Quileute RPG || Twilight || O5 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Jezebel, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater - MadeByHades
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - Halfvampier - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Mens - Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Vampier - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Halvampier - Leave
Eva Aiden Brooks - Mens - VolturiBoss

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 13:01 ]

•

Jezebel Odys Fray
Ik staar Embry ongelovig aan wanneer er een grijns om zijn lippen speelt. ‘Oh, Embry, je weet hoe gevaarlijk dat is. Een wolf, een vampier en mens in één lichaam.’ Mijn handen vallen slapjes langs mijn lichaam wanneer ik op mijn onderlip bijt. ‘We zijn zelf nog kinderen. We.. We..’ Ik slaak uiteindelijk een mokkende zucht en leg me vrijwillig tegen Embry aan. ‘Ik heb dorst.’ Fluister ik zachtjes tegen de roodbruine huid van zijn borst, terwijl ik mijn armen slapjes om zijn middel heb gekruld. ‘Je moet het Quil uitleggen. Anders krijgt hij vast het idee dat ik ooit zoiets bij Claire zal proberen.. Eva ze.. Ze kwam gewoon te dicht bij. Het was instinct.’ Ik ga op mijn tenen staan en druk een zacht kusje op zijn lippen voor ik hem los laat. ‘Oh, en vertel dat meisje niets. Alsjeblieft.’ Ik leg mijn vingers zacht op zijn wang, waarna ik mezelf omdraai en richting het noorden begin te sprinten. Ik voel me beter nadat ik twee mensen heb ontdaan van hun bloed, en kan het niet laten om mijn vingers zacht op mijn buik te leggen. ‘Het verklaart waarom ik zoveel trek heb, kleintje.’ Er verschijnt een waterige glimlach om mijn lippen wanneer ik me bedenk dat het echt is. Ik word moeder. Moeder. Straks zal een beeldschoon, klein kindje míj mama noemen. En Embry. Ik vraag me ergens sterk af of het kindje zijn prachtige, roodbruine kleur zal hebben. En groene ogen met een bruine rand. Krullen met een chocoladebruine kleur.. Ik weet nu al dat het een perfect kind zal zijn. Een combinatie tussen goed en slecht.
Beter dan dat ik heen ging, neem ik een vluchtige weg terug naar het huis van Quil, waar ik ietwat ongemakkelijk voor Claire blijf staan.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Met een gigantische glimlach op mijn gezicht loop ik via de bossen - op een rustig drafje - terug naar het huisje van Sam en Emily, waar Claire, Quil, Leah en Eva zich nog steeds bevinden. Quil zit weer te spelen met Claire en haar stenen op de veranda, terwijl Leah tegen een boom zit en Eva naar de zee staat te kijken. 'Quil!' zeg ik terwijl ik met mijn armen zwaai en ren het laatste stuk om de afstand te overbruggen. 'Je raadt nooit wat er aan de hand is,' zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht, 'maar ik kan het je nog niet vertellen want ik wil het er eerst met Jez over hebben, of het wel oké is dat jij het weet!' Quils verbaasde gezicht geeft voldoende voor me aan en lachend schud ik mijn hoofd, 'je vindt het vast fantastisch, dat is zeker.'
Glimlachend kijk ik naar Claire en constateer dat ze lekker en rustig zit te spelen. Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af, het beeld van Claire voor me op de veranda vervaagt en wordt ingevuld door een iets kleiner meisje, met chocoladebruinen krullen en groene ogen. Mijn dochter, mijn zoontje, wat het ook zou gaan worden, het zal prachtig zijn.
De geur van Jezebel doet me opkijken, ongemakkelijk staat ze voor de veranda terwijl ze naar Claire kijkt. Ik trek mijn benen gemakkelijk op en kijk geïnteresseerd naar Quil, wiens wenkbrauwen even gefronst staan en wiens lichaam automatisch richting Claire is gebogen.

Quil Ateara
Ik kan er niets aan doen, de drang om Claire te beschermen en te behoeden tegen welk kwaad dan ook is groter dan ik zou willen. Ik frons mijn wenkbrauwen en buig mijn lichaam iets meer richting Claire, zodat ik voor haar kan springen wannere dat nodig zou zijn, terwijl Jezebel voor ons tot stilstand is gekomen.
'Ze is geschrokken, maar het gaat weer,' zeg ik bars, terwijl ik mijn ogen even neersla. Het is niks voor mij om zo te doen, maar als het om Claire gaat ben ik tot alles in staat.

•

Jezebel Odys Fray
‘Vertel het hem maar, Em. Ik wil niet dat hij denkt dat ik ooit zoiets met Claire zou doen. Ik kan er niets eens over denken.’ Prevel ik hem resoluut, terwijl Claire met een steen in haar handen, weifelend naar me toe komt. ‘Jews niet meer boos?’ Vraagt het meisje zachtjes. Ik vorm een glimlach rond mijn lippen en schud mijn hoofd vervolgens gretig. Claire kirt en stort zich in mijn armen, waardoor ik omval. Ik zorg echter dat we beiden niet te hard neerkomen en grinnik hoofdschuddend. ‘Je hebt een steen gekozen.’ Constateer ik, waarna ik Embry een licht knipoog schenk. Dit is iets wat hij alleen met zijn beste vriend moet delen. Ik til Claire op en loop met haar een stukje naar de zee, waar ik met haar in het zand ga zitten en haar enkele schelpen laat zien. Ze vertelt hier en daar over haar huis bij de Maka's, maar komt altijd weer uit bij verhalen over Quil, of Emily. Ze is dol op haar leven hier en ik kan het haar niet kwalijk nemen.
Wanneer ze rilt neem ik haar op mijn schoot en verwarm ik haar huid zachtjes met mijn gave. De zee kabbelt rustig terwijl Claire haar steen stevig tussen haar handjes klemt. ‘Zee is mooi. Voorwal in de zwomer.’ Knikt Claire dromerig, terwijl ze met haar gedachten de zee in zich op neemt. Ik druk een vederlicht kusje in haar bruine lokjes, waarna ik haar nog dichter tegen me aan trek, om haar te beschermen tegen de wind. Het is prettig om even geen drukte te hebben, want ik weet nooit hoe lang dat gevoel blijft. Claire is geweldig, en ze is een goede manier van oefenen.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 18:38 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Leah Clearwater

Ik was in mijn wolvenvrom veranderd, in het bos zodat het meisje niet nog een trauma zou krijgen. en kreeg Embry's gedachten meteen door. Pijn schoot in mijn ogen, woede borrelde op in mijn maag en verdriet was het grootst. Ik zou nooit kinderen kunnen krijgen, vanwege al dat gedoe. Ik kon ook niet imprinten. Ik zou altijd al zo'n klein meisje of jongetje in mijn armen willen. En nu kreeg Embry het, terwijl ie nog geen eens 20 was. Sneller en sneller rende ik weg. Op de rand van La Push stopte ik. Dat kreng van een Jezebel was zwanger van Embry, en ze was een hybride. Wat werd het dan? Een weerwolfje met vampierzintuigen? Een gewoon mens? Een kwartvampier en halfweerwolf? Vragen spookten rond in mijn hoofd. Dit was vreselijk.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call
Dankbaar keek ik naar Jezebel, die samen met Claire richting het strand liep om daar naar de ze te gaan zitten kijken, nieuwe stenen te zoeken en te praten over alle dingen die ze ooit hadden meegemaakt. Quil draaide zich geïnteresseerd naar zicht toe, op het moment dat Claire had besloten dat ze Jezebel weer kon vertrouwen was zijn totale houding veranderd en had hij zelfs weer naar Jezebel geglimlacht. Je kon niets beter voor hem doen dan Claire gelukkig maken, en dat was precies wat Jezebel deed, in Claire's ogen was Jezebel een superheld en tegelijkertijd haar vriendinnetje was.
'Quil,' begon ik langzaam, 'ik eh - Jez eh - wij zijn ... we krijgen een kindje,' zeg ik dan onhoorbaar zacht. Toch hadden Quil's wolvenoren het noodzakelijke opgevangen waardoor ik opeens twee stevige armen rond mijn schouders voel en verschillende keren op mijn rug wordt gestompt. 'Embry man, gefeliciteerd! Wanneer komt de kleine?! En is het een meisje of een jongen?! En waar gaan jullie wonen?! En hoe gaat hij of zij heten?!' De vragen die Quil op me afvuurt overdonderen me, ik had hier nog totaal niet over nagedacht, ik had over níets nagedacht, alleen over het feit dat we een kindje zouden krijgen. Benauwd trok ik mezelf los uit Quils houdgreep en stond ik een ruk op, 'dat weet ik allemaal nog niet! Stel niet van die onzinnige vragen!' roep ik snauwend, waarna ik het bos in ren en in mijn wolvenvorm verander om na te denken. De gedachten van Leah dringen echter tot me door en ik merk dat ze weet dat ik vader wordt. Oh fijn, ga jij ook allemaal van die leuke vragen aan me stellen? snauw ik naar haar in mijn gedachten.

Quil Ateara
Verward kijk ik toe hoe Embry verdrietig en verward de bossen in loopt, om daar hoogstwaarschijnlijk te veranderen in zijn wolvenvorm. Ik had aangenomen dat hij al verschillende keren had nagedacht over het vaderschap, ik had niet verwacht dat ik hem zo zou overvallen met mijn vragen die zo voor de hand liggend hadden geleken. Als je weet dat je een kindje krijgt ga je toch over die dingen nadenken?
Diep in mijn hart wist ik dat het misschien te vroeg was voor Embry, dat er nog te veel 'jongen' in hem zat en te weinig 'man', bijvoorbeeld door het feit dat hij nog niet over zulke zaken had nagedacht. Maar uiteindelijk zal het hem wel lukken, zeker met Jezebel aan zijn zijde, en natuurlijk de rest van de roedels. We zouden onherroepelijk achter hem staan, zonder enige twijfel alles voor hem doen wat hij en Jezebel maar nodig zouden hebben.
Snel sta ik op en loop naar het strand, waar ik me naast Claire en Jezebel laat ploffen. Claire blijft tevreden bij Jezebel op schoot zitten terwijl ze haar steen met een aantal schelpen vergelijkt en zachtjes in zichzelf zit te pruttelen over welke nou werkelijk het mooiste is. 'Ik denk dat ik Embry heb weggejaagd door wat vragen te stellen, waar hij hoogstwaarschijnlijk nog niet over had nagedacht...' zeg ik verduidelijkend tegen Jezebel, 'het spijt me...'

•

Eva Aiden Brooks

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en tranen schoten in mijn ogen. 'Waarom deed ze dat?' fluisterde ik. 'Ik weet dit al vanaf mijn 4e en nogsteeds is er niks gebeurd' mompelde ik. 'Is er iets mis ofzo? Ik doe perfect na hoe het is om een normaal mens te zijn, en niemand is er ooit achtergekomen' vertelde ik. Ik stapte op Jezebel af en keek haar fel aan. 'Nou ik weet niet wat jij zo abnormaal aan mij vind, maar jij bent hier degene wie niet normaal is. Zal ik jou is monster noemen en zeggen dat je levens dood, en eiegenlijk zelf vermoord moet worden omdat je niet normaal bent en een vreselijk wezen bent? Dan word je boos, he? Omdat je dan pijn hebt en je niks anders weet. Omdat je dan gekwetst bent en denkt dat je groot bent. Maar je bent heel klein en eigenlijk machteloos tegenover echte fascinerende wezens. Je bent dan maar een halfje, wat niemand wat kan schelen. Dan vinden mensen je geen eens meer intressant. Hoe zou jij dat vinden? Erg he? Eigenlijk ben je gewoon een hopeloos meisje wat haar pijn africht op mensen. Dood me maar lekker, word lekker boos en ga lekker de mensheid uitmoorden. En ja, ik ben 12 en ik zie eruit als 16, ik heb het verstand van iemand van 18 en ik gedraag me als 15' zei ik en ik liep kwaad weg. Ik besloot maar weer te gaan schilderen en zei geen woord.

"This may hurt just a little."

|| Ugh, ik heb het echt heel erg druk met school. Ik denk dat ik een van mijn rollen laat vallen, help mij met kiezen xd ||

But calm, white calm, was born into a swan.

Leah Clearwater

'Rot toch op, ga met je vriendinnetje doodleuk ergens anders wonen, word een happy familie en vergeet alles maar. Grappig dat iemand het zo irriterend kan vinden dat er vragen worden gesteld, terwijl je zielsgelukkig moet zijn dat je een kind krijgt. Iedereen wilt dat. Elke vrouw en elke man wilt gelukkig worden. Fijn dat jij het bent' dacht ik naar hem. Na een minuut gaf ik toe. 'Het spijt me. Veel geluk. Ik ben blij voor je' zelfs in mijn gedachten kon je mijn pijn horen. Ik was wel blij voor Embry, en ik meende het ook echt. Ze zouden allemaal gelukkig worden. Embry met Jezebel, Sam en Emily ook, Emily zou vast binnenkort ook zwanger zijn, Quil met Claire en iedereen. Ik werd de enige vrouw op de hele wereld die niet gelukkig kon worden. Ik zou me vast wel aanstellen, maar als je zo als ik bent dan kan je niet anders. Opeens realiseerde ik me dat Embry het nu zou kunnen horen. 'Niet dat het me echt heel veel kan schelen' dacht ik om stoer te doen.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik glimlach zoet naar Quil, terwijl ik Claire op bevel zo nu en dan een andere schelp aanreik. ‘Het is nogal eh.. Onverwachts. Als halfvampier denk je niet na over dingen als bescherming en eigenlijk diende het moment zich behoorlijk ongemakkelijk aan. Je moet begrijpen dat ik ben opgegroeid zonder echte ouders. Mijn ouders zijn al heel lang dood en de Blackwells hebben nooit interesse in kinderen gekend. Zo behandelden ze mij nooit, snap je? Toen ik het uiterlijk van Claire had leerde ik Bach en de bijbel uit mijn hoofd. Studeerde ik op menselijke praktijken en..’ Ik haal mijn schouders lichtjes op terwijl ik Claire de ene na de andere schelp in haar handjes geef. ‘Toen ik merkte dat ik begon te veranderen, werkte dat ook in op mijn karakter. Instinctief bescherm je jezelf dan meer, snap je? En als de Volturi weten dat Eva mijn geheim kent, zullen ze niet alleen mij maar ook mijn ongeboren kind met liefde vermoorden.’ Ik veeg zachtjes een beetje zand van Claire's wang terwijl ik haar heen en weer wieg. ‘Ik droomde laatst, weet je. Ik was hier, op First Beach, en in de verte speelden twee kinderen. De ene herkende ik als Claire, en de andere was een jongetje. Hij was klein en pezig voor zo'n jong kind. En zijn zachtbruine huid gloeide, alsof hij koorts had. En toen hij zijn hoofd omdraaide, en ik zijn groene ogen zag, besefte ik het.’ Vertel ik Quil met een onschuldige glimlach.
‘Ik denk dat het een jongetje wordt. Een shape-shifter, met enkele, verfijnde trekjes van het vampier zijnde. Echter niet de bloeddorst, voor zover ik weet. Al zal hij wel minder moeite hebben met het voeden wanneer nodig.’ Vertrouw ik hem zachtjes toe. ‘Ik denk dat Claire een prima zus zal zijn.’ Grinnik ik zachtjes, terwijl ik hem in zijn zij prik en vervolgens bedachtzaam naar de zee staar. ‘Embry moet alles laten bezinken, maar hij was echt blij. Ik stond erop dat hij het jou zou vertellen zonder dat freaky weerwolven-ding.’ Plaagde ik hem met een lichte glimlach. ‘Ik wil een minstens even enthousiast kind als Claire.’ Ik glimlach lichtjes, en schud mijn hoofd vervolgens. ‘Dat lukt vast wel, Embry is nog altijd één bonk lolbroek. Je komt me toch wel helpen als het twee tegen één wordt?’ Ik werp een blik op Quil en geef hem Claire vervolgens voorzichtig terug. Ze nestelt zich in zijn armen en dat moment is genoeg om zeker te weten dat Quil en zij bij elkaar horen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

|| Eh, Volturi?, Jezebel & co zijn al heel lang niet meer daar [: ||

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Ik ben zo'n twee uur ofzo weg, ik moet mijn zusje halen]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Misschien bedoeld VolturiBoss dat ze gewoon naar Jezebel stapt, maakt niet uit waar ze is. Een beetje logisch maarja]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

| Kan wel zijn, maar ze zitten midden in een gesprek. Lijkt me een beetje onlogisch. Achja [: ||

Feel the fire, but do not succumb to it.

Quil Ateara
Glimlachend en geïnteresseerd concentreer ik me op Jezebels gezicht als ze begint te vertellen over haar gedachten, gevoelens en dromen die de laatste tijd door haar heen schieten, grotendeels in verband met de zwangerschap. Af en toe knik ik met mijn hoofd heen en weer of maak een klein hum-geluidje, om aan te geven dat ik mijn interesse niet verlies en nog steeds naar haar aan het luisteren ben.
'Ik weet dat jullie nog jong zijn, maar ik geloof dat jullie er wel uit komen, jullie hebben een heleboel mensen achter jullie staan Jez,' zeg ik met een grote glimlach wanneer ze is uitgesproken. 'Embry wil dit met jou, daar durf ik niet over te twijfelen, en ik denk dat hij helemaal uit zijn dak gaat als jij denkt dat het een jongentje gaat worden,' zeg ik er dan grinnikend achterna. De gedachte van Embry en een klein knulletje aan zijn zijde dat als twee druppels water op hem lijkt klinkt wat vreemd in mijn gedachten, maar toch heb ik er het volste vertrouwen in.
Dankbaar pak ik Claire van Jezebel over en geniet van het moment dat ze zich in mijn armen nestelt en haar hoofdje tegen mijn borst legt. 'Hoor je dat Claire? Jezebel heeft een baby'tje in haar buik!' zeg ik enthousiast, wat twee grote ogen van Claire oplevert die me verbaasd aanstaren. 'En wanneer komt die er dan uit?' vraagt ze met haar hoge piepstemmetje. Grinnikend haal ik mijn schouders op, 'dat weet ik nog niet precies, maar ik verwacht vroeger dan normaal, omdat Embry en Jezebel - de ouders van het baby'tje - allebei heel erg speciaal zijn.'

Embry Call
Klaar om een snauwend antwoord terug te geven laat ik mezelf midden in het bos stoppen, terwijl de pijn in Leah's stem in me doordringt en het feit duidelijk wordt dat ik op dit moment de gelukkigste man op de wereld zou moeten zijn. Het spijt me Leah, ik wist dat je hier gemengde gevoelens over hebt, maar je moet weten dat je altijd welkom bent als die kleine er is, hij heeft namelijk een goede tante nodig! roep ik in mijn gedachten om haar enigszins op te vrolijken. Erg goed was ik niet in dat vrouwengedoe, maar ik hoop dat Leah er ook daadwerkelijk voor mijn kindje zal zijn als het er eenmaal is, het zal haar misschien beter doen dan ze zelf zou kunnen denken.
Plotseling schiet het door me heen dat Leah mijn gedachten nog steeds kan horen en dus weet dat ik bezorgd om haar ben. Het spijt me, ik zal me niet meer met je bemoeien, laat ik snel door mijn gedachten schieten, waarna ik terug verander in een mens, opnieuw mijn joggingbroek aantrek en richting het strand begin te lopen waar Jezebel, Claire en Quil zitten. Zonder wat te zeggen laat ik mezelf langs Jezebel in het zand ploffen, sla mijn ene arm rond haar schouder en mijn andere hand leg ik op haar buik, waar ik voorzichtig overheen wrijf. Verontschuldigend glimlach ik even naar Quil, die me een knipoog geeft ten teken dat mijn uitbarsting van net zo goed als vergeven is. Claire heeft het vol bewondering over het baby'tje van Jezebel, 'hoe ga je hem dan nwoemen Jeeews?' vraagt ze met haar kinderlijke stemmetje. Even hef ik mijn wenkbrauwen op. Hem? Zou het een jongetje worden...?

|| Jezebel & Embry & Quil & Claire waren inderdaad al weg dus die uitbarsting van Eva is niet héel logisch, maar dat kan gebeuren ! (: ||

•

Leah Clearwater

Embry was echt aardig. En ik zou zeker komen als ze de baby hadden. Eigenlijk om ze uit te schelden, maar nu ging dat plan over in gewoon feliciteren en kijken naar hem of haar. Jezebel was redelijk knap, naar mijn smaak, en wat Embry betreft was hij ook niet echt vreselijk dus hun kind zou wel mooi worden. Stiekem hoopte ik dat het een meisje werd, zodat ze niet een weerwolf zou worden. Zelfs een kind van een ander zou ik dat niet aan willen doen. Ik besloot maar om weer in een mensenvorm te veranderen en me aan te kleden. Mijn kleren waren verscheurd maar het geluk was dat er bij een boom kleren van me lagen voor als ik weer is kwaad zou worden -wat zo wel elke vijf uur gebeurde-. Nadenkend liep ik naar Embry, Jezebel, Quil en Claire. 'Het spijt me, Embry' mompelde ik met nog een lichtelijk sprankje pijn in mijn stem. Ik grinnikte om Claire die heel druk met Jezebel te praten. 'En Claire, zo te zien heb je al weer een nieuwe vriendin' lachte ik. Claire schudde nogal enthousiast en ging weer verder. Ik luisterde aandachtig mee en had een klein glimlachje op mijn gezicht.

[Bleek het nog geen uur te duren ._.]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."