[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Abo

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Ooh crap, was nog vergeten een rol in te vullen.. anyways, ik ga er nog een clanlid bij maken, maar die komt nog wel :].
Voor mensen die nieuw bij RPG zijn, de tekst hieronder is een voorbeeld zoals gespeeld kan worden :].

Fjodor - Einzelgänger/RA soldier.

Toegegeven, het was niet slim van me om mee te doen aan die hele oorlog, ook al was het alleen maar om de lol om de fascisten neer te schieten en het bloed. Toegegeven, het was nog minder slim om me daadwerkelijk gevangen te laten nemen door de vijand. En ja, nog minder slim dan dat was het om toe te geven aan mijn bloeddorst en een Duitser aanvliegen zonder dat ik er erg in had. Voor de ogen van de mannen die me nu met een angstige blik aankijken.
En nu loop ik met honderden, misschien wel duizenden mannen mee naar een onbekende locatie. Al een aantal dagen lang. Ik zit er niet mee. Ik ben wel toe aan wat nieuws. Bovendien heb ik nog nooit een Duits krijgsgevangenkamp van binnen gezien. Moet leuk worden. Ik kan tegelijkertijd nazi's treiteren en wat betekenen voor de kameraden in nood. Het enige wat ik moet doen is zorgen dat ik niet neergeschoten word. Want dan ben ik dood. Technisch gezien. Ik heb Filipov al de stuipen op het lijf weten te jagen door in Stalingrad dwars door mortiervuur heen te rennen en het nog weten te overleven ook. Oppassen geblazen dus. Voor ze weten wat ik ben.
De Duitser gebaart heftig met zijn handen. Ik versta iets in de richting van 'rechts, stelletje honden'. We komen aan bij een poort. Is dit het kamp waar we moeten wezen? Veel kans krijg ik niet om erover na te denken, want we worden naar een stel armzalige barakken geleid door SS'ers in hun zwarte uniformen. Ik haat SS'ers. Het grootste menselijk tuig dat de duivel ooit heeft geschapen. Erger dan clanleden. Ja, veel erger. Desalniettemin ruikt het bloed van deze jongeman verbazingwekkend zalig. En bloed is waar mijn systeem naar verlangt. Al sinds het begin van die verdomde oorlog. Ik ga de beste man een bezoekje brengen, eer ik er de kans voor krijg. En uiteraard zijn onverwachte dood op mijn creatieve manier verbloemen.

[ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 15:09 ]

No growth of the heart is ever a waste

Shadé Aili Aonani - Einzelgänger/vampier

Zijn gezicht zweeft voor mijn ogen. Hij is niet onknap, met zijn huid veel bleker dan de mijne. Gefascineerd bekijk ik hem. Hij spreekt een taal die ik niet begrijp en net wanneer ik mijn hand uitsteek voel ik een paar armen om mijn middel heen. Ze slepen me weg, weg van het bleekgezicht. Hij staat enkel maar te lachen met in zijn ogen één enkel woord te lezen: verraad. Ik zie de vlammen die het dorp verzwelgen en hoor de kreten van mijn zus en vele andere vrouwen. In een immense kano worden we door de zee en de bleekgezichten weg genomen van huis. Het gezicht veranderd. De stemmen veranderen in schreeuwen die zich op hun beurt uiten in rode striemen op mijn wang en andere lichaamsdelen. "Je bent van mij, ik heb je eerlijk gekocht!"
Ik schrik op uit mijn sluimer wanneer ik een geritsel hoor. Geduldig wacht ik in het huisje, mijn huisje sinds heel wat jaren, tot een eventuele prooi zich aandient. Ik vind het vreselijk om van het bloed van een ander te moeten leven, als een parasiet zonder enig idee van goed of kwaad. Maar het is hun leven of het mijne. Wie mijn eigendom betreed, wandelt niet meer naar buiten.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Abo]

ik wil schrijven maar dat gaat nu even niet

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sarah Louise Wagner - Clanlid dus vampier

Het was verassend stil in de bossen. Af en toe het geluid van een vogel of een ander klein diertje dat opsprong maar meer ook niet. Ik vond de rust prettig, het zorgde ervoor dat ik me goed kon concentreren. Mijn voeten leken de grond nauwlijks aan te raken en de dode bladeren maakte geen enkel geluid als ik het aanraakte. Vanuit mijn ooghoek zag ik een haas wegrennen. Zou het gevaar doorgehad hebben? Zou hij geweten hebben dan ik niet zomaar een wandeling aan het maken was? Ik heb geen idee. Ik ben nu al een tijdje opzoek naar de weg, want als ik die gevonden heb zou mijn prooi vanzelf naar mij toe komen.

Lise - Burger > '/onderduiker' mag weg.
'Maar de Bijbel zegt dat je ook van je vijanden moet houden, dat je ze moet omarmen. Doe dat dan ook.' Ik kan mijn oren niet geloven, dat is het slechtste argument dat ik ooit heb gehoord. Gabriele en ik hebben weer een van onze welbekende ruzies over Hitler. Der Führer, zegt ze, maar ik weiger hem zo te noemen. Het betekent namelijk zoiets als leider, gids en hij zal nooit mijn leider zijn.
'Ik ga niet meer in discussie hierover, genoeg, Gaby.' Ik pak mijn tas, loop het appartement uit en vervolgens de straat op. Niet zonder doel, natuurlijk. Maar ook in deze tijd moet er eten geregeld worden. Hoe raar het ook klinkt, ik ben liever op straat dan in het hoge gebouw waar ik in woon. Vanaf daar kijk je over de bossen en kun je de kampen zien, ik weet niet wat daar precies gebeurt, maar iets in me zegt dat ik dat ook niet wil weten. Wat ik wel weet, is dat er af en toe ongelooflijke stank vandaan komt.
Ik moet best een eindje lopen, maar daar geef ik niets om, wandelen is fijn. Alhoewel de straten de laatste tijd enorm veranderd zijn, overal lopen militairen rond, allemaal stoer doen met hun geweren. Bah. Ik heb inmiddels geleerd dat je ze 't beste kort kunt groeten, glimlachen en vervolgens gewoon voorbij lopen. Prima, wij passen ons wel aan. Wacht maar, onze tijd komt wel.

everything, in time

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Zachtjes en neuriënd zat ik op de grond, leunend tegen een afgebrokkelde muur. Terwijl mijn handen een slappe vlecht in mijn haar maakten waren mijn ogen gericht op het lichaam wat voor me lag. Hij was zo makkelijk te vangen geweest, aarzelde niet eens toen ik hem vroeg om met me mee te gaan. Ergens vroeg ik me af wat het aan me was geweest wat hem lokte, de lust in mijn ogen, de verleiding in mijn glimlach, of de speelse manier waarop ik hem benaderde. Wat hij dacht of wilde maakte uiteindelijk toch niks uit, het ging erom wat ik van hem wilde. Een glimlach verscheen op mijn lippen terwijl ik stopte met neuriën en overeind kwam. Voordat ik van hem wegliep boog ik me nog even over hem heen, veegde met mijn vingers over de wond in zijn nek. ‘Het was heerlijk schatje,’ fluisterde ik en likte het bloed van mijn vingers af terwijl ik maakte dat ik weg kwam.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Ik bedenk me net dat het helemaal niet handig is om de hele tijd in dat kamp te blijven rondhangen omdat Annick vijf dagen weg is :'D. Dan laat ik hem wel even wat eerder ontsnappen oid.

Fjodor - Einzelgänger/Lid RA.

Natuurlijk ben ik me net als ieder ander bewust van de wreedheden van de nazi's. Hoe vaak ik me ook heb gezegd dat deze oorlog de mijne niet is; het besluit dit uniform aan te trekken en er eens op uit te gaan heeft toch voor een bepaalde betrokkenheid gezorgd. Ik herinner me de koude nachten in Stalingrad waarin Filipov en Joeri Samarin ons bang maakten met spookverhalen. En wodka. Heel veel wodka. Ik herinner me het lopen terug naar Duitsland. Zoveel nachten in die vrieskou. De Duitsers hadden er de grootste lol in gehad om elke achterblijver neer te schieten. En dat waren er veel. Voor iemand met mijn conditie was deze dodenmars een eitje, en dus nam ik geregeld iemand op de rug die op de rand van instorten stond. Dit leger, het door propaganda gemanipuleerde Rode Leger, dat stelletje idioten in Stalingrad dat de bevelen opvolgt van die gek ergens in Moskou kregen mijn sympathie. Dus ik heb besloten met ze mee te gaan.
En nu sta ik buiten. In de vrieskou. Met zoveel anderen. De Duitser voor me schreeuwt en schreeuwt, maakt een vergelijking tussen ons en zijn hond. Geen idee wat hij zegt, maar het kan niet veel goeds betekenen. Ik besteed weinig aandacht aan wat hij zegt, mijn aandacht gaat meer uit naar de kloppende halsslagader in de nek van de jonge SS'er naast hem. Mijn ogen worden fel. Het speeksel druipt me in de mond. Hij zal nog geen dag te leven hebben.
Ineens komt de menigte in beweging, waarschijnlijk het teken dat er gewerkt moet worden. Achter de hekken wordt er door andere militairen naar ons geschreeuwd. Britten. Ik word in de richting van een fabriek geduwd. Ik draai me om naar de SS'er, die nu doorheeft dat ik hem zit te bestuderen.
'Wat moet je, vuile hond?' vraagt hij, terwijl hij mijn uniform vast heeft. Ik ruik zijn bloed. God, hou me tegen. Hou me alstublieft tegen. Hou me tegen! Ik omklem zijn hand.
'Jij me loslaten,' zeg ik zacht. Hij geeft me een zet en fluit ineens. Een paar anderen met hun honden naderen me ineens. 'Opletten!' schreeuwt hij.
Nu pas merk ik wat er gaande is. De honden worden tegen me opgehitst en het zal niet lang duren voor ze me verscheuren. Ik kijk van de jonge Duitser naar een oudere man, die zich op elk tien meter van me vandaan bevinden. Ik ben toch niet verdomme al meer dan honderd jaar een vampier om me door een stel pups te laten opvreten? Dat plezier gun ik ze niet. Het geschreeuw houdt op en de honden rennen als beesten op me af. Op het moment dat ze me bijna te pakken hebben, spring ik op en geef de eerste de beste hond een flinke trap. Hij is buiten bewustzijn. Nu de andere nog. Deze rent weer als een bezetene op me af. Mijn blik flitst naar het prikkeldraad achter me, waarna ik een stap opzij zet en het beest wordt geëlektrocuteerd. Een voldane glimlach verschijnt om mijn lippen. Dat was humoristisch.
Een paar Britten fluisteren, de jonge SS'er beveelt iedereen weer door te lopen. Zijn gezicht is rood aangelopen. Hij is kwaad.

[ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 16:32 ]

No growth of the heart is ever a waste

Arme hondjes. ;c

En lol, dat is misschien inderdaad slimmer. Anders ben je 5 dagen alleen. :'D
Is trouwens ook spannender, dan ben je een voortvluchtige, extra vleugje drama!*O*

everything, in time

[Wanneer komt de clan bij elkaar?]

Niemand heeft echt aangegeven bij welke clan ze willen horen. Nu weet ik dat Vluuv nog een clanlid zal maken en dat Propius en Rainbowday al clanleden zijn, en Scrooge de verrader. Dus misschien is het een idee dat jij en JaiRy alvast in dezelfde clan gaan (die van Caellum of Alchar) en ik en Vluuv dan in de andere. En Scrooge kan kiezen voor welke clan ze de verrader wil zijn :].

@ Progeny: True, true! Ik zal hem wel laten ontsnappen 8D.

[ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 17:15 ]

No growth of the heart is ever a waste

Je noemde me Progeny -insert cute looking emoticon here-

everything, in time

Lololo, ik dacht: ik bespaar je eens de ellende .

Fjodor - Einzelgänger/Lid RA.

Even, heel even dacht ik overgeleverd te zijn aan de genade van de kwade SS'er, maar gelukkig heeft een coulante Duitse majoor bewondering gehad voor mijn brutaal optreden en me een tweede kans gegeven. Een Brit tikt me op de schouder en feliciteert me met het feit dat uk nog leef. Ik glimlach. Goh, hij moest eens weten.
Niet veel later zitten we in een fabriek met rubber te werken. In tegenstelling tot ikzelf, zijn veel van de mannen uitgeput en hebben ze er moeite mee hun hoofd bij het werk te houden. De bewaking dwingt ons echter aandacht te blijven besteden. Ik besluit hier en nu hem voor morgen te smeren.
'Waar is de voorraadruimte voor het voedsel?' vraag ik fluisterend aan de man naast me, ook een Rus. 'Bij de fabriek aan de andere kant van het kamp. Maar denk niet dat je daar levend aankomt, het stikt er van de bewaking en bovendien is dat eten daar bedoeld voor de Duitsers. Ze vieren over een paar dagen kerst.' Ik glimlach even. Mooi.
'Hoe kom je hier weg zonder dat ze gaan zeuren?' De man naast me begint te glimlachen. 'Je bent niet in een kuuroord, kameraad. Ze villen je levend zodra ze- hee, waar ben je?'
Veel moeite heeft het me niet gekost om het rooster dat als ventilatieschacht dient te forceren. Door de gang kruip ik naar buiten, zorg ik dat ik niet gezien word en glip gauw tussen een groep dat met schoppen naar de kant heenloopt waar ik heen moet. Ik zie de fabriek al, inclusief twee bewakers met honden. Is dat het? Fjodor, dit gaat nog makkelijker worden dan gedacht. Ik glip gauw achter de muur als de groep voorbij loopt en weet door middel van een hoge fluittoon de hond te lokken. Zijn baas gaat er gauw achteraan, waarna ik eerst de hond ombreng en daarna de man. Ik doe mezelf gauw tegoed aan zijn bloed, dat een adrenalinerush door mijn lijf jaagt. De tweede man en zijn trouwe viervoeter krijgen ook argwaan en weldra mogen zij ook hun kameraden in de hel vergezellen. De weg naar de deur is vrij. Met een goeie trap met vampierkracht begeeft de deur het, waarna ik begin te schreeuwen.
'He! Willen jullie een pas echt royale maaltijd hebben?' De gevangenen rennen mijn kant op om zich als bezetenen op het eten te storten, waarna ik het hek op klim en het terrein af ren. De schokken zijn niet prettig, maar de pijn is draagbaar. Zo gauw als ik kan vlucht ik de bevroren bossen in en blijf rennen. En rennen, en rennen. Tot ik bij een klein stadje aankom. Ik moet me verstoppen. Met mijn Russische uniform kom ik niet geloofwaardig over als Duitser. Mijn blik schiet naar rechts, waar verscholen in de bossen een huisje met een oude schuur liggen. Die schuur moet ik hebben. Gauw vlieg ik erheen, open zo voorzichtig mogelijk de deur en verstop me tussen het hooi.
Ik neem me heilig voor om elke Duitser die ik nu tegenkom of te doden, of leeg te zuigen. Wat in feite op hetzelfde neerkomt. En een plan maken. Maar eerst wachten tot de avond valt. Anders krijgen ze nog echt door wie ik ben.

No growth of the heart is ever a waste

Uhm, ik wilde iets vragen en denk je nou dat ik het nog weet?

Ohja, hoe moet ik me vampiertje laten voegen tot een clan want ze leeft tot nu toe op haar eigen en is zeg maar nooit echt 'opgevoed' als vampier zijnde en weet dus helemaal haar plek nog niet.. en ik moet zelf nog even goed inrollen :'D

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'