[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Elizabeth Marique Baratheon

Wanneer hij zijn hoofd schudde, voelde ik even hoe de moed me in de schoenen zonk.
"Nee, maar mijn paard staat achter de bomen dus je hebt twee keuzes, of je gebruikt hem om thuis te komen of ik breng je."
Aangezien ik geen andere keuze had, moest ik wel toehappen.
Hoe zwaar het ook tegen mijn zin was, knikte ik even bedenkelijk.
"Goed, je mag me brengen," Zei ik en stak onbewust mijn kin wat omhoog. "Maar als je wat probeert, doe ik je wat."
Het leek me het beste dat hij me gewoon tot aan de bosrand zou brengen zodat hij niet opviel vanuit het kasteel.
Rond het kasteel krioelde het namelijk van de soldaten en ridders die graag oefende.
Met een beetje geluk, kon ik snel genoeg lopen tot aan het kasteel, naar binnen glippen en me omkleden voordat iemand me echt miste.
Uit mijn laars haalde ik de dolk waar ik Lior eerder mee had neergestoken en bevestigde deze aan mijn riem die om mijn heupen hing.
Als je goed keek, zag je dat er nog wat bloed ophing van Liors wonde, wat ik snel probeerde af te vegen voordat Ian er erg op zou hebben.
Ik schonk hem nu enige vertrouwen, wat ik best een moeilijke opdracht vond.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
'Als ik je wat had willen doen had ik dat al lang gedaan.' Help ik haar herinneren waarna ik naar de bomen loop en een tijdje later terug kom met mijn paard.
Zelf stapte ik op en bood haar een hand aan zodat ze gemakkelijker op kon stappen, al had ik zo'n idee dat ze mijn hand zou negeren al was het niet uit eigenwijsheid dan door het fijt dat ze me waarschijnlijk niet vertrouwde.
Ze haalde een dolk uit haar laars en bevestigde die aan haar riem die om haar heup hing, zelf had ik een zwaart maar deze hing nog aan mijn zadel aangezien ik hem wel had meegenomen maar nog niet de moeite had gedaan de riem om te doen zodat hij om mijn middel kon rusten.
Of dit heel erg slim was? Nee
Of ik een keus had? Tuurlijk maar dat zou inhouden dat ik haar hier zou moeten achterlaten en zoiemand was ik nou ook weer niet,
Ik vocht niet met vrouwen tenzij ze mij aanvielen en ik liet ze niet achter als ze mij niets hadden gedaan.

{Lol.. Zometeen word Ian ontdekt door een paar ridders ofzo :') Ik hou van drama}

---

Don't be like the rest of them, darling

[Ik zou Léon wel willen sturen, maar ik wacht op Cheryls reactie. xd]

---

help

Floria Ysmay Swift
'Ik zou u willen vragen me te vergezellen op mijn dagelijkse rit en kan u verzekeren dat er niets ernstig kan gebeuren. Maar als u het liever niet doet, kan ik daar volkomen in komen,' zegt prins Léon op een beleefde toon. Kort bijt ik op mijn lip. Liever zou ik het niet doen, maar het is nogal onbeleefd, en misschien ook onverstandig, om een aanbod van de prins af te wijzen. Aarzelend haal ik een hand door mijn donkerbruine krullen, terwijl ik nadenk over wat ik het beste zou kunnen doen.
'Ik zou wel willen, maar ik weet niet zeker of ik het nog wel kan, Sir,' antwoord ik uiteindelijk. 'Het is al twaalf jaar geleden dat ik voor het laatst op een paard heb gezetten'. Ik glimlach zwakjes naar prins Léon, waarna ik opsta en naar de box van zijn paard loop. Het paard komt haast gelijk naar me toegelopen en ik aai zachtjes over zijn (?) hoofd. Na een paar seconden draai ik me weer om naar prins Ian. 'Bovendien heb ik geen paard tot mijn beschikking, dus ik vrees dat het sowieso al niet zou kunnen'.
Ergens hoop ik dat hij het er bij laat zitten, maar aan de andere kant zou het ook fijn zijn even weg te zijn van het kasteel.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ja, Arion is een hengst. xd]

Léon Oliver Northwode
"Ik zou wel willen, maar ik weet niet zeker of ik het nog wel kan, Sir," antwoordde Floria na een tijdje. Ze had haar hand door haar donkerbruine krullen gehaald en leek over het aanbod na te denken. "Het is al twaalf jaar geleden dat ik voor het laatst op een paard heb gezeten."
"Paardrijden is als wandelen," zei Léon met een bemoedigende glimlach. "Het is iets wat je nooit verleerd. En volgens mij bent u ook niet echt iemand die godganse dagen binnen wilt zitten." Floria stond op en liep naar Arions box, die meteen naar haar toegelopen komt. Ze aaide hem zachtjes over zijn hoofd en hij duwde zijn neus tegen haar handpalm aan. Na een paar seconden draaide ze zich weer om naar Léon.
"Bovendien heb ik geen paard tot mijn beschikking, dus ik vrees dat het sowieso al niet zou kunnen."
Léon moest even lachen. Hij stond op en liep ook Arions box binnen.
"Als u het niet wilt, is het niet verboden gewoon nee te zeggen, juffrouw Swift. Ik ga je niet laten onthoofden of aan de schandpaal hangen. Bovendien is de kwestie van geen paard hebben, volledig overboden. Als u Arion zou nemen, kan ik evengoed één van de andere paarden nemen," zei Léon met nog steeds de bemoedigende glimlach op zijn gezicht.

---

help

Squib schreef:
Daniëll Liam Graves
Adam antwoordde niet, hij leek nogal in shok maar ik had nooit erg veel verstand gehad van medische dingen. Elizabeth liep echter meer risico om vermoord te worden met elke minuut die ik treuzelde en hoe hardvochtig het ook klonk, haar leven was belangrijker voor in eerste plaats mijn eigen leven en het koninkrijk. Ik gaf Faran dus desporen en reed zo snel als zijn benen me konden dragen het bos door terwijl ik Adam in shok achterliet. Meerdere mensen die ik voorbij kwam keken verbaasd om naar de gehaaste ruiter die zijn paard zo opjaagde. Normaal gesproken zou ik Faran zo veel mogelijk sparen en een rustiger tempo aanhouden maar gezien de huidige situatie was er tijdelijk geen andere oplossing. Bij de stallen sprong ik van zijn rug en duwde zijn teugels in de handen van een stalknecht. 'Afborstelen en voeren,' zei ik kortaf, mijn standaard waarschuwing dat hij beet achterwege latend.
De stalknecht keek me verbaasd na, in Barathon en dan zeker aan het hof hingen amper hooghartige krijgslieden rond en de man die mij herkende moest weten dat ik er juist van genoot om met iemand uit een lagere klasse te converseren. Ik rende door het kasteel een paar bedienden opzij duwend en haastige excuses mompelend tot ik de koning in het vizier kreeg. 'Sire!'

Elena Sophia Collins
Ik loop door het kasteel met het mandje gevuld met eten voor prinses Elizabeth waar ik mijn arm door heb gestoken als ik ineens bijna omver wordt gelopen door een ridder. Ik kijk hem even raar en een beetje geïrriteerd na. Daar ging bijna de lunch voor prinses Elizabeth. Ik zucht even voordat ik weer rustig verder loop en begin dan na te denken over wat er aan de hand kan zijn.. Zijn blik stond vrij ernstig. Zou de oorlog uitgebroken zijn tussen Baratheon en Northwode? Of.. mijn ogen worden groot. Prinses Elizabeth. Ik draai me om en loop snel in dezelfde richting als de ridder op rende. Ik begin een stukje te rennen en als ik hem weer zie, zie ik de Koning ook staan. Ik stop met rennen en loop nu met een rustige pas hun richting op. Als ik bij hun ben glimlach ik beleefd en buig ik even voor de Koning en wendt dan mijn blik op de ridder. Ik kijk hem even doordringend aan, alsof ik in zijn ogen kan zien wat hij wil gaan vertellen. Als het over de prinses ging, kon hij dat maar beter niet vertellen, dan was het meteen oorlog. De oorlog zat er al aan te komen, maar ik stel die liever zo lang mogelijk uit en de Koning ook, behalve als het om een van zijn dochters gaat. Als ridder hoort hij dat te weten, tenzij hij graag oorlog wil hebben om te vechten en te laten zien wat hij allemaal kan. Ik hoop natuurlijk dat het geen van beide is, maar als ik ook maar één keer de naam Elizabeth hoor vallen, zal ik niet twijfelen om me te mengen in het gesprek, ookal is het mijn plaats niet.

[hmm.. hij heeft hem dubbel gepost, sorry]

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 20:31 ]

Raegan Bran Baratheon.
Koning Raegan knikte naar Elena. "Oké, bedankt." Hij vouwde zijn handen achter zijn rug in elkaar en liep verder door de gangen van het kasteel. Hier en daar ging hij een praatje gaan maken zoals met de kok. "Ach, wat schaft de pot vandaag, meester kok?" De kok maakte een buiging voor de koning en wees toen met beide handen naar de potten op het vuur in de grote keuken en de verscheidene kippen, worsten en vissen op zilveren schalen,"Zoals u ziet, Sire, staat er van alles op het menu." De kok haalde een jonge knul bij zich en sloeg zijn arm om de jongs schouder. "Dit is David, hij heeft gisteren met zijn vader 7 vissen gevangen en heeft ze vandaag naar hier gebracht speciaal voor u, Sire." De jongen maakte een buiging en koning Raegan glimlachte,"Oh, echt? Zeg maar tussen u vader dat ik u en uw vader heel dankbaar ben en wanneer u iets nodig heeft u altijd bij mij mag komen." De jongen maakte een tweede buiging en de vorst verliet de keuken alweer en wandelde verder door zijn kasteel. De koning draaide zich verward om toen hij iets hoorde aanstromen en verschillende kreten van afgunst uit de monden van enkele bedienden. "Sire!" klonk een stem hard en schel door de gang. Raegan draaide zich om en zag Sir Daniëll Graves aanstormen, een van de konings belangrijkste ridders. "Ah! Sir Graves!" zei de koning vriendelijk met pretlichtjes in de ogen,"Vanwaar de haast?" Maar toen de koning de ernstige blik in de ogen van Sir Daniëll zag verdween zijn glimlach. Hij trok een wenkbrauw op die veel betekende. De volgende die aankwam lopen was Elena, de dienster van Elizabeth die Raegan net nog vaarwel had gezegd. Ze leek op zoek te zijn naar Sir Graves en hield halt bij de koning en de nobele ridder. Ze glimlachte beleefd en maakte een buiging maar keek al snel weer naar Sir Graves. "Kan ik iets voor u doen, Elena?" vroeg de koning beleefd. Als er serieuze zaken waren had hij liever geen pottenkijkers en als het over het belang van het koninkrijk ging liet hij geen enkel andere vrouw dan de koningin of zijn dochters toe in het gesprek.

---

kindness is never a burden.

Elena Sophia Collins
"Kan ik iets voor u doen, Elena?" vraagt de Koning dan aan mij. Dat had ik kunnen verwachten, altijd als hij iets belangrijks wou bespreken, werd iedereen de kamer uitgestuurd. Alleen zijn familie was af en toe aanwezig. Ik draai mijn hoofd om naar de Koning en laat een glimlach zien. "Nee Mijn Heer. Ik was net opweg naar buiten toen ik bijna omver werd gelopen door de heer voor mij en aangezien zijn gezicht vrij ernstig stond, vroeg ik me af of alles wel goed ging met hem, maar hij heeft blijkbaar iets met u te bespreken dus zal ik u beide met rust laten" zeg ik met een glimlach en op een rustige toon. Ik buig weer even voor de Koning en glimlach vriendelijk naar beide heren, voordat ik weer wegloop. Ik loop de eerstvolgende gang in. Er staat hier een pilaar, maar er zit een kleine ruimte tussen de muur en de pilaar, waar ik me in verstop. Het is donker en niemand zal me hier zien, maar ik kan wel horen wat ze op de gang zeggen. In het kasteel had je veel van dit soort verstopplekjes en geheime gangen, waar ik er een aantal van wist. Ik hoor ze niet te weten, maar ik was altijd vrij nieuwsgierig en dwaalde af en toe wat rond in het kasteel en verdwaalde soms ook, waardoor ik soms rare hoekjes tegenkwam, of rare gangen die er vrij verlaten uitzagen. Vanaf de plek waar ik nu stond, zou ik ook kunnen horen of ze weglopen en dan kan ik ze altijd nog volgen. Bijna elke belangrijke kamer had verstopplekken of plekken waar je eventueel dingen kan afluisteren. Soms vraag ik me af of dat expres is gedaan door de bouwers van dit kasteel. Ik zou hoe dan ook te weten komen wat er aan de hand is. Als er iets was met prinses Elizabeth, kan ik er misschien zelf nog wat aan doen en haar vinden voordat de ridders en de Koning dat doen.

Elizabeth Marique Baratheon

Na enige twijfel, nam ik zijn hand aan en zat ik niet veel later achter hem op het paard.
Ik had nog nooit in mijn leven met iemand anders op een paard gezeten, wat maakte dat ik niet goed wist waar ik mezelf het best vast kon houden.
Ongemakkelijk hield ik hem vast aan zijn shirt, in de hoop dat het hem niet zou storen.
Als ik me nergens vast zou houden, viel ik af het paard en daar voelde ik niet bepaald veel voor.
Ik wilde mijn armen niet om zijn middel heen slaan, dat zou alles nog veel ongemakkelijker maken en ik geneerde me nu al.
"Is je paard snel?" Vroeg ik en keek over zijn schouder heen. "Want ik weet niet of we het halen."
Voordat Ian het paard de sporen kon geven, zette ik mijn hoedje erg stevig op mijn hoofd om te voorkomen dat ook dit hoedje weg zou waaien.
Ik kon het me niet permitteren om vandaag ook mijn reservehoedje kwijt te spelen.
Vandaag was al erg genoeg dat er 4 mensen door mijn vermomming hadden heen gekeken, waaronder 2 uit Northwode kwamen.
Eigenlijk waren ze zelfs zo erg nog niet.
Vroeger werd me altijd wijsgemaakt dat mensen uit Northwode slecht waren, niet te vertrouwen.
Maar nu ik er zelf in contact mee was gekomen, wist ik dat het allemaal gelogen was om ons bij hen weg te houden.
Ooit zou ik mijn vader er over aanspreken, maar nu nog niet.
Anders wilde hij vast weten waar ik allemaal uit had gehangen vandaag.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Daniëll Liam Graves
De moed zonk me in de schoenen. Ik moest de koning gaan vertellen dat zijn oudste dochter was ontvoerd, een meisje waarovr hij zo bescherend was, terwijl ik bij haar was. Dit werd absoluut mijn dood. Aan de andere knt was de koning een redelijk man. Ik liet mijn ogen snl door de omgeving glijden om er zeker van te zijn dat niemand meeluisterde, hoe minder mensen hiervan op de hoogte waren hoe beter als je het mij vroeg. Ik slikte en verwachtte op dat moment dat ik mijn laatste woorden ooit uit zou spreken. Hoewel de koning een redelijk man was zag ik hem er wel voor aan om op het moment dat ik het nieuws over mijn lippen had gekregen. 'Ik vrees dat prinses Elizabeth ontvoerd is sire,' zei ik.
Ik moest mezelf tegenhouden om niet een klein stapje achteruit te zetten, ik was een ridder en het zou mijn eer en waardigheid niet veel goed doen om een stap naar achteren te doen op dit moment, het was beter om gewon nog even stil te blijven staan. Ik richtte mijn blik echter wel naar de grond, niet alleen uit angst voor de reactie van de koning, voornamelijk uit schaamte. Ik was met de prinses meegegaan voor haar veiligheid maar toen het erop aankwam was ik er niet to in staat geweest om haar te beschermen. Toen het erop aankwam bleek alleen ik niet genoeg te zijn.

---

Remember to be ridiculous.

Elena Sophia Collins
Het blijft even stil op de gang. "Ik vrees dat prinses Elizabeth ontvoerd is" hoor ik dan en van schrik laat ik bijna mijn mandje vallen, maar pak hem nog net op tijd goed vast. Ik kom uit mijn donkere hoekje en loop verder de gang in op een hoog tempo. Al snel ben ik aan het rennen en neem een achteruitgang van het kasteel en ren naar mijn huis. Als ik thuis ben merk ik dat ik nog steeds de mand met eten vast heb en zet die snel op een tafel neer. "Lieverd, wat is er?" hoor ik mijn moeder achter me vragen als ik me haast naar waar mijn bed staat zonder gedag te zeggen. "Niks" zeg ik dan terwijl ik door mijn knieën zak en erop ga zitten bij mijn bed en ondertussen onder mijn bed graai. Ik pak het zwaard dat ik daar altijd onder bewaar tevoorschijn en sta weer op. "Elena Shopia Collins!" hoor ik mijn moeder streng zeggen, maar ik kijk niet op en ga verder. "Vertel mij onmiddelijk wat er aan de hand is en wat jij van plan bent met dat zwaard!" zegt ze. "Sorry moeder" zeg ik dan snel en ren haar voorbij het huis weer uit. Ik ren naar de Koningklijke paardenstallen en zonder het te vragen pak ik een hoofdstel en doe deze om bij een van de paarden. Ik wil het zadel nog pakken, maar zie dan dat er iemand op me af komt gerend en klim via een muurtje op de rug van het paard. Dit zal me vast duur komen te staan, maar dat is voor latere zorg. Ik geef het paard de sporen en laat het de stal uit galloperen. Als we de bocht om gaan verlies ik bijna me evenwicht, maar kan mezelf nog net aan de manen vastpakken en mezelf recht trekken. Als ik mijn evenwicht terug heb spoor ik het paard nog wat extra aan en rij in volle gallop door het dorp naar de poort, maar zodra de wachters mij aan zien komen versperren ze de weg. Ik was niet van plan om te stoppen dus rij ik in volle gallop op ze af met een vastberaden blik in mijn ogen. Ik zie kort in hun ogen dat ze twijfelen of ze me nou aan moeten vallen of niet, maar denken er net iets te lang overna waardoor ze net optijd weg kunnen springen voordat ik ze omver rijdt. Ik gallopeer de brug over zo het bos in en volg het pad.

Gipsy schreef:
Elizabeth Marique Baratheon

Na enige twijfel, nam ik zijn hand aan en zat ik niet veel later achter hem op het paard.
Ik had nog nooit in mijn leven met iemand anders op een paard gezeten, wat maakte dat ik niet goed wist waar ik mezelf het best vast kon houden.
Ongemakkelijk hield ik hem vast aan zijn shirt, in de hoop dat het hem niet zou storen.
Als ik me nergens vast zou houden, viel ik af het paard en daar voelde ik niet bepaald veel voor.
Ik wilde mijn armen niet om zijn middel heen slaan, dat zou alles nog veel ongemakkelijker maken en ik geneerde me nu al.
"Is je paard snel?" Vroeg ik en keek over zijn schouder heen. "Want ik weet niet of we het halen."
Voordat Ian het paard de sporen kon geven, zette ik mijn hoedje erg stevig op mijn hoofd om te voorkomen dat ook dit hoedje weg zou waaien.
Ik kon het me niet permitteren om vandaag ook mijn reservehoedje kwijt te spelen.
Vandaag was al erg genoeg dat er 4 mensen door mijn vermomming hadden heen gekeken, waaronder 2 uit Northwode kwamen.
Eigenlijk waren ze zelfs zo erg nog niet.
Vroeger werd me altijd wijsgemaakt dat mensen uit Northwode slecht waren, niet te vertrouwen.
Maar nu ik er zelf in contact mee was gekomen, wist ik dat het allemaal gelogen was om ons bij hen weg te houden.
Ooit zou ik mijn vader er over aanspreken, maar nu nog niet.
Anders wilde hij vast weten waar ik allemaal uit had gehangen vandaag.

Ian
Blijkbaar twijfelde ze -niet dat ik anders verwacht had- en nam vervolgens mijn hand aan en niet veel later zat ze achter me op mijn paard.
Ik voelde haar handen zich vastklemmen aan mijn shirt, iets waar ze zich nog al ongemakkelijk bij leek te voelen.
'Tsja, het is het proberen waard en daarbij is het sneller dan lopen' Andwoord ik waarna ik mijn paard aanspoor die al snel een heel klein stukje begint te lopen en vervolgens steeds sneller gallopeerd terwijl ik hem tussen de bomen door stuur.
Geen idee wat ik van de mensen van Baratheon had verwacht, mischien dat ze niet allemaal slecht waren.. Of toch de meesten wel maar het kwam er op neer dat als ik al dacht dat ze slecht waren geweest ze dat nu in mijn ogen nou niet bepaalt waren.
De boomen raceden in snelvaart voorbij dat het vaak maar een schim leek.
Het laatste stuk van het bos was er een pad, waarschijnlijk voor de mensen die niet heel ver het bos in zouden gaan of iets dergelijks en een eindje verderweg zag ik iemand met een paard aankomen.

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon

"Wijk van het pad af." Zei ik wanneer ik het figuur op het paard herkende. "Nu!"
Hopelijk luisterde hij naar wat ik vroeg, mijn stem klonk dringend maar tegelijkertijd ook erg vastberaden.
"Vertrouw me." Ik maakte mijn beide handen los van zijn shirt en zette mijn hoedje tot ver over mijn ogen terwijl ik me verborg achter zijn rug.
Als Elena ons in zou halen, zou ze dit alles waarschijnlijk niet goedkeuren.
Ik greep zijn shirt weer stevig vast om te voorkomen dat ik er af zou vallen en kon het niet laten om over zijn schouder naar Elena te gluren.
"Verdorie," Mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen hem, ik was zeker, het was Elena.
Heel even sloot ik mijn ogen, in de hoop dat ze me niet had gezien of herkende en dat ze Ian met rust zou laten.
Anders was het haar plicht om hem aan te geven bij de koning, hoewel ik zijn arrestatie dan uit alle macht zou proberen tegen te houden.
Hij hielp me immers en speelde zowat met vuurl, waar ik overigens erg dankbaar voor was.
Als hij me niet had geholpen, liep ik nu waarschijnlijk nog rond in het bos.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
Een klein stuk voor het meisje op het paar een eindje voor ons draaide ik naar links om daar vervolgens het bos in te galloperen,
Om de reden dat zij het vroeg, en ze dat nog al dringend deed.
'Ga je me nog uitleggen waarvoor dat nodig was?' Vraag ik haar terwijl ik voor me bleef kijken zodat ze niet tegen een boom aan zouden rijden.
Ikzelf herkende de persoon niet dus het was zekerwete iemand van Baratheon en niet van Northwode.
Ze had verdorie gemompeld toen we wat dichterbij de persoon op het paard waren geweest en voordat ik naar links draaide en tussen de bomen verdween,
Met een beetje geluk zou ze ons niet achterna komen want ik had zo'n idee dat dat niet veel goeds op zou brengen als ze dat wel zou doen.
Toen ik me het kon permiteren en aangezien we over een kleine openplek zonder bomen reden keek ik kort achterom naar Elizabeth die haar hoedje tot ver over haar ogen had getrokken.

---

Don't be like the rest of them, darling