Jack
"Ze waren ook geweldig," glimlachte ik. "Je hebt zonet Ianto, Gwen en haar man Rysh gezien, het was hun trouwdag. Ianto hoorde eerst bij Torchwood London. Tot het 'incident'. Zijn vriendin werd veranderd in een halve Ciberman. Hij hield haar in leven. Maar Lisa was al teveel veranderd om weer normaal te worden. Ze brak uit, in de Hub. We zorgden ervoor dat ze niet zou winnen. Die dag vertelde me Ianto ook hoe hij echt over me dacht. 'Geen vragen stellen, en dat is hoe jij het goed vind. Wanneer is de laatste keer dat je iets over mijn leven vroeg?'" citeerde ik hem. "Ongeveer een maand later verdween ik, ik had de Doctor weer gevonden. Ik kwam terug bij mijn team. Op diezelfde dag kwam John Hart naar Cardiff, hij was een oude collega. Hij noemde Ianto altijd 'EyeCandy'. Op die dag vroeg ik Ianto ook op een date, hij zei ja. Wij kregen een relatie. Tot hij werd vermoord. Hij was nog niet eens twintig." Ik wou niet praten over zijn dood.
"Gwen zat vroeger bij de politie. Ze zag een man vermoordt worden door een alien, en dat wij dat opknapte. Ze begon ons te volgen. Suzie, die toen nog bij het team zat, schoot zichzelf neer, dus er kwam een plaats voor Gwen vrij."
"Later hadden we Suzie nodig voor informatie, en we brachtten haar terug tot leven. Maar ze ging niet weer dood. Ze zoog de kracht uit Gwen weg, om zelf ervan te leven. We waren nog maar net op tijd om Gwen te redden."
"Tosh' verhaal is speciaal, vind ik. Ze moest inbreken in een geheime basis, om een blueprint te stelen. Ze bouwde het ding op de blueprint na en bracht het naar een stel schurken. Ze werkte alleen maar voor hen, omdat zij haar moeder hadden. De politie viel binnen, haar moeder werd vermoordt en zij werd opgepakt. Niemand had dat ding zo na kunnen bouwen, ze was een genie. Ik haalde haar uit de cel, inruil dat ze voor mij ging werken. Ze werd vermoordt door mijn broertje Gray."
"Maar toch denk ik dat Owens verhaal het bijzonderst is. Ik denk ook wel dat jij het mooi vind. Owen zou gaan trouwen, maar zijn verloofde kreeg iets in haar hoofd. Ze begon dingen te vergeten, toen ging ze dood. Er had een alien in haar hoofd gezeten, die haar hersenen aan het opeten was. Owen wou de waarheid weten. Hij had mij gezien in het Ziekenhuis. Toen hij me op het kerkhof weer zag, sloeg hij me. Het verdriet verteerde hem. Hij begon voor mij te werken. Op een dag kwam er een vliegtuig aan. Het landde, maar was jaren geleden opgestegen. Voor hun was er nog geen dag voorbij gegaan. Eentje ging werken in Londen, de ander pleegde zelfmoord - ik zat erbij -, en de laatste was de piloot; Dianne. Owen werd verliefd op haar. Maar zij wou verder en verliet hem. Hij deed een zelfmoordactie, maar ik redde hem. Toen redde hij het leven van Martha, een vriendin, door de kogel op te vangen. Ik bracht hem tot leven, net zoals Suzie. Alleen, hij bleef wel dood, maar ook weer niet. Owen werd wakker uit de dood, en zijn hart begaf het weer. Maar dat was normaal. Wat niet normaal was, was dat hij overeind ging zitten. Hij had geen polsslag, of adem. Hij was letterlijk een levende dode. Maar de dood liet hem zelfs toen niet meer met rust. Hij moest de dood bevechten, om de levende te redden. Dus dat deed hij. Maar hij bleef een levende dode, en had niets meer aan zijn leven. Zijn leve werd geeindigd toen hij in een kamer werd opgesloten en brandend zuur zijn lichaam verteerde, zonder dat hij er iets van voelde."
Ik miste ze. Hoe gemeen Owen soms ook was, of Ianto zo kwetstend, of Gwen zo opstandig, of Tosh zo unhappy. Het team dat ik met Miracle-Day had, was niets in vergeleken met dat team. Rex was uiteindelijk ook doodgegaan, na zo'n vijf keer weer tot leven komen. Maar dat was wel beter.
// Oh, god dit stuk is echt enorm lang! \\
[ bericht aangepast op 7 dec 2012 - 16:45 ]
"You can't avoid death, when you're digging your own grave."
