[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Ik laat het haar weten." zeg ik glimlachend tegen Gawain. Ik ga hem voor de praktijk uit en sluit de deur achter hem. Omdat ik mijn veel te dure suède schoenen in alle paniek achter heb gelaten in het hoofdgebouw loop ik weer op alleen een panty, maar gelukkig zijn mijn koffers inmiddels langs gebracht. Als we de hal in stappen zie ik de enorme stapel staan, en tot mijn verbazing staan zelfs mijn hakken erbij. Iemand zal ze wel van Gawains kamer hebben opgepikt en meteen langs gebracht. Wat attent, dnek ik met een glimlach terwijl ik mijn voeten in de schoenen wurm. Vlug open ik de voordeur voor Gawain. Tot mijn verbazing staat de chauffeur van net nog buiten. Hij rookt een sigaret een kijkt verbaasd als we naar buiten stappen. "Even pauze." zegt hij met een schuldbewuste grijns. Waarschijnlijk moest hij eigenlijk aan het werk, maar hebben zijn bazen het niet door als hij hier even een sigaret rookt. Ik glimlach. "Ik snap het, maar heeft u tijd om mij en Gawain hier af te zetten? Gawain moet naar het hoofdgebouw, en ik wil nog een bezoekje brengen aan de kapitein." De man knikt en gooit zijn sigaret op de grond, waarna hij hem met zijn voet uitdooft. Ik open de deur en als Gawain is ingestapt ga ik naast hem op de achterbank zitten. Omdat ik dezelfde rit al een aantal keer heb gemaakt begin ik sommige bochten in de weg en vreemd gevormde bomen of rotsen te herkennen. Nu ik weet dat Gawain niet in direct gevaar is, is er een hele last van me afgevallen, en ik geniet met volle teugen van de prachtige planten om me heen. Al snel rijden we de betonnen oprijlaan van het hoofdgebouw op, en de man stopt zodat Gawain kan uitstappen. "Zo.." zeg ik nog tegen hem. "Tot ziens dan maar." Ik glimlach naar hem als hij uitstapt. "Als ik jou was zou ik nu vooral maar goed uitrusten, die aanval zal wel veel van je energie hebben opgeëist."

Gawain
we gaan met een auto terug naar het hoofdgebouw. Waarschijnlijk dezelfde auto als de heenweg, want Heather lijkt de man te kennen. "Tot ziens dan maar." zegt ze als ik uit de auto stap. "Als ik jou was zou ik nu vooral maar goed uitrusten, die aanval zal wel veel van je energie hebben opgeëist." 'bedankt, ik zal mijn best doen om rustig aan te doen.' ik loop verder naar binnen. Langzaam slenter ik over de gang richting mijn kamer. Bij de deur van de eetkamer kijk ik een keer naar binnen, maar ben te moe om er heen te lopen voor een praatje. Ik loop verder naar mijn kamer en wissel mijn kleren in een outfit waarin ik kan slapen. Nu merk ik pas hoeveel energie het me gekost heeft. Snel kruip ik mijn warme bed in en ga rustig op mijn rug liggen. Mijn raam staat nog voor een klein gedeelte open zodat ik straks geen problemen ga krijgen. Rustig denk ik na wat er nu eigenlijk gebeurd is. Ik draai me om naar de kast naast me en zet mijn iPod zacht aan. Ik ga weer op mijn rug liggen en denk verder na. Ze zei dat ik, als ik het weer benauwd krijg, in een papieren of plastic zakje moet gaan ademen. Zo koppig als ik ben neem ik me voor om eerst naar buiten te gaan, als dat snel gaat en daarna pas haar tip te gebruiken. Ik moet ook minder gaan trainen en sporten wat wel erg is. Ik hou van sport.

[ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 16:42 ]

Cedric
Ik zie de zon onder gaan en merk dat het al laat is. Snel loop ik richting het gebouw en ga stiekem weer naar binnen. Op mijn gemak loop ik naar de eetzaal waar het heerlijk ruikt. Ik pak een bord en loop langs het buffet. Ik schep mijn bord vol en ga bij de rest aan tafel zitten, net als of ik hier al een hele tijd ben, maar niks gezegd heb. Langzaam neem ik wat happen van mijn eten en merk dat er iets gebeurt is, toen ik weg was. Ik probeer een gesprek te volgen voor wat meer uitleg. De naam van Gawain komt een paar keer naar voren.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Terwijl Gawain naar het gebouw loopt stap ik uit, en loop om de auto heen om nog even wat aan de chauffeur te vragen. Hij is al uitgestapt en lijkt aanstalten te maken verder te gaan met zijn echte werk - wapens, eten en andere spullen het hele eiland overbrengen in plaats van mij rondrijden. "Sorry, meneer, weet u misschien waar ik de kapitein kan vinden?" Hij blijft even staan en terwijl hij een sigaret opsteekt wrijft hij over zijn kin. "De Kapitein, hm? Ja, die is een paar dagen geleden aangekomen en de dag daarvoor moest ik de elektriciteit in zijn kamer aansluiten.. Dan moet je eerst de trap oplopen in de Zuidelijke vleugel, waar al het personeel zit, en dan links afslaan en de derde kamer aan je rechterhand nemen. Dat is 'm." Ik knik en bedank hem voor zijn hulp en voor het feit dat hij mij en Gawain heen en terug heeft gebracht. Met een gebaar van zijn hand wuift hij het glimlachend weg. "'t is niks, dame. Graag gedaan." Met zelfverzekerde tred loop ik het hoofdgebouw in, waardoor mijn hakken meteen weer hard galmen in de gangen. Het beeld dat ik van de kapitein in mijn hoofd heb geschapen, een kalende enge oude man met priemende oogjes, spookt door mijn hoofd en bezorgt me in combinatie met de frisse avondlucht rillingen. Terwijl ik de trap oploop zegt een stemmetje in mijn achterhoofd dat hij ook maar een mens is en ook maar zijn werk doet, en dat hij er misschien wel helemaal niet zo uit ziet als ik denk dat hij er uit ziet. Bruusk verdring ik de gedachte. Het is en blijft een idioot idee om jonge meisjes met geweren op pad te sturen, zelfs als dat idee van een adonis met lieve ogen en een sixpack zou komen. Bij die gedachte verschijnt er even een flauwe glimlach op mijn gezicht, maar als ik merk dat ik al voor de deur van de Kapitein sta kijk ik weer serieus. Ik haal diep adem, strijk mijn rok en blouse glad, duw de pluk haar weer achter mijn oor en klop dan zelfverzekerd op de deur. Ik zal die man wel eens even vertellen dat dit zomaar niet kan.

Mijn training met de halters ging zoals gewoonlijk erg goed, aangezien mijn tri-en biceps deze routine reeds jaren dagelijks ondergingen, en dus liet ik ze snel voor wat ze waren. Vervolgens begon ik aan een sessie van 500 honderd keer pompen, gevolgd door een tien minuutjes pauze waarbij ik snel een tube voedsel inslikte en daarna verder ging met nog een sessie van 500. De trainingen waren al lang niet meer bedoeld om mijn spieren sterker te maken, maar om ze sterk te houden, waardoor de oefeningen nogal monotoon waren en ik ze langzaam aan beu werd. Pompen daarentegen was iets waar ik nooit mee op zou kunnen houden. Het is namelijk een perfecte meter voor je conditie.
Op dat moment klopte er iemand op de deur. Verbaasd hield ik op met mezelf op te drukken en krabbelde overeind. Ik snoof lichtelijk geïrriteerd toen ik mijn shirt niet vond, bedacht me dan dat het waarschijnlijk de klusjesman was om te checken of mijn verlichting het nog deed en drukte de code in, zodat ze schuifdeuren opengleden. Een tel lang staarde ik verbaasd naar het deurgat. Allerminst een klusjesman. Meteen had ik er spijt van dat ik geen nieuw shit uit de kast had gevist, toen ik in de ogen van Heather Knochenmus staarde. Hoewel ik in mijn tijd bij het leger vaak met andere mensen in een groepsdouche had gestaan en wel gewend was mijn (halve) naaktheid met anderen te delen, voelde ik me toch niet op mijn gemak tegenover de jonge vrouw voor me. 'Eh... Dokter Knochenmus,' probeerde ik mezelf een houding te geven, mijn arm onwillekeurig over mijn borstkas vouwend. Terwijl ik mezelf toesnauwde om mezelf bij elkaar te rapen, vervolgde ik, opnieuw in mijn gewoonlijke, beleefde, kille zelf vervallend: 'Kan ik u helpen?' Ik merkte dat mijn stem erg beleefd klonk, maar ik een vleugje irritatie toch niet uit de weg kon bannen. Het was alles behalve mijn bedoeling om onvriendelijk te doen, vooral omdat ze -net als ik- nieuw was, maar ik voelde me, hoewel ik het niet liet merken, betrapt om de één of andere onnaspeurbare reden. Ik vroeg me af wat ze in godsnaam van me wilde. Onze vakken overschreden elkaar praktisch niet, we deelden geen roosters en geen leerlingen en ik kende haar niet lang genoeg om frankly ook maar iets met haar te maken te hebben, dus het was me een compleet raadsel waarom deze roodharige verschijning ineens de weg naar mijn deur gevonden leek te hebben.

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:01 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
De paar seconden voor de deur open gaan neem ik nog een keer door wat ik zal zeggen, en met mijn rug recht en een glimlach op mijn gezicht sta ik klaar als de deur open gaat. Ik merk echter dat mijn ogen groot worden als Sasha de deur opendoet, in plaats van de oude norse man die ik verwachte, en als ik een blik op zijn kleren, of eigenlijk het gebrek daar aan, werp merk ik dat ik rood word. Ik zal wel verkeerd zijn. Nerveus kijk opzij en tel de deuren van af de trap, maar dit is toch echt de derde. De man die me de weg wees zal het wel verkeerd hebben gehad. Als hij mijn naam zegt kijk ik weer op, en zo goed als het gaat probeer ik te negeren dat hij geen shirt aan heeft. "Kan ik u helpen?" vraagt hij dan, en aangezien het enigszins geërgerd klinkt besluit ik snel van wal te steken. "Ehm.. Ik zoek de Kapitein. Iemand zei me dat dit zijn kamer was, maar dat zal wel een misverstand zijn dus.." Ik haal even adem en houd opgelaten mijn blik op de deurpost. "Dus ik ga maar weer." Voorzichtig kijk ik even op naar zijn gezicht, en voor een kort moment schiet de verschrikkelijke gedachte door me heen dat Sasha Filischkin en de Kapitein dezelfde persoon zouden kunnen zijn. Een nare huivering loopt over mijn ruggengraat. Dat zal toch niet? Ik knipper even met mijn ogen en bijt op mijn lip, met mijn blik weer afgewend. Waarom.. Wat zou er eigenlijk zo erg aan zijn? Ik weet het niet, ik weet alleen dat alleen al bij de gedachte aan die mogelijkheid het koude angstzweet me uitbreekt.

Lykos -> Inkheart

Leuke username!

'Ehm.. Ik zoek de Kapitein. Iemand zei me dat dit zijn kamer was, maar dat zal wel een misverstand zijn dus...' zei ze met een stem waar hij uit opmaakte dat ze zich even oncomfortabel voelde als hij. "Dus ik ga maar weer." Ik kuchtte kort. 'Nee hoor, ik ben de kapitein... Heb ik dat niet gezegd?' vroeg ik me overbodig af. 'Ik vraag ook niet van mijn collega's dat ze me zo noemen,' vervolgde ik dan verontschuldigend terwijl ik het deurgat vrijmaakte nadat ik snel even controleerde hoe proper -of net niet- mijn ruimte lag. 'Kom maar binnen, anders,' nodigde ik haar dan uit, aangezien ze mij blijkbaar nodig had en etiquette me verbood om haar op de gang te laten staan. Ik wachtte even tot ze binnen stapte, sloot dan de deur en liep snel naar de kast om een shirt aan te trekken. 'U had me ergens voor nodig...?' vroeg ik dan terwijl ik een simpel, zwart shirt met lange mouwen over mijn hoofd trok.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Wie zijn hier eigenlijk nog allemala actief? Ö
Dan stuur ik Eleanor wel even op je personage af [:

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure zei

Wie zijn hier eigenlijk nog allemala actief? Ö
Dan stuur ik Eleanor wel even op je personage af [:

Je kunt kijken hoe het met Gawain is (die ligt op zijn kamer) of een gesprek aangaan met cedric (die zit sinds een kort tijdje aan tafel te eten)

[ bericht aangepast op 18 nov 2011 - 16:14 ]

Je kunt kijken waar Noah is? Zij ligt op der kamer met iets dat waarschijnlijk een hersenschudding is of je kan naar buiten gaan en Valerie tegen het lijf lopen. Ehh Gawain en cedric zijn ook actief en lily en heather en sasha en nog een paar. xd

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Na wat gegeten te hebben merk ik pas dat ik langs een meisje zit. Ze lijkt een jaar op 20 en heeft mooi lang golvend donkerblond haar.
'Hey, weet jij wat er is gebeurt toen ik weg was?' vraag ik rustig. Ik hoop dat ze me iets kan vertellen en anders een gezellig praatje kan maken. Mijn laatste stukje fruit verdwijnt in mijn mond en ik begin te glimlachen als ik haar aankijk. Mijn hand gaat onwillekeurig door mijn krullend haar. Ik neem een slop van mijn water en wacht geduldig op een antwoord.

Gawain moest hyeprventileren, dat gebeurde er toch? :x

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

voor zover iedereen (behalve Cherie) heeft meegekregen wel, ja dat klopt

Eleanor Anthea Hope
"Hey, weet jij wat er is gebeurt toen ik weg was?" vroeg de jongen naast haar plots. Ze hing eht geweer wat anders, het zat haar nog altijd vreselijk in de weg en ookal was het de bedoeling dat ze eraan ging wennen, ze kreeg enkel een grotere hekel aan 't ding. "Iemand begon te hyperventileren geloof ik," legde ze hem uit met een verlegen glimlachje. Ze bekeek 'm vluchtig, ze schatte hem mid 20, hij had bruin, krullend haar en grijze ogen. Vreemde kleur, maar zeker niet lelijk. Ze merkte dat ze weer bezig was met een lok haar rond haar vinger draaien en stopte er gauw mee. "Ze hebben hem weggebracht, ik kende hem niet, maar ik hoop dat 't weer wat beter met hem gaat," voegde ze er aan toe.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.