[RPG] Pirates - Exchange 5 - Speeltopics

Aawhm.. Middag? :'D En schatting? 2 dagen stond er in Tinne's post, sinds Tristans/Thomas' vertrek dus ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Voor Simone reageer ik weer ;"D

Carlos Jonéz

Ik draaide me om van de man en liep de slaapkamer zaal uit; het dek op. Ik keek naar Abby en de jongen naast hem, Nate of iets als ik het goed had. Ik liep wat dichterbij en hoorde ze praten. Ik merkte dat Abby haar woede in hield. Ik besloot me er tussen te mengen en ging aan de andere kant van haar staan, 'Hey.' Glimlachtte ik naar der. Ik staarde even naar Nate, geen begroeting. Er was iets aan hem dat me niet aansprak

We're all mad here.

haha :']

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik had wel weg willen lopen voor Nate, maar hij stond nogal in de weg. Plots kwam Carlos er weer bij en begroette me, Nate leek voor hem niet te bestaan. "Hé," antwoordde iken dwong mezelf tot een glimlachje. "Is er iets?" vroeg ik Carlos.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Carlos

'Nee hoor, ' Ik glimlachtte. 'Hoe is het met je?' Ik gleed metmijn hand over het houd en keek haar aan. Niet specifiek bezorgd; maar hoe beschrijf je dat. Nieuwschierig? Nou ja ik liet duidelijk merken dat ik dacht dat er iets niet pluis was.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Hij vermoedde iets, ik zag het aan hem, maar ik was nog altijd niet het type die anderen met mijn eigen problemen wilde opzadelen. "Alles is goed ja. Zeg, heb je al met de kapitein gepraat?" vroeg ik om over te gaan op een ander onderwerp terwijl ik nu diegene was die Nate compleet negeerde. Misschien droop hij vanzelf af, ik had geen zin in zijn gezeur. Hij genoot van ongeluk en dat vond ik vreselijk,

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Natambu/ Nate
Ik glimlach onvriendelijk naar haar, maar voor ik iets kan antwoorden, mengt de nieuwe, Carlos, zich. Damned. De kapitein heeft hem niet van boord gesmeten, jammer. Ik kijk terug naar Abby, ik ben nog lang niet klaar met haar. 'Zeg, heb je al met de kapitein gepraat?'
Nice try, maar we gaan niet van onderwerp veranderen.
'Ja, hij zag er niet zo gelukkig uit. Je zou toch anders verwachten als je grote rivaal weg is, he.' Ik begin nonchalant aan mijn boksbeugel te prullen, het staal is warm van mijn lichaam en blikkert in de ochtendzon. Prachtig dingetje, al zeg ik het zelf; de handgreep is vanbinnen met leer gevoerd. Ik kijk over het wapen heen nog eens naar de nieuwkomer. 'En vanwaar kom jij?' vraag ik, met een intonatie die het duidelijk maakt dat me dat niets kan schelen, al kwam hij van de maan. Pesterig laat ik eventjes met mijn wapen het licht weerkaatsen in zijn ogen, om vervolgens even met mijn eeuwige glimlach in zijn ogen te kijken. 'Hm?'

Hoe oud is Carlos eig?

[ bericht aangepast op 15 juli 2011 - 22:00 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Maxime - Dame.

'Oh Felix, ik wil nog meer dansen!' lach ik breeduit. 'Straks val je om,' zegt hij enkel en hij duwt me op het bed, waardoor ik naar hem op moet kijken. 'Dans jij dan voor me?' vraag ik. Ik hou mijn hoofd scheef en glimlach zo verleidelijk mogelijk. Felix schudt lachend zijn hoofd en ging naast me zitten. 'Laten we iets anders doen,' zegt hij terwijl hij naast me op het bed komt zitten. 'Ik weet wat leuks,' grijns ik. Volgens mij denkt hij hetzelfde want hij legt zijn vinger op mijn lippen, geeft aan dat ik teveel praat en haalt zijn vinger weer weg. Vervolgens zie ik zijn hoofd langzaam dichterbij komen. Ik tuit mijn lippen, kom ook dichterbij en.. Open mijn ogen, zodat ik recht in die van Felix kijk. O, gênant.

everything, in time

De jonge Carlos is nog maar zeventien.

We're all mad here.

Miyazaki schreef:
De jonge Carlos is nog maar zeventien.

Home is now behind you. The world is ahead!

Carlos Jonéz

Ik trok een wenkbrauw op. Ik mag hem niet. Ik besloot hem te negeren. Het licht weerkaatste in zijn boksbal in mijn oog. Ik knipperde. 'Houdt je licht bij je.' Bromde ik nors. Ik hield mijn handen in mijn zakken; ik bleef hier staan. Ik vetrouwde hem niet rond Abby, en ik vind alles goed; moord, drugs en stelen. Maar verkrachten ho maar. Ik bekeek haar nog eens. Ze was me er eentje.

We're all mad here.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
"Ja, hij zag er niet zo gelukkig uit. Je zou toch anders verwachten als je grote rivaal weg is, he." Die gozer haalde het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik miste Thomas vreselijk en natuurlijk vond ik het rot voor de kapitein, nu Thomas weg was realiseerde ik me hoeveel pijn het deed als diegene die je lief had vertrok. Ook hoe Nate daar stond, zo vol van zichzelf en klaar om iedereen te kleineren die hem niet aanstond. In een waas van blinde woede gaf ik hem een klap in zijn gezicht, met mijn vlakke hand op zijn wang. "Leer je grenzen kennen," beet ik hem toe terwijl ik hem een hatelijke blik toewierp. "En je ben thier nog maar een paar dagen, maar je denkt nu al dat je heel wat bent, maar in werkelijkheid ben je niet meer dan zij," zei ik hem, eng kalm, met ene hoofdknikje richting ene paar smerige, dronke piraten. "En nog wat, bemoei je voortaan met je eigen zaken." Ik keek hem strak aan. Ik was niet bang meer, niet na wat ik allemaal had moeten doorstaan.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 8:39 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yeah (:

Natambu/Nate
Ik hoor niet meer wat ze aan het brabbelen is, zo hard ben ik geschrokken van haar klap, die krachtiger was dan je zou verwachten. Het volgende moment laat er een geweldige woede in me op, en voor ik het weet heb ik haar teruggeslagen. Ik laat haar niet los, maar duw haar -mijn hand tegen haar keel- tegen een mast, maar langs de kant dat niemand ons kan zien vanop het achterkasteel.
'Dat zou ik zeker niet nog eens proberen, hoer,' zeg ik, mezelf inhoudend om haar niet nog eens te slaan. In plaats daarvan knijp ik haar keel altijd maar strakker dicht. 'En wat sta jij hier nog te gapen?' blaf ik naar Carlos. Als hij wil, kan hij ook wat krijgen, hij is toch geen partij voor mij.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 11:52 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

-

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 11:52 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Maxime - Dame.

Ik knik en grijp direct naar mijn hoofd. 'Jawel, ik heb alleen zo'n hoofdpijn.' Het is wel duidelijk dat een dame als ik niet tegen alcohol kan. Ik heb geen idee wat er precies in die fles heeft gezeten, maar het was niet lekker en totaal niet voor mij bestemd. Hoe doen die piraten dat toch? Ik knijp mijn ogen een paar keer dicht en ga rechtop zitten. Ik kan me niets meer herinneren van de avond ervoor, ik heb geen idee wat er is gebeurd, áls er al iets is gebeurd. En dat allemaal vanwege dat ene slokje. 'Wil je naar buiten gaan? De frisse lucht zal ons beiden misschien goed doen,' vraag ik met een kleine glimlach. Tenslotte is hij sinds zijn val ook niet meer naar buiten geweest.

everything, in time

Maxime - Dame.

Met een vies gezicht kijk ik Felix aan. 'Proberen over te geven? Dat kan toch zeker niet op commando, doe niet zo mal.' Oké, misschien was het naar buiten lopen ook niet zo'n goed plan. Het schip dobbert op de golven, maar dat gevoel maakt me alleen maar meer misselijk. Ik klam me iets harder vast aan Felix zijn arm en sluit mijn ogen opnieuw, in de hoop dat de zeelucht alleen me beter doet. 'Dit is verschrikkelijk, zorg er alsjeblieft voor dat ik nooit meer wat drink. Vertel eens wat over gisteravond, alsjeblieft?' lach ik voorzichtig, terwijl ik mijn hoofd zijn richting in draai. Nu ben ik ergens wel benieuwd.

[ bericht aangepast op 16 juli 2011 - 12:23 ]

everything, in time