• Regels:
    - Typ alleen wat je eigen speler zegt(dus niet: Toen ik vroeg hoe het ging, zei ze: 'Goed.'), behalve als het de Doctor is. Want de Doctor is van niemand, en toch van iedereen. Je mag, net zoals alle anderen, bepalen wat hij zegt, maar niet in "Doctor POV" schrijven.
    - Als je een tijd weg bent even melden a.u.b.
    - 16+ mag (maar het liefst niet, als je het doet, geen enorme porno).
    - Max. 3 personages per persoon
    - Geen gevloek en gescheld (Ships of flut mag wel, of: Ik vloekte.)
    - Graag met leestekens schrijven.
    - Minimaal 3 regels per bericht. (geld alleen voor de RPG!)
    - Probeer het liefst 1 keer per dag te posten (max. 2 dagen, maar ik ben er niet zo streng op).
    - Ooc tussen () of []
    - Zet de naam van het personage boven het stuk wat je gaat typen, dan is het duidelijk vanuit wie dat word gezegd.
    - Andere personages niet vermoorden! Behalve als diegene daar toestemming voor heeft gegeven.
    - De Companions komen allemaal uit verschillende tijden. Je kan dus niet uit dezelfde tijd komen als iemand anders.
    - Je kan van elke soort zijn, maar dan vriendelijk. Dus je bent bijvoorbeeld een vriendelijke Dalek (maar onthoudt; "The Only Good Dalek, is a Death Dalek" ) .
    - Je mag een bestaan persoon kiezen. Mag van Doctor Who en/of Torchwood zijn.
    - Relaties mogen.


    Meiden:
    ~ Manyetha "Tweety" - Sylvesti
    ~ Elizabeth Victoria Silent - Ianto

    Jongens:
    ~ Jack Harkness - Ianto (bestaand personage)

    [ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 23:28 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Jack
    Cardiff stond op een kloof in tijd en ruimte en was dus perfect. "Ja, natuurlijk." Ik wist wel zo'n beetje hoe je een Tardis moest besturen. "Moet ik helpen?" vroeg ik. Starks mocht het niet, maakte ik haar boos en crashten we. 2013, Gwen leefde nog. Ik mompelde een lichte vloek binnensmonds. Als ze mij maar niet zag. Eigenlijk maakte het niet veel uit, maar ik hoefde geen contact met haar. Zij had een eigen leven, en ik hoefde er geen deel meer van uit te maken. De Tardis maakte een gevaarlijke beweging en de vloer stond verticaal, helemaal recht. "Shit!" riep ik luid en pakte me net op tijd vast aan een paal.

    Elizabeth
    Terwijl Tweety bezig was met het paneel, liep ik naar het rek met broeken. Dus, vrouwen droegen die later echt? Zo Rufus! Ik pakte een willekeurige broek van een soort spijkerstof. Ik wist dat ik Tweety en Jack toch niet kon helpen. Ik wist niets van techniek, dus vooral niet van alien-techniek. Natuurlijk had ik door dat het alien was, zo dom was ik ook weer niet. Zou Tweety dan een alien zijn? Dat leek me best wel Rufus. De broek past perfect en zat lekker. Ik pakte een blous en klaar. "En wat vinden ju-" Verder kwam ik niet. De vloer stond opeen helemaal verticaal. Ik greep naar iets, maar er was niets in de buurt, dus ik deed wat ik moest doen, ik gilde en viel.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik was als een wilde bezig zo goed en rustig mogelijk in Cardiff aan te komen, maar de Tardis werkte niet mee. "Jack? Kan je asjeblieft die rood knipperende lampjes in de gaten houden. Als ze magenta worden en stoppen met knipperen zitten we in grotere problemen dan we ooit hebben..."Op dat moment kantelden de vloerpanelen. Ik greep me vast aan een stang, maar ik zag dat Elizabeth en Jasey waren gevallen. "Raak niks aan daar beneden. Als er een draadje kortsluiting maakt zijn we er allemaal geweest." Ik keek even naar Jack. "Zelfs jij zou dat niet overleven." Ik trok mezelf op en begon naast hem landen in Cardiff ook nog eens te proberen de vloerpanelen terug op hun plek te krijgen. Dan konden we namelijk hen gewoon met de trap ophalen. Ik trok aan een grote zwarte hendel. Daardoor zouden we moeten landen, maar het zorgde er nu vooral voor dat we gingen tollen. We waren opzich in de goede tijd, nu alleen nog landen. Ik haalde een paar hendels over en drukte op nog meer knoppen. Zo lastig had hij echt nog nooit gedaan.


    Bowties were never Cooler

    Elizabeth
    Alle lucht was uit mijn longen geslagen. Ik had die dag een echte pechdag. Ik hoestte en draaide me op mijn rug. "Hond, alles oké?" Tweety's hond lag op een meter afstand. Ik ging overeind zitten. "Hond?" Ik prikte hem zachtjes en slaakte een klein gilletje toen hij plotseling weer opsprong. Ik dacht dat hij dood was! Na de schrik, lachte ik en aaide hem. Nu moesten we maar even wachten. Jack en Tweety zouden ons hier echt niet zo laten zitten. "Een beetje hulp, graag?!" riep ik naar boven.

    Jack
    Ze onderschatte mij. Ik overleefde echt alles, maar toch denk ik dat ze ergens gelijk had. Ik ben tot leven gewekt door een Tardis, dus misschien kan ik alleen maar dood aan een Tardis. En eigenlijk, ik hoefde het ook niet uit te proberen. Ik stond weer stevig op mijn voeten en liep terug naar het paneel. De knipperende lampjes, ja, die knipperden. Waar ik precies op moest letten was niet duidelijk, maar ik bleef er gewoon bijstaan. Volgens mij waren we geland. Ik liep dus naar Liz en die hond, waar ik de naam van was vergeten. "Gaat het?" Ik stak mijn hand uit, om Liz op te trekken, maar toen sprong die hond in mijn armen. Ik viel achterover en duwde hem weg. "Elizabeth, alles goed?" herhaalde ik en stak weer mijn hand uit. Dit keer pakte ze hem beet en trok ik haar omhoog.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik rande op een grote knop en kreeg de vloer terug. Met nog wat geklungel met hendels landde ik de tardis, vrij slecht, maar hij stond. Ik zette de handrem erop en liet mezelf op de doorzichtige vloerpanelen vallen met mijn hoofd naar beneden. Alles leek goed te gaan. Ik stond weer op en floot om Jasey weer boven te krijgen in plaats van op Jack. "Ik ga een broek aantrekken, dat beweegt lekkerder als ik aan het werk ben." Ik liep weg naar de kledingkast en kwam niet veel later terug in een veels te ruim t-shirt en een strakke skinny broek met een gereedschapsriem eromheen met allerlei normale en vreemde gereedschappen eraan. Ik legde de riem op de bank in de hoek en liep naar de deur. "Als we nou eerst eens gaan eten, dan kunnen jullie daarna shoppen terwijl ik het meest basic repareer, anders kunnen we hier vanacht niet eens veilig slapen." Een uurtje of 2 kon ik nog wel wachten, maar veel meer moest het niet worden. Deze tardis was een tikkende tijdbom geworden voor geen enkele nog bekende reden.


    Bowties were never Cooler

    Elizabeth
    "Oke," zei ik en sprong op. Het leek me geweldig om de toekomst te zien. Ik stond bijna letterlijk te trappelen van ongeduld. Ik liep naar de deur. Oh, wat zouden de rest van de mensen wel niet denken? dacht ik, terug denkend aan de Titanic. Ze zouden vast zo jaloers zijn, misschien konden we later terug om het hun te vertellen. Ik dacht niet dat het mocht, of kon, maar het was altijd leuk om te denken hoe hun gezichten eruit zouden kunnen zien. Ik deed de deurkruk omlaag en duwde de deur open. Het felle licht opeens verblindde me, maar ik herstelde me snel. "Wow..." was het enige dat ik uit kon brengen.

    Jack
    Liz ging voor de deur staan en stond even stil. Toen duwde ze de deur langzaam open. Ik hoorde haar "Wow..." uitbrengen. Ik glimlachte, liep naar haar toe en legde mijn handen op haar schouders. "En hoe vind je het?" Ik wist dat ze eigenlijk niets kon uitbrengen, maar toch. Het was leuk om haar verbaasde gezicht te zien. Wanneer was dit ook alweer precies? Oh ja, 2013, Cardiff. Het was al 101 jaar na de Titanic, het was al veel veranderd. Dames droegen zeer korte rokje of spijkerbroeken en iedereen had een auto. Maar in de ogen van Liz moest dit misschien wel 1000 jaar lijken. Ik gaf haar een licht duwtje waardoor ze automatisch een stap naar voren deed, zo konden Tweety en ik er ook nog uit.

    [ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 22:09 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    [Het is 2013 Cardiff :p]


    Bowties were never Cooler

    // Ik dacht de eerste Burger King... Ik verander het even. \\


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik liep achter Liz en Jack aan. Ik grijnsde een beetje toen ze naar adem hapte. "Mooi he?" Ik glimlachte en stapte om haar heen naar buiten. Jasey bleef min of meer aan mijn enkels gekleeft. Ik snoof de frisse lucht op en grijsde breed. Heerlijk was het hier. Ik liep naar de rand van de baai en hing over de balustrade heen. Ik vond het wel fijn om even vrij te zijn voor ik aan het werk moest. Ik liet mijn haar los wapperen in de zeewind. Wat prettig. Ik draaide me om en keek naar Liz en Jack. "Waar willen jullie zo eten?" vroeg ik aan hen. Ik had een bankpasje, geen idee waarom, maar soms was een pas met een paar honderd pond erop wel handig.


    Bowties were never Cooler

    [?]


    Bowties were never Cooler

    Oh ships!
    Sorry, ik ben een tijdje ziek geweest, en het daardoor vergeten. I'm so sorry!
    Ik zal meteen een stukje schrijven! (Hope you can forgive me)


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Het is okey.
    Ik was gewoon benieuwt waar je was.
    Ben je weer beter?


    Bowties were never Cooler

    // Ja, een griepje ofzo. Maar het is nu over.
    Ps - ik hoop dat het echt veel harder gaat vriezen, en we tóch nog een elfstedentocht krijgen... \\

    Jack
    Het was fantastisch om haar zo opgewonden te zien. Het werkte een beetje aanstekelijk... "Zeg maar wat je wilt eten, wij hebben het vast wel, ergens," voegde ik eraan toe. Ik kende Cardiff op mijn duimpje, je kon hier echt bijna alles krijgen. (Behalve zeehondenvlees, en dat soort. Dat kon je alleen in bepaalde landen halen.) "Daar," ik wees naar rechts, "stond Torchwood eerst," zei ik tegen Tweety. "En daar," ik wees wat meer naar links, "zijn Tosh, Ianto, Rysh en Gwen begraven. Van Owen was er niets meer over om te begraven..." Ik hield maar weer op, verhalen over het verleden waren niet echt nodig.

    Elizabeth
    "Mooi? Geweldig, zul je bedoelen!" Ik kon maar niet stoppen om me heen te kijken. We waren echt in de toekomst! Niemand staarde me raar aan omdat ik een broek aanhad. Ik staarde wel naar vrouwen met een enorm kort rokje, boven de knie! Dat, dat - Ach, wat maakte het uit? "Ik wil wel een hamburger proberen," zei ik tegen Tweety, "als het niet te duur is," voegde ik eraan toe. Ik wou niet dat ze te veel geld voor mij uitgaf. "Oh, wat is dat?" Ik zag aan de overkant van de straat wat en rende meteen de straat over. Waar ik niet rekening mee had gehouden, waren de snelle auto's. Ik was altijd onhandig geweest... Dus ik rende de straat over en gilde toen de auto met een enorme snelheid op me af snelde.

    [ bericht aangepast op 17 jan 2013 - 17:35 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek naar de plaatsen die Jack aanwees. "Hoe zijn Rhys en Gwen omgekomen, als ik het mag vragen? Het is toch pas 2013?" Misschien was de tijd wel naar zijn hoofd gestegen, dat gebeurde bij mij ook wel eens, al dat lineaire was zeer verwarrend. Liz was ondertussen aan het ratelen over hamburgers. Ik grinnekte, maat toen rende ze plots de straat op. Ik zette een sprintje in achter haar aan en trok haar net optijd aan haar kraag terug de stoep op. "Doe dat nooit meer, okey?" zei ik serieus en vrij streng. Ik wilde geen doden. Zeker niet nu deze expliciet onder mijn bewscherming stonden. Jack kon nopg wel een tijd voor zichzelf zorgen, maar met haar moest ik echt oppassen. Ze was al deze techniek en al deze snelheid niet gewent. Ik floot even naar Jasey en gaf toen de riem aan Liz. "Als je de riem vasthoud zal Jasey je tegenhouden als je iets echt gevaarlijks wil doen." zei ik tegen haar, voor ik op mijn hurken voor de hond ging zitten. 'Jij beschermt haar goed? Ze weet niet zo goed hoe gevaarlijk de wereld is' Ik haalde een hand over zijn bol en hij likte mijn wang voor ik weer opstond. "Een hamburger dus. Jack? Waar zit de dichtstbijzijnde Burger King?"


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Ironisch. "Een auto-ongeluk, twee straten verderop." Gwen, Rhys en hun dochtertje kwamen uit de winkelstraat gelopen, toen er opeens een auto uit het niets verscheen. Ze hadden niets gezien, geen van allen. Het was een ongeluk, de bestuurder was zelf bij ze gebleven en had het alarmnummer gebeld. Het was een aardig iemand, maar hij had wel een 'moord' op zijn geweten. Hij kun de schuld niet aan en sprong van een flat. Je kon alles over die man zeggen, maar neem maar van mij aan, Harry Potter was geen slecht mens. "Rechts op de hoek, daar staat een Burger King," zei ik, mijn eigen gedachten onderbrekend.

    Elizabeth
    "Uch." Er werd hard aan mijn kraag getrokken. Voor ik het wist lag ik weer op de stoep en kreeg een hondenriem in mijn hand gedrukt. "H-het spijt me," zei ik licht in shock. Zins wanneer konden auto's zo hard rijden? Oh ja, tijdreizen... Ik kneep zo stevig in de hondenriem dat ik mezelf pijn deed. Ik bezorgde hun al zoveel problemen. "Het spijt me," herhaalde ik, "en bedankt." Het was toch normaal om mij heel schuldig te voelen? Tweety stond streng tegen me te schreeuwen, waardoor ik me net een klein kind voelde, dat iets stouts had gedaan. Ik kon wel huilen, maar ik deed het niet en liet het ook niet merken.

    // Als er een seizoen 5 van Torchwood komt; ik heb dat nooit geschreven... \\
    // Ik moest van mijzelf gewoon Harry Potter schrijven... :$ \\

    [ bericht aangepast op 19 jan 2013 - 23:52 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik glimlachte nog even naar haar om mijn goede bedoelingen te laten zien. Ik kon vrij boos en gevaarlijk klinken als ik iets meende. "Thanks, Jack." Ik wenkte hem. Ik had best veel honger. Jack leek het moeilijk te hebben met het verlies van Gwen en Rhys. Het was ook nog best wel vers gokte ik. Ik haalde een hand door mijn haar. "Laten we gaan dan." Ik begon langzaam over de stoep te lopen. Achter me sloot ik de tardis af met een druk op de sleutel. Ik was blij dat het een auto was in plaats van een of ander ander voorwerp. Hij was namelijk zo best makkelijk dicht te doen en ik hoefde niet steeds terug te lopen.


    Bowties were never Cooler