Met school zijn we nu de periode van de romantiek en de verlichting aan het behandelen, wat er vooral op neerkomt dat we literatuur uit de achttiende en negentiende eeuw lezen. En ik kan je vertellen, de romantische verhalen zijn werkelijk om te gillen.
Alles is ontzettend overdreven en het ene na het andere ongeluk overkomt de hoofdpersonen, maar deze vond ik tot nu toe toch wel het grappigst. Je moet je voorstellen dat de hoofdpersoon hiervoor (onbedoeld) zwanger is geraakt nadat zij "in haar zuivere liefde bedrogen was". Zij weet dit echter niet en zit nu in een depressie omdat haar vriendje haar na de seks zomaar aan de kant heeft gezet. :W
Zij zwijgt, gevoelloos door haar overmaat van smart. Hevige en ongewone pijnen trekken haar uit hare wezenloosheid. Zij vindt door dit nieuwe gevoel voor 't eerst verligting voor hare folterende wroeging, die ondraaglijker dan de hevigste ligchaamspijnen is. Hemel hoe ontroerde de onnoozele Themire, toen ze een schreijend wichtje aan hare voeten vond! Welk een nieuw verschiet van rampen opende zich voor haar sidderend oog! Zie daar de laatste moordpriem in het hart van hare moeder gedrukt, die nu naar niets meer hoeft te gissen...! Beurtelings bestreden door liefde en schaamte, wanhopende en ter prooi aan de verslindendste hartstogten, beurt ze haren zoon op en drukt hem, geheel teederheid, aan haar bonzend hart.
Hare krachten begeven haar; uitgeput van levensgeesten valt ze bewegingloos op den grond neder en verplet haar kind.
Heeft ze een keer iets leuks in haar leven, valt ze flauw omdat ze zoveel mee heeft gemaakt en plet ze haar pasgeboren kind waarvan ze tot een paar minuten geleden niet eens doorhad dat het eraan zat te komen. :W
[ bericht aangepast op 1 nov 2012 - 19:58 ]
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.
