[RPG] Matched O1 - Speeltopics

Officials:
- Angelite Kyanite Hire - Angelite
- Yemelia Fannie Shannon - LacunaCoil

The seven boys:
- Michael Emerald Gold - Angelite
- Deavon John Smith - Rechazame
- Floris Dylano Nilson - Risus
- Owen Rheya Jackon - Adores
- Daniël James MacGregor - WillNotLearn
- Angus Scott Stanton - Avenger
- Levi Cameron Lautus - Bisous

The seven girls:
- Carmella Reine Marvella - Melite
- Cherine Violette Laramie - Melite
- Lily Samantha Henderson - Aragog
- Avelin Cyrille June - SerpentEyes
- Elyse Felicia Lautus - Bisous
- Annebeth Charlotte Neuman - Perdu
- Faith Temperance River - Morticia

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:49 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Levi Cameron Lautus
Ik zou nog wel uren kunnen kijken naar Elyse en Owen. Het is gewoon té grappig hoe ongemakkelijk ze zich voelt maar ik kan toch maar beter opzoek gaan naar Cherine. Na even rond gekeken te hebben zie ik haar uiteindelijk tegen een muur aan leunen. Haar haar is niet meer opgestoken maar hangt nu los langs haar mooie gezichtje. Ik tover een charmante glimlach op mijn gezicht en loop naar haar toe. 'Weet ik uiteindelijk toch nog je naam,' zeg ik met een lichte grijns. 'Levi Cameron Lautus,' stel ik mezelf voor waarna ik haar hand vast pak en me naar haar toe buig om drie kussen op haar wangen te drukken, twee op de linker en een op de rechter.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Op mijn gezicht verscheen een vriendelijke glimlach toen ik Levi zag. Hij kustte me drie keer op mijn wangen, ik deed hetzelfde terug. Mijn blik gleed over zijn gezicht, zijn bruine lokken.
"Cherine Violette Laramie," stelde ik mezelf automatisch ook voor, ookal had hij net aangegeven mijn naam al te weten. Ik wist zijn naam ook, simpelweg omdat het was omgeroepen.
Vervolgens knipperde ik een beetje ongemakkelijk met mijn ogen. "Dus.. ik ben je verloofde," mompelde ik, en keek voorzichtig weer naar hem op. Ik had me kunnen voorstellen hoe ongemakkelijk dit zou worden, maar het was erger dan ik me had voorgesteld.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Ik denk niet dat degene die Carmella's verloofde speelt nog iets gaat posten hier.. u_u]

"Do you believe monsters are born or made?"

Levi Cameron Lautus
'Cherine Violette Laramie,' zegt ze waarna ze ongemakkelijk met haar ogen knippert. 'Dus.. ik ben je verloofde,' mompelt ze.
Mijn hand heeft haar hand nog steeds vast en ik geef er een zacht kneepje in. 'Geloof me, ik ben de ergste niet. Ook al beweert mijn zusje iets heel anders,' zeg ik met een zachte lach. Cherine lijkt net als de meeste andere meisjes nog steeds wat nerveus, maar dat neem ik haar niet kwalijk. Zelf ben ik niet meer echt nerveus of zenuwachtig maar het blijft wel wat ongemakkelijk.
Mijn blik glijdt naar het midden van de zaal waar al verschillende koppels aan het dansen zijn. 'Heb je misschien zin om te dansen?' vraag ik aan haar.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nesaea schreef:
[Ik denk niet dat degene die Carmella's verloofde speelt nog iets gaat posten hier.. u_u]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik had al iets in haar gb achtergelaten, maar krijg gewoon geen antwoord..]

Carmella Reine Marvella - Buiten
Die hele verloofde van me was in geen velden of wegen te bekennen, tenminste niet dat ik van hier kon zien. En als ik ergens geen zin in had, was het om me weer te begeven tussen al die geweldig vrolijke mensen.
Ik nam een flinkere slok van de wijn dan eigenlijk hoorde, voelde de alcohol in mijn keel branden. Met een zucht haalde ik het speldje uit mijn blonde krullen dat één lok naar achteren hield, waarna die langs mijn gezicht naar beneden viel.
Mijn blik gleed weer naar het raam, ik verslikte me bijna toen ik recht in de groene ogen van mijn broer keek. Alain had dezelfde groene ogen als ik, dezelfde als onze vader. Meteen draaide ik me een kwartslag van hem weg.

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
"Geloof me, ik ben de ergste niet. Ook al beweert mijn zusje iets heel anders," zei hij, waardoor ik onwillekeurig even moest lachen.
Ik geloofde wel dat hij lang niet de ergste was. Hij was aardig, grappig, zag er niet verkeerd uit. Maar als je met elke jongen moest trouwen die dat had, zou je het nog druk krijgen.
Onbewust volgde ik zijn blik naar de dansvloer, herkende sommige van school. Mijn wenkbrauwen gingen omhoog toen ik Claire zag, in de armen van Zeyra. Hadden hun nou echt net de pech gehad aan elkaar te zijn gegeven? Ze hadden een hekel aan elkaar.
"Heb je misschien zin om te dansen?" vroeg hij opeens. Ik kon niet dansen. Wel in een disco, daar lette toch niemand op je. Maar dit zag er nogal.. stijf en netjes uit.
"Ehm.." Ik voelde schaamrood op mijn kaken verschijnen, keek meteen weg. "Ik ben niet zo'n ster in dansen."

"Do you believe monsters are born or made?"

[Kan mijn personage iemand tegen komen?]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

{Mijn topics, Ik post zo wat ^^}

Don't be like the rest of them, darling

Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
'Ehm..' begint ze waarna ze snel wegkijkt maar ik zie nog net schattige blosjes op haar wangen verschijnen. 'Ik ben niet zo'n ster in dansen'.
'Dat komt dan goed uit,' grinnik ik. 'Want ik ben er ook niet zo goed in'. Ik pak haar hand wat steviger vast en trek haar de dansvloer op. Mijn armen sla ik rond haar middel, eerst nog maar een beetje losjes. 'Zo erg is het toch nog niet?' vraag ik. 'En nu staan we tenminste samen voor schut. We zijn trouwens niet de enige die niet kunnen dansen,' voeg ik er aan toe terwijl ik naar een jongen en meisje kijk die steeds op elkaars tenen staan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Hij had zijn armen losjes rond mijn middel geslagen, mijn handen rusten op zijn schouders. Ik liet mijn blik onwillekeurig over de zaal gaan, aangezien ik het idee had dat iedereen naar ons aan het staren was.
Dat was natuurlijk niet waar. Iedereen was aan het praten, lachen. En als je Mackenzie Fae was, was je aan het huilen. Haar make-up was half uitgelopen, en een paar meter verderop stond een jongen die ik niet kende met zijn armen over elkaar om zich heen te kijken.
"Zo erg is het toch nog niet?" Toen ik zijn stem hoorde, keek ik weer op naar Levi's gezicht. "En nu staan we tenminste samen voor schut. We zijn trouwens niet de enige die niet kunnen dansen," voegde hij eraan toe, doelend op een jongen en meisje achter ons.
Ik wierp een blik over mijn schouder, moest ondanks de ongemakkelijk situatie toch lachen.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Arg, ik irriteer me aan het gene dat ik het boek niet ken.]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Risus, ik heb een verloofde voor je geregeld ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
Cherine kijkt over haar schouder en begint te lachen.
'Zie je, het kan dus nog erger,' grinnik ik en nu ik even goed rondkijk kunnen de meeste niet echt dansen. Er zitten maar een paar uitzonderingen tussen en dat zijn er hooguit drie of vier. Mijn blik valt op een meisje dat zit te huilen. Een lichte frons verschijnt op mijn gezicht. Dat ze het niet leuk of ongemakkelijk vind snap ik wel maar om nu gelijk te gaan huilen? Dat maakt het er voor die jongen ook niet gemakkelijker op. Ik kijk weer naar Cherine en veeg een lok haar die voor haar ogen kant achter haar oor waarna ik naar haar glimlach en haar iets stevig vast houdt.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nesaea schreef:
[Risus, ik heb een verloofde voor je geregeld ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Ja, beetje wel :') Maar als 't goed is, is Morticia die rol aan het invullen.
Anders duurt het nog een dag of drie voor Floris eens een verloofde heeft.]


Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Onwillekeurig sloeg ik mijn ogen neer, een kleine glimlach sierde mijn lippen. Normaal gesproken was ik niet zo. Niet dat ik dan opeens een grote mond had, maar de verlegenheid was nieuw voor me. Maar wat verwachtten ze dan ook van me? Ik had deze jongen nog nooit gezien, tot een uur geleden kende ik hem niet en nu moest ik met hem trouwen.
En misschien wel kinderen krijgen. Zouden we dat binnenkort te horen krijgen, of ging daar nog wel een paar jaar overheen? Ik hoopte het. Trouwen op je zeventiende tot daar aan toe, maar kinderen?
Mijn blik viel opeens op mijn ouders, die nog altijd naar die van Levi stonden. Ze waren inmiddels echter niet meer in gesprek, maar keken zwijgend, glimlachend toe.

"Do you believe monsters are born or made?"