[RPG] The Middle Ages. 2 - Speeltopics

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 6 juli 2012 - 15:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Ik vertrek vandaag op vakantie, tot Paasmaandag. Ik ga proberen in Schotland online te komen, maar ik kan niets garanderen ^^]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Bijna iedereen gaat wel weg en ik zit hier midden in mijn toetsweek. x)

Stand up when it's all crashing down.

Eden - Uitverkorene
"Over mezelf vertellen." Herhaalde ik hem kort. "Wel goed. Ik herinner me niet veel van mijn jeugd. Ik ben ooit als vondelingetje in het bos achter gelaten.
Ik heb er gewoond, ik had genoeg aan dieren en toen ik Amir vond ben ik een beetje rond gaan trekken. Dieren kunnen je immers niet achterlaten," glimlach ik lichtelijk ironisch. Ik ging niet opscheppen over mijn kunstjes met messen, of pijl en boog. Hij zou er van zelf wel achterkomen hoe ik ze hanteerde. "Het spijt me als ik niet ben waar je op hoopte, Dante." Ik krulde mijn lippen tot een lichte glimlach. Ja, ik ging hem mogen. Ik hield wel van een man met een beetje ruggengraat en tegelijkertijd dierenliefde.
Niet slecht, Eden. Helemaal niet slecht. "Ga anders mee een eindje wandelen. Ik wil graag ook het één en ander over mijn trainer weten." Ik wierp kort een lach richting Ryu. Bij de hete adem in mijn nek weet ik al dat Amir achter me staat, met zijn hoofd rustend op mijn rechterschouder. "Wat zeg je ervan? Ik krijg het op m'n zenuwen van iedereen die me aanstaart." Ergens voelde ik me enorm kwetsbaar. Mijn vingers gleden in elkaar terwijl ik een snelle blik op mijn gevulde schede wierp.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dante – trainer
Aandachtig luisterde ik naar wat ze te zeggen had. Uit haar verhaal kon ik redelijk achterhalen dat ze niet de makkelijkste jeugd heeft gehad, dat is meestal wel gunstig in dit soort gevallen. Ze vroeg of we een stukje konden gaan wandelen. Daar had ik weinig op tegen, alleen wat ze daarna zei verbaasde me enigszins. Het gevoel dat ze het eerlijk meende was overduidelijk, interessant dit ging nog leuk worden. Ik hield wel van eerlijke mensen, aan leugenaars heb je vrij weinig.
‘Ik vind het goed,’ zei ik. Snel draaide ik me even om naar Ryu. ‘Ik ben even een eindje lopen, blijf maar rustig hier,’ mompel ik tegen hem en aai nog even over zijn snavel. Met een klein knikje draai ik me weer naar Eden. Haar paard staat al een tijdje achter haar, hopelijk was het beest rustig en getemd. Al dacht ik dat dat geen problemen zou geven. Het was een mooi beest, dat zeker, al wou ik niet graag ruilen. De vrijheid in de lucht gaf me toch net wat meer en voelde gewoon heerlijk.
‘Vraag maar wat je nog wilt weten,’ geef ik aan als we richting de bossen lopen. Mijn cape wappert een klein beetje in de lichte wind.

Eden - uitverkorene
Ze keerde zich kort naar Amir. "Vlieg." Knikte ze jet beest toe. En inderdaad. Een seconde later had hij ons gezelschap verlaten. Amir was anders. Hij vloog over de aarde - stond er los van en verbond zich er tegelijkertijd mee. Ik volg Dante's voorbeeld en pak zijn tempo met gemak op. "Wat heb jij doorstaan in.." Ik werp een lorte blik op zijn gezicht. "22 jaar." Voeg ik daar met een licht glimlachje aan toe. "Of, laat ik zeggen wat dreef je tot je functie. Trainer van een stem ongeregeld." Ik werp hem kort een glimlach toe en stop vervolgens mijn handen in mijn zakken. Het is prettig in het bos - als ik de lucht opsnuif voel ik me eindelijk weer vrij.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dante
Ze stuurde haar paard weg en liep met me mee. "Wat heb jij doorstaan in.." Ze bekeek me even. "22 jaar," voegde ze eraan toe. Nu moest ik wat gaan vertellen over mijn eigen situatie, heerlijk. Dat vond ik niet zo fijn, maar nu moest het wel. Ik vond het niet eerlijk dat mijn uitverkorene iets over zichzelf moest vertellen en ik niet. "Nou ik kom uit Natoss, waar ik sinds dat ik klein was getraint ben door mijn vader. Hij was zelf trainer aan een uitverkorene en kent zo de beste trucjes en technieken," zei ik terwijl we verder liepen. "Zo heb ik ook al langer geleden Ryu gekregen. Helaas ben ik niet geselecteerd als uitverkorene. Daarom heeft mijn vader me aanbevolen bij de heer als trainer, zo ben ik hier terecht gekomen en ben ik nu trainer van een stel ongeregeld." De omgeving van het bos deed me goed. Het leek een heel klein beetje op thuis, al was het daar veel beter. Toch was ik wel blij dat mijn vader me hier naartoe had gestuurd. Dit bood em meer mogelijkheden dan thuis zitten en blijven trainen. Daar zou ik echt dag in dag uit trainen. Dat was ook geen goede toekomst en dit wel.

Eden - uitverkorene
Ik knikte, ergens blij dat hij me alle details had bespaard. "De man bij wie ik uiteindelijk terecht kwam is ergens een soort vader voor me geweest. Hij zei niet veel, ik vroeg hem niets. Dat werkte het beste, denk ik zo. Ik leerde mezelf verantwoordelijkheid en tegelijkertijd afstand creëren tussen vrijheid en gebonden zijn. Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt ben ik geen stadstype. Ik kan niet tegen de opgelatenheid. Of starende blikken. Gek, niet? Ik gooi graag messen richting bandieten maar hulpeloze, enthousiaste mensen trek ik niet." Ik glimlach hoofdschuddend en strijk dan kort een lok achter mijn oor.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dante – trainer
Het was fijn dat ze deze dingen uit zichzelf vertelde, zo hoefde ik er niet naar te vragen, maar kreeg ik ze wel te weten. ‘Nee, dat is niet gek. Ik kan me best voorstellen dat je de drukte niets vind, zelf vind ik dat ook niet het fijnste, maar soms moet het nu eenmaal,’ zei ik zonder Eden aan te kijken. Het had me ook niks uit gemaakt als ik hier alleen zou lopen. Soms had ik echt de grootste hekel aan andere mensen, of ja ik had gewoon de hekel aan mensen. Ze konden zo’n grote heisa maken over die kleine dingen die meestal niet eens belangrijk waren. Ze moesten eens weten hoe het was om in de barre omstandigheden van thuis dagen lang buiten te gaan trainen, dan zouden ze wel anders piepen. ‘Sorry als je meer van me had verwacht, maar wat je ziet is wat je krijgt daar zal ik ook geen doeken om winden. Ook zal ik gewoon eerlijk zijn en als je dat niet aanstaat is dat je eigen probleem.’ Mijn blik ging even van de omgeving naar Eden. Wat ze van me zou vinden was echt niet mijn probleem. God moge deze samenwerking goed komen, dit was namelijk mijn enige mogelijkheid tot bestaan.

[Lovingstyles --> xHeavenlyx]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ik ben terug, dus vergeet het Pip-wordt-ziek-plan (:

Home is now behind you. The world is ahead!

Florence. - dochter kleermaker.

Nog steeds bemoei ik me niet met het gesprek tussen Eleanor en Oliver. Oliver mag dan wel heel aardig zijn en een goede vriend, maar hij is en blijft een edele.
"Nee hè, ik had mijn vader beloofd te koken en het is al zo laat!" Zegt Eleanor een beetje geërgerd, waarna ze zich naar mij richt en even vluchtig glimlacht. "Ik kom morgen wel voor de jurk" Zegt ze, waarna ik even goedkeurend knik. "Tot vanavond" Zegt ze dan tegen ons allebei. Nadat ze de woorden had uitgesproken haast ze zich naar buiten. Ik glimlach even. De altijd drukke Eleanor, maar wel echt een geweldige meid.
Oliver zucht even, waardoor ik even naar hem kijk en volg zijn blik naar Eleanor. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht, waarna ik me snel weer tot Jaden richt. Een harde bonk liet me schrikken en Jaden ook, waardoor ik opzij naar Oliver keek. Net als ik mijn mond open wil doen om iets te zeggen, kijkt hij me aan. "Sorry" Zegt hij verontschuldigend.
Ik aai Jaden nog een keer, waarna ik me omdraai en hem aankijk. "Zit er iets dwars?" Vraag ik, waarna ik op een baal stro ga zitten en hem nog steeds aankijk. Wachtend op antwoord speel ik met een stukje stro.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Sid schreef:
Ik ben terug, dus vergeet het Pip-wordt-ziek-plan (:

Stand up when it's all crashing down.

Eden - uitverkorene
Ik knikte. "Hetzelfde," voegde ik daar aan toe, waarna ik mijn handen opnieuw in mijn zakken stopte. Uit één van de struiken plukte ik een handvol bessen die ik één voor één in mijn mond stopte. De zoete smaak prikkelde mijn tong en even voelde het alsof ik weer thuis was. "Jij ook?" Ik hield mijn hond ietwat onzeker op. Mijn blik kruiste die van hem terwijl er opnieuw een bes in mijn mond stak. "Zie je? Niet giftig." Plaagde ik waarna ik hem kort porde en vervolgens verder liep. De zwakke stralen van de zon vonden hun weg tussen het bladerdek en verwarmden mijn gezicht.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Goldenwing schreef:
(...)

Dat was ik eigenlijk al vergeten. (:

Des te beter
Het is aan jouw om te posten, niet? (:

Home is now behind you. The world is ahead!

Sid schreef:
(...)
Des te beter
Het is aan jouw om te posten, niet? (:

Stand up when it's all crashing down.