[RPG] Keelhauled. - Speeltopics

Geen benul van wat een RPG is? Klik hier!

Het verhaal gaat als volgt:

Kapitein Tholomew's schip 'The Hangman's Damnation' strandt overal en altijd, tot irritatie van de bemanning. Ze gaan zich langzaam maar zeker tegen Tholomew keren, totdat ze weer stranden op een onbewoond eiland. Daar stuiten ze op dames van hoge klasse die geen benul hebben dat Tholomew en zijn bemanning piraten zijn. Ze nemen de dames mee op hun reis, en wijden ze langzaam maar zeker in in het piratenleven. Als blijkt dat een van de dames een verraadster is die samenwerkt met een van Tholomew's ergste vijanden, breekt de hel los, en krijgt de kapitein wederom de schuld van al het ongeluk dat de reis met zich meebrengt. De andere twee dames weten ook niet welke kant ze moeten kiezen..


Invullen:
Rol:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk: GEEN beroemdheden.
Liefdesleven:
Wapen:
Taak op het schip: Geldt voor de vijandige bemanning, en Tholomew's bemanning.
Extra's:


Rollen:
-Kapitein vijandig schip: Felattio Strutter Crite
-Crew vijandig schip (m/v):
-De drie dames van hoge klasse, waaronder een verraadster:
-Caitlynn Weaver
De verraadster: Esmée Sophia O'Hare.
-Kapitein The Hangman's Damnation: Tholomew Crimson Adrackam.
-Crew Tholomew's schip (m/v):
-Eerste stuurvrouw Mary Bluebird Plank.
-Constabel Mayna Elissa Borthmore
-Scheepsmeisje Elvira Montgomery
-Andere random rollen, verzin maar. (:


Regeltjes:

-Het is GEEN rs; je schrijft in verhaalvorm.
-Je gaat niet iemand anders character afslachten, tenzij hier toestemming van die persoon is gegeven.
-Geen Mary-Sue's svp.
-Liefde mag.
-Dubbelrollen mogen!
-Plezier hebben.


[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 6 juni 2011 - 16:02 ]

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Indd de rest van de 'The Hangman's Damnation'-crew moet ook gaan schrijven ):

Elvira Montgomery
Ik zie hoe de matroos naar buiten komt strompelen. Ergens voel ik medelijden met hem dat heeft vast pijn gedaan. Niet veel later komt ook Jack -de scheepsarts naar buiten lopen. 'Hé, onozele waterpok, pas op wat je doet!' schreeuwt hij naar een nieuw bemanningslid. Ondanks dat het niet naar mij was schrik ik wel van zijn woorden. Ik laat mezelf snel naar de grond zakken en ga verder met het schrobben van het dek, met mijn aandacht nog steeds bij Jack.
'Jezus, die nieuwelingen moeten dringend eens wat bijgeschaaft worden' zegt hij hard op, automatisch draai ik mijn hoofd om en kijk hem boos aan, als hij dat vind zou hij het ook zelf wel kunnen doen. Ik zocht het lef om dat te zeggen, maar durfde het niet. Het enige wat ik kon was hem met een doodse blik aankijken. Ik voel een scherpe steek langs mijn hand gaan en kijk gelijk op. Het rode bloed vloeit langs mijn hand uit de diepe snee, shit. Ik kijk gefrustreerd naar de scherpe spijker -waar ik me aan sneed en de planken waar het bloed op zit. Ik knijp mijn hand dicht en knars met mijn tanden. Het doet niet zo zeer pijn, nu zou ik alleen weer alles waar bloed op zit opnieuw moeten schoonmaken.

Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
Voetstappen! Ik hoorde ze duidelijk, maar ze klonken licht.. Geen man? Plots verscheen er iemand voor me, ze hurkte neer. Een vrouw?! Ik had eerlijk gezegd verwacht dat de kapitein zou komen om me te straffen. "En jij bent?" vroeg ze terwijl ik haar met grote, bange ogen aankeek. Het feit dat ik onder het meel zat zorgde ervoor dat ik me schaamde, ik zag er niet uit, dat wist ik, maar ik had grotere zorgen. "Haal de kapitein er niet bij," smeekte ik haar direct, al vermoedde ik dat hij er al lang van wist. Ik had door de gangen gerend en de kok had zijn hulpje er opaf gestuurd, hijzelf wist waar ik zat. Dus grote kans dat hij er nu vanaf wist, tenzij hij lag te pitten en niemand hem mocht storen. Kleine kans, dit werd mijn dood..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Moet trouwens de rest ook niet in de beginpost te komen staan? Dat was een erg Nederlandse zin

Scarlett Stevens
Ik negeer haar smeekbede en kijk haar strak aan. "Je naam, meisje. Hoe heet je en hoe ben je hier gekomen?" Mijn stem is iets harder dan zonet, om te laten merken dat ik het serieus meen en geen zin heb in spelletjes. Helaas voor haar zal de kapitein dit toch wel te weten komen, maar het is nu belangrijk om te weten of ze hier is om ons te boycotten of tegen te werken. Dan bedenk ik me dat het waarschijnlijk eng is voor haar, en glimlachend voeg ik toe, nog voordat ze antwoord heeft gegeven: "We doen je geen pijn, ik wil alleen weten waar je vandaan komt en waarom je hier bent. Dat is alles."

Felattio Crite

Ik liep met mijn handen in mijn zakken over het schip, alles zag er keurig uit. Mijn laarzen maakte een hard geluid op het hout. Ik keek rond en zag Scarlett die voorover gebukt stond. Ik bekeek haar even; ze had ergens wel iets. Ik grinnikte, en dwaalde even af naar haar kont. Oké, en nu weer zaken en privé gescheiden, Crite. Ineens viel mijn oog op het vreemde meisje voor haar. Ik kuchtte even om hun aandacht te trekken. 'Wie is dit hier, Scarlett?' Mijn stem klonk vriendelijk maar streng.

We're all mad here.

Scarlett Stevens
Ik kijk op als ik voetstappen hoor en zie de Kapitein. Zijn blik dwaalt af naar beneden en als ik net wat wil zeggen kijkt hij me aan. "Wie is dit hier, Scarlett?" Ik haal mijn schouders op en sta op. "Ik heb geen idee, Kapitein, waarschijnlijk een verstekeling. Ze heeft me haar naam nog niet verteld, maar dat doet ze vast wel." Ik draai me naar het meisje en trek afwachtend een wenkbrauw op.

Felattio Crite

Ik wachtte ongeduldig, maar het meisje leek akelig bang. 'Hm, maar ik verveel me. Kunnen we haar niet gewoon bij de koks laten. Zo komt ze bij van de schrik, het is niet niks beetje bij piraten op een schip komen.' Ik knipoogde. En keek naar Scarlett, ik zette mijn serieuze gezicht op en haalde de lach weg. 'Dan kun jij me vermaken!' Ik veranderde mijn uitdrukking naar een lach. Ik leek net een blij klein jongentje. Ergens moest ik me niet zo gedragen; maar het kon geen kwaad bij Scarlett. Ze was tenslotte een van de trouwste leden die ik had.

We're all mad here.

Scarlett Stevens
"Ik weet niet of dat haar minder bang zal maken, maar order zijn orders." zeg ik twijfelend. Het meisje ziet er echt bang uit, maar ik ben bang dat ik haar niet kan helpen. Ze is tenslotte wel zonder toestemming op dit schip gekomen, en dat wordt hier als een misdaad gezien. "Dan kun jij me vermaken!" Ik kijk naar de Kapitein, die me vrolijk aankijkt en ik glimlach. "Ach Kapitein, u moet niet van die gekke dingen zeggen. Ik moet aan het werk." Ik kan de kokshulp nu eenmaal niet voor eeuwig aan het roer laten.

Felattio Crite

Ik keek naar Scarlett en knikte, 'Ja dat is waar ook. ' Ik zuchtte en liep der voorbij. Fijn, wat moet je als eenzame kapitein op zo'n groot schip. Ik ging voor op het schip staan en liet me voorover hangen. Ik zuchtte, saai. Alles was zo saai. Altijd hetzelfde, Ik liep terug en keek naar Scarlett aan het roer. Ik glimlachtte even; gelukkig had ik een trouwe crew.

We're all mad here.

Scarlett Stevens
Ik kijk naar de Kapitein als hij wegloopt en ergens voel ik spijt. Dan knik ik naar de kok. "Jij daar. Geef haar wat schone kleren en leg haar uit hoe het hier op het schip werkt. Ze werkt vanaf nu voor jou," Even onderbreek ik mijn zin en ik zet een stap naar voren terwijl ik hem dreigend aankijk. "Maar als je er ook maar aan denkt om aan haar te zitten zonder dat ze het wil laat ik je kielhalen." Ik stap achteruit, glimlach naar het meisje en loopt weg. Ze mag dan een verstekeling zijn, ze is wel een vrouw. En als medevrouw voel ik me verplicht haar te beschermen tegen de vieze piraten hier. Ik loop het dek op en knik naar de kokshulp. "Ik neem het roer weer van je over. Bedankt voor je hulp." Hij knikt en schuiffelt weg. Ik klap mijn kompas open en stel tevreden vast dat we nog steeds op koers liggen. Dan merk ik de Kapitein op, die me glimlachend aankijkt. "Hallo, Kapitein. Ik heb de kok vertelt dat het meisje hem zolang kan helpen." Ik glimlach even en werp een blik op de zee. Het is rustiger, en het is gestopt met regenen.

Felattio Crite

We horen er zo te zijn; agh ze konden vast wel aanmeren zonder mij. Ik knikte naar Scarlett. Ik liep snel mijn kamer in en liet me op het bed vallen. Ik sloot mijn ogen. Ik keek naar het plafond, ik ga echt maar eens snel vrouwelijk gezelschap zoeken. Ik duwde mezelf omhoog en liep naar Scarlett. 'Jij, ga eens weg bij dat roer. Geef een ander lid maar nachtdienst; je bent al heel de dag en alles bezig. En anders zie dit maar als een bevel. Ga maar slapen, het is een lange dag geweest. ' Ik knipoogde.

We're all mad here.

Scarlett Stevens
Als de Kapitein wegloopt voel ik me op een rare manier schuldig. Ik heb het gevoel alsof ik hem heb afgewezen, maar hij meende die dingen toch niet serieus? En zelfs als hij ze serieus meende.. Hij kan toch zeker niet van me verwachten dat ik hem ga "vermaken"? Doordat ik zo in gedachten verzonken ben merk ik pas laat op dat de Kapitein weer bij me staat. "Jij, ga eens weg bij dat roer. Geef een ander lid maar nachtdienst; je bent al heel de dag en alles bezig. En anders zie dit maar als een bevel. Ga maar slapen, het is een lange dag geweest." Hij knipoogt naar me en ietwat verbaasd knik ik. "Oké, Kapitein. Ik wenk een van de piraten op het dek, die levenloos voor zich uit staart zonder veel te doen, en draag het roer aan hem over. Hij lijkt zelfs blij te zijn dat hij iets te doen heeft, en met een gerust hart loop ik naar de Kapitein. "Dankuwel, Kapitein. Welterusten dan maar, ik zal proberen wat slaap te krijgen." Ik glimlach even naar hem en blij verheug ik me al op mijn bed.

Felattio Crite

Ik grijnsde, 'Slaap lekker. ' Ik knikte naar de piraat achter het roer en liep mijn kamer in. Ik liet me terug op bed vallen en sloot mijn ogen. Ik droomde over mijn tijden toen ik zelf nog een gewoon lid was, van de crew van de meest beruchte, verschrikkelijke Oblivion - Hij had een indruk op me achter gelaten. Hij was een goed kapitein. Hij had me alles geleerd. Ik glimlachtte. Het begon te onweren en was aardig koud.

We're all mad here.

Ben ook eens een dagje naar walibi hoor :']

Eleanor Reigns ~ Verstekeling vijandelijk schip.
En zo kwam ik dus terecht bij de kok. Ze hadden me schone kleren aangeboden, maar die leken me vies dus had ik mijn eigen klerne maar gehaald. En nu stond ik dus in de keuken, er was me vanalles uitgelegd, maar ik had niet goed geluisterd. Ik voelde me vreselijk ongemakkelijk en nadat ik velen malen dingen had laten vallen en fout had gedaan had ie me weggestuurd. Het was wel al avond en ik was moe, ik wilde een slaapplaats. Aangezien ze me zomaar hadden benoemd tot nieuw lid van de bemanning, wilde ik ook een goede slaapplaats. Niet weer tussen die kisten waar ik doodsbang was dat ze me zouden snappen of dat er iemand kwam die me wat aandeed. Plots hoorde ik onweer en het schip ging meer op en neer, ik haatte onweer, dus ik liep gauw door, op zoek naar de kapiteinshut. Het was rustig in de gangen en ik zag één piraat, ik vroeg hem waar het was en hij wees me de weg. Toen hij me naar mijn zin te dichtbij kwam was ik hem snel gesmeerd. Ik volgde zijn uitleg op en stond niet veel later voor een deur. Het was stil daarbinnen, misschien sliep hij al, want het was laat. Ach, dat was dan jammer voor hem, hij kon vast wel wat hebben. Toch twijfelde ik nog een beetje toen ik aanklopte.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Felattio Crite

Het plafond was maar een saai gebeuren, bijna net zo saai als de laatste tijden. Ik wou oorloog; actie. Niet een beetje rond dobberen over een oceaan. Ik hoorde getik. Ik staarde naar de deur. Hm, wie klopt er rond deze tijd nog aan. Zuchtend stond ik op en liep richting de deur. Ik reikte naar de klink, en zette mijn strenge gezicht op. Ik opende de deur. 'Ja?' Ik keek naar de vestekeling. Ze keek angsitg maar twijfelend. Ik trok een wenkbrauw op. Ik herstelde mezelf 'Is er iets mis?'

We're all mad here.