[RPG] Pirates - Exchange 5 - Speeltopics

Carlos Jonéz

'Ben je ook niet het type voor denk ik..' Ik luisterde aandachtig. Een vreselijke leifdestragedie. Een meisje smokkelt de liefde van haar leven mee op een schip maar hij gaat weg. Na alles wat ze voor hem heeft doorstaan. Het arme meisje.. Ik tilde haar hoofd op, 'Je mag best huilen.' fluisterde ik.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd. "Nee," zei ik, ik ging niet huilen. Ik had genoeg gehuild. Alleen ik vroeg me af of ik Tristan, Thomas, ooit nog zal zien. Vast niet, het zou een wonder zijn al was het wel zo.

Keelhauled, je kan het ochtnend laten worden he snugger x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

te lui voooor.

Carlos Jonéz

Ik knikte begrijpend. 'Anders laat ik je wel alleen?'


weetniksmeeer ;x

We're all mad here.

Haha :'D Luiwammes. En aah. :l

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Trouwens, inmiddels al langs de kapitein geweest? Nate onderbrak ons toenstraks," vroeg ik hem, mooi weer van onderwerp switchen. Ik had geen zin om met een rot gevoel rond te lopen en steeds in twijfel te zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

haha heeeel lui

Carlos Jonéz

'Ja ik kwam hem tegen, hij leek niet bepaald vrolijk maar ja.' Ik merkte dat ik niet goed was in van onderwerp veranderen. Ik dacht na, 'Dus wat doe jij zoal om je tijd hier te doden?' glimlachte ik

We're all mad here.

Dudes, val binnenkort nog eens een schip aan (liefst dat van Tristan bijvoorbeeld) (;

Nate/Natambu
Wanneer ik ben uitgeraasd, ga ik met de gasten die zich mijn vrienden noemen op het dek zitten, een beetje klooien met rondslingerende prullen. Carlos en Abby zitten nog steeds bij de boeg en ik schudt geamuseerd mijn hoofd - mijn woede is helemaal weg, maar het gevoel van wraak knaagt steeds harder aan me. Ze kan het echt niet laten hé. Zelfs die Carlos, een kind nog, moet ze hebben. Een heel dom kind trouwens. Ach, ik krijg die twee nog wel. Ik ga geduldig op het juiste moment wachten en dan... Ik grinnik. Mijn wraak zal zoet zijn als warme wijn.

Home is now behind you. The world is ahead!

Wtf nuw eer met mijn toetsenbord als ik schift en " indruk krijg ik dit: ""
En als ik zonder shift indruk dit: ''
Die horen toch enkel te zijn? Jezus. Gaat goe dhier.

Tinne, daarvoor moet vluuv even komen xd

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Ach, vanalles," antwoordde ik. "Wat kletsen, wat klusjes doen of spellen. Meestal gewoon wat kletsen en naja.. Eigenlijk niet veel." Ik grijnsde, het leek wel luilekkerland.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 16:56 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Huh raar?

Carlos Jonéz

Ik grijnsde, 'klinkt goed. Zin om een spel te doen?' Ik verveelde me dood, gewoon een beetje zo staan. Ik keek voor me uit, 'Hou oud ben je eigenlijk als ik vragen mag?' Ergens boeide ze me gewoon. Heel erg.

We're all mad here.

Hehe, het lag aan een of ander dom spel.
Nu ga ik carlos zoeken, Abby staat btw topic 1 pagina 1 bericht 1 x''d


Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Spel?" vroeg ik en keek hem aan. "Tuurlijk, wat dan, kaarten ofzo? En laten we er een weddenschap van maken, maakt het altijd extra interessant." Ik grijnsde vrolijk, plots vroeg hij hoe oud ik was, ik keek hem aan. "19, alweer iets langer dan een maand nu," antwoordde ik. Vlak voordat ik hier kwam was ik nog jarig geweest, vlak daarvoor was ik uitgehuwelijkt aan een vreselijke man en dus hierheen gevlucht. Het beste idee dat ik ooit had gehad, al zei ik het zelf. Ik had een vreselijke toekomst weten te ontlopen en Tristan aka Thomas ontmoet. "En jij?" vroeg ik toen, hij zag er niet erg oud uit, ik gokte hem iets jonger dan mijzelf.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 17:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz
Ik glimlachtte, 'een weddenschap, oké vertel?' Ik raakte geintresseerd.
Dit kon nog een leuk spelletje worden. Ik keek haar aan, 'zeventien, ' mijn stem was zachter. Ik schaamde me voor het feit dat ik nog maar zo jong was ik zuchtte en glimlachtte.

Ik meot friet halen

We're all mad here.

Lekker en oeh, laatste pagina En waare staat Carlos' paspport geval?

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Hmm, verzin jij maar wat leuks," antwoordde ik en leunde tegen de reling aan. Hij zei dat hij 17 was, hij leek en klonk beschaamd. Ik grinnikte zachtjes, hij moest zich vast ontzettend jong voelen, ik voelde me al jong toen ik hier voor het eerst kwam. Ik keek even het dek rond en zag natambu zitten, ik kon hem niet uitstaan, echt niet. Hopelijk liet hij me voortaan met rust, straks kwam ie me nog opzoeken in mijn hut als ik sliep. Ik huiverde, nee, hij wist toch niet waar ik sliep en daar zou hij het lef niet voor hebben, hoopte ik.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

In vier op pagina 9 of iets geen idee? ;o

Carlos Jonéz

Ik keek naar Abby en grijnsde, 'Als ik win; kan ik bij je slapen. Ik heb geen zin om bij de Nate te liggen, en als jij wint weet ik veel. Je wint gewoon niet. ' Ik grijnsde. Ik zag haar huiveren, het zag er super schattig uit.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Bij mij slapen?" vroeg ik hem verbaasd. "Nee Carlos, dat kan ik niet maken. Maar ik weet het goedgemaakt, als jij wint krijg jij een goudstuk, dan kan je een eigen hut krijgen voor een maand en als ik win.." Ik zweeg en dacht na, er was niet echt iets wat ik wou, maar oké. "Ach, dan mag ik jou een week lang inschakelen voor als ik een klusje krijg dat ik niet wil doen. Deal?" Ik glimlachte en stak mijn hand naar 'm uit.,

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos Jonéz

Ik pakte haar hand vast, 'Oké, deal.' Ik merkte nu pas hoe zwaar mijn spaanse accent klonk en probeerde het weer te onderdrukken. Piraten waren dan oplichters; maar je moest nooit een kaartspel speelde met een dief. Altijd een extra stok op zak; dat was een motto. Ik grijnsde breed. Mooi niet, dat ik dit ging verliezen.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik schudde zijn hand, toen hij deal zei dacht ik een soort accent te horen, maar dat kon ik me ook verbeelden. "Kom, binnen ligt alles," zei ik en liep samen met hem naar binnen. Ik liep de ruimte binnenw aar we eerder hadden gegeten, een paar piraten zaten aan wat tafeltjes met drank en maakten grappen en een leek een spannend verhaal te vertellen. Ik ging zitten aan een tafel een haalde een stok akarten uit mijn zak, die had ik altijd bij me, en legde hem op tafel. "Als je maar weet dat ik niet minder goed ga spelen enkel omdat je nieuw bent," zei ik met grijns.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.