[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ja, dan kunnen de clanleden jou inderdaad tegenkomen en rekruteren als het ware :]. Dat proces van leek naar volleerd clanlid met de hulp van de andere leden is altijd wel mooi om te beschrijven :].

No growth of the heart is ever a waste

Dan laat ik dat gebeuren (:

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[JaiRy hoor jij bij de zelfde clan als Sarah Louise Wagner? Of niet want dan kunnen ze elkaar misschien tegen komen ofzo?]

Lise Jager
Driemaal ga ik door mijn spullen heen gegaan, ik haal alles uit de mand, controleer of ik alles heb en stop het vervolgens terug. O, wacht, heb ik wel brood gehaald? Hup, alles weer uit het mandje. Ja, brood zit er in.
Ik snap niet waarom ik het doe, als ik iets vergeten ben, kan ik immers altijd teruglopen. Ik heb wel te veel uitgegeven, Gaby en ik bepalen per week hoeveel we ongeveer uit kunnen geven. Ik ben er ruim overheen gegaan, maar heb dan ook wel extra gehaald zodat we er wel een paar dagen mee vooruit kunnen komen. Hopelijk compenseert dat genoeg.
Ik neem de speld uit mijn haar, schud eens met mijn krullen en zet ze daarna weer vast. Mijn God, als ik nu niet ga lopen ga ik nog van mezelf denken dat ik neurotisch ben. Lopen dus.
Het zou fijn zijn als ik wat looppartners had, dat is wel het nadeel van wonen in het bos. Er komt een auto deze kant op en ik doe een stap opzij, toch vinden die Hitler - aanbiddende Duitsers het leuk om expres het stuur om te gooien waardoor ze dreigend mijn kant op komen en dan, op het laatste moment natuurlijk, toch weer het stuur recht draaien. Het gelach van de mannen komt boven de motor uit. Ik vraag me af of ze het ook hadden gedaan als ik een man was, ongeacht een SS'er of niet. Ik mag dan wel een Duitser zijn, maar zo een, zij zijn van een ander soort.
      Eindelijk ben ik terug bij het huisje en loop richting het schuurtje, daar bewaren we onze voedselvoorraden voor de winter, het is tenslotte bijna Kerstmis. Ik open de schuur en loop vervolgens naar de planken waar het brood meestal ligt en nog wat andere spulletjes, zo liggen er ook brandhout, kaas en kaarsen.
Plotseling hoor ik wat hooi ritselen en ik sta gelijk doodstil, geen enkel geluid is te vertrouwen in de oorlog.
'Gibt es jemanden?' Geen reactie. 'Hello, somebody?' probeer ik op mijn Engels, dat is nooit goed geweest. Nog steeds niets.
Verbeelding, pure verbeelding. En ik maar denken dat ik niet bang was voor de oorlog.

everything, in time

Dawn Franklin - Spion/clanlid

Het was donker en ik liep rustig mijn huis uit. Ik had een lange jas aan of het leek dat ik het koud had.Ik liep voorzichtig rond , want er was een avond klok. Ik stak een plein over tot dat ik werd tegen gehouden. 'Mevrouw blijf staan!' schreeuwde de soldaat terwijl hij een pistool naar mij gericht hielt. 'Is er een probleem meneer?' vroeg ik rustig terug.'U mag hier niet rond lopen. Paspoort graag.' Hij vroeg het , maar het klonk meer als een bevel. Ik opende mijn tasje en haalde mijn nep paspoort eruit en gaf hem aan hem. Hij keek naar de paspoort en gaf hem terug. 'U gaat met mij mee mevrouw.' Ik trok een zielig bang gezicht ook al was ik het niet. 'Waarom?'
'Omdat dat paspoort onbetrouwbaar is en u rond loopt na avond klok is ingegaan.' Hij pakte me beet bij mijn arm . Ik moet met hem meelopen , maar daar had ik totaal geen zin in. Ik liep 2 meter met hem mee . Toen hielt ik een scherp mesje tevoorschijn en snee zijn keel door. Hij viel op de grond en ik liep rustig weg. Al ik hem levend hielt zouden de dusters me herkennen en had ik problemen. 4 straten verder op klopte ik op de deur. Een man in uniform deed open . Ik begroete hem vriendelijk en liep naar binnen .

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Fjodor - Einzelgänger/soldaat RA.

God, wat heb ik behoefte aan een goeie sigaar. Eindelijk rust. Kon ik me maar oriënteren. Ik heb werkelijk geen enkel idee van waar ik ben. Ik neem aan ergens in Duitsland. Maar waar? In het oosten, zo lijkt het wel. Misschien ben ik zelfs in Polen, gezien dat nu ook nog bezet is. Ik haal de bontmuts van mijn hoofd en haal een hand door mijn haar, dat grauwblond is geworden door alle vuiligheid die erin zit. Ik moet aan kleding zien te komen en dit uniform verbranden. De vampier gaat een leven als deserteur tegemoet. Wat een humor. Vervloekte Duitsers. Afijn, misschien ga ik wel teruglopen naar Rusland. Een prima idee. Ik graaf in mijn zak en tover een sigaar tevoorschijn. Levendige handel op het front. Waar is die verdomde aansteker? Die zullen ze toch ook niet hebben-
Ineens doet het kraken van de deur mijn niet kloppende hart opspringen. Jezus christus, duiken! Ik verschuil me in het hooi. De persoon die binnenkomt is een mens. Een vrouw, ruik ik eerder dan dat ik het zie.
'Gibt es jemanden?' hoor ik haar zeggen. Ze ziet er niet uit als een Duitser. Misschien is ze een Pool. Maar waarom zou een Pool in godsnaam Duits spreken? Omdat ze door die idioten bezet zijn, misschien? Fjodor, hou je kop erbij. Ze nadert het hooi. Misschien zal ik haar maar om zeep helpen. Zonde van dat knappe gezichtje, moet ik toegeven. Dan kruisen haar ogen de mijne. Mijn adem is stopgezet. Ze heeft me gezien. Of lijkt het zo. Ik laat het niet aan het toeval over. Ik spring overeind, grijp de koevoet in de hoek vast en ga voor haar staan, met het ding op haar gericht.
'Gibt's niemand hier. Du verstehe?' Ik neem haar even in me op. Ze ziet er een stuk onschuldiger uit dan die zelfvoldane SS'ers in het kamp. Desondanks is mijn humeur naar de knoppen. Kan een deserterende vampier nu verdomme nooit eens rust vinden? Nu zal ze me verlinken aan de Gestapo en mag ik weer gaan rennen. Tenzij ik eerder ben en haar om zeep help. Mijn ogen schitteren even bij die gedachte. Ik ben in de eerste plaats een vampier.

[ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 19:28 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Met een voldane glimlach snelde ik weg bij het lege lijk van de soldaat, niemand mocht me vinden bij een dode. God weet wat ze met me zouden doen of in ieder geval zouden proberen. Een diepe zucht verlaat mijn mond, vertraagde mijn pas nu ik de dode soldaat een flink eind achter me had gelaten en liep behoedzaam door de straten. De avond was gevallen en het was nu niet meer toegestaan om rond te zwerven, al was er natuurlijk wel een leuk spelletje om te spelen als een soldaat me zag. Er was niks zo leuk als een soldaat die dacht me te kunnen oppakken en hij vervolgens misgreep. De stommeling kon het dan natuurlijk niet laten om me achter na te gaan en eenmaal ver verwijdert van de rest van de soldaten was hij natuurlijk aan de verliezende hand en was ik degene die hem pakte. Ik miste alleen nooit.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Lise Jager
Langzaam glijden mijn ogen over zo'n beetje alles wat er in de schuur staat. Ik zet een paar stappen naar het hooi waar het geluid het eerste vandaan kwam. Mijn hartslag is intussen versneld en ik probeer mijn adem in te houden. Niet dat het nut heeft, want als er inderdaad iemand is, heeft hij of zij mij toch allang gezien. Daar. Zijn dat ogen? Ik zweer dat er iem- .
Ik gil als er plotseling iemand uit het hooi springt en sla mijn eigen hand even voor mijn mond.
'Ja, ja, ich habe es verstehen. Bitte,' bijna wil ik hem smeken me te laten leven, maar ik verbied het mezelf dat te doen. Niet terugdeinzen nu. Ik neem de man snel in me op en probeer daarbij niet op de koevoet in zijn handen te letten.
'Ihre Kleidung,' stel ik vast. 'Woher kommt es?' Het is niet Duits, dat is wel zeker. Mijn hart gaat nog steeds snel, maar ik wil deze lange -maar welke man is er niet lang voor mij?-, blonde man niets laten merken.

everything, in time

oh die is kort, slecht! ><

everything, in time

Sarah Louise Wagner - Clanlid dus vampier

Terwijl ik langs de weg loop zie ik hoe de zon ondergaat, zodra hij achter de bomen verdwenen is word het bos ondergedompeld in duisternis. Mijn blauwe jurkje met kante kraagje zou veel te koud zijn geweest voor een meisje van mijn leeftijd. Maar ik zelf heb echter totaal geen last van de dalende temperatuur. Onder het jurkje draag ik witte kousen en zwarte lak schoentjes. Ik had er altijd keurig uit gezien. Ik had geen idee waar ik was en waar ik heen ging, maar als ik de weg maar bleef volgen zou ik uiteindelijk wel een plek vinden waar ik mijn 'voedsel' zou kunnen krijgen.

Dawn Franklin - Spion/clanlid
Ik stapte het huis in van de meneer.Het was nog mooi onderhouden vergeleken met de rest van de burgers, al was hij geen burger.'Mevrouw u weet toch dat u 's avonds niet bij moet aankloppen?' Zei hij streng.
'weet ik. Maar als ze mij pakken late ze me zo weer gaan.' Zei met een glimlach.'...maar waar zijn uw zoons?' Vroeg ik , omdat ik wist dat hij 2 zonen had en niet wilde dat ze hierbij berokken raakte. 'Ze vechten voor dit land.'
'En u heeft daar geen probleem mee?' Hij twijfelde even of hij hem wel wilde beantwoorde. 'Ik ben trots op ze en god zou ze beschermen.'
'Dat zeggen ze allemaal. en uw vrouw?'
'Die is al 2 jaar dood.' Zei hij triest.
'Wat zielig voor je, maar kunnen we nu zakelijk gaan?' We liepen naar de woonkamer. Ik mocht gelukkig mijn jas aan hebben. 'Veel boeken heeft u daar.'
'Ik heb er boven nog meer.'Zei hij. 'dat geloof ik graag.' Ik pakte een dossier die vervalst was uit mijn tas en schoof het naar hem toe. Hij pakte het op en bekeek hem. Ik hoorde zijn hard snel kloppen. 'Weet u zeker dat dit waar is.'
'Zo waar als het maar kan zijn. volgens onze bronnen zijn de meeste joden het land uit.'Ik wist dat er meer zaten in Engeland. Dit was puur om de jacht op hun te verminderen. De soldaat stond op en pakte een papier en schreef een brief naar zijn hoogste leider waarvan je de naam kon verbranden . Hij stopte hem in een post vakje en gaf het dossier aan mij. 'En ze zijn niet toevallig naar Engeland gevlucht?'
'Meneer u weet toch dat er al een jaar geen boten meer naar Engeland gaan sinds Nederland en Frankrijk bezet zijn. De kans dat ze het überhaupt halen is zeer klein.'
'Daar heeft u een punt.' Ik stond op en wilde weg lopen. Ik voelde dat ik opeens een stuk zwakker was. Ik had al 3 weken geen bloed gedronken en dat was dom. Uiteindelijk viel ik op de grond maar werd opgevangen. De man die me opviel kon misschien wel een slachtoffer worden.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[proprius, nope ze zit niet in een clan, leeft al vanaf haar verandering alleen. Ik ga wachten tot een paar clanleden haar willen gaan rekruteren (: Ondertussen zal ik je wel tegenkomen * gaat typen * ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[ wat is rekruteren? o.o]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[Haha oke want iedereen schrijft nu nog echt apart van elkaar.]

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Als ik mijn blik oplettend over de straten heen en weer blijft gaan zie ik een stukje verderop een klein meisje lopen. Nieuwsgierig achtervolg ik haar, wat deed z’n jong ding op straat en bij mijn weten was ze net iets te koud gekleed. Ikzelf had er geen last van maar ik was dan ook niet menselijk meer. Enige tijd bleef ik achter haar aan lopen, volgens mij had het kind totaal geen idee waarheen ze liep en als ze niet oppaste liep ze zo in de armen van een of andere soldaat. ‘Hey jij daar!’ riep ik haar toe, versnelde mijn pas om haar vast te kunnen pakken en te laten omdraaien.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'