Hi!<3
Misschien vinden jullie mij een aandachttrekkertje, maar zo zie ik dit dus écht niet.
Ik zit de laatste tijd er met mijzelf in de knoop. Ik heb iets ondekt inmijzelf waarvan ik niet wist dat ik het had, en ik ben harstikke onzeker, als vriendinnen raar tegen mij doen, denk ik al gelijk dat álles mijn fout is. Terwijl dat meestal niet het geval is. Ik wil niet naar iemand toe om persoonlijk te praten, ik vind dat namelijk nog al eng. Ik wil wel praten op de computer, over mijn vader. Ik mis hem erg, maar ik durf ook niet met mijn moeder erover te praten. Ik ben bang dat ze gaat huilen ofzo. Ik heb meestal vlagen van deprisief heid, is dit normaal?
xoxox.<3
Misschien vinden jullie mij een aandachttrekkertje, maar zo zie ik dit dus écht niet.
Ik zit de laatste tijd er met mijzelf in de knoop. Ik heb iets ondekt inmijzelf waarvan ik niet wist dat ik het had, en ik ben harstikke onzeker, als vriendinnen raar tegen mij doen, denk ik al gelijk dat álles mijn fout is. Terwijl dat meestal niet het geval is. Ik wil niet naar iemand toe om persoonlijk te praten, ik vind dat namelijk nog al eng. Ik wil wel praten op de computer, over mijn vader. Ik mis hem erg, maar ik durf ook niet met mijn moeder erover te praten. Ik ben bang dat ze gaat huilen ofzo. Ik heb meestal vlagen van deprisief heid, is dit normaal?
xoxox.<3
