• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson
    Alec Bradley
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 14:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Wanneer ga je eigenlijk weer naar de markt?' vroeg ik met belangstelling. Ik haalde mijn hand nog een keer door mijn vochtige haar en dacht weer heel even aan vroeger. Mijn moeder zou nu liefdevol mijn haar borstelen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ik moet de hele nacht verder werken." ik had al mijn pijlen verbrand en had dus niets behalve een paar dolken om te verkopen. "En morgen ga ik weer naar de markt. Ik heb geld nodig." ik haalde mijn schouders op. Ik was niet van plan eeuwen bij hun te blijven, hun eten te eten en op hun bedden te slapen zonder hun te vergoeden.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek Nathan even aan. 'Moet ik helpen?' vroeg ik zacht. Ik wreef even in mijn ogen en merkte toen op dat het schemerde. 'Het wordt donker,' mompelde ik zacht. De duisternis, je grootste vriend en je ergste vijand. Voordelen en nadelen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Nee, het is goed." ik wou niet ronduit zeggen dat ze er niet zo goed in was. Ok, het ging redelijk, maar voor te verkopen moest ze toch nog even oefenen.
    "Ik overleef het wel."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Oké,' zei ik. Ik zuchtte terwijl ik door liep. Het was nu echt donker en ik moest oppassen om niet tegen een boom aan te lopen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik haalde een lucifer uit mijn zak en stak hem aan. Het was niet veel, maar het minste beetje licht hielp in deze maanloze nacht. Ik raapte wat takken op, brandde mijn vingers, stak een nieuw stokje aan en raapte nog wat takken, terwijl ik achter Stephanie aan liep.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik keek achter me en zag dat Nathan een stel lucifers had. 'Pas maar op,' zei ik. 'Dadelijk brand je je vingers.' Ik knikte naar Nathan en liep toen weer verder. Ik had het vermoeden dat het Elf uur was.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Tegen dat we bij het huis aankwamen had ik al een hele hoop hout verzameld. Ik zou vannacht veel pijlen kunnen maken.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Via mijn ooghoeken keek ik naar Nathan en zuchtte even. 'Zou je me, ehm, even kunnen helpen? Mijn verband moet vervest worden.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Tuurlijk." glimlachte ik. We liepen naar haar kamer en ik legde de takken ergens in een hoek. Ik deed teken dat ze mocht gaan zitten.
    "Je moet je niet schamen, hoor. Ik weet wat het is."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Ik schaam met niet,' zei ik. 'Maar ik wil me gewoon niet afhankelijk voelen van andere. Ik wil geen hulp nodig hebben.' Ik ging zitten en wachtte op Nathan. 'Ik heb nog nooit iemands hulp nodig gehad.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik begon het verband los te wikkelen. "Ik begrijp wat je bedoelt. Daarom aarzelde ik eerst toen je voorstelde mijn wonde te verzorgen."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik knikte. 'Begrijp ik,' mompelde ik. Ik voelde hoe het verband los liet. Ik zuchtte even. 'Wanneer gaat de pijn eigenlijk weg?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik keek even naar haar verwondingen om het te beoordelen.
    "Je hebt geluk. Ze overlappen elkaar niet zoveel en ze zijn niet zo diep. Normaal gaat het over een weekje of twee wel over." zei ik, terwijl ik een vers verband om haar middel bond. "Je hebt er niet zo veel gehad." zei ik een beetje verwonderd.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Alex hield hem tegen,' zei ik zacht. 'Anders had ik er nog 20 gehad.' Ik sloot mijn ogen en zuchtte zachtjes. 'Een week of twee,' mompelde ik.


    "Ignite, my love. Ignite."