[RPG] Magic Mike; The New Generation. - 2 - Speeltopics

everything, in time

Mary

'Eh, ik wil iets.. “playful”, dat past wel bij me, maar dat is natuurlijk de bedoeling van een strippersact.’ ik knik begrijpend en maak aantekeningen. 'Ik ben niet zo van de eh, politie en brandweeracts. Dat vind ik niet origineel. Ook niets in de trant van piraten of zo, dat is namelijk meer voor Devon weggelegd. Hij is immers Captain Blake.’ Ik knik begrijpend. 'Controle, dat past eigenlijk ook wel bij me. Ik heb graag controle over alles.. En iedereen.’ Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen waardoor ik moet lachen. 'Oke, dus als ik het goed begrijp wil je wel controle maar politie vind je niets?' Ik zucht. Dit zou nog eens lastig gaan worden. Íets met het leger dan?' Stel ik vragend voor en tik met mijn potlood tegen mijn lippen aan. Iets dat ik deed als ik na dacht.,

Eindelijk klaar, maar verwacht er niet te veel van... Het suckt namelijk, die crappy post. Ik ben moe en weet niet zeker of ik alles wel goed op geschreven heb, zoals ik wilde.

Devon Blake Garcia.
Wanneer ik had gemeld met mijn piratenaccent dat het een ruwe zee kon zijn, maar dat ze mij, de kapitein, wel kon vertrouwen, kwam er daarna een grijnsje op mijn lippen. Ik stond nog altijd dichtbij haar, alsof ik niet zonder haar aanrakingen of huid kon. Nog wel vond ik mezelf een goede stripper, aangezien ik eindelijk Maxime had. Al die spelletjes waren dus toch wel goed geweest, hoewel we dan wel grenzen hadden, was dit een beter begin. “I think I’ll be okay, captain,” antwoord ze. “I kinda like rough seas,” voegt ze er grijnzend aan toe, voordat ze haar hand via mijn borstkas een baan naar beneden laat vinden.
      Hierna gaat alles al snel, want ze loopt weg en ik trek haar mee een kast in, welke niet een kast lijkt te zijn, maar een ruimte met stoffen voor kleding. Ik waarschuw haar dat ze me niet moet plagen, maar ze trek een onschuldig en zelfs lichtelijk beledigd gezicht. Nu doet ze alsof ze dit nooit zou doen, al weet ze prima waar ik het over heb! Ik zeg haar dat ik me probeer in te houden, maar dit keer lijkt ze mij niet serieus te nemen, want zachtjes schiet ze in de lach. Dit keer trek ik een beledigd gezicht, al houd ik haar nog altijd vast. Ronduit omdat mijn vingertoppen haar aanraking nodig hebben, dat geef ik toe. Mijn gezicht is echter uiterst serieus en ik vraag me dan ook af of ze de ernst hiervan in ziet, waarschijnlijk niet, Maxime kennende.
      Gelukkig stopt haar lachen wel, dit pas wanneer ze mijn serieuze gezicht ziet. Een lichte twijfeling zie ik in haar ogen. Ik verklaar mezelf verder toen ik merkte dat ik haar aandacht weer had. Hierop zucht ik en wend mijn blik kort af. Geïrriteerd kreunt zij echter en zet haar handen achter zich neer, zodat ze op haar armen kon leunen. “Devoooon,” zucht ze en rolt met haar ogen, wat ik kan zien doordat ik naar haar kijk. Door het rollen met haar ogen weet ik echter niet zeker hoe ik het op moet vatten, dus houd ik mijn mond, voordat ik het al helemaal verpest met deze sfeer. Daar was ik namelijk goed in, dat had ik ook al van Ruby te horen gekregen.
      “Meen je dit nou? Op dit moment zou ik willen dat je de stripper van het podium was. Dan hoefde ik nu tenminste niet zoveel te praten. Geloof me, het is moeilijk om mijn ademhaling onder te controle te houden.” Er verschijnt een grijns op haar gezicht en door haar woorden ontstaat er ook een grijns op mijn gezicht. Dezelfde grijns als die Captain Blake telkens op het podium heeft, of waarmee ik met Maxime flirt in al onze eigenwijze spelletjes. Even bijt ik ondeugend op mijn lip om vervolgens mijn tong over mijn lippen te laten gaan. Precies op het moment toen zij haar benen om mijn heupen heen doet om me zo in te sluiten. Ik mag dan ook wel eerlijk zeggen dat ik dit totaal niet erg vind, ik zou niets liever willen dan ingesloten zitten met Maxime. Alleen. O god, waar zat ik de hele tijd met mijn stomme, saaie gedachten! De gehele tijd dat ik zat te bazelen, was ik mijn tijd aan het verdoen… In de tussentijd kon ik haar aanraken, kussen, strelen, mijn vingers door haar lichte haren laten gaan. Verdomme, wat vervloek ik mezelf nu.
      Ze verplaatst haar handen van de tafel naar mijn nek, waar ze haar armen omheen slaat en hierdoor leun ik automatisch dichter naar haar toe. Mijn armen gaan dan ook strakker, maar liefdevol om haar middel heen. “Ik beloof plechtig dat ik deze keer niet van je weg zal kruipen, je niet weg zal duwen, niet tegen je zal schreeuwen en je ook niet weg zal jagen.” Een rij kusjes plaatst zij op mijn kaaklijn en de zijkant van mijn hals. Het zorgt er toch echt voor dat ik genietend mijn ogen dichtdoe en wens dat dit nog helemaal niet over is, dat ze gewoon door gaat met haar prachtige, volle lipjes op mijn lichaam te drukken… waar ze dan ook wil. Jesus, dit is echt oneerlijk. Er verlaat zelfs een kleine zucht van genot mijn lippen. “God, het zou verboden moeten zijn om zo lekker te –”
      Kort frons ik. Mijn donkere ogen vliegen open als ik merk dat ze geen kusjes meer plaatst, iets waardoor ik licht begin te pruilen. Alleen al zodat zij dan door zou gaan. Haar bijna smekende blik laat mij echter een verleidelijke grijns op mijn gezicht toveren, net zoals de charmante blik in mijn ogen. Typisch Captain Blake houding nu. Ze wilde hier echt mee doorgaan nu. “Deal or no deal?” Ik zou gek moeten zijn als ik ‘no deal’ zeg! Ik ben misschien veel dingen, maar niet gek! En gek op haar telt niet, dus wil ik maar al te graag direct ‘deal’ zeggen. Haar handen laten ondertussen merken dat ze het ook echt wil, deze verplaatsen zich al snel van mijn nek naar de rand van mijn shirt, waar ze weer onderkruipen. Ik kan het niet laten telkens te grijnzen en deze zelfs groter te maken. Het is ook echt aan me te merken dat ik van haar aanrakingen geniet.
      Haastig doe ik mijn shirt uit, een handeling waardoor mijn gespierde borstkas weer in alle glorie tevoorschijn komt, en gooi vervolgens met een zacht plofje het zwarte shirt op de grond. Ik ben dan ook tot de conclusie gekomen dat ik de stripper Blake moet blijven en zorgzame Devon ergens weg moet stoppen, want die zal het enkel verpesten. Wanneer dit is gebeurd, zet ik haar zo op de tafel dat ze ligt, maar wanneer ik dacht aan eerder, dat haar rug bezeerd was, draai ik ons weer om, zodat zij boven mij hangt. Mijn handen strelen gierig over haar lichaam, maar kijken nog wel uit met waar ik allemaal kom en wat ik doe. Ik druk mijn lippen ruw op haar lippen, hoewel er wel een hint liefde in zit dat de kus zachter maakt. Nadat ik mezelf met alle moeite de kus had verbroken, fluister ik hees: “Deal.” Ik kruip onder haar shirtje en streel mijn armen over haar rug.
      “Hoe gaat het met je rug?” Ondanks dat ik het bezorgd bedoelde, kwam dit niet helemaal over, want mijn hele houding straalde wellust en verleidelijkheid uit. Zeker met de grijns op mijn lippen. Ik wachtte dan ook niet echt op haar antwoord en begon kusjes in haar nek te drukken, op haar kaak en vervolgens weer lippen, terwijl ik het shirt langzaam maar zeker naar boven liet strelen. Ik was benieuwd of ze me nu tegen zou houden, en deed het daarom misschien plagerig, uitdagend met mijn vingertoppen strelend over haar huid.

†

I'm sorry dat ik dit topic bump. :].
En als jullie het niet goed vinden of whatever, dan bewerk ik de post wel even, maar zo komt er ten minste weer wat leven.

Ruby Anastasia Tate

Charmant glimlacht hij terug. ‘Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik dat wil, dus ik geef het wel toe hoor.’ Grijnst hij nonchalant terug, waarop ik hem enkel aan kon kijken, duidelijk niet wetende wat ik hierop nu weer moet zeggen. ‘Maar nu wil ik je zien dansen.’ Glimlacht hij en geeft me hierbij een zacht, klein duwtje terug de dansvloer op. Ik werk maar met hem mee dit keer, al betekend dat zeker niet dat ik het altijd ga doen. Dit is dan ook de laatste keer, want ik sta niet bekend om mijn handelbare gedrag. Dat was wel bij iedereen hier zowat bekend.
      ‘Of kun je eigenlijk niet zo goed dansen?’ Daagt hij mij speels uit. Het gedrag dat Charlie blijkbaar uit wilde testen. Goed, prima. Ik kan dit wel aan, al vroeg ik me af waarom ik in hemelsnaam indruk op hem wilde maken. Was ik… gebeurde het? Nee, verdorie, ik kon hier geen enkele seconde langer blijven, het voelt alsof mijn keel dicht geknepen word door deze onzin. Waar is Matthew als je hem nodig had?
      Zenuwachtig hupste ik van mijn ene voet op de andere, terwijl ik mijn wijsvinger omhoog deed, als teken dat ik nog wat te zeggen had, en mijn andere hand achter mijn rug liet dwalen. ‘Voordat ik indruk op je ga maken met mijn dans, moet ik nog even snel naar de wc.’ Eenmaal ik dit zei, schuifelde ik al achteruit richting de deur, maar hield hem in het vizier. ‘Ik ben echt zo terug.’ Meldde ik haastig, waarbij ik de deur al open en dichtdeed om vervolgens de gangen doorliep – op zoek naar een Matthew.
      Deze jongeman vond ik in de ruimte waar de kostuums gemaakt en gerepareerd werden. Hij stond bij een meisje, welke ik nog niet kende, te flirten. Hierdoor alleen al stapte ik niet direct naar binnen, het aanblik ervan was gewoonweg geweldig! Matthew die van alles deed om de aandacht van het meisje te krijgen, die er duidelijk niet in trapte. Oh, geweldig, zo geweldig!
      ’Eh, ik wil iets… “playful”, dat past wel bij me, maar dat is natuurlijk de bedoeling van een strippers act.’ Mijn armen deed ik over elkaar, terwijl ik tegen de deurpost aanleunde, toekijken hoe hij zich volkomen voor schut zette. Chantage, zeg ik, chantage. ‘Ik ben niet zo van de eh, politie en brandweeracts. Dat vind ik niet origineel. Ook niets in de trant van piraten of zo, dat is namelijk meer voor Devon weggelegd. Hij is immers Captain Blake.’ Ja, hij zou dan ook niet moeten proberen zo’n act te doen, dat zou niet bij hem passen. ‘Controle, dat past eigenlijk ook wel bij me. Ik heb graag controle over alles… En iedereen.’ Hij wiebelde iets met zijn wenkbrauwen, waardoor zijn aanblik nog hilarischer werd.
      Zodra ik dit hoorde, kon ik het toch echt niet laten en stortte ik een zacht gelach eruit, waarna ik over mijn lippen likte en iets de kamer binnen kwam lopen. Ik was niet de enige die in lachen was uit gebarsten, het blonde meisje had hetzelfde gedaan. Verdorie, ik kon hier echt wat op zeggen, maar dat zal ik maar niet doen, want ik vroeg me werkelijk af hoe dit tafereel verder uit zou breiden. ‘Oke, dus als ik het goed begrijp wil je wel controle maar politie vind je niets?’ Ze stelde ook nog iets van het leger voor, waarop ik mijn wenkbrauwen van ophaalde en even met een melig gezicht naar Matthew keek. ‘Het spijt me dat ik jullie gezellige onderonsje verstoor, alleen ik heb even Matthew voor een tel nodig.’ Bracht ik uit, meer naar het blonde meisje gericht dan naar de jongeman, alsof hij er toch al niets over kwijt kon. Toen stapte ik naar haar toe en reik mijn hand naar haar uit, om mezelf te kunnen begroeten. ‘Aangenaam, ik ben Ruby, ik werk hier achter de bar.’ Knikte ik er kort bij. Dan keek ik pas naar Matthew. ‘Je moet echt even met me mee komen, in plaats van hier lopen te flirten. I’ve got bigger issues, man.’

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charming Charlie

‘Of kun je eigenlijk niet zo goed dansen?’ Daag ik haar speels uit en wiebel kort met mijn wenkbrauwen. Ze lijkt voor het eerst in haar leven.. nerveus? Ze wiebelt van haar ene been op het andere en lijkt niet op haar gemak. Ik verander mijn houding bijna voor ze praat. ‘Voordat ik indruk op je ga maken met mijn dans, moet ik nog even snel naar de wc.’ Ik glimlach. 'Do what you need to do.' Ik kijk haar na als ze de dansruimte verlaat. Kwam ze wel weer terug? Ik verwissel mijn schoenen en trek een jogging broek een strak wit shirt aan voor ik de radio aan zet. Ik haal diep adem. Ik móést deze routine onder controle krijgen. Mike had hem bedacht vlak voor hij stopte. Hij zei dat ik hem mocht dansen wat ik persoonlijk best een eer vond aangezien ik toen nog maar net hier danste. Ik sluit mijn ogen en begin pas met dansen wanneer ik er klaar mee ben. Ik hijg een beetje van inspanning maar ik raak gefrustreerd als het me niet lukt. Misschien was ik wat perfectionistisch ingesteld en viel ik daarom wel een beetje voor Ruby.. In mijn ogen was zij perfectie.

[Het is niet veel maar wel iets ]

Maxime Walker
Het plaatsen van rijen kleine kusjes schijnt te werken. Een lichte zucht verlaat Devons mond.
'God, het zou verboden moeten zijn om zo lekker te-' Ik onderbreek hem met de vraag die op dit moment alles zal bepalen. Niet alles, maar wel hetgeen wat nu cruciaal is: deal or no deal. Zijn ogen vliegen open en hij begint gelijk te pruilen. Hierdoor moet ik even lachen, het is gewoon een ongelooflijk schattig uitzicht. Al willen jongens het liefst niet schattig genoemd worden, hij is het.De charmante grijns die over zijn gezicht glijdt bewijst dat Captain Blake weer terug is, of het in ieder geval langzaam weer overneemt.
Terwijl ik lichtelijk, of eigenlijk enorm ongeduldig wacht op zijn antwoord, laat ik mijn handen onder zijn shirt over zijn lichaam glijden. De blokjes van zijn sixpack zijn duidelijk te voelen en bij het denken aan zijn lichaam alleen al wordt mijn ademhaling iets zwaarder. Dit effect wordt alleen mar versterkt als hij plotseling zijn shirt over zijn hoofd trekt. Mijn handen blijven even liggen waar ze op dat moment lagen terwijl ik goedkeurend van zijn bovenlichaam geniet. Vervolgens glijden mijn handen via zijn gespierde borstkas naar boven en wikkelen zich om zijn nek. Hemel, wat is hij lekker. Het is onmogelijk om niet opgewonden te raken van zijn lichaam.
Even lig ik op tafel, heel even maar, want al snel zet Devon me, net als de vorige keer, laag op zijn onderbuik. Nu zijn het zijn handen die over mijn lichaam glijden gecombineerd met een ruwe zoen. Het is de ruwe kant van Devon, of Blake, die ik leuk vind. Spannend.
'Deal,' fluistert hij hees als antwoord op de eerder gestelde vraag. Door dit antwoord verschijnt er een brede grijns op mijn gezicht, die over gaat in zacht gelach als hij vraagt hoe het met mijn rug is.
'Het gaat. Ik kan weer redelijk buigen en bewegen, dus wees maar niet bang,' knipoog ik. 'Enkel aan het eind van de dag heb ik er last van. Zolang ik maar genoeg afleiding heb, merk ik er niets van.' Deels een leugen, het doet nog regelmatig zeer en ik denk dat ik misschien enkele ribben gekneusd heb, maar ik kan me hier prima overheen zetten en wil niet dat de bezorgde Devon weer bovenkomt. Nu niet, althans. Op dit moment heb ik Blake meer, eh, nodig. Het is moeilijk om de woorden uit te spreken terwijl ik mijn ademhaling niet onder controle kan krijgen omdat hij speelse kusjes plaatst op mijn nek, mijn kaak en vervolgens weer mijn lippen. Tegelijkertijd streelt hij mijn shirt omhoog, steeds iets verder. Zijn aanraking is zo ligt, deels omdat hij enkel zijn vingertoppen gebruikt, dat er bolletjes kippenvel op mijn huid komen te staan.
'Ik denk,' zeg ik snel omdat ik door zijn kusjes heen probeer te komen, 'dat ik bij jou wel voldoende afleiding zal krijgen.' Vervolgens plaats ik mijn lippen weer op de zijne, ongeveer net zo ruw als hij eerder had gedaan. Ik buig me meer voorover zodat ik echt boven hem kom te hangen. Mijn handen laat ik nu door zijn korte zwarte haren te glijden. Het is leuk dat Devon denkt dat ik bovenop moet vanwege mijn rug. Zo vaak laten mannen mij niet bovenop en al helemaal nu kan ik ervan genieten. Nu heb ik namelijk de controle over Devon, terwijl hij normaal degene is met grote praatjes en daden.
Met tegenzin en tegelijkertijd met een ondeugende grijns laat ik Devons lippen weer los. Nu wil ik tijdrekken; plagen. Ik neig dan ook steeds opnieuw naar zijn lippen, maar als hij iets omhoog komt om zijn lippen en de mijne tegen elkaar te krijgen, trek ik mijn hoofd terug.
Wederom keert er een grijns op mijn gezicht. 'O-oh,' zeg ik en tik met mijn wijsvinger op zijn neus. 'Meneer wordt ongeduldig, hebberig. Dat is een hoofdzonde, wist je dat?' mijn stem klinkt verrassend rustig als ik hem deze woorden vertel en wederom de lijnen van zijn spieren volg. Eigenlijk zouden we op moeten schieten, aangezien er over een niet al te lange tijd een nieuwe show begint, maar ik wil hier maar al te graag de tijd voor nemen. Des te langer kan ik genieten van de pretty boy onder me.

everything, in time

GET READY, LADY.
3 - 2 - 1... HAVE FUN READING GHEHEHE.


Devon Garcia, Captain Blake.

Ja, lach maar, denk ik wanneer ik iets begin te pruilen. Gelukkig kan ik dat al snel van me afshaken, want de charmante grijns komt al op mijn lippen spelen, een teken dat Captain Blake terug is. Ongeduldig wacht ze op mijn antwoord, waardoor ik daardoor alleen al wilde treuzelen om haar nog ongeduldiger te maken. Het vermaakte me wel, maar lang hield ik het niet vol.
Haar handen die ondertussen onder mijn shirt over mijn lichaam glijden, laten aangename rillingen op mijn huid achter. Goedkeurend glijdt haar blik over mijn bovenlijf als ik mijn shirt haastig uittrek en het ergens levenloos naast me neer dump, zonder daar nog aandacht aan te geven. Ik weet niet hoe ze het doet, maar haar aanrakingen laten me meerdere keren ademloos. Volgens mij neemt ze daar gebruik van als haar handen vervolgens mijn nek wikkelen.
De brede grijns die er op haar gezicht verschijnt, doet me goed, hoewel ik niet zeker weet wat ik van haar zachte gelach moet denken. Lacht ze me nu uit vanwege mijn bezorgde vraag of wat? ‘Het gaat. Ik kan weer redelijk buigen en bewegen, dus wees maar niet bang,’ knipoogt ze, iets waarvoor ik lichtelijk rood word. Desondanks dat ik langzaamaan weer mijn alter ego werd, kon ik er niets aan doen om de gedachten te bedwingen. Was het nu duidelijk dat ik daar ook aan dacht, keek ze nu anders naar mij of kon het haar niets schelen? Nee, ze leek er wel vermaak in te vinden, waardoor ik iets over mijn lippen likte.
‘Enkel aan het eind van de dag heb ik er last van. Zolang ik maar genoeg afleiding heb, merk ik er niets van.’ Kijk, nu was het weer mijn beurt om iets te zeggen! Een grote grijns van hier tot aan Timboektoe kwam er op mijn lippen te liggen, hoewel het voor een seconde wel door mijn gedachten ging dat het een leugen kon zijn. Zou ze het enkel voor mijn bezorgdheid gerust te stellen doen? Fuck, ik had haar rug niet op moeten brengen, nu blijft dat door mijn hoofd malen. ‘Met die afleiding kan ik wel iets doen…’ grijnsde ik toch maar, hopelijk zou ze niets merken, maar je weet nooit met vrouwen. Verdomme Shelly, ik ben nog niet klaar met jou! Dacht ik, flink vloekend in gedachten. Dat doe ik niet hardop, aangezien dat de stemming flink zal verpesten nu.
Om mijn irriterende gedachten weg te duwen, plaats ik overal kusjes, terwijl ik haar shirt steeds meer omhoog duw. ‘Ik denk,’ zegt ze nogal haastig, al weet ik niet precies waarom, echter probeer ik nu zo min mogelijk erover na te denken. ‘dat ik bij jou wel voldoende afleiding zal krijgen.’ Ah, dat beantwoordt mijn opmerking al, geweldig! Hierdoor komt er die oude vertrouwde Captain Blake blik in mijn donkere ogen, die charmante, verleidelijke glimlach op mijn lippen. Het doet me goed, tada-da-da-da.
Haar lippen plaatst ze op die van mij, ongeveer net zo ruw als ik eerder bij haar had gedaan. Mij hoor je niet klagen, want ik stort me ook direct terug als ik haar lippen voel. Ik bijt zelfs even zacht, maar wellustig op haar onderlip. Maxime buigt zich iets meer voorover zodat ze boven mij komt te hangen en ik streel mijn vingers over haar blote rug, toch voel ik de warmte ervan. Mijn aandacht gaat vervolgens uit naar haar handen die door mijn korte, zwarte haren glijden, aangezien ik dat altijd zo prettig vind als een vrouw dat doet, voornamelijk Maxime. Als Maxime opeens met een ondeugende grijns mijn lippen weer loslaat, snak ik ernaar en daarom kijk ik nogal verward uit mijn ogen. What the fuck just happened?
Ik kom iets omhoog om naar haar lippen te reiken, ik wil opnieuw die zachte aanraking van haar mond voelen. Jezus, ze lijkt net een vreemd soort drug voor mij, waardoor ik niet wil en kan stoppen. Volgens mij heb ik straks hulp nodig zelfs… Dit is ernstig, denk ik droog. Als ze haar hoofd echter op dat moment terugtrekt, open ik mijn mond iets ontdaan. Nu snap ik al helemaal niet wat er gebeurd is. De grijns op haar gezicht weet ik ook niet echt of het te vertrouwen is, wat er in haar gedachten omgaat. Speelt ze een spelletje of iets dergelijks? ‘O-oh,’ Ze tikt met haar wijsvinger op mijn neus. Meent ze dat nu werkelijk? ‘Meneer wordt ongeduldig, hebberig. Dat is een hoofdzonde, wist je dat?’ Haar stem klinkt te rustig voor mijn smaak en het verward me enkel nog meer als ze de lijnen van mijn spieren volgt.
‘Ik denk dat het wel geoorloofd is nu,’ bracht ik hees uit, terwijl ik weer een poging waag en mijn hoofd richting die van haar breng. I won’t give up without a fight, figuurlijk gesproken for sure, ik ga niet met Maxime vechten. ‘We hadden afgesproken niet meer te plagen, Maxime. Dan gaat het nu voornamelijk om jou; je speelt vals.’ Pruil ik iets, waarmee ik haar laat weten dat ik het echt niet meer houd en het ook aan mij te merken is. Alles wijst erop dat ik haar wil, alleen haar. Meerdere kusjes druk ik opnieuw ruw op haar huid, alle plekken waar ik bij kan en streel tegelijkertijd over haar BH-bandje, hoewel ik het nog niet losmaak. Vervolgens ruil ik ons snel om, waardoor zij beneden mij ligt en ik grijnzend bovenop haar lig. ‘Als je toch niet zo veel last hebt van je rug en ik je afleiding kan geven…’ verklaar ik grinnikend.
Precies op het moment dat ik het bandje los wil maken, word de deur open gegooid. Direct kijk ik op en bescherm Maxime met mijn lichaam ervoor, aangezien het voor haar beschaamder is dan voor mij. Een jonge vrouw die eveneens aan de bar werkt, en waarschijnlijk een vriendin van Ruby is, staat er. Geschrokken en erg verlegen staat ze eerst mij aan, maar daarna dwaalt haar blik jegens Maxime – het lekkertje onder me, niet te missen. Laat ik dat ook maar niet hardop zeggen, krijg ik straks een klap voor m’n kop en dat wil ik juist niet van haar. ‘E-eh,’ stottert ze. Droog en ongeduldig kijk ik naar haar, vooral het laatste. Verdomme, ik had die deur toch op slot gedaan! Verrekte sleutels, krijg de klere… ‘H-het spijt me, ik wilde alleen…’ Ongemakkelijk kijkt ze om zich heen, pakt hetgeen wat ze nodig heeft en vertrekt haastig naar de deur.
‘Ik ben weg, nogmaals sorry.’ Het kwam er zo snel uit en ze was zo snel weer weg dat ik geen idee had wat ze nu eigenlijk had gezegd. Dat maakte me ook niet uit, ik richtte me toch alweer op Maxime. ‘Waar waren we?’ vroeg ik droogjes, maar vooral speels, waarna ik mijn lippen trots op die van haar drukte.

[ bericht aangepast op 19 maart 2013 - 23:54 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Oh nvm Maia, ik heb het toch nog afgekregen haha. Geniet ervan! I hope you can.
En, om in het thema met de liedjes te blijven: Sexy liedje mhih.


Maxime Walker
De verwarde blik in zijn ogen is echt goud waad. Ik kan hem haast horen denken, wat mij enkel alleen maar meer plezier oplevert. Hij reikt omhoog, maar ik stop hem en trek mijn hoofd terug waarnaar ik over zijn hebberigheid begin. Ik vind het leuk dat hij naar me reikt. Devon laat me gewild voelen, begeert. Een van de beste gevoelens ooit.
‘Ik denk dat het wel geoorloofd is nu,’ bracht hij hees uit waarop ik enkel mijn hoofd grinnikend schud. Devon doet een nieuwe poging tot het reiken naar mijn lippen, maar ik trek opnieuw mijn hoofd terug. Smeken zal hij!
‘We hadden afgesproken niet meer te plagen, Maxime. Dan gaat het nu voornamelijk om jou; je speelt vals.’ Hij pruilt iets waardoor ik bijna medelijden met hem zou krijgen. Bijna! Lang zal ik hem toch niet kunnen plagen, want dan heb ik mezelf er ook maar mee. Het is echt niet zo dat ik mezelf nog een kwartier in kan houden. Al helemaal niet als hij na zijn protest over mijn hele lichaam strijkt en ruwe kusjes op de blote stukjes huid plaatst. Zijn hand glijdt nog even over mijn bh band en dan draait hij ons in een simpele beweging om. De manier waarop hij dat doet vind ik heerlijk. Ik voel me zo licht, zo klein en zo veilig in zijn sterke armen. Echt elk klein stukje van hem is perfect.
Aan de andere kant vind ik het jammer dat ik nu onderop lig, vanaf hier is het plagen veel moeilijk. Ik ben echter nog niet van plan om het op te geven. Ik ben een Walker, wij Walkers geven niet zomaar op.
‘Als je toch niet zoveel last hebt van je rug en ik je afleiding kan geven…’ verklaart Devon met zijn heerlijke grijns. Ik bijt verlangend op mijn lip en voel zijn hand weer naar mijn bh band gaan. Precies als hij deze los wil maken, wordt de deur opengegooid. Mike! Is het eerst wat door mijn hoofd schiet en ik wil als een gek overeind komen, maar wordt tegengehouden door het lichaam van Devon. Beschaamd sla ik mijn armen om zijn rug om hem zo dicht tegen me aan te houden. Als ik echt de stem van Emily hoor, moet ik echt mijn lach in houden en begraaf mijn gezicht in Devons nek. Wat ontzettend beschamend dit!
‘E- eh,’ hoor ik haar stotteren, ‘h-het spijt me. Ik wilde alleen… Ik ben weg, nogmaals sorry.’ Ik hoor wat dingen tegen elkaar klinken, glazen waarschijnlijk en in de weerspiegeling van een van de spiegels op de kasten, kan ik Emily weer snel door de deur zien verdwijnen.
Zodra de deur weer dicht is, proest ik in lachen uit, maar wordt gestopt door Devon die vraagt waar we waren en vervolgens zijn lippen weer op de mijne drukt. Het is moeilijk me te concentreren en niet alsnog in lachen uit te barsten, maar al snel verlies ik me toch echt weer aan alle verleidelijke trekjes van Devon.
‘Hm,’ mompel ik en merk nu al dat het moeilijker is mijn hoofd nu van hem weg te trekken. ‘Ik wil nog protesteren,’ ga ik verder als het me is gelukt, ‘ik speel niet vals. Het is ons spel, ik pas simpelweg de regels aan.’ Mijn stem klinkt nu een stuk heser dan eerst, wat verraad dat ik opgewonden ben.
‘We waren trouwens bij het deel waar jij je broek uittrekt.’ De grijns op mijn gezicht voor ik hem opnieuw kus laat ik zo onschuldig mogelijk overkomen terwijl ik mijn handen via zijn rug, zijn zij en zijn onderbuik naar de rand van zijn broek laat glijden. We zijn nu vaak genoeg gestoord – al was het maar één keer – ik wil actie.
De knoop van zijn broek weet ik behendig los te maken, maar omdat ik onder hem vast lig, kan ik het niet naar beneden trekken. Dat neemt echter niet weg dat ik mijn hand gewoon zijn broek in laat glijden en zacht over de stof van zijn boxer laat glijden. Daar is het heel duidelijk dat Devon ook niet veel langer meer zal kunnen wachten en als ik dit zo voel, denk ik niet dat ik hem nog veel langer zal laten wachten. Verleidelijk en tegelijkertijd onbewust lik ik over mijn lippen, mijn ademhaling versnelt weer iets en het wordt steeds moeilijker de plagende Maxime boven water te houden. Of misschien moet ik boven de tafel zeggen, want hoe langer ik naar Devon kijk, hoe meer ik wegsmelt. Hier heb ik al lang over gedroomd, of eigenlijk gefantaseerd, al zou ik dit nooit tegen Devon toegeven, want dan komt hij direct weer opduiken met zijn Captain Blake –act en het feit dat hij dit zogenaamd allang wist.
Koppie erbij houden nu, Maxime, en gewoon genieten.

[ bericht aangepast op 20 maart 2013 - 13:43 ]

everything, in time