[RPG] Matched O1 - Speeltopics

Officials:
- Angelite Kyanite Hire - Angelite
- Yemelia Fannie Shannon - LacunaCoil

The seven boys:
- Michael Emerald Gold - Angelite
- Deavon John Smith - Rechazame
- Floris Dylano Nilson - Risus
- Owen Rheya Jackon - Adores
- Daniël James MacGregor - WillNotLearn
- Angus Scott Stanton - Avenger
- Levi Cameron Lautus - Bisous

The seven girls:
- Carmella Reine Marvella - Melite
- Cherine Violette Laramie - Melite
- Lily Samantha Henderson - Aragog
- Avelin Cyrille June - SerpentEyes
- Elyse Felicia Lautus - Bisous
- Annebeth Charlotte Neuman - Perdu
- Faith Temperance River - Morticia

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:49 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

[Ik vind het goed (: Alleen is Bisous er niet, dus dan staat Levi wel te douchen of zo ]

"Do you believe monsters are born or made?"

[Er komt een lange post aan >.<]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[I'll wait for it.. ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Floris Dylano Nilson. • Op straat.

Gister was nogal een vreemde dag, maar opgelucht en blij ben ik wel. Opgelucht, omdat ik niet aan een of andere rare snuiter ben gekoppeld en blij omdat het allemaal voorbij is nu. Ik bedoel, ik heb jaren gedroomd en nagedacht over aan welk meisje ik uitgehuwd zou worden. Of ik haar kon, of ze mooi was, niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Over allerlei dingen. Soms dingen die je niet eens van iemand wilt weten. Ik denk dat mijn zusjes hun nieuwsgierigheid van mij hebben. Toch vind ik het best vreemd dat ik niet al die vragen meteen op haar heb afgevuurd. Ze spoken al jarenlang rond in mijn hoofd, maar toen ik haar gister zag, waren ze plots verdwenen.
Ik hou van ochtenden. Altijd zit ik met mijn gedachten nog bij gister, totdat ik eenmaal de koude waterstralen van de douche over mijn lichaam kan laten glijden. Dan ben ik even gedachteloos en stroomt het gene wat er die dag ervoor is gebeurd weg. Dan ben ik even vrij van mijn zorgen en hoef ik gewoon een paar tellen niet na te denken over wat ik zal gaan doen en hoe mijn toekomst eruit zal zien. Mijn toekomst is met Faith. Ik denk niet dat alleen ik het liever niet zo had gehad, maar ook de andere tieners die nu zijn uitgehuwd. Behalve dan voor de mensen die zijn uitgehuwd aan diegene van wie ze altijd al gehouden hebben.
Vandaag is mijn ochtend alweer begonnen met het douchen. Het was een van die heerlijke ochtenden waarbij je rustig uit je bed kon stappen en alles op je eigen tempo kan doen. Faith moest weg zijn gegaan nadat ik de douche in was gestapt, aangezien ik haar niet meer heb gehoord, nadat ik uit bed was gegaan. Ik heb nog geen idee wat mijn beroep word en ook niet wat ik vandaag ga doen. Ik besluit om eens te kijken hoe het met Levi en zijn verloofde is. Natuurlijk kom ik er ook voor om te kijken of Elyse al iets heeft verteld. Dat merk ik al snel, aangezien hij de deur vast niet zal openen als hij het wel heeft gehoord. Ik heb dan ook nog geen idee wanneer we het gaan vertellen. Misschien wel helemaal niet. Dan hoeft hij er ook niet dagen van wakker te liggen, als hij dat al zou doen.
'Ben naar Levi' Schrijf ik met nette letters op een kladblaadje om hem vervolgens van het kladblok af te scheuren en hem op de eettafel te leggen. Ik heb vaak complimenten gekregen over mijn handschrift, maar zelf vind ik het er niet zo spectaculair uitzien. Voor mij is het normaal geworden. Ik steel nog snel een appel uit de fruitmand om vervolgens naar buiten te gaan en de deur achter me op slot te doen. Op naar Levi dan maar.
Ik slenter over de grauwe straatstenen heen richting het huis van Levi en zijn verloofde. Het is raar om deze kant op te gaan, aangezien ik meestal de andere kant opga als ik naar Levi ga. Maar meestal kom ik niet alleen voor Levi. Dan ben ik even weg van de drukte die mijn zusjes en broertje maken en kan ik Elyse natuurlijk ook even zien. Nu kan ik Elyse daar niet meer zo snel aantreffen.
Ik zit zo in mijn gedachte, dat ik voorbij het huis loop, maar een luid getoeter laat me opschrikken uit mijn gedachte en dus draai ik me om en loop ik een stukje terug. Eenmaal bij het huis van Levi aangekomen, bekijk ik het even snel en loop ik dan het pad op om vervolgens even op de deur te kloppen. [Ik heb geen idee of een bel al is uitgevonden >.<] Nu maar wachten tot hij open doet. Als hij open doet. Misschien is het zijn verloofde wel die open doet.
[Moeten ze bij elkaar slapen? Zijn er bepaalde regels?]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Ik ben gek]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Faith Temperance River | Park.
“Gaat het?” Langzaam liet ik mijn felle, blauwe ogen over mijn schoenen dwalen en het kleine stukje naar het andere paar schoenen van het meisje. Uiteindelijk liet ik mijn blik toen in haar heldergroene ogen doordringen en zuchtte even. Ik had deze jonge vrouw al eerder op het Banquet gezien, echter was het vluchtig en had ik geen tijd om haar te analyseren. Het was dan ook precies op het moment dat mijn moeder het niet meer aan kon.
Ik veegde de overige tranen van mijn gezicht en hoopte dat mijn gezicht dit keer niet op breekbaar porselein zou lijken. “Super, heb je niet door dat dit tranen van blijdschap zijn?” zeg ik haar uiterst serieus, echter kon ze duidelijk merken dat ik sarcastisch was.
Mijn slanke wijsvinger liet ik even over mijn volle, rode onderlip strelen en voor een kleine seconde wendde ik mijn blik af, maar liet deze hierna gelijk weer terug in haar ogen kijken. Ik nam nog een hap uit de donkerrode appel en wachtte af op haar antwoord.

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik heb wel eens langere posts geschreven hoor :')

Volgens mij speelt dit zich af in de toekomst, als ik 't goed heb onthouden. Dus er zal vast wel een bel zijn
En ik weet niet of er regels zijn, lijkt me niet dat ze gaan controleren of ze bij elkaar slapen ]


Cherine Violette Laramie - Thuis
Ik werd nerveus van de kletterende douchestralen boven, zonder dat ik echt wist waarom. Levi viel me alles mee, maar ik wist niet of ik verliefd op hem kon worden. Of hij op mij. Momenteel wist ik helemaal niks, veel te weinig in ieder geval. Mijn ouders vonden zo hun ware liefde, en waren het daarom altijd met het systeem eens. Dat was de reden waarom ik dit deed, waarom ik niet als Single was opgegeven. Voor mijn ouders.
Ik was zo diep in gedachten dat ik opschrok van geklop op de deur. Wie kon dat zijn? Met een zucht liep ik naar de gang, wierp een blik in de spiegel. Snel haalde ik de borstel die op het kastje lag door mijn bruine, licht golvende haar.
Vervolgens trok ik de voordeur open, om op iemand te stuiten die ik totaal niet kende. Nou ja, totaal. Ik herkende zijn gezicht van de Matching Banquet, maar meer ook niet. Hij kwam ook vast niet voor mij.
"Hoi," begroette ik hem, een onzeker glimlachje sierde mijn lippen.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Je duwde Carmella meteen weer uit haar zeldzame, aardige opvlieging :')]

Carmella Reine Marvella - Park
Kijk, dit was precies waarom ik nooit sociaal contact zocht met vreemden. Met een zucht sloeg ik mijn ogen ten hemel, ze had er nog wel aardig uit gezien maar dit viel vies tegen.
"Jezus christ, stik in je tranen van geluk," sneerde ik. "Goedendag," klonk mijn sarcastische stem vervolgens, en ik liep weer verder. Blijkbaar ging ik naar huis, of ik moest nog ergens gaan zitten.
Mijn blik viel op een leeg bankje, waar ik ging zitten. Ik zette het tasje spullen weer naast me neer, en leunde wat achterover in de hoop wat zon op te vangen. Uit pure verveling bond ik mijn lange, blonde krullen bijeen in een vlecht, die ik daarna over mijn schouder liet vallen.
Nou jongens, dit werd een topleven hier.

"Do you believe monsters are born or made?"

Floris Dylano Nilson. • Huis van Levi en Cherine.

Wanneer de deur opengaat, maar ik nog niet kan zien wie het is, rolt er toch al een opgeluchte zucht over mijn lippen heen. Ze doen tenminste open. Dat is al een begin. Maar ik ben weer terug bij af als ik zie dat het de verloofd van Levi is en ik dus nog niet weet of hij het wel of niet weet over Elyse en mij. "Hoi" Begroet ze me met een onzeker glimlachje. "Hi" een kleine glimlach siert mijn gezicht, terwijl een windvlaag haar bruine haren even voor haar gezicht blaast, maar ze direct daarna weer netjes op hun plek laat komen. "Is Levi er?" Die vraag was overbodig, aangezien ik de douche vanaf hier al kan horen en het lijkt me sterk dat het iemand anders is. Misschien dat er een zwerver is langs geweest om te vragen of hij even mocht douchen, maar ik heb zo mijn twijfels.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

(Daar kan Faith niets aan doen, ze kan zelf zo sarcastisch as fuck zijn. But I know she's gonna like her. -grins-)

Faith Temperance River | Park.
“Jezus christ, stik in je tranen van geluk. Goedendag,” Ik kon het niet laten een zacht, donker gegrinnik uit mijn rode gestifte lippen te laten horen en leunde tegelijkertijd achterover tegen het bankje.
De zon straalde zacht en als het wat warmer was geweest, zou ik zeker naar het strand zijn gegaan, aangezien ik erg van de zee hield.
Het meisje was weggelopen en ik kantelde mijn hoofd haar richting op, waardoor ik kon zien hoe ze een eindje verderop zich weer op een bankje liet zakken. Haar tasje met spullen had ze naast zich gezet en gelijk was mijn nieuwsgierigheid gewekt naar wat erin zat, al kon ik wel raden dat er boodschappen inzaten.
Ik kon wel merken dat ze dit niet vaker deed, aardig doen tegen anderen leek moeilijk voor haar te zijn. Al dacht ik wel dat ze er goed in kon zijn, waarom zou ze anders naar mij toe zijn gekomen? Ze had ook de keuze om door te lopen en te doen alsof er niets met mij aan de hand was.
Oh, mother of crap!
Ik wist dat ik nu haar een verontschuldiging moest geven, al was het om de reden dat ze het geprobeerd had. Ze hoefde niet te komen en eigenlijk zou ik ook niet zijn gekomen, omdat ik geen vertrouwen had in andere mensen en ze het altijd prima voor elkaar kregen je teleur te stellen.
De laatste paar happen nam ik uit de donkerrode appel, stond op en gooide het klokhuis in de prullenbak die ik tegen kwam, terwijl ik het plastic tasje in mijn hand nog steviger liet omklemmen. Een paar stappen later stond ik bij haar en keek ongemakkelijk op haar neer, echter probeerde ik dit te maskeren door sarcasme.
“Thanks for trying,” begon ik dus maar, mompelend, waarna ik wat harder ging praten en ondertussen naast haar ging zitten. “Ik weet dat je het niet persé hoefde, maar ik ben nogal lastig op het gebied met andere mensen.”

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 18:48 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Levi Cameron Lautus ~ Thuis
Terwijl ik onder de douche sta denk ik na over wat er allemaal gebeurt is de afgelopen tijd. Het voelt raar om ineens niet meer bij mijn ouders en Elyse te wonen, maar totaal de andere kant op met een meisje dat ik eigenlijk nauwelijks ken.
Elyse had gezegd dat ze na het bal zou vertellen wat er aan de hand was maar dat had ze niet gedaan, wat raar is voor haar doen. Normaal gesproken vertelt ze mij alles. Maar waarschijnlijk was het gewoon niks. Alleen de zenuwen en als er wel echt iets was dan vertelt ze het vast nog wel een keer.
Als ik onder de douche vandaan stap hoor ik stemmen bij de voordeur. Floris. Snel trek ik de standaard kleren aan die iedereen draagt waarna ik de badkamer uit loop, de gang door en bij de voordeur uitkom. 'Hé Flo,' begroet ik hem met een lichte grijns.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[I'm so sorry, but I can't post today ;pp. Ik en een vriendin gaan lekker films kijken :'D]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Maakt niet uit hoor. Ik heb wel wat geduld a.

Edit: Veel plezier (:]

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 19:42 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Carmella Reine Marvella - Park
"Thanks for trying," hoorde ik, en tilde mijn hoofd weer op. Het verbaasde me niet heel erg dat het hetzelfde meisje was, ze had me vriendelijk genoeg geleken om weer naar me toe te komen.
"Ik weet dat je het niet persé hoefde, maar ik ben nogal lastig op het gebied met andere mensen," ging ze verder terwijl ze naast me ging zitten.
"Ja, ik ook," mompelde ik, terwijl ik een stukje opschoof omdat ik naar mijn idee te dichtbij zat. Ik hield van mijn eigen ruimte. "Nu laat ik dat hele sociale gezeik al helemaal varen."
Onwillekeurig haalde ik een hand door mijn blonde krullen, en liet een zucht horen. Ik hoefde nu tenminste niet naar huis.

Cherine Violette Laramie - Thuis
Ik had niks kunnen zeggen, of Levi was al naar beneden gekomen.
"Hé Flo," begroette hij zijn vriend met een grijns, waarna ik mezelf overbodig voelde en naar de woonkamer liep. Mijn blik viel op het boek dat ik aan het lezen was, maar ik wist dat ik voorlopig te veel onrust in mijn lijf zou hebben om rustig te gaan lezen zonder elke regel te moeten herhalen omdat het toch niet tot me door was gedrongen.

"Do you believe monsters are born or made?"

Bisous --> Stiles

To the stars who listen — and the dreams that are answered