[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Hehe, ik lees nu een manga, en het hoofdpersonage ziet er heel Savoy-like uit c: Of in ieder geval lijkt hij precies op hoe ik Savoy altijd voor me zie. Dit is hem:

Yue
Zodra Savoy begint Maeve's geheugen te wissen draai ik me om en richt me volledig op het eten. Dit hoef ik niet te zien. Ik ben al langer mijn geheugen kwijt, en weet niets meer van voordat ik in de villa zat. Maeve's geheugen wordt maar voor een klein deel gewist, maar als nog voel ik me met haar verbonden als ze begint te smeken het te laten stoppen. Het voelt machteloos om niets meer te weten, geen herinneringen meer te hebben. Maar het is immers nodig, zodat Fjodor het niet kan zien. Bij die gedachte kijk ik even op van waar ik mee bezig was: het vlees nog een keer omdraaien zodat beide kanten egaal bruin worden. Fjodor wist dat ik nog niet lang vampier was, maar zelf weet ik niets meer over hoe ik ben getransformeerd. Dat betekent dat hij de rest van mijn verleden ook zou moeten kunnen zien. Ik voel een verwachtingsvolle kriebel door mijn maag schieten. Hij zou me kunnen helpen mijn herinneringen terug te krijgen! Maar als die Jonah waar Odile over vertelde hem vermoord, dan ben ik weer helemaal bij het begin. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik anders mijn verleden terug zou moeten krijgen. Als ik de deur open gaan draai ik me om, en zie dat Maeve de kamer verlaat. Odile komt de keuken in gelopen en ik stap opzij zodat ze het eten kan bekijken. Ik blijf even stil, maar open uiteindelijk toch mijn mond. "Odile..? Ik vroeg me af... Nou, is het Jonah's plan om Fjodor te vermoorden?"

Savoy
Verbaasd en tevreden merk ik dat het me lukt. Het meisje voor me begint te vergeten wat er gebeurd is. Met een zelfvoldane grijns kijk ik naar haar als ik klaar ben, maar ze lijkt me niet te herkennen en kijkt me aan met een glazige blik in haar ogen. "Is er wat?" hoor ik haar vragen, en ik schud mijn hoofd. "Nee hoor, popje." Ik kijk haar zelfgenoegzaam na als ze de kamer uit loopt en ga op de bank zitten. Ik leun achterover en bedenk me wat voor nieuwe mogelijkheden dit voor me open legt. Ik was nooit zo geïnteresseerd in mijn gave en heb er nooit veel gebruik van gemaakt, maar als ik zo iemands geest kan beïnvloeden, wat kan ik dan nog meer? Kan ik mensen de meest belachelijke dingen laten geloven, simpelweg door het ze op te dragen? In dat geval zijn de mogelijkheden die ik nu heb eindeloos. Ik betwijfel echter of mijn gave zo ver gaat, maar de gedachte is interessant om mee te spelen. Even kijk ik op als ik Odile naar me zie kijken, en beantwoord haar glimlach. Zonder haar was ik immers niet op het idee gekomen dit ooit uit te proberen.

Avenger schreef:
(...)
Lijkt me sterk dat Jonah iemand aanneemt waarvan hij niet weet of die persoon van vamps weet of niet Dat hotel is nl maar een cover. Er zitten daar geen mensen, behalve degenen die hij voor voedsel gebruikt.

Oja, even vergeten dat het geen "echt" hotel was ;x

Batsen.. Dat woord doet me altijd denken aan de eerste keer dat ik op een feest was met dronken mensen Kwam er ineens een van die dronken gastjes naar buiten stormen: "OMFG, HENK, PIET EN LOES LIGGEN TE BATSEN IN JOUW BED!" Dus Henk, die hield dat feest, vet snel naar boven om Piet en Loes uit dat bed te slepen =-= Volgens mij had er ook nog iemand in z'n prullenbak gekotst, alleen er zaten gaten in dus toen stroomde het eruit. Tja tja.

Fuu, Els, naar wat voor feestjes ga jij wel niet meisje? ;p

Ohja, hoe zit dat 'nep' hotel eruit? :A -heb ik wat om over te schrijven-
En hoe zien Jonah en Andrea eruit?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Nou dat valt eigenlijk nog best mee, ik ben heel braaf :') Ik ga eigenlijk alleen naar schoolfeesten en verjaardagsfeesten van mensen omdat ik in the middle of nowhere woon en er hier alleen een boeren disco (lees: zuipkeet met boeren die klompen dragen en dansen op jan smit muziek) is. Maar ik werd dus door een vriendin uitgenodigd om op haar verjaardag te komen dus ik dacht, o, leuk, ga ik heen. Bleek het een gecombineerd feest te zijn, want haar broer en de vriendin van haar broer waren ook net jarig geweest dus die hadden ook vrienden uitgenodigd. Nouja, niets mis mee, dacht ik. Maar de vrienden van die broer gingen vet veel zuipen en dat had ik helemaal niet verwacht, dus ik stond daar steeds zo heel awkward met m'n vriendinnen :') Lol, op een gegeven moment had ik samen met een andere vriendin een gesprek met een dronken jongen en die gast was echt ziek grappig :'D Hij zei de hele tijd: "Jongeh, kotsen is voor pussies! Als je niet tegen drinken kan moet je ook niet drinken!" En toen viel hij om omdat hij zo lam was =-= Oja, en hij raakte ook continu de barbecue aan. Ze hadden namelijk de ene helft gebruikt om worstjes te roosteren oid, en de andere helft niet dus die was nog koud. Was het zo: "Huh.. Deze kant is koud.. Maar deze kant- FOCK IK BRAND M'N POTEN!" En toen viel hij weer op de grond =-= Serieus, die gast was grappig. Maar die anderen vond ik vrij beangstigend :x

De eerste keer posten is lastig, vooral als het poging is tot inspringen :A

Yasmin Kingsley (Wat een flutachternaam zeg, enfin)
Zwijgend tuur ik naar binnen. Ik heb mijn katten gedaante aangenomen, ik ben namelijk gezegend met niet enkel vampirisme, maar ook met een zeer bijzondere gave. Ik kan in dieren veranderen. Het is niet zo simpel als het klinkt, het kost best wat moeite, maar ik leer het nog wel. Hoe dan ook, ik ben zojuist, wat een kat wel niet allemaal kan zeg, naar boven geklommen tot ik het plekje waar ik nu zit had bereikt, een klein balkonnetje dat bij het vertrek hoort. (Geen idee of hij een balkonnetje heeft)
Een poos geleden ben ik hier per ongeluk terecht gekomen, eigenlijk zocht ik een andere stad die mijn interesses gewekt had. Helaas, ik bleek dus gewoon totaal de verkeerde kant op te zijn gegaan, topografie is nooit één van mijn sterkste kanten geweest. Toch had ik een geluk bij een ongeluk. Er was een jongen, eentje die me een beetje aan een hond deed denken, die me opviel door zijn aparte bloed geur. De geur kwam me vaag bekend voor, maar ik kon hem zo één, twee, drie niet plaatsen. De jongen heette voor zover ik weet Andrea en ik denk dat hij Italiaans was. Al meteen had ik een vermoeden dat hij anders was vanwege zijn bloed en aangezien ik niet veel beters te doen had besloot ik hem een poos te volgen. Al gauw kwam ik tot de ontdekking dat hij net als ikzelf ook een vampier was. Dit maakte me nog nieuwsgieriger, ik vind het erg interessant om te weten hoe andere vampiers leven en overleven sinds ik er zelf ook één ben. Alleen, sinds een paar dagen is hij spoorloos verdwenen en het enige uitgangspunt dat ik nu nog heb is de man bij wie ik nu schaamteloos naar binnen gluur. Ene Jonah waar ik Andrea vaak op bezoek heb zien gaan. Ik volg deze man nu al weer een paar dagen en hij doet me denken aan een egoïstische, seksistische klootzak. Al neemt dat niet het feit weg dat het interessant is om te kijken waar hij en een aantal anderen die soms zijn luxe vertrek bezoeken mee bezig zijn. Over zijn vertrek gesproken, het ziet er weliswaar erg aanlokkelijk uit. Voor zover ik heb kunnen zien is het behoorlijk groot en luxe. Ik vermoed dan ook dat die Jonah dan ook wat poen of status moet hebben, hij heeft zijn zaakjes in ieder geval goed voor elkaar. Het lijkt me heerlijk zo'n warm en knus vertrek te hebben, maar dat zit er voor mij niet. Ik heb haast geen spullen en al helemaal geen geld, dat heb ik namelijk niet. De spullen die ik heb zijn gestolen en heb ik in een grote, eerlijk gestolen sporttas gepropt die ik nu beneden in de bosjes heb liggen. Dat ik aan die spullen ben weten te komen is me enkel gelukt dankzij mijn gave en het feit dat ik een vampier ben. Al hoewel ik moet toegeven dat ik in het begin wel een paar keer bijna gesnapt ben, net zoals de eerste keren dat ik me te goed deed aan mensen. Ik was nog niet erg gewend aan mijn gave, de dorst en de krachten en snelheden die ik heb gekregen sinds ik vampier ben en dat werd me bijna fataal. Gelukkig leer ik redelijk snel van mijn fouten.
Ik ga rechtop zitten terwijl mijn staart, die over de rand van het balkon hangt, langzaam heen en weer slingert. Tot nu toe kan ik mezelf in drie dieren veranderen, wat al een hele vooruitgang is met eerst. In het begin wist ik het niet eens, ik kwam per toeval achter mijn gave. Ik zat in een benauwde situatie en voor ik het wist leek de wereld wel erg groots, blijkbaar had ik toen een kattengedaante aangenomen. Sindsdien ben ik gaan oefenen, eerst kon ik enkel een paar seconden als dier rond paraderen, maar nu al veel langer. Ik moet enkel op passen dat ik niet te lang in een dierengedaante verblijf, de laatste keer dat ik dat deed hield ik er namelijk, toen ik terug verandert was, nog kattenoren en -staart aan over. Die waren uiteindelijk vanzelf verdwenen, maar het incident heeft me wel flink aan het schrikken gemaakt. Hoe dan ook, een kat bevalt me tot nu toe het best. Ik ben veel leniger dan ik ooit had kunnen denken, kan prima zien in het donker en heb een perfect evenwicht. Al moet ik toegeven dat vampier zijn ook niet zo slecht is als ik altijd heb gedacht. Een jaar geleden was ik nog normaal en leed ik een gelukkige leven, voor zover ik kan op maken uit de paar herinneringen die ik, sinds ik mijn geheugen kwijt ben geraakt, terug heb gekregen. Er is alleen nog één belangrijk puzzelstukje wat maar niet duidelijk in beeld wilt komen, een persoon om wie ik blijkbaar gegeven heb. Het is frustrerend niet te weten wie het is.
Ik vang een paar woorden van binnen op en zie de vreemde man de kamer weer verlaten, waarna Jonah weer alleen is. Zou het hem eigenlijk opvallen dat dezelfde kat elke keer weer op zijn balkon rondloopt? Misschien denkt hij wel dat ik gewoon een stomme zwerfkat ben op zoek naar een beetje voedsel, of zou hij beter weten? Ik ben ook een paar keer langs geweest als roodborstje, maar een klein dier is lastiger en kan ik minder lang volhouden en daarnaast voel ik me ook erg kwetsbaar als klein vogeltje. Een kat blijft, na mijn eigen menselijke lichaam, mijn favoriete gedaante. Misschien verandert dat nog wel als ik andere dieren onder de knie krijg, een luipaard lijkt me wel vet, maar de keren dat ik probeerde daar in te veranderen mislukte grandioos. Maar dat komt nog wel, ik moet gewoon geduld hebben.

[ bericht aangepast op 6 feb 2012 - 18:50 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Argh, Astrid, ik heb enfin van jou overgenomen en vandaag moest ik een Franse brief schrijven en toen heb ik het er ook in gedropt terwijl ik niet eens zeker weet of het correct Frans is x'D

Yasmin als kat, mocht iemand 't willen weten [:

En, awh yeah, vanaf vandaag voorlopig geen toetsen meer + heb de helft van mijn toetsweek cijfers al terug.
5,8 voor GS, twee derde van de klas had een onvoldoende. 6,6 voor Nederlands, ook slecht gemaakte toets en nog een 7.8 voor kg en 7.6 voor filosofie. Holy shit, als mijn anderen cijfers ook zo zijn mag ik zeker niet klagen [:


Yasmin Kingsley
Plots verschijnt Jonah, ik ga er althans nog steeds van uit dat dat zijn echte naam is, door het gigantische raam van zijn vertrek. Hij pakt me op en in eerste instantie heb ik de drang me los te wurmen, maar als hij me begint te aaien breng ik een raar geluid voort. Gespin, realiseer ik me al gauw. Het is gênant, maar geaaid voelt zo slecht nog niet.
"Heb je honger, poes?" De vraag verergerd het hongergevoel dat ik al had, al weet ik niet of ik nou wel zo'n trek zal hebben in kattenvoer. Ik heb het nog nooit geprobeerd, maar ben het voorlopig ook niet van plan. Eenmaal binnen wordt ik neergezet en ik geef mijn ogen meteen de kost, het vertrek is inderdaad groot zoals ik had verwacht en ik voel een kleine steek van jaloezie. Ik heb het immers niet zo ver geschopt, nee, ik zwerf overal en nergens rond en met name in dieren gedaantes. Ik hoor een zachte klik en kijk gauw om, hij heeft het raam gesloten en meteen voel ik me als een rat in de val. Deze gedaante kan ik geen uren volhouden. Jonah zegt iets, maar na de woorden 'of je bloed lust' hoor ik het niet meer. Bloed, natuurlijk lust ik bloed! Hebberig kijk ik naar het schaaltje bloed dat wordt neergezet, de heerlijke geur dringt mijn neusgaten binnen en ik heb de drang om er op te duiken, maar houd me in. Lust een kat bloed? Ik ga zitten terwijl ik me hersenen daar ver breek. Een vreemde zet zou mijn dekmantel als kat meteen kunnen doen verdwijnen. Ik moet er niet alleen uitzien als een poes, maar me ook zo gedragen. Mijn staart zwiept geërgerd heen en waar, de overheerlijke geur van het bloed weerhoudt me er van helder na te kunnen denken. Ik houd het niet meer, die geur maakt me gek! Met een sprong ben ik bij het schaaltje. Ik duw mijn kop erin en begin het bloed te drinken, de smaak is onbekend voor me en ik vraag me af waar hij het vandaan heeft. Het is namelijk veruit het lekkerste bloed dat ik ooit op heb en ik stop pas als ik er zeker van ben dat ik geen druppeltje heb achter gelaten. Ineens ben ik me bewust van Jonah die zich ook nog in de kamer bevind en alsof ik betrapt ben op iets spring ik bij het schaaltje vandaan, mijn lippen nog aflikkend. Ik zie mijn eigen reflectie in een kast met glazen deuren en zie dat mijn snoet helemaal onder het bloed zit, waardoor ik er lang niet meer zo onschuldig uit zie. Ondertussen kost het me veel moeite in katten gedaante te blijven. Ik zie een klok hangen en bereken gauw hoe lang ik al poes ben, normaal gesproken zou ik uiterlijk over een kwartiertje terug veranderen. Ik kan het wel langer volhouden als kat, maar dan kost het me meer moeite en dan heb je nog de consequenties in de vorm van een kattenstaart en -oren. Zoekend kijk ik om me heen, er moet ergens een uitweg zijn. Met een beetje geluk gaat hij zo douchen, of even naar de WC. Zolang hij maar even de kamer uit gaat, dan kan ik nog wegkomen. Of nog beter, misschien zet hij me vanzelf naar buiten en anders zal ik er zelf voor moeten zorgen dat hij me niet meer in huis wilt.

[ bericht aangepast op 7 feb 2012 - 17:09 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Iets richting de ontmasker kant, verzin maar wat leuks :A
Misschien ruikt ie dat ze vampiersbloed heeft?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weetje, het is verleidelijk Fjodor zelf ook als personage hierin te gooien :'D.

---

No growth of the heart is ever a waste

Doe maar
En Sam, ik bedacht me net dat ik nog bij kraft durch angst moet reageren xo Dus dat doe ik na deze post [: Eerst even oor Yasmin schrijven.
EN IO HAD EEN 8.8 VOOR KG _o_ Hij had me gewoon een punt te weinig gegeven! En voor economie was het gemiddelde van de klas 4,8 en ik had nog een 5.8! Hell yeah, deze toetsweek gaat super

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja klopt . En dan kan ik mezelf en de rest ook een beter inzicht geven over Fjodor. Lol, mag ik even een bio in mekaar gaan zetten :'D.

En vet dat de toetsweek goed ging, de mijne ook -thank god geen herkansingen- .

---

No growth of the heart is ever a waste

Even naar verleden tijd, dat klinkt gewoon logischer.

Nice [: Inderdaad, herkansingen zijn een hell, vooral omdat die bij ons altijd moeilijker zijn dan de echte toetsen :l

Wel, ik moet nog 3 cijfers terugkrijgen, maar dat komt wel goed. Vooral als ik anderen hun cijfers hoor, 3'en, 4'en en zelfs 2'en zijn voorbij gekomen.

Yasmin Kingsley
Het schaaltje werd voor de tweede keer door Jonah gevuld met het overheerlijke bloed. Waar had hij dat toch vandaan weten te halen?
"Smakelijk, poes," zei hij, maar nog voor hij zijn zin had afgemaakt was ik alweer bij het schaaltje en likte het laatste beetje op. Het was vreselijk hoe langzaam je iets op kon drinken met zo'n klein tongetje, logisch dat katten altijd zo lang stonden te drinken. Plots kwam er nog iemand binnen en nieuwsgierig spitste ik mijn oren. Uit het gesprek was wel op te merken dat Jonah hier de baas was.
"Heer, kan ik u even privaat spreken?" Gealarmeerd keek ik op, maar de twee verdwenen al richting de gang. Wat was er zo belangrijk dat hij het niet eens in de buurt van een poes durfde te vertellen? Ik liet het inmiddels lege schaaltje voor wat het was en trippelde richting de deur. Met ingehouden adem stond ik te luisteren.
Wacht.. Stomme kat? Ik voelde me lichtelijk gekrenkt, maar zette het gauw van me af toen ik de woorden van de vreemde man hoorde. De woorden 'volgens mij is geen kat' zeiden voor mij al genoeg. Ze hadden me verdomme door! In mijn gedachten was ik aan het vloeken en tieren, maar het enige geluid wat ik werkelijk voortbracht was natuurlijk een klagelijk gemiauw. Paniekerig keek ik rond, op zoek naar een uitweg. Er was geen fatsoenlijke uitweg voor een kant en de enige optie die overbleef was het raam, natuurlijk. Ik sprintte naar het raam en liep daarbij door de haast bijna tegen de muur op, maar wist mezelf gelukkig op tijd af te remmen. Eenmaal bij het raam veranderde ik gauw terug naar mijn gewone gedaante. Heel even overviel de duizeligheid me, een kleine bijwerking die veroorzaakt werd door het veranderen van gedaante, maar die was weer even snel verdwenen als dat hij gekomen was. Door de haast mislukte mijn vluchtpoging, ik kreeg het raam niet snel genoeg open en hoorde de deurklink alweer omlaag gaan. Ik kon niks anders doen dan weer terug veranderen naar een poes. Net toen ik ging zitten kwam Jonah terug naar binnen en gauw begon ik mezelf te wassen in de hoop de schijn dat er zojuist wat gebeurd was weg te nemen. Hopelijk was hij dommer dan dat hij de afgelopen tijd op me was over gekomen.

[ bericht aangepast op 8 feb 2012 - 17:15 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

- Volledige naam: Fjodor Yevgeniy Isajevitsj Koltsov.
- Leeftijd (ev in vampierjaren): 28/1618.
- Uiterlijk (beschreven): Fjodor is een hoogblonde man met haar dat even over de schouders valt. Dit draagt hij bijna altijd in een staartje met een wit lint er omheen, behalve als hij gaat slapen. Zijn gezichtsuitdrukking staat vaak ernstig en hij heeft felblauwe ogen. Hij is vaak te vinden in een donker overhemd en zwarte broek. Karakteristiek aan Fjodor is een donker moedervlekje onder zijn lip.
- Foto (hoeft niet): Kan niks fatsoenlijks vinden, als ik tijd en zin heb maak ik een tekening :].
- Karakter: Fjodor is een man met een ijzeren wil, niet altijd even goed in humor herkennen en geduld is niet zijn sterkste kant. Hij houdt zoals veel Russen van een wodkaatje en kan erg slecht tegen lafheid.
Hij is een ongelofelijk jaloers persoon en bereid over lijken te gaan om te krijgen wat hij wil. Sterker nog, dit heeft hij geregeld daadwerkelijk gedaan.
Ondanks zijn op het eerste ogenblik koude karakter, is Fjodor Koltsov verbazend bhulpzaam, voornamelijk naar nieuwe leden die nog kwetsbaar zijn. Daarom zullen die hem zien als een vriend die hen een hart onder de riem steekt in moeilijke tijden en zodoende weet hij de vampiers aan zich te binden in deze eerste, cruciale stap.
- Verleden: Fjodor groeide op in het huidige Nizhny Novgorod. Als de jongste van zeven kinderen had hij een zware jeugd waar hij liever niet op terugblikt. Continue was hij het doelwit van pesterijen en (mentaal) geweld, maar precies dit feit maakte hem sterker dan de rest. Letterlijk, want in de gure Russische winters trainde hij zichzelf om in staat te zijn om zich te weren tegen aanvallen van zijn broers. In diezelfde tijd observeerde hij ook grondig hun karakters - en daarmee zwakheden - en gebruikte bepaalde punten in zijn voordeel. Dit was de fundering voor zijn manipulatieve karakter.
Op achttienjarige leeftijd verliet hij het huis na een gevecht te hebben verloren van zijn oudste broer. Dit gevecht was het laatste dat tussen hen heeft plaatsgevonden. Daarna heeft hij geen van zijn familieleden weer gezien. Hij vertrok te voet richting Moskou, in de hoop een nieuw leven te beginnen.
Fjodor werd gebeten door iemand uit een Kozakkengroep op doorreis en werd zo vampier. Niet lang daarna volgde een ware slachting van veel mensen omdat hij niet in staat was zich te beheersen. Hij overtuigde zichzelf van zijn superioriteit en kwam niet veel later op het idee een ware vampierclan te starten om zijn macht uit te breiden. Omdat hij nog pas vampier was, had hij geen weet van zijn gave en koos iedereen uit die hem op het eerste gezicht geschikt leek.
Pas wanneer de jaren verstreken en hij grip kreeg op zijn gave, onderwierp hij toekomstige leden aan een strenge selectieprocedure. Hij stond bekend om zijn wreedheid in de beginjaren en vaagde rivaliserende vampierclans zonder genade van de bodem. Pas in de afgelopen paar honderd jaar is zijn clan min of meer in macht gestabiliseerd en naar een bepaald niveau van decadentie gevallen.
Pas recent beseft Fjodor dat dit gevaarlijk kan worden.
- Gave(voor vampiers): Fjodor kan verledens lezen. Zo worden nieuwe leden ook toegelaten tot de clan. Hun verledens binden hun. Fjodors redenatie: mensen die een afschuwelijk verleden hebben meegemaakt, op welke wijze dan ook, zijn zowel heel intelligent en loyaal, als ongelofelijk kwetsbaar.
- Extra:
-Hoewel Fjodor zelf een 'typische leider' is met autoritaire trekjes, kan hij er zelf heel slecht tegen gecommandeerd te worden.
-Omdat Fjodor in zijn clan eeuwenlang nooit een vrouw ter hand nam, werd gespeculeerd dat hij of aseksueel, of homo was. Circa 400 jaar terug trouwde hij met de eveneens Russische Katja, maar die werd vijftig jaar later vermoord door rivaal Nero.

[ bericht aangepast op 8 feb 2012 - 22:09 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Avenger schreef:
Heeft Yasmine eigenlijk kleren aan als ze transformeert ?

Lol, goede vraag :A
Het meest logisch zou zijn van niet -krabbelt op achterhoofd-
Maar dat zorgt wel voor een heel akward moment..

Weet je wat, hier denk ik nog even over na voordat ik morgen weer post [x
Het zou namelijk wel de kracht van haar gave iets te niet doen, dus dan zou ze niet zo oppermachtig kunnen worden, dus aan die kant zou 't wel goed zijn denk ik :']

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Fjodor Yevgeniy Isajevitsj Koltsov?? ik ben me nu scheel aan het kijken op die naam:S hoe the hell on earth moet je dat ooit kunnen uitspreken?

---

Do it scared, but do it anyway.

Oh, mij lukt het wel . Misschien heb ik gewoon een te erge fascinatie voor moeilijke Russische namen, I'm sorry.
Fjodor's bio is aangepast. Vind stiekem dat het tijd wordt dat de clanleider z'n face wat meer laat zien :o. Vandaar de introductie van zijn karakter ^^.

---

No growth of the heart is ever a waste

Endure schreef:
(...)

Lol, goede vraag :A
Het meest logisch zou zijn van niet -krabbelt op achterhoofd-
Maar dat zorgt wel voor een heel akward moment..

Weet je wat, hier denk ik nog even over na voordat ik morgen weer post [x
Het zou namelijk wel de kracht van haar gave iets te niet doen, dus dan zou ze niet zo oppermachtig kunnen worden, dus aan die kant zou 't wel goed zijn denk ik :']

Haha, ze moet sowieso naakt zijn dan :'D Dat is geweldig awkward en geniaal :'D

En Fjodor is episch 0-0 Echt leuk dat zijn personage nu ook wat meer tot leven komt