RPG Happy HungerGames | Topic 1 - Speeltopics

Regels;

• Geen mensen vermoorden zonder toestemming van diegene
• Als je op een gegeven moment op de een of andere manier niet meer kunt meedoen aan de RPG laat dan eerst even je personage doodgaan in een stukje
• We beginnen wanneer de tributen net in de tubes zitten
• Niet iedereen kan een wapen krijgen aan het begin, als iedereen dat wel heeft worden er sowieso een paar vermoord

Happy 75th annual Hunger Games, and may the odds be ever in your favor !

Topic 2

[ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 23:16 ]

how dare you speak of grace

[Is het bloedbad gedaan? Heeft iemand de Hoorn al ingenomen?]

kindness is never a burden.

[laten we doen dat niemand de hoorn inneemt, anders zou het oneerlijk worden >.<]

how dare you speak of grace

[Ooh, das jammer... ^^ ]

kindness is never a burden.

Dora || District 6

Ik keek hoe Nathaniel door het bos liep. Hij leek niet ouder dan 12, 13 jaar. Ik had niet echt goed opgelet bij de trainingen, dus ik wist niet uit welk district hij kwam. Ik keek nog een keer naar het mes in zijn hand. Zou hij zo'n beroepsjongen zijn, waar mijn mentor het verbitterd over had?
'De beroeps maken je binnen drie seconden af, Dora. Je hebt geen schijn van kans. Je kan geen "vriendjes" worden.' Dat waren zijn worden, maar ik besteedde er toen geen aandacht aan, want ik was een bosbessen muffin aan het eten. Nu kwamen ze echter als een mokerslag naar binnen.
Was Nathaniel een beroeps? Moest ik oppassen voor hem? Hij had wél een mes...
Toen rende ik op hem af. Hij zag me niet aankomen, en toen viel hij met een klap op de grond. Ik zag het ongeloof in zijn ogen. Ik rukte het mes uit zijn hand, en stak het in zijn arm.
"Ben je een beroeps?" Gilde ik.

If we burn, you burn with us. <3

[Is het bloedbad nog bezig en wie is waar eigenlijk? Ik ben totaal niet mee... ]

kindness is never a burden.

[ De tributen zijn óf in het bos, of nog bij de hoorn. ]

If we burn, you burn with us. <3

Primrose12 schreef:
[ De tributen zijn óf in het bos, of nog bij de hoorn. ]

kindness is never a burden.

Elenore, District 1.
Ik keek om me heen, op zoek naar aanvallende tributen maar niemand leek mij op te merken. Fantastisch. Even twijfelde ik, wegrennen het bos is, of blijven en vechten. Ik besloot te gaan rennen en pakte een rugzak. Ik propte daar alle interessante dingen in. Messen, voedsel, slaapzak en een nachtkijker. Bondgenoten zou ik later wel vinden. Ik rende het bos in.

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 17:02 ]

kindness is never a burden.

Syniral Amoir - 4
Ik streek zachtjes langs zijn wang, en haalde toen lichtelijk mijn schouders op. "We hebben ze niet nodig. Ik heb zo mijn eigen ingevingen over de Spelen.. En ik heb bedacht dat ik mijn eigen regels toepas." Na een geheimzinnige knipoog trok ik hem mee van het zanderige pad af. "Kies nooit de makkelijke weg." Was mijn eerste waarschuwing. "Dan nu. Wij zijn afkomstig uit vier. Visdistrict. Ze zullen dus verwachten dat wij een meer of beek zullen overnemen. Niet doen, dus. We gaan hogerop. Je bent licht en klein, ze zullen dus niet snel naar je op zoek gaan. En ik? Ze zien mij eerder als ballerina dan overlever. Kom." Gebood ik hem zacht, waarna ik zijn hand vastnam en over de stenen begon te klimmen naar de hogere plekken van de arena. Ik was intelligent. Misschien wel de slimste denker onder ons. Dit was mijn Spel, en ik speelde volgens mijn eigen ingevingen. Niets van het Capitool aannemen. Zelfs niet van onze zelfzuchtige mentor. Ik vertel James liever niet welke onzedelijke gedachten onze mentor in gedachten had voor mij in ruil voor zijn hulp. "Kom, sneller." Prevelde ik zachtjes. "We gaan door tot de nacht valt. Vooral niet omkijken." Mijn ogen gleden over enkele takken. Ik zou zelf een drietand in elkaar flansen.

I meant to love you

James [District 4]

Ik zuchtte en liep met Syniral mee. District 4 hoorde dit jaar dus blijkbaar niet bij de beroeps. Iets wat ik al gehoopt had. Ik liep door, struikelde half , maar deed alsof er niks gebeurd was en ging harder lopen. In de hoop dat de avond snel ging vallen. Ik kreeg honger en vroeg me af of Syniral er geen last van had. Ik frummelde aan mijn armbandje. Thuis ging ik vaak vissen met mijn broer, hier kon dat niet. Ik verlangde naar huis. En er was maar een weg om daar te komen. Een onmogelijke weg. De hungergames winnen.

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[ik merk net dat school echt klote druk wordt de komende paar weken. iemand mag mij vermoorden! ]
Heather Murray [district 5]
De gong was gegaan en rende richting de hoorn. Ik wilde naar huis, zo ontzettend graag. Ik focuste me op een messengordel en pakte hem. Zo snel als ik kon rende ik richting het bos, maar voordat ik die bereikte, voelde ik een scherpe steek in mijn nek. Ik schreeuwde luid, maar het al snel geen zin meer.
[dood, iemand mag de eer op strijken met de moord op Heather]

''They're taking the hobbits to Isengard.'' - Legolas

[IK CLAIM MOORD OP HEATHER xd]

Guinevere Sightwood

Vanuit de struiken aan de rand van het bos, de kant van de hoorn zat ik stil te kijken hoe er steeds meer mensen vermoord werden, ik moest mijn kans gewoon grijpen, straks zouden ze mij doden. Een meisje wou net het bos inrennen, straks zou ze mij nog vinden dus ik twijfelde niet. Razendsnel pakte ik een pijl en schoot hem af, precies in haar nek. Ze gilde, zakte daarna door haar knieën en viel neer. Dood. Nummer 2.

how dare you speak of grace

Syniral Amoir - 4
Ik draaide mijn hoofd kort richting James. Hij was klein, kinderen moesten uiteraard eten en kunnen rusten. Met een licht knikje riep ik mezelf tot de orde. "Goed, allereerst gaan we wapens maken. Aan die troep van het Capitool hebben we niets; die anderen zijn er ook mee bekend. Ze zullen dus sneller in de gaten hebben wat hen overkomt." Ik trok hem kort over een steen heen, en gebaarde toen naar enkele, stevige takken. "Ik wil een drietand. En jij?" Wanneer je mij een drietand in de handen drukte, was ik een moordmachine zonder accu. Mijn vingers begonnen al met het verzamelen. "Ik wil de punten insmeren met gif." Deelde ik mijn gedachten richting de jongen. "Het gif zal ongetwijfeld zitten in enkele bessen. Die moeten we trouwens ook heel hebben. Wie weet houden de andere wel van een zoete bes." Ik sleep het hout wat scherper aan een steen, en begon toen vakkundig met het vlechten van een ware drietand.

I meant to love you

Nathaniel

Opeens word ik tegen de grond geduwd, en schreeuwde van de pijn in mijn arm.
'Wat nee!' schreeuw ik. 'Ik kom uit district 8' zeg ik.
Ik haal het mes voorzichtig uit mijn arm, en kijk naar de bloedende wond.

El Diablo.

Dora || District 6

Nathaniel schreeuwde het uit van de pijn.
"Wat? Nee!" Schreeuwde hij. "Ik kom uit district 8."
Hij haalde het mes uit zijn arm, en keek naar de wond. Het was aardig diep. Ik snapte niet wat hij bedoelde. District 8? Wat betekende dat? Dat je de vijand van een beroeps was? Niemand legt mij ooit wat uit. Ik drukte hem weer snel tegen de grond.
"Wat maakt district 8 uit? De beroeps vermoorden mensen. Jij hebt mensen vermoord. Voor de beroeps moet je oppassen. Jij hebt een mes waar bloed aan kleeft. Nathaniel, jij bent een beroeps!" Gilde ik.
Ik pakte een steen met een scherpe rand en smeet hem tegen zijn gezicht aan.
Het maakte een snee op zijn voorhoofd. Toen griste ik het mes uit zijn hand, en rende weg.
Zo ver weg, dat ik Nathaniel niet eens meer zou kunnen vinden in dit enorme bos. En ik klom in een boom.

If we burn, you burn with us. <3