Het gaf hem hoop, want als ze hem echt zo erg haatte dan zou ze niet steeds terugkomen.
Inmiddels was de laatste keer dat ze elkaar gesproken hadden niets meer dan een wazige herinnering en hij merkte dat hij zijn oude specialisten partner miste. Hij miste de gesprekken die ze hadden, het samen trainen en de velen plagerijen, maar wat hij sinds voorkort ook miste waren haar aanrakingen, haar lippen, haar.
Een poging doen kon geen kwaad en aangezien haar outfit een perfecte gespreksopening bood greep hij zijn kans. Plagend maakte hij een opmerking over haar matchende outfit. Hij vertikte het om haar anders te behandelen nu ze hem op afstand leek te willen houden – al verdween die instelling als sneeuw voor de zon zodra ze de eerste stekende opmerking had gemaakt, maar tot die tijd zou hij doen alsof er niets aan de hand was tussen hen.
Zoals voorspeld leverde de opmerking geen vrolijke instemming op, maar in plaats daarvan een diepe zucht en een oogrol, waardoor hij alleen maar meer plezier haalde uit het feit dat ze perongeluk dezelfe outfit aan hadden. "Maar natuurlijk, uitgerekend van alle mensen hebben wij weer dezelfde outfit aan..." Bracht Cassia uit.
''Great minds think alike, right?'' Gooide hij al grijnzend wat meer olie op vuurstapel.
''Het is niet grappig!'' Bracht Cas uit waarna ze hem op zijn borst porde. Hoewel er een laag kleding tussen haar hand en zijn borst had gezeten, voelde hij zijn huid opwarmen onder haar aanraking. Langer dan gewoonlijk bleef hij zich bewust van de plek waar ze hem had gepord en het was een tijd geleden dat zoiets hem overkwam. "Nu ben ik niet meer origineel en gaan mensen denken dat we bij elkaar horen!" Ging Cas ondertussen verder waarmee ze hem uit zijn gedachten trok.
''Er zijn ergere mensen om bij te horen.'' Gaf hij zichzelf praktisch een schaamteloos compliment. Net op dat moment voelde hij zijn telefoon trillen, nog voordat die van Cas hetzelfde deed.
Terwijl hij het bericht van Ramsay opende en net de drie regels had gelezen sprak Cassia verder. "Zie je wel, je levert me nu alweer problemen op.." Wat ze precies zei kwam niet overeen met de toon waarop ze het zei. Er viel toch een grinnik in haar stem te horen wat er alleen maar voor zorgde dat zijn mond zich tot een glimlach vertrok. Het licht van haar telefoon verlichtte voor een kort moment zijn gezicht toen ze haar telefoon naar hem uitstak. Op het scherm was een chat tussen haar aan Ramsay geopend. Terwijl Caelan's ogen over de regels gleden verscheen er een geamuseerde gezichtsuitdrukking op zijn gezicht.
''Iemand is jaloers.'' Zei hij grinnikend waarna hij zijn eigen chat met Ramsay liet zien. ''Het is nu wel heel erg verleidelijk om nu met hem te kutten.''

From: Ramsay
Gewoon
Wist niet dat jullie zo close waren om samen verkleed te gaan
Zijn jullie vrienden ofzo? Of meer?

''Het staat je goed,'' complimenteerde hij haar outfit. Zo goed dat zijn blik als een soort magneet naar beneden getrokken werd, naar haar blote schouders, waar hij die avond zijn lippen op had geplaatst, naar haar witte topje die haar vormen accentueerde en naar het stukje zichtbare huid bij haar buik. Alleen kon hij dat echt niet een tweede keer maken en zodoende hield hij zijn bruine kijkers op haar gezicht gericht. Cassia had daar een stuk minder moeite mee. Langzaam gleden haar ogen over zijn outfit, elk detail in zich opnemend voordat ze hem weer aankeek.
''Hmm.'' Dit was het moment waarop ze met een opmerking in de vorm van een dolk zou komen en dan zou hij er tegenin gaan en was het gesprek afgelopen, net als alle andere keren. Hij haalde eens diep adem om zich voor te bereiden op de klap, mar die bleef uit. ''Ondanks dat je mijn AliExpress versie bent, mag jij er ook wel een beetje wezen.''AliExpress versie was misschien niet de beschrijving waar hij op gehoopt had, maar dit was precies de manier waarop ze met elkaar omgingen voordat alles plotseling veranderde. Hij voelde zijn hart een tikkeltje harder slaan in zijn borstkast, onverwachts was dit misschien wel het beste compliment wat hij had kunnen krijgen. "Een beetje heleboel zeg maar."
Zijn glimlach werd alleen maar breder, net als de temperatuur die alleen maar leek te stijgen. ''Ik doe even alsof het AliExpress gedeelte er niet was.'' Zonder dat was het immers een compliment die de boeken in gingen. Aan zelfverzekerdheid had hij geen gebrek, maar zo'n bevestiging van niemand minder dan Cassia was toch iets om te koesteren. Langzaam verhief hij de punt van zijn nepzwaard naar haar kun. ''Er kan wel maar één iemand de beste piraat zijn.'
Haar ogen ontmoette de zijne en voor even leek het alsof het gehele feest op pauze werd gezet. Waar er normaal gesproken ook een hint van groen in haar ogen aanwezig was, nam het blauw het over in de donkere ruimte. Erg was het niet om in haar ogen te staren. Toen ze ook nog haar tanden in haar onderlip zette kon hij zijn blik niet meer loskrijgen. Dat was totdat ze naar beneden knikte. Hij volgde haar blik naar het zwaard dat ze tegen zijn borst had geplaatst. Pas bij het zien van het voorwerp registreerde de lichte druk die hij voelde zich. "Dan moet je de volgende keer wat beter opletten," Voor even sloot hij zijn ogen waarna hij met een grijns zijn blik afwendde en het zwaard verslagen naar beneden haalde. Hij was er volledig ingetrapt. "Gewoon wat advies als piraten onder elkaar weet je wel. Je kan niet voorzichtig genoeg zijn met al die kapers op de kust..."
''Alright, alright, deze heb je gewonnen.'' Met opgestoken handen gaf hij zichzelf over waarna hij gauw het onderwerp veranderde door te vragen naar haar drankje.
''Ik ben eigenlijk nog niet zo lang binnen. Heb alleen wat van die Jello shots genomen, duuusss wat ga jij als beste piraat daaraan doen? Mij een drankje aanbieden?"
''Dat zou wel heel erg cliché zijn, niet?'' Zei hij quasi-nadenkend. ''Maar goed, dat is de outfit eigenlijk ook wel dus het past er wel bij en–'' met zijn vrije hand maakte hij een gebaar om extra nadruk op zijn woorden te legen, ''–ik ken wel een paar goede cocktail recepten.'' Vervolgens stak hij zijn hand naar haar uit. ''Wat denk je, durf je het aan?''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

14 juni 2022 - 22:07 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Dante Parrish
I just really want to be the warm golden light that pours over everyone I love

20 – Fire Fairy – Modernist - Year 3 – Outfit: x& x + Make-up – Bar – With Remy

De lichte blos op Remy haar gelaat leek nog een tikkeltje roder te worden toen Dante eenmaal over zijn ‘diensten’ begon. De opmerking had zijn lippen al verlaten nog voordat hij ook maar enigsinds had kunnen stilstaan bij een eventuele dubbele betekenis.
“Ik kan je betalen in vorm van koekjes, voor je diensten?” Koekjes waren al voldoende voor Dante om met haar deal in te stemmen, maar voordat hij dat kon doen sprak Remy verder. “Voor je schoonmaakdiensten. Niet je andere diensten. Niet dat je andere diensten hebt.'' Ratelde ze door. Haar hele uitstraling kwam een stuk nerveuzer over dan de laatste keer dat ze elkaar gesproken hadden, al moest hij toegeven dat het wel iets schattigs had.
Al grinnikend haalde hij een hand door zijn haar. ''Nee, geen andere diensten gelukkig.'' Inmiddels was er ook een blos op zijn gezicht verschenen bij de gedachte aan deze andere diensten. ''Maar koekjes klinkt als een goed betalingsmiddel.''
Iets op haar scherm zorgde ervoor dat Remy zich verslikte in haar drankje, waardoor Dante voor de grap vroeg of iemand al een misdaad bij haar had gepleegd ter verwijzing naar haar Purge outfit.
”Is dit het moment om toe te geven dat ik The Purge nog nooit gezien heb?'' Beaamde de fairy. “Isla stelde het voor en het klonk wel oké, dus nu dit.” Voegde ze er vervolgens aantoe waarna ze naar haar outfit wees. Hoewel hij haar outfit in het begin al had bekeken, bleef het toch enigszins een shock om zoveel van haar huid te zien en het was dat ze ernaar wees anders had hij niet eens durven kijken, bang om net iets te lang te blijven hangen met zijn blik. Was dit het effect wat zijn bijzondere kledingkeuze op haar had? Hij kon de blos nu misschien wel begrijpen, al voedde het tevens een gevoel van tevredenheid.
''Oeh gewaagde keuze dan,'' begon hij waarbij hij al grijnzend zijn wenkbrauwen kort verhief, ''er zitten wel wat twijfelachtige karakters in die film en volgens mij gingen die ook zo gekleed.'' Met zijn ogen zocht hij de hare op om haar gezichtsuitdrukking te lezen. ''I'm just kidding, ik heb ze ook niet gezien.'' Voegde hij er na een korte stilte aan toe, waarna hij zich licht naar haar toeboog. ''Niet doorvertellen, maar ik heb geen een horrorfilm gezien.'' Helemaal waar was het niet, hij had weldegelijk een keer een horrorfilm gekeken al was dit tegen zijn wil in. Verschrikkelijk vond hij het, en aangezien hij het grootste gedeelte alleen gehoord had telde hij die ene keer niet mee. Spanning en spooky vibes waren helemaal prima, maar die vreselijke jumpscares...
“Misdaden... Als ik je vertel over mijn misdaadplannen, dan is het geen verrassing meer, en wie weet, misschien ben je wel een politieagent undercover als een schoonmaakster.” Begon ze al hoofdschuddend waarbij haar donkere lokken meedansten. Voor een kort moment sloop een opdringerige gedachte zijn hoofd binnen waarin hij zich afvroeg hoe zacht haar haar zou voelen. Hij slikte het weg, want dat was misschien wel de vreemdste gedachte die die gehele avond in hem op was gekomen. “Nee, mijn misdaadplannen blijven nog even geheim. Als je ze wilt weten, dan zul je bij mij in de buurt moeten blijven vanavond.”
''Damnit, betrapt.'' Bracht Dante al lachend uit. '''Hmm, betekend dat dat ik veilig ben? Want dan kom je bij deze niet meer van me af.'' Het zou niet de eerste keer zijn dat ze niet van hem afkwam. Vorig jaar, toen hij haar per ongeluk had verwond, weigerde hij ook om haar met rust te laten totdat ze zijn excuses geaccepteerd had en de wond volledig genezen was. Hij wilde er gewoon zeker van zijn dat ze echt oké was terwijl hij tegelijkertijd probeerde het schuldgevoel waarin hij zelf verdronk te doen verdwijnen. Dat laatste was hem nooit helemaal gelukt.
Dante zijn ogen waren op haar drankje gevallen en nieuwsgierig had hij gevraagd wat het was. Zelf wist Remy echter ook niet te vertellen wát het precies was. Wel bood ze hem een slokje aan, die hij accepteerde. Voorzichtig nam hij het glas aan – wat er qua looks in ieder geval al interessant uit zag – en nam vervolgens een slok van de paarse vloeistof. Voor enkele secondes liet hij de vloeistof inwerken op zijn tong, maar ook hij kon niet vertellen wát het precies was. Lekker was het in ieder geval wel. ''Ik heb ook echt geen idee wat het is, maar het is wel lekker, goede keus'' Deelde hij mee alvorens hij haar glas teruggaf. Zo eentje zou hij later op de avond ook maar moeten scoren.
Remy haar aandacht werd even getrokken door haar telefoon waardoor Dante hetzelfde besloot te doen. Velen hadden zijn berichtjes inmiddels al beantwoord maar er was één bericht wat eruit sprong.

From: Ember
Je hebt me teleurgesteld.
Geen vuurmagie, een hunkering naar controle en nu in een jurkje op dit feest verschijnen.
Wat voor een fire fearie ben jij?

Eén enkel spiertje vertrok zich in zijn kaaklijn terwijl zijn ogen over de woorden gleden. Besluiteloos zweefden zijn vingers boven de letters, maar er kwamen geen woorden uit. Wat moest hij hier in hemelsnaam op beantwoorden? Sinds die ene keer waarin hij met haar had afgesproken en het volledig uit de hand was gelopen met zijn magie had hij de roodharige proberen te vermijden. Hij begreep niet goed waar de plotselinge interesse in hem vandaan kwam en in plaats van zich gevleid te voelen had het hem ietwat ongemakkelijk gemaakt. Het enige voordeel aan die middag was dat haar interesse net zo hard leek af te nemen als zijn eigen controle de afgelopen weken deed. Nog steeds besluiteloos over zijn reactie besloot hij om eerst een reactie naar alle anderen te typen voordat hij Ember beantwoorde.
''Sorry, ik moest even...’ Begon Remy, maar het einde van haar zin kwam nooit. Bestuderend keek hij haar aan. Waar ze eerst zo vrolijk had geleken, leek er nu iets van spanning in haar houding te zien. “Over The Purge gesproken… Wat zou jij doen, als je twaalf uur de tijd had om te doen wat je wilde, zonder dat dat enige wetten zou breken”
''No worries, ik moest zelf ook even wat beantwoorden.'' Probeerde hij haar gerust te stellen. Vervolgens bracht hij al nadenken zijn hand naar zijn kin om haar vraag te laten bezinken. ''Hmm,'' begon hij zachtjes, ''Okay zet je schrap voor waarschijnlijk het saaiste antwoord; ik zou een Alpaca stelen.'' Dante lachte even. Een echte misdaad viel het natuurlijk niet te noemen, maar hij dusver nog niet de behoefte om iemand iets aan te doen. Waar hij wél behoefte aan had was een wandeling met een Alpaca. ''Jij hebt vast een beter plan, of niet?'' Met een nieuwsgierige twinkeling keek hij haar aan. Hoe goed kende hij de earth fairy nou echt? Haar outfit was al een fijne verassing, laat staan wat ze nog meer en haar mars heeft.

[ bericht aangepast op 14 juni 2022 - 22:07 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

15 juni 2022 - 13:42 Culloden is offline

Culloden 545

NERISSA LYRA AJAX
20 ◭ Specialist ◭ Year 3 ◭ Undecided ◭ outfit (right) + fake blood ◭ Halloween Party ◭ with Bruno

'Nissa, als ik niet beter wist dan zou ik denken dat je met me aan het flirten bent.' Ja. Ja, ze was met hem aan het flirten! Was dat dan ook niet wat hij aan het doen was? De opmerking over het trainen in haar kostuum deed haar in ieder geval denken van wel. Het koste haar de grootste moeite om niet met haar ogen te rollen. Mensen konden soms zo blind zijn.
'Je eist wel erg veel plek in mijn agenda op,' besloot ze om gewoon zelf plagend verder te gaan. 'Straks heb ik helemaal geen sociaal leven meer.' Langzaam zette ze een stap dichter naar Bruno en die beweging leek even iets in zijn hele houding te veranderen. De lichte grijns op haar gezicht werd alleen maar breder. 'Ik zou nog gaan geloven dat trainen niet je enige doel is.'
Haar woorden lieten hem voor een moment zwijgen en Nissa hield haar hoofd lichtjes schuin terwijl ze hem afwachtend aankeek. Voor iemand die zo zelfzeker was, leek hij nu wel even van de wijs te zijn. Ze was nochtans gewoon verder gegaan op hetgeen waar hij mee begonnen was: het simpele spel van flirten.
'Wie heeft een sociaal leven nodig als je mij kunt hebben?' De oudere specialist sloeg even op zijn borst waardoor ze zachtjes moest grinniken. 'I am all you need.'
'Klinkt erg logisch,' antwoordde ze lachend terwijl ze even beamend met haar hoofd knikte. 'Ik zal aan mijn vrienden, pardon, ex-vrienden,' verbeterde ze zichzelf grappend, 'laten weten dat er geen plaats meer is voor hen in mijn sociale leven.'
'Maar nee, ik heb geen bijbedoelingen. Ik wil gewoon dat jij en ik het beste duo worden van de school, dat lijkt me niet te veel gevraagd.' Het grappen verging haar alweer even snel bij het horen van zijn uitleg. Nissa's kaak verstrakte even waarna ze zachtjes op de binnenkant van haar wang beet. Voor een fractie van een seconde was er een spoor van teleurstelling en afwijzing te zien op haar gezicht. Al snel duwde ze die gevoelens aan de kant en zette haar vrolijke masker weer op met een stralende glimlach.
Boodschap duidelijk,' antwoordde ze alsof het haar niets deed. 'Maar ik kan me wel vinden in je masterplan,' voegde ze daarna gauw toe, om de aandacht op iets anders te vestigen. 'Alleen als je me beloofd om niet ook weg te gaan.' Ze keek hem nu serieus aan. 'Je bent inmiddels al mijn derde partner-switch en ik ben al dat gewissel nu wel beu,' verklaarde ze. Kit en Phyre hadden ze natuurlijk niets aan kunnen doen, maar met al dat gewissel schoot ze helemaal niks op. Ze keek Bruno nog even aan en wendde vervolgens haar ogen af. Had ze zijn signalen dan echt zo verkeerd begrepen? Misschien was ze gewoon té goed geworden in de verkeerde jongens eruit te pikken.
'Ben jij al klaar voor een refill? Als je wilt kan ik iets voor je mixen... ik ben er aardig goed in, al zeg ik het zelf,' stelde Bruno voor. Inmiddels had ze al een tijdje niets meer gedronken en na de blunder van daarnet kon ze wel een opkikker gebruiken.
'Yes, please,' antwoordde ze glimlachend. 'Waar ben jij niet goed in?' vroeg ze zich luidop af. Ze had de jongen echt letterlijk nog op geen enkele fout kunnen betrappen. Alles wat hij deed leek goed uit te pakken en dat kon soms erg frustrerend zijn. Zeker wanneer er bij haar dan iets niet wou lukken. 'Laten we dat mixtalent van jou eens testen dan.'
Nissa twijfelde even, maar na enkele seconden besloot ze toch om zijn hand vast te nemen om zo vervolgens naar de tafel met drank te wandelen. Het was nog een hele kunst om zich door de zee van lichamen te bewegen. Eenmaal bij de tafel aangekomen liet ze zijn hand vlug weer los. 'Dus, kunnen de Alfea feestjes een beetje tippen aan de Red Fountain feestjes?' wilde ze van hem weten. Ze wist maar bitter weinig over de andere specialisten-school.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

15 juni 2022 - 15:53 darkurge is offline

darkurge 3074

✴AERYS CALLAHAN✴
Light Fairy • Undecided • Year 4 • ghost-costume • next to the dancefloor • with Mae
I just wanna talk, and conversate, cause I usually just stalk and masturbate
And I finally got the courage to ask you on a date so just say yes, let the future fall into place

Het voelde niet goed. Aan Mae haar hele houding begon Aerys op te merken dat hij verkeerd bezig was. Maar wat moest hij dan? Hij had haar aangesproken, haar bloeden gestopt en haar een compliment gegeven... Maar te oordelen aan de vragende gelaatstrekken op Mae haar gezicht was het niet voldoende. Zijn treurige pogingen om een connectie met Maerilyn aan te gaan leken gedoemd. Want de uitdrukking die nu op haar gezicht stond, had hij nog nooit eerder gezien. Wanneer Mae omringd werd door vriendinnen, of zich alleen op haar kamer bevond was er geen spanning te bespeuren op haar voorhoofd. En was er geen geforceerde glimlach te vinden op haar zachte lippen. Maar nu, met Aerys erbij, wel.
"Het past bij je. Engel enzo."
“Dankj-”
“Niet met het bloed hoor!”
”Nee, dat snap ik!”
Een dronken student naderde hen, stootte Aerys aan en tot overmaat van ramp bekommerde Mae zich om hem. In plaats van andersom. Had hij er echt zo hulpeloos uitgezien dat ze had gedacht dat zij moest inspringen om hem te helpen? Aerys zijn binnenste kromp ineen.
"Gaat het?" vroeg Mae bezorgd, maar Aerys negeerde haar vraag. Niet omdat hij deze niet wilde beantwoorden, maar zijn volgende woorden waren al onhandig over zijn lippen gestruikeld.
"Heb je een leuke avond?" "Wil je een drankje?" Vroeg hij Mae wat onrustig. Aerys stak zijn drankje naar haar uit, zijn ogen werden groot en hij trok zijn beker weer terug. “Een nieuwe dan.” Zijn eigen woorden maakten hem nog nerveuzer dan hij al was en bij een gebrek aan een betere houding begon Aerys mee te bewegen op de muziek. Het voelde niet goed, onnatuurlijk zelfs. Normaliter had hij niet zo’n probleem met dansen, maar hier met Mae voor zijn neus voelde elk van zijn ledematen lomp en zwaar aan. Waar moest hij zijn handen laten? Waren zijn armen altijd al zo lang? En wat moest hij in godsnaam met zijn hoofd doen terwijl hij mee deinsde op de muziek? Aerys zijn hoofd liep over van de vragen waarop hij geen antwoord had en hij hoopte vurig dat Mae niet door had wat voor een paniek er zich momenteel in zijn bovenkamer afspeelde. Al wist hij eigenlijk wel beter.
"Leuke muziek, he." probeerde Aerys vervolgens, de stilte die er tussen hen was gevallen voelde pijnlijker aan dan de dans waaraan hij was begonnen.
"Ja, Myka heeft een goede smaak! Ik houd hier wel van," liet Mae weten en nu begon ook zij haar lichaam te bewegen op de muziek. Haar bewegingen waren een spiegelbeeld van de zijne: ongemakkelijk en gespannen. Wat eigenlijk een waarschuwing zou moeten zijn, nam Aerys aan als een aanmoediging. Wellicht dat zij zich net zo opgelaten voelde in het bijzijn van hem als andersom, om dezelfde reden! Werd Mae net zo zenuwachtig van hem, omdat zij dezelfde warmte ervoer wanneer ze hem zag? Even dansten ze zo door, Aerys knikte zijn hoofd mee op de muziek en durfde Mae niet in haar ogen aan te kijken.
”Nee maar, ik lust wel een drank je ja.” overstemde Mae de geluiden in de zaal. “En ja, ik heb het naar m'n zin! Het thema is leuk en iedereen heeft zo z'n best gedaan op hun kostuum! Dat is echt tof! Heb veel bijgepraat met vrienden en al wat gedanst dus het kan alleen maar beter worden, en jij? Heb jij het een beetje naar je zin?"
Vrijwel meteen kwam Aerys tot stilstand. “Oke, een drankje, ja.” Zei hij knikkend. De overige van haar vragen zou hij later beantwoorden. Zijn ogen schoten gehaast richting de dranktafel en hij keek daarna weer naar Mae. De earth faerie bleef dansen en Aerys wist niet goed wat hij moest doen; een drankje voor haar halen en daarna bij haar terugkomen of haar meevragen om samen naar de dranktafel te lopen. Het was alsof er met iedere verbroken relatie een deeltje van hem was kapot gemaakt. Het kleine beetje soepelheid en finesse dat hij had bezeten toen hij naar Alfea was gekomen was volledig verwoest. De teleurstellingen van Reilly, Nevya en Mac hadden hem verloren achtergelaten. Onwennige en alleen.
Na nogmaals naar de dranktafel en daarna weer naar Mae te hebben gekeken nam Aerys een besluit. Zonder nog een woord tegen Mae te zeggen verdween hij. Met zijn spooklaken in zijn hand maakte hij zijn weg door de menigte naar de tafel met drank. Het was druk en met ieder lichaam dat de zijne aanraakte terwijl hij de dansvloer overstak, werd Aerys onrustiger. Overal leken leerlingen met elkaar te dansen. Of zelfs te zoenen. Ze hadden het naar hun zin. En hij? Hij voelde zich als een vis op het droge. Compleet op de verkeerde plek, in een situatie waar hij niet thuishoorde.
Het was druk rondom de tafel waar de flessen drank stonden uitgestald. Met het laken dat hij vasthield was het onmogelijk om een drankje in te schenken en dus legde Aerys zijn kostuum onder de tafel neer. Terwijl zijn ogen liet gaan over de uitgestalde cocktails hoorde Aerys de gesprekken die om hem heen gevoerd werden. De flirterige complimentjes, uitdagende opmerkingen en hoog gelach. Aerys probeerde te bedenken welke drankjes hij Mae had zien drinken in het verleden, maar zijn geheugen was gatenkaas. De dreunende muziek en het geflikflooi rond de dranktafel viel hem met de minuut zwaarder. Hij gunde het ze zo erg, al die verliefde stelletjes, maar hij wilde dat ook. Toch klonken de gesprekken die er hier gevoerd werden zo ver verwijderd van waar hij zelf mee bezig was, dat het pijn deed.
Aerys reikte zijn handen uit naar twee rode cocktails.
"Spuit maar helemaal vol."
Hij wist niet wat hij hoorde. Zijn hele lichaam leek te verstijven, terwijl Aerys zijn ogen schoten in de richting waar de stem vandaan was gekomen. Phyre beet op het puntje van haar tong en keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Dorian. Daarna opende de brunette haar mond; een gewillige blik vormde zich in haar ogen. Zo snel als hij kon wendde Aerys zijn eigen ogen af. Hij pakte de twee drankjes en nam de benen.
Deze keer was zijn oversteek over de dansvloer moeizamer. Het was druk en probeerde niks van de drank in de cocktailglazen te morsen. Met opgetrokken schouders en voorzichtige passen doorbaande hij de meute dansende leerlingen om uiteindelijk weer bij Mae aan te komen.
Hij slikte.
“Ben ik weer.” Kondigde hij aan, waarna hij één van de twee glazen naar Mae uitstak. Zijn hartslag versnelde met de seconde. Wat daar gaande was aan de dranktafel leek wel een ander universum. Spuit maar vol. Waren dat teksten waarmee tegenwoordig werd geflirt? Was dat waarom hij geen succes meer had? Omdat hij te behouden was? Aerys nam een grote slok van de rode vloeistof in zijn glas en zette toen een stap in Mae haar richting. Hij probeerde iets van de geamuseerde blik die hij in Phyre haar ogen had gezien te imiteren, maar van binnen verschrompelde hij. “Je ziet er sexy uit.” Forceerde hij zichzelf te zeggen, waarna hij zijn eerdere dance moves weer hervatte en opnieuw begon te bouncen op de beat. De muziek was inmiddels veranderd. Niet langer ABBA, maar een andere artiest klonk door de speakers. Aerys kende het niet, maar deed alsnog zijn best om zijn lichaam dat niet te laten verraden. Hij zette nog een stap in Mae haar richting; de afstand tussen heen steeds kleiner makend. Zijn mond voelde droog. Nóg een slok van zijn drankje en toen besloot Aerys dat het nu was of nooit. “Wil je met me op date?” Vroeg hij, zijn stem luider dan nodig was met de verandering van muziek. Hij leek te schreeuwen. Er keken een paar leerlingen die dicht bij hen stonden op. Aerys probeerde het te negeren en glimlachte naar Mae, om diezelfde glimlach vervolgens weer zo snel mogelijk van zijn gezicht te halen en zijn cocktail in één teug achterover te gooien.

[ bericht aangepast op 15 juni 2022 - 15:55 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek