[RPG] The Middle Ages. 2 - Speeltopics

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 6 juli 2012 - 15:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha, buigen ongezond :A Ze zeggen toch altijd dat het beestje op zijn baasje gaat lijken? x]


Ik schrijf morgen wel voor Eleanor en dan zorg ik wel dat er feest is in de kroeg,
kun je zo inspringen.

En mensen, OOC hoef je echt niet buiten haakjes te schrijven.

Esmée Fox.
De goden waren me waarschijnlijk goed gezind, want heel erg leken ze het niet te vinden. Of was het enkel omdat ik uitverkorene was en dat ze in een goed blaadje wilde komen bij me?
"Bovendien had deze jongeman de situatie perfect onder controle," vertelde de man met het litteken me met een hoofdknikje richting de ander. Dat klopte, toen ik hier aankwam leek Wyvern alles behalve van streek, terwijl de omgeving duidelijk sporen verried van haar woeste gedrag.
"Heel erg bedankt, maar ik kan u verzekeren dat het niet nog eens zou gebeuren." Ik wierp een blik op de deuropening en vroeg me af hoe lang het zou duren voordat heer Valenta hier voor mijn neus zou staan. Even overwoog ik het tweetal te vragen naar tips wat het handelen van wapens betrof, maar zulk soort verhalen deden hier vast meteen de ronde en dan zou vrijwel iedereen op me neer kijken. Welke uitverkorene kon er nou niet met wapens omgaan? Toen ik wat zag bewegen op het hoofd van de man met het litteken dacht ik eerst dat ik het me verbeeldde, maar toen ik beter keek zag ik het miniatuur dametje zitten. "Stellen we ons tegenwoordig niet meer voor?" vroeg het kleine, brutale ding me. Die was niet op haar mondje gevallen zeg. Graag had ik haar een koekje van eigen deeg gegeven door een goed geplaatste opmerking, alleen het feit dat ik in gezelschap was hield me tegen. De eerste indruk was altijd het belangrijkste en hoewel ik er op gokte dat de ene jongeman een stalknecht was, wist ik niet of de support van de ander nog van enig belang kon zijn.
"Natuurlijk, wat onbeleefd van me. Esmée Fox, uitverkorene en tevens leerling van heer Valenta. Hij lijkt me trouwens niet erg in zijn doen vandaag, of is hij altijd zo?" Dat dit verkeerd opgepikt kon worden drong pas tot me door toen ik het al gezegd had. "Maar verder lijkt hij me een erg goede trainer," voegde ik er daarom aan toe en het was niet eens gelogen. Hij leek me erg ervaren, wat ook haast niet anders kon. Hij was zelf 10 jaar geleden ook uitverkorene geweest, al had ik er erg weinig van meegekregen. Er veel had het me niet geïnteresseerd, de mensen in Cravell hielden zich vooral bezig met zichzelf.
"En wie mag u dan zijn, heren?" vroeg ik met een lichte zweem van nieuwsgierigheid. Vanuit mijn ooghoeken hield ik Wyvern in de gaten, maar ze was inmiddels gaan liggen en leek geduldig te wachten. Wat zou heer Valenta van haar vinden? Met een beetje mazzel was hij onder de indruk en zou niet te veel heisa maken om de kleine leugen van bij het eten, want de kans dat hij er niet achter zou komen was nihil. Een nimf die door de deuropening naar binnenkwam gevlogen haalde me uit mijn gedachten. "Heer Valenta komt eraan," deelde ze mee terwijl ze op me af vloog. Ze landde op mijn schouder, nog altijd vond ik het wonderlijk dat er zulke kleine wezentjes bestonden. "Als deze ravage is veroorzaakt door jouw draak zou ik er maar voor zorgen dat je met een goede smoes komt," vertelde ze me. "Dat zal niet nodig zijn, denk ik," bracht ik er tegenin met een flauw glimlachje. Het was dan wel niet zijn stal, maar mijn reputatie was ook deels die van hem. Ik keek nog kort naar het mini-mensje op mijn schouder. Net zoals de meeste nimfen droeg ze kleding gemaakt van bloemblaadjes, een nimf had me ooit verteld dat ze die aan elkaar naaiden met spinnewebben. Veel meer van nimfen wist ik eigenlijk niet.

Meer krijg ik er eeeecht niet uit

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 22:41 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

-ABO- ik reageer morgen ook weer, had het de laatste tijd druk met toetsweek em vandaag was er bezoek, morgen maar alles bijwerken

xForeverZayn = xMirrorMan

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Eleanor Pantheras ~ Dochter kroegbaas.
Oliver haakte zijn armen door die van mij en Florence nog voor ik kon tegenstribbelen, zulk soort situaties deden me namelijk altijd ongemakkelijk voelen.
"Ehm, als jullie het niet erg vinden breng ik eerst even deze ton naar binnen, je weet maar nooit hier," zei Florence en weg was ze. Heel fijn, nu was ik alleen met Oliver. Wat ongemakkelijk beet ik op de onderkant van mijn lip toen Florence nog riep dat we alvast konden gaan. "Is goed," riep ik haar nog na en keek toen Oliver aan. "Zullen we dan maar?" vroeg ik hem terwijl ik voorzichtig mijn arm uit die van hem haakte, het bleef vreemd voor me. Ik was sowieso nooit zo goed met jongens, laat staan eentje van een veel hogere rang. Ik liep samen met hem richting de stallen terwijl ik hoopte dat Florence snel zou komen, met haar erbij voelde ik me toch meer op mijn gemak.
"Komt u trouwens vanavond ook naar de kroeg? Veel mensen komen om te feesten vanwege de komst van de uitverkorenen." Meestal kwamen de heren en vrouwen van een hogere laag niet voor zulk soort festiviteiten naar de kroeg, maar Oliver was altijd al wat anders geweest. Misschien wilde hij dus wel komen, ik kon hem op zijn minst uitnodigen, dat was wel zo beleefd.


Zodat iedereen wat beter in het verhaal kan komen zal ik doen dat er 's avonds in het verhaal een feest is in de kroeg van Eleanors vader waar iedereen gewoon heen kan ;]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oliver John ~Zoon heer

"Komt u trouwens vanavond ook naar de kroeg? Veel mensen komen om te feesten vanwege de komst van de uitverkorenen."
Ik zuchtte even en keek haar lachend aan.
"Eleanor, jij! Niet u, alsjeblieft, ik beveel het je?"
Ik grinnikte en liep met haar mee naar de stal.
"Sorry, maar ik word er gewoon gek van. En daarbij, je kent me echt wel goed genoeg om 'je' te zeggen. Dus weet je ook wel dat ik er vanavond zeker bij zal zijn."
Ik knipoogde even naar haar. Ik had haar altijd wel leuk gevonden, ze was anders dan alle anderen. Maar ook daar stak vader weer een stokje voor. Trouwen met je nichten. Was er nog iets dat viezer was dan dat? Ik was al blij dat ik geen zussen had.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Eleanor Pantheras ~ Dochter kroegbaas.
Een bevel om je te zeggen, bij Larina, wat deed hij me aan. Een kleine tweestrijd woedde zich binnenin me, tegen een bevel ingaan was verkeerd en hem aanspreken met je ook. Ik slaakte een diep zucht. "Oké, oké. Maar je komt dus vanavond," stelde ik vast met een glimlach. Hem met je aanspreken voelde nog steeds onwennig en vreemd, maar als dat was wat hij wilde.. "Laten we eens kijken hoe het met Jaden is," voegde ik er toen aan toe terwijl ik samen met Oliver de stallen inliep. We werden verwelkomd met luid gehinnik en toen ik bij Jaden stond gaf ik hem een aai over zijn neus.
"Hé jongen, zo te zien zorgt Florence goed voor je," merkte ik op toen ik zijn glimmende manen bekeek. Hij zag er gezond uit, sommige mensen kochten een paard en hadden vervolgens niet genoeg geld om hem goed te onderhouden. Erg triest om die beestjes daardoor zo te zien verslechteren. Ik keek Oliver weer aan, wat moest ik zeggen? Hij leefde in zo'n andere wereld, terwijl we toch erg dicht bij elkaar woonden. "Hoe zijn de uitverkorenen?" vroeg ik uiteindelijk maar, hij zou ze vast al gesproken en gezien hebben, in tegenstelling tot de gewone dorpelingen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

--

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 14:11 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Hmm...mijn abo is weer eens verdwenen (no_chears)

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Oliver John ~Zoon heer

"Oké, oké. Maar je komt dus vanavond."
"Natuurlijk. Ik zou het niet willen missen."
Ik keek haar lachend aan. Feestjes in het dorp waren altijd veel leuker dan die saaie bals thuis.
"Laten we eens kijken hoe het met Jaden is."
Ik volgde haar zwijgend de stallen in en de stank van de dieren kwam tot in mijn neus. Ik kon niet zeggen dat ik het lekker ruiken vond, maar het had toch wel iets. Ik keek haar glimlachend toe wanneer ze tegen het paard praatte. Als ik ooit zo nog een vrouw tegenkwam, ik trouwde haar meteen. Ik wilde niet eens weten wat vader ervan zou zeggen als hij wist dat ik haar leuk vond.
"Hoe zijn de uitverkorenen?"
Ze haalde me uit mijn gedachten en ik haalde mijn schouders op. Ik leunde tegen de muur en schopte wat tegen het hooi op de grond.
"Ik heb er eigenlijk niet op gelet," gaf ik eerlijk toe.
"Al denk ik dat ze hetzelfde zijn als altijd. Speciaal, ieder op hun eigen manier."

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Florence Daphne. - Dochter kleermaker.

Ik grinnik even, als ik ze zie lopen. Ik ben van plan ze niet te storen en gewoon rustig achter ze aan te lopen.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, als ik de stallen in de verte zie staan. Een luide hinnik uit de stallen klinkt hier als een zachte, kwetsbare zucht. Die hinnik herken ik uit duizenden.
Ja, misschien is het een beetje raar dat ik zijn hinnik kan herkennen, maar als je iedere dag bij hem bent is dat wel logisch hoor.
Naja, niet iedere dag. Ik ben bij Jaden als ik tijd heb. Vrije tijd, of als ik iets moet halen en ik langs de stallen loop, dan kom ik altijd even bij hem op bezoek.
Jammer genoeg kunnen we het ons niet veroorloven om een stal en een stuk land te kopen. Dat zou echt geweldig zijn. Dat ik Jaden gewoon iedere dag even gedag kon zeggen. Dat ik iedere dag even bij hem mocht wegdromen.
Floor, het kan niet, dus kom maar uit je droom.
Met een glimlach loop ik achter Oliver en Eleanor de stallen in. Ik kijk hoe Eleanor, Jaden een aai over zijn neus geeft. "Boe," Zeg ik glimlachend en loop dan naar een baal hooi, waar ik een pluk uittrek. Vervolgens loop ik naar Oliver en Eleanor die bij Jaden staan en hou het hooi onder zijn mond, waarna hij er even aan snuffelt en het dan uit mijn hand eet.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Celine Florance Beaugarde~Nichtje van de heer
Als ik en Jeremy buiten komen staan Shane en Senna al klaar. Ik lach zachtjes wanneer ik zie dat er een glimlach op Jeremy's gezicht verschijnt als Shane even heeft gehinnikt. 'Zullen we?' vraagt Jeremy glimlachend. Ik knik, 'dat is goed'. Hij maakt een riem vast rond zijn middel en als hij op Shane is gestapt geeft een bediende het zwaard aan hem.
Ik zucht even en klim voorzichtig op Senna. Het irritante aan een vrouw zijn is dat je niet zo makkelijk als mannen op een paard kan zitten. Zij kunnen gewoon met aan elke kant een been maar vrouwen moeten met beide benen aan één kant. Misschien dat als we in het bos zijn dat ik dan anders kan gaan zitten. Zodra ik veilig en goed zit gebaar ik naar de bediende dat hij de teugels aan mij kan geven. Dan glimlach ik naar Jeremy, 'zullen wij dan nu gaan?' vraag ik.
Het valt mij op dat het eigenlijk perfect paardrijd weer is. Het is warm maar doordat het lichtjes waait is het heel erg aangenaam. Volgens mij is het wel een tijdje geleden dat het zulk mooi weer is geweest.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Eleanor Pantheras ~ Dochter kroegbaas.
"Het zal wel erg druk worden hoor en ik zal niet veel met je kunnen kletsen, het wordt hard werken vanavond," waarschuwde ik hem. Plots kwam Florence binnenvallen met een boe en ik begroette haar met een simeple "Hé". Oliver vertelde dat hij niet echt op de uitverkorene had gelet en mijn wenkbrauw schoot kort de lucht in. "Niet op ze gelet?" vroeg ik verbaasd. "Hmm, als ik jou was geweest was ik hartstikke nieuwsgierig naar ze geweest en had ik ze waarschijnlijk het hemd van hun lijf gevraagd." Al waren het meestal wel arrogante mensen, die uitverkorene, naar wat ik had gehoord dan. Ik had het nog maar één keer meegemaakt dat er uitverkorenen waren. Zwijgend frunnikte ik aan mijn jurk en richtte me toen op Florence. "Jij komt vanavond toch ook?" vroeg ik haar ter bevestiging. Misschien moest ze haar vader wel helpen met klusjes, je wist het maar nooit. Zou ze trouwens net gekeken hebben voor mijn jurk? Ik had het lef niet er weer naar te vragen en besloot het te laten rusten tot ze er zelf weer over zou beginnen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oliver John ~Zoon heer

"Het zal wel erg druk worden hoor en ik zal niet veel met je kunnen kletsen, het wordt hard werken vanavond."
"Awh, dat is jammer. Ik wilde net de hele avond met je dansen. Dan vind je het vast niet erg als ik een handje help."
Ik keek om wanneer Florence erbij kwam staan. Ik begroette haar, en keek weer naar Eleanor. Ze was prachtig gewoon. Altijd.
"Niet op ze gelet? Hmm, als ik jou was geweest was ik hartstikke nieuwsgierig naar ze geweest en had ik ze waarschijnlijk het hemd van hun lijf gevraagd."
"Ach, je weet dat die dingen me niet interesseren," antwoordde ik droogjes.
Ik vermande me een beetje wanneer ik besefte dat ik haar zat aan te staren en keek weer naar Florence. Eleanor nodigde haar ook uit.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Eleanor Pantheras. ~ Dochter Kroegbaas.
"Awh, dat is jammer. Ik wilde net de hele avond met je dansen. Dan vind je het vast niet erg als ik een handje help." Olivers woorden drongen langzaam tot me door. "Wat..?" bracht ik zacht uit en voelde mijn gezicht kleuren.
"Rood kleurt je niet zo goed, meisje," hoorde ik een stemmetje en toen ik me omdraaide zag ik een nimf op de staldeur zitten. Ik wist niet zo goed wat ik hierop moest zeggen en richtte me daarom maar weer gauw op Oliver.
"Dat is echt niet nodig hoor," wees ik gauw zijn hulp af, "en er zijn vast genoeg andere vrouwen die met u- Met je, sorry, willen dansen," zei ik hem en glimlachte kort. Ik kon de zoon van de heer toch niet aan het werk zetten in mijn vaders kroeg? Nee, dat zou nog vreemder zijn dan hem met je aanspreken. Ik hoorde de nimf zacht giechelen en wierp haar kort een boze blik toe, gelukkig begon Oliver over de uitverkorenen, dat zulk soort dingen hem niet interesseerden. "Dat zouden ze eigenlijk wel moeten," merkte ik even droogjes op. Hij was tenslotte de zoon van de heer en het waren belangrijke zaken die hij ook moest regelen, vooral nu zijn vader tijdelijk weg was. "En misschien zijn ze wel hartstikke aardig," voegde ik er aan toe. Wie wist waren het hartstikke leuke mensen en waarschijnlijk hadden ze veel te vertellen omdat ze niet uit Tarnack kwamen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oliver John ~zoon heer

"Wat..?"
Ik lachte even toen ze rood werd. Ze was zo schattig.
"Dat is echt niet nodig hoor, en er zijn vast genoeg andere vrouwen die met u- Met je, sorry, willen dansen."
Ik keek haar even aan en glimlachte.
"Maar dan moet ik ook nog met hen willen dansen, vind je niet?"
Ik keek even naar haar prachtige ogen, en dan snel weer naar het paard.
"Dat zouden ze eigenlijk wel moeten. En misschien zijn ze wel hartstikke aardig."
Ik zuchtte.
"Je weet dat dat me allemaal niets kan schelen, Eleanor. Soms wou ik dat ik gewoon hier, in het dorp woonde. Weg van dat alles."
Ik leunde weer tegen de houten muur aan en keek hen beiden aan. Het liefst van al wilde ik gewoon alleen zijn, bij Eleanor, maar ik wist dat het dan moeilijk ging worden. Ik zou vanavond met haar dansen. Dat moest. Ik dacht weer aan mijn nichten, en zuchtte.
"Ik het wil het gewoon niet," dacht ik luidop.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 16:18 ]

But I still have this faith in the truth of my dreams.