Na Jessie nog een paar keer genegeerd te hebben draai ik me toch naar hem om. 'Is het zo moeilijk om van mij af te blijven?'
'Ja.' antwoordt hij.
Ik zucht even. 'Waarom wil je het eigenlijk doen?'
'Dat hoor je te doen als..'
'Oké, luister Jessie. Ik weet niet of je het doorhad. Maar ik heb je geen enkele seconde leuk gevonden.'
Hij kijkt me even aan. 'Waarom ging je dan met me mee?'
'Omdat ik weet dat je Rachel weer lastig viel en omdat je mijn vriendje wilt kwetsten.'
Ik slik even, tot mijn vriendje het uit gaat maken met me. 'Je weet wat ik haar heb gezegd?'
'Niet perse. Maar ik weet wel dat het ook over Finn ging, en dat is erg genoeg.'
'Je houdt wel echt van hem, hé?'
'Daar leek onze kennismaking niet op. Maar goed gezien.'
Ik glimlach even. 'Maar houdt hij nog wel van jou?'
'Vast wel.'
Ook al twijfel ik daar zelf over. 'Denk je?' vraagt Jessie.
Hij komt weer iets dichterbij. 'Laat mij met rust en ga kijken op welke plek je bent. Ik hoop van harte dat het niet de eerste plek is.'
'Dat zie ik zo wel. Jij bent nu interessanter.'
Ik rol met mijn ogen. 'Dit gaat niet werken, het spijt me.'
Hij zucht even maar nadat hij langs mij heen kijkt loopt hij weg. De rest van zijn groep volgt hem. Ik blijf even staan. 'Samantha?'
Hoor ik op eens een veel te bekende stem vragen. Ik draai me meteen om. 'Sorry..' begin ik meteen. 'Ik had niet zo stom moeten zijn, het spijt me. Sorry, sorry.'
Ik weet even echt niet meer wat ik allemaal moet zeggen. Voor ik weer sorry wil zeggen zoent Finn me. Verbaast ga ik er op in. Dit zou Jessie nooit evenaren, dat zou niemand doen. Na de zoen kijk ik hem even aan. 'Dus je vergeeft me?' vraag ik voorzichtig.
'Wat denk je?' vraagt hij, hij kijkt me ook even aan.
'Het lijkt er op dat je mij vergeeft, maar ik heb je pijn gedaan.'
'Daar kan ik wel tegen.'
Ik kijk weer naar Finn. Hij ziet er inderdaad een stuk vrolijker uit. 'Eh. Je weet vast al onze plek. Maar ik nog niet, dus ik ga even kijken.' mompel ik.
Finn houdt me tegen. 'Wat?' vraag ik hem.
'Ik wil wel meekijken hoor. Als je dat wilt, tenminste.'
Ik glimlach even waarna ik naast Finn naar het blaadje toe loopt. We zien de Vocal Adrenalines net weggaan. Snel kijk ik waar we staan.
If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn
12 maart 2012 - 20:38
12 maart 2012 - 20:43
Phlegethon
