Gisteravond zat ik even in een dipje. Ik heb dipjes wel vaker, meestal worden ze door iets getriggerd en soms zijn ze random. De dipjes komen nog van "vroeger", toen ik een tijdje depressief ben geweest.
Een vriend van me merkte dat ik stiller was dan normaal en toen ik zei dat ik een dipje had, wilde hij meteen weten waarom. Ik heb kleine dingetjes verteld, maar daar was hij niet tevreden mee. Hij wilde een beknopte samenvatting.
Hij was toen niet thuis, maar zou naar huis gaan en ik zou ondertussen wat schrijven. Dat deed ik. Ik weet niet wat er gebeurde, maar mijn vingers bleven maar schrijven. Uiteindelijk heb ik drie a4-kantjes vol getypt. Dat wilde ik natuurlijk helemaal niet naar hem toesturen, want dat was zo'n beetje mijn levensverhaal. Op de een of andere manier heeft hij me overgehaald en heb ik het naar hem gemaild.
Hij heeft het met tranen in zijn ogen gelezen en gaf toe dat hij me nu anders zag, iets waar ik dus bang voor was. Ineens zegt hij: 'Ik heb nu nog meer respect voor je. Immens veel.' Natuurlijk zei hij nog meer, maar vooral dat had ik echt niet verwacht. Ik dacht dat hij me een zielig hertje zou vinden, of iets in die richting.
Nu voel ik me raar. Ik heb me enorm bloot gelegd en aan de ene kant lucht het totaal op, aan de andere kant... niet.
Ik heb het verhaal bewaard en ben van plan het aan mijn psychologe te laten lezen, wanneer de vakantie voorbij is. Pfoh, ik kan het gevoel niet eens beschrijven..
Iemand een soortgelijke ervaring gehad? (:
everything, in time
