• William McKinley.. Een typische, amerikaanse school in Ohio..
    Veel leerlingen. Cheerleaders, jocks, gleeks. Vele typetjes. Vele relaties. Maar wel een leuke schooltijd, meestal..



    Originele Personages:
    Rachel Berry: MissStoran
    Finn Hudson: Paintball
    Tina Cohen-Chang: LittleLiar

    Mike Chang:
    Mercedes Jones: Shortie
    Kurt Hummel: Paintball
    Santana Lopez: Malino
    Quinn Fabray: Leannan

    Brittany Pierce:
    Sam Evans:
    Artie Abrams:
    Noah "Puck" Puckerman: LittleLiar
    Jake Puckerman: MissStoran
    Blaine Anderson: Insano

    Rory Flanagan:
    Sugar Motta:
    Dave Karofsky:
    Lauren Zizes:
    Jesse St. James: LittleLiar
    Sebastian Smythe: Malino

    Sunshine Corazon:
    Will Schuester: Paintball
    Emma Pillsbury: Insano

    Sue Sylvester:
    Shannon Beiste:

    Verzonnen personages:
    - Damon Tyler Smythe : Malino
    - Alexander ''Alex'' Grey : LittleLiar
    - Isabella Elizabeth Espinoza: Insano
    -Tyler Jay Delaino : Malino
    - Logan Hudson : Paintball
    - Jordan Mackenzie Desousa : Monticia
    - Jayson Enrique Deluci : Malino
    - Savannah Rose Lopez : Malino
    - Damian Furioso : Paintball
    - Jeffrey Michelo Desousa : Malino
    - Lizz Sanchez: MissStoran

    [ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 19:31 ]


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Blaine Anderson:

    Ik was klaar met omkleden en liep vervolgens naar de dichtstbijzijnde keuken, waar ik Finn met Emily aantref. 'Blaine! Blaine!' kirde Emily helemaal vrolijk toen ze mij zag en ondanks alles glimlachte ik naar haar. 'Daar is mijn schatje' begroette ik haar lief en liep naar haar toe. Ik haalde Emily voorzichtig uit het kinderstoeltje en knuffelde haar zachtjes. Met haar ging ik aan de keukentafel zitten en zette haar op mijn schoot/borst en hield haar stevig vast. 'Is papa eten voor je aan het maken' zeg ik lief tegen haar en ze brabbelde vrolijk. 'Heey, Finn' zeg ik zwak glimlachend tegen hem en zag dat hij een fruithapje voor Emily aan het maken was. Emily speelde met de tafelkleed en ik keek toe. Ik had absoluut geen zin om Kurt te zien, ik was gewoon nog steeds boos en verdrietig om het feit. Dat hij mij beschuldigd en mij verweet dat ik ben vreemdgegaan, terwijl dat niet zo was. Waarom zou ik dat doen? Wat was dan mijn reden geweest, dat ik weer jaloers was? Komop, ik wist dat Kurt van mij hield en me sowieso wou. Maar flirten met een andere jongen was gewoon niet goed en niet slim. En ik stond er nog noten benen bij. Waarom flirten hij dan niet met mij. Waarom kon ik niet zijn zelfvertrouwen omhoog hijsen en iemand anders wel? Was ik niet goed genoeg voor hem? Hij zei van wel, maar waarom deed hij het dan. Kennelijk was het niet zo. Het grootste feit was, dat ik gewoon teleurgesteld was in Kurt. Ik had dat echt niet van Kurt verwacht en ben eigenlijk eerder door gekwetst en teleurgesteld dan boos. Ik zuchtte en Emily haalde uit mijn gedachtes. Ze pruilde naar me en legde haar hoofdje op mijn borst en kijk me met haar oogjes aan. 'Het is goed' zeg ik liefjes en streelde haar kleine wangetje.

    Isabella Elizabeth Espinoza:

    Ik deed mijn wimpers en vanuit mijn ooghoeken zag ik Kurt binnen komen in de badkamer. Ik schrok en keek hem bezorgd aan. Hij had hele erge rode ogen, blijkbaar van het huilen en leek depressief en gebroken. Ik wou wat zeggen, maar hield mijn mond. Ik wou net zeggen van wat zie jij eruit, maar dan zou hij alleen maar gekwetst voelen. Ik zuchtte bezorgd en keek toe hoe hij zich waste en aankleedde. Zo was Kurt helemaal niet. vooral niet met zijn uiterlijk. Ik legde mijn mascara weer weg en keek even snel naar mijn gezicht, die perfect was. Ik glimlachte goedkeurend en draaide me om, waarnaar ik Kurt helemaal klaar zag staan en hoorde zijn vraag. 'Ik heb nog geen afspraak, maar ik kan gewoon binnenkomen, wanneer ik wil bij mijn huisarts. De huisarts is bij het ziekenhuis en dan kan ik gelijk een onderzoek hebben, dus Finn kan ook gewoon mee' legde ik zwak glimlachend uit. Ik stond op en zonder nog wat te zeggen trok ik hem mee op het stoeltje. 'Niet tegenstribbelen' zeg ik streng en liep even snel naar zijn kast en pakte een leuk sjaaltje. Ik was ook altijd goed met kleding en make-up en kon ook zo iemand weer mooi maken. Ik liep weer naar Kurt en deed het sjaaltje om zijn nek en maakte een perfect strik om zijn hals, natuurlijk niet te strak. De trui deed ik wat losser, zodat hij het niet te warm kreeg. Het was een normale en neutrale outfit maar toch stijlvol. Ik deed wat van zijn crème op en smeerde die helemaal over zijn gezicht. Ik pakte wat foundation en werkte de wallen weg, zodat hij wat gezonder uit zijn ogen keek. Ik kamde zijn haren in een andere model, maar toch stijlvol en pakte de haarlak en spuit er mee wat rond in zijn haar. Zijn haar zat weer perfect in model en knikte goedkeurend. 'Zo nu kan je weer helemaal voor de dag komen' zeg ik goedkeurend en waste mijn handen. 'Ik wil natuurlijk wel dat de oom van mijn kind perfect uitziet' zeg ik lief en druk een kusje op Kurt's wang.


    One Who Travels A Higher Path.

    MissStoran schreef:
    Dewi
    Grijnzend kijk ik hem aan "zeg gaan we nog eten halen of hoe zit het?"
    ik por hem in zijn zij en loop naar de schalen die er staan.
    Snel schep ik mijn bord vol met van alles en wacht even op Jeffrey.

    Lizz
    Ik zucht even "t'gaat. Alhoewel ik nu voor het eerst in het half jaar een poster vond die ik nog niet op mijn kamer had" ik grinnik even.
    Grijnzend pak ik de poster en laat het zien. "dus laat je het me weten als er nieuwe foto's/ posters komen van je" ik glimlach even en kijk hem aan.
    Oke hij grijnsde naar me en zijn tanden waren echt mooi, zijn lippen zagen er zo zacht uit.

    [ete


    Jeffrey

    Ik lach en schep ook wat op.
    Lachend loop ik terug, en kijk haar aan..

    Damon

    Ik lach, 'Kheb zover ik weet volgende week weer een shoot' grinnik ik.
    Ik kijk haar even aan en grijns..


    El Diablo.

    Finn Hudson

    Ik was nog steeds bezig met het fruithapje van Emily, tot ik ineens een andere stem hoorde en me een halve slag omdraaide. 'Hey Blaine!' begroette ik hem nadat hij mij begroette. Ik ging weer verder met het maakte van Emily's eten en toen ik klaar was zag ik dat Emily met haar hoofdje op Blaine's borst lag en hem aankeek. Ik keek nu naar Blaine en automatisch verdween mijn glimlach van mijn gezicht. Aan hem te zien was alles alleen nog maar erger geworden tussen Kurt en hem. Emily richtte nu haar oogjes op mij en dan vervolgens op het eten en stak haar handje uit, dat ze nu echt eten wilde. Ik lachte even en begon haar te voeren. 'Gaat het wel?' vroeg ik ondertussen bezorgd aan Blaine. 'Je ziet er namelijk niet zo..' ik moest even nadenken om het juiste woord te vinden, ik kon moeilijk zeggen dat hij er niet uit zag. 'Gezond uit.' zei ik uiteindelijk maar weer en keek weer bezorgd. Ik vond het vreselijk om Blaine zo te zien, het was een ware kwelling voor me en het liefste zou ik hem naar Kurt toeduwen en die twee opsluiten in een kamer zodat ze het wel goed moeten maken. Maar goed, dat is geen oplossing en ik denk ook niet dat Blaine dat leuk zou vinden. Maar ik vond het gewoon niet leuk om ze beiden ongelukkig te zien. Blaine was mijn beste vriend en Kurt mijn stiefbroertje, het deed me aan beide partijen wel iets. Maar ik snapte het wel, als Bella en ik ruzie hadden deden we precies hetzelfde. Ik miste haar trouwens wel ontiegelijk. Ik hield zoveel van haar en ik hoopte maar dat alles goed was met de baby en natuurlijk met haar. Dat was echt het belangrijkste voor mij.

    Kurt Hummel

    Ik glimlachte zwak om Bella en schudde mijn hoofd even, maar liet haar haar gang gaan. Zij had ook verstand van mode en make-up, dus ik had echt iemand om mee te praten en dat vond ik fijn. Maar nu had ik er helemaal geen zin om er goed uit te zien. Maar ik liet Bella maar gewoon haar gang gaan. Ik mistte Blaine zo erg en ik kon niet zonder hem. Hij had gelijk gisteren. Ik zag het in wat hij allemaal voor me deed, hij was degene die me zelfvertrouwen gaf. Niemand anders gaf me meer zelfvertrouwen dan hem. Maar op dat moment zag ik dat gewoon niet. Op één of andere manier had ik een soort 'paniek aanval' en dacht ik dat Blaine was vreemdgegaan. Maar ik was ik gewoon te achterdochtig op dat moment. Dat had ik gewoon altijd als Blaine weg was of als we ruzie hadden, dan raakte ik gauw in de stress of in paniek. Soms werd de stress dus teveel en kreeg ik een zenuwinzinking, zoals ik gisteren had. Bella zou vast wel weten waar ik het over had, zij studeerde immers pyschologie. In ieder geval durfde ik echt niet met Blaine te gaan praten. Ik had het echt vertrouwd en ik schaamde me gewoon dood voor alles. Het was allemaal mijn schuld en hij zou het me vast nooit vergeven. Hij vergaf het me toch niet, dat ik hem beschuldigde van vreemdgaan. Ik voelde me gewoon vreselijk door dit alles. Blaine was mijn alles, mijn leven. Het liefste wilde ik de tijd terugdraaiden zodat ik die domme fouten van me kon rechtzetten. In ieder geval wist ik niet hoelang ik dit nog kon volhouden. Ik sliep echt vreselijk slecht en ondanks dat ik moe was, viel ik zo moeizaam in slaap. Telkens werd ik wel wakker en moest ik weer huilen om Blaine. Ik had wel ieder uur gezien op de wekker en ook de hoofdpijn kwelde me. Ik bedoelde het allemaal echt niet zo, ik wilde dat ik het nooit deed. Bella was klaar met me en ik lachte zwakjes om wat ze zei. Wat een schat was ze toch. 'Dankjewel.' zei ik zacht maar zeker wel dankbaar. Ik voelde me wel ietsje beter hierdoor en wetend dat ik zo'n lieve en geweldige vriendin had als Bella.

    Damian Furioso

    De hele tijd had ik zitten nadenken in mijn hotelkamer. Ik voelde me het ene moment zwaar ellendig en op het andere moment weer woedend. Eigenlijk wist ik niet hoe ik me moest voelen. Waarom moest ze nou weer zwanger worden? Ik wilde geen vader worden, maar aan de andere kant hoopte ik er stiekem wel op. Ik wist trouwens niet eens zeker of ik wel bij haar kon blijven als dat kind er was. Ik was nog jong en wilde mijn leven niet vergooien. Ik had nog een heel leven voor me en begon later wel aan kinderen. Als IK er aan toe was. Ik had mezelf helemaal omgekleed en zag er weer geweldig uit zoals altijd. Ik kon zo ieder meisje krijgen in het hotel want ze bezweken als ze mij zagen. Maar ik was niet echt geinteresseerd in ze. Natuurlijk zaten er leuke meisjes tussen, maar Bella was echter wel degene die mijn interesse wekte. Ik verwarde dat een beetje met liefde, maar ik vond haar wel 'leuk' en vooral mooi. Ze was echt heel mooi en iedereen zou opkijken als ik met haar liep. Daarom was dit spel nog niet gespeeld als ze dat soms dachten. Ik zou niet opgeven en ik kreeg altijd wel wat ik wilde. Ik liep naar mijn gehuurde cabriolet en reed naar de villa toe waar iedereen verbleef. Sowieso wilde ik nog met Bella praten over alles, dat was zeker wel belangrijk en dat wilde ik ook graag. Ik zou toneel gaan spelen zoals ik nog nooit gedaan had en doen alsof ik er echt achter stond en zo. Ik liep naar de voordeur toe en sms'te Bella, omdat ik geen zin had dat Blaine, Kurt of Finn de deur open deed. Dan zou ik me moeten inhouden en dat kon ik op sommige momenten maar moeilijk. 'Ik sta voor de deur, kunnen we even praten? Damian.' verstuurde ik naar haar, waarna ik gewoon maar afwachtte.

    [ bericht aangepast op 13 nov 2012 - 22:25 ]


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Lizz
    Ik glimlach en knik.
    "gaat alles goed?.... HOe gaat het met Fabio moet hij nog in het ziekenhuis blijven?" ik was best boos geweestg toen Armani hem had laten vallen en Fabio niet meer kon spelen. "Armani is een klootzak" mompel ik en grinnik even.

    Dewi.
    Grijnzend begin ik te eten en neem een slok van mijn wijn.
    "en vind je het lekker" veel mensen in Ohio dachten dat het slecht was doordat het er erg goedkoop uitzag en dat was het ook maar het was niet vies.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Damon

    Ik grinnik even, en kijk voor me.
    'Inderdaad, maar over 3 weken mag hij weer meespelen' zeg ik..

    Jeffrey

    'Gaat wel' zeg ik, en grinnik.
    Ik zet mijn cap op en kijk haar aan..


    El Diablo.

    [kwas eten
    Lizz
    "gelukkig maar, je moet zijn been eens laten breken"mompel ik er zacht achteraan.
    Zo kon ik ook voetballen iedereen blessures geven en dan winnen.

    Dewi
    Ik grinnik evenen ga verder met eten terwijl ik nog een wijntje bestel.
    "you're a sweetie"


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Damon

    Ik grinnik.
    'Ik heb al geel gehad dus ik moet ff uitkijken' lach ik..

    Jeffrey

    Ik lach, en neem de laatste hap.
    'Weet ik toch' grinnik ik,,


    El Diablo.

    Lizz
    Ik grinnik "anders wil ik het best doen hoor" bied ik hem aan.
    Het was hij maar. Ik staar even naar vorenen zucht diep.

    Dewi
    Ik grinnik "is meneertje eigendunk?" lachend kus i, hem


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Blaine Anderson:

    Finn ging bij ons zitten en voerde Emily nu. Die ongeduldig wachtte op haar eten, ze had blijkbaar heel veel honger. Gelijk opende haar mondje die haar eerste hapje eten binnen had en maakte honerige geluidjes en kirde af en toe. Ik wreef over haar buikje en rugje, zodat ze rustig aan moest doen en dat ze haar eten wel kreeg. Beiden moesten we een beetje lachen om haar en ik hoorde intussen Finn's vraag tegen mij. Ik kijk hem aan en zag in zijn blik bezorgdheid en ik glimlachte zwak. Even snel haalde ik een hand door mijn haar en zuchtte zachtjes. 'Het gaat' zeg ik schor, dit was het eerste dat ik op deze dag sprak. Ik had niet meer gesproken sinds gisteren, nadat Kurt en ik ruzie hadden gamaakt. 'Ik heb slecht geslapen en gisteren werd het er niet beter op' zeg ik nog steeds schor, doelend dat Kurt en ik ruzie hadden gemaakt en schaapte even mijn keel, zodat ik niet meer zo schor klonk. 'Hij heeft me beschuldigd op vreemdgaan, aangezien ik er een tijdje niet was. Maar jij weet net zo goed als ik dat ik naar het strand ben geweest en dus niet ben vreemdgegaan' vertel ik aan Finn. 'Eerst flirt hij en dan beschuldigd hij mij van iets' zeg ik weer redelijk boos. Emily keek pruilend naar mij en keek haar geruststellend en ging weer verder met eten. Ik moest me gewoon even kalm maken en rustig blijven, zodat ik niet weer uit mijn vel vloog. 'Ik geef het op' zeg ik daarna, doelend op de relatie tussen Kurt en mij. 'Kurt, weet dit en verlopig hoef ik hem ook niet te zien en alsjeblieft Finn ga hier niet tegenin. Ik heb er nu gewoon geen zin in om er over te praten' zeg ik anar waarheid en ontwijk zijn blik. Ik wou nu gewoon rust en niets met Kurt te maken willen hebben en gewoon even doen waar ik zin in had. 'Heb je nog met Bella gesproken?' zeg ik om op een andere onderwerp over te gaan, zodat we niet langer meer over Kurt gingen praten.

    Isabella Elizabeth Espinoza:

    'Graag gedaan, Kurt' zeg ik lief en ik voelde me echt goed. Ik ging op Kurt's schoot zitten en hield zijn gezicht tussen mijn handen. 'Kurt, vandaag word geweldig, dat voel ik' zeg ik lief en vrolijk. 'Ik weet echt niet wat ik heb, maar ben zo vrolijk en ik kan niet wachten op een bezoekje bij het ziekenhuis' zeg ik vrolijk en gaf hem een kusje op zijn mond. Ik kijk hem aan en glimlachte nu zwak. 'Met Blaine komt het allemaal goed, laat hem maar voor nu en concentreer je even op je zelf' zeg ik streng, maar lief. Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem zachtjes. Opeens hoor ik mijn bobiel gaan, als teken dat ik een smsje had. Wie was dat nou? Ik pakte naast me mijn tasje, die ik meenam en deed snel nog wat make-up in mijn tasje. Ik pakte mijn mobiel eruit en las mijn smsje. Kurt kon het ook zo lezen en even zuchtte ik. 'Damian' verzucht ik en stond langzaam op. Zonder nog iets te zeggen pak ik Kurt's arm en mijn tasje en liepen we naar beneden. Aangezien we beiden klaar zijn met omkleden en alles konden we naar beneden. 'Ik kom zo' zeg ik tegen Kurt en duwde hem zachtjes richting keuken en liep zelf naar de deur toe van de villa. Ik opende hem en zag Damian staan. Ik glimlachte zwak en bekeek hem even. Zoals altijd was hij mooi gekleed en was hij atlijd knap, maar innerlijk vond ik hem niet zo meer. 'Heey' zeg ik zachtjes en kijk hem aan.


    One Who Travels A Higher Path.

    Damian Furioso

    De deur werd geopend en ik zag Bella zwakjes glimlachen naar me. Ik bekeek Bella even en vond dat ze er prachtig uit zag. Ze had een roze jurkje aan en een roze klipje in haar haren, wat haar nog schattiger maakte dan ze al was. Om het ijs te breken sloeg ik langzaam en voorzichtig mijn armen om haar heen en trok haar voorzichtig in een vriendschappelijke omhelzing, doelend op dat alles goed was en liet haar vervolgens weer los. 'Gaat alles goed met je?' vroeg ik nu lichtelijk bezorgd. Ik deed nu extra lief voor haar, want daar viel ze blijkbaar op. Ik was ergens toch wel benieuwd wat ik allemaal gemist had, ook al was ik nou niet echt verbonden tot de mensen hier, behalve met Bella dus.

    Finn Hudson

    'Blaine,' zei ik zuchtend toen hij zo deed. Ik legde mijn hand troostend op zijn schouder, wat kon omdat hij Emily vast had. 'Ik praat niet goed wat hij gedaan heeft, maar je moet niet zo gemakkelijk opgeven. Weet je nog wat je tegen mij zei? Dat zeg ik nu tegen jou. Je bent een vechter en mannen zoals wij geven nooit op.' zuchtte ik. 'Natuurlijk is het goed als je ruimte neemt en rust neemt, maar je moet nooit zo gemakkelijk opgeven. Ik zie hoe het je kwelt. Geef Kurt ook de kans om zijn fouten te kunnen verbeteren. Zo gaat het in een relatie nu eenmaal, Bella heeft bij mij ook foute dingen gedaan en ik heb haar vergeven. Ik heb ook foute dingen gedaan en zij heeft mij weer vergeven. Dit is maar een voorbeeld, maar probeer het later als je er klaar voor bent op te lossen. Het doet me pijn om jullie beiden zo te zien.' zei ik naar waarheid. Ik wist dat hij er niet langer over wilde praten, maar ik vond toch dat ik als zijn beste vriend hem advies moest geven. Natuurlijk moest hij even tijd nemen voor zichzelf en rusten zodat zijn woede wat kon afnemen. Maar hij moest niet zomaar opgeven, dat advies gaf hij laatst ook aan mij. Als ik had opgegeven had ik Bella nooit meer terug gekregen. Ik wilde dat ze gelukkig was. Emily was nu klaar met eten en ik veegde haar gezichtje schoon en gooide de rest weg. 'Ik heb Bella de hele dag niet meer gezien,' antwoordde ik nu op zijn vraag. 'Dus om heel eerlijk te zijn heb ik geen idee.' zei ik naar waarheid waarna ik zwak glimlachte en even naar Emily keek. Op dat moment ging de deur open en kwam Kurt binnen. Oei, dit ging ongemakkelijk worden. Ik zag ook aan zijn blik dat hij dit ook niet de fijnste situatie vond. 'Goede morgen,' begroette ik hem waarna hij ons terug begroette en vervolgens naast mij ging zitten. Nu zat ik tussen Blaine en Kurt in wat redelijk ongemakkelijk was, maar ik besloot om maar het ijs te breken. 'Het is tenminste wel lekker weer.' zei ik droogjes.

    Kurt Hummel

    Ik moest een beetje oprecht glimlachen door Bella's vrolijkheid en optimisme. Maar zelf voelde ik dat niet. Ik wist dat Blaine me niet meer wilde spreken of zien, en ik durfde daardoor ook niet naar hem toe te gaan om mijn excuses aan te bieden en uit te leggen waarom ik zo deed. Ik voelde me echt slecht door alles wat ik zei en ik zag in wat hij allemaal voor me deed. Ik had me nog meer dingen beseft, maar wat had het allemaal voor zin als hij me toch niet wilde zien? Ik glimlachte de hele tijd maar gewoon, zodat ik Bella niet bezorgd hoefde te maken en haar niet uit haar vrolijke humeur haalde. Dan zou ik me alleen nog maar schuldiger voelen als ik haar pret nu bedierf. Ik las het sms'je van Bella en zuchtte. Fijn, kon deze dag nog rotter? Die Damian zou me vast de hele dag alleen nog maar meer vieze blikken toewerpen. Ik had daar vandaag echt geen zin in en ik kon zo uit mijn vel schieten om de kleinste dingen en vooral als hij dat deed. We gingen naar beneden waarna Bella me naar de keuken duwde en ik naar binnen liep. Meteen overspoelt een rot gevoel me als ik Blaine zie. Wat moest ik doen? Omkeren? Wegrennen? Het liefste zou ik dat willen doen, maar dat kon niet. Ik kon hem niet blijven ontlopen. 'Goede morgen,' begroette Finn me waarna ik ze heel vluchtig een blik werpte. 'Goede morgen.' zei ik schor terug tegen de jongens, waarna ik naar de koelkast toe liep en haalde er een flesje water uit. Ik zou nu echt helemaal niets kunnen eten, ik had echt een knoop in mijn maag. Ik nam plaats naast Finn zodat ik Blaine vast een groot plezier deed en ik niet naast hem hoefde te zitten. Ik hoorde vervolgens wat Finn zei en keek een beetje beduusd voor me uit en knikte maar.


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Isabella Elizabeth Espinoza:

    Vandaag ging niemand, maar dan ook niemand onze dag verpesten. Ik was in een vreselijke goede humeur en dat was lang geleden dat ik dat had. Ik had gewoon zin in vandaag en kon niet wachten op het ziekenhuis. Damian sloeg langzaam en voorzichtig zijn armen om mij heen en trok me in een vriendschappelijke omhelzing, doelend op dat alles goed was. Ik sloeg ook mijn armen om hem heen en knuffel hem terug. Nu voelde ik me beter tussen de situatie tussen ons en voelde me weer gemakkelijk. We lieten elkaar weer los en keken weer naar elkaar. Ik hoorde zijn vraag en knikte zwak glimlachend. Hij was bezorgd om mij? Misschien had hij er gewoon goed overnagedacht over alles? 'Ja, met mij gaat het goed. Nadat je weg gegaan was ben ik naar bed gegaan en heb ik de hele dag en nacht geslapen en het deed me goed' zeg ik weer glimlachend en vrolijk. 'Ik voel me goed, meer dan goed en ben vandaag echt vrolijk en heb overal zin in' beken ik eerlijk en zuchtte tevreden. 'Nu kan ik ook beter en helder nadenken dan eerst' vertel ik. Ik vond dat hij het wel eerlijk moest weten over hoe ik me voelde. Liegen ging er niet beter op worden en wou nu gewoon vanaf nu eerlijk zijn als eerst, voordat dit allemaal gebeurde. Ik wou nu gelukkig zijn en leven hoe ik het wou en niemand ging dat verpesten. 'Ik wil je nog iets vragen aan je. Je hoeft natuurlijk niet mee, als je dat niet wilt, maar ik ga strakjes naar de ziekenhuis en daar is ook mijn huisarts om wat onderzoek te doen over de baby en het zwangerschap zijn' legde ik uit en kijk hem twijfelend aan. 'Dus mijn vraag is, zou je het leuk vinden om mee te gaan en ik wil ook heel graag dat Kurt, Finn en Blaine meegaan, sowieso gaat Kurt mee, maar de andere jongens wil ik er ook graag bij hebben.' vertel ik hoopvol en kijk hem aan. Ik wist natuurlijk dat die vier geen goede combinatie was, maar ik wou dat iedereen gewoon voor me kon zijn en gewoon er bij was. 'Ik weet hoe jullie nu wel ondertussen met elkaar omgaan, maar wil je alsjeblieft je inhouden voor mij?' vraag ik zachtjes en twijfelend. Ik wou geen drama en dat was ook niet goed voor de baby. Ik wachtte maar op zijn antwoord en leunde tegen de deurpost.

    Blaine Anderson:

    Ik zuchtte nadat hij dat allemaal zei. Ik wist wat ik tegen Finn had gezegd, dat hij het niet moest opgeven voor Bella en dat hij moest vechten voor haar. Dit was natuurlijk bijna hetzelfde, maar ik kon het op één of andere manier niet. Natuurlijk waren Finn en ik echte mannen en gaven we echt niet op. Ik wou het ook niet, maar Kurt maakte me het gewoon zo lastig. Ik was Finn heel erg dankbaar dat hij eerlijk was en dat hij me advies gaf. Dat deed me echt iets en natuurlijk zou ik nar hem luisteren. Uiteindelijk ging ik natuurlijk nog wel met Kurt een keer praten, maar nu was ik gewoon te boos en te terleurgesteld om dat te kunnen doen. Ik knikte maar op wat Finn zei en wou nog wat zeggen, maar voordat ik dat kon doen. Zag ik dat de deur van de keuken openging. Kurt kwam naar binnen en ik voelde me gelijk deperessief en rot. Ik zei niets meer en nam niet eens de moeite om terug goede morgen te zeggen. Ik negeerde Kurt even en speelde nu eventjes met Emily die vrolijk kirde. Kurt ging tegenover me zitten en als maar werd het erger en zuchtte ik onhoorbaar. Ik hoorde wat Finn zei, vast om het ijs te breken en de ongemakkelijke situatie te verbreken, maar dat lukte niet. Ik knikte maar half op wat hij zei en keek vluchtig naar Kurt. Kurt zag er gewoonlijk goed uit, maar in zijn gezicht minder. Je zag in zijn ogen dat hij verdriet had en dat hij slecht had geslapen. Een pijnlijke steek ging er door me heen, natuurlijk deed dit me wel wat en wou het liefst hem in mijn armen houden, maar ik was gewoon te boos op Kurt. Nu hing er een ongemakkelijke sfeer en een hele erge stilte in de keuken en rook ik een onaangename geur mijn neus binnen dringen. Ik keek naar Emily en ze keek me pruilend aan. 'Jongedame' zeg ik nep-verontwaardig en ze maakte een geluidje, doelend dat ze het niet excpress deed. 'Ik verschoon Emily wel' zeg ik in het algemeen en stond op. In de woonkamer stond ook een commode en daar was nog spullen om haar te verschonen. Ik liep daar naar toe en legde haar op het tafelkast en verschoonde haar zorgvuldig. Finn had het me geleerd, eerst wist ik het absoluut niet, hoe je een kind moest verschonen, maar nu wist ik dat dus wel.


    One Who Travels A Higher Path.

    Damian Furioso

    Ik luisterde naar wat Bella allemaal zei en moest het allemaal een beetje laten bezinken. Konden we nu al naar het ziekenhuis gaan? Natuurlijk wilde ik mee, maar ik vond het maar niks dat Blaine, Kurt en Finn meegingen. Wat hadden zij er nou weer mee te maken? Oké, Finn was misschien ook de vader, maar toch. Ik vond het maar niks en knikte. 'Ik zou me inhouden, dat zweer ik.' zei ik ergens gemeend. Ik zou me proberen in te houden tegenover iedereen. Maar dat garandeerde meestal helemaal niks, mocht iemand me toch kwaad maken kon ik al gauw uit mijn slof schieten. 'Natuurlijk wil ik graag mee,' zei ik iets vrolijker. 'Ik heb nagedacht Bella, en nu zie ik alles helder. Ik was gewoon geschrokken door het nieuws, het spijt me van alles. Ik wilde echt niet zo tegen je doen.' zei ik spijtig tegen haar. Een leugen, ik had helemaal geen spijt en ik vond het echt niet leuk dat ze vreemd gegaan was en een beetje gespeeld had met me. Maar toch was ze ergens waardevol voor me en wilde ik haar niet kwijt. Ik deed daarom echt mijn best voor haar en liet haar zien dat ik de beste keuze voor haar was. Ook al zei ze dat ze voor Finn koos, ik gaf nog niet op. 'Je ziet er trouwens leuk uit.' complimenteerde ik haar gemeend. Ze zag er prachtig uit, zoals altijd. Ze was het mooiste meisje dat ik ooit had gezien en dat meende ik oprecht.

    Finn Hudson

    Ik moest even lachen om Emily en Blaine en knikte dankbaar naar Blaine. Het was wel even fijn dat hij me hielp met Emily. Hij liep de keuken uit, waarna ik nu naar Kurt keek. Net als Blaine zag hij er niet uit zoals ik al vermoedde. 'Je maakt het hem wel erg lastig, Kurt.' zuchtte ik waarna hij begon te snikken. Huh? Zei ik iets verkeerds? Spijtig keek ik hem aan en omhelsde ik hem en wreef ik over zijn rug. Ergens was ik blij dat we het nu goed konden vinden. Kurt voelde nu eigenlijk als een echt broertje voor me in plaats van een stiefbroertje. Ik probeerde hem te sussen, waardoor hij langzaam rustiger werd en stopte met huilen. 'Geef het tijd, Kurt.' zei ik waarna ik hem weer los liet. 'Laat hem gewoon even met rust, wij jongens hebben op zulke momenten gewoon even rust nodig.' legde ik uit, waarna hij knikte. 'Hij was gisteren echt bij mij, hij is niet vreemdgegaan.' zei ik tegen hem waarna Kurt zuchtte. 'Dat weet ik,' zei ik waarna de tranen van zijn gezicht veegde. 'Dank je, Finn.' zei hij, waarna hij weer zwakjes glimlachte wat mij weer wat beter deed. Ik was blij dat ik hem ietsje gerustgesteld had. En Blaine hopelijk ook. Ik vond het echt niet leuk om hun samen zo te zien. Toen Kurt begon over de perfecte huwelijksaanzoek keek ik hem een tikje verbaasd aan. Waarom kwam hij daar ineens mee? 'Cool,' mompelde ik een beetje beduusd waarna ik hem een beetje hardhandig een klopje op zijn schouder gaf. Waar was Bella eigenlijk?

    Kurt Hummel

    Ik zuchtte zachtjes door de sfeer, Blaine negeerde me dus zoals ik al voorspeld had. Ik zette het flesje water aan mijn mond en nam een klein slokje om niet in huilen uit te barsten. Ik had nu al de neiging om dat te gaan doen. Ik zette de dop weer op het flesje en keek door mijn wimpers heen door Blaine en voelde een pijnlijke steek door mijn hart. Hij had rode ogen en zag er vermoeid uit. Ik vermoedde dat hij net zo'n rot nacht had als ik. Meteen voelde ik me schuldig, door mij had hij niet goed geslapen, ik had hem gekwetst. Ik hoorde wat Blaine zei en keek hem uit schaamte nu niet meer aan en staarde een beetje naar mijn flesje. Ik hoorde wat hij zei en dat hij met Emily weg liep. Ik staarde maar een beetje voor me uit en probeerde mijn tranen binnen te houden. Ik keek op naar Finn toen hij begon te praten tegen me en zonder dat ik iets kon doen begon ik zachtjes te snikken, waarna hij me omhelsde. We hadden nu echt een moment als broers en ergens voelde dat fijn. Finn en ik praatten een beetje waarna ik hem bedankte. Ik was echt blij met hem als broer. In het begin hadden we wat dingen maar nu hadden we echt een goede band en daar was ik blij mee. Hij was gewoon mijn grote broer en beschermde me voor alles. En misschien hadden Finn en Bella beiden wel gelijk. Misschien kwam het wel goed.. Blaine zou later tegen me praten en ik zou hem dan zeggen dat het me speet en uitleggen waar mijn gedrag vandaan kwam. Ineens herinnerde ik me het gesprek met Bella gisteren over Finn en kreeg ik onbewust toch weer een klein glimlachje op mijn gezicht. Hoe ging ik dit subtiel brengen? Ik speelde een beetje in Finn's zicht met mijn verlovingsring en keek hem aan. 'Als je ooit tips nodig hebt voor de perfecte huwelijksaanzoek ben je altijd welkom.' zei ik, met nog een beetje trillende stem van het huilen net. Ik zag aan Finn dat hij de hint niet doorkreeg en me een schouderklopje gaf. Tsja, ik heb het geprobeerd. Ik vroeg me nu wel af of het goed ging met Bella, aangezien ze zei dat ze zo hierheen zou komen.


    Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

    Damon

    Ik lach, en zet wat plukjes van mijn haar goed..


    El Diablo.

    Lizz
    Ik glimlach even en staar wat voor me uit.
    Daarna werp ik een blik op mijn mobiel en zucht weer.
    "jij leeft toch half bij Kurt en Blaine in hetzelfde villa?"


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Damon

    Ik kijk haar aan en knik.
    'Why?' glimlach ik..


    El Diablo.